1.Zadania na przeliczanie skali
2.Sposoby podniesienia czytelności rysunku kartograficznego
3.Generalizacja map:
jest to proces prowadzący do uproszczenia treści mapy poprzez usunięcie bardziej szczegółowych znaków i niepotrzebnych treści. Proces ten przyczynia się do zwiększenia czytelności mapy.
4.Sporządzanie map na podstawie pomiarów, etapy
5.Podstawowe segmenty systemu GPS: Podstawowe części systemu lokalizacyjnego GPS, nazywane są segmentami lub członami, przy czym na całość systemu składają się trzy segmenty: Segment kosmiczny (satelitarny): Zespół satelitów pełni rolę przestrzennego, ruchomego układu odniesienia dla całego globu ziemskiego. Każdy z satelitów emituje sygnały radiowe o ściśle określonej, stabilnej częstotliwości oraz wskazania czasu z ściśle dokładnego zegara atomowego. Informacje te są niezbędne do identyfikacji satelity oraz ustalenia jego położenia na orbicie. Segment kontrolny: utworzony przez obserwacyjne stacje naziemne, których zadaniem jest ciągłe śledzenie ruchów satelitów i sprawdzanie prawidłowości ich funkcjonowania, a szczególnie obliczanie elementów orbit i synchronizacja zegarów atomowych każdego z satelitów do czasu systemu GPS.
6.Podział odbiorników GPS: Dla wyznaczania pozycji odbiornik GPS musi odbierać i śledzić sygnały satelitarne, aby mierzyć pseudoodległości i ich przyrosty oraz kolekcjonować depeszę nawigacyjną. W zależności od konstrukcji, dostosowanej do określonego sposobu pomiaru odległości, rozróżniamy odbiorniki:
-kodowe (nawigacyjne) - odznaczają się szybkim działaniem i dokładnością rzędu kilku metrów. Znajdują więc zastosowanie w nawigacji i w dziedzinach, gdzie nie jest wymagana wysoka precyzja określenia położenia, np. w lotnictwie, marynarce lub do monitoringu transportu.
-kodowo-fazowe - oprócz opóźnienia kodowego rejestrują także przesunięcia fazowe fal nośnych, co dzięki zastosowaniu metody różnicowej pozwala na uzyskiwanie dokładności wymaganej w geodezji.
Drugim kryterium podziału odbiorników GPS jest rozróżnianie odbiorników jednoczęstotliwościowych oraz dwuczęstotliwościowych:
-Odbiorniki jednoczęstotliwościowe umożliwiają odbiór sygnałów przenoszonych przez częstotliwość L1. Znajdują zastosowanie do pomiaru metodą statyczną, przy odległościach między punktami nie przekraczających 20km. Charakteryzują się prostą budową, lecz w porównaniu z odbiornikami dwuczęstotliwościowymi, są mniej dokładne.
-Odbiorniki dwuczęstotliwościowe odbierają sygnały przekazywane za pomocą obu rodzajów fal nośnych o częstotliwościach: L1 oraz L2. Ich zaletą jest eliminowanie wpływu jonosferycznych zakłóceń sygnału, co przy długotrwałych sesjach obserwacyjnych umożliwia korelację danych pomiarowych na punktach oddalonych od siebie o tysiące kilometrów.
7.Metody pomiaru GPS:
Do pomiaru technologią GPS stosowane są w geodezji następujące metody:
a)Metoda statyczna - stosowana w geodezji do pomiaru osnów, zapewniając dokładność położenia punktu rzędu ok. 1 cm. Dla pomiarów osnowy szczegółowej stosuje się przynajmniej cztery odbiorniki obserwujące w tym samym czasie minimum cztery satelity w czasie od 30 do 90 minut.
b)Metoda pseudostatyczna - opiera się na założeniu, że określona w pierwszych 10 minutach nieoznaczoność liczby cykli fazowych nie ulega istotnym zmianom. Na wybranym punkcie referencyjnym umieszcza się stały odbiornik, zaś jeden lub więcej odbiorników przemieszcza się między punktami wyznaczanymi, zatrzymując się na każdym z nich przez 5-10 minut. Po przejściu wszystkich punktów pomiar na tych samych stanowiskach powtarza się jeszcze raz lub dwa razy, przy czym ponowny powrót na ten sam punkt powinien nastąpić w czasie nie przekraczającym jednej godziny. Błędy położenia uzyskiwane w wyniku metody pseudostatycznej wynoszą ok. 3-4 cm.
c)Metoda szybka, statyczna - pomiar szybki statyczny jest techniką pomiaru podobną do pomiaru statycznego. Różnica polega na tym, że odbiornik odległości pozostaje w nieznanej lokalizacji tylko przez krótki okres czasu, a następnie przemieszczany jest w inne miejsce z nieznanymi współrzędnymi. Odbiornik bazowy pozostaje podczas trwania sesji w miejscu ze znaną lokalizacją. Cechy charakterystyczne: długość sesji: do 10 min., odległości: do 15 km, dokładność horyzontalna: do 5 mm, dokładność pionowa: do 10 mm.
8.Przygotowanie pomiarów GPS
9.Metody wyznaczania pozycji w trybie RTK:
Pomiar RTK to na dzień dzisiejszy najnowocześniejsza na świecie technologia