CUDOTWÓRCZA DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA
Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:
J 8,1-11; Łk 7,36-50; 5,17-26; 23,39-43; J 20,19-23
Mt 8,1-4; Mk 4,35-41; 6,34-44
Łk 7,11-17; 8,49-56; J 11,38-44
Potęga Zbawiciela zapowiadająca pełne wyzwolenie człowieka
Nie tylko nauczanie Jezusa, ale również wszystkie Jego cuda i czyny stanowią działalność zbawczą. Z jednej bowiem strony wybawiają konkretne osoby z niewoli grzechu, usuwają choroby i cierpienia, z drugiej zaś - zapowiadają przyszłe, pełne wyzwolenie ludzkości z każdej formy moralnego i fizycznego zła, zapowiadają wyzwolenie z grzechu, cierpienia i śmierci.
Cud odpuszczania grzechów
1. Jakie czyny Chrystusa świadczą, że przyszedł On wyzwolić świat z niewoli grzechu? J 8,1-11; Łk 7,36-50; 5,17-26; 23,39-43; J 20,19-23
Niejednokrotnie za swego życia ziemskiego Jezus przebaczał grzesznikom ich grzechy. I tak do pochwyconej na cudzołóstwie kobiety, którą uczeni w Piśmie i faryzeusze chcieli ukamienować, powiedział: „«Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!” Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!»” (J 8,10-11). Również innej kobiecie, którą faryzeusze pogardzali ze względu na sposób prowadzenia się, Jezus przebaczył grzechy (por. Łk 7,36-50). Odpuścił także paralitykowi, którego przyniesiono do Niego, by dokonał cudu uzdrowienia go z choroby. Powiedział do Niego: „Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy" (Łk 5,20). Przybity do krzyża Zbawiciel przebaczył grzechy żałującemu łotrowi, obiecując mu wieczne zbawienie. Zapewnił go: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju” (Łk 23,43).
Jezus umarł na krzyżu, aby wyzwolić nas z grzechów. Po swoim zaś zmartwychwstaniu przekazał władzę odpuszczania grzechów swoim apostołom. Jezus rzekł do nich: „«Pokój wam! Jak Ojciec Mnie postał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,21-23). Mocą tegoż Ducha dzisiaj kapłani mogą wyzwalać ludzi z mocy grzechu. Kiedy bowiem sprawowany bywa sakrament pojednania, zmartwychwstały Zbawiciel, mocą Ducha Świętego odpuszcza grzechy każdemu skruszonemu człowiekowi. To wyzwalanie ludzkości przez Chrystusa z jej grzechów trwać będzie do końca świata, aż powstanie doskonała wspólnota zbawionych, w której nikt nie będzie już grzeszył, ponieważ miłość zatriumfuje nad złem.
Znaki Boskości i dokonującego się zbawienia
2. Jakie znaczenie miały cuda dokonane przez Jezusa? Mt 8,1-4; Mk 4,35-41; 6,34-44
Wskutek grzechu pierworodnego na świecie pojawiło się cierpienie i śmierć. Cuda Jezusa Chrystusa nie tylko ukazują Jego Boskość, lecz również pouczają, że przyszedł On wyzwolić świat z tragicznych następstw grzechu. Tak więc wszystkie cudowne uzdrowienia chorych świadczą, że Jezus jest tym, który uwolni ludzkość od cierpień fizycznych. Nastąpi to wtedy, gdy powróci On w chwale w dniu ostatecznym.
Takie cuda, jak uciszenie burzy na jeziorze (por. Mk 4,35-41), świadczą, że Jezus w pełni panuje nad prawami przyrody, dlatego też sprawi, że kiedyś świat zacznie całkowicie służyć człowiekowi i nie będzie mu zagrażał. Pełna harmonia między człowiekiem a światem, utracona wskutek grzechu Adama, pojawi się wtedy, gdy u kresu naszej historii powstaną „nowe niebiosa i nowa ziemia” (por. 2 P 3,13), kiedy całe stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia (por. Rz 8,18-23).
Cud nakarmienia przez Jezusa wielkiej rzeszy ludzkiej, kilkoma chlebami i rybami, nie tylko zapowiada przyszłe ustanowienie Eucharystii, ale również i to, że w przyszłości w królestwie niebieskim On sam zaspokoi wszystkie ludzkie potrzeby. Zapowiada to Apokalipsa słowami: „A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: każdą łzę otrze Bóg z ich oczu” (Ap 7,15-17).
Znaki zapowiadające wyzwolenie człowieka z mocy śmierci
3. O czym pouczają nas cudowne wskrzeszenia dokonane przez Jezusa Chrystusa? Łk 7,11-17; 8,49-56; J 11,38-44
Zbawiciel wskrzesił w cudowny sposób syna wdowy z Nain, córkę Jaira i Łazarza. Cuda te świadczą, że Jezus jest prawdziwym Bogiem, mającym władzę nad śmiercią. Zapowiadają one ostateczne pokonanie śmierci w dniu ostatecznym, kiedy wskrzesi On wszystkich zmarłych. Zapowiedzią tego wydarzenia jest też zmartwychwstanie Jezusa. Różniło się ono od cudownych wskrzeszeń tym, że było przejściem do zupełnie nowej formy życia, podczas gdy tamte przywracały tylko poprzedni jego kształt. Św. Paweł w następujących słowach zapowiada nasze przyszłe wskrzeszenie z martwych przez Jezusa: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez Człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, także też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa w czasie Jego przyjścia” (1 Kor 15,20-26).