Cechy ruchu: są narzędziami służącymi do opisu przebiegu ruchu, reprezentują efektywną cechę ruchu, gdzie konieczność opisu ruchu potrzebna jest w procesie nauczania i doskonalenia techniki oraz przy ocenie ruchu w różnych dyscyplinach, np. w gimnastyce, łyżwiarstwie, skokach narciarskich.
Ruch acykliczny: maja 3-fazową strukturę ruchu, są to ruchy jednoakrowe, które nie posiadają powtarzającej się struktury ruchu. Mają charakterystyczny początek i koniec.
Ruchy Cykliczne: maja 2-fazową strukturę ruchu, powtarzają się w czasie. W ruchach tych wydziela się cykl ruchu, który powtarzany jest wielokrotnie, jednakowo, w jednej i tej samej kolejności gdzie jeden cykl nierozerwalnie przechodzi w drugi.
Ogólna struktura: dotyczy uporządkowania kluczowych elementów ruchu w całość działania ruchowego. Jest ujęciem hierarchicznym.
Cechy fonograficzne: pozwalają na subiektywno-jakościową analizę ruchu. Zewnętrznym przejawem tych cech jest dokładność techniki. RYTM: to dynamiczno-czasowe uporządkowanie ruchu, jego istotą są charakterystyczne proporcje fazy cykli. Każdy ruch ma w sobie właściwy rytm, który sprowadza się do charakterystycznych napięć i rozluźnień mięśni. W niektórych dyscyplinach jest ściśle narzucony. Uwarunkowany jest rytmizacją, różnicowaniem ruchu i sprzężeniem ruchu. Dokładność: to stopień zgodności z celem, ruch jest dokładny kiedy jego przebieg jest zgodny ze wzorem technicznym. Płynność: dotyczy ciągłości przebiegu ruchu, jest to płynne przechodzenie z jednej fazy w drugą bez żadnych przerw w ruchu (przestrzenna, czasowa i dynamiczna). Stałość: jest to stopień zgodności powtarzanych ruchów, powtarzanie tego samego ruchu za każdym razem gdzie nie ma mowy o przypadku. Zakres: dotyczy przestrzennej rozległości przebiegu ruchu, powinien być optymalny dla każdej dyscypliny sportowej (optymalne i maksymalne). PRZENOSZENIE: obrazuje wzajemny stosunek ruchów cząstkowych i ich połączenie. Związane z kumulowaniem energii (przenoszeniem) i tworzeniem łańcuchów biokinematycznych. Wyróżniamy dwa kierunki przenoszenia: odśrodkowy i dośrodkowy.
Cechy mechaniczne: pozwalają na obiektywno-jakościową ocenę ruchu, określą przestrzenno-czasowe oraz dynamiczne parametry ruchu, które są ilościowo wymierne przy zastosowaniu biomechanicznych metod. KINETYCZNE: określają czasowe parametry ruchu, czyli drogę i jej parametry, znając drogę i czas można wyliczyć prędkość i przyspieszenie. DYNAMICZNE: obrazują wysycenie ruchu siłą, mają charakter wymierny.
SPRAWNOŚĆ FIZYCZNA: to wysoki poziom zdolności motorycznych oraz szeroki zakres umiejętności ruchowych, którym powinno towarzyszyć: pozytywne nastawienie, dobre chęci oraz odpowiednia motywacja do aktywności ruchowej. Zdolności motoryczne i umiejętności ruchowe wyznaczają potencjał motoryczny. Osoba sprawna fizycznie to osoba zdrowa, posiadająca harmonijną budowę ciała, szybciej ucząca się umiejętności ruchowych. Sprawność fizyczna jest sumą sprawności ruchowej i motorycznej. Sprawność ruchowa: to stopień opanowania własnego ciała, na który składa się zespół nabytych umiejętności ruchowych oraz odpowiedni stan rozwoju aparatu ruchu umożliwiający wykorzystanie tych umiejętności. Sprawność motoryczna: to poziom zdolności motorycznych będących efektem zamierzonego i niezamierzonego wyćwiczenia. Koncepcja mechaniczno-biologiczna: sprawność fizyczną porównuje się do sprawności maszyny, gdzie wyraża się ją stosunkiem pracy włożonej do pracy użytecznej. Koncepcja ta określa sprawność biologiczną działania ustroju jednakże nie bierze pod uwagę nastawienia psychicznego. Koncepcja behawioralna: sprawność fizyczna jest rozumiana szeroko jako stopień osiągniętego w ontogenezie poziomu zaradności i samodzielności motorycznej w różnych okolicznościach zewnętrznych. Koncepcja ta wyraża sprawność fizyczną jako stopień ruchowej adaptacji do środowiska. Elementy tej koncepcji to poziom zdolności - stan rozwoju zdolności motorycznych i wydolności krążeniowo-oddechowej, zasób umiejętności ruchowych wyznaczający granice działań motorycznych, które osobnik umie wykonać, pozytywne nastawienie i motywacja do aktywności ruchowej.
Koncepcja motoryczna: w myśl tej koncepcji sprawność fizyczna sprowadza się do poziomu zdolności motorycznych. Nie bierze się pod uwagę zasobu umiejętności. Jej plusem jest łatwa ocena zdolności motorycznych poprzez wykorzystanie różnorodnych testów. Sprawność fizyczna = sprawność ruchowa + sprawność motoryczna. Koncepcja zdrowotna: zdrowie to nie tylko nieobecność choroby, niedołęstwa, ale stan dobrego, fizycznego i psychicznego i społecznego samopoczucia. Kształtując sprawność fizyczną ważne jest rozbudzenie świadomości, jak duży związek sprawności jest związany ze zdrowiem. Komponenty: morfologiczne, mięśniowo - szkieletowe, motoryczne, krążeniowo - oddechowe, metaboliczne. Sprawność Motoryczna: to stopień uzewnętrznienia poziomu oraz struktury osobniczych uwarunkowań do wykonania ruchowych czynności. Sprowadza się ona do potencjału ruchowego, czyli zdolności, umiejętności ruchowych oraz zależności między nimi i z dużym uwzględnieniem aspektów psychicznych(nastawienie). Sprawność motoryczna = sprawności fizyczna.
Procesy rozwojowe: MIELINIZACJA polega na tworzeniu się na włóknach nerwowych osłonki mielinowej, która jest izolatorem włókien nerwowych. Zapobiega ona rozchodzeniu się bodźców na obszary sąsiednie, a tym samym pobudzeniu innych komórek. W miarę postępowania tego procesu poprawia się szybkość i efektywność przewodnictwa nerwowego. INERWACJA: polega na stopniowym wrastaniu w głąb włókien mięśniowych określonych zakończeń nerwowych, a więc coraz precyzyjniejszym unerwieniu mięśni. Pozwala to na coraz doskonalszą koordynację nerwowo-mięśniową, a więc precyzyjne wykonywanie poszczególnych czynności. Proces ten zakończony jest około 6 roku życia i warunkuje dojrzałość szkolną dziecka.
Cechy ruchu: są narzędziami służącymi do opisu przebiegu ruchu, reprezentują efektywną cechę ruchu, gdzie konieczność opisu ruchu potrzebna jest w procesie nauczania i doskonalenia techniki oraz przy ocenie ruchu w różnych dyscyplinach, np. w gimnastyce, łyżwiarstwie, skokach narciarskich.
Ruch acykliczny: maja 3-fazową strukturę ruchu, są to ruchy jednoakrowe, które nie posiadają powtarzającej się struktury ruchu. Mają charakterystyczny początek i koniec.
Ruchy Cykliczne: maja 2-fazową strukturę ruchu, powtarzają się w czasie. W ruchach tych wydziela się cykl ruchu, który powtarzany jest wielokrotnie, jednakowo, w jednej i tej samej kolejności gdzie jeden cykl nierozerwalnie przechodzi w drugi.
Ogólna struktura: dotyczy uporządkowania kluczowych elementów ruchu w całość działania ruchowego. Jest ujęciem hierarchicznym.
Cechy fonograficzne: pozwalają na subiektywno-jakościową analizę ruchu. Zewnętrznym przejawem tych cech jest dokładność techniki. RYTM: to dynamiczno-czasowe uporządkowanie ruchu, jego istotą są charakterystyczne proporcje fazy cykli. Każdy ruch ma w sobie właściwy rytm, który sprowadza się do charakterystycznych napięć i rozluźnień mięśni. W niektórych dyscyplinach jest ściśle narzucony. Uwarunkowany jest rytmizacją, różnicowaniem ruchu i sprzężeniem ruchu. Dokładność: to stopień zgodności z celem, ruch jest dokładny kiedy jego przebieg jest zgodny ze wzorem technicznym. Płynność: dotyczy ciągłości przebiegu ruchu, jest to płynne przechodzenie z jednej fazy w drugą bez żadnych przerw w ruchu (przestrzenna, czasowa i dynamiczna). Stałość: jest to stopień zgodności powtarzanych ruchów, powtarzanie tego samego ruchu za każdym razem gdzie nie ma mowy o przypadku. Zakres: dotyczy przestrzennej rozległości przebiegu ruchu, powinien być optymalny dla każdej dyscypliny sportowej (optymalne i maksymalne). PRZENOSZENIE: obrazuje wzajemny stosunek ruchów cząstkowych i ich połączenie. Związane z kumulowaniem energii (przenoszeniem) i tworzeniem łańcuchów biokinematycznych. Wyróżniamy dwa kierunki przenoszenia: odśrodkowy i dośrodkowy.
Cechy mechaniczne: pozwalają na obiektywno-jakościową ocenę ruchu, określą przestrzenno-czasowe oraz dynamiczne parametry ruchu, które są ilościowo wymierne przy zastosowaniu biomechanicznych metod. KINETYCZNE: określają czasowe parametry ruchu, czyli drogę i jej parametry, znając drogę i czas można wyliczyć prędkość i przyspieszenie. DYNAMICZNE: obrazują wysycenie ruchu siłą, mają charakter wymierny.
SPRAWNOŚĆ FIZYCZNA: to wysoki poziom zdolności motorycznych oraz szeroki zakres umiejętności ruchowych, którym powinno towarzyszyć: pozytywne nastawienie, dobre chęci oraz odpowiednia motywacja do aktywności ruchowej. Zdolności motoryczne i umiejętności ruchowe wyznaczają potencjał motoryczny. Osoba sprawna fizycznie to osoba zdrowa, posiadająca harmonijną budowę ciała, szybciej ucząca się umiejętności ruchowych. Sprawność fizyczna jest sumą sprawności ruchowej i motorycznej. Sprawność ruchowa: to stopień opanowania własnego ciała, na który składa się zespół nabytych umiejętności ruchowych oraz odpowiedni stan rozwoju aparatu ruchu umożliwiający wykorzystanie tych umiejętności. Sprawność motoryczna: to poziom zdolności motorycznych będących efektem zamierzonego i niezamierzonego wyćwiczenia. Koncepcja mechaniczno-biologiczna: sprawność fizyczną porównuje się do sprawności maszyny, gdzie wyraża się ją stosunkiem pracy włożonej do pracy użytecznej. Koncepcja ta określa sprawność biologiczną działania ustroju jednakże nie bierze pod uwagę nastawienia psychicznego. Koncepcja behawioralna: sprawność fizyczna jest rozumiana szeroko jako stopień osiągniętego w ontogenezie poziomu zaradności i samodzielności motorycznej w różnych okolicznościach zewnętrznych. Koncepcja ta wyraża sprawność fizyczną jako stopień ruchowej adaptacji do środowiska. Elementy tej koncepcji to poziom zdolności - stan rozwoju zdolności motorycznych i wydolności krążeniowo-oddechowej, zasób umiejętności ruchowych wyznaczający granice działań motorycznych, które osobnik umie wykonać, pozytywne nastawienie i motywacja do aktywności ruchowej.
Koncepcja motoryczna: w myśl tej koncepcji sprawność fizyczna sprowadza się do poziomu zdolności motorycznych. Nie bierze się pod uwagę zasobu umiejętności. Jej plusem jest łatwa ocena zdolności motorycznych poprzez wykorzystanie różnorodnych testów. Sprawność fizyczna = sprawność ruchowa + sprawność motoryczna. Koncepcja zdrowotna: zdrowie to nie tylko nieobecność choroby, niedołęstwa, ale stan dobrego, fizycznego i psychicznego i społecznego samopoczucia. Kształtując sprawność fizyczną ważne jest rozbudzenie świadomości, jak duży związek sprawności jest związany ze zdrowiem. Komponenty: morfologiczne, mięśniowo - szkieletowe, motoryczne, krążeniowo - oddechowe, metaboliczne. Sprawność Motoryczna: to stopień uzewnętrznienia poziomu oraz struktury osobniczych uwarunkowań do wykonania ruchowych czynności. Sprowadza się ona do potencjału ruchowego, czyli zdolności, umiejętności ruchowych oraz zależności między nimi i z dużym uwzględnieniem aspektów psychicznych(nastawienie). Sprawność motoryczna = sprawności fizyczna.
Procesy rozwojowe: MIELINIZACJA polega na tworzeniu się na włóknach nerwowych osłonki mielinowej, która jest izolatorem włókien nerwowych. Zapobiega ona rozchodzeniu się bodźców na obszary sąsiednie, a tym samym pobudzeniu innych komórek. W miarę postępowania tego procesu poprawia się szybkość i efektywność przewodnictwa nerwowego. INERWACJA: polega na stopniowym wrastaniu w głąb włókien mięśniowych określonych zakończeń nerwowych, a więc coraz precyzyjniejszym unerwieniu mięśni. Pozwala to na coraz doskonalszą koordynację nerwowo-mięśniową, a więc precyzyjne wykonywanie poszczególnych czynności. Proces ten zakończony jest około 6 roku życia i warunkuje dojrzałość szkolną dziecka.