2-10-2010

Prawo międzynarodowe publiczne reguluje stosunki globalne. Wywodzi się z prawa kanonicznego, wielcy teologowie mówili o problemach współczesnego im świata.

Prawo rzymskie- ius civite, ius gentium, regulowało stosunki między osobami prywatnymi.

Prawo międzynarodowe- system prawny uporządkowany w źródła prawa wzajemnie ze sobą powiązanych, obowiązujących między podmiotami i zabezpieczone przymusem indywidualnym i zbiorowym.

Początkowo na określenie prawa międzynarodowego używano ius gentium potem ius Inter gentium.

Terminu właściwego użyto po raz pierwszy w 1798 r. Do prawa polskiego wprowadził je F. Kaspar (udział Polaków w uprawie prawa międzynarodowego). System prawny obowiązujący wewnątrz systemu.

Pierwszym łącznikiem była religia chrześcijańska:

1054- schizma wschodnia, podział kościoła na łaciński i bizantyjski

1648- pokój westfalski- rozwój państw suwerennych i narodowych

1815- społeczność międzynarodowa ma charakter instytucjonalny (Święte Przymierze)

1865- konferencja w Berlinie, oprócz państw chrześcijańskich zaproszono Turcję. Powstają komisje rzeczne, organizacje techniczne.

W Europie powstają 2 bloki militarne: trójprzymierze i trójporozumienie.

Obecnie społeczność międzynarodowa:

• Wysoka instytucjonalizacja

• Ma charakter powszechny

• Wojna jako środek rozwiązywania sporów jest zakazana

Elementy różniące prawo krajowe i międzynarodowe:

• W prawie międzynarodowym brak scentralizowanego prawodawcy;

• Inny jest przedmiot regulacji. Prawo międzynarodowe reguluje:

• Stosunki między podmiotami

• Ustala zasady funkcjonowania

• Podstawowym podmiotem jest państwo, ale także organizacje międzynarodowe, stolica apostolska, Suwerenny Zakon Kawalerów Maltańskich, naród prowadzący walkę o niepodległość osoby fizyczne i prawne.

• Reguluje status prawny obszarów nienależących do żadnego kraju (obszar dno mórz i oceanów oraz ich podziemie poza granicami jurysdykcji państwa)

• W aspekcie funkcjonalnym prawo międzynarodowe publiczne dotyczy prawa dyplomatycznego, konsularnego, wymiany handlowej, konfliktów zbrojnych, ochrony środowiska, ochrony praw człowieka (wkracza w relacje między państwem a jednostką).

• Inny katalog źródeł prawa:

• Umowy międzynarodowe

• Zwyczaj międzynarodowy

• Zasady ogólnie uznane przez narody cywilizowane

• Prawotwórcze uchwały organizacji międzynarodowych

• Akty jednostronne państw

• Doktryna prawa międzynarodowego

• Orzecznictwo sądów

• Brak zorganizowanego aparatu przymusu w prawie międzynarodowym

• Sankcje psychologiczne

• Sankcje odwetowe

• Sankcje zorganizowane

Sankcje psychologiczne- opinia społeczności międzynarodowej, napiętnowanie w ramach zgromadzenia.

Sankcja odwetowa- odpowiedź aktem analogicznym do naruszenia.

• Retorsje- legalna odpowiedź na zachowanie

• Represalia- czasowe niestosowanie się do normy prawno międzynarodowej w celu skłonienia państwa do przestrzegania tej normy.

Sankcje zorganizowane- środek przymusu jest stosowany nie przez pokrzywdzonego tylko przez organizacje międzynarodowe.

• Prawo międzynarodowe publiczne jest regulatorem obok:

• Prawa międzynarodowego administracyjnego

• Prawa międzynarodowego gospodarczego

• Prawa międzynarodowego karnego

• Regulatory pozaprawne- moralność międzynarodowa, kurtuazja międzynarodowa.