Zamieć PUSZKIN

Rok 1811. Maria Gawryłowna - dobra partia. Zakochuje się w ubogim podchorążym piechoty. Jej rodzice byli zdecydowanie przeciwni związkowi. Kochankowie spotykali się potajemnie i prowadzili ze sobą korespondencję. W końcu doszli oni do wniosku, że poślubią się bez zgody rodziców Marii. Zapanowano jej ucieczkę. Po kolacji wraz z pokojówką miała wsiąść do sań i pojechać do wsi Żarino, gdzie Władimir miał już czekać. W dzień ucieczki Masza była w bardzo złym stanie, roztrzęsiona, smutna. Jednak wsiadła do sań. Włodzimierz z rana załatwiał sprawy związane ze ślubem -był u popa, szukał świadków. Gdy miał już jechać do Żarina rozpętała się zamieć, drogę zasypało śniegiem. Włodzimierz nie mógł odnaleźć drogi, czas mijał a on nie wiedział gdzie jest ani gdzie ma jechać. Dojechał do wioski, okazało się, że znajduje się dziesięć wiorst od Żarina. Gdy w końcu z pomocą przewodnika dotarł na miejsce cerkiew była już zamknięta i nikogo w niej nie było. Maria wróciła do domu, zachorowała, jej matka myślała, że to nieszczęśliwa miłość jest powodem choroby, postanowiono więc posłać po Włodzimierza i pozwolić mu na ślub z Marią. Ten jednak zaproszenie odrzucił i zaciągnął się do wojska, gdzie został rany pod Borodino, a potem zginął pod Moskwą. W tym czasie zmarł również ojciec Marii. Zalotnicy kręcili się wokół Maszy, ale ta każdego odrzucała pamiętając o Włodzimierzu. Była wierna przez długi czad aż w wiosce pojawił się pułkownik Burmin, który ją bardzo zainteresował. Zbliżyli się do siebie. Pewnego dnia Burmin wyznał Marii miłość, wyznał jednak, że jest on już żonaty, nie zna jednak swojej żony. Opowiedział historię jak podczas zamieci dotarł do cerkwi i wziął ślub z nieznaną mu kobietą. Maria wysłuchawszy opowieści zrozumiała, że to ona jest jego żoną. Burmin padł jej do stóp.