Wyznania /(łac.) Confessiones/ - dzieło teologiczne i filozoficzne w formie autobiografii autorstwa św. Augustyna z Hippony. Składa się z 13 ksiąg napisanych pomiędzy 397 a 401 r. n.e[1]. Święty opisuje swoje dzieciństwo i okres młodzieńczy, aż do czasów pełnego nawrócenia na wiarę chrześcijańską. Wśród trzynastu ksiąg Wyznań można łatwo dostrzec wyraźny podział na dwie części.Pierwszych dziewięć ksiąg stanowi całość wątku autobiograficznego. Św. Augustyn opisuje w nich swoją drogę życiową jako dzieje poszukiwania prawdy i zmagania się z dostosowaniem swego życia do niej. Szczególną trudność stanowiło dla niego przywiązanie do życia rozwiązłego. Augustyn, poprzez poglądy manichejskie, fascynację neo-platonizmem, odnalazł ostatecznie pokój serca i spełnienie sensu swego życia w spotkaniu z Bogiem, do którego prowadzi Pismo Święte i wiara chrześcijańska.Zaś księgi 10-13 są refleksją teologiczną z elementami filozoficznymi.Wyznania są powszechnie uznawane za pierwszą zachodnią pracę autobiograficzną i przez całe średniowiecze stanowiły ważny wzór dla chrześcijańskich pisarzy. Choć nie ukazują pełnego życiorysu autora, św. Augustyn żył bowiem jeszcze długo po wydaniu dzieła, jest to jedno z najbardziej kompletnych zapisów o pojedynczej osobie z czasów IV i V wieku.