Manewry

sł. i muz. Jacek Kaczmarski 1977

Bez ruchu każą tkwić nam tu	a
Jak długo - nie pamiętam już	a d
Brak nam powietrza słów i snu	d a
W gardłach - zaschniętej śliny kurz	F E
Jak okiem sięgnąć w strony dwie	a
Okopów linie ciągną się	a d
A my czekamy - mija czas	d a
I do ataku wciąż nie posyłają nas!	F E
Powiecie - śpieszyć się nie ma gdzie!	a
I to jest prawda - co tu kryć?	a E
Lecz gdy w okopy nas się śle	E^7
To kiedyś atak musi być!	E^7 a
Jedna jest tylko droga stąd	a d
Gdzie horyzonty wrogie się mglą	d a
Inaczej zaś polowy sąd	F a
A dać się swoim - to już gruby błąd!	F E
Wszak to manewry tylko są	a G a
Na wzgórzach lornet błyszczą szkła	a G C
Wszystko jest strategiczną grą	d a
W której brać udział muszę ja!	F E
Kolega pyta raz po raz	a
Co będzie jeśli trafią nas	a d
Odpowiedź jedna musi być:	d a
Po prostu nie będziemy żyć!	F E a
Krzyk! I ruszamy do ataku	a
Na odsłonięte stoki wzgórz	a E
Wokół wybuchy czarnych krzaków	E
Dym! Huk! I nic nie widać już!	E a
W głowie panicznie mi się trzepie	a d
Jak w klatce ptak spłoszony - puls	d a
Więc żyję! Czy to naboje ślepe?	F a
Czy może to ślepota kul!?	F F^6 E
Wtem w miejscu zatrzymuję się	a G a
Gdzie jest przyjaciel, gdzie jest wróg?!	G C
Nie widzę go! On widzi mnie!	F a
Strzał! Ból! I lecę z nóg!	a E a
Leżę - przy ziemi trzymam twarz	a
Swój własny oddech czuję z niej	a d
Z dali co mój wchłonęła wrzask	d a
Idą sanitariusze trzej...	F E
Co chwila słyszę suchy strzał	a
Wstrzymuję przerażony dech	a d
To tych co przeżyli boju szał	d a
Dobija tamtych trzech!	F Ea
Już są tuż tuż! Zastygam i	a
Podchodzą, nachylają się...	a d
Widzę znajome twarze trzy	d
Strzał!	E
Dobili mnie.	E a
- Zbudź się - Otwieram oczy - pole	d a
Kolega - okop - flagi żerdź.	E E^4 E F
Zmrok. Wciąż czekamy na swą kolej.	B a
Żyjemy. Śniąc śmierć.	B E a

---