1)Układy konstrukcyjne i ustroje nośne budynków.

a) ustroje nośne -

I.Ustrój szkieletowy czyli złożony z przestrzennego układu słupów i płyt (szkielet słupowopłytowy) lub słupów i belek (szkielet słupowo - belkowy), lub ram.

II.Ustrój ścianowy czyli złożony ze ścian i stropów.

III.Ustrój mieszany czyli złożony ze ścian i szkieletu.

Ponadto wyróżniamy ustroje nośne: szkieletowo - trzonowe, trzonowe, powłokowe

b) układy konstrukcyjne - klasyfikowane według rozmieszczenia elementów nośnych budynku

1.Układ podłużny. Ściany nośne usytuowane są równolegle do podłużnej osi budynku. Ściany lub podciągi oparte są na słupach, dzielą budynki trakty. Stropy ułożone są w kierunku poprzecznym i oparte na ścianach lub podciągach.

2. Układ poprzeczny. Ściany nośne usytuowane są prostopadle do podłużnej osi budynku i dzielą go na segmenty.

3.Układ krzyżowy. Stropy opierają się na ścianach podłużnych i poprzecznych. Stosuje się płyty krzyżowo zbrojone oparte na całym obwodzie lub trzech krawędziach.

4.Układ mieszany. Stanowi kompilację dwóch lub trzech wyżej wymienionych podstawowych układów konstrukcyjnych.

3) Wykopy wąskoprzestrzenne i ich zabezpieczenia.

Wykopy wąskoprzestrzenne występują wtedy, gdy ich głębokość jest większa od szerokości. W praktyce za wykopy wąskoprzestrzenne uznaje się takie, których szerokość jest mniejsza niż 1,5 m.

Najczęściej wykonywane są pod ławy w budynkach niepodpiwniczonych, a także do układania przewodów instalacyjnych, drenażu itp.

Zabezpieczenie wykopów: Obudowy skrzyniowe Do najczęściej używanych zaliczyć można obudowy systemu skrzyniowego (rozporowe) składające się z płyt i elementów rozporowych. Elementy rozporowe są zróżnicowane i uzależnione od rozwiązania przyjętego przez producenta, natomiast wykonywane są przeważnie ze spawanych kształtowników stalowych. Dolna część płyt jest zaostrzona, co umożliwia wprowadzanie obudowy w miarę pogłębiania wykopu. Konstrukcje tego typu umożliwiają zabezpieczenie wykopu o głębokości max. 6 m, natomiast szerokość regulowana jest przez elementy rozpierające (najczęściej są to rury gwintowane) w zakresie 0,8-4,5 m.

Zabezpieczenie obudowami metalowymi:

Zabezpieczenie ścian wykopów o głębokości do 12 m. i szerokości do 5 m. umożliwiają systemy obudów metalowych, w których wzmocnione ramy prowadnic zostały oddzielone od płyt.

Obudowy tego typu, prawidłowo eksploatowane i konserwowane mogą przetrwać nawet kilkanaście lat. Ich jedyną wadą jest koszt zakupu.

5) Sposoby odwodnienia wykopu

Odwadnianie powierzchniowe - pompowanie wody bezpośrednio z wykopu. Wodę napływająca do wykopu należy gromadzić w studzience zbiorczej jednej lub kilku i z niej wypompowywać. Przy niewielkim dopływie może wystarczyć okresowe wyczerpywanie kubłami.Odwadnianie wgłębne ( drenaż pionowy) Czyli obniżanie poziomu wody gruntowej przez depresję. Podczas pompowania woda napływa przez filtr do studni, dążąc do wyrównania poziomów. Gdy pobór wody wyrówna się z dopływem, woda w studni utrzymuje się na pewnym poziomie, a wokół studni tworzy się lej depresyjny i zwierciadło wody się obniża. Ponieważ woda spływa ku dołowi, nie rozluźnia gruntu, lecz go zagęszcza, przeciwnie niż przy odwadnianiu bezpośrednim. Jeżeli potrzebne jest obniżenie zwierciadła większe niż wysokość ssania wody, można zastosować pompy głębinowe zamieszczone w studniach pod wodą, albo stosować obniżanie stopniowe, gdy drugi szereg studni zakłada się poniżej pierwszego po utworzeniu przezeń depresji. Instalacje igłofiltrowe IgE-81 przeznaczone są do odwadniania wykopów budowlanych w gruntach o małej i średniej przepuszczalności. Stosować ją można jako instalację samodzielną lub uzupełniającą inne rodzaje ujęć odwodnieniowych w układach jedno lub dwupiętrowych. Jedno piętro igłofiltrów umożliwia obniżenie poziomu wody gruntowej do 4m, a dwa piętra do 7m i więcej. Umieszczanie igłofiltrów w gruncie poprzez proces wpłukiwania. Strumień wody pod umożliwia łatwe wprowadzanie rury wpłukującej w głąb gruntu. Po wprowadzeniu rury do gruntu, wąż wpłukujący zostaje odłączony i do rury wprowadzany jest igłofiltr. Po wprowadzeniu igłofiltra rura wpłukująca wyciągana jest z gruntu. Wypłukany igłofiltr może zostać następnie podłączony Drenaż poziomy - odprowadzenie grawitacyjne wody za pomocą rur drenarskich do rowów, którymi spływa do zbiornika lub jest kierowana poza teren odwadniany, bądź grawitacyjnie, bądź kanalizacji ogólnospławnej lub studni chłonnych. Drenaż poziomy może pozostać po zakończeniu budowy jako urządzenie stałe ( odwodnienie stale lub tymczasowe). Drenaż pierścieniowy otacza chroniony wykop, przecinając dopływ wody gruntowej z zewnątrz.

7) Płyty fundamentowe i skrzynie fundamentowe

Płyty fundamentowe stosowane są podobnie jak ruszty dla: posadowienia budowli wywierających duże naciski na grunt oraz tam gdzie chcemy zabezpieczyć budowle przed skutkami nierównomiernego osiadania: - gdy grunt pod budynkiem jest niejednorodny i wskazana jest znaczna sztywność w celu wyrównania różnicy osiadań.- podziemia budynku znajdują się poniżej zwierciadła wody gruntowej i konieczne jest wykonania izolacji wodoszczelnej w części podziemnej

płyta o stałej grubości b) płyta w kształcie odwróconego stropu, c) grzybkowego d) płyty żebrowe

Skrzynie fundamentowe. Przy dużych wysokościach budynku, gdy występuj ą znaczne siły poziome, fundamenty powinny odznaczać się dużą sztywnością względną, aby właściwie przenosić takie obciążenia na podłoże i aby nawet nierównomierne osiadanie nie powodowało wzajemnego przemieszczania poszczególnych elementów konstrukcji. Skrzynie fundamentowe:a)z płytą denną, b)z płytą denną i stropem

Ruszty fundamentowe projektuje się zwykle w przypadku słabych gruntów, dużej intensywności obciążeń, a szczególnie wtedy gdy należy powiększyć sztywność całego fundamentu. Stanowi on układ wzajemnie przenikających się ław fundamentowych o sztywnych połączeniach. Słupy oparte na ruszcie powinny wypadać na skrzyżowaniu ław rusztu.

8) Fundamenty pośrednie

Częściej jednak fundamenty głębokie wykonuje sie jako pośrednie.

Fundamenty pośrednie, zwane też sztucznymi przekazują obciążenie z budowli na niżej zalegające warstwy nośne przez dodatkowe elementy wprowadzone lub uformowane w gruncie, np.. w postaci pali, studni, kesonów lub ścianek szczelnych. W górnych elementach wykonuje się właściwy fundament, który łączy sie z budowla.

Rodzaje fundamentów pośrednich

Fundamenty na palach: normalne, stojące, zawieszone (stosuje sie w przypadku głęboko posadowionych warstw nośnych, możliwości powstania zsuwu itp.). Fundamenty na studniach opuszczanych (stosuje sie w przypadku głęboko posadowionych warstw nośnych i gdy pomieszczenia podziemne wykorzystywane będą jako podziemne zbiorniki lub komory), fundamenty na kesonach opuszczanych (stosuje sie w przypadku gruntów silnie nawodnionych i na terenach zalanych woda, wszędzie tam gdzie palowanie i zapuszczanie studni jest niemożliwe)

10) Izolacja przeciwwilgociowa (budynków podpiwniczonych):

Lekkie przeciwwilgociowe (pionowe) gdy dom posadowiony jest w gruntach przepuszczalnych - piaskach lub żwirach,

Średnie, gdy mamy do czynienia z gruntem spoistym, (woda może zalegać w pobliżu konstrukcji).

Ciężkie - przeciwwodne- w przyp. posadowienia poniżej zwierciadła wody gruntowej, a także gdy

istnieje niebezpieczeństwo okresowego podnoszenia się poziomu wody gruntowej powyżej poziomu podłogi piwnicy.

Izolacja pionowa zabezpiecza przed przenikaniem wilgoci i wody poprzez pionowe powierzchnie. Powinna być wykonana na zew. pow. ściany i powinna być połączona z izolacją poz. Powinna wystawać 1cm z każdej str.

Izolacja pozioma zabezpiecza poziome powierzchnie ścian i fundamentów przed podciąganiem kapilarnym na wyższe części budynku. Izolacje poziome zabezpieczają też posadzki leżące na gruncie, czyli podłogi piwnic lub parteru, przed działaniem wilgoci. Dla budynków niepodpiwniczanych powinna być ułożona poniżej poziomu posadzki. Dla podpiwniczanych na wierzchu ławy fundamentowej i pod stropem.

Materiały do izolacji: papy, płynne materiały bitumiczne (emulsje, roztwory i lepiki asfaltowe oraz masy bitumiczne),folie płaskie i membrany, folie tłoczone, panele oraz membrany bentonitowe, fondaline, samoprzylepne pasma uszczelniające.

*Do izolacji przeciwwodnej i przeciwwilgociowej służą różnego rodzaju płynne substancje w postaci mas, mikrozapraw (szlamów), którymi wykonywane są bezspoinowe (bezszwowe) powłoki hydroizolacyjne.

Rodzaje mas :

Mineralne - masy cementowe z cementu portlandzkiego z dodatkiem kruszywa i polimerów. Są odporne na działanie wody wywierającej parcie hydrostatyczne nawet do siedmiu barów.

Bitumiczne - to najczęściej stos. rodzaj mas do wykonywania izolacji przeciwwodnych i przeciwwilgociowych. Powłoki wodoszczelne z mas bitumicznych - grube - co najmniej 4 mm. Epoksydowe - zawierające żywice epoksydowe. Są odporne chemicznie i mają bardzo dobrą przyczepność do podłoża. Są elastyczne i bardzo szczelne.

11) Izolacje przeciwwilgociowe (nadziemna część budynku)

Ściany nadziemnej części budynku oddzielone są od ścian fundamentowych lub ścian piwnicy tzw. przeponą hydroizolacyjną (poziomą izolacją przeciwwilgociową). Chroni ona ściany przed kapilarnym podciąganiem wilgoci z gruntu. Układa się ją na wyrównanej ścianie fundamentowej.

Zabezpieczamy:

-Części ścian zewnętrznych, bezpośrednio nad otaczającym terenem, tarasami, balkonami i dachami, przed przenikaniem wody opadowej i z topniejącego śniegu.

-Posadzki leżące na gruncie podłogi piwnic lub parteru.

-Łazienki, kuchnie, pomieszczenia „mokre”

* W budynkach niepodpiwniczonych układamy poniżej poziomu posadzki, na wysokości min. 15cm nad terenem lub chodnikiem, a w budynkach podpiwniczonych na wierzchu ławy fundamentowej oraz pod stropem (wieńcem)-przy gruntach o niewielkim zawilgoceniu na 30cm nad terenem.

Materiały: papy, płynne materiały bitumiczne-emulsje, roztwory, lepiki asfaltowe, masy bitumiczne, folie płaskie i membrany, folie tłoczone, panele i membrany bentonitowe.

12) Ściany zewnętrzne-technologia wykonywania

Ściany: 1-jednorodne-jednowarstwowe 2-niejednorodne 3-warstwowe.

Jednowarstwowe- nie ma ciągłej spoiny podłużnej (równoległej do powierzchni ściany) lub szczeliny

Budowane z cegły pełnej, pustaków ceramicznych, bloczków gazobetonowych, keramzytowych.

Dwuwarstwowe- składające się z dwóch równoległych warstw muru ze spoiną miedzy nimi wypełnioną zaprawą <=25mm,połączonych na stałe kotwami. Budowane z: cegła dziurawka + cegła wapienno-piaskowa, pustaki MAX + bloczki z betonu komórkowego.

Warstwowe z: cegła dziurawka + wełna lub styropian+ cegła pełna, cegła pełna + wełna(styropian) + pustaki MAX, żwirobetonowe pustaki Alfa+ wełna (styropian) + znowu pustaki Alfa

Szczelinowe-składają się z dwóch połączonych kotwami ściennymi warstw muru, z których co najmniej jedna przenosi obciążenia pionowe; przestrzeń między nimi stanowi pustą szczelinę wypełnioną w całości lub częściowo materiałem niekonstrukcyjnym.

Ściana szczelinowa, 3-warstwowa, z murowaną ścianką osłonową:

a)materiały: cegła ceramiczna, pustaki ceramiczne, pustaki z betonu komórkowego

b)materiał termoizolacyjny: wełna szklana i min, płyty styropianowe, płyty z polistyrenu ekstrudowanego, granulaty celulozowe, granulaty z polistyrenu

Ściana murowana, ocieplana w technologii „lekkiej-mokrej”

a)materiał termoizolacyjny: styropian samogasnący odmiany M-20, wełna szklana lub min w twardych płytach elewacyjnych

b)wykończenie elewacji: cienkościenne tynki min, tynki z kopolimerów akrylu, wykończnie z płytek elewacyjnych

c)rozwiązanie prefabrykowane: fabrycznie otynkowane, modularne płyty styropianowe; gotowe do montażu panele

Ściana murowana z elewacją wentylowaną:

a)wykończenie elewacji: siding, profile z twardej pianki, panele lub kasetony z blachy powlekanej, płyty elewacyjne, okładziny okienne lub z aglomarmurów

b)materiał termoiz: wełna szklana lub min, płyty styropianowe, płyty z polistyrenu ekstrudowanego

c)konstrukcja wsporcza: łaty drewniane lub profile stalowe, stalowe kotwy dystansowe

Technologia budowy ścian z elementów ściennych pełniących funkcje dodatkowe:

a)bloczki i pustaki z betonu komórkowego: bloczki o dużej dokładności wymiarowej z cienkowarstwową zaprawą klejową w ścianach jednorodnych; pustaki z zaprawą termoizolacyjną w ścianach jednorodnych

b)pustaki z betonowego spoiwa z wypełniaczem termoizolacyjnym: pustaki keramzytowe, wióro- i trocinobetonowe i pustaki połączone z wkładkami termoizolacyjnymi

c)system kształtek styropianowych

d)płyta styropianowa z wtopiną siatką zbrojącą, obustronnie natryskiwana betonem

Ściana o konstrukcji szkieletowej:

a)konstrukcja: szkielet drewniany, stalowy

b)umieszczenie termoizolacji: stanowi ona rdzeń ściany; dodatkowawarstwa termoizolacji od str zew

c)warstwa paroizolacyjna od str wew, wiatroizolacja pod pokryciem zew

d)wykończenie elewacji: siding, okładziny, cienkowarstwowe tynki elewacyjne, ściana osłonowa z cegły

Ściana osłonowa budynków szkieletowych:

a)panele prefabrykowane z blach powlekanych: rdzeń z pianki poliuretanowej, ze styropianu samogasnącego, z wełny min

b)ściany prefabrykowane z elementów wykonanych metodą „lekko-mokrą”

c)lekkie ściany osłonowe wykonane na placu budowy: obudowa z blach profilowanych

13) Ściany z elementów poryzowanych

-Domieszki z mączki drzewnej lub trocin w procesie produkcyjnym-ulegają wypaleniu i powodują powstanie sieci zamkniętych mikroporów.

-Znacznie poprawione właściwości termoizolacyjne

-Zastosowanie w technologii jednowarstwowych ścian zewnętrznych bez docieplenia, (spełniając wymagania ochrony cieplnej budynków)

14.Ściany szczelinowe-najczęściej stosowane jako: głębokie fundamenty, ścianki szczelne, obudowy wykopów w zwartej zabudowie

- Ściany szczelinowe są to betonowe lub żelbetowe konstrukcje, formowane w szczelinie głębionej w gruncie. Zwykle stateczność ścian zapewnia zawiesina bentonitowa, roztwór polimerowy lub zawiesina twardniejąca. Ściany szczelinowe są stosowane w budynkach z głębokimi podziemiami, w robotach tunelowych miastach (metro). Pełnią wtedy funkcję konstrukcji oporowych. Są jednostronnie odkopywane, z pozostawieniem kilkumetrowej części utwierdzonej w gruncie.

Fazy wykonania ściany szczelinowej

1.Wykonanie niewielkiego wykopu.

2.Głębienie szczeliny

3.Betonowanie

4.Betonowanie metodą contractor (podwodnego

5.Usuwanie elementów rozdzielczych i głębienie kolejnej sekcji

15. Stropy gęstożebrowe -głównym elementem konstrukcyjnym są żebra czyli belki żelbetowe lub ceramiczno- żelbetowe rozstawione gęsto (co 30- 60 cm). Najbardziej rozpowszechniony typ stropów ze względu na właściwości użytkowe (wytrzymałość , sztywność , izolacyjność cieplną i akustyczną) i łatwość wykonania. Przestrzeń między belkami wypełnia się pustakami ceramicznymi, betonowymi, gipsowymi lub trocino- cementowymi i zalewa betonem, który wypełniając przestrzeń między pustakami tworzy fragmenty żeber lub całe żebra oraz warstwę tzw. nadbetonu. Zaletą tych stropów jest możliwość wykonania całej konstrukcji bez potrzeby użycia ciężkiego sprzętu oraz bez ustawiania gęstego i szczelnego szalowania (z wyjątkiem stropu AKERMANA), konieczne jest tylko tymczasowe podparcie belek. Najczęściej stosowane typy stropów gęstożebrowych to: strop z pustakami ceramicznymi i żebrami wylewanymi - AKERMANA, stropy z pustakami betonowymi lub ceramicznymi i żebrami prefabrykowanymi -TERIVA, FERT, F, CERAM, IZP, DZ, strop z pustakami gipsowymi i żebrami prefabrykowanymi -KMK

Stropy gęstożebrowe dzielimy:

Ze względu na technologię montażu

- Stropy monolityczne Np. strop Akermanna - żebra wykonane na budowie

-Stropy prefabrykowane częściowo, żebra przed zabetonowaniem stanowią wiotki szkielet ( np. strop Fert, Ceram)

-Stropy prefabrykowane - ebra całkowicie prefabrykowane, np. strop DZ- 3

Ze względu na rodzaj wypełnienia między żebrami

-Stropy z wypełnieniem sztywnym i trwałym ( pustaki ceramiczne, betonowe)

-Stropy z wypełnieniem niesztywnym ( skrzynki drewniane)

-Stropy bez wypełnienia

Pod względem konstrukcji

- z zebrami żelbetowymi współpracującymi z górną płytą żelbetową

- z zebrami żelbetowymi bez współpracy z górną płytą żelbetową

Stropy gęstożebrowe prefabrykowane i całkowicie prefabrykowane a)z żebrami częściowo prefabrykowanymi: Stropy prefabrykowane częściowo; przed zabetonowaniem stanowią wiotki szkielet ( np. strop Fert, Ceram)Stropy Teriva są gęstożebrowymi stropami belkowo-pustakowymi, składającymi się z lekkich belek kratownicowych, wypełnienia przestrzeni między belkami w postaci pustaków oraz betonu monolitycznego (nadbetonu). Stropy przeznaczone są głównie do montażu ręcznego, mają zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym jak i ogólnym. Obciążenie użytkowe tego stropu w zależności od rodzaju stropu wynosi od 1,5 kN/m2 do 5,0 kN/m2 . Belka stropu Teriva jest stalowo-betonową, lekką, przestrzenną kratownicą o stałym przekroju zbrojenia pasa górnego, Przestrzeń między belkami jest wypełniona pustakami Pod ściankami działowymi usytuowanymi równolegle do belek stropowych należy wykonać wzmocnione żebra stropowe. Żebra te uzyskuje się przez ułożenie dwóch belek kratownicowych obok siebie lub przez rozsunięcie ich i wykonanie belki żelbetowej. Belki żelbetowe i żebra należy obliczać uwzględniając całkowity ciężar ścianki działowej.W zależności od rozpiętości stosuje następujące typy stropów:· Teriva I,· Teriva I bis,· Teriva II,· Teriva. b) z żebrami prefabrykowanymi: Stropy prefabrykowane - żebra całkowicie prefabrykowane, np. strop DZ-3,Stropy Dz.stropy te SA inne niż dawne stropy Dsm, co wynika z zastosowania górnej płyty betonowej, związanej z belkami przez wystające strzemiona w górnej powierzchni belek. Umożliwiają ułożenie zbrojenia płyty górnej poprzecznie do belek, co znacznie usztywnia budynek oraz zwiększa wytrzymałość stropu na obciążenia użytkowe. Przy projektowaniu stropu dla typowych obciążeń - korzysta się z gotowych tablic. Ten rodzaj stropu nie może być stosowany przy obciążeniach dynamicznych. Strop DZ-3 (belkowo-pustakowy) znajduje zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym oraz użyteczności publicznej. Na strop składają się prefabrykowane belki żelbetowe (o rozstawie osiowym 60 cm), pustaki betonowe oraz górna monolityczna płyta betonowa (podłoże podłogi)Charakterystyka stropu DZ-3: rozpiętość modularna wynosi 2,4-6,0 m ze zmianą (rozpiętości) co 30 cm;- wysokość konstrukcyjna - 0,23 m; grubość płyty nadbetonu - 0,03 m;wysokość belki prefabrykowanej - 0,20 m; wysokość pustaka - 0,20 m Strop DZ-3 o rozpiętości modularnej 4,20 m w czasie montażu i dojrzewania betonu musi być podpierany w środku rozpiętości na poziomych poprzecznicach. Strop DZ-4Ten typ stropu stosuje się o rozpiętościach 6,60 mw budownictwie ogólnym i 6,30 m w budownictwie wiejskim.Wysokość konstrukcyjna stropu - 0,275 m.Grubość płyty nadbetonu - 0,03 m.Wysokość belki prefabrykowanej - 0,20 m. Strop DZ-5 stosuje się dla rozpiętości 7,80 m,przeważnie w budownictwie szkolnym,na przegrody międzykondygnacyjne i stropodachy.Wysokość konstrukcyjna stropu - 0,345 m.Grubość płyty nadbetonu - 0,03 m.Wysokość belki prefabrykowanej - 0,25 m. Strop DMS jest gęstożebrowym prefabrykowanym stropem belkowo-pustakowym- powszechnie stosowany w latach pięćdziesiątych w budownictwie mieszkaniowym. W skład stropu DMS wchodzą : prefabrykowane belki żelbetowe, pustaki żwirobetonowe (gruzobetonowe), beton pachwinowy, płyta nadbetonu.Belki prefabrykowane stropu DMS są Rozstawione co 50 lub 65 cm. Ich długość wynosi: 4,40; 4,80;5,20; 5,40 i 6,0 m. Głębokość oparcia belek na podporze - co najmniej 10 cm. Do obliczeń przyjmuje się schemat statyczny belki wolnopodpartej. Całkowita wysokość stropu DMS wynosi 27 cm, tyle ile wynosi wysokość belki stropowej. W przypadku rozpiętości stropu l = 4,40 i 4,80 m stosuje się jedno żebro rozdzielcze. Przy l > 5,0 m stosuje się dwa.stropy .na belkach T 27stosowane SA w budownictwie wiejskim gdyz w budownictwie mieszkaniowym zastosowanie tego typu stropow jest ograniczone ze względu na duza wysokość konstrukcyjna.DP-50 składaja się z ceramicznych zbrojonych belek,ceramicznych pustakow oraz betonu monolitycznego. . Stropy na belkach stalowych.Rodzaje w zależności od wypełnienia.Pola między belkami stalowymi wypełnione: sklepieniem odcinkowym z cegły; płytami odcinkowymi Kleina z cegły;płytami odcinkowymi prefabrykowanymi żelbetowymi; płytą żelbetową monolityczną. Do wykonania stropów na belkach stalowych stosuje się belki stalowe dwuteowe walcowane o wysokości h ≥ 16 cm. Rozstaw belek zależy od sposobu wypełnienia przestrzeni między belkami. Końce belek stalowych opiera się : - bezpośrednio na murze z cegły i kamienia, po uprzednim wyrównaniu powierzchni zaprawą cementową, a jeżeli mur został wykonany z pustaków lub z bloczków z betonu komórkowego,na wieńcu żelbetowym, gdy ściana została wykonana z materiałów o małej wytrzymałości na ściskanie lub jako wielowarstwowa oraz gdy więźba dachu stanowi konstrukcję jętkową. Nowoczesne stropy zespolone, betonowane na blachach fałdowych:- stropy na blachach o profilu fałd w kształcie wklęsłym;
stropy na blachasz z wytłoczeniami zespalającymi; stropy Slim-Floor.. Stropy Kleina.Płyta Kleina - rodzaje;lekka; półciężka;ciężka..Stropy drewniane składają się z belek i przybitych do nich desek podłogowych, a także takich elementów jak: ślepy pułap, podsufitka i wypełnienie. W postaci izolacji termicznej i akustycznej w zależności od odmiany stropu.Belki drewniane są głównymi elementami konstrukcji stropu. Mają one wymiary w przekroju poprzecznym 8 x 18 ÷ 18 x 28 cm. Belki z zasady układają się prostopadle do murów dłuższych pomieszczenia, gdyż wtedy uzyskuje się mniejsze ich przekroje, a ściany wykorzystuje się do ich zakotwienia. Największa rozpiętość belek w świetle podpór nie przekracza 6,0 m. Przy większych rozpiętościach stosuje się pośrednie mury nośne lub podciągi.Długość oparcia belek stropowych na murze powinna wynosić tyle ile wynosi jej wysokość. Końce belek, oprócz powierzchni czołowych, muszą być zaimpregnowane i oddzielone papą lub folią ze wszystkich stron muru, oparte bezpośrednio na wyrównanej zaprawą powierzchni gniazda lub za pośrednictwem zaimpregnowanej podkładki z trwałego drewna. Od czoła, z góry i z boków, między murem a końcem belki zostawia się luz 2 ÷ 3 cm.. Dachy rozporowe, dachy krokwiowe i dachy jętkowe Dach - skład a się z pokrycia i konstrukcji nośnej, w dachach drewnianych tzw. Więźby dachowej. A) Konstrukcje (dachy) rozporowe :Konstrukcja rozporowa polega na tym, że pozioma belka podparta jest od spodu zastrzałami (na jeden z czterech sposobów), które opierają się o mury poniżej belki, bezpośrednio lub pośrednio powodując działając na nie siłami poziomymi. Do konstrukcji rozporowych zaliczamy dachy krokwiowe i krokwiowo jętkowe (jętkowe):dachy z krokwiami opartymi na murłacie;dachy z krokwiami osadzonymi w belkach stropowych; dachy krokwiowo-jętkowe z ramami stolcowymi B) Dachy krokwiowe:Krokiew jest połączona z belką stropową na wrąb czołowy- dlaochrony dolnych końców krokwi i belek stosuje się tzw. Przypustnice. Połączenie krokwi z belką wiązarową na wrąb czołowy pojedynczy przypłaszczyźnie docisku: a) położonej po dwusiecznej kąta rozwartegomiędzy belką a krokwią, b) prostopadłej do osi krokwi,c) prostopadłejdo osi belki. Sposób łączenia krokwi w kalenicy zależy od ich grubości i może być wykonany: na zwidłowanie zespolone kołkiem (przy krokwiach grubości powyżej 8cm;) na nakładkę prostą ( przy krokwiach grubości 7 do 8 cm ); na dotyk z nakładkami zewnętrznymi; na dotyk z deską lub płatwią kalenicową. Dachy krokwiowe stosuje się, gdy rozpiętość w świetle ścian nie przekracza 7m. Długość krokwi nie powinna przekraczać 4,5m ( lekkie pokrycie dachu - 5m). Pochylenie połaci dachowych, zalecane - powyżej40º na dotyk z deską lub płatwią kalenicową. W budynkach murowanych ze stropami żelbetowymi krokwie oparte są na belkach zwanych murłatami lub namurnicami, ułożonymi na ścianach zewnętrznych. Murłaty przymocowuje się do ściany przypomocy uprzednio wmurowanych kotew. Najlepszym rozwiązaniem jest ułożenie murłaty na murze w sposób osiowy. Można też przymocować ją bliżej wewnętrznej strony. Dachy jętkowe Gdy rozpiętość dachu przekracza 7,0 m lub gdy ze względu na duży spadek połaci długość krokwi musiałaby być większa niż 4,5 m - stosuje się wiązary jętkowe. Krokwie są dodatkowo usztywnione ( podparte ) poziomymi jętkami. Jętka zaprojektowana na takiej wysokości, aby górna część krokwi - od połączenia z jętką do połączenia z drugą krokwią "od pary" w kalenicy nie była dłuższa niż 2,7 m, a długość dolnej części nie przekraczała 4,5 m. Jeżeli poddasze ma być przeznaczone na cele mieszkalne, jętki wykorzystuje się jako belki stropu nad pomieszczeniami poddasza. Nachylenie połaci dachów o konstrukcji jętkowej można projektować w granicach 25-60º, z tym że nie jest zalecane przyjmowanie spadków mniejszych niż 35º. Ogólnie można przyjąć, że jętki długości do 3,5 m nie wymagają podpierania. W dachach większej rozpiętości, w których długość ta jest większa, podpiera się je w środku jedną płatwią - gdy rozpiętość wiązarów wynosi 7,5-10 m lub dwiema płatwiami - gdy rozpiętość ta wynosi 9-12 m. Płatew podpierająca krokwie wraz ze słupami tworzy ściankę stolcową. Zadaniem takiej ścianki jest:podparcie jętek za pośrednictwem pławi i zmniejszenie w skutek tego ich długości wyboczeniowej oraz rozpiętości w przypadku, gdy przenoszą obciążenia od stropu nad poddaszem; usztywnienie dachu w kierunku podłużnym przez zastosowanie mieczy;dodatkowe usztywnienie dachu w kierunku poprzecznym przy zastosowaniu miechy.Łączenie krokwi: Krokwie łączy się z jętkami na "półjaskółczy ogon" wzmocniony kołkiem lub na styk zpodwójnymi nakładkami. W miejscu podparcia jętki przez płatew - wycięcie w jętce o głębokości3 cm. Pozostałe złącza wykonuje się podobnie jak w wiązarach krokwiowych. Usztywnienie więźby na parcie wiatru uzyskuje się przez przybicie do krokwi wiatrownic: oddzielnie poniżej i powyżej jętek. Więźby płatwiowo - kleszczowe:Więźba płatwiowo-kleszczowych składa się z wiązarów pełnych rozmieszczonych co 3 — 5 m i wiązarów pustych. Wiązar pełny składa się z pary krokwi, pary kleszczy i dwóch słupów oraz belki wiązarowej (gdy strop jest drewniany). W obydwu typach wiązarów krokwie są oparte dołem na murłatach i mniej więcej w połowie rozpiętości na płatwiach pośrednich. W dachu jętkowym wszystkie obciążenia z dachu są przekazywane przez murłaty na ściany zewnętrzne budynku, w dachu płatwiowo-kleszczowym większość obciążeń jest przekazywana przez ściany stolcowe na konstrukcję stropu poddasza, a tylko część obciążeń przejmują ściany zewnętrzne. Płatwie oparte na słupach są dodatkowo połączone z nimi mieczami, co usztywnia dach w kierunku podłużnym. Dla zabezpieczenia ścian stolcowych przed pochylaniem się pod działaniem wiatru stosuje się kleszcze obejmujące z obu stron słupy i krokwie. Ze słupami kleszcze łączy się na wrąb wzajemny pełny i śrubę średnicy 16-18 mm, a z krokwiami - na "półjaskótczy ogon" i kotek drewniany lub śrubę średnicy 12 mm. Dach płatwiowo-kleszczowy (kozłowy):Dla rozstawu ścian powyżej 12m musimy wzmocnić konstrukcję dachu (nie większych niż 16 m). Do tej odległości stosuje się podparcie krokwi pławią kalenicową i równocześnie dwiema płatwami pośrednimi. Powoduje to konieczność zastosowania trzech ścianek stolcowych. Jedynie w bardzo płaskich dachach, kiedy spadek ich to około 1:10 ze względów konstrukcyjnych kleszcze obejmuja tylko same słupy. Usztywnienie konstrukcji w kierunku poprzecznym zapewniają miecze w płaszczyźnie wiązarów głównych. Dachy płaskie - pochylenie połaci dachowej jest od 1:3 (18.5%) do 1:10 (5.7%). Dla rozpiętości ścian 8 do 9 m stosuje się podparcie krokwi w kalenicy jedną płatwią kalenicową. Płatew ta jest oparta na słupach i podparta od dołu kleszczami

Zakotwienie belki stalowej w murze:

1 - płaskownik 8 x 60 mm, 2 - śruba M 12,

3 - podlewka z zaprawy cementowej

---