Oznaczenie gęstości objętościowej, Budownictwo studia, materiały budowalane


Oznaczenie gęstości objętościowej, właściwej i wilgotności gruntu

OPIS TEORETYCZNY

Gęstością objętościową (ρ) gruntu nazywa się stosunek masy próbki gruntu (w stanie naturalnym) do jej objętości. Wyznacza się ją ze wzoru:

0x01 graphic

gdzie:

ρ - gęstość objętościowa [t/m3, g/cm3],
m
m - masa próbki gruntu w stanie naturalnym [t, g],
V - objętość badanej próbki gruntu [m
3, cm3].

Gęstość objętościowa jest jednym z parametrów charakteryzujących strukturalno-teksturalne właściwości gruntów. Jej wartość zależy od składu mineralnego, porowatości i wilgotności gruntów. W zależności od rodzaju gruntu oraz stanu i wielkości próbki, przeznaczonej do badań, przy oznaczaniu gęstości objętościowej gruntu stosuje się jedną z czterech metod:

1) metodę pierścienia tnącego,

2) metodę rtęciową,

3) metodę wyporu hydrostatycznego ( parafinowania ),

4) metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze.

Pierwsze trzy metody stosuje się przy badaniu gruntów spoistych, drugą i trzecią również dla gruntów skalistych, metodę czwartą - przy badaniu gruntów niespoistych. Spośród wymienionych powyżej metod oznaczania gęstości objętościowej metoda pierścienia tnącego jest metodą najprostszą, najszybszą i przy dokładnym wykonaniu oznaczenia pozwala również na uzyskanie bardzo dokładnych wyników. Należy więc ją stosować zawsze tam, gdzie rodzaj, stan gruntu oraz jego ilość na to pozwalają.

Gęstością właściwą (ρs) szkieletu gruntowego nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do jego objętości. Wyznacza się ją ze wzoru:

0x01 graphic

gdzie:

ρs - gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm3, t/m3],
m
s - masa szkieletu gruntowego [g, t],
V
s - objętość szkieletu gruntowego [cm3, m3].

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego zależy od składu mineralnego gruntu i domieszek, które zawiera. Parametr ten oznaczamy dwiema metodami, przy czym wybór metody zależy od rodzaju gruntu:

- metoda piknometru (dla gruntów nie zawierających soli mineralnych rozpuszczalnych w wodzie),
- metoda kolby Le Chateliera (dla gruntów zawierających sole mineralne rozpuszczalne w wodzie i gruntów organicznych).

W większości przypadków stosuje się metodę piknometru opisaną w normie PN-88/B-04481. Metoda ta pozwala uzyskać miarodajne wyniki pod warunkiem bardzo dokładnego ważenia i odpowietrzenia próbki (zwłaszcza dla gruntów spoistych).
Polska norma PN-88/B-04481 zaleca gotowanie próbki w celu odpowietrzenia.

Wilgotnością naturalną (wn) nazywamy stosunek masy wody zawartej w danej próbce gruntu w warunkach naturalnych do masy szkieletu gruntowego tej próbki. Wyznaczamy ją wzorami:

0x01 graphic

lub

0x01 graphic

gdzie:

wn - wilgotność naturalna [% lub liczba bezwzględna],
m
w - masa wody zawarta w próbce [g],
m
s - masa szkieletu gruntowego [g].

Masę szkieletu gruntowego uzyskuje się poprzez suszenie próbki w temperaturze 105 - 110oC. Zakładamy, że w tej temperaturze grunt traci całą wodę wolną.

Gęstością objętościową szkieletu gruntowego (ρd) nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości całej próbki. Definicję tę ilustruje wzór:

0x01 graphic

Praktycznie obliczenia gęstości objętościowej szkieletu gruntowego dokonujemy wzorami:

0x01 graphic

lub

0x01 graphic

We wzorze pierwszym wilgotność podajemy w wartości bezwzględnej, w drugim w procentach.

 

SPOSÓB WYKONANIA ĆWICZENIA

I Oznaczenie gęstości objętościowej metodą pierścienia tnącego

  1. Przygotowanie próbki do badania
    Badanie gęstości objętościowej przeprowadza się na próbkach o nienaruszonej strukturze i naturalnej wilgotności. Dla potrzeb ćwiczeń dydaktycznych ograniczymy się do próbki o strukturze naruszonej.

  2. Wykonanie badania

  1. Obliczenie wyników
    Otrzymane wartości podstawić do wzoru . Obliczyć średnią z dwóch oznaczeń. Porównać z wartościami normowymi. Ustosunkować się do otrzymanych wyników.

II Oznaczenie gęstości właściwej szkieletu gruntowego

  1. Przygotowanie próbki do badania
    - pobrać wysuszoną próbkę gruntu o masie:

  • Wykonanie badania