Droga Krzyżowa
Modlitwy różne
I- Pan Jezus na śmierć skazany- SĘDZIA
Pracuję w sądzie. Od dwudziestu lat. Jestem jak mówią bardzo surowym sędzią, ale jestem sprawiedliwy no i nieprzekupny. W ciągu tych lat ogłaszam różne wyroki, często skazujące. Na miesiąc, 10 lat albo na dożywocie. Byłem ostrożny i sumienny i oczywiście obiektywny... Wczoraj byłem w szpitalu. Po raz szósty w tym roku. Lekarz powiedział, że sprawa jest beznadziejna. Nie mam żadnych szans na wyleczenie. Został mi rok, może trzy lata, a może tydzień. W moich aktach zapisano - nieuleczalnie chory. Oto mój wyrok. Jestem skazany na śmierć. Obrońcy mi nie przyznano...
Jezu bardzo Cię teraz potrzebuję. Pomóż mi zaakceptować to skazanie. Pomóż mi przyjąć mój wyrok tak jak Ty przyjąłeś Swój: bez szemrania, złorzeczenia i buntu.
Daj mi odwagę. Pomimo wszystko. Zawsze.
II- Pan Jezus bierze krzyż na Swoje ramiona- KSIĄDZ
Stoję dziś przed wami i mówię tę spowiedź, wam się spowiadam. Na początku mego kapłaństwa miałem wiele chęci i zapału. Angażowałem się we wszystko i ze wszystkimi. Czułem się taki akceptowany. Dziękowałem Bogu za wszystko; za każdy dzień i każdego człowieka.
Potem stało się ze mną coś dziwnego. Zaczęło mnie drażnić, że tyle czasu poświęcam innym. Denerwowały mnie ich problemy, ich słabości. Miałem dosyć ludzkich krzyży. Zacząłem unikać wszystkich i wszystkiego. I pewnego wieczoru stała się rzecz prosta, ale dla mnie znacząca. Gwóźdź! Wypadł ze ściany. To, co ten gwóźdź trzymał znalazło się na podłodze. Domyślacie się o co chodzi. Krzyż spadł ze ściany. Podniosłem Go i wróciłem do początku, wróciłem do Chrystusa, który bierze krzyż na Swe ramiona.
Warto czasem wziąć cierpienie, którego można uniknąć, warto z miłości wyrzec się swego czasu, swych potrzeb, dóbr. Znacie to uczucie?
III- Pan Jezus po raz pierwszy upada pod ciężarem krzyża- ALKOHOLIK
Temu, co zdarza się po raz pierwszy w naszym życiu przypisujemy duże znaczenie. Najpierw przez pierwsze wydarzenia poznajemy świat, później wpływamy na jego losy. Pierwsza miłość, pierwsza wypłata. Kiedy po raz pierwszy upiłem się do utraty przytomności nie wiedziałem, że to będzie początek mojego nałogu...
- co robisz?
- piję
- dlaczego pijesz?
- żeby zapomnieć
- o czym zapomnieć?
- że się wstydzę
- czego się wstydzisz?
- że piję
IV- Pan Jezus spotyka Swoją Matkę- SAMOTNA MATKA
Rozumiem Cię Maryjo. Też jestem matką. Wydaje mi się, że wiem co wtedy czułaś. Wiem, choć nie straciłam syna, lecz dopiero go otrzymałam.
Mieszkamy teraz w Domu Samotnej Matki... Tak wyszło... Często myślę o Tobie...
Wyobrażam sobie Twoje opuszczone, bolejące serce, ale przecież pełne miłości.
Wiesz Maryjo w tym jesteśmy do siebie podobne! Moje serce też cierpi, ale teraz ma dla kogo bić. O słyszysz jak krzyczy? Jest głodny! Kończę już. Jeszcze się odezwę.
Do usłyszenia Mamo...
V- Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi- WOLONTARIUSZ
Nie pracuję jako wolontariusz tylko, dlatego że na chrzcie otrzymałem imię Szymon. Wymowne imię prawda? Szymon pomógł nieść krzyż. Czasem myślę, co on wtedy czuł. Bunt? Może nienawiść do żołnierzy, którzy bili i kopali jego współbrata. A może złość i zniechęcenie, że wyrywają go z jego spokojnego życia między domem a polem.
Panie nie pozwól mi zapomnieć, że wypełniając każde zadanie służę przede wszystkim Tobie. Chcę widzieć Ciebie w innych.
Proszę o to ja - współczesny Szymon.
VI- Św.Weronika ociera twarz Panu Jezusowi- STUDENTKA ASP
Jestem na drugim roku Akademii Sztuk Pięknych. Kierunek malarstwo. Zawsze byłam osobą wierzącą. W czasie liceum należałam do Oazy. I wszystko było takie proste...
Kiedy zaczęłam studiować pojawił się pewien problem... Moi znajomi z roku nie chodzili do przeważnie do kościoła, często kpili z niego i ludzi wierzących. Ukryłam swoje przekonania. Nie przestałam chodzić do kościoła, ale też nie przyznawałam się do swej wiary. Bałam się, że mnie wyśmieją, nie będą się ze mną spotykać...
Ostatnio na zajęciach z rysunku profesor poprosił abyśmy naszkicowali coś, co jest dla nas w życiu najważniejsze, coś, w co głęboko wierzymy...
Chciałam narysować twarz Chrystusa, naprawdę chciałam... ale nie starczyło mi sił... nie miałam odwagi...
Teraz siedzę w domu i próbuję Cię narysować Panie, ale nie umiem. Gdzie się ukryłeś? Chcę widzieć Twoje oblicze, chcę je narysować...
Ale nie ma Cię w mojej wyobraźni. Nie ma.
Gdzie się ukryłeś???????
VII- Drugi upadek- BARABASZ
Mam takie dziwne imię. Moi rodzice byli zawsze zafascynowani judaizmem. A nazwali mnie Barabasz. Głupie imię. Nie wiem co to znaczy. W budzie miałem przez to straszne problemy. Kumple się nabijali. Ale nie o tym chciałem mówić. Chciałem mówić o celu, tego życia oczywiście! No więc kasa! To jest moja recepta na życie! Dobre, co? Też o tym myślicie, no bez ściemy. Każdemu o to chodzi. Ze mną jest jednak trochę inaczej. Ja chcę mieć szmal, ale nie chce mi się pracować. Co mi zostaje? Muszę kraść! I nie mam wyrzutów sumienia. Każdy orze jak może. Ostatnio była niezła akcja. Zrobiliśmy mały skok na sklep, ale wsadzili za kratki niewinnego sprzedawcę, bo właściciel sklepu powiedział, że to jego sprawka. Niezły przekręt, co?
VIII- Pan Jezus spotka płaczące niewiasty- PŁACZĄCE
Marta i ja znamy się od dziciństwa. Zawsze byłyśmy przyjaciółkami. Takimi na śmierć i życie. Ja pierwsza wyszłam za mąż. Marta była moim świadkiem. Potem urodziłam dziecko. Chłopca. Byłam taka szczęśliwa! Trzy dni po narodzinach Mikołaja lekarze powiedzieli, że dziecko ma dziurawe płuco i brakuje mu jednej komory serca. Zadzwoniłam do Marty. Przyjechała. Płakałyśmy razem chyba ze dwie godziny. Dlaczego tak się stało mówiła Marta, dlaczego ciebie to spotyka? Ja też zadawałam sobie te pytania. Zrobię wszystko dla ciebie i Mikołaja. Zdobędę pieniądze, zrobimy operację, wszystko się ułoży zapewniała mnie moja przyjaciółka. Minęło pół roku! Pełne łez i nadziei. Sytuacja była krytyczna. Mikołaja czekała poważna operacja. Potrzebował też dawcy krwi. A grupę miał rzadką AB RH +. Trudno znaleźć dawcę! Ale Marta, przecież ona ma taka grupę krwi! Zadzwoniłam szybko. Wybacz, ale nie mogę! To zbyt wielkie ryzyko. Wiesz, jaka to rzadka grupa krwi, a jeśli mnie się coś stanie podczas przetaczania to, kto mnie wtedy uratuje? To zbyt wielkie ryzyko. Oto, co usłyszałam od przyjaciółki, która jeszcze niedawno ze łzami w oczach zapewniał mnie o swej pomocy... Cóż nie chcę jej osądzać, ale...
IX- Trzeci upadek- NARKOMAN
Przywieźli mnie tutaj dziś rano. Leżałem na dworcu deptany przez przechodniów. Byłem na głodzie!! Zwijałem się z bólu! A ludzie mijali mnie obojętnie. Nie ma m pretensji. Sam sobie byłem winien. Ktoś jednak zadzwonił po karetkę i uratował mnie telefonem.
Nie wiem co będzie dalej. Czy przestanę brać? Nie wiem. Boję się, że za chwilę znów będę potrzebował nowej działki.
Jezu wiem, że Twój upadek był inny niż mój, ale proszę Cię, kiedy będziesz się podnosił z niego chwyć za rękę także i mnie, bo sam nie potrafię powstać!!!
X- Pan Jezus z szat obnażony- ULICA
Wychowałam się na ulicy. Na niej żyłam, pracowałam. Jako... domyślacie się jako kto... Codziennie miałam innego mężczyznę. Zarabiałam dużo. Ja uliczny śmieć żyłam całkiem nieźle.. Ale nie będę wam więcej opowiadać... Chcę zapomnieć tamte poniżenia. Pragnę wam jednak jedno powiedzieć: niewiele potrzeba żeby obnażyć człowieka i obedrzeć go z godności. Nie potrzeba do tego wielkich czynów. Czasem wystarczy tylko małe słowo. Lata spędzone na ulicy pokazały mi, że człowiek często zdobywa swoją godność kosztem drugiego. Rozumiecie, godność z a godność! Kiedy ktoś będzie mały to ja będę wielki. Na każdy kroku poniżamy innych, by umocnić siebie!
Po co??
Uważajcie proszę, bo tak łatwo zniszczyć człowieka...
XI- Pan Jezus do krzyża przybity- NAWRÓCONY
To, o czym chcę wam powiedzieć może się wydać banalne i naciągane. Ale nie bagatelizujcie tego. W czasie wakacji pojechałem na wycieczkę do Ziemi Świętej. Nie z pobudek religijnych- po prostu z ciekawości. Pewnego dnia zwiedziliśmy Bazylikę Grobu Pańskiego. I doszliśmy do Golgoty. Nikt ni uklęknął. A było z nami tylu wierzących. Błyskały flesze, ktoś leniwie żuł gumę, przewodnik coś opowiadał. Nagle uklęknąłem, to, co dawniej nie miało znaczenia: krzyż, gwoździe wbite w przeguby, stopy zakrwawione nabrały sensu. Nie wiem co powaliło mnie na kolan. Obojętność innych? A może pytanie: I to dla mnie???
XII- Pan Jezus umiera na krzyżu- PIOTR
Powiem wam kim jestem, ale nie śmiejcie się jak często inni na ulicy. Ci nazywają takich jak ja mongołem. Albo korki! To nie jest przyjemne. A ja mam na imię Piotr, tak jak ten apostoł. Wiem różnie się od was, ale czy jestem gorszy? Najgorsze jest to, że często, kiedy chcecie się wzajemnie obrazić mówicie ty muminie, albo coś w tym rodzaju...
Nie mam przyjaciół, kto się zaprzyjaźni z Downem!
Jezu... Kiedy Ty umierałeś na krzyżu też byłeś samotny i opuszczony. Wszyscy się od Ciebie odwrócili. Oprócz Matki i kilku wiernych słuchaczy. Ale przez tą samotność otworzyłeś nam niebo! Wielkie to dla mnie pocieszenie.
A jeśli czasem trochę płaczę Ty każdą łzę zbierasz Swą dobrą dłonią. I już nie jestem sam! Dzięki za wszystko!!!!!!!!
XIII- Pan Jezus z krzyża zdjęty- OJCIEC
Czy kochałam mojego ojca? Nie wiem. Dużo pił, krzyczał, bil mnie i mamę. Kiedy miałam 15 lat uciekłam z domu i nigdy już tam nie wróciłam. Nienawidziłam ojca ze wszystkich sił.
Po siedmiu latach dowiedziałam się, że jest z nim bardzo ciężko. Po wielu wahaniach wróciłam do domu. To był jego ostatni dzień życia. Tak jakby czekał na mnie, na moje przebaczenie. Kiedy umarł dotykałam jego zimnego ciała i nieruchomej twarzy. W nocy modliłam się nad jego ciałem. Byliśmy tylko we dwoje - on i ja. Ojciec i córka. I mimo całego zła, jakie mi wyrządził, dziękowałam Bogu, że mogę się przy nim modlić i towarzyszyć mu w jego ostatniej podróży.
Bóg dał mi odwagę do przyjęcia tego, czego bałam się i o czym myślałam, że mnie przerasta....
XIV- Pan Jezus do grobu złożony- AKTOR
Oto kolejny dzień w Domu Starców. Jest tu miło i przyjemnie. Dbają o nas. Ale mimo wszystko człowiek wciąż myśli o śmierci. To już niedługo. Za chwilę grób. Całe życie za mną. Ciekawe życie...
Tak zawód aktora jest bardzo ciekawy. Pogoń za sukcesem, pieniędzmi, wrażeniami. Ludzie mnie uwielbiali, tysiące rozdanych autografów, setki nakręconych filmów. Co z tego zabiorę na tamten świat: mój samochód, festiwalowe nagrody, recenzje z gazet, pieniądze, sławę? Nie! Nie zmieszczą się tam! Tylko serce przejdzie przez wąski korytarz śmierci.
Boże! Jaki jestem pusty kiedy odpadają ode mnie te wszystkie światowe błyskotki. Czy znajdziesz we mnie choć kawałek miłości? Proszę bądź miłosierny!
Droga Krzyżowa dla młodzieży
08.02.2008 o 20:13
STACJA I - Piłat wydaje wyrok na Jezusa
Piłat musiał podjąć decyzję. Od jednego jego zdania zależał los Jezusa. Mógł Mu dać wolność lub mógł Go pozbawić życia.
Młodość to czas wchodzenia w świat odpowiedzialności. To czas dojrzewania do podjęcia wielkich decyzji, od których zależą losy nie tylko nasze, ale i wielu innych ludzi.
Naucz nas, Panie, właściwie osądzać siebie i innych.
STACJA II - Pan Jezus przyjmuje krzyż
Krzyż to trudne dobro. Na drodze życia ciągle jesteśmy w zasięgu dobra łatwego, które nas ciągnie ku sobie i chce nas zniewolić. Dobro łatwe - często jest pokusą. Dobro trudne - budzi lęk i nie mamy ochoty sięgać po nie. Ono wydaje się za drogie. Ono kosztuje.
Trzeba wiele odwagi, by oprzeć się pokusie łatwego dobra, które zniewala i sięgnąć po dobro trudne, które budzi lęk.
Panie Jezu wyciągający ręce po krzyż i ukryte w nim trudne dobro - naucz nas, ludzi młodych, odwagi i mądrości, które pomogą nam w sięganiu po dobro trudne. Ono bowiem nie zniewala, lecz zawsze ubogaca.
STACJA III - Pan Jezus upada pod ciężarem krzyża
Ciężar krzyża jest ponad Twoje siły, Panie. Oto leżysz na ziemi. Zdecydowałeś się na kroczenie drogą ofiary i chcesz nas przekonać, że tylko na niej możemy autentycznie wzrastać.
Dla nas ofiara - to strata. Patrząc na Ciebie, gotowi jesteśmy powiedzieć, że Twoja droga nie ma sensu. Tylko tracisz, z kroku na krok, tracisz siły, tracisz życie.
Według Ciebie, Panie, ofiara to nie strata, lecz wielki zysk. Płaci się sobą cenę wielką, ale zysk jest bez porównania większy. Ofiara, to najlepsza inwestycja, której owoce można podziwiać na ziemi i radować się nimi w niebie.
Panie, Mistrzu nasz i Zbawicielu, daj nam, ludziom młodym, ducha zrozumienia wartości ofiary.
STACJA IV - Jezus spotyka Matkę
Panie, miałeś wspaniałą Matkę, najwspanialszą z kobiet, jakie żyły na ziemi. Rozumieliście się bez słów. Ale i w Waszym spotkaniu były bolesne nieporozumienia. Pamiętasz, Panie, jak mając dwanaście lat zostałeś w świątyni, a Ona szukała Ciebie z bólem serca?
Prawdziwa miłość rodziców do dzieci i dzieci do rodziców kształtuje się przez długie lata. W okresie młodzieńczym nieuniknione są bowiem napięcia. Chodzi tylko o to, by one nie zniszczyły, ani rodziców, ani ich dzieci. By były twórcze, by doskonaliły ich wzajemny szacunek i miłość.
Panie, przez ręce Twojej Matki, prosimy Cię o błogosławieństwo dla naszych rodziców. Spraw, byśmy umieli ich coraz bardziej szanować i kochać.
STACJA V - Szymon z Cyreny pomaga Chrystusowi
Nikt dobrowolnie nie pomógł Ci, Panie. Uczynił to pod presją żołnierzy Szymon. Ulicą przechodziło wielu pobożnych Żydów i niejeden rozpoznawał w Tobie słynnego proroka i dobroczyńcę. Nikt jednak nie podszedł, nie zaproponował pomocy w dźwiganiu krzyża. Byłeś już skompromitowany i nie należało się Tobą zajmować.
Obok nas jest wielu ludzi nadmiernie obciążonych. Z trudem zmagają się ze swymi obowiązkami dzień po dniu. Tak wielu ich nie dostrzega. Ci zaś, którzy dostrzegają, nie widzą interesu, by im pomóc. Szkoda sił i czasu. Szymon zrobił najlepszy interes w życiu, biorąc na kilkanaście minut belkę Twego krzyża na swoje ramiona.
Naucz nas, Panie, pomagać potrzebującym pomocy, bo ubogacając ich, ubogacamy siebie. Naucz nas zwłaszcza pomagać naszym kolegom, koleżankom dotkniętym chorobą.
STACJA VI - Święta Weronika ociera twarz Jezusa
Weronika widziała ulice pełne ludzi, widziała żołnierzy, trzech skazańców, ale w tym obrazie dostrzegła to, co najcenniejsze - Twoją twarz. Tylu ludzi od kilku godzin robiło wszystko, by ją zniekształcić - bili pięściami, pluli, policzkowali, ranili cierniem. Zdawało się im, że niszcząc Twoją twarz, pełną dobroci i przebaczenia, zgaszą światło, bo chcą żyć w ciemności i działać w ciemności.
Weronika wiedziała jednak, że prawdziwego światła bijącego z Twojej twarzy nie da się zgasić. Ona chciała żyć w jego blasku i wbrew wszystkim, otarła Twoją twarz, przywracając jej majestat człowieczeństwa.
Panie, oby nikt z nas, ludzi młodych, nie dołączył do ludzi miłujących ciemność i zniekształcających oblicze człowieka. Chcemy stać po stronie świętej Weroniki i żyć w blasku Twojej światłości.
STACJA VII - Drugi upadek Chrystusa
Drugi raz usiłowałeś powstać z ziemi. Przy pomocy rąk żołnierzy udaje się to. Tylu ludzi się gorszy Twoją słabością. Ty wiesz, Panie, że na ziemi wszyscy gardzą słabym.
Panie, Ty wcale nie jesteś słaby, Ty jesteś wszechmocny. Dobrowolnie ukryłeś swoją moc i zgodziłeś się na klęskę. To tak, jakby genialny bokser wyszedł na ring i zgodził się na nokaut. Wszyscy, którzy w Ciebie wierzyli, opuszczą Cię rozczarowani.
Ty zaś zgadzasz się na klęskę, by przekonać przeciwnika, że licytacja siły na zasadzie klęski i zwycięstwa nie ma sensu; lepiej jest zrezygnować z rywalizacji i podać sobie dłonie w twórczej współpracy.
Panie, niewielu rozumie Twoją postawę. Nam, ludziom młodym, bardzo imponuje zwycięstwo. Dziś prosimy Cię, Panie, naucz nas wygrywać, ale naucz nas również mądrze przyjmować klęski.
STACJA VIII - Jezus upomina matki
Upomnienie. Trudno je przyjąć i trudno je przekazać. Buntujemy się, gdy inni nas upominają, sami też nie mamy ochoty upominać. Ty, Panie, słaby, cierpiący, na trzy godziny przed śmiercią upominasz napotkane jerozolimskie matki.
Prawdziwa miłość umie przyjąć upomnienie i umie je przekazać. To znak wielkiej troski o dobro drugiej osoby. Jeśli kogoś kocham, nie mogę zrezygnować z jego upomnienia, nawet jeśli mi powie: "Co cię to obchodzi".
Panie Jezu, naucz nas mądrze przyjmować upomnienia. Naucz nas dostrzegać miłość w sercu tych, którzy nas upominają, bo oni pragną naszego dobra. Naucz nas również trudnej sztuki braterskiego upomnienia kolegi i koleżanki, jeśli wchodzi na niebezpieczną drogę szukając złego towarzystwa.
STACJA IX - Jezus ponownie upada
Znamy ideał pięknego życia. Nie dostrzegamy jednak ludzi, którzy ten ideał realizują. Jest ich zbyt mało, by można ich było spotkać na co dzień. Stając przy Tobie, Panie, odkrywamy, jak trudno jest w pewnych sytuacjach trwać w realizacji ideału.
Już się nie dziwimy, że niejeden z niego rezygnuje. Dziękujemy Ci, Panie, za Twój przykład. Ty nie rezygnujesz, wstajesz z upadku, by dotrzeć do miejsca kaźni i złożyć do końca wyznanie swej miłości do Ojca i miłości do nas, ludzi - swoich braci.
Panie, udziel nam mocy do przezwyciężania wszelkich trudności w życiu i mądrości potrzebnej do realizacji ideału życia w sprawiedliwości, przebaczeniu, prawdzie i miłości. Pomóż nam dostosować życie do ideału, a nie ideał do karłowatego życia.
STACJA X - Jezus odarty z szat
Nagość Twoja, Panie, zmusza do zastanowienia nad nagością, którą wykorzystuje świat do budzenia i karmienia pożądliwości ciała. Pożądanie - wielki dar decydujący w dużej mierze o miłości mężczyzny do kobiety i kobiety do mężczyzny, tak często jest dziś wykorzystywany wyłącznie do zabawy. Młodość, to czas brania odpowiedzialności za ten dar.
Panie odarty z szat - naucz nas wędrować przez świat wideokaset, filmów, ilustrowanych magazynów, ze świadomością wielkości daru, który decyduje o godności mężczyzny i kobiety. Spraw, by każdy z nas odkrył w swoim życiu piękno i bogactwo ciała swojego i innych objawione w prawdziwej miłości.
STACJA XI - Pan Jezus przybity do krzyża
Spoglądając na scenę Twego krzyżowania, chcemy, Panie, prosić Cię o dar właściwego spojrzenia na okrucieństwo. Tak często świat odsłania przed nami sceny straszne, w których człowiek zadaje cierpienie człowiekowi. Tyle gwałtu, nienawiści, okrucieństwa.
Wiemy, że nasze młode serca, głęboko notują w pamięci każdą taką scenę. Wiemy, że ona w nim pozostaje na zawsze. Prosimy Cię, Panie, byśmy wszystkie te sceny znęcania się człowieka nad człowiekiem zawsze łączyli z Twoim krzyżowaniem.
Udziel nam łaski, byśmy nigdy i nikomu nie zadawali bólu, byśmy nie byli okrutni ani w słowach, ani w czynach.
Daj nam również moc, byśmy pamiętając o Twojej postawie w czasie krzyżowania, nie odpłacali ciosem za cios, lecz umieli modlić się w duchu przebaczenia za tych, którzy nas ranią.
STACJA XII - Pan Jezus umiera na krzyżu
Panie umierający na krzyżu - Tak często przedstawiają nam chrześcijaństwo jako religię piękną, pełną Bożego błogosławieństwa, opieki nieba i życia z rąk Opatrzności. Tymczasem ta Twoja droga wcale nie jest taka wygodna, miła, łatwa.
Gdzież jest Twój Ojciec, którego wzywasz? On milczy! Gdzież Jego miłość? Czyż na wołanie: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił nie zareagowaliby nasi ziemscy rodzice? Czyż Twój Ojciec ma Serce z kamienia? Tak trudno nam pojąć miłość, która zgadza się na cierpienie osoby kochanej.
Panie, dla nas, ludzi młodych, wędrówka za Tobą, nie jest kuszącą ofertą. Inne, te, które stawia świat, są o wiele bardziej interesujące. Nie dziwimy się, że Apostołowie uciekli tuż po Twoim aresztowaniu.
Panie, daj nam zrozumieć, że na drodze Twojej miłości zawsze się wygrywa, nawet wówczas, gdy z powodu przynależności do Ciebie trzeba ponieść śmierć. Daj, Panie, byśmy się nie przestraszyli trudów tej drogi.
STACJA XIII - Ciało Chrystusa zdjęte z krzyża
Panie, mogłeś jeszcze tak dużo dobrego uczynić. Tysiące chorych czekało na uzdrowienie, głodni - na chleb z Twej ręki, goście weselni - na dobre wino. Byłeś w pełni sił, zrezygnowałeś z tak wielkiej ilości dobra. To nie jest racjonalne.
Burzysz, Panie, nasz doczesny sposób myślenia. Wykonałeś zadanie i odchodzisz, bo zadanie Twoje nie polegało na ratowaniu ludzi dla doczesności. Wiesz doskonale, że tego się nie da uczynić. Świat doczesny przemija. Uzdrowieni - umarli, nakarmieni - znów byli głodni, a ci, których wskrzesiłeś - po pewnym czasie ponownie znaleźli się w grobie.
Chodziło Ci jedynie, Panie, o ukazanie nam drogi do ratowania się z tej przemijającej doczesności. Chciałeś nas przekonać, że nie należy się obawiać śmierci, bo poza jej progiem jest nowe życie.
Wyzwól nas, Panie, z myślenia czysto doczesnego i wprowadź w obliczanie naszego życia w wymiarach wieczności.
STACJA XIV - Pan Jezus złożony do grobu
Panie, w tym grobie czekało Twe Ciało na Zmartwychwstanie. Kiedy opuściło grób, było już poza zasięgiem rąk ludzi złych, których wciąż jest tak wiele na tym świecie. Ręce Kajfasza, Annasza, Piłata, Heroda, Judasza, żołnierzy z plutonu egzekucyjnego już Cię nie mogły dosięgnąć. Byłeś natomiast w zasięgu rąk ludzi dobrych: Matki, Piotra, Magdaleny, Jana, Tomasza, uczniów z Emaus.
Umocnij, Panie, w nas, ludziach młodych, wiarę w istnienie czystego dobra i pomóż nam przejść przez świat, w którym jest wiele rąk złych, tak, byśmy mogli z radością uścisnąć Twoją zmartwychwstałą prawicę.
Panie, przymnóż nam wiary.
109. Nocą, Ogród Oliwny,
śpią twardo wszyscy uczniowie,
czuwa w bólu ogromnym
i cierpi za nas Bóg Człowiek.
Ref.: Ojcze, jeśli możliwe, oddal ode mnie ten kielich.
Ojcze, jeżeli trzeba, chcę Twoją wolę wypełnić.
2. Nocą, klęczę przed Tobą,
ucichły auta, tramwaje.
Wszystko w życiu zawodzi,
jedynie Ty pozostajesz.
3. Nocą, patrzę przez okno,
na skrawek nieba chmurnego.
Tyle w życiu cierpienia,
lecz nie śmiem pytać: dlaczego?
112. Ref.: Rozpięty na ramionach, jak sokół na niebie,
Chrystusie, Synu Boga, spójrz proszę na ziemię,
1. Na ruchliwe ulice, zabieganych ludzi,
gdy noc się już kończy, a ranek się budzi.
Uśmiechnij się przyjaźnie z wysokiego krzyża
do ciężko pracujących, cierpiących na pryczach.
2. Pociesz zrozpaczonych, chleb daj głodującym,
modlących się wysłuchaj, wybacz umierającym.
Spójrz, Cierpienia Sokole, na wszechświat, na ziemię,
na cichy ciemny kościół, dziecko wzywające Ciebie.
113. Zbawienie przyszło przez krzyż,
Ogromna to tajemnica.
Każde cierpienie ma sens
Prowadzi do pełni życia.
Ref.: Jeżeli chcesz mnie naśladować,
to weź swój krzyż na każdy dzień,
i choć ze mną zbawiać świat,
kolejny już wiek.
2. Codzienność wiedzie przez krzyż,
Większy, im kochasz goręcej.
Nie musisz ginąć już dziś,
Lecz ukrzyżować swe serce.
3. Każde spojrzenie na krzyż,
niech niepokojem zagości.
Bo wszystko w życiu to nic,