ZESTAW 7

Pyt 1. Kierunki gimnastyki:

1. Gimnastyka podstawowa
2. Sport gimnastyczny
3. Gimnastyka pomocniczo specjalna
4. Gimnastyka lecznicza

Rodzaje gimnastyki:

* Gimnastyka podstawowa dzieci i młodzieży:

- dla dzieci w wieku przedszkolnym
- dla dzieci w młodszym wieku szkolnym
- dla młodzieży w średnim wieku szkolnym
- dla młodzieży w starszym wieku szkolnym

* Gimnastyka podstawowa dla dorosłych:

- dla kobiet i mężczyzn
* Gimnastyka dla osób w wieku starszym

Gimnastyka podstawowa: Zadaniem gim. podstawowej jest:

- dostarczenie ćwiczącym w zależności od wieku i płci oraz przygotowania fizycznego szeregu szeregu bodźców wszechstronnego rozwoju fizycznego,
- kształtowanie u ćwiczących szeregu nawyków ruchowych o podstawowym znaczeniu dla życia, pracy i zdrowia,
- harmonijne rozwijanie organizmu,
- wdrażanie praktycznego stosowania nabytych nawyków ruchowym w różnych warunkach i sytuacjach życiowych.

Gimnastyka podstawowa posługuje się obszernym materiałem ćwiczeń ruchowych, wśród których dominują ćwiczenia o tzw. naturalnej formie ruchu (bieg, skok, rzut, dźwiganie, czołganie, mocowanie się). Na stałe weszły także do gim. podstawowej zabawy i gry ruchowe, ćwiczenia muzyczno-ruchowe oraz elementy tańca ludowego. Gim. podstawowa znalazła szerokie zastosowanie w wychowaniu fizycznym dzieci i młodzieży. Ma także zastosowanie wśród dorosłych, którzy chcą jak najdłużej zachować dobry stan zdrowia i wysoką wydolność organizmu.

Sport gimnastyczny: Zadaniem jest rozwijanie i doskonalenie określonych umiejętności ruchowych do poziomu mistrzostwa sportowego i osiągnięcia możliwie najwyższej oceny na zawodach sportowych.

Sport gimnastyczny obejmuje 3 rodzaje gimnastyki:

*gim.sportowa: kobiety startują w czwórboju: ćw.wolne, na równoważni, na poręczach asymetrycznych i w skoku przez konia, mężczyźni startują w sześcioboju: ćw.wolne, na drążku, na poręczach symetrycznych, na kółkach, na koniu z łękami, w skoku przez konia.

*akrobatyka sportowa: charakteryzuje się brakiem przyrządów, z wyjątkiem trampoliny.

W jej skład wchodzą następujące ćw:

~skoki akrobatyczne (kobiety, mężczyźni)

~ćw.dwójkowe (męskie, żeńskie, mieszane)

~ćw.zespołowe (kobiet trójkowe, mężczyzn czwórkowe)

~skoki na trampolinie (kobiet, mężczyzn, synchroniczne kobiet - dwójkowe, synchroniczne mężczyzn- dwójkowe)

*gim. artystyczna: charakterystyczną cechą są ćwiczenia z przyborami przy akompaniamencie muzycznym. Dyscyplina uprawiana wyłącznie przez kobiety. Przyborami do ćwiczeń mogą być:

- skakanka ze sznura konopnego bez rączek,

- obręcz z drewna lub tworzywa,

- piłka z kauczuku lub tworzywa,

- wstążka z atłasu lub satyny,

itd.

Występują także układy zbiorowe - 6 zawodniczek.

Gimnastyka pomocniczo-specjalna: Dzieli się na:

~ gimnastyka pomocnicza w sporcie: ma na celu wszechstronny rozwój fizyczny sportowców przez systematyczne doskonalenie cech motorycznych. Celem jej jest osiągnięcie jak najlepszych wyników w wybranej dyscyplinie sportowej. Najczęściej stosowanymi przyrządami są: kółka, drążek, poręcze, skrzynie, kozły gimnastyczne, batut, drabinki, ławeczki i liny.

~ gimnastyka specjalna: zasadniczą formą jest rekreacja ruchowa w zakładach pracy. Jej celem jest odnowa psychiczna i fizyczna oraz regeneracja sił organizmu człowieka znużonego pracą zawodową. Polega na odpowiednio dobranych ćwiczeniach podczas przerw w pracy.

Gimnastyka lecznicza: zadaniem jest leczenie ruchem przez zastosowanie odpowiedniego systemu ćwiczeń ogólnych w specjalnych.

W gimnastyce leczniczej stosuje się ćwiczenia profilaktyczne, korekcyjne, rehabilitacyjne. Ćwiczenia dzielą się: działające miejscowo i ogólne.

Biorąc pod uwagę sposób wykonania, ćw. lecznicze dzielą się na:

- bierne,

- czynne,

- specjalne,

- koordynacji ruchów.

Pyt 2. Opisać ćw. gimnastyczne - siłowe, oporowe, dźwigania, podnoszenia, zabawy z mocowaniem. - DO DOPISANIA

Ćwiczenia oporowe- również zwane siłowymi- zwiększają siłę i masę mięśni, wytrzymałość kości oraz metabolizm organizmu. Istnieją różne metody na ćwiczenie oporowe włączając w to wolne obciążenia, maszyny obciążające, gimnastykę zdrowotną. Ćwiczenia oporowe zwiększają siłę mięśni, poprawiają wytrzymałość ścięgien i więzadeł, redukują ilość tkanki tłuszczowej zaś zwiększają masę mięśniową, obniżają poziom cholesterolu.

Pyt. 3 Metodyka nauczania skoku zawrotnego przez skrzynię:

Ćwiczeniami przygotowawczymi będą skoki zawrotne przez ławeczkę ustawioną na podłodze, a następnie przez ławeczkę skośnie opartą o drabinki. Skoki zawrotne przez skośnie opartą ławeczkę umożliwiają początkującym łatwe przenoszenie nóg nad przyrządem. W dalszej kolejności wykonuje się skoki zawrotne przez niską skrzynię, początkowo można je wykonywać o nogach ugiętych (kucznie).

Pyt. 4 Charakterystyka gimnastycznych torów przeszkód

Gimnastyczne tory przeszkód są najbardziej typowym wyrazem metody strumieniowej. Mogą być wykonywane nie tylko na sali, ale i w terenie. W zależności od założonego celu zajęć, wieku i poziomu sprawnościowego ćwiczących, a także warunków oraz posiadanych przyrządów i przyborów można komponować różnego rodzaju tory przeszkód:

- otwarte: ćwiczenia ułożone w linii ciągłej

- zamknięte: tworzą obwody w formie koła, elipsy, trójkąta, wieloboków

-wahadłowe: równoległe 2 tory o przeciwnych kierunkach ruchu

Stałe tory przeszkód: tworzone są z wykorzystaniem przeszkód naturalnych (rowy, kłody itp.) i sztucznie budowane, najczęściej w postaci ścieżek zdrowia.

Ćwiczenia na torach przeszkód mogą być z powodzeniem stosowane w jednostkach lekcyjnych lub treningowych, zarówno w części głównej jak i w rozgrzewce.

Tory przeszkód są atrakcyjne zarówno dla zarówno dla dzieci w młodszym wieku szkolnym, jak i dla starszej młodzieży. Stanowią doskonały środek wszechstronnego rozwoju sprawności fizycznej, intensyfikowania zajęć lekcyjnych i mobilizowania młodzieży do aktywności ruchowej.

---