IMIĘ i NAZWISKO		NR ĆW.	TEMAT ĆWICZENIA	OCENA
		4	Badanie mas formierskich
ROK	GRUPA	DATA Ćw
2011/2012	12M5	06.12.2011

Stan powierzchni surowego odlewu, jego gładkość i dokładność wymiarowa uwarunkowane są w głównej mierze zachowaniem odpowiednio wysokich właściwości wytrzymałościowych i technologicznych mas formierskich.

Masa formierska- stanowi przerobioną w określony sposób mieszaninę różnych materiałów formierskich, dobranych w odpowiednim stosunku. Ilość i rodzaj materiałów formierskich wprowadzanych do masy zależa przede wszystkim od przeznaczenia masy.

Masa jednolita jest masą, której właściwości powinny być zbliżone do masy przy -modelowej, z tym jednak, że wymagana jest wyższa przepuszczalność.

Masa wyjściowa jest masą sporządzoną ze świeżych materiałów formierskich.

Po wybiciu gotowych odlewów z formy mamy do czynienia z masą obiegową (używaną).

Masą odświeżaną nazywamy masę obiegową, do której dodano określoną ilość świeżych materiałów formierskich w celu utrzymania parametrów technologicznych i wytrzymałościowych na odpowiednim poziomie.

Do celów badawczych na laboratorium użyliśmy masy formierskiej o składzie: bentonit 4%; dekstryna 2% + piasek kwarcowy. Podczas badań zmienialiśmy jedynie wilgotność masy, początkowo 2% wilgotność następnie 3% i 4%.

Bentonit - skała powstała z przeobrażenia tufów i tufitów, barwy białej, szarej,żółtawej lub brunatnej, dosyć krucha, monomineralna lub prawie monomineralna, zbudowana przede wszystkim z montmorillonitu, powstająca na skutek halmyrolizy, środowisko powstania pH 9-8.

Dekstryna, biały lub żółtawy proszek, produkt częściowego rozkładu skrobi, rozpuszczony w wodzie tworzy roztwór koloidalny. Na skalę przemysłową dekstrynę otrzymuje się m.in. z mąki ziemniaczanej.

Piasek - skała osadowa, luźna, złożona z niezwiązanych spoiwem ziaren mineralnych. Wielkość ziaren od 0,0625 do 2 mm, gęstość ziaren piasku kwarcowego ok. 2,62 g/cm³. Wśród piasków wyróżnia się piasek kwarcowy, którego głównym składnikiem jest kwarc SiO₂

Masę formierską sporządza się poprzez dokładne wymieszanie jej składników, które ma na celu ujednorodnienie składu masy.

Ćwiczenie: Wpływ wilgotności na wytrzymałość masy podczas ściskania i badanie właściwości technologicznych, dokładnie: przepuszczania.

1. Oznaczenie zawartości wilgotności

Pierwszy roztwór

	1 [g]	2 [g]	3 [g]	średnia [g]
Waga pojemnika	49,04	49,75	50,51	49,77
Masa wilgotna	50,25	50,42	50,08	50,25
Masa sucha z pojemnikiem	97,68	98,39	99,08	98,38
Masa sucha	48,64	48,64	48,57	48,62

Drugi roztwór

[g]	1[g]	2 [g]	3 [g]	średnia[g]
Waga pojemnika	49,04	49,75	50,51	49,77
Masa wilgotna	50	50,09	50,07	50,05
Masa sucha z pojemnikiem	97,27	98,23	98,83	98,11
Masa sucha	48,23	48,48	48,32	48,34

Trzeci roztwór

[g]	1 [g]	2 [g]	3 [g]	Średnia [g]
Waga pojemnika	49,04	49,75	50,51	49,77
Masa wilgotna	50	50,2	50,07	50,09
Masa sucha z pojemnikiem	96,96	98,25	98,93	98,05
Masa sucha	47,92	48,50	48,34	48,25

W=[(a*b)/a]*100%

W-wilgotność

a-masa wilgotna

b- masa sucha

	I roztwór	II roztwór	III roztwór
1	3,20	3,54	4,16
2	3,53	3,22	3,39
3	3,02	3,67	3,46
W „średnie"	3,25	3,48	3,68

1

---