Q-wielkośc produkcji Q=f(K,L) (L-praca czynnik zmienny, K-kapitał czynnik stały)
Q-próg rentowności?! Q=FC/(P-AVC) TQ-produkt całkowity
AQ-produkt przeciętny AQ=TQ/L
MQ-produkt krańcowy MQ=delta TQ/delta L (delta L-przyrost zatrudnienia)
TC-koszt całkowity TC=FC+VC FC-koszt stały VC-koszt zmienny
MC=TC'=P-koszt krańcowy MC=delta TC/delta Q
AVC-przeciętny koszt zmienny AVC=VC/Q AFC-przeciętny koszt stały AFC=FC/Q
ATC-przeciętny koszt całkowity ATC=TC/Q TR-utarg całkowity TR=pQ (przychód ze sprzedaży)
MR=TR'-utarg krańcowy MR=delta TR/delta Q AR-utarg przeciętny AR=TR/Q
TP-zysk całkowity TP=TR-TC MP-zysk krańcowy MP=MR-MC AP-zysk przeciętny AP=TP/Q
MPL-prawo malejących przychodów MPL=deltaQ/delta L (L-przyrost zatrudnienia)
Zysk księgowy=utarg-koszt księgowy
koszt alternatywny=koszt księgowy+koszt użycia kapitału=utracone korzyści.
Koszt ekonomiczny=koszt księgowy+koszt alternatywny
Zysk ekonomiczny=utarg-koszt ekonomiczny=TR-TC
Zysk ekonomiczny>0-nadzwyczajny | =0-normalny | <0-strata ekonomiczna
Optimum techniczne-pojęcie z zakresu ekonomii. Oznacza taką wielkość produkcji (Q) danego przedsiębiorstwa, przy której przeciętny koszt wyprodukowania jednostki danego dobra (ATC) jest najmniejszy.
RÓWNOWAGA KONSUMENTA jest najkorzystniejszą (optymalną) sytuacją, w jakiej może znaleźć się konsument, dokonujący wyboru danych dóbr. Mówiąc o sytuacji optymalnej mamy oczywiście na myśli korzyści konsumenta - jest to więc najwyższy z możliwych poziom zadowolenia.W modelu tym zakłada się racjonalne działanie konsumenta, to znaczy dążenie do jak najlepszego wykorzystania dochodów. Punkt równowagi R konsumenta jest graficznie wyznaczany jako punkt styczności krzywej ograniczenia budżetowego i najwyższej do osiągnięcia krzywej obojętności. Jeśli dochód rośnie, krzywa ograniczenia budżetowego przesuwa się w prawo, a punkt równowagi konsumenta znajduje się na coraz wyższej krzywej obojętności. Łącząc te punkty linią otrzymamy w końcu ścieżkę wzrostu dochodu. UŻYTECZNOŚĆ jest rozumiana jako zadowolenie, satysfakcja z nabycia danego dobra, jest mierzona w utylach.
UŻYTECZNOŚĆ CAŁKOWITA to całkowite zadowolenie, jakie osiąga jednostka z tytułu konsumpcji określonej ilości danego dobra.
UŻYTECZNOŚĆ KRAŃCOWA (MARGINALNA) to dodatkowe zadowolenie, jakie osiąga konsument ze zwiększenia konsumpcji dobra o kolejną, dodatkową jednostkę
KRAŃCOWA STOPA SUBSTYTUCJI określa stosunek przyrostu konsumpcji jednego dobra do ubytku innego dobra w sytuacji, gdy konsument pozostaje na tej samej krzywej obojętności. Krańcowa stopa substytucji jest zawsze malejąca.
II PRAWO GOSSENA: użyteczność krańcowa dobra A/cena dobra A=użyteczność krańcowa dobra B/cena dobra B
I PRAWO GOSSENA: PRAWO MALEJĄCEJ UŻYTECZNOŚCI KRAŃCOWEJ. W miarę konsumpcji kolejnych, jednakowych jednostek danego dobra, spada użyteczność krańcowa. (uwaga! użyteczność krańcowa może nawet zacząć przyjmować wartości ujemne).
RYNEK jest mechanizmem, za pomocą którego producenci i konsumenci ustalają zarówno cenę, jak i ilość sprzedanych dóbr.
Podz. rynku ze względu na zasięg terytorialny: rynki lokalne; rynki regionalne; krajowe; międzynarodowe; światowe
Podz. rynku ze względu na przedmiot obrotu: dóbr i usług konsumpcyjnych; czynników wytwórczych
Podz. rynku ze względu na wpływ państwa na funkcjonowanie rynku:rynek wolny; rynek sterowany
Podz. rynku ze względu na zgodność z normami prawa:rynek legalny; półlegalny; rynek nielegalny (tzw. szara strefa)
Rynkowe determinanty popytu: cena, dochód, poziom cen dóbr komplementarnych i substytucyjnych, oczekiwania co do zmian cen i dochodów w przyszłości, potrzeby,
Często mówi się o zjawisku MECHANIZMU RYNKOWEGO - to jest wzajemnego oddziaływania popytu i podaży.
POPYT (funkcja popytu) to zależność pomiędzy ilością dobra, którą chcą i mogą kupić konsumenci, a ceną tego dobra.
Analogicznie,
PUNKT RÓWNOWAGI - to taki stan, w którym podaż danego dobra równa się popytowi. W tej unikalnej sytuacji mamy do czynienia z równowagą rynkową, a cena określana jest mianem ceny równowagi.
PODSTAWOWE PRAWO POPYTU mówi, że gry cena dobra rośnie, spada ilość danego dobra, jaką są skłonni kupić konsumenci, przy założeniu ceteris paribus (przy pozostałych wielkościach stałych). Prawo to dotyczy zdecydowanej większości dóbr, które są dlatego nazwane DOBRAMI NORMALNYMI (nie dotyczy natomiast pozostałych dóbr: niższego rzędu i dóbr luksusowych).
Popyt jest przedstawiany za pomocą KRZYWEJ POPYTU - pokazuje ona, ile dobra są skłonni nabyć konsumenci przy danej cenie. Wielkość popytu na dane dobro zmienia się w czasie. Jeśli jest to jedynie skutek zmiany ceny, wówczas mówimy o: -- kurczeniu się popytu (efekt wzrostu ceny) -- rozszerzaniu się popytu (efekt spadku ceny). Większość dóbr podlega powyższemu prawu: wielkość popytu na nie maleje wraz ze wzrostem ceny - dobra takie określamy jako DOBRA ZWYCZAJNE
EFEKT GIFFENA dotyczy niektórych dóbr niższego rzędu. W przypadku tych dóbr (zwanych też DOBRAMI GIFFENA) wzrost ceny powoduje wzrost popytu na nie - konsument nie może sobie już pozwolić na zakup żadnego innego dobra, stąd kupuje wyłącznie dobro Giffena.
EFEKT VEBLENA (EFEKT SNOBA) - dotyczy produktów luksusowych. Wzrost ceny tych dóbr powoduje wzrost popytu - są chętniej nabywane przez określoną grupę osób, chcącą się w ten sposób wyróżnić spośród innych.
WZROST POPYTU: spadek ceny dobra komplementarnego, wzrost ceny dobra substytucyjnego, wzrost dochodów, zmiana gustów na korzyść danego dobra, wzrost liczby nabywców.
DŁUGOPISY!!!