Część I
Klasycyzm okresu stanisławowskiego
1764-1795 - okres panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego
Okres klasycyzmu (neoklasycyzm) - odrzucono sztukę barokową, uznano że świat jest poznawalny, dążenie do uporządkowanej architektury
Architektura klasycystyczna czerpie wzorce z architektury: Starożytnego Rzymu, Grecji i palladianizmu
Palladianizm - styl w architekturze zapoczątkowany przez Andrea Palladio. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechuje konsekwentność układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie wielkiego porządku obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do porządków antycznych.
Gł. ośrodkiem k.s. była Warszawa dzięki dworowi Stanisława Augusta Poniatowskiego
Dominik Merlini:
Pracował dla króla
Pałac na Wodzie w warszawskim kompleksie pałacowo-ogrodowym Łazienkach. Właściwie cały ten kompleks powstawał według projektu Merliniego, na miejscu wcześniejszej, małej rezydencji królewskiej.
Biały Domek w Łazienkach
Klasycyzm Królestwa Kongresowego
1815-1830 - okres Królestwa Kongresowego
1815-1830 - złoty wiek polskiej urbanistyki - zakładano nowe miasta, jak Łódź, Zagłębie Staropolskie (Staropolski Okręg Przemysłowy), porządkowano wsie i miasteczka
Chrystian Piotr Aigner:
Związany z Czartoryskimi
Twórca Kościoła św. Aleksandra w Warszawie na Placu Trzech Krzyży - Kościół budowany wyraźnie na Panteonie
Twórca fasady Kościoła św. Anny w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu
Domek Gotycki w Puławach
Jakub Kubicki:
Uczeń Dominika Merliniego
W okresie klasycyzmu kształtuje się polski pałac, architektura mieszkaniowa wzoruje się na dworze
Okres klasycyzmu to okres powstania ogrodów - we wsi Arkadia, niedaleko Łowicza powstaje ogród romantyczny w stylu angielskim - budowle powstałe w parku to: Grota Sybilli, Domek Gotycki, Łuk Kamienny (Łuk Grecki), Akwedukt
Antonio Corazzi:
Pałac Staszica
Teatr Wielki
Pałac Ministrów
Henryk Marconi:
kościół Wszystkich Świętych na Grzybowie w Warszawie,
Antonio Corazzi i Henryk Marconi to najbardziej wzięci architekci w Polsce
Neostyle i eklektyzm XIX w.
Styl neogotycki uważano za odpowiedni do budowy okazałych budynków użyteczności publicznej
Do znanych architektów tworzących budowle neogotyckie należeli:
Dominik Merlini - Biały Domek w Łazienkach
Chrystian Piotr Aigner - Domek Gotycki w Puławach
Adam Idźkowski - przebudowa w stylu angielskiego neogotyku katedry św. Jana i pałacu Saskiego
Józef Pius Dziekoński - Kościół św. Floriana w Warszawie na Pradze
Do znanych architektów tworzących budowle neorenesansowe należeli:
Gottfried Semper - Teatr Zamkowy w Wiedniu
Do znanych architektów tworzących budowle neobarokowe należeli:
Charles Garnier - Opera Paryska
Secesja - odrzuca historyczny detal i dąży do miękkich linii - tworzy własny detal i sięga do natury (kwiaty, liście)
Do znanych architektów tworzących budowle secesyjne należeli:
Antoni Gaudi
Adolf Loos
Nowe materiały i konstrukcje XIX w.
1740 - piece hutnicze
1778 - I maszyna parowa
1795 - I bateria
1805 - warsztat tkacki
1815 - zreformowano warsztaty
1825 - pierwsza lokomotywa
Mosty:
Pierwsze mosty budowane były z drewna i kamienia - następnie do budowy mostów wykorzystywano żeliwo i stal
Połowa XVIII w. to czas rewolucji przemysłowej. Następują zmiany w produkcji żelaza. Udoskonalona technika wytopu i wysoka jakość materiału pozwalają na zastosowanie żelaza w mostownictwie.
W porównaniu z ciężkimi, masywnymi mostami kamiennymi, mosty żeliwne cechowała lekkość konstrukcji i znaczna rozpiętość, jednak nie starano się wykorzystać zalet tego materiału w tworzeniu nowych rozwiązań konstrukcyjnych i estetycznych. Żelazo po prostu zastępowało kamień lub drewno. Sytuacja się zmieniła wraz z wynalezieniem stali.
Stal wytrzymała na rozciąganie, pozwoliła na skonstruowanie nowoczesnych mostów wiszących, charakteryzujących się niezwykłą lekkością.
Gdy pojawił się żelbet szybko zauważono jego zalety. Dzięki połączeniu w tym nowym materiale odporności betonu na ściskanie z odpornością stali na rozciąganie, stało się możliwe wykorzystanie go do wznoszenia mostów.
Przykłady mostów:
1775-1779 - most na rzecze Severn - zaprojektowany przez architekta Thomasa F. Richarda - pierwszy żeliwny most
Most im. Verrazano - największy most wiszącym na świecie zbudowany nad wejściem do portu w Nowym Jorku.
Most noszący imię Vasco da Gamy - najdłuższy na świecie most (ponad 12 km) również leży w Portugalii i łączy brzegi rzeki Tag w Lizbonie.
Wystawy światowe - nazwa zwyczajowo nadawana cyklicznym ekspozycjom prezentującym dorobek kulturalny, naukowy i techniczny krajów i narodów świata. Na wystawie światowej każdy kraj stara się pokazać to, co jest jego największym osiągnięciem, z czego jest dumny, co chciałby, aby wszyscy mogli podziwiać.
I wystawa światowa (1851) - Wielka Wystawa Przemysłu Wszystkich Narodów, która odbyła się w Pałacu Kryształowym (Crystal Palace autorstwa Josepha Paxtona) w londyńskim Hyde Parku. Na wystawie znalazło się wszystko, co mogło zachwycić i zadziwić ówczesnych obserwatorów: potężne maszyny, armaty Kruppa, minerały i rękodzieło z najdalszych zakątków świata. Największe jednak zainteresowanie wzbudził rewelacyjny wynalazek służący porozumiewaniu się na odległość: telegraf.
II wystawa światowa (1889) - wystawa odbyła się w Paryżu. Tym razem podziwiana była Wieża Eiffel'a, która miała być ukoronowaniem konstrukcji z żelaza. Wywołała sprzeciw środowiska architektonicznego.
Budownictwo szkieletowe - Szkoła chicagowska - w architekturze określenie wczesnomodernistycznych trendów w twórczości architektów działających w Chicago pod koniec XIX i na początku XX w. Wznoszone przez szkołę chicagowską budynki posiadały płaski dach, stalową strukturę, widoczną w podziale elewacji oraz obszerne przeszklenia. Ściany elewacyjne pokryte były najczęściej fabrycznie produkowaną terakotą, lecz obfitowały w ornamenty, zwłaszcza w postaci wici roślinnych - przedstawicielem szkoły jest Louis Sullivan
Architektura przełomu wieku (1890-1914)
Ekspresjonizm i modernizm
Lata 1918-1939 - okres międzywojenny
Pojawiają się 2 prądy: ekspresjonizm i modernizm - na początku dominujący jest ekspresjonizm, potem zwycięża modernizm
Ekspresjonizm - dla ekspresjonizmu charakterystyczne było silne podkreślanie kierunku pionowego lub poziomego, tworzenie dynamicznych form w celu wywołania wrażenia strzelistości, nowoczesności, czy prędkości w jakiej budynek funkcjonuje.
Przedstawiciele ekspresjonizmu:
Max Berg - Hala Stulecia (Hala Ludowa) we Wrocławiu
Modernizm - odrzuca detal, prosta architektura
Przedstawiciele modernizmu:
Ludwig Mies van der Rohe - używa hasła „mniej znaczy więcej”, co oznacza im mniej detali to konstrukcja jest bardziej wartościowa
Le Corbusier - kult prostej architektury, budynek powinien oderwać się od Ziemi, żeby nie zajmować powierzchni, nie musi mieć dachu, zamiast niego tarasy. Dom jest skierowany do Słońca.
Frank Lloyd Wright - reprezentuje architekturę organiczną, czyli wnikającą w krajobraz, realizuje domy preriowe (jednorodzinne), nazywane tak ze względu na ich dopasowanie do krajobrazu
Le Corbusier, Mies van der Rohe, F.L. Wright
Le Corbusier - kult prostej architektury, budynek powinien oderwać się od Ziemi, żeby nie zajmować powierzchni, nie musi mieć dachu, zamiast niego tarasy. Dom jest skierowany do Słońca.
Le Corbusier:
„Blok marsylski”, to ogromny betonowy blok mieszkalny - betonowa budowla, której mieszkańcy po przyjściu z pracy nie musieli już opuszczać. Mieli tam sklepy, punkty usługowe, kawiarnie, kina, baseny itp.
bierze udział w projektowaniu budynku ONZ w Nowym Jorku - polski architekt Maciej Nowicki pracował przy budowie
Ludwig Mies van der Rohe - używa hasła „mniej znaczy więcej”, co oznacza im mniej detali to konstrukcja jest bardziej wartościowa
Mies van der Rohe:
Działa w USA
Architektura stalowa
Konstrukcja to ściana + szkło.
Cecha charakterystyczna - prostota
Stawia budynki jednorodzinne, na ogromnym terenie, w olbrzymim parku, odizolowanym
Powstaje dużo wieżowców z prostymi ścianami.
Frank Lloyd Wright - reprezentuje architekturę organiczną, czyli wnikającą w krajobraz, realizuje domy preriowe (jednorodzinne), nazywane tak ze względu na ich dopasowanie do krajobrazu
Frank Lloyd Wright
Architekci Warszawy 1920-1939
Rudolf Świerczyński:
Architekt rządowy
Od rozwiązań nawiązujących do klasycyzującej tradycji architektury polskiej przeszedł do form modernistycznych.
Bank Gospodarstwa Krajowego w Warszawie
Kazimierz Skórewicz:
Architekt rządowy
Tadeusz Tołwiński:
autor opracowań urbanistycznych
projekt muzeum Narodowego w Warszawie
Czesław Przybylski:
Twórca licznych budowli użyteczności publicznej,
Budynek Teatru Polskiego
Wydział Elektrotechniki i Technologii Chemicznej Politechniki W-wskiej
Romuald Gutt:
Buduje dużo drobnych obiektów
Poczta w Ciechocinku
Franciszek Mączyński:
Buduje on bardzo dużo kościołów i budynki użyteczności publicznej
Ministerstwo Oświaty na Szucha
Bohdan Pniewski:
Lachert i Szanajca:
zespół architektów bardzo szanowany
wyraźnie pod wpływem Corbusiera
Małżeństwo Brukalskich:
budują osiedle „Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa” na Żoliborzu
Syrkusowie:
budują bardzo luksusowe domy
Budują domy dla robotników na Rakowcu - Towarzystwo Osiedli Robotniczych TOR
Architektura zachodnia 1945-1955
Po 1945 r. następuje odbudowa zniszczonych miast
Odbudowa miasta Hawr we Francji przez Gustawa Perreta - stosuje żelbet - buduje centrum, ratusz, duże partie zabudowy mieszkaniowej.
Le Corbusier:
„Blok marsylski”, to ogromny betonowy blok mieszkalny - betonowa budowla, której mieszkańcy po przyjściu z pracy nie musieli już opuszczać. Mieli tam sklepy, punkty usługowe, kawiarnie, kina, baseny itp.
bierze udział w projektowaniu budynku ONZ w Nowym Jorku - polski architekt Maciej Nowicki pracował przy budowie
Maciej Nowicki:
Realizuje paraboleum (parabola z halą): łuki żelbetowe, pierwszy budynek, który przekreśla budowę uporządkowaną
Mies van der Rohe:
Działa w USA
Architektura stalowa
Konstrukcja to ściana + szkło.
Cecha charakterystyczna - prostota
Stawia budynki jednorodzinne, na ogromnym terenie, w olbrzymim parku, odizolowanym
Powstaje dużo wieżowców z prostymi ścianami.
Jorn Utzon:
Opera w Sydney - symbol architektury nowoczesnej
Nervi:
uważa że architektura powinna wynikać ze struktury budynku
Architektura polska 1945-1955
Zniszczenia po Powstaniu Warszawskim były bardzo duże, ale równie duże były zmiany w krajobrazie Warszawy, które poczyniono po 1945 roku - w czasie tzw. odbudowy stolicy.
Tym, co na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych wyróżniało architekturę w krajach bloku sowieckiego, był realizm socjalistyczny (socrealizm), obowiązujący we wszystkich dziedzinach sztuki. Socrealizm nakazywał artystom eksponować "formy narodowe" i "socjalistyczną treść".
Socrealizm (obowiązujący w Polsce tylko kilka lat) pozostawił po sobie wiele wartościowych dzieł architektonicznych. Najbardziej monumentalne założenia zaczerpnięte zostały z ulubionej przez teoretyków tradycji klasycznej. Stąd kolumnady, założenia osiowe. Sięgano w owym okresie również do kameralnych wzorów architektury XVIII wieku i międzywojennego modernizmu.
Socrealizm - architektura nastawiona na konkurowanie z Zachodem, bogata, wykorzystująca tradycyjne formy, dąży do elementów historycznych.
Odbudowujący Warszawę architekci zostali podporządkowani czy raczej przyporządkowali do celów stricte politycznych. Miała zostać wymazana rola architektury warszawskiej jako architektury kapitalistów, kleru i zamożnej klasy średniej. W tym celu nie odbudowywano niektórych budowli pozwalając im niszczeć, by je w końcu rozebrać.
Specyficzną metodę stosowano w stosunku do kościołów - odbudowując w pompatyczny i propagandowy sposób jeden kościół, np. kościół św. Anny na Krakowskim Przedmieściu, a pozwalając na niszczenie wszystkim pozostałym. Zasłaniano także fasady kościołów nowymi, oczywiście wysokimi i postawionymi akurat w pobliżu kościołów budowlami
Inna charakterystyczną cechą zmiany klasowego wyglądu Warszawy była przebudowa śródmieścia stolicy. W sposób bezdyskusyjny zmieniono wygląd centrum Warszawy - na miejscu niezliczonych kamienicach zamieszkałych przez klasę średnią postawiono pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina.
Przykłady architektury:
Centralny Dom Towarowy - dzisiejszy Smyk - Autorami byli Ignatowicz i Romański.
Stadion Dziesięciolecia
Osiedla Muranów - tania mieszkaniówka
Budowa trasy WZ, osiedla dla Mariensztacie, Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM) - architekt i urbanista Józef Sigalin
Ministerstwo Obrony Narodowej
Ministerstwo Rolnictwa
Budowa NBP - Bohdan Pniewski
GUS - Jan Gutt
Rozbudowa Sejmu - dokonuje Bohdan Pniewski, wcześniejsze wykonanie Skórewicz
Cześć II
Architektura rzeźbiarska
Jorn Utzon:
Opera w Sydney - symbol architektury nowoczesnej
Frank Lloyd Wright
Nervi:
uważa że architektura powinna wynikać ze struktury budynku
Kenzo Tange:
Hala olimpijska - układ liniowy, jest to coś japońskiego, ale bardzo współczesne formy
Richard Buckminster "Bucky" Fuller:
Oscar Niemeyer:
Architektura postmodernistyczna
Charakterystyka postmodernizmu:
Odrodzenie detali
Sięgnął po detal historyczny: łuk
Funkcjonalizm jest odrzucany, architektura jest traktowana jako sztuka oderwana od realiów.
Budynkom nadaje się indywidualny rys, nastawiając się jednak przede wszystkim na ich współudział w kreowaniu przestrzeni.
Przedstawiciele Postmodernizmu:
Robert Venturi - architekt i teoretyk architektury
Philip Johnson - biurowiec Transco Tower
Centre Georges Pompidou - budynek położony w paryskiej dzielnicy, w którym mieści się muzeum sztuki współczesnej oraz główna biblioteka publiczna stolicy Francji - Prezydent Francji podjął decyzję utworzenia centrum kulturalnego. Ogłoszono międzynarodowy konkurs architektoniczny, w którym zwyciężył projekt Renzo Piana i Richarda Rogersa - Ogólna struktura budynku jest oryginalnym pomysłem Piana i Rogersa, lecz silnie inspirowanym przez teoretyczny projekt Fun palace - idealnej przestrzeni widowiskowo-wystawienniczej. Wszystkie zewnętrzne instalacje pomalowane są na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty - instalacje elektryczne, czerwony - cieplne, a zielony to wodociągi. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Poszukiwanie nowych rozwiązań
Richard Buckminster "Bucky" Fuller:
Renzo Piano:
Centre Georges Pompidou - budynek położony w paryskiej dzielnicy, w którym mieści się muzeum sztuki współczesnej oraz główna biblioteka publiczna stolicy Francji - Prezydent Francji podjął decyzję utworzenia centrum kulturalnego. Ogłoszono międzynarodowy konkurs architektoniczny, w którym zwyciężył projekt Renzo Piana i Richarda Rogersa - Ogólna struktura budynku jest oryginalnym pomysłem Piana i Rogersa, lecz silnie inspirowanym przez teoretyczny projekt Fun palace - idealnej przestrzeni widowiskowo-wystawienniczej. Wszystkie zewnętrzne instalacje pomalowane są na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty - instalacje elektryczne, czerwony - cieplne, a zielony to wodociągi. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
F. Otto
Realizacje w Polsce i w Warszawie w latach 1955-1989
Za Edwarda Gierka:
Dworzec Centralny
Trasa Łazienkowska - Józef Sigalin
Jan Bogusławski
Jerzy Skrzypczak - specjalista wznoszenia budynków wysokich
Fabryka Trzciny w Warszawie
Planowanie przestrzenne w Polsce
Urbanistyka - nauka o budowie miasta i jego rozwoju
Ustawa z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Podstawowy dokument - Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego
Planowanie przestrzenne na poziomie lokalnym należy do zadań własnych gminy.
Miejscowy plan jest aktem prawa miejscowego - wszystkie podmioty biorące udział w realizacji planu, temu planu muszą być podporządkowane
W planie miejscowym określa się obowiązkowo:
Przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
Zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
Zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
Zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
Wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy;
Szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym;
Szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;
Zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
Sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów
W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb:
Granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości;
Granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej;
Granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji;
Granice terenów pod budowę obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m²;
Granice terenów rekreacyjno - wypoczynkowych oraz terenów służących organizacji imprez masowych;
Granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia dotyczące prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej.
Studium uwarunkowań kierunkowych rozwoju miast - funkcje miasta
Dokument, który poprzedza Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego to Studiów uwarunkowań i kierunków rozwoju gminy
Studiów uwarunkowań i kierunków rozwoju gminy:
Studium - nie jest to dokument, który obliguje do przestrzegania przez wszystkie podmioty realizujące - inaczej nić miejscowy plan
Studium - to dokument obowiązujący władzę gminy, która go sporządziła
Rozwiązanie na długi horyzont czasowy: 20-30 lat
Określa się tereny, dla których muszą być sporządzone miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
Potrzeby regionalne
W studium określa się w szczególności:
obszary objęte lub wskazane do objęcia ochroną na podstawie przepisów szczególnych
lokalne wartości zasobów środowiska przyrodniczego i zagrożenia środowiska
obszary rolne przestrzeni produkcyjnej w tym wyłączone z zabudowy
obszary przewidywane pod zabudowę ze wskazaniami obszarów z przeznaczeniem inwestycyjnym
warunki rozwoju komunikacji i infrastruktury technicznej w tym tereny przeznaczone na cele sportowe i budowanie oczyszczalnię ścieków
Architekci światowi przełomu wieków
Norman Foster:
autor licznych projektów obiektów użyteczności publicznej w różnych krajach
kopuła Reichstagu w Berlinie
ratusz w Londynie
biurowiec Metropolita w Warszawie
Santiago Calatrava:
Most w Sevilli
Most podwieszany z pochylonym pylonem
Mosty kładki
Dworzec kolejowy w Lionie
Wieża kontroli lotów w Lizbonie
Opera na Teneryfie
Friedensreich Hundertwasser:
Formy klasyczne
Nawiązywał do Gaudiego
Renzo Piano:
Centre Georges Pompidou - budynek położony w paryskiej dzielnicy, w którym mieści się muzeum sztuki współczesnej oraz główna biblioteka publiczna stolicy Francji - Prezydent Francji podjął decyzję utworzenia centrum kulturalnego. Ogłoszono międzynarodowy konkurs architektoniczny, w którym zwyciężył projekt Renzo Piana i Richarda Rogersa - Ogólna struktura budynku jest oryginalnym pomysłem Piana i Rogersa, lecz silnie inspirowanym przez teoretyczny projekt Fun palace - idealnej przestrzeni widowiskowo-wystawienniczej. Wszystkie zewnętrzne instalacje pomalowane są na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty - instalacje elektryczne, czerwony - cieplne, a zielony to wodociągi. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Imre Makovecz:
współczesny regionalizm postępowy - nawiązanie do materiałów i form występujących na danym terenie (kamień, drewno)
1