Opracowanie wyników

λ [nm]	T [%]		λ [nm]	T [%]		λ [nm]	T [%]
390	3	3,1785	510	70	2,4306	630	87	1,9676
395	4	3,1382	515	71	2,407	635	89	1,9521
400	5	3,099	520	74	2,3838	640	90	1,9369
405	7	3,0607	525	77	2,3611	645	92	1,9219
410	10	3,0234	530	80	2,3389	650	94	1,9071
415	12	2,987	535	84	2,317	655	96	1,8925
420	14	2,9514	540	86	2,2956	660	98	1,8782
425	18	2,9167	545	90	2,2745	665	99	1,8641
430	21	2,8828	550	92	2,2538	670	99	1,8501
435	25	2,8497	555	93	2,2335	675	99	1,8364
440	29	2,8173	560	93	2,2136	680	99	1,8229
445	33	2,7856	565	93	2,194	685	99	1,8096
450	37	2,7547	570	92	2,1747	690	99	1,7965
455	41	2,7244	575	90	2,1558	695	99	1,7836
460	45	2,6948	580	89	2,1372	700	98	1,7709
465	50	2,6658	585	86	2,119	705	97	1,7583
470	55	2,6374	590	86	2,101	710	97	1,7459
475	59	2,6097	595	84	2,0834	715	96	1,7337
480	62	2,5825	600	84	2,066	720	94	1,7217
485	65	2,5559	605	83	2,0489	725	93	1,7098
490	66	2,5298	610	83	2,0321	730	92	1,6981
495	67	2,5042	615	84	2,0156	735	91	1,6865
500	68	2,4792	620	84	1,9994	740	90	1,6751
505	69	2,4547	625	86	1,9834	745	88	1,6639
												750	84	1,6528

Wykres współczynnika transmisji T w funkcji długości fali (wykres nr.1)

Wykres współczynnika transmisji T w funkcji energii fotonu E (wykres nr.2)

Wartości T_min i T_max wynoszą odpowiednio 83% i 97%.

Obliczam N₀ z następującego wzoru:

gdzie n_s dla szkła jest równe 1,52

N₀ = 2,17 ± 0,12

Obliczam współczynnik załamania cienkiej warstwy ze wzoru:

Z tego otrzymujemy - n = 1,92

Obliczam grubość warstwy d korzystając ze wzoru:

λ₂ = 680 nm , λ₁ = 560 nm

z tego d = 827 [nm]

Obliczam składniki R₁₂ oraz R₂₃ ze wzorów:

R₁₂ = 0,09926 R₂₃ = 0,01352

Zatem korzystając z następującej zależności możemy wyznaczyć wykres współczynnika absorpcji w funkcji energii fotonu E:

Wykres współczynnika absorpcji w funkcji energii fotonu E (wykres nr.3)

Wykresy zależności
dla m = ½ , 3/2 , 2 i 3 (wykres nr.4,5,6,7)

Otrzymujemy przecięcia dające następujące wyniki:

m	Eg [eV]
½	2,93
3/2	2,58
2	2,36
3	2,11

Z powyższego zestawienia jedynie przecięcie z osią E dla m= ½ zawiera się w zakresie silnej absorpcji, dlatego wartość oczytaną z wykresu numer 4 biorę jako przerwę energetyczną badanej próbki. Wnioskując z powyższego w doświadczeniu mieliśmy do czynienia z przejściami prostymi dozwolonymi, a przerwa energetyczna dla badanej próbki wynosi:

E_g = 2,92 [eV]

Wartość przerwy została wyznaczona ze wzoru
gdzie a to współczynnik kierunkowy prostej, a b wyraz wolny.

Niepewności obliczam ze wzorów:

10,3097
31,9647

Następnie korzystając z prawa przenoszenia błędów:

ΔE_g = 0,01177

Zatem wyznaczona przerwa energetyczna wynosi:

E_g = 2,93 ± 0,01 [eV]

---