SYNCHRONIZACJA PÓŁKUL MÓZGOWYCH

Mózg składa się z dwóch półkul: prawej i lewej. Prawa półkula unerwia lewą połowę ciała i na odwrót. U większości osób (także u leworęcznych) lewa półkula jest odpowiedzialna za myślenie logiczne, analityczne, racjonalne, matematyczne, za procesy werbalne. Lewa półkula „widzi drzewo zamiast lasu”. Prawa półkula, to myślenie całościowe (holistyczne), intuicyjne, synteza, wyobraźnia, skojarzenia, symbole, praca obrazami. To ona „widzi las, zamiast pojedynczych drzew”. Naukowcy odkryli, że uznani w świecie geniusze korzystają w czasie procesów myślenia zarówno z logiki lewej, jak i wyobraźni prawej półkuli. Umożliwia to lepsza niż u innych synchronizacja półkul mózgowych. A synchronizacja lewej i prawej półkuli mózgowej sprzyja powstawaniu twórczych pomysłów, poprawie pamięci itp.

Poniższe ćwiczenia służą do podnoszenia synchronizacji obu półkul mózgu, a tym samym do udoskonalenia jego funkcjonowania i rozszerzenia się świadomości.

1. Z pozycji stojącej wyprostować jedno ramię w przód z zaciśniętą dłonią w pięść i wyprostować palec wskazujący. Następnie wykonywać całym ramieniem powolne ruchy koliste na zewnątrz, zakreślając nim w powietrzu, tor ruchu przypominający swym kształtem „leżącą ósemkę” (Rys. 1). Przez cały czas wykonywania ćwiczenia wzrok skierowany na koniec palca wskazującego.

Rys. 1

2. J. w. drugim ramieniem.

3. J. w. z dwoma ramionami (Rys. 2).

Rys. 2

4. Z pozycji stojącej wyprostować jedną nogę w przód, zgiąć stopę podeszwowo (cecha gimnastyczna), a następnie wykonywać całą nogą powolne ruchy koliste na zewnątrz, zakreślając nią w powietrzu „ósemkę” (Rys. 3). Przez cały czas wykonywania ćwiczenia wzrok skierowany na czubki palców stopy.

Rys. 3

5. J. w. z drugą nogą.

6. Z pozycji stojącej równocześnie i powoli unosić kolano w górę i zbliżać do niego równoimienny łokieć (lekko ugiętego ramienia), wykonując przy tym nieznaczny skręt tułowia w kierunku unoszącego się kolana (Rys. 4). Po zetknięciu się łokcia z kolanem następuje jednoczesny powrót kończyn i tułowia do pozycji wyjściowej.

Rys. 4

7. Z pozycji stojącej powoli i równocześnie unosić kolano w górę i zbliżać do niego różnoimienny łokieć - wykonując przy tym nieznaczny skrętoskłon tułowia w kierunku unoszącego się kolana (Rys. 5). Po zetknięciu się łokcia z kolanem następuje jednoczesny powrót kończyn i tułowia do pozycji wyjściowej.

Rys. 5

8. J. w. z drugim kolanem i łokciem.

9. Powtórzenie ćwiczenia nr 4 („ósemka” nogą), ale z większą swobodą i większym rozmachem (Rys. 6).

Rys. 6

10. J. w., ale w momencie, gdy noga znajdzie się maksymalnie odwiedziona w bok (np. z prawej strony), ćwiczący wykonuje ćwierć obrotu w tym kierunku wraz z kontynuowaniem ruchu nogi, zgodnie z ruchem wskazówek zegara - wydłużona „ósemka” (Rys. 7 i 8). W tej pozycji następuje płynne przejście do następnego łuku „ósemki”, zakończonego - w skrajnej pozycji z boku - ćwierć obrotem, itd.

Rys. 7 Rys. 8

11. J. w. - z ćwierćobrotami w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara.

12. Z pozycji stojącej wykonywać naprzemienne, swobodne kopnięcia prawą nogą w lewo, a lewą - w prawo (rys. 9).

Rys. 9

13. Z pozycji stojącej wykonywać naprzemienne, swobodne wyrzuty prawym ramieniem w lewo, a lewym - w prawo (Rys. 10).

Rys. 10

14. Z pozycji stojącej wykonywać równoczesne, swobodne kopnięcie prawą nogą w lewo i wyrzut równoimiennego ramienia w tę samą stronę (Rys. 11). Następnie, kończynami z drugiej strony, wyprowadzić równoczesne kopnięcie i wyrzut w prawą stronę, itd.

Rys. 11

15. Z pozycji stojącej wykonywać równoczesne, swobodne kopnięcie prawą nogą w lewo i wyrzut różnoimiennego ramienia w stronę prawą (Rys. 12), a następnie kopnięcie lewą nogą w prawo i wyrzut prawego ramienia w lewo, itd.

Rys. 12

16. Z pozycji stojącej wyprostować prawe ramię w przód, zacisnąć dłoń w pięść i wyprostować palec wskazujący. Następnie lewe ramię przełożyć pod pachą i położyć jego dłoń na prawym barku, jak najbliżej ucha. W tej pozycji wykonywać całym prawym ramieniem powolne ruchy koliste na zewnątrz, zakreślając nim w powietrzu „ósemkę”(Rys. 13). Przez cały czas wykonywania ćwiczenia wzrok skierowany na koniec palca wskazującego.

Rys. 13

17. J. w. z drugim ramieniem.

18. Z pozycji stojąc bokiem do ściany, przenieść ciężar ciała na nogę bliższą ściany i dla lepszej stabilizacji postawy oprzeć jedno ramię o ścianę. W tej pozycji nogą dalszą od ściany wykonać kilkanaście krążeń w przód, a następnie w tył (Rys. 14).

Rys. 14

19. J. w., ale drugą nogą.

20. Stojąc bokiem do ściany wykonać kilkanaście krążeń wolnym ramieniem w przód, a następnie w tył (Rys. 15).

Rys. 15

21. J. w., ale drugim ramieniem.

22. Bokiem do ściany wykonać równocześnie kilkanaście krążeń wolnym ramieniem i nogą - w przód, a następnie w tył (Rys. 16). Równoimienna noga i ramię wykonują ruchy koliste w tę samą stronę.

Rys. 16

23. J. w. ramieniem i nogą z drugiej strony.

24. Z pozycji stojąc bokiem do ściany (z jednym ramieniem opartym o nią) wykonać jednocześnie kilkanaście krążeń wolnym ramieniem w przód i wolną nogą w tył (Rys. 17), a następnie odwrotnie - ramieniem w tył, a nogą w przód (równoimienna noga i ramię wykonują równoczesne ruchy koliste w przeciwną stronę).

Rys. 17

25. J. w. ramieniem i nogą z drugiej strony.

26. Z pozycji stojącej wyprostować ramiona w przód, złożyć dłonie i spleść ze sobą palce, za wyjątkiem palców wskazujących, które należy wyprostować. Z tej pozycji wykonywać swobodne ruchy koliste, prostymi ramionami na zewnątrz, zakreślając nimi w powietrzu „ósemkę”. Wzrok skierowany na końcu wyprostowanych palców (Rys. 18).

Rys. 18

27. J. w. z dodatkowymi ruchami kolan. W momencie, kiedy ramiona, z pozycji wyjściowej, wykonują ruch kolisty na prawo, następuje równoczesne unoszenie i odwodzenie w tę samą stronę prawego kolana (Rys. 19). Po wykonaniu tego ruchu następuje dokończenie ramionami pierwszego okręgu „ósemki” i wraz z ich powrotem do pozycji wyjściowej następuje również powrót nogi. Kontynuując zakreślanie „ósemki” - z lewej strony, przenieść łukiem ramiona w bok (wykonując połowę drugiego okręgu „ósemki”), z równoczesnym uniesieniem i odwiedzeniem lewego kolana w lewo. „Zamykając ósemkę” przenieść łukiem ramiona do pozycji wyjściowej, a wraz z nimi i nogę do podłoża.

Rys. 19

28. J. w., z tą tylko różnicą, że kiedy ramiona przenoszą się łukiem w prawo, to wraz z nimi unosi się równocześnie (w tę samą stronę) lewe kolano (Rys. 20) i odwrotnie, kolistemu ruchowi ramion w lewo towarzyszy unoszenie się w tę stronę - kolana prawego.

Rys. 20

29. Z pozycji stojącej unieść jedno ramię w górę i zacisnąć jego dłoń w pięść, drugie opuścić wzdłuż tułowia (z wyprostowanym palcem wskazującym i kciukiem) - z dłonią ułożoną w kształcie „pistoletu” (Rys. 21); reszta palców zaciśnięta w pięść (Rys. 21).

1. Z tej pozycji opuszczać i unosić przodem, wyprostowane w górę, ramię (dłoń cały czas zaciśnięta w pięść). Ramię z „pistoletem” nie rusza się (Rys. 21).

Rys. 21

2. Z pozycji wyjściowej unosić i opuszczać przodem ramię z dłonią ułożoną w kształcie „pistoletu” (Rys. 22). Drugie ramie pozostaje bez zmian.

Rys. 22

3. J. w. - z zamkniętymi oczami, wyobrażając sobie, że drugie ramie również porusza się tak samo, jak pierwsze.

4. Wykonywanie ćwiczenia a) z zamkniętymi oczami, wyobrażając sobie, że drugie ramie również porusza się tak samo, jak pierwsze.

30. Pozycja wyjściowa: postawa stojąca z prawym ramieniem w bok, a lewym w górę (Rys. 23) .

Rys. 23

1. Unieść prawe ramię bokiem w górę, a lewe opuścić przodem w dół (Rys. 24).

Rys. 24

2. Unieść lewe ramię w bok, a prawe opuścić przodem w dół (Rys. 25).

Rys. 25

3. Unieść lewe ramię bokiem w górę, a prawe w bok - wracając do pozycji wyjściowej (Rys. 26).

Rys. 26

Takich cykli wykonać od kilku do kilkunastu razy, a następnie wszystkie ruchy wykonać w przeciwnym kierunku.

Postawa stojąca z prawym ramieniem w górę, a lewym w bok (Rys. 27).

Rys. 27

a') Unieść lewe ramię bokiem w górę, a prawe opuścić przodem w dół (Rys. 28).

Rys. 28

b') Unieść prawe ramię w bok, a lewe opuścić przodem w dół (Rys. 29).

Rys. 29

c') Unieść prawe ramię bokiem w górę, a lewe w bok - wracając do pozycji wyjściowej (Rys. 30).

Rys. 30

31. J. w. z zamkniętymi oczami.

32. Wzorując się na ćwiczeniu 29) wykonać dowolną kombinację ruchów ramion (jednak w rezultacie powinny być one „symetryczne”, tzn. oba ramiona wykonują te same ruchy, jednak w innej kolejności - np. ćwiczenia z Rys. 31).

Rys. 31

33. W pozycji stojącej luźny i swobodny, marsz w miejscu.

34. J. w. unosząc tylko pięty (palce stóp pozostają cały czas na podłożu).

35. J. w. z dodatkowym udziałem ramion w ruchu. W momencie, gdy w przód wysuwa się prawe kolano - to wraz z nim wysuwa się w przód lekko ugięte równoimienne (prawe) ramię (Rys. 32), a gdy lewe kolano - to lewe ramię.

Rys. 32

36. J. w. w momencie, gdy w przód wysuwa się prawe kolano - to wraz z nim przenosi się w przód lekko ugięte różnoimienne (lewe) ramię (Rys. 33), a gdy lewe kolano - to prawe ramię.

Rys. 33

37. J. w. tylko, gdy do przodu wysuwa się jakieś kolano, to wraz z nim wysuwają się również oba, lekko ugięte w łokciach, ramiona. Podczas cofania się kolana, cofają się również ramiona (Rys. 34).

Rys. 34

38. Wspinanie się na palcach w górę, unosząc jak najwyżej pięty. Podczas wspinania się, ćwiczący przenoszą proste ramiona w przód, a w trakcie opuszczania pięt na podłoże - w tył (Rys. 35).

Rys. 35

39. Postawa stojąca z palcami stóp odwiedzionymi w bok. Wspinanie się na palcach z równoczesnym odwodzeniem pięt w bok i powrót do pozycji wyjściowej - palców stóp w bok (Rys. 36).

Rys. 36

40. Postawa stojąca, skurcz pionowy ramion. Wspinanie się na palcach z odwodzeniem ugiętych ramion maksymalnie w tył, a podczas opuszczania pięt na podłoże - powrót ramion do pozycji wyjściowej (Rys. 37).

Rys. 37

Wszystkie przedstawione tu ćwiczenia synchronizują obie półkule mózgu. Ćwiczenia przedstawione w tym opracowaniu, aby przyniosły pożądany efekt, powinny być wykonywane 2 - 3 razy dziennie po około 15 minut. W celu zwiększenia ich efektywności zalecane jest zastosowanie spokojnej i kojącej muzyki, najlepiej specjalnej, służącej do podnoszenia synchronizacji obu półkul mózgu, a tym samym do udoskonalenia jego funkcjonowania. Ważne jest również, aby ćwiczenia odbywały się w skupieniu i pełnym odprężeniu, co gwarantuje uzyskanie zamierzonego efektu.

Opracowała:

mgr Małgorzata Curyło.

5

---