Geografia polityczna I.
Carlo Jean - Geopolityka (rozdział I i II)
Pojawienie się pojęcia „geopolityka” w debacie politycznej
„geopolityka” stworzone przez Rudolpha Kjelléna na początku XX w. dla określenia szczególnej analizy polityki (głównie polityki zagranicznej państw narodowych) prowadzonej w odniesieniu do uwarunkowań jakie tworzą czynniki przestrzenne
Geopolityka dotyczy analizy polityki na podstawie zarówno geopolitycznego kontekstu wewnętrznego (syntezy politycznej) jak i zewnętrznego (współzależności z innymi podmiotami działającymi na arenie międzynarodowej
Wielka popularność w okresie międzynarodowym (Karl Haushofer) → powstały liczne szkoły geopolityki (np włoska przez Giorgia Rolatto i Ernesta Massi)
Po II wojnie światowej straciła popularność
Od lat 60 znowu pojęcie „geopolityka” stosowano
1978r. podczas inwazji na Kambodżę → ponowne odkrycie geopolityki (Yves Lacoste)
Pojawienie się geopolityki spowodowane jest wieloma czynnikami:
Końcem ideologii świata dwubiegunowego
Zastąpieniem ładu jałtańskiego nieładem narodów
Trudnościami we wprowadzeniu „nowego ładu światowego”
Rozbiciem bloków
Większą autonomią średnich potęg spowodowaną fragmentacją systemu międzynarodowego
Przeciwstawieniem globalizmowi oraz współzależnościom pomiędzy gospodarką a społeczeństwem informatycznym
Wpływem na system międzynarodowy tak nowych technologii wojskowych, jak i technologii wytwarzania bogactw
Pojawieniem się nowych aktorów międzynarodowych (kraje Azji Południowo-Wschodniej, fundamentalizmy, religie, przedsiębiorstwa ponadnarodowe)
Zjednoczeniem Niemiec
Modyfikacjami, którym podlegają główni aktorzy areny międzynarodowej
Definicje i istota geopolityki
Nie jest jednoznaczna definicja
Raimondo Strassoldo i Pierre Gallois - 2 koncepcje:
Zawężona = jest deterministyczna; właściwa monachijskiej szkołe geopolitycznej (geopolityka metafizyczna); „naukowa”
Rozszerzona = powinna ograniczać się do zwracania uwagi na znaczenie, jakie posiadają dla decyzji politycznych czynniki geograficzne („makrogeografia”)
Harold i Margaret Sproutowie: niemożliwe przyjąć samą koncepcję wpływu środowiska na decyzje ludzkie → natura oddziałuje na nie jedynie ograniczając lub przyczyniając się do wyodrębnienia różnych możliwości wyboru
Zasięg terytorialny - klasyczne „wielkie” teorie geopolityczne mają charakter globalny i rozpatrzują zawsze ścisły związek pomiędzy wielkimi uogólnieniami geograficznymi i historycznymi
Nowa geopolityka ma także wymiar regionalny i lokalny → nie odrzuca wielkich uogólnień, ale skupia się na szczególach regionalnych i na znaczeniu nadawanemu przestrzeni przez różne grupy narodowe w poszukiwaniu własnej tożsamości
Nowa geopolityka przyznaje większą wagę ludzkim czynnikom geograficznym, takim jak demografia, gospodarka, etnologia, socjologia, antropologia niż czynnikom fizycznym
Nie istnieją obiektywne zasady ani też prawa geopolityczne → istnieją tylko subiektywne w określonej narodowej myśli geopolitycznej i służą do tworzenia hipotez, teorii, przedstawień i scenariuszy politycznych
Geopolityka nie jest nauką → jest refleksją poprzedzającą działanie polityczne
Istota geopolityki: jest ona szczególnym podejściem do samej polityki; jest zbiorem zasad i metod, które nadają kształt teoriom i hipotezom geopolitycznym; jest szczególną refleksją
Umożliwia wyodrębnienie interesów i celów konkretnego podmiotu politycznego, zależnych od poziomu jego siły i swobody działania spośród wielu możliwości przy uwzględnieniu interakcji, w które wchodzi on z innymi czynnikami operującymi na tym samym terytorium, a także środowiska międzynarodowego
Geopolityka służy określeniu właściwej polityki i strategii oraz wyodrębnieniu korzystnych sojuszów i analizie możliwych barier
Deterministyczny (normatywny)
Probabilistyczny (heurystyczny) polegający już nie tyle na przejęciu autonomii polityki, ile na ukierunkowaniu działania, w czym geopolityka rywalizuje z innymi wymiarami i perspektywami szacowania dla określenia konkretnych wyborów politycznych
Hipotezy geopolityczne są zależne od przyjętych podstaw i koncepcji, które możemy nazwać „metapolitycznymi”
W opracowaniu każdej hipotezy geopolitycznej trzeba wyróżnić 3 momenty:
Najbardziej obiektywna analiza wielkich tendencji środowiskowych
Określenie (subiektywne) interesów oraz weryfikacja obranych celów i polityk zarówno pod względem ich wykonalności, jak i rachunku kosztów i korzyści
Akcja informacyjna i propagandowa służąca uzyskaniu poparcia wewnętrznego i międzynarodowego
Geopolityka i geografia polityczna
„geografia polityczna” - 1897r. Friedrich Ratzel
Geografia jest niezbędna do analizy zjawisk geopolitycznych
Geografia polityczna zajmuje się rozmieszczeniem przestrzennym fenomenów politycznych i ich wpływem na czynniki geograficzne x geopolityka bada wpływ czynników geograficznych, zarówno fizycznych jak i ludzkich, na analizy, wybory i działania polityczne podejmowane w stosunku do innych podmiotów politycznych działających na tym samym terytorium
Geografia polityczna dotyczy polityki dokonanej x geopolityka polityki przyszłej
Geopolityka nie jest nauką, jest nią natomiast geografia polityczna
Geopolityka i geostrategia
Geostrategia może być nazywana geopolityką wojskową i traktowana jako młodsza siostra geopolityki
Giacoma Durando
Geopolityka dotyczy interesów narodowych oraz stref wpływów x geostrategia powinna być natomiast skupiona na strefach buforowych chroniących geopolityczne strefy wpływów
Saul Bernard Cohen → dzielił świat na 2 regiony geostrategiczne, pod przywództwem amerykańskim i sowieckim, które z kolei podzielone są na regiony geopolityczne
Regiony geostrategiczne = funkcjonują tylko w dziedzinie bezpieczeństwa i stanowią terytorialną bazę dwóch bloków, nie są natomiast jednorodne pod względem politycznym i ekonomicznym i są skazane na naturalną śmierć wraz z końcem konfrontacji dwubiegunowej
Regiony geopolityczne (Europa Zachodnia) = zmierzają ku większej integracji a nawet do zjednoczenia pod względem ekonomicznym, społecznym i kulturalnym
Cohen - koncepcja odzwierciedla struktury własciwe światu dwubiegunowemu z początku lat 60. → najważniejsze potrzeby bezpieczeństwa były najważniejsze i hamowały naturalną konkurencję ekonomiczną między Europą a Japonią x Stany Zjednoczone
Yves Lacoste - pojęcie „geopolityka powinno odnosić się do debaty wewnętrznej każdego z państw służącej określaniu interesów narodowych oraz polityki zagranicznej x pojęcie geostrategii powinno odwoływać się do stosunków między państwami i ich związków współpracy lub współzawodnictwa w zakresie polityki zagranicznej, polityki bezpieczeństwa oraz polityki gospodarczej
Determinizm i geopolityka
za deterministyczną uważana jest szczególnie niemiecka szkoła geopolityczna z początku XX w., głównie ze względu na podejmowanie prób wyodrębnienia głównych praw o charakterze naukowym
opierał się na zespole założeń teoretycznych spójnych z ówczesną kulturą i wywodzących się z bardzie ogólnego darwinizmu społecznego, który usprawiedliwiał kolonializm oraz imperializm wszystkich potęg europejskich
determinizm, naukowość i obiektywizm wielu teorii oraz propozycji geopolitycznych są tylko instrumentalne → idą one w parze z interesami i projektami politycznymi tego, kto je opracowuje
czasem determinizm jest tylko pozorny → geopolityka jest także geohistorią → jej ekstrapolacje i uogólnienia wyrażają tendencje stałe, niezbędne i niezmienne
Czemu służy dzisiaj geopolityka?
Wyodrębnienie przedstawień geograficznych, które są wyrazem głębokiego postrzegania interesów narodowych i poczucia przestrzeni właściwej każdemu narodowi oraz mają swoje korzenie w jego historii, kulturze i wartościach
Na jej podstawie powinna opracowywać scenariusze geopolityczne zarówno szczegółowe, jak i całościowe w celu wyodrębnienia tendencji i dynamiki, które prawdopodobnie sprawdzą się w naturalnej ewolucji czynników uczestniczących w grze lub w inicjatywie innych współdziałających podmiotów politycznych przy braku pozytywnego działania na rzecz obrony i wsparcia interesów narodu
Powinna uwidaczniać alternatywne i dostępne opcje polityczne, by umożliwić wpływ na zmiany w sposób zgodny z interesami i warościami narodu
Geopolityka jest metodą rozumowania służącą konceptualizacji przestrzeni w wymiarach materialnych i niematerialnych, w celu poddania analizie sytuacji międzynarodowej oraz wyodrębnienia możliwości, celów i polityki → jest sposobem myślenia o przestrzeni (przedstawia projekty, wartości oraz wizję świata i historii autora koncepcji
Geopolityka jest potrzebna w istocie do myślenia o sobie samym w stosunku do świata
Zasadnicze teorie geopolityczne
Ratzel i Kjellén: od geografii politycznej do geopolityki
Friedrich Ratzel (twórca geografii politycznej) pojmuje człowieka i naturę jako składniki jednego procesu teleologicznego, w którym obydwa spełniają zasadniczą rolę
Jego geografię można zdefinować jako darwinowską filozogfię przestrzeni → ożywiają ją teorie ewolucji gatunków i walki o przetrwanie, przefiltrowanie przez poglądy społeczne Herberta Spencera
W jego koncepcji przestrzeń i granice nie były statyczne lecz dynamiczne
Obok dwóćh współrzędnych fizycznych, przestrzeni i położenia, istenieje ważny czynnik kształtujący wartośc ilościową przestrzeni i jakościową położenia → poczucie przestrzeni (cecha wrodzona i wynikająca z kultury oraz historii każdego narodu) → każdy lud ma potrzebę przestrzeni, z czego wynika konfliktowość w stosunkach pomiędzy narodami oraz tendencja do ekspansji terytorialnej, którą w praktyce poprzedza zawsze ekspansja handlowa
Podstawa dalszego rozwoju geopolityki
Rudolph Kjellén - jako pierwszy zastosował termin „geopolityka” (1899r.)
Definował geopolitykę jako jedną z pięciu kategorii, w obrębie których analizuje się typologię państw oraz ich wzajemne stosunki (pozostałe to: demopolityka, ekopolityka, socjopolityka, kratopolityka)
Miały na niego wpływ: darwinizm społeczny, niemiecka filozofia idealistyczna oraz geografia polityczna Ratzela
Łączył geografię z naukami politycznymi i uznawał państwo za żywy organizm terytorialny
Geopolityka należy do dziedziny nauk politycznych, a nie geograficznych
Geopolityka łączy różne czynniki występujące na określonym terytorium i bada je pod trzema względami:
Topopolityki = dotyczy względnego położenia danego państwa wobec innych krajów
Mofropolityki = odnoszącej się do kształtu terytorium państwowego
Fizjopolityki = określa jego charakterystykę fizyczną, a w pierwszym rzędzie rozmiary terytorium
Geopolityka:
Demopolityka: Etnopolityka (zajmująca się narodowościama); Pletopolityka (dotyczy istoty ludności); Psychopolityka (bada charakter, wartości)
Ekopolityka: Emporopolityka (nauka o sferze wpływów i interesach państwa); Autarchiopolityka (analizuje stopień samowystarczalności); Ekonomopolityka (dziedzina struktur i mechanizmów ekonomicznych)
Socjopolityka: Filiopolityka (skupiona na strukturach społecznych); Biopolityka (bada systemy i mechanizmy stosunków społecznych)
Kratopolityka: Nomopolityka (koncentruje się na kształcie instytucjonalnym); Praksypolityka (bada mechanizmy instytucjonalne); Archopolityka (analizuje wewnętrzne struktury władzy)
Świat powinen ukształtować się w trzy panregiony polityczno-gospodarcze: (warunkiem było zwycięstwo Niemiec w I wojnie światowej)
Amerykański
Kierowany przez Niemcy - blok niemiecko-skandynawski, który by przyłączył Mitteleurope oraz wchłonął imperium austriackie oraz otomańskie
Azja Wschodnia zdominowana przez Japonię
Teorie potęgi kontynentalnej: trzy teorie Mackindera i szkoła Haushofera
Teorie potęgi kontynentalnej zakładają przewagę ziemi nad morzem → państw, które są w stanie opanować euroazjatycką masę kontynentalną nad potegami morskimi zarówno peryferyjnymi (Europa i Japonia) jak i zewnętrznymi (Stany Zjednoczone)
Możliwość powstania sojuszu niemiecko-rosyjskiego rozszerzonego ewentualnie o Japonię
Szkoła Mackindera - istnienie strefy (najpierw określona terminem pivot area a następnie heartland) której kontrola gwarantowałaby panowanie nad masą kontynentalną, a w konsekwencji nad światem
Pierwotna wersja teorii (1904) - historia zawsze była i będzie zdominowana przez konflikt pomiędzy mocarstwami kontynentalnymi i morskimi; potęga kontynentalna zrodziła się w sercu Euroazji, w strefie między Azji Środkową i Oceanem Arktycznym („pivot arena”)
1919 r. użycie pojęcia heartland „serce kontynentu” = pozycja strategiczna, zasadniczna dla panowania nad światową wyspą, którą tworzyły Azja, Europa i Afryka
„kto rządzi sercem kontynentu, panuje nad światową wyspą; kto panuje nad światową wyspą, panuje nad światem”
Pokój wersailski odzwierciadlał teorię Mackindera
1943 r. artykuł w Foreign Affairs - rozwój lotnictwa (zdolność przemieszczania sił wewnątrz mocarstwa kontynentalnego → przesunięcie heartland na wschód
Kluczowe znaczenie przyznawał środkowemu oceanowi
Szkoła Haushofera - świat miałby zostać zorganizowany na nowo w panregiony begnące południkowo - z północy na południe, i charakteryzujące się właściwą równowagą manometrów politycznych, gospodarczych, kulturalnych...
Konflikty między Niemcami i Rosją pozwoliły mocarstwom anglosaskim uzyskać hegemonię nad światem
1941r. - 4 panregiony: Pan-Europa (Basen Morza Śródziemskiego, Afrykę i Bliski Wschód aż do Zatoki Perskiej); Pan-Ameryka (z obu Ameryk); Pan-Rosja; Pan-Pacyfik
Prace zachowują ważność z dwóch przyczyn:
Akcent położony na aspekt kulturowy, jako czynnik scalający ponadnarodowe bieguny geopolityczne
Wpływ m jaki badania geopolityczne szkoły monachijskiej wywarły na euroazjatów moskiewskich
Teoria mocarstwa morskiego: Mahan i Corbett
Alfred Thayer Mahan - oceany są wielką arterią, która stanowiła zawsze fundamentalny czynnik historii (koszt transportu morskiego był zawsze niższy od kosztu transportu lądowego
Przyszłością Ameryki miało być morze (pod warunkiem, że nie pochłonie jej całkowicie ekspansja w kierunku zachodnim oraz izolacjonizm kontynentalny)
Przezwyciężając tendencje do zaniedbywania potęgi morskiej, USA powinny rozciągnąć się na 2 oceany, zdobywając kontrolę nad Filipinami i Hawajami na Pacyfyku, oraz nad Kubą na Atlantyku (Kanał Panamski)
Mahan był doradcą Theodera Roosevelta → on przyjął te wizje za podstawę neoimperializmu amerykańskiego
„półkula pólnocna (granice wyznaczają kanały Sueski i Panamski) stanowi ośrodek władzy światowej”
Przyznaje istotne znaczenie aspektom geograficznym potęgi morskiej - centralne usytuowanie baz, manewr po liniach wewnętrznych...
Głosił zniszczenie sił morskich nieprzyjaciela przy zmasowanym użyciu wszystkich dostępnych sił
Julian Corbett - strategia morska nie jest niezależna, lecz podlega strategii ogólnej
Konflikt nie może być rozstrzygany jedynie za pomocą sił morskich → strategia morska jest tylko częścią strategii ogólnej i odpowiada roli, którą siły morskie mają odegrać na potrzeby sił lądowych, posiadających decydujące znaczenie
Potęga morska podczas zimnej wojny
Sowieckie zagrożenie dla Europy i Dalkiego Wschodu → przyjęcie strategii koalicyjnej z wysuniętym rozlokowaniem amerykańskich sił lądowych i powietrznych
Tworzyła tzw. strategiczny coupling Europy oraz Korei związany ze strategicznymi siłami jądrowymi Stanów Zjednoczonych → gwarantowało to stabilność odstraszenia jądrowego
Na początku lat 80. - maritime strategy = przywidywała przejście z działań defensywnych na Atlantyku do działań ofensywnych na Morzu Północnym - Oceanie Arktycznym w celu zniszczenia sowieckich instalacji wojskowych i sił morskich na półwyspie Kola → nie została nigdy zrealizowana
Teoria potęgi półwyspowej: Spykeman
Nicholas J. Spykeman - konieczność globalnej interwencji USA w II wojnie światowej → obrona półkuli amerykańskiej przeciw hegemonicznej potędze kontynentalnej byłaby niemożliwa, gdyż Stany Zjednoczone nie zdołałyby przetrwać gospodarczo po odcięciu od rynków europejskich i azjatyckich
1942r. America´s Strategy in the World Politics; 1944r. The Geography of the Peace
Wskazywał coraz mocniejsze tendencje do bezpośredniego zaangażowania USA w wojnę
Nie heartland (serce kontynentu) lecz jego obrzeże rimland (pas półwyspowy i wyspowy), który otacza euroazjatycką masę kontynentalną, stanowi ośrodek napędowy dla konfliktów i najpoważniejsze zagrożenie dla pokoju światowego
Pryorytetem geopolityki amerykańskiej miało być zapobieżenie takiemu zjednoczeniu poprzez utrzymanie baz wojskowych w Europie i na Dalekim Wschodzie jak i przez utrzymywanie dobrych stosunków ze Związkem Radzieckim
Sojusz rosyjsko-amerykański miałby granice: Moskwa nie powinna rozciągać swego panowania terytorialnego lub hegemonii na rimland; w przypadku braku zagrożenia sowieckiego, Niemcy powinny być rozbrojone, aby nie dopuścić do przeprowadzenia przez nie zjednoczenia Europy; w przypadku jego istnienia, Niemcy powinny zostać dozbrojone i stać się głównym sprzymierzeńcem Waszyngtonu przeciw Moskwie
„kto panuje nad obrzeżami kontynentu, panuje nad Eurazją; kto panuje nad Eurazją, panuje nad losami świata”
Przyczynił się do porzucenia tradycyjnego izolacjonizmu na rzecz bezpośredniego zaangażowania w sprawy świata oraz do militaryzacji polityki USA
Traktował sojusz pomiędzy Waszyngtonem i Moskwą jako „naturalny”
Teoria potęgi powietrznej: Renner i de Seversky
Teorie geopolityczne potęgi powietrznej rozwinęły się w końcu lat 40 i początku 50
George Renner - powstanie potęgi morskiej osłabiło tradycyjne przeciwstawienie między lądem i morzem oraz stworzyło sytuację istnienia dwóch serc (ZSRR i USA), które stanęły w obliczu możliwości wzajemnego bezpośredniego rażenia poprzez Ocean Arktyczny
De Seversky - dzielił świat na dwa wielkie kręgi, których centrami były przemysłowe serca Stanów Zjednoczonych i ZSRR
Stany Zjednoczone panowały na półkulą zachodnią; ZSRR nad Eurazją; obydwa państwa posiadały analogiczny poziom siły skoncentrowany w północnych rejonach Ameryki i Eurazji
Zachodnia potęga powietrzna powinna zostać rozmieszczona w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii
Potęga powietrzna, broń jądrowa odebrały częściowo terytorialny charakter sile wojskowej i przyznały zdecydowaną przewagę temu, kto je posiada, w stosunku do tego, komu ich brak
Broń jądrowa pozostaje zatem instrumentem pozwalającym na uniknięcie wojny lub takiego rozprzestrzenia konfliktu, że zaangażowałby on żywotne interesy państw nuklearnych → posiadanie broni jądrowej wpływa na rangę międzynarodową państw oraz na stopień ich swobody działania
Koncepcje regionalne i wielobiegunowe geopolityki: Cohen
Cohen - zespolenie obrzeży całkiem niemożliwe
Doprowadził do dramatyzacji pojęcia containment → jakakolwiek agresja komunistyczna mogłaby spowodować całkowite zawalenie się zachodniego systemu kontroli rimland, na zasadzie efektu domina
USA powinny zawsze interweniować
Każdy składnik geopolityczny posiada własną autonomię → podbój przez blok komunistyczny jednego ze składników nie spowodowałby upadku całego systemu
Wyróżniał 2 typy regionów: geostrategiczne i geopolityczne
2 regiony geostrategiczne: morski świat handlowy; kontynentalny świat eurazjatycki; dołącza treci autonomiczny miniregion geostrategiczny (Półwysep Indyjski)
Regiony geopolityczne dla świata morskiego: region anglo-amerykański i karaibski; Europa morska włącznie z Maghrebem; Ameryka Południowa; Afryka subsaharyjska; Oceania (Japonia, Korea Południowa)
Świat kontynentalny składa się tylko z dwóch regionów geopolitycznych: heartland (Europa Wschodnia, chińska Azja Wschodnia)
Każdy region geopolityczny posiada własną indywidualność i strukturę wewnętrzną
Pomiędzy obydwoma regionami geostrategicznymi istnieją strefy pęknięcia na Bliskim Wschodzie i w Azji Południowo-Wschodniej, które nie posiadają wspólnych składników integrujących, niezbędnych dla stabilności i spójności → są miejscem konfliktów, które zachowują tylko charakter lokalny
Jego teorie otworzyły drogę licznym pracom poświęconym integracji regionalnych biegunów geopolitycznych
Idealizm gepolityczny i ekologia potęgi
Immanuel Wallerstein - stworzył światowy model rozwoju polityczno-gospodarczego; podkreślał znaczenie stosunków Północ-Południe i nierówność istniejących stosunków pomiędzy centrum i peryferiami
Raimondo Strassoldo - problem stosunków centrum-peryferie → społeczeństwo postindustrialne miałoby w naturalny sposób rozwiązać sprzeczność (niestabilną, antyekonomiczną i niebezpieczną) pomiędzy centrum i peryferiami
Interpretacja historyczna geopolityki pierwszej połowy XX w. dla krytycznego odczytania geopolityki „trzeciego powojnia”
Tendencje do uogólnienia i do ukrywania bezpośrednich uwarunkowań historycznych, z których wynikała gepolityka
Myśl geopolityczna koncentrowała analizy na wymiarze światowym (jej odbiorca polityczny znajdował się wyłącznie na poziomie narodowym)
Przyjęła podejście diachroniczne → dążąc do wyodrębnienia silnych tendencji zachowania politycznego za pośrednictwem filtru technologii, organizacji społecznej, siły wojskowej
Teorie geopolityczne XX w. mogą być sklasyfikowane:
Szkoła binarna (Haushofer, Mackinder) - świat jako podzielony między dwie centralne potęgi - kontynentalną i morską - pozostające między sobą w konflikcie
Szkoła marginalna (Spykeman) - centrum władzy światowej mieści się na marginalnym pasie złożonym z półwyspów i wysp otaczających eurazjatycką masę kontynentalną i który pozostaje w dynamicznej równowadze pomiędzy potęgą kontynentalną i morską
Szkoła strefowa - umieszczała potęgę światową w pasie klimatu umiarkowanego, wyznaczanego pomiędzy 30. i 60. Równoleżnikiem szerokości północnej i obejmującego Stany Zjednoczone, Europę, Rosję i Japonię; konfrontacja głównie na osi Północ-Południe
Szkoła pluralityczna regionalna i wielobiegunowa → istnienie wielu niezależnych centrów władzy, pozostających w dynamicznej równowadze
Szkoła idealistyczna uznawała świat za system globalny, posiadający własne zasady ładu, a zatem potencjalnie pokojowy i oparty na współpracy
Szkoła centrum-peryferie przyznawała większe znaczenie Północy niż Południu
2