1380


Gr.I

1.Określ typ gospodarstwa domowego (były podane 4 podpunkty typu: koledzy wynajmujący mieszkanie i prowadzący wspólnie kuchnię) 
2.WYMIEŃ typy reprodukcji 
3.Podaj wskaźnik płodności i dzietności netto 
4.Co to jest polityka kształtująca procesy ludnościowe i jakie są jej typy 
5.Przedstaw migracje npdst znanych ci lektur 
6.Jaka ludność jest spisywana (no,że tam w sensie de jure de facto i rezydenci) 
7.Podaj i opisz czynniki wpływające na strukturę płci 
8. Założenia II teorii przejścia demograficznego 
9. Co to jest depresja demograficzna w Polsce? 

Ad.1

W praktyce polskich spisów przyjęto, że spisywane osoby mogą tworzyć:

Gospodarstwa domowe rodzinne, gospodarstwa domowe nierodzinne ( w tym osób samotnych ), gospodarstwa zbiorowe

Przez gospodarstwo domowe rodzinne rozumie się gospodarstwo tworzone przez rodzinę lub rodziny, mieszkające razem i utrzymujące się wspólnie. Do gospodarstwa domowego rodzinnego mogą również należeć osoby niespokrewnione , ale mieszkające i utrzymujące się wspólnie z rodziną. Członkowie rodzin mieszkający wspólnie, ale utrzymujący się oddzielnie, stanowią odrębne gospodarstwo domowe.

Przez gospodarstwo domowe osoby samotnej rozumie się każdą osobę, która utrzymuje się oddzielnie, bez względu na to, czy samodzielnie zajmuje mieszkanie, czy też jest współlokatorem lub sublokatorem,

Przez gospodarstwo zbiorowe należy rozumieć zakład zakwaterowania( zamieszkania ) zbiorowego, w którym przebywają czasowo lub mieszkają stale obce sobie osoby. Do gospodarstw zbiorowych, w których mieszkają z reguły osoby czasowo przebywające, należą: hotele, domy wczasowe, domy noclegowe schroniska turystyczne, szpitale, sanatoria itp. Do gospodarstw zbiorowych, w których mieszkają z reguły osoby stale zamieszkałe, należą: hotele robotnicze, domy studenckie( akademickie ) , internat( bursy) , domy dla starców, domy dla rencistów, zakłady i szpitale dla przewlekle chorych, zakłady dla niewidomych, zakłady dla inwalidów, domy dziecka i młodzieży, specjalne zakłady wychowawcze, klasztory, zakłady karne, więzienia itp..

Ad.2

.WYMIEŃ typy reprodukcji

-          wyróżnia się 3 typy reprodukcji ludności:

a.                  reprodukcję rozszerzoną,

b.                 reprodukcję prostą,

c.                   reprodukcję zawężoną,

Jest to odtwarzanie się populacji w procesie zastępowania pokoleń - rodziców przez dzieci. Rozróżnia się trzy typy reprodukcji: prostą, gdy pokolenie dzieci jest liczebnie równe pokoleniu rodziców, rozszerzoną - gdy liczebność dzieci znacząco przekracza liczbę rodziców oraz zwężoną, gdy liczba dzieci jest mniejsza od liczby rodziców. W tym ostatnim przypadku, występującym w Polsce nieprzerwanie od 1989 r., społeczeństwo się nie odtwarza i w krótkim czasie zacznie wymierać (wystąpi ujemny przyrost naturalny). O typie reprodukcji rozstrzyga wielkość urodzeń

Ad.3.

8. Współczynnik urodzeń a dzietności

Współczynnik urodzeń czyli współczynnik płodności obrazuje natężenie urodzeń w populacji przez K w wieku prokreacyjnym. Ile mamy urodzeń na każde 1000 K w wieku 15-49 lat?

Polska: 1950- 110 dzieci na każde 1000 K

2004- 2006- 38

2007- 40

Przed transformacją najwięcej K rodziło w wieku 20-24 lat. Potem nastąpiła zmiana wzorca prokreacyjnego- przechodzimy do wzorca późniejszej prokreacji, tzn. więcej rodzimy dzieci w wieku 25-29 lat. Syndrom opóźniania- zawierania małżeństw i rodzenia dzieci.

Współczynnik dzietności- ile dzieci przeciętnie rodzi K w ciągu swojego wieku prokreacyjnego?

Suma cząstkowych współczynników płodności.

W okresie I wyżu demograficznego przeciętna Polka rodziła 3 dzieci. W okresie transformacji 1,2. w roku 2007 nieco więcej niż 1 dziecko (1,3). A współczynnik dzietności powinien wynosić 2,15 aby następowała wymiana pokoleń. W krajach Europy zachodniej wynosi on 1,5. we Francji i Szwecji około 2, dlatego, że rodzą emigranci z Azji i Afryki i jest dobra polityka pro rodzinna.

Ad.4

Przez politykę ludnościową, czasami zwaną polityką populacyjną, która stanowi integralną część polityki rozwoju społeczno - gospodarczego, należy rozumieć oddziaływanie państwa za pomocą odpowiednich bodźców na kształtowanie się stosunków ludnościowych w celu osiągnięcia założonej liczby oraz struktury ludności według płci i wieku, a także założonego tempa wzrostu i rozmieszczenia terytorialnego.

Polityka ludnościowa, podobnie jak każda inna, polega na świadomym i konsekwentnym działaniu zmierzającym do osiągnięcia wyznaczonego celu. We współczesnej sytuacji Polski można określić trzy integralne związane cele strategiczne polityki ludnościowej:

- zagwarantować co najmniej prostą zastępowalność pokoleń dla osiągnięcia ustabilizowanej bądź w dalszej perspektywie zastojowej struktury ludności

- stale podnosić stan jakościowy ludności w rozumieniu kondycji zdrowotnej, poziomu bytowego i kulturowego

- stymulować wewnętrzny napływ i odpływ migracyjny w taki sposób, aby nie dopuścić do terytorialnych zniekształceń struktury ludności według płci i wieku.

Podział polityki ludnościowej na dwa rodzaje:

1) polityka odpowiadająca zapotrzebowaniu ludności ( population responsive policies ). Chodzi tu o skutki wynikające z istniejącej struktury ludności według płci, wieku i rozmieszczenia terytorialnego. Polityka ludnościowa tej kategorii jest właściwie polityką społeczno - ekonomiczną wymuszoną przez procesy i struktury demograficzne. Należy przede wszystkim wymienić politykę związaną z zatrudnieniem, budownictwem mieszkań, dostawą żywności, wykształceniem itp.

2) Polityka kształtująca procesy ludnościowe ( population influencing policies ). Chodzi tu o politykę, której działania zmierzają do kształtowania poziomu płodności, umieralności i ruchów migracyjnych. Dotyczy on zarówno działań związanych ze świadomym planowaniem wielkości rodziny, jak i programów zmierzających do obniżania poziomu umieralności ( zwłaszcza programów ochrony zdrowia i żywienia) oraz z planowaniem przestrzennym zmierzającym do pożądanego rozmieszczenia ludności.

Można wyodrębnić dwa przeciwstawne kierunki działania:

- politykę pronatalistyczną (politykę prorodzinną) zmierzającą do zachowania lub podniesienia istniejącego poziomu dzietności, zachęca kobiety do rodzenia dzieci

Do najbardziej znanych bodźców tej polityki należy zaliczyć :

*politykę mieszkaniową, nastawioną przede wszystkim na zaspokojenie potrzeb rodzin dzietnych, przez rozbudowę tanich mieszkań komunalnych, ułatwienie zamiany mieszkań w miarę zwiększenia się rodziny, zapewnienie odpowiedniego standardu mieszkań

*politykę zatrudnienia, opartą przede wszystkim na eliminowaniu bezrobocia, stwarzaniu miejsc pracy dla młodych generacji (szczególnie gdy występują wyże i niże demograficzne), gwarantowaniu pracującej matce powrotu na równorzędne stanowisko po odchowaniu dziecka do roku lub trzech lat,

*ulgę podatkową dla rodzin z dziećmi

*politykę edukacyjną, preferującą inwestycje w człowieka

- politykę antynatalistyczną, zmierzającą do ograniczenia dzietności, skierowana ku zniechęceniu do rodzenia dzieci

polityka pronatalistyczna = zachęcanie kobiet do rodzenia dzieci, np. polityka III Rzeszy: „każda Niemka miała rodzić dziecko dla Hitlera/III Rzeszy” - ogólnie państwa nazistowskie stosowały ten typ polityki,

polityka antynatalistyczna = państwo nie jest zainteresowane wzrostem liczby urodzeń - nieposiadanie dzieci jest „chwalone”/promowane, np. Chiny = antyhumanitarna polityka jednego dziecka - ogólnie w krajach Azji uprzywilejowana jest płeć męska (często zabija się dziewczynki); wg tej polityki średni wiek dla mężczyzn zawarcia małżeństwa to 28 lat, dla kobiet 24 lata, aprobowana jest na szerszą skalę w takich krajach polityka antykoncepcyjna,

polityka neutralna = państwo nie wtrąca się do tego, ile dzieci może mieć dana rodzina/para (mimo wszystko np. w Polsce współczynnik dzietności jest bardzo niski - nieco ponad „1”),

polityka prorodzinna/rodzinna - są to systemowe oddziaływania państwa za pomocą instrumentów o charakterze materialnym i niematerialnym mających na celu wspomożenie rodziny w jakościowym wychowaniu rodziny,

Cele polityki ludnościowej w Polsce:

Ad.5

Migracje ludności

typy migracji

0x08 graphic

typy migracji