URAZY ZADANE NARZĘDZIAMI TĘPYMI I KRAWĘDZISTYMI

• pałki, łomy, rurki, sztachety, młotki, obuch siekiery, pięść ludzka, but, zderzak samochodu

Podbiegnięcia krwawe

• zwane także sińcami, a jeśli są rozległe - krwiakami

• powstają gdy dochodzi do wynaczynienia krwi w obrębie tkanki podskórnej lub głębiej leżących tkanek miękkich w wyniku przerwania ciągłości naczyń krwionośnych

• kształtu owalnego lub okrągłego

• na podstawie rozległości i kształtu wylewu krwawego nie można jednak na ogół wysnuwać wniosków co do narzędzia

• wyjątek - narzędzia elastyczne płaskie (listwa, pas) ;lub obłe (kabel, drut) - obecność dwóch równoległych pasm zasinienia i obrzęku, przedzielonych pasmem bladej, nie zmienionej skóry

• początkowo ma kolor różowoczerwony, po kilkunastu h sinowiśniowy, a po kilku dniach niebieskawooliwkowe, a na końcu brunatnożółtawe - przemiany barwnika krwi

• najczęściej resorbują się bez powikłań i pozostawienia śladów

• znaczenie - gdy stanowią odbicie naczynia lub lokalizacja

• plackowate na szyi - ucisk palców (dławienie)

• wewnętrzne pow. ud - próba gwałtu

• okularowe w okolicy oczodołów i powiek - złamanie kości podstawy czaszki

Otarcia naskórka

• powstają pod wpływem urazu wtedy, gdy działające narzędzie ociera skórę z warstwy zrogowaciałej naskórka, obnażając przy tym brodawki skóry właściwej

• dochodzi do słabego krwawienia lub wynaczynienia cieczy tkankowej

• w efekcie otarcie pokrywa się strupem czerwonobrunatnym lub miodowożółtawym

• goją się w klika dni bez śladu

• na ogół na podstawie wyglądu otarć nie da się odtworzyć rodzaju narzędzia

• wyjątki - półksiężycowate otarcia wywołane uciskiem paznokci na szyi (dławienie), wokół ust i nosa (zatykanie otworów oddechowych), wewn. uda i srom (gwałt)

Rany tłuczone

• powstają w następstwie urazu zadanego z dużą siłą narzędziem twardym, tępym lub krawędzistym

• kształt osełkowaty, z odgałęzieniami lub nieregularny (L, V gdy narzędzie pod kątem młotek)

• brzegi ran - nierówne, otarte z naskórka, ściany strzępiaste

• dno rany - widoczne mostki tkanek opornych na działanie urazu (włókna sprężyste, nerwy, naczynia i ścięgna)

• 88

• mnogie łączące się ze sobą rany tłuczone, powstałe pod wpływem silnych urazów są określane jako rany miażdżone (zgniatanie ciała pod znaczną siłą)

Rany darte

• powstają w wyniku silnego urazu zadanego narzędziem tępym godzącym stycznie lub skośnie do powierzchni skóry

• 89

• są to rany płatowe, których brzegi mogą być stosunkowo równe z otarciami naskórka

• nadto jeden z brzegów jest szeroko oderwany od podłoża

• decollement - w wypadkach komunikacyjnych gdy koło pojazdu oddziela skórę od jej podłoża (89); wytwarza się wówczas w przestrzeni podskórnej jak gdyby torba wypełniona krwią i zmiażdżoną tkanką podskórną, łączącą się (lub nie) z raną tłuczoną

Rany kąsane

• obrażenia zadawane narzędziem krawędzistym, którym są zęby ludzi i zwierząt

• badanie identyfikacyjne - określenie cech uzębienia

Obrażenia głowy

• narzędzia tępe lub krawędziste

• następstwa zależą od siły i lokalizacji

1. Uszkodzenia kości czaszki

• złamania występują pod postacią włąmań lub pęknięć

1. Włamanie - powierzchnia godzącego narzędzia jest nieduża; odłamek/mki ulegają przemieszczeniu w głąb czaszki

2. Pęknięcie - powierzchnia działająca przekracza 20 cm2 albo gdy uraz zadany był z niezbyt dużą siłą; szczeliny obejmujące jedną lub obie blaszki kostne; na skutek urazów biernych (upadek, uderzenie o podłoże) rzadko czynnych (przedmiot); najczęściej pęknięcie podstawy czaszki

3. Układ koła ze szprychami - upadek z wysokości na twarde podłoże z wielokrotnym złamaniem kości czaszki

• linia kapeluszowa - obrażenia powyżej niej (uraz czynny) i w linii lub poniżej (uraz bierny)

2. Krwiak nadtwardówkowy

• zawsze pochodzenia urazowego i tylko wyjątkowo może powstać bez równoczesnego złamania kości

• najczęściej przerwana bywa gałąź tętnicy oponowej środkowej

• lokalizacja krwiaków - okolica skroniowa

• objawy kliniczne narastają wolno

• bezpośrednio po urazie przejściowa utrata przytomności - okres bez- lub skąpoobjawowy kilka-kilkanaście h - wtórna utrata przytomności i zgon (z powodu ucisku mózgu przez krwiak)

3. Krwiak podtwardówkowy

• w swej ostrej postaci jest prawie wyłącznie następstwem urazu

• krew gromadzi się w przestrzeni międzyoponowej

• wypływa z rozerwanych naczyń żylnych przeszywających przestrzeń podtwardówkową

• zazwyczaj jednostronny

• nie narasta szybko

• syndrom dziecka szarpanego

4. Krwiaki podpajęczynówkowe

• przede wszystkim chorobowe (pęknięcie tętnic podstawy mózgu - tętniaki, miażdżyca, zapalenia)

5. Krwiak śródmózgowy

• najczęściej w okolicy jąder podkorowych

• następstwo zmian chorobowych

6. Wstrząśnienie mózgu

• zespół objawów pourazowych

• natychmiastowa utrata przytomności

• przejściowe zaburzenia wegetatywne (bradykardia, nudności)

• niepamięć samego wydarzenia i okoliczności poprzedzających (amnezja wsteczna)

• nie prowadzi do zgonu (chyba, że obrzęk mózgu)

7. Stłuczenie mózgu

• skupienia drobnych, punkcikowatych, ciemnoczerwonych i sinawych wybroczyn krwawych

• głównie w korze mózgu i w sąsiadujących obszarach istoty białej

• po uderzeniu głową o twarde podłoże - mniejsze obrażenia (lub brak) w miejscu i okolicy uderzenia oraz większe po przeciwległej stronie na osi działania siły (contre-coup = obrażenia z przeciwuderzenia)

URAZY ZADANE NARZĘDZIAMI OSTRYMI I KOŃCZYSTYMI

• narzędzia ostre - o ostrych krawędziach (siekiery, tasaki) oraz o brzegach ostrych, tnących, jak tępo zakończone (noże, brzytwy, żyletki)

• narzędzia ostrokończyste - kończyste zakończenie z jedną lub więcej powierzchni tnących (noże jedno- lub dwusieczne, bagnety, szable)

• narzędzia kończyste - nie mają żadnej powierzchni tnącej (szpady, ostro zakończone druty, szpilki, gwoździe)

Rany rąbane

• narzędzia ostrokrawędziste: siekiera, tasak, szabla

• pomost między ranami tłuczonymi a ciętymi - zależy to od ostrości działającej krawędzi

1. krawędź tępa - obrażenie przypomina ranę tłuczoną (wąski rąbek otarcia naskórka, zmiażdżone brzegi, obfite podbiegnięcia krwawe w otoczeniu rany)

2. krawędź ostra - upodobnienie do ran ciętych (bez wyraźnego rąbka otarcia naskórka, mniej obfite podbiegnięcia)

• RÓŻN - mostki tkankowe łączące brzegi rany (obecne w tłuczonych - nie w ciętych i rąbanych)

• rąbane od ciętych - drążą do tkanek głębiej położonych (mm, kk)

• zazwyczaj goją się przez ziarninowanie z pozostawieniem blizn, zrośniętych z podłożem kostnym

Rany cięte

• powstają w następstwie równoczesnego pociągania i wgniatania ostrza w powierzchnię ciała

• narzędzia ostrokończyste

• mogą być:

1. Linijne - brzegi ran są gładkie, równe, nie otarte z naskórka; równoległe do włókien

2. Wrzecionowate - uraz działa prostopadle do powierzchni ciała; względne poszerzenie rany w następstwie kurczenia elementów sprężystych skóry

3. Płatowe - uraz działa stycznie do powierzchni ciała; na brzegu obwodowym może wystąpić wąski rąbek otarcia naskórka

• nie wykazują zazwyczaj rozleglejszych podbiegnięć krwawych - krew spływa swobodnie na zewnątrz z gładko przeciętych naczyń

• na przekroju poprzecznym rany cięte są zwykle klinowate, zwężające się w kierunku ich dna

• goją się przez rychłozrost pozostawiając cienkie, równe blizny

Rany kłute

• narzędzia ostrokończyste i kończyste

• w ich obrębie wyróżniamy: otwór wkłucia, kanał i otwór wykłucia (w ranach przeszywających)

• otwór wkłucia ma kształt odpowiadający przekrojowi narzędzia

• jednosieczne (osełka), dwusieczne (szczelina), wielosieczne (gwiazdka)

• 118

BROŃ PALNA

1. Rana wlotowa

• ma kształt okrągłego lub owalnego otworu o średnicy zwykle mniejszej od przekroju pocisku

• stałe elementy - rąbek otarcia naskórka i rąbek zabrudzenia

• ubytek skóry

• strefa osmalenia (sadzy) jest wąska, lecz silnie wysycona przy strzałach z bliska; w miarę zwiększania się odległości strzału poszerza się i staje się słabiej widoczna; fotografia w podczerwieni

• obecność ziaren nie spalonego prochu - najcenniejszy dowód postrzału zadanego z pobliża; w otoczeniu rany wlotowej i na odzieży

• obowiązki lekarza - dokładne określenie promienia rozrzutu ziaren prochu, zabezpieczenie wycinków skóry z raną wlotową, zabezpieczenie odzieży denata

• badanie ziaren prochu - odczynnik Wellensteina-Kobera (nasycony r-r dwufenyloaminy DFA, w stęż. kw. siarkowym)

• ślady metali w brzegu rany obecne w rąbku zabrudzenia (od smarów technicznych lufy i od pocisku)

• objaw Paltaufa - hemoglobina krwi w otaczających tkankach wiąże się z tlenkiem węgla tworzą COHb a okolica rany staje się jasnoczerwona

• strzał z przyłożenia do skóry - duża rana wlotowa, kształt gwiazdy (wraz z pociskiem do kanału rany wnikają gazy pod dużym ciśnieniem, a odbijając się od kości rozrywają brzegi rany); plus obrażenia odciskowe = sztancowe w wyniku silnego dociśnięcia lufy

• obecność strzępków ubrania w początkowej części kanału postrzałowego w pobliżu rany wlotowej

2. Kanał rany postrzałowej

• jest w zasadzie linijny - ustalenie kierunku strzału

• niekiedy zmiana kierunku - broń o małej sile rażenia, zranienie rykoszetem

• uszkodzenie tkanek w okolicy kanału postrzałowego nazywamy strefą kontuzyjną

3. Rana wylotowa

• jest na ogół większa od wlotowej (WYJ - z bliska)

• kształt jest mniej regularny

• brak strefy osmalenia i rąbka zabrudzenia, nieobecne są ziarna nie spalonego prochu

• rąbek otartej skóry słabo widoczny i węższy

• brzegi rany wylotowej można przybliżyć do siebie i wytworzyć szczelinę wykazującą drobne pęknięcia brzegów

• otwory w kościach czaszki rozszerzają się kraterowato w kierunku lotu pocisku

UTONIĘCIE

• jest ono zaliczane do śmierci gwałtownej z uduszenia w następstwie odcięcia dopływu powietrza do płuc przez wodę lub inne płyny

5 okresów utonięcia

Okres I - niespodziewanych oddechów

• kilka-kilkanaście sekund

• wskutek działania zimnej wody na zakończenia czuciowe nerwów skórnych dochodzi do pojedynczych wdechów (podczas których woda dostaje się do dróg oddechowych) wywołanych odruchowym porażeniem ośrodka oddechowego

• nieobecna - (-) tonięcie w ciepłej wodzie, (-) nieprzytomni, (-) głębokie upojenie alkoholowe, (-) narkoza

Okres II - faza świadomego oporu

• 30-60 sekund (zależy też od wytrenowania - nurkowie 2-3 minuty)

• tonący świadomie wstrzymuje się od oddychania, aby zapobiec wnikaniu wody do płuc

• kończy się wtedy gdy ilość zgromadzonego we krwi CO2 przekroczy próg pobudliwości ośrodka oddechowego - zmusza to do oddychania pod wodą

• wówczas zaczyna się także połykanie wody i przedostanie się jej do przewodu pokarmowego

• nieobecny - (-) nieprzytomni (jak I)

Okres III - faza wydatnych ruchów oddechowych

• 60-150 sekund

• charakteryzuje się silnymi wdechami i wydechami, podczas których woda wraz z powietrzem dostaje się do dróg oddechowych i płuc oraz do przewodu pokarmowego (żołądka i jelit)

• pod koniec - drgawki i utrata przytomności

Okres IV - faza zamartwicy

• zupełne ustanie czynności oddechowej i całkowita utrata przytomności

• 60-90 sekund

Okres V - faza oddechów końcowych

• o rozmaitym natężeniu

• 30-50 sekund

• skurczowe rozwierania ust, prężenie ciała, z krótkimi wydechami, klp ustawiona wdechowo

Woda słodka a morska

• różnice uwidaczniają się w okresie III, tj. od momentu kiedy woda dostaje się do końcowych oskrzelików i pęcherzyków płucnych

1. Woda słodka

• woda jest płynem hipoosmotycznym w stosunku do krwi

• dostając się do pęcherzyków płucnych zaczyna przenikać do łożyska naczyniowego, powodując rozcieńczenie krwi (hiperwolemia) i jej hemolizę

• dochodzi do↑ hiperkapni, ↑ wzrasta ciśnienie żylne wskutek zwiększenia oporów w krążeniu żylnym płucnym i ucisku na żyły główne

• krótkotrwały wzrost p tętniczego ↑

• Na ↓, Ca ↓, Cl ↓, białko ↓

• K ↑ (z hemolizy)

• Powikłania: - niewydolność mięśnia sercowego, - migotanie komór

2. Woda morska

• roztwór hiperosmotyczny w stosunku do krwi

• rozpoczyna się ucieczka wody z łożyska naczyniowego do światła pęcherzyków płucnych

• zagęszczenie krwi (hipowolemia), Ht ↑, Na ↑, Cl ↑

• ucieczka pewnej ilości białka do pęcherzyków płucnych

• Powikłanie: - obrzęk płuc

Przebywanie zwłok w wodzie

Skóra praczek

• w ciągu kilku godzin dochodzi do napęcznienia naskórka w miejscach jego zgrubień

• głównie na dłoniach i podeszwach

• naskórek staje się białoszary, matowy i ulega sfałdowaniu

• dalsze przemiany prowadzą do nasilenia sfałdowań, częściowego odstawania naskórka, a wreszcie po paru h - do całkowitego zsunięcia się naskórka

Gęsia skórka

• po kilku h w wodzie

• efekt wyraźnego stężenia mięśni przywłośnych

Grzybek piany

• wokół ust i otworów nosowych

• powstaje przy wydychaniu i wykrztuszaniu przez tonącego wody zmieszanej z powietrzem i śluzem

Plamy opadowe

• twarz, szyja, barki - najniżej położone części ciała (zwłoki zwrócone są głową ku dołowi)

• zawalanie ubrania i ciała mułem, piaskiem i wodorostami

Rozedma wodna płuc

• w słodkiej wodzie, ostre rozdęcie płuc

• świadczy, że przyczyną śmierci stało się utonięcie

• płuca - duże, wypełniają ściśle jamy opłucnej, ich przednie brzegi pokrywają worek osierdziowy, bladoróżowe, odciśnięte żebra, chrzęst na przekroju, przy ucisku (pienista treść)

• sprężone przez wodę powietrze rozrywa ściany pęcherzyków płucnych

Rozpoznanie śmierci z utonięcia

1. Płyn topielny w żołądku i w początkowym odcinku jelita cienkiego

2. Porównanie krwi z lewego i prawego serca (krew z lewego z większą hemolizą)

3. Badanie zagęszczenia/rozcieńczenia krwi

4. Zawartość elektrolitów

5. Badanie na obecność oskrzemek (mózg, nerki i szpik)

Pytania testowe

1. Którego, których okresów tonięcia (wg. V stopniowej skali) nie zaobserwujemy u pijanego i nieprzytomnego - I, II

2. W której fazie tonięcia nie ma ruchów oddechowych - 2, 4

3. Obrzęk wodny płuc obserwujemy w utonięciu w - wodzie morskiej (słonej)

4. Jakie objawy wystąpią po utonięciu w wodzie słodkiej

5. Zmiany w elektrolitach po utonięciu - woda słodka (↓ Na, ↓ Cl, ↑ K), woda słona (↑ Na, ↑ Cl)

6. Fałszywie dodatnia próba wodna płuc - u noworodków resuscytowanych

7. Utonięcie w wodzie słonej - hipowolemia

8. Co nie występuje w utonięciu - plamki Paltaufa w żołądku

9. Zmiany we krwi w utopieniu słoną wodą. NIE MA - hiperwolemii

ŚMIERĆ

Śmierć kliniczna - ustanie krążenia i oddychania

Śmierć osobnicza - ustanie pracy mózgu

Śmierć biologiczna - po okresie interletalnym; ostateczna śmierć całego organizmu

Agonia - bezpośrednio poprzedza śmierć kliniczną; całkowicie odwracalne zanikanie istotnych dla życia czynności

Okres interletalny - po agonii; zawarty pomiędzy momentem wystąpienia śmierci klinicznej a śmiercią biologiczną

Rodzaje śmierci

Śmierć naturalna - następstwo fizjologicznego starzenia się ludzkiego ustroju

Śmierć z przyczyn chorobowych

• powolna (z agonią)

• nagła

Śmierć gwałtowna - przyczyny urazowe

Reakcje interletalne (suprawitalne, międzyśmiertne)

• są to reakcje fizjologiczne, które możemy wywołać w okresie międzyśmiertnym

1. Uderzenie młoteczkiem neurologicznym w przednią powierzchnię uda, około 4 palce nad rzepką, w okresie 1,5-2,5 h po zgonie wywołuje - falę skurczową mięśni udowych dochodzącą do pachwiny

2. Uderzenie twardym przedmiotem w mięsień, poprzecznie do jego długiej osi, wywołuje w okresie 2-3 h po śmierci - pojawienie się zgrubienia tzw. wałka miotonicznego

3. Pobudzenie prądem elektrycznym mięśni mimicznych (okrężnych oka i ust) - skurcz w postaci zaciskania powiek i ust (pierwsze 5-8 h), a drżenia włóknikowe tych mięśni jeszcze dłużej

4. Podskórne wstrzyknięcie pilokarpiny lub acetylocholiny - reakcja gruczołów potowych (8-16 h po zgonie)

5. Podanie leków miotropowych (chlorek barowy, ergometryna) lub neutrotropowych (atropina, pilokarpina) do przedniej komory oka - rozszerzenie lub zwężenie źrenicy w pierwszych 20 h po zgonie

Znamiona śmierci

• zaczynają powstawać z chwilą ustania czynności serca

• ich wspólną cechą jest to, że przechodzą one pełną ewolucję i całkowicie wykształcają się w pierwszych 12 h po zgonie - wczesne cechy śmierci

• zwłoki muszą przebywać na oddziale - co najmniej 2 h przed odesłaniem do kostnicy

• sekcja - po 12 h od momentu śmierci klinicznej

1. Plamy pośmiertne = opadowe

• z chwilą ustania czynności serca krew pod wpływem siły ciężkości zaczyna spływać do naczyń żylnych i włosowatych znajdujących się w najniżej położonych częściach ciała

• zaczyna się w ostatnim stadium okresu agonalnego

• plamy o sinowiśniowym zabarwieniu

• czas:

• 30 min po zgonie - nieduże plamki (kark, małżowiny uszne); później zaczynają się one zlewać obejmując całą niżej położoną powierzchnię skóry zwłok; BRAK - miejsca uciśnięte przez podłoże lub uciśnięte przez odzież

• 4-6 h - plamy w pełni wykształcone i nie ulegają dalszemu powiększaniu

• 6-8 h - przy zmianie pozycji zwłok plamy ulegają jeszcze całkowitemu przemieszczeniu, tworząc się ponownie w obszarach najniżej położonych (wędrówka plam); nie są już tak intensywne

• 10-12 h - plamy utrwalają się i nie przemieszczają się lub przemieszczają się częściowo przy zmianie pozycji zwłok; hemoliza i zwiększona przepuszczalność naczyń - zmiana w brunatnowiśniową plamę dyfuzyjną (barwnik krwi przenika przez ściany)

• 24-48 h - imbibicja tkanki podskórnej barwnikiem krwi

• bledną pod wpływem ucisku (im dłużej tym słabiej)

• zmiana koloru:

• długo w niskiej temperaturze - czerwone

• zatrucie CO - malinowoczerwone

• zatrucie cyjanowodorem - odcień karminowy

• zatrucia utleniaczami (chlorany, azotany, azotyny, anilina - methemoglobina) - brunatne

• lokalizacja:

• utonięcie - twarz, głowa, okolice barków, górna klp

• powieszenie - obwodowe części kończyn (tzw. skarpetki i rękawiczki)

• zmiana położenia - różne wysycenie, przednia i tylna powierzchnia ciała

2. Stężenie pośmiertne

• stopniowe skrócenie mięśni oraz ich usztywnienie

• czas:

• 30-60 min - cały mięsień sercowy (serce w skurczu; ale najpierw KL), przepona (wdechowa), przewód pokarmowy (pofałdowanie), pęcherz moczowy (beleczkowanie), mięśnie przywłośne (gęsia skórka)

• 1-3 h - mięśnie szkieletowe (mimiczne oraz drobne palców rąk i stóp)

• 6-8 h - pozostałe mięśnie szkieletowe

• 8-10 h - dalszy rozwój; po przełamaniu nie powraca

• 15-24 h - stężenie w pełni rozwinięte we wszystkich mięśniach; przewaga ZGINACZY nad prostownikami (zwłoki mają przywiedzione do tułowia kończyny górne, które są lekko zgięte w łokciach i mają ręce zaciśnięte w pięść; kończyny dolne są wyprostowane w biodrach i lekko zgięte w kolanach, stopy szpotawo-końskie)

• ustępuje w takiej kolejności w jakiej się pojawiło - po 48-72 h od śmierci

3. Oziębienie pośmiertne

• stopniowe oziębienie się zwłok

• trwa tak długo, aż dojdzie do wyrównania temperatury ciała z temperaturą otoczenia (16-20 h)

• najszybciej oziębiają się - części odkryte

4. Bladość pośmiertna

5. Wysychanie pośmiertne (rogówka)

Zmiany pośmiertne rozkładowe

1. autoliza - enzymy proteolityczne

2. gnicie - bakterie gnlne

Zmiany pośmiertne utrwalające (przeobrażenia)

1. strupieszenie (mumifikacja) - środowisko suche i wysoka temp. otoczenia

2. przeobrażenie tłuszczowo-woskowe (saponifikacja) - środowisko wilgotne, mało tlenu i niska temp.; początek po 2-3 mcach a pełna po 1-3 latach

3. przemiana w torfowiskach

Pytania testowe

1. Kiedy wraca stężenie pośmiertne - 5-7 h

2. Plamy opadowe stwierdzono na grzbiecie i brzuchu. W jakim okresie zwłoki były przez 8-10 h - były przewracane

3. Czerwono-różowe plamy opadowe powstają w - zatruciu CO

4. Dlaczego znika stężenie pośmiertne - gnicie i autoliza

5. Przeobrażeniem zwłok jest - saponifikacja

6. Jakimi metodami możemy określić moment zgonu jeśli zwłoki mają powyżej 30 lat - po wyglądzie kości

7. Przeobrażenie zwłok - strupieszenie, przeobrażenie tłuszczowo-woskowe, przemiana w torfowiskach

8. Źrenice po śmierci -

9. Pierwsze objawy śmierci - zmętniała rogówka, błona bębenkowa i dno oka

10. Reakcje supraletalne (interletalne) - ruchy źrenic

DZIECIOBÓJSTWO

Art. 149. Matka, która zabija noworodka pod wpływem silnego przeżycia związanego z przebiegiem porodu, znacznym zniekształceniem dziecka lub ze szczególnie trudną sytuacją osobistą,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

• mówimy o nim wyłącznie wtedy gdy są spełnione warunki:

1. sprawcą zabójstwa jest matka dziecka

2. czas popełnienia przestępstwa ograniczony jest do okresu porodowego

3. przestępstwo zostało dokonane pod wpływem przebiegu porodu

Badanie zwłok dziecka

9. Czy badane zwłoki są zwłokami dziecka nowo narodzonego?

• przedmiotem dzieciobójstwa może być wyłącznie noworodek w ciągu pierwszych dni swojego życia (do momentu odpadnięcia pępowiny - 6-7 dzień po porodzie)

• cechy okresu noworodkowego:

• pępowina

• powalanie powłok skórnych krwią i odchodami porodowymi

• mazidło płodowe na skórze

• przedgłowie - charakteryzuje się obrzękiem i wybroczynami krwawymi w powłokach miękkich głowy; obecne po 2-3 dniach; jego brak świadczy o tym, że poród przebiegał bardzo szybko lub że główka nie była przodująca

• smółka w jelitach

II. Czy badane dziecko urodziło się żywe?

1. Płuco martwego noworodka - małe (nie wypełniają jam płucnych), ciemno-wiśniowe, mają konsystencję narządu miąższowego, przy uciskaniu NIE trzeszczą i nie uwalniają z przekroju żadnej treści

2. Płuco noworodka, który oddychał - bladoróżowawe, wypełniają klp, na powierzchni rysunek marmurkowy, trzeszczą przy ucisku, na przekroju mogą zalewać się płynem (pienistym, podbarwionym krwią)

3. Próba hydrostatyczna = próba wodna płuc - płuca noworodka, który oddychał są lżejsze od wody (pływają)

• próba pozornie dodatnia - gdy niepowietrzne płuca uległy gniciu a wytworzone przy tym pęcherze gazu powodują ich pływanie na powierzchni wody - resuscytacja martwego noworodka (usta-usta)

• próba pozornie ujemna - dziecko urodziło się żywe lecz nie mogło oddychać z powodu przeszkody mechanicznej w drogach oddechowych

4. Próba żołądkowo-jelitowa - + gdy powietrze w przewodzie pokarmowym (równocześnie z powietrzem w płucach)

Dzieciobójstwo bierne - zaniechanie udzielenia niezbędnej pomocy noworodkowi

Dzieciobójstwo czynne - następstwo karygodnego czynu dokonanego na własnym dziecku

• uduszenie przez zatkanie otworów oddechowych

• uduszenie przez zatkanie górnych dróg oddechowych

• zadławienie

• powieszenie

• utonięcie

• urazy mechaniczne

ZGWAŁCENIE

Art. 197. § 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego,

podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

• czyny mające na celu zaspokojenie popędu płciowego wbrew woli drugiej osoby przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem

• dla bytu przestępstwa wystarczy, aby nastąpiło zetknięcie się narządów płciowych napastnika i ofiary

• czyny lubieżne i nierządne - inne czynności podejmowane wbrew woli osoby drugiej i które mają na celu doprowadzenie do podniecenia lub zaspokojenia popędu płciowego (dotykanie, pocałunki)

Dowiedzenie gwałtu

1. Stwierdzenie uszkodzenia błony dziewiczej (dziewice)

2. Obecność nasienia w pochwie, otoczeniu narządów rodnych, bieliźnie

3. Obrażenia na ciele (narządy płciowe i ich okolice)

4. Obrażenia napastnika (zadrapania, rany kąsane)

5. Rozmazy pobrane z rowka zażołędnego napastnika - krwinki czerwone i nabłonki pochwowe bogate w glikogen (przed obmyciem narządów płciowych)

Pytania testowe

1. Zabójstwo z lubieżności to - satysfakcję seksualną sprawia zabójstwo (rzadko gwałci)

2. Wykazanie dowodowe obecności spermy - swoiste białka

Kodeks Karny

DZIECIOBÓJSTWO

Art. 149. Matka, która zabija dziecko w okresie porodu pod wpływem jego przebiegu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

BIERNA EUTANAZJA

Art. 150. § 1. Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

POMOC W SAMOBÓJSTWIE

Art. 151. Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

ABORCJA

Art. 152. § 1. Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania.

§ 3. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1 lub 2, gdy dziecko poczęte osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Art. 153. § 1. Kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, gdy dziecko poczęte osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

ABORCJA + Śmierć Kobiety

Art. 154.

§ 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 1 lub 2 jest śmierć kobiety ciężarnej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 152 § 3 lub w art. 153 jest śmierć kobiety ciężarnej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

NIEUMYŚLNE SPOWODOWANIE ŚMIERCI

Art. 155. Kto nieumyślnie powoduje śmierć człowieka,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

CIĘŻKI USZCZERBEK NA ZDROWIU

Art. 156. § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:

1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,
2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

NARUSZENIE CIĄGŁOŚCI TKANEK

Art. 157. § 1. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 2 lub 3, jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż 7 dni, odbywa się z oskarżenia prywatnego.

§ 5. Jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwał dłużej niż 7 dni, a pokrzywdzonym jest osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na jej wniosek.

Art. 157a.

§ 1. Kto powoduje uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Nie popełnia przestępstwa lekarz, jeżeli uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia dziecka poczętego są następstwem działań leczniczych, koniecznych dla uchylenia niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu lub życiu kobiety ciężarnej albo dziecka poczętego.

§ 3. Nie podlega karze matka dziecka poczętego, która dopuszcza się czynu określonego w § 1.

HIV

Art. 161. § 1. Kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio inną osobę na takie zarażenie,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

GWAŁT

Art. 197. § 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego,

podlega karze pozbawienia wolności od 2 do 12 lat.

§ 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia wspólnie z inną osobą , podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w §1-3 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.

Ciężka choroba nieuleczalna - musi być jednocześnie ciężka w stopniu zbliżonym do kalectwa

Ciężka choroba długotrwała - pourazowe stany patologiczne, które mimo ciężkości i długotrwałości ostatecznie ustępują , nie pozostawiając w ogóle lub pozostawiając tylko niewielkie następstwa; leczenie trwa co najmniej 6 miesięcy

---