POLITECHNIKA LUBELSKA Kierunek Mechanika		LABORATORIUM Technik i Systemów Pomiarowych
Ćwiczenie nr 8 Temat ćwiczenia: Pomiary parametrów chropowatości powierzchni.
Nazwisko i imię	Grupa	Data wykonania	Ocena
Dębicki Arkadiusz	103.1b	16.11.2011
Dyczko Marek	103.1b	16.11.2011
Gałka Paweł	103.1b	16.11.2011

1. Wyposażenie stanowiska pomiarowego.

Rys. 1. Mikroskop Schmaltza: 1 - podstawa z kolumną, 2 - dźwignia blokady zgrubnego przesuwu pionowego ramienia mocowania układu optycznego mikroskopu, 3 - pokrętło przesuwu zgrubnego ramienia, 4 - pierścień precyzyjnego przesuwu pionowego, 5 - pokrętło przemieszczające wiązkę promieni świetlnych równolegle do osi pryzmy, 6 - głowice mikrometryczne przesuwu X-Y stolika pomiarowego, 7 - dźwignia wymiany zespołu obiektywów, 8 - obiektywy: oświetlający i obserwacyjny we wspólnej oprawie, 9 - pokrętło przesuwu kresy przerywanej widocznej w polu widzenia okularu, 10 - okular głowicy odczytowej, 11 - dźwignia wyboru rodzaju oświetlenia obserwowanej powierzchni, 12 - pryzma.

Rys. 2. Próbka.

2. Podstawowe dane wykorzystane przy pomiarze chropowatości:

• Powiększenie obiektywu x7

• Powiększenie okularu x15

• H_l = 2,530 µm

• ΔN = 0,25 mm

3. Pomiar chropowatości powierzchni:

Aby poprawnie wyznaczyć wysokość chropowatości powierzchni należy głowicę pomiarową (10) ustawić tak, ażeby kresa przerywana była w poziomie i równolegle do krawędzi szczeliny świetlnej. Powinno się dobrać taki obiektyw, aby w polu widzenia znajdowało się co najmniej pięć wierzchołków oraz pięć wgłębień zarysu powierzchni mierzonej próbki.

4. Pomiar odstępu chropowatości.

Przy pomiarze odstępu chropowatości należy głowicę pomiarową (10) ustawić w położeniu poziomym tak, aby w polu widzenia znajdowało się nie mniej niż 6 wzniesień.

Sam pomiar polega na ustawieniu kresy przerywanej stycznie do wierzchołków i wgłębień i odczytywaniu wskazania podziałki dla kolejnych wzniesień i wgłębień. W przypadku dla odstępu chropowatości trzeba ustawić kresę przerywaną na kolejnych wzniesieniach i wgłębieniach profilu i dalej postępować analogicznie do poprzedniego pomiaru.

5. Część praktyczna pomiaru wysokości chropowatości powierzchni:

	I pomiar [µm]	S0 [µm]		II pomiar [µm]	S0 [µm]		III pomiar [µm]	S0 [µm]
W1	422	47			416		41		428	47
W2	375							375				381
W3	425			47				416	37			426	40
W4	378							379				386
W5	427			52				418	44			427	31
W6	375							374				396
W7	425			55				414	44			428	36
W8	370							370				392
W9	424			40				414	46			433	33
W10	384							368				400

Rys. 1. Pomiar wysokości chropowatości powierzchni.

Parametr R_z wysokości chropowatości powierzchni wyznacza się ze wzoru:




Wartość parametru Rz wysokości chropowatości:
Rz1 [µm]	8,648652
Rz2 [µm]	7,607943
Rz3 [µm]	6,71078

Rys. 2. Parametr R_z dla wysokości chropowatości powierzchni

6. Część praktyczna pomiaru odstępu chropowatości powierzchni:

	I odczyt [µm]	S0 [µm]		II odczyt [µm]	S0 [µm]		III odczyt [µm]	S0 [µm]
W1	8				11				10
		188					190			186
W2	196				201				196
		191					187			187
W3	387				388				383
		192					199			183
W4	579				587				566
		185					190			193
W5	764				777				759

Rys. 3. Pomiar odstępu chropowatości powierzchni.



Parametr S wyznacza się ze wzoru:

S


Średni odstęp miejscowych wzniesień profilu nierówności:
S1 [µm]	1912,68
S2 [µm]	1937,98
S3 [µm]	1894,97

Rys. 4. Średni odstęp miejscowych wzniesień profilu nierówności

7. Wnioski.

Z powyższych wyników oraz własnej obserwacji wynika, że próbka posiada mikrogwint pozostawiony najprawdopodobniej po tokarce. Ponadto nie była ona szlifowana i dlatego ma tak dużą chropowatość powierzchni.