Smakowitość
- kryterium jakości - zapach, wygląd, smak
Właściwie przeprowadzony proces technologiczny jest warunkiem niezbędnym. Pożądana smakowitość może być wynikiem właściwego procesu.
Większość produktów spożywczych nabiera smakowitości przez dodanie substancji kształtującej:
- albo nadajemy produktowi zupełnie nową cechę
-udoskonalamy cechę już istniejącą - np. kwaskowość
- maskujemy (np. mdły smak)
Niedopuszczalne jest maskowanie błędów technologicznych poprzez dodawanie substancji dodatkowych.
Wykaz substancji stosowanych do kształtowania smakowitości - Minister Zdrowia , rozporządzenie z wymienionymi substancjami i dawkami.
Dozwolonymi substancjami dodatkowymi nie są następujące składniki żywności:
- Substancje stosowane do wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi, określonych w przepisach o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków butelkowanych naturalnych wód mineralnych i źródlanych oraz stołowych
- Pektyna płynna (z jabłek lub skórek owoców cytrusowych) otrzymana przez działanie rozcieńczonym kwasem
- Baza gumy do żucia
-Białe lub żółte dekstryny , modyfikowane skrobie
-Chlorek amonu
-Plazma krwi, żelatyna spożywcza, hydrolizaty białkowe i ich sole, białka mleka i gluten
(dopisać z notatek)
Barwników, z wyjątkami określonymi w załączniku do rozporządzenia nie stosuje się do:
-żywności nieprzetworzonej
-naturalnych wód mineralnych, źródlanych i stołowych w opakowaniach jednostkowych
-mleka maślanki śmietany
-olejów i tłuszczów zwierzęcych lub roślinnych
-jaj i produktów jajecznych
-mąki i innych produktów przemiału zbóż oraz skrobi
-cukrów, włączając wszystko mono, disacharydy
-Past pomidorowych oraz pomidorów w konserwach
-Dżemów ekstra, galaretek ekstra, przecieru z kasztanów jadalnych
-I innych
Atrakcyjność - określają ją takie cechy jak:
Wygląd zewnętrzny (kształt, wielkość, barwa, połysk, faktura powierzchni)
Konsystencja (twardość , sprężystość, lepkość, mazistość)
Wygląd na przekroju (szczegóły struktury i barwy zależne od użytków surowców i technologii)
Zapach
Tekstura (oceniana poprzez ugryzienie kęsa próbki i jej mastyfikację)
Smakowitość (suma wrażeń zapachowo-smakowo-czuciowych podczas oceny doustnej)
Dyspozycyjność - składają się na nią:
Sposób otwierania i zamykania opakowania
Wielkość opakowania
Sposób transportu i składowania
Rozpoznawalność produktu przez nabywcę
Trwałość - możliwość dłuższego przechowywania żywności bez obniżania jej jakości czyli z zachowaniem odpowiedniego:Smaku, Zapachu, Struktury, Wartości odżywczej, Czystości mikrobiologicznej
Pasteryzacja -piwo, mleko, produkty kwaśne poniżej 4,5=pH. Cel: zabicie wegetatywnych form drobnoustrojów. Warunki: ogrzewanie w 60-95 stopniach w czasie od kilku sekund do 20-30 minut (w zależności od produktu)
Niekorzystne efekty pasteryzacji:Denaturacja białek, Straty witamin, Obniżenie stabilności układów koloidalnych, Zmiana cech organoleptycznych w wyniku reakcji utleniania i nieenzymatycznego brunatnienia (posmak pasteryzacji)
Sterylizacja
Cel: zniszczenie form wegetatywnych drobnoustrojów oraz przetrwalników bakterii
Warunki:
Produkty o pH>4,5 (np. mięso, warzywa) - 115-120 stopni przez kilkanaście-kilkadziesiąt minut
Produkty kwaśne pH<4,5 - jeśli wymagana jest obróbka termiczna: temperatura ok. 100 stopni, czas do 30 minut
UHT: 135-150 stopni, 1-2s
Blanszowanie Cel: wstępne zabezpieczenie surowców i półproduktów; zabicie wegetatywnych form drobnoustrojów na powierzchni oraz inaktywacja enzymów. Warunki: kontakt z wodą lub parą wodną do 97 stopni przez okres kilku minut
CHŁODZENIE I ZAMRAŻANIE - jako metody przedłużania trwałości (osobny wykład z tego będzie)
Filtracja
Mechaniczne usuwanie drobnoustrojów o przegrodach z celulozy o porach wielkości ok. 0,5mikrom
Stosowane zwłaszcza do jałowienia soków owocowych , wód mineralnych i leków
Przed filtracją można stosować wirowanie (np. do przerywania fermentacji wina na odpowiednim etapie, pozostaje określony poziom cukru)
Suszenie
Obniżanie zawartości wody do poziomu, który utrudnia rozwój mikroorganizmów (około 10%) - drobnoustroje rozwijają się wedle aktywności wody, nie tylko jej zawartości.
Na aktywność wody wpływa zawartość innych substancji, nie tylko ilość wody. Przy tej samej zawartości wody aktywność wody może być różna dla różnych produktów.
Napromieniowywanie
Promienie beta lub gamma
W zabezpieczaniu żywności ma ograniczone zastosowanie (najczęściej przyprawy i zioła, także tuszki drobiowe i ryby)
Może prowadzić do:
Powstawania wolnych rodników (prowadzą do wielu innych reakcji)
Stymulowania procesów autooksydacji i kondensacji
Degradacji witamin A, B1, C i E
Niepełnego zabezpieczenia, nie wszystkie enzymy ulegają zniszczeniu podczas napromieniowywania , powodują one niekorzystne zmiany w żywności podczas przechowywania
Promienie UV - do wyjaławiania pomieszczeń w zakładach produkcyjnych np. mleczarniach i chłodniach
Zakwaszanie
Dodatek do żywności kwasu octowego, mlekowego, cytrynowego lub winowego (lub ich mieszanin)
Obniżenie pH do wartości ok. 2,5
Wstrzymanie rozwoju bakterii i drożdży
Kwaszenie - wytworzenie kwasu przez drobnoustroje
Wytworzenie kwasu mlekowego w produktach na drodze fermentacyjnej i obniżenie pH do wartości ok. 4
Hamowany rozwój bakterii; drożdże i pleśnie mogą się rozwijać (do hamowania ich rozwoju można stosować dodatek kwasu sorbowego)
Wędzenie
Stosowane w konserwacji mięsa i ryb
Prowadzi do zmniejszenia zawartości wody
Oraz nasycenia produktów substancjami zwalczającymi drobnoustroje (bakterie i grzyby): fenole, krezole, aldehydy, kwasy, estry, alkohole
Produkty wędzone są odporne na jełczenie
Występowanie rakotwórczych policyklicznych węglowodorów
Zatężanie, słodzenie, solenie
Metody osmoaktywne (wykorzystują wzrost ciśnienia osmotycznego fazy wodnej produktu, co wiąże się z obieraniem wody z komórek drobnoustrojów i hamowaniem ich wzrostu)
Ochronne działanie cukru w stężeniu 50-65% wagowych - sacharoza o takim stężeniu - efekt przedłużenia trwałości
Soli kuchennej już przy stężeniu 1% - pełny efekt zabezpieczający uzyskuje się przy stężeniu 18-20%
Chemiczne środki zabezpieczające
Dodawane w ilości do 0,2%
Destrukcyjny wpływ na ścianę i błonę komórkową drobnoustrojów
Inaktywacja enzymów (zakłócenie metabolizmu drobnoustrojów)
Ingerencja w przemiany genetyczne
Dwutlenek siarki i benzoesan sodowy stosowane np. w przetworach z owoców
SO2 eliminuje pleśnie i bakterie, natomiast (w pewnych granicach) nie szkodzi drożdżom winiarskim, działa również jako antyutleniacz chroniąc kwas askorbinowy, karoteny i inne barwniki
Benzoesan sodu
Hamuje rozwój bakterii fermentacji masłowej i drożdży
Nie wywiera negatywnego wpływu na bakterie fermentacji mlekowego
Stosowany do utrwalania ryb, margaryny, tłuszczów cukierniczych i piekarskich
Azotany sodu i potasu
Stosowane do zachowania barwy mięsa i wędlin
Kwas sorbowy
Wstrzymuje rozwój drożdży i pleśni (hamuje aktywność enzymów, głównie dehydrogenaz)
Stosowany w przecierach owocowych, marmoladach, dżemach, margarynach, tłuszczach cukierniczych
I inne
(Kryteria jakości środków spożywczych - koniec)
CZĘŚĆ TECHNOLOGICZNA
Zasady technologiczne - zawsze w mniejszym lub większym stopniu występują w każdym procesie, są od siebie zależne
Najmniejszego zużycia energii
Kołowego obiegu energii i masy
Ciągłości produkcji
Prądów naturalnych
Przeciwprądu materiałowego i cieplnego
Optymalnego rozwinięcia powierzchni
Optymalnego prowadzenia procesu
Przykład
Wyparki, stacje wyparne wielodziałowe - zbiorniki, elementy grzewcze ogrzewane parą z kotłowni, zagęszcza się substancja. Substancja zagęszczana wprowadzana do zbiornika wędruje przez każdą wyparkę, a odprowadzana para z substancji zagęszczanej jest wykorzystywana do ogrzewania elementów grzewczych. Aby następowało zatężanie - musi być coraz mniejsze ciśnienie, nawet aż do podciśnienia. Jedna energia jest wielokrotnie wykorzystywana (para). Para grzewcza z kotłowni oddaje ciepło, energię, temperatura spada - pojawiają się skropliny - są one odbierane ze zbiorników i zawracane do kotłowni. (Kołowy obieg energii i masy)
Inny przykład wyparek (opadowe)
- zastosowanie prądów naturalnych
Elementy grzewcze to są rurki, płytki (płaszcze grzewcze). Para podawana jest od góry aby skropliny mogły spłynąć ku dołowi.
Przeciwprąd cieplny
- wymiennik ciepła. Czynnik chłodzący wprowadzany jest z jednej strony, a substancja ochładzana z drugiej. W każdym pkt występuje maksymalna możliwa różnica temperatur.
Ekstrakcja
- max możliwa różnica stężeń w każdym pkt ekstraktora dzięki czemu ta ekstrakcja w każdym pkt przebiega najefektywniej jak to jest możliwe przy przepływie przeciwprądu.
Zasada optymalnego rozwinięcia powierzchni - materiał w ekstrakcji zawsze jest rozwadniany - im większa powierzchnia kontaktu (większe rozwodnienie) - tym lepiej z punktu widzenia ekstrakcji. Jeżeli za bardzo rozdrobnimy to możemy mieć problem z odpornością mechaniczną surowca -> pogorszenie warunków ekstrakcji ze względu na problemy z przepływem (zablokowanie przestrzeni którymi przepływa rozpuszczalnik). KOMPROMIS między odpornością mechaniczną a rozdrobnieniem - nie da się zmaksymalizować parametrów każdego czynnika
Ciągłość produkcji - przy produkcji na dużą skalę jest niezbędna, ponieważ obniża koszty i ujednolica jakość produktów, a także w znacznym stopniu ogranicza nam niebezpieczeństwo związane z drobnoustrojami (zakażenia mikrobiologiczne).
(do tego miejsca to jest fragment na 3 pytanie do 1 kolokwium)
Do następnego kolokwium:
Technologia produkcji sacharozy
Surowiec - 2/3 produkcji światowej to trzcina cukrowa, 1/3 burak cukrowy. Zawartość sacharozy w buraku 15-30% (zależność od warunków glebowych, klimatycznych, warunków przechowywania, czasu zbioru). System kampanijny - początek września rozpoczyna się kampania - buraki niezbyt dojrzałe, muszą być szybko przerabiane - większe straty sacharozy. Szczyt przerobu to październik, połowa października do połowy listopada - wtedy trzeba przerobić buraki. Po przerobieniu buraków (koniec kampanii buraczanej) dalej trwa produkcja, tylko przerabiany jest sok gęsty (on się zbiera w dużych zbiornikach) do uzyskania końcowego produktu. 4 stopnie - optymalna temperatura przechowywania buraka (lepiej nie zamrażać buraków bo coś gnije)