T10 Specjalizacja z zakresu fizjoterapii, STUDIA, WSR - Fizjoterpia, Rok I, Semestr 1, Semestr I, Fizjoterapia ogólna, fizjoterapia


Specjalizacja z zakresu fizjoterapii

Sylwetka Absolwenta

Absolwenci studiów licencjackich powinni otrzymać wykształcenie i przygotowanie zawodowe zgodnie z wymaganiami obowiązującymi w służbie zdrowia aby umożliwić im pracę z osobami chorymi i niepełnosprawnymi w zakresie stosowania czynników naturalnych w celach leczniczych i profilaktycznych.

Absolwent powinien posiadać predyspozycje psychologiczne do pracy z osobami chorymi i niepełnosprawnymi oraz być na tyle sprawny fizycznie aby móc poprawnie demonstrować wykonywanie ćwiczeń fizycznych i przeprowadzać je z pacjentami.

Absolwenci powinni posiadać wiedzę niezbędną do przywracania, kształtowania i podtrzymywania sprawności ruchowej utraconej w wyniku przebytej choroby, wypadku, urazów bądź zmian spowodowanych zaawansowanym wiekiem.

Powinni również posiadać umiejętności nienagannego wykonywania zabiegów fizjoterapeutycznych oraz umieć je dostosować do celów rehabilitacji w ramach działania zespołu rehabilitacyjnego.

Absolwenci powinni znać język obcy na poziomie B2 Europejskiego Opisu Kształcenia Językowego oraz umieć posługiwać się językiem specjalistycznym w zakresie kierunku studiów.

Każdy absolwent studiów licencjackich powinien być przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

TREŚCI KSZTAŁCENIA PODSTAWOWEGO

Anatomia prawidłowa człowieka - wykorzystywanie wiedzy z zakresu budowy anatomicznej poszczególnych układów a w szczególności aparatu ruchu.

Biologia Medyczna - opis budowy mikroskopowej poszczególnych tkanek człowieka

Fizjologia - opis funkcjonowania poszczególnych układów człowieka zwłaszcza związanych z wykonywaniem i sterowaniem ruchem oraz wysiłkiem.

Biochemia - opis i interpretacji reakcji biochemicznych zachodzących w ciele człowieka oraz wskaźników biochemicznych i ich zmian w wyniku wysiłku, choroby bądź urazu.

Biofizyka - opis podstawowych właściwości fizycznych tkanek oraz znajomość zjawisk fizycznych zachodzących w ustroju.

Biomechanika - opis i interpretacja ruchu w stawach, postawy statycznej człowieka oraz analiza zmian w warunkach obciążenia.

Kinezjologia - analiza prostych i złożonych ruchów w warunkach prostych i zaburzonych.

Pierwsza pomoc medyczna - znajomość zasad BHP w pracowni fizjoterapii oraz umiejętność udzielania pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia.

Psychologia - interpretacja podstawowych pojęć z zakresu psychologii ogólnej oraz rozwoju psychomotorycznego, rozumienie podstawowych reakcji człowieka na chorobę.

Patologia ogólna - znajomość podstawowych pojęć z zakresu patologii ogólnej i głównych zmian patofizjologicznych w celu rozumienia zmian patologicznych w różnych schorzeniach oraz wykorzystywanie tej wiedzy w praktyce.

Pedagogika - rozumienie podstawowych pojęć z zakresu uczenia się i nauczania, rozumienie psycho-pedagogicznych aspektów pracy fizjoterapeuty jako osoby nauczającej.

TREŚCI KSZTAŁCENIA KIERUNKOWEGO

KSZTAŁCENIE RUCHOWE I METODYKA NAUCZANIA RUCHU - umiejętności nauczania ruchów z uwzględnieniem aspektów rozwojowych i metodyki nauczania ruchu, wykorzystywanie różnych form aktywności w nauczaniu ruchów oraz planowaniu i kontrolowaniu procesu opanowywania umiejętności ruchowych.

KINEZYTERAPIA - wykonywanie ćwiczeń fizycznych w celach leczniczych, umiejętność interpretacji teoretycznych podstaw techniki i metodyki usprawniania leczniczego.

TERAPIA MANUALNA - umiejętności wykonywania zasadniczych zabiegów manualnych oraz opisu i interpretacji podstawowych technik i metodyki terapii manualnej.

FIZYKOTERAPIA - umiejętności wykonywania podstawowych zabiegów fizykalnych.

MASAŻ LECZNICZY - umiejętności wykonywania podstawowych form masażu leczniczego a ponad to opisu i interpretacji teoretycznych podstaw techniki i metodyki masażu leczniczego.

FIZJOTERAPIA OGÓLNA - dobór oraz wykonywanie badań i testów niezbędnych dla wyboru odpowiednich środków fizjoterapii, umiejętność prawidłowej interpretacji podstawowych pojęć dotyczących niepełnosprawności i całokształtu rehabilitacji medycznej oraz znajomość zmian i zjawisk istotnych dla wszelkiego rodzaju niepełnosprawności oraz likwidowania bądź łagodzenia ich skutków.

FIZJOTERAPIA KLINICZNA - znajomość podstawowych jednostek i zespołów chorobowych w stopniu umożliwiającym racjonalne stosowanie środków fizjoterapii i planowanie procesu rehabilitacji.

FIZJOTERAPIA KLINICZNA W DYSFUNKCJACH NARZĄDU RUCHU - wykonywanie ćwiczeń leczniczych i zabiegów fizykalnych u osób z dysfunkcjami narządu ruchu - dostosowanie do ich stanu klinicznego i funkcjonalnego, wykonywanie badań i testów niezbędnych dla doboru środków fizjoterapii oraz stosowanie odpowiednich metod terapeutycznych.

FIZJOTERAPIA KLINICZNA W CHOROBACH NARZĄDÓW WEWNĘTRZNYCH -wykonywanie ćwiczeń i zabiegów fizykalnych u osób z chorobami i dysfunkcjami nie dotyczącymi narządu ruchu, wykonywanie badań funkcjonalnych narządów wewnętrznych i badań wydolnościowych niezbędnych dla doboru środków fizjoterapii, wykonywanie zabiegów i stosowanie odpowiednich metod terapeutycznych.

ZAOPATRZENIE ORTOPEDYCZNE - znajomość zasad działania przedmiotów ortopedycznych stosowanych w rehabilitacji oraz rozumienie sensu ich stosowania.

PRAKTYKI ZAWODOWE -zasady i formy odbywania praktyk ustala uczelnia i jednostka prowadząca kształcenie. Proponowane są:

0x08 graphic
0x01 graphic

Sylwetka absolwenta

Absolwenci studiów magisterskich powinni posiadać wiedzę i przygotowanie zawodowe do samodzielnej pracy z osobami niepełnosprawnymi oraz stosowania środków naturalnych w celach leczniczych i profilaktycznych.

Absolwenci powinni posiadać wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania badań diagnostycznych, planowania i przeprowadzania procesu rehabilitacji, włączania się w pracę zespołów oraz organizacji i zarządzania placówkami fizjoterapeutycznymi.

Absolwenci powinni być gotowi do podjęcia pracy w placówkach służby zdrowia, ośrodkach dla niepełnosprawnych, ośrodkach badawczych, ośrodkach sportowych i szkolnictwie (po ukończeniu dodatkowych kursów)

Absolwenci powinni być przygotowani do podjęcia studiów trzeciego stopnia: doktoranckich.

0x08 graphic
0x01 graphic

Specjalizacja trwa 4 lata. W tym czasie fizjoterapeuta ma do odbycia:

suma 2200h

Kształcenie specjalizacyjne odbywa się zgodnie z programem i kończy egzaminem. Kierownik, na podstawie programu, przygotowuje dla kandydata indywidualny plan określający warunki i przebieg specjalizacji. Kształcenie odbywa się poprzez zajęcia w ramach modułów, uczestnictwo w kursach, odpracowanie stażu w wybranych instytucjach oraz samokształcenie (piśmiennictwo specjalistyczne i doświadczenia nabyte podczas realizacji praktyk).

Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza komisja zarządzająca jednostką kształcącą, ocenia wnioski i ustala listę fizjoterapeutów, którzy uzyskali zgodę na podjęcie studiów.

Gdy liczba kandydatów przekracza liczbę miejsc, komisja przeprowadza dodatkowo rozmowy kwalifikacyjne, w których oceniana jest przydatność kandydata do rozpoczęcia specjalizacji, jego motywacja i chęć do nauki, znajomość języków obcych, doświadczenie w praktyce zawodowej oraz ukończenie dodatkowych kursów bądź szkoleń. Na podstawie rozmowy wyłania się najlepiej rokujących kandydatów.

Podczas studiów specjalizacyjnych fizjoterapeuta powinien zdobyć wiadomości z zakresu

Podczas studiów specjalizacyjnych fizjoterapeuta powinien zdobyć następujące umiejętności praktyczne:

Plan nauczania (lista modułów i czas trwania w godzinach)

1. Teoria i filozofia fizjoterapii 10

2. Ocena fizjoterapeutyczna - badania ogólne i czynnościowe 60

3. Środki i sposoby terapeutyczne w postępowaniu usprawniającym 100

4. Etyka, deontologia i prawo 10

5. Organizacja i zarządzanie z elementami ekonomiki ochrony zdrowia 30

6. Polityka społeczna i zdrowie publiczne 18

7. Metodologia badań naukowych - informatyka i statystyka w praktyce zawodowej fizjoterapeuty 15

8. Zmiany patologiczne wywołane unieruchomieniem oraz fizjoterapia u osób trzeciego okresu życia20

9. Fizjoterapia u osób ze zmianami patologicznymi narządu ruchu 80

10. Fizjoterapia osób po urazach i po amputacjach kończyn 70

11. Fizjoterapia w wieku rozwojowym 50

12. Fizjoterapia u dorosłych z zaburzeniami i uszkodzeniami UN. 50

13. Fizjoterapia osób z chorobami układu krążenia i oddechowego 50

14 .Fizykoterapia, masaż leczniczy i balneologia - metody i postępowanie 80

15 .Fizjoterapia w psychiatrii 15  

Łącznie 658h

Moduł 1 - Teoria i filozofia fizjoterapii

Moduł 2 - Ocena fizjoterapeutyczna - badania ogólne i czynnościowe

Moduł 3 - Środki i sposoby terapeutyczne w postępowaniu usprawniającym

Moduł 4 - Etyka, deontologia i prawo

Moduł 5 - Organizacja i zarządzanie z elementami ekonomii ochrony zdrowia

Przygotowanie do:

Moduł 6 - Polityka społeczna i zdrowie publiczne

W wyniku realizacji treści kształcenia Fizjoterapeuta powinien:

Moduł 7 - Metodologia badań naukowych - informatyka i statystyka w praktyce zawodowej fizjoterapeuty

Moduł 8 - Zmiany patologiczne wywołane unieruchomieniem oraz fizjoterapia u osób trzeciego okresu życia

W wyniku realizacji treści kształcenia fizjoterapeuta powinien samodzielnie wykonać:

Moduł 9 - Fizjoterapia u osób ze zmianami patologicznymi narządu ruchu

Wykaz umiejętności:

Moduł 10 - Fizjoterapia u osób po urazach i po amputacjach kończyn

Wykaz umiejętności:

Moduł 11 - Fizjoterapia w wieku rozwojowym

Wykaz umiejętności:

Moduł 12 - Fizjoterapia u osób dorosłych z zaburzeniami i uszkodzeniami rdzenia kręgowego

Wykaz umiejętności:

Moduł 13 - Fizjoterapia osób z chorobami układu krążenia i oddechowego

Wykaz umiejętności:

Moduł 14 - Fizykoterapia, balneologia i masaż leczniczy - metody i postępowanie

Moduł 15 - Fizjoterapia w psychiatrii

Wykaz umiejętności:

Staże kierunkowe

(miejsce, czas trwania i liczba godzin)

  1. w oddziale ortopedyczno-urazowym (1 miesiąc, 120h)

  2. w oddziale / ośrodku specjalistycznym dla dzieci ze schorzeniami wieku rozwojowego i porażeniem mózgowym (1 miesiąc, 120h)

  3. w oddziale neurologicznym (1 miesiąc, 120h)

  4. w oddziale neurochirurgicznym (2 tygodnie, 120h)

  5. W oddziale reumatologicznym (2 tygodnie, 120h)

  6. w oddziale kardiologicznym (2 tygodnie, 60h)

  7. w oddziale chorób płuc (2 tygodnie, 60h)

  8. w warsztatach ortopedycznych (2 tygodnie, 60h)

  9. w zakładzie rehabilitacji/fizjoterapii ambulatoryjnym (1 miesiąc, 120h)

  10. w szpitalu uzdrowiskowym- sanatorium (3 tygodnie, 90h)

  11. Kurs w zakresie pierwszej pomocy (3 dni, 21h)

  12. Oddział Klinika Rehabilitacji (2 tygodnie, 60h)  

Łącznie   1171 godz.

Kursy doszkalające

Wg kryteriów WCTP należy odbyć jeden z kursów

Metoda Vojty

Vaclaw Vojta (1917-2000), czeski neurolog dziecięcy, zajmował się badaniami nad dziecięcym porażeniem mózgowym. W ciągu prawie 50 lat opracował metodę terapii nazwaną jego imieniem. Badając dzieci sposobem Vojty można zdiagnozować chorobę u bardzo małych wcześniaków i noworodków. Pozwala to na bardzo szybkie podjęcie leczenia i niedopuszczenie do pojawienia się zaburzeń (na które w szczególności narażone są niemowlaki urodzone przedwcześnie, po trudnym porodzie bądź te, które w okresie prenatalnym przebyły infekcje).

Torowanie metodą Vojty wymaga ułożenia pacjenta w pozycji aktywującej, która ułatwia osiągnięcie stanu napięcia mięśni podczas stymulacji wybranych stref (na brzuścach mięśni, na ścięgnach lub na okostnej, najczęściej w miejscach spotkania się przyczepów kilku mięśni). Rozciągnięcie danego mięśnia powoduje jego reakcję skurczową. Skurcz jednego mięśnia pociąga mięsień sąsiedni i powstaje reakcja łańcuchowa tak, że całe ciało pacjenta ulega pewnemu napięciu, a nawet można obserwować reakcje ruchowe części ciała.

METODA NDT BOBATH

Została opracowana dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Głównym założeniem jest fakt, że dzieci te mają problem z pionizacją w warunkach grawitacyjnych (ruchy szyi, tułowia i kończyn). Dzieci zdrowe potrafią kontrolować swoje położenie statyczne i dynamiczne dzięki tzw. Mechanizmowi odruchu postawy. Charakterystyczne dla NDT BOBATH jest wykonywanie dużej liczny odruchów, specyficznej formy ułatwiania ruchów oraz prawidłowego następstwa rozwojowego prowadzonych ćwiczeń. Usprawnianie ma na celu rozwijać odruchy na danym etapie fizjologiczne, a hamować odruchy patologicznie przetrwałe. Technika ułatwiania wykonywanych ruchów rękami terapeuty pozwala na jednoczesne torowanie pożądanych i hamowanie niepożądanych elementów ruchowych. Ruchy w ten sposób torowane są zbliżone do normalnych ruchów wykonywanych spontanicznie przez zdrowo rozwijające się dziecko, będące w tym samym wieku rozwojowym. Ułatwianie oparte jest na poruszaniu okolicami ciała dziecka, co wywołuje ruchy kończyn i umożliwia przejście dziecka z jednej pozycji do drugiej. Wpływa to na wykształcenie się prawidłowych odruchów postawy i uczy dziecko samodzielnego ich osiągania, kontrolowania i wykorzystywania. Usprawnianie powinien prowadzić terapeuta razem z rodzicami dziecka już przed 6 miesiącem jego życia.

Metoda Fay'a - Domana - Delacato

Usprawnianie polega na kształtowaniu rozwoju motorycznego ciała, mowy, zręczności rąk, wzroku, słuchu i dotyku. Przed przystąpieniem do ćwiczeń pacjent jest badany na podstawie Profilu Rozwojowego i w zależności od etapu jest usprawniany poprzez bodźcowanie mózgu takimi sygnałami jakie powinien sam wydawać.

Działania:

1. Dostarczanie do mózgu prostych informacji (fakty, z życia lub wiedza z encyklopedii)

2. Uzyskanie natychmiastowej odpowiedzi od mózgu (reakcja na światło, odpowiedź na pytanie)

3. Programowanie mózgu (prowadzenie ruchów głowy wg określonych standardów pełzania

4. Ułożenie dziecka na płaskiej powierzchni zachęcając do przemieszczania się

5. Zapewnienie możliwie najkorzystniejszych fizjologicznych warunków dla mózgu. Dieta ograniczająca płyny, sól i cukier oraz stosowanie powietrza o zwiększonej zawartości CO2 (aby przyśpieszyć przepływ krwi w naczyniach krwionośnych mózgu)

Metoda Peto

Usprawnianie dzieci w wieku przedszkolnym. Dzieci są przyjmowane na terapie na 2-3 lata z przerwami na wakacje. W tym czasie odbywa się usamodzielnianie w podstawowych czynnościach (chodzenie, pisanie, mówienie) by po zakończeniu terapii mogły uczęszczać do normalnych szkół. Zajęcia obejmują ćwiczenia ruchowe, naukę mówienia, czytania i pisania oraz samoobsługę. Ważny jest harmonogram dnia: odpowiednio dużo czasu poświęca się na jedzenie i toaletę. Ćwiczenia są głośno rozliczane i powoli wykonywane (w celu lepszego zapamiętania). W trakcie wszystkich ćwiczeń wprowadzany jest chwyt i podpór, aby w końcu chodzenie za krzesłem, wstawanie przy ławach i krzesłach, samoobsługę, pisanie.
Metoda ta rozwija wolę i umiejętność samokontroli. Dzieci znają indywidualne cele, które są jednakowe dla całej grupy i bardzo silnie dążą do ich osiągnięcia.

Neurostymulacja wg Wrocławskiego Modelu Usprawniania (WMU)

PNF

NLP

Programowanie neurolingwistyczne- posiadająca wielu zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników, dyscyplina biorąca swój początek w psychoterapii, zwracająca szczególną uwagę na sposób, w jaki powstają i zmieniają się ludzkie wzorce spostrzegania i myślenia. NLP głosi, iż stara się modyfikować wzorce, które prowadzą do życiowej porażki, przy pomocy szerokiej gamy technik, takich jak hipnoza, linia czasu, itp. Jego zwolennicy twierdzą, iż wykorzystują NLP w celu rozwoju osobistego w terapii i biznesie

Specjalizacja kończy się EGZAMINEM, składającym się dwóch części: praktycznej i teoretycznej. Pozytywny wynik egzaminu praktycznego dopuszcza do części teoretycznej (w formie ustnej bądź testowej). Wymagania ustala Centrum Egzaminów Medycznych.

Pozytywny wynik egzaminu pozwala nadać kandydatowi tytuł

0x08 graphic
0x01 graphic
Specjalizacja z zakresu fizjoterapii
Porównanie z rehabilitacją medyczną



Wyszukiwarka