SCEN 4EP 05 Wybrac zawod, Prywatne, Przedszkole, 4- latki


Wybrać zawód - trudna sprawa, dla nas jeszcze to zabawa

166. A moi rodzice…

Zapis w dzienniku:

  1. „Kto wtoczy piłkę do bramki?” - zabawa ruchowa z elementami rzutu i celowania. „Gdzie pracuje moja mama? Kim jest mój tata z zawodu?” - wypowiedzi dzieci na temat pracy zawodowej rodziców.

  2. „Kim chcę być” - nauka piosenki. „A jak będę dorosła” - rozmowa o przyszłości inspirowana wierszem D. Wawiłow; wypowiedzi dzieci na temat preferowanych zawodów.

  3. „Ojciec Wirgiliusz” - zabawa przy piosence; rozmowa na temat pracy nauczyciela. „Kim będę?” - wykonanie rysunków przedstawiających dzieci wykonujące ich wymarzone zawody.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- coraz lepiej rzucam do celu,

- wypowiadam się na temat pracy moich rodziców,

- uczę się słów i melodii piosenki,

- opowiadam, kim chce zostać w przyszłości,

- wyjaśniam, dlaczego wybieram taki zawód,

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawie muzyczno-ruchowej,

- rozmawiam na temat pracy nauczyciela,

- rysuje swój portret.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

piłki (dla każdego dziecka), szarfy w dwóch kolorach, bramka lub kreda do jej narysowania

ilustracje przestawiające ludzi różnych zawodów przy pracy

II. Zajęcia główne

Rytmiczne mówienie fragmentów tekstu piosenki z różną dynamiką: średnio głośno, cicho, szeptem oraz w różnym tempie: bardzo wolno, wolno, umiarkowanie.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Kim chcę być” (nr 25)

D. Wawiłow; wypowiedzi na temat preferowanych zawodów. Nauczyciel zachęca dzieci do uważnego wysłuchania wiersza.

A jak będę dorosła…

Jak mi ręce urosną,

jak mi nogi urosną,

jak już będę dorosła

i wysoka jak sosna,

to zostanę, zostanę, zostanę… no, kim?

To na pewno zostanę lekarzem!

Przyjdę w białym fartuchu,

mamie zajrzę do ucha,

tatę klepnę po brzuchu,

powiem „Trzymaj się zuchu!”,

i zapiszę, zapiszę, zapiszę… no, co?

I zapiszę paskudne lekarstwo!

Co mi płacze i krzyki!

Będę robić zastrzyki!

Będę strasznie się trudzić!

A gdy już mi się znudzi,

to zostanę, zostanę, zostanę… no, kim?

To zostanę okrutnym piratem!

Nie posłucham się taty,

będę strzelać z armaty!

Będę w workach pękatych

przechowywać dukaty!

Będę straszną mieć brodę i pistolet, i co?

I piracką przepaskę na oku!

Co mi wiatry i burze!

Mogą trwać jak najdłużej!

A jak nimi się znużę,

to pojadę, pojadę, pojadę… no, gdzie?

To pojadę z powrotem do mamy!

Danuta Wawiłow

Po wysłuchaniu wiersza dzieci wymieniają zawody, które chce wykonywać dziewczynka w wierszu. Omawiają, co będzie robiła, kiedy zostanie lekarką czy piratem. Następnie opowiadają o swoim wymarzonym zawodzie. Przykładowe pytania:

- Kim chciałbyś/chcesz zostać?

- Dlaczego ten zawód jest dla ciebie ciekawy?

- Jakich wymaga umiejętności? itp.

D. Wawiłow, „A jak będę dorosła...” [w:] D. Wawiłow, „Wierszykarnia”, Nasza Księgarnia, Warszawa 2007, s. 16

III. Zajęcia popołudniowe

Dzieci opowiadają o pracy nauczyciela, korzystają z pytań pomocniczych np.:

- Czym zajmuje się nauczyciel?

- Co robi w czasie swojej pracy?

- Czego może nauczyć dzieci?

- Co jest przydatne w jego zawodzie? itp.

CD Utwory … cz. 1 - „Ojciec Wirgiliusz” (nr 2)

kartony, kredki

167. Kto uszyje spodenki?

Zapis w dzienniku:

I. „Ściegi maszynowe” - zabawa ruchowa z podskokami. „Kącik krawiecki” - zgromadzenie akcesoriów związanych z szyciem w wyznaczonym miejscu sali; rozmowa z dziećmi - omawianie wyglądu i przeznaczenia każdego przedmiotu. „Sprzątamy ścinki tkanin” - ćwiczenia siły i natężenia wydechu.

II. „Krawcowa” - wysłuchanie wiersza I. Salach; wprowadzenie w tematykę krawiecką. „Ściegi” - ćwiczenia grafomotoryczne; kreślenie linii przerywanych, zygzaków i fal na kartce.

III. „Pokaz mody” - zabawa ruchowa. „Ścinki, skrawki” - badanie dotykiem zebranych ścinków tkanin, określanie faktury, grubości za pomocą przymiotników.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- coraz sprawniej podskakuję,

- gromadzę przedmioty potrzebne do szycia,

- wymieniam nazwy przedmiotów krawieckich i opisuję, do czego służą,

- ćwiczę prawidłowy wydech dla mówienia,

- uważnie słucham wiersza,

- ćwiczę sprawność dłoni i dokładność,

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawie ruchowej,

- poznaję otaczające środowisko,

- określam cechy materiałów.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne:

W przypadku, kiedy dzieci nie znają nazwy i przeznaczenia przedmiotu, nauczyciel objaśnia i demonstruje.

akcesoria związane z szyciem

II. Zajęcia główne

Krawcowa

Kłopot wielki bo pętelki

poplątały nici moje

a tu jeszcze tyle pracy

nad dużym wykrojem.

Już nożyczki idą w ruch

igła z nitką są gotowe

moim lalkom dziś uszyję

eleganckie stroje nowe.

Jeszcze nie potrafię sama

a więc kroi moja mama

i już z formy wykrojona

nowa suknia wymarzona.

Być krawcową - trudna rzecz

wielką wprawę trzeba mieć.

Suknię lalce mierzy mama

kiedyś ją uszyję sama.

Iwona Salach

Prowadzący zachęca dzieci do rozmowy:

- Czym zajmuje się krawcowa?

- Jakich rzeczy potrzebuje do szycia?

- Co może uszyć krawcowa?

I. Salach, „Krawcowa” [w:] I.[Author ID1: at Fri Jul 3 08:13:00 2009 ] Salach, „Wiersze dla przedszkolaka”, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 65

Dzieci siadają przy stolikach, na których leżą białe (kolorowe) kartony i grube flamastry. Kreślą rytmicznie w powietrzu, potem na kartonach, szlaki podobne do krawieckich ściegów.

tkaniny z próbkami ściegów, kartony, flamastry

III. Zajęcia popołudniowe

CD Utwory... cz. 2 - „Ta Dorotka” (nr 38), „Mam chusteczkę haftowaną” (nr 40)

ścinki różnych tkanin

168. Bawimy się w kucharzy

Zapis w dzienniku:

  1. „Zupa jarzynowa” - zabawa orientacyjno-porządkowa. „Kącik kuchenny” - zgromadzenie akcesoriów związanych z gotowaniem: garnki, patelnie, sztućce itp., rozmowa z dziećmi - omawianie wyglądu i przeznaczenia każdego przedmiotu.

  2. „Szef kuchni poleca” - na jednorazowych talerzykach papierowych formowanie z plasteliny ulubionej potrawy. „Kim chcę być” - utrwalenie piosenki.

  3. „Duży - większy, mały - mniejszy” - klasyfikowanie naczyń kuchennych według wielkości.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co czuję, co umiem:

- bezpiecznie bawię się w grupie,

- gromadzę przedmioty potrzebne do gotowania,

- opisuję wygląd oraz przeznaczenie przedmiotów w kuchni,

- lepię z plasteliny kształty podobne do mojej ulubionej potrawy,

- ćwiczę sprawność dłoni,

- melodyjnie śpiewam piosenkę,

- porównuję wielkość różnych przedmiotów,

- poprawnie używam wyrazów: duży - większy, mały - mniejszy.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

Dzieci trzymają chustę za uchwyty. Podzieleni są na cztery, pięć rodzajów warzyw np. marchewki, pomidory, ziemniaki, selery, ogórki. Uczestnicy wachlują chustą. Gdy jest ona wysoko nauczyciel wymienia nazwy warzyw, a osoby należące do tych rodzajów przebiegają pod nią, zmieniając się miejscami i łapią inne uchwyty. Na hasło: Zupa jarzynowa! - wszyscy zmieniają miejsce.

chusta animacyjna

naczynia i akcesoria kuchenne, np. garnki, patelnie, sztućce (tyle, ile dzieci)

II. Zajęcia główne

jednorazowe papierowe talerzyki, plastelina

Dzieci siedzą w dużym kole i śpiewają po kolei fragmenty piosenki solo (rozpoczyna ochotnik).

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Kim chcę być” (nr 25)

III. Zajęcia popołudniowe

Były sobie trzy misie: tata, mama i synek. Tata miś był duży i potężny, mama mniejsza i drobniejsza od taty, a synek najmniejszy. Za każdym razem, gdy siadali do posiłków mama zjadała dużą porcję, tata większą od mamy, a synek mniejszą niż mama i tata.

Nauczyciel prosi dzieci, aby wśród zgromadzonych przedmiotów odnalazły naczynia należące do taty, mamy i synka, i rozłożyły je, dzieląc na grupy. Wspólnie z dziećmi porównuje ich wielkość, np. Miska mamy jest mniejsza niż taty, Miska taty większa niż synka.

Każde dziecko wybiera sobie jeden przedmiot i opisuje go w podobny sposób. Następnie nauczyciel wskazuje jedno naczynie i określa jego wielkość (duży, mały). Zadaniem dzieci jest wskazanie i nazwanie za pomocą określeń większy, mniejszy innych naczyń.

naczynia kuchenne, np. miski lub talerzyki różnej wielkości, sylwety lub maskotki trzech niedźwiadków: dużego, średniego i małego

169. Chcę być kominiarzem

Zapis w dzienniku:

I. „Idzie kominiarz po drabinie” - zabawa ruchowa ze wspinaniem na palce. „Kto to taki?” - rozpoznawanie zawodu na podstawie opisu słownego.

II. „Spacer po dachu” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych w formie toru przeszkód.

III. „Idzie kominiarz” - zabawa rytmiczna. „Języczek kominiarz” - zabawa logopedyczna.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,

- rozwiązuję zagadki słowne dotyczące zawodów,

- ćwiczę sprawność ruchową,

- rozróżniam dźwięki wysokie, średnie i niskie,

- rytmicznie mówię tekst,

- poruszam się w rytmie,

- usprawniam wargi, język i żuchwę.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

Przykładowe zagadki:

Kto w białym fartuchu

przez dzień cały czeka,

czy go ktoś poprosi

o sprzedanie lekarstw. (aptekarz)

Ma narzędzie pracy:

nożyczki i brzytwę.

Gdy czupryna zbyt urośnie,

składasz mu wizytę. (fryzjer)

Jaki zawód ma ten pan,

co naprawi każdy kran? (hydraulik)

Nie jest kotem, a bez strachu

po spadzistym chodzi dachu.

Czarne ręce ma i twarz

i ty go na pewno znasz. (kominiarz)

Z wielką torbą chodzi co dzień

przy pogodzie, niepogodzie.

Czekaj go, gdy listu chcesz.

Kto to jest? Czy wiesz? (listonosz)

Dobrym okiem, bystrym słuchem

kieruje ulicznym ruchem. (policjant)

Nosi hełm jak żołnierz.

Do nieprzyjaciela

nie prochem i kulami,

ale wodą strzela. (strażak)

Jak się nazywa

taki lekarz,

którego pacjent

głośno szczeka? (weterynarz)

„Księga zagadek. 3000 zagadek dla młodszych i starszych dzieci”, wybór i oprac. Ewa Małgorzata Skorek, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005

II. Zajęcia główne

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna

  1. „Wejście na dach” - skoki obunóż między szczeblami drabinki, ułożonej z szarf.

  2. „Spacer po dachu” - przejście stopa za stopą po rozciągniętej skakance.

  3. „Wyjście z komina” - przełożenie szarfy wzdłuż ciała od głowy do stóp.

  4. „Czyszczenie komina” - wyjęcie z kosza czterech woreczków i wrzucenie ich do drugiego kosza, umieszczonego w odległości 2-3 m.

  5. „Kot na dachu” - slalom na czworakach między woreczkami.

  6. „Zjazd z dachu” - poślizg na ławce w leżeniu przodem.

Tor przeszkód można powtórzyć zaczynając od stacji końcowej.

szarfy, skakanki, woreczki, dwa duże kosze

III. Zajęcia popołudniowe

Na znak nauczyciela wszyscy mówią rytmicznie rymowankę, spacerując po sali w rozsypce. Na słowa: fiku-miku dzieci zatrzymują się i, stojąc w miejscu, wykonują rękami „młynek”. Na: już w kominie wyciągają ręce do góry.

Języczek - kominiarz lubi swoją pracę i stara się wykonywać ją starannie. Codziennie rano szeroko otwiera swoją torbę i sprawdza, czy wszystkie narzędzia są na swoim miejscu. Dzieci mocno opuszczają żuchwę, jak przy wymawianiu głoski „a”. Zamyka na suwak i uśmiecha się. Buzia zamknięta, wargi złączone - uśmiech. Bierze jeszcze okrągłą, długą szczotkę. Wargi ułożone w ryjek i wysunięte do przodu (jak przy „u”).

Teraz może rozpocząć pracę. Pierwszy komin jest bardzo wysoko. Języczek wspina się po drabinie. Język stara się dotrzeć do nosa, wspina się pomału od zębów poprzez wargę jak najwyżej. Drugi komin - dużo niżej. Język maksymalnie wysuwa się na brodę. Teraz nasz kominiarz bierze szczotkę i czyści kolejny komin - od środka. Język pomału „szoruje” górne zęby od wewnętrznej strony. Podobnie dolne. A teraz musi wyczyścić zewnętrzne ścianki komina. Język szoruje zewnętrzną powierzchnię zębów - najpierw górnych, potem dolnych. I jeszcze brzegi komina. One też muszą lśnić! Język przesuwa się powoli ruchem okrężnym po krawędziach górnych i dolnych zębów - kilka kółek. Czyżbym zapomniał o którymś kominie? Języczek rozgląda się. Język przesuwa się do lewego kącika ust i do prawego - na zmianę. Uff, wszystkie kominy czyste! Teraz czas na odpoczynek i drugie śniadanie. Dzieci naśladują zdecydowane ruchy żucia - ruszają szczęką.

170. Trudno być kierowcą

Zapis w dzienniku:

I. „Samochody ciężarowe i osobowe” - zabawa ruchowa. „Jak się nazywa?” - próby nazywania ludzi wykonujących określone czynności zawodowe: lekarz leczy, kierowca kieruje, nauczyciel uczy itp.

II. „Dzieci, kominiarz i inni” - wysłuchanie opowiadania z „Książki”; rozmowa na temat zawodów występujących w utworze. „Co komu pasuje?” - rozpoznawanie zawodów po charakterystycznych atrybutach.

III. „Jestem kierowcą” - zabawa naśladowcza. „Egzamin na prawo jazdy” - quiz wiedzy o ruchu drogowym; odniesienie się do wcześniej zdobytej wiedzy.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- reaguję ruchem na zmianę instrumentu,

- ćwiczę sprawność i zwinność,

- podaję nazwy ludzi wykonujących określone zawody,

- uważnie słucham opowiadania,

- wymieniam nazwy niektórych zawodów,

- wymieniam przedmioty, jakich używają ludzie wykonujący określone zawody,

- naśladuję w zabawie czynności kierowcy,

- poprawnie odpowiadam na zadawane pytania,

- znam główne zasady ruchu drogowego.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

krążki, koła hula-hoop, bębenek, klawesy

obrazki przedstawiające ludzi wykonujących różne zawody

II. Zajęcia główne

„Książka” s. 72-73

ilustracje przedstawiające ludzi wykonujących różne zawody, obrazki przedstawiające atrybuty zawodowe, np.: stetoskop, kierownica, strzykawka

III. Zajęcia popołudniowe

krążki

- Jakie światło pozwala samochodom ruszać?

- Kto kieruje ruchem drogowym?

- W jakim miejscu pieszy może przejść przez jezdnię?

- Jakie światło każe się zatrzymać?

- Jakie pojazdy na dwóch kołach mogą poruszać się po drogach?

- Jak nazywają się samochody do przewożenia ciężkich i dużych ładunków?

- Jakie pojazdy mogą jeździć na sygnale?

- Na jakim świetle pieszy może przejść przez jezdnię?

- Jak nazywa się miejsce, gdzie kierowcy mogą zostawić samochód?

- Co kierowca i pasażerowie muszą zapiąć nim samochód ruszy? itp.

pytania do quizu, żetony (piłeczki, guziki), „prawo jazdy”, przygotowane przez nauczyciela, dla każdego dziecka

Propozycje zajęć do tematów od 166. do 170. opracowała Agnieszka Uścińska.



Wyszukiwarka