5. Modyfikacja reagowania na bodźce nazywana adaptacją dotyczy:

1. Przyzwyczajenia

2. Habitacji

3. Zahartowania

4. Wszystkie z wymienionych

26. Badanie pobudliwości nerwowo-mięśniowej przy użyciu prądu neofaradycznego nazywamy diagnostyką:

1. Ilościową

2. Jakościową

3. Elektromiograficzną

4. Żadną z powyższych

27. Krzywa i/t wykorzystywana jest do:

1. Ilościowej pobudliwości mięśni

2. Ilościowej pobudliwości mięśni poprzecznie prążkowanych

3. Oceny charakteru skurczu

4. Wyłącznie do obliczenia wartości natężenia prądu do elektrostymulacji motorycznej

28. Za normę oceny pobudliwości mięśni wyrażoną wartością chronaksji uważa się:

1. 0,01-0,1 ms

2. 0,1-10 ms

3. 0,1-1 ms

4. 2-6 ms

29. Współczynnik akomodacji (WA) służy do wyliczenia:

1. Czasu trwania skurczu

2. Przerwy między skurczami

3. Stopnia uszkodzenia nerwowo-mięśniowego

4. Wielkości prądu do elektrostymulacji

30. Reobaza określa:

1. Wartość czasu trwania impulsu dla prądu prostokątnego

2. Wartość natężenia prądu trójkątnego wywołującego skurcz progowy

3. Wartość natężenia prądu prostokątnego wywołującego skurcz maksymalny

4. Wartość natężenia prądu prostokątnego wywołującego skurcz progowy o czasie trwania 1000ms

31. Za wartość prawidłową ilorazu akomodacji (niedokładne badaniu elektrodiagnostycznym wg. Straburzyńskiego) uważa się wartość:

1. 1,1-1,5

2. 4-8

3. 1,5-2,5

4. 3-5

32. Badanie elektrodiagnostyczne ilościowe przeprowadza się w celu:

1. Wyłącznie do oceny stopnia uszkodzenia nerwu i mięśnia

2. Oceny stopnia uszkodzenia nerwu i mięśni oraz do obliczenia parametrów do elektrostymulacji

3. Wyłącznie do oceny wartości natężenia prądu do stymulacji

4. Wyłącznie do zobrazowania pobudliwości mięśnia

33. W teście diagnostycznym pobudliwości nerwu i mięśnia wg. Langego używa się prądu:

1. Średniej częstotliwości

2. Małej częstotliwości

3. Nie ma to znaczenia

4. Dużym zakresie natężenia

34. Zjawisko akomodacji natwowo-mięśniowej na bodźce elektryczne dotyczy mięśni:

1. Chorych

2. Tylko mięśni porażonych szkieletowych

3. Zdrowych szkieletowych

4. Gładkich

35. Chcąc wywołać skurcz mięśni gładkich należy użyć:

1. Dłuższych serii impulsów elektrycznych trójkątnych

2. Pojedynczego impulsu prostokątnego

3. Tylko impulsów prostokątnych

4. Pojedynczego impulsu trójkątnego

36. Za prawidłową reakcję nerwu i mięśnia wg. Prawa Du Bois Reymonda uważa się kiedy:

1. KZS

2. AZS=KZS

3. KZS>AZS

4. KZS

37. W stymulacji typu FES (funkcjonalnej elektrostymulacji) wykorzystuje się skurcz mięśnia o charakterze:

1. Tylko pojedynczego skurczu mięśnia szkieletowego

2. Tężcowym

3. Nie ma to znaczenia

4. Zarówno tężcowy jak i pojedynczy

38. Do zabiegu elektrostymulacji mięśni szkieletowych wykorzystuje się następujące tzw. Punkty motoryczne:

1. Pośrednie i bezpośrednie

2. Pośrednie

3. Bezpośrednie

4. Żadne z wymienionych

39. Do elektrostymulacji mięśni szkieletowych wg. Kotz'a używa się prądu:

1. TENS

2. Średniej częstotliwości

3. HVS

4. Żadnego z powyższych

40. Elektrostymulacja wg. Forestera polega na:

1. Wybiórczym stymulowaniu mięśni porażonych

2. Równoczesnym stymulowaniu dwóch grup mięśniowych

3. Wybiórczym stymulowaniu nerwów czuciowo - bólowych

41. Do elektrostymulacji mięśni gładkich używa się imp. o przebiegu:

1. Prostokątnych i trójkątnych

2. Tylko prostokątnych

3. Tylko trójkątnych

4. Prostokątnych di fazowych

42. Zabieg elektrostymulacji zwany tono lizą używa się do:

1. Zniesienie silnych dolegliwości bólowych

2. Zmniejszenie napięcia mięśni gładkich

3. Zmniejszenie napięcia mięśni o typie spastycznym

4. Stymulacja mięśni wiotkich

43. Za stymulację jednobiegunową uważa się zabieg wykonywany przy użyciu:

1. 1-ej elektrody punktowej i 1 -ej elektrody płaskiej

2. 1-ej elektrody punktowej używanej w punkcie spustowym

3. Dwóch elektrod płaskich

4. Dwóch elektrod płaskich jeżeli jedna jest katodą ułożoną dogłowowo

44. Za elektrodę czynną w elektrostymulacji motorycznej jednobiegunowej uważa się:

1. Anodę

2. Katodę

3. Tylko katodę ułożoną dogłowowo (proksymalnie)

4. Biegunowość nie ma znaczenia

45. W elektrostymulacji motorycznej czas trwania imp. powinien być możliwie:

1. Najdłuższy

2. Może być dowolny

3. Najkrótszy nie może przekraczać 10 ms

4. Żadne z powyższych

46. Stymulacja mięśni spustowych wg. Jantsch'a wykonywana jest przy użyciu:

1. Pojedynczych imp. elektrycznych

2. Serii imp. elektrycznych

3. Na przemian pojedynczych i serii imp. elektrycznych

4. Żadne z powyższych

48. Mięśnie niedowładne należy stymulować prądem:

1. Kształcie trójkątnym, bipolarnie

2. Kształcie prostokątnym, bipolarnie

3. Kształcie prostokątnym, unipolarnie

4. Kształt nie ma znaczenia, tylko unipolarnie

49. Po przebiegu stymulacji NMES należy wykonać:

1. Galwanizację katodową

2. Galwanizację anodową

3. TENS bipolarnie

4. Stymulację zstępującą

50. Za wartość prawidłowego współczynnika akomodacji (WA) w badaniu elektrodiagnostycznym (wg Straburzyńskiego) uważa się:

1. 1,1-1,5

2. 1 - 0

3. 6 - 8

4. 3 - 6

75. Efekty przeciwbólowe uzyskiwane podczas działania prądu stałego:

1. Są wywołane hamowaniem bodźców bólowych an poziomie rdzenia kręgowego w skutek działania katody

2. Są wywołane miejscową hiperpolaryzacją błon komórkowych włókien bólowych uzyskanych w skutek działania katody

3. Są wywołane miejscową hiperpolaryzacją błon komórkowych włókien bólowych w skutek działania anody

4. Są wywołane miejscową hipopolaryzacją błon komórkowych włókien bólowych w skutek działania anody

76. W galwanizacji środowiskiem chemicznym powstającym pod katodą jest:

1. Środowisko kwaśne

2. Środowisko zasadowe

3. Środowisko obojętne

4. Środowisko zasadowe zmieniające się w trakcie zabiegu na kwaśne

77. Pojęciem: anelektrotonus określa się:

1. Zmniejszenie pobudliwości mięśni w skutek działania ujemnego bieguna prądu elektrycznego

2. Zwiększenie pobudliwości mięśni w skutek działania dodatniego bieguna prądu elektrycznego

3. Zwiększenie pobudliwości mięśni w skutek działania ujemnego bieguna prądu elektrycznego

4. Zmniejszenie pobudliwości mięśni w skutek działania dodatniego bieguna prądu elektrycznego

78. Anaforeza to:

1. Ruch kationów w kierunku anody

2. Ruch anionów w kierunku katody

3. Ruch kationów w kierunku katody

4. Ruch anionów w kierunku anody

79. Podczas wykonywania galwanizacji katodowej:

1. Katoda powinna być mniejsza niż anoda

2. Katoda powinna być większa niż anoda

3. Anoda powinna być mniejsza niż katoda

4. Katoda powinna mieć taka samą wielkość jak anoda

80. W zabiegach jonoforezy stosuje się:

1. Małe dawki prądu stałego

2. Średnie dawki prądu stałego

3. Duże dawki prądu stałego

4. Średnie dawki prądu impulsowych

81. Czynnikami wpływającymi na skuteczność jonoforezy są:

1. Rodzaj leku, stężenie leku i masa cząsteczkowa leku

2. Stężenie leku, czas działania pola elektrycznego i właściwości skóry

3. Masa cząsteczkowa leku, moc i częstotliwość

4. Efekt depozytowy, podłoże leku i czas działania pola elektrycznego

82. Kąpiel elektryczno-wodna łączy w swoim działaniu na organizm:

1. Działanie prądu stałego, wpływ termiczny i hydrostatyczny wody

2. Działanie prądu impulsowego, wpływ termiczny i hydrostatyczny wody

3. Działanie prądu stałego, wpływ termiczny i hydrodynamiczny wody

4. Działanie prądu impulsowego, wpływ termiczny i hydrodynamicznego wody

83. Kąpiel 4-komorowa wstępująca powoduje:

1. Obniżenie pobudliwości OUN

2. Zwiększenie dopływu krwi z krążenia małego do serca

3. Zwiększenie odpływu krwi żylnej z płuc i KKG

4. Zwiększenie odpływu krwi żylnej z serca do płuc

84. Do metod ilościowych stosowanych w elektrodiagnostyce zaliczamy:

1. Galwanopalpację, galwanotonus, krzywa i/t

2. Chronaksymetrię galwanotonus, współczynnik akomodacji

3. Krzywa i/t

4. Żadne z wymienionych

85. Wzór Erba, określający prawo skurczu, przedstawia się następująco:

1. AZS>KZS, KOS>AOS

2. AOS=KOS, KZS>AZS

3. AZS>KZS, AOS>KOS

4. KZS>AZS, AOS>KOS

86. Galwanotonus to objaw diagnostyczny, który wskazuje na:

1. Prawidłową pobudliwość mięśnia

2. Obniżoną pobudliwość mięśnia

3. Nie jest to objaw diagnostyczny

4. Wzmożoną pobudliwość mięśnia

87. Współczynnik akomodacji to:

1. Stosunek ilorazu akomodacji do reobazy

2. Stosunek wartości progowej akomodacji do reobazy

3. Stosunek wartości progowej akomodacji do ilorazu akomodacji

4. Żadna z odpowiedzi nie jest poprawna

88. Współczynnik akomodacji mięśnia zdrowego mieści się w zakresie:

1. 1-2

2. 3-6

3. 6-8

4. 1-6

89. Reobaza to miara pobudliwości tkanki odpowiada:

1. Najmniejszej wartości natężenia impulsów o przebiegu prostokątnym i ti= 500ms

2. Najmniejszej wartości natężenia impulsów o przebiegu trójkątnym i ti= 500ms

3. Najmniejszej wartości natężenia impulsów o przebiegu prostokątnym i ti= 1000ms

4. Najmniejszej wartości natężenia impulsów o przebiegu trójkątnym i ti=1000ms

90. Iloraz akomodacji o wartości 1,1-1,5 świadczy o:

1. Całkowitej utracie zdolności akomodacji

2. Zmniejszonej zdolności akomodacji

3. Zwiększonej zdolności akomodacji

4. Prawidłowej zdolności akomodacji

91. Prawidłowa zdolność mięśnia do akomodacji mieści się w granicach:

1. 0-1

2. 1,1-1,5

3. 1,6-2,5

4. 3-4

92. Trójkąt terapeutyczny przedstawia:

1. Natężenie jakiej należy użyć do stymulacji mięśnia

2. Czasy impulsu jakiej użyć do stymulacji mięśnia

3. Zakres norm dla mięśnia prawidłowo unerwionego

4. Parametry dla mięśni całkowicie odnerwionych

93. Mięsień prawidłowo unerwiony charakteryzuje się następującymi właściwościami:

1. Chronaksja 0,3 ms, punkt podstawny 30 ms, współczynnik akomodacji - 2 (dla impulsu=1 s)

2. Chronaksja 0,5 ms, punkt podstawny 8 ms, współczynnik akomodacji - 4 (dla impulsu=1 s)

3. Chronaksja 1,2 ms, punkt podstawny 10 ms, współczynnik akomodacji - 4 (dla impulsu=1 s)

4. Chronaksja 1,2 ms, punkt podstawny 10 ms, współczynnik akomodacji - 6 (dla impulsu=1 s)

94. Wartość progowa akomodacji to:

1. Najmniejsze natężenie prądu, którym uzyskuje się skurcz stosując impulsy prostokątne

2. Najmniejsze natężenie prądu, którym uzyskuje się skurcz stosując impulsy trójkątne

3. Jest to reobaza impulsu trójkątnego

4. Jest to reobaza impulsu prostokątnego

95. Chronaksja mięśni prawidłowo unerwionych mieści się w przedziale:

1. 1-10 ms

2. 0,1 - 1ms

3. 1 - 50 ms

4. 100 - 400 ms

96. Chronaksja krótsza od 100 ms ale z węzłami świadczy o:

1. Mięśniu zdrowym

2. Mięśniu częściowo odnerwionym

3. Mięśniu całkowicie odnerwionym

4. Mięśniu zdrowym

97. Im wartość chronaksji jest większa tym pobudliwość tkanki jest:

1. Większa

2. Mniejsza

3. Równa chronaksji

4. Równa reobazie

98. Skrócenie czasu chronaksji po serii zabiegów oznacza:

1. Postępujący zanik unerwienia

2. Powrót unerwienia

3. Zaniki mięśnia

4. Całkowite odnerwienie mięśnia

99. Punkt przegięcia (punkt podstawny) jest to:

1. Punkt na krzywej i/t , w którym wartość czasu trwania impulsu i natężenia są najmniejsze

2. Punkt na krzywej i/t , w którym wartość czasu trwania impulsu i natężenia są największe

3. Punkt na krzywej i/t , w którym wartość czasu trwania impulsu i natężenia są takie same

4. Punkt na krzywej i/t , w którym wartość czasu trwania impulsu i natężenia są wyrównane

100. Norma punktu przegięcia dla impulsów prostokątnych i mięśni zdrowych wynosi:

1. 1-50 ms

2. 10-50 ms

3. 50-100 ms

4. 150-400 ms

111. Podczas zabiegów z użyciem pola elektromagnetycznego wielkiej częstotliwości dawkowanego metodą indukcyjną:

1. Rozgrzewanie występuje przede wszystkim w mięśniach

2. Rozgrzewanie występuje przede wszystkim w tkance podskórnej

3. Rozgrzewanie występuje przede wszystkim w skórze

4. Rozgrzewanie występuje przede wszystkim w kościach

112. Pola elektryczne wielkiej częstotliwości powodują:

1. Rozgrzanie tkanek w skutek występowania prądów wirowych w tkankach o dużej zawartości dielektryków

2. Rozgrzanie tkanek w skutek występowania prądów wirowych w tkankach o małej zawartości dielektryków

3. Rozgrzanie tkanek głównie w skutek polaryzacji orientacyjnej w tkankach dobrze przewodzących prąd elektrycznych

4. Rozgrzanie tkanek głównie w skutek polaryzacji orientacyjnej w tkankach słabo przewodzących prąd elektrycznych

121. Najsilniejszy odczyn elektrochemiczny i największe ryzyko uszkodzenia skóry wyst epuje w skutek działania:

1. Impulsów sinusoidalnych o czasie trwania 20 ms

2. Impulsów prostokątnych o czasie trwania 1 ms

3. Podwójnych impulsów szpiczastych o czasie trwania 100 μs

4. Impulsów prostokątnych o czasie trwania 100 μs

122. W celu równomiernego oddziaływania prądu w okolicy stawu skokowego należy zastosować:

1. Prąd jednokierunkowy symetryczny

2. Prąd jednokierunkowy asymetryczny

3. Prąd dwukierunkowy asymetryczny

4. Prąd dwukierunkowy symetryczny

123. W przypadku niewielkiego dobrze zlokalizowanego miejsca chorobowego, ale gdy występuje silna bolesność należy:

1. W miejscu bolesnym przyłożyć anodę i stosować prąd monofazowy

2. W miejscu bolesnym przyłożyć katodę i stosować prąd monofazowy

3. W miejscu bolesnym przyłożyć katodę i stosować prąd przemienny

4. W przypadku bolesnym przyłożyć biegun o silniejszej polaryzacji ujemnego i stosować prąd przemienny asymetryczny

124. Pobudzenie tkanki nerwowej przy naj…kszej dawce prądu wystąpi podczas stosowania:

1. Impulsów sinusoidalnych

2. Impulsów szpiczastych

3. Podwójnych impulsów szpiczastych

4. Impulsów prostokątnych

125. W celu uzyskania głębokich efektów przekrwiennych najlepiej zastosować:

1. Prąd sinusoidalnych o częstotliwości 50 Hz

2. Prąd o częstotliwości 5000Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 20-50 Hz

3. Prąd prostokątnych o częstotliwości 20-50 Hz

4. Prąd prostokątny o częstotliwości 80-100 Hz

126. W przypadku bólu ostrego wykonuje się:

1. Stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aβ w celu hamowania hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie rdzenia kręgowego

2. Stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aδ w celu hamowania hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie rdzenia kręgowego

3. Stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aβ w celu hamowania hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie międzymózgowia

4. Stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aδ w celu hamowania hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie rdzenia kręgowego

127. W bólach przewlekłych wykonuje się elektrostymulację o intensywności:

1. Powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien ruchowych i można nawet nieznacznie przekroczyć próg bólu

2. Powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien czuciowych tuz poniżej progu bólu, ale tak aby nie przekraczać progu pobudliwości włókien ruchowych?

3. Powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien ruchowych ale nie można przekroczyć progu bólu

4. Powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien czuciowych i można nawet przekroczyć próg bólu

128. Zjawisko ?

1. Dotyczy tylko czuciowych włókien nerwowych i polega na zwiększeniu ich wrażliwości na działający bodziec

2. Dotyczy tylko czuciowych włókien nerwowych i polega na zmniejszeniu ich wrażliwości na działający bodziec

3. Dotyczy tylko bólowych włókien nerwowych i polega na zwiększeniu ich wrażliwości na działający bodziec

4. Dotyczy tylko bólowych włókien nerwowych i polega na zmniejszeniu ich wrażliwości na działający bodziec

129. Efekty przekrwienne w tkankach podczas stymulacji na poziomie czuciowym zachodzą przu częstotliwości prądu:

1. 1-20 Hz

2. 20-50 Hz

3. 50-100 Hz

4. 100-150 Hz

130. W celu wywołania efektów przekrwiennych w tkankach na niewielkiej głębokości (np. przewlekłe zapalenie okołostawowe nadgarstka) najlepiej zastosować:

1. Imp. prostokątne (TENS) o czasie trwania 50μs i częstotliwości 50 Hz

2. Podwójne imp. wysokonapięciowe o czasie trwania 100μs i częstotliwości 50 Hz

3. Prąd o częstotliwości niskiej 1000Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 50 Hz

4. Prąd diadynamiczny Bernarda MF

131. Stosując TENS w leczeniu ostrego nerwobólu nerwu łokciowego należy wykonać:

1. Stymulację o częstotliwości 90-125 Hz

2. Stymulację o częstotliwości 60-80 Hz

3. Stymulację o częstotliwości 1-30 Hz

4. Stymulację o częstotliwości 1-5 Hz

132. W celu wykonania elektrostymulacji w podostrych dolegliwościach bólowych w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego u pacjenta otyłego najlepiej zastosować:

1. Podwójne impulsy wysokonapięciowe o częstotliwości 50-100 Hz

2. Prąd o częstotliwości 8000 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 50-100 Hz

3. Prądy Bernarda DF i LP

4. Katodowy prąd stały

133. Chcąc wywołać efekty przeciwbólowe w przebiegu nerwobólu nerwu pośrodkowego poprzez stymulację prądami Traberta należy:

1. Anodą stymulować korzenie nerwowe C4-C7

2. Katodą stymulować korzenie nerwowe C6-C8

3. Anodą stymulować korzenie nerwowe C6-C8

4. Katodą stymulować korzenie nerwowe C7-Th2

134. Diadynamiczny prąd Bernarda CP jest to prąd:

1. Przede wszystkim o właściwościach przeciwbólowych i jest zalecany w bólach ostrych

2. Przede wszystkim o właściwościach przeciwbólowych i jest zalecany w bólach przewlekłych

3. O dużych właściwościach przekrwiennych i dlatego jest zalecany w leczeniu przewlekłych zapaleń

4. O dużych właściwościach przekrwiennych i dlatego nie jest zalecany w leczeniu przewlekłych obrzęków

135. U pacjenta z przewlekłym zapaleniem torebki stawowej stawu skokowego, gdzie celem terapii jest przede wszystkim działanie przeciwzapalne i w niewielkim stopniu przeciwbólowe należy zastosować:

1. 1-5 dzień prąd DF+LP, 6-10 dzień prąd CP+LP+DF

2. 1-5 dzień prąd LP+CP, 6-10 dzień prąd DF+CP+MF

3. 1-5 dzień prąd LP+CP, 6-10 dzień prąd CP+MF

4. 1-5 dzień prąd LP+CP, 6-10 dzień prąd DF+LP+ CP

136. Elektrostymulacja TENS o częstotliwości 1-10 Hz:

1. Pobudza przede wszystkim rdzeniowe mechanizmy przeciwbólowe i stosowana jest w bólach ostrych

2. Pobudza przede wszystkim rdzeniowe mechanizmy przeciwbólowe i stosowana jest w bólach przewlekłych

3. Pobudza przede wszystkim ponadrdzeniowe mechanizmy przeciwbólowe i stosowana jest w bólach przewlekłych

4. Pobudza przede wszystkim ponadrdzeniowe mechanizmy przeciwbólowe i stosowana jest w bólach ostrych

137. Gdy celem terapii jest działanie przeciwbólowe i przekrwienie w miejscu zapalenia po ustąpieniu objawów ostrego zapalenia należy zastosować:

1. TENS o częstotliwości 100-150 Hz, stymulacja tylko do wystąpienia efektów czuciowych

2. TENS o częstotliwości 20-100 Hz, stymulacja tylko do wystąpienia efektów czuciowych

3. TENS o częstotliwości 1-100 Hz, stymulacja tylko do wystąpienia skurczów mięśni

4. TENS przerywanymi seriami impulsów (burst) o częstotliwości serii impulsów 1-5 Hz, stymulacja do wystąpienia skurczów mięśni

138. Przenikanie prądu średniej częstotliwości do tkanek:

1. Jest większe niż prądu małej częstotliwości

2. Jest mniejsze niż prądu małej częstotliwości

3. Jest większe niż prądu małej częstotliwości ale tylko w mięśniach

4. Może być większe lub mniejsze niż prądu małej częstotliwości w zależności od rodzaju tkanek

139. Wykonując zabieg prądami interferencyjnymi (wg metoyki Nemecka), którego celem jest działanie na duży obszar (np. leczenie stawu kolanowego i tkanek okołostawowych) należy zastosować:

1. Trójkątne pole interferencyjne

2. Sinusoidalne pole interferencyjne

3. Statyczne pole interferencyjne

4. Dynamiczne pole interferencyjne

140. Stosując prąd średniej częstotliwości w leczeniu podostrego zapalenia w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego należy zastosować:

1. Prąd o częstotliwości 400 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 50-150 Hz

2. Prąd o częstotliwości 4000 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 50-100 Hz

3. Prąd o częstotliwości 6000 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 1-20 Hz

4. Prąd o częstotliwości 6000 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 100-120 Hz

141. …

142. Anodowa elektrostymulacja wysokonapięciowa:

1. Jest przeciwwskazana w przypadku ran i innych uszkodzeń tkanek miękkich

2. Jest szczególnie wskazana w przypadku ziarninowania ran

3. Jest wskazana do leczenia uszkodzeń tkanek miękkich w celu pobudzenia naskórkowania rany

4. Jest wskazana do leczenia uszkodzeń tkanek miękkich u celu oczyszczenia rany z wydzieliny ropnej

143. Katodowa elektrostymulacja wysokonapięciowa:

1. Jest przeciwwskazana w przypadku ran zainfekowanych

2. …do powierzchni rany i jest szczególnie wskazana w celu oczyszczenia ran zainfekowanych

3. … ujemnie spolaryzowane komórki naskórka i jest szczególnie wskazana w celu pobudzenia naskórkowania rany

4. … z powierzchni rany i jest szczególnie wskazana w celu ran zainfekowanych

144. W celu pobudzenia ziarninowania przewlekłych ubytków tkanek miękkich, odleżyny i owrzodzenia należy zastosować:

1. Katodową elektrostymulację wysokonapięciową o częstotliwości 10-50 Hz

2. Katodową elektrostymulację wysokonapięciową o częstotliwości 100-120 Hz

3. Anodową elektrostymulację wysokonapięciową o częstotliwości 100-120 Hz

4. Anodową elektrostymulację wysokonapięciową o częstotliwości 10-50 Hz

145. Do zwiększenia aktywności fibroblastów na powierzchni rany dochodzi pod wpływem:

1. Ujemnego bieguna prądu elektrycznego

2. Dodatniego bieguna prądu elektrycznego

3. Prądu przemiennego

4. Prądu prostokątnego, a polaryzacja nie odgrywa żadnej roli

146. Podczas zabiegu terapii łączonej głowica ultradźwiękowa połączona jest z:

1. Ujemnym biegunem prądu, a ultradźwięki skojarzone są z prądem impulsowym

2. Ujemnym biegunem prądu, ale tylko w przypadku gdy ultradźwięki skojarzone są z prądem stałym

3. Dodatnim biegunem prądu, ale tylko w przypadku gdy ultradźwięki skojarzone są z prądem stałym

4. Dodatnim biegunem prądu, a ultradźwięki skojarzone są z prądem impulsowym

147. Podczas wykonywania terapii łączonej w silnych dolegliwościach bólowych i nasilenie bólu 8 w skali 10-stopniowej wskazane są:

1. Ultradźwięki o emisji przerywanej i prądy diadynamiczne DF

2. Ultradźwięki o emisji przerywanej i elektrostymulacja wysokonapięciowa o częstotliwości 100 Hz

3. Ultradźwięki o emisji ciągłej i TENS o częstotliwości 100 Hz

4. Ultradźwięki o emisji przerywanej i TENS o częstotliwości 10 Hz

148. Podczas wykonywania terapii skojarzonej w celu pobudzenia ukrwienia i działania przeciwzapalnego wskazane są:

1. Ultradźwięki o emisji ciągłej i elektrostymulacja wysokonapięciowa o częstotliwości 100 Hz

2. Ultradźwięki o emisji przerywanej lub ciągłej i elektrostymulacja wysokonapięciowa o częstotliwości 25-30 Hz

3. Ultradźwięki o emisji przerywanej i elektrostymulacja wysokonapięciowa o częstotliwości 5 Hz

4. Ultradźwięki o emisji ciągłej i TENS o częstotliwości 100 Hz

149. Podczas zabiegu terapii skojarzonej leczenie mięśniowych powierzchownych(mięśniowo-powięziowych) punktów spustowych będzie wymagało zastosowania ultradźwięków o częstotliwości:

1. 500kHz-1MHz(800-1)

2. 1MHz-2MHz

3. 2MHz-3MHz

4. 3MHz-4MHz

150. Podczas zabiegu terapii skojarzonej stosowanego w przypadku przewlekłego bólu o małym nasileniu zlokalizowanego w obrębie mięśnia dwugłowego uda … ultradźwięków będzie wynosić:

1. 0,05-0,5 W/cm²

2. 0,5-1,0 W/cm²

3. 1,0-1,5 W/cm²

4. 1,5-2 W/cm²

151. W przypadku przewlekłych głęboko zlokalizowanych zmian mięśniowych zastosować należy ultradźwięki o następujących parametrach:

1. dawka 1,0-1,5W/cm2, emisja ciągła, częstotl. 1 MHz, zabiegi wykonywane codziennie, liczba zabiegów w serii 10-12

2. dawka 0.5-1,0, emisja impulsowa(75%),częstotl. 1 MHz, zabiegi wykonywane trzy razy w tygodniu, liczba zabiegów w serii 10

3. dawka 1,0-1,5, emisja ciągła,częstotl.3 MHz, zabiegi wykonywane codziennie, liczba zabiegów w serii -12-15

4. dawka 1,5-2,0, emisja ciągła, częstotl. 3 MHz, zabiegi wykonywane codziennie ,liczba zabiegów w serii 12-15

153. Za stymulację jednobiegunową uważa się zabieg wykonywany przy użyciu:

1. 1-ej elektrody mniejszej i 1-ej elektrody płaskiej większej

2. 1-ej elektrody punktowej używanej w punkcie spustowym dwóch elektrod płaskich

3. dwóch elektrod płaskich

4. dwóch elektrod płaskich jeżeli jedna jest katodą położoną dogłowowo

154. w stymulacji mięśni prawidłowo unerwionych można zastosować:

1. prąd o częstotliwości 1000-2000 Hz w celu uzyskania przerywanych skurczów tężcowych mięśnia

2. prąd o częstotliwości 1000-2000 Hz zmodulowany do prądu o częstotliwości 1-10 Hz

3. prąd o częstotliwości 2000-2500 Hz zmodulowany do prądu o częstotliwości 30-70Hz

4. prąd o częstotliwości 4000-4500 Hz zmodulowany do prądu o częstotliwości 30-70Hz

155. Zupełne skurcze tężcowe mięśni szybkokurczliwych zachodzą przy częstotliwości prądu:

1. 10-25 Hz

2. 25-70 Hz

3. 60-110 Hz

4. 1-10 Hz

156. Zupełne skurcze tężcowe włókien mięśniowych wolnokurczliwych występują:

1. już przy częstotliwości 5-10 Hz

2. już przy częstotliwości 70-80 Hz

3. już przy częstotliwości ? - 56 Hz

4. już przy częstotliwości ? - p. 56 Hz

157. U pacjenta z przewlekłym stanem zapalnym i bólami o małym nasileniu zalecana jest następująca metodyka prądów diadynamicznych:

1. 1-3 dzień prąd DF, 4-6 dzień DF + LP, 7-10 dzień prąd DF + LP + CP

2. 1-3 dzień prąd LP, 4-6 dzień LP + CP, 7-10 dzień prąd CP

3. 1-3 dzień prąd DF, 4-6 dzień LP, 7-10 dzień prąd CP + DF

158. U pacjenta z podostrym stanem zapalnym i bólami o średnim nasileniu zalecana jest metodyka prądów diadynamicznych:

1. 1-3 dzień prąd DF + LP, 4-6 dzień LP + CP, 7-10 dzień prąd DF + LP + CP

2. 1-3 dzień prąd DF + LP, 4-6 dzień LP + CP, 7-10 dzień prąd CP + MF + DF

3. 1-3 dzień prąd DF + LP, 4-6 dzień DF + LP + CP, 7-10 dzień prąd LP + CP

159. w celu wywołania efektów przekrwiennych i przeciwzapalnych w zapaleniach przewlekłych zalecana jest następująca metodyka prądów diadynamicznych:

1. 1-5 dzień prąd LP + CP, 6-10 dzień prąd CP + MF

2. 1-5 dzień prąd DF + LP, 4-6 dzień prąd DF + CP, 7-10 dzień prąd DF + LP + CP

3. 1-5 dzień prąd LP + CP, 6-10 dzień prąd DF + MF

160. W prądach Traberta stosowane są

1. impulsy prostokątne o czasie trwania 5 ms i czasie przerwy między impulsami 2 ms

2. impulsy prostokątne o czasie trwania 2 ms i czasie przerwy między impulsami 5 ms

3. impulsy trójkątne o czasie trwania 5 ms i czasie przerwy między impulsami 2 ms

161. Aby wywołać hamowanie bólu na poziomie rdzenia kręgowego należy użyć prądu o częstotliwości

1. 1-4 HZ

2. 50-60 Hz

3. 90-100 Hz

4. 40-50 HZ

---