Geriatria 04.04.2008
Fizjoterapia w geriatrii
Dziedzina zajmująca się starością „Gerontologia”
biologiczna - medycyna, biologia, rehabilitacja
psychospołeczna - psychologia, socjologia
Geriatria - medycyna starości
Granice poszczególnych okresów życia:
okres młodości- okres rozwojowy do 30 roku życia
twórczy okres produkcyjny
przedział dojrzałości 30 - 44 rż
wiek średni od 45 do 59 rż
Okres starości
podokres starości wczesnej od 60 do 74
podokres starości właściwej od 75 do 89
podokres długowieczności 90 lat i więcej
czynniki przyspieszające proces starzenia
obniżenie aktywności fizycznej
przeciążenie układu nerwowego
nieprawidłowe odżywianie
używki
ostre i przewlekłe stany chorobowe
niewłaściwy stosunek do starości
brak rekreacji
zmiana środowiska
izolacja psychiczna i społeczna
brak przygotowania do starości
Cechy starzenia się
rozciągnięcie w czasie
nierówność; gatunków, osobników, komórek
mierzalność: wiek kalędarzowy- wiek biologiczny
zapadalność na różne choroby
główne zmiany wsteczne zachodzące w tkankach
histereza i odwodnienie protoplacmy
degeneracja
atrofia: zanik mięśni
aregeneracja
Teorie starzenia
1 teoria zużycia- starzenie się organizmu pewniej ilości energii witalnej w wyniku toczących się procesów
2 teoria zmian strukturalnych- wiąże starość z postępującym odwodnieniem tkanek np. gromadzenie się złogów barwnikowych (lipofuscyny)
3 teoria upośledzonego sterowania- tłumaczy się starzenie się upośledzeniem ważnego dla ustroju narządu np.: OUN, tarczycy, gonad
4 teoria toksykologiczna- sięgające medycyny egipskiej postępujące zatrucie tkanek zewnątrzpochodnymi czynnikami toksycznymi (nadmiar pokarmów, promieniowanie kosmiczne)
5 teoria ewolucyjna - organizmu o budowie złożonej przekazują tylko plazmę zarodkową. Pozostała część ciała nie jest przydatna do żadnych celów
6 teorie molekularne- są podporządkowane regule Hayflicka (zegar życia) komórki mogą ulec podziałowi około 50 razy.
Teorie molekularne:
teoria błędów genetycznych- komórki przy syntezie DNA i RNA popełniają omyłki by w końcu doprowadzić do zmian starczych
teoria wolnych rodników- wolne rodniki które czynią szkody strukturalne
teoria międzydrobinowych wiązań krzyżowych- powstawanie poprzecznych wiązań między drobinami białka (kolagenu)
teoria antyimmunologiczna - niewydolny system obrony immunologicznej
teoria przysadkowa- starość łączy się z niedoborem hormonów
Najczęstsze przyczyny utraty sprawności
zmiany inwolucyjne
zmiany patologiczne
zaburzenia: układu oddechowego i krążenia, układu nerwowego, narządu ruchu, słuchu wzroku i równowagi
Zmiany starcze narządów układów
układ krążenia: gorsze przystosowanie do wysiłku, opóźnienie reakcji naczyniowych, hipotonia ortostatyczna
narząd ruchu: stawy kręgowo-żebrowe, chrząstki żebrowe, kształt klatki, osteoporoza, przepona
Przyczyny upośledzenia motoryki chodzenia
choroba zwyrodnieniowa stawów
nieprawidłowowści aparatu ścięgnisto-więzadłowego
zmiany w obrębie stóp
zaburzenia postawy
Narząd wzroku:
-pogorszenie przystosowania wzroku do ciemności
pogorszenie widzenia odległości
Zmniejszona ostrość spowodowana zaćmą, utrata widzenia obwodowego pierwszy objaw jaskry, cukrzyca może powodować uszkodzenia siatkówki w wielu miejscach
Sylwetka:
zmniejszenie wzrostu o 3 do 5 cm
nasilona kifoza górnego odcinka kręgosłupa piersiowego
głowa wysunięta ku przodowi
zmniejszona przestrzeń między klatką piersiową a kośćmi biodrowymi
zmniejszenie obwodu obręczy barkowej
miednica ulega rotacji
Starzenie się kości i mięśni
zmniejsza się siła mięśni ponieważ obumierają niektóre włókna mięśniowe i niektóre komórki nerwowe zaopatrujące je.
Starzenie się wpływa bardziej na włókna szybko działające dlatego z wiekiem trudniej prędko biec choć można jeszcze tańczyć godzinami
Z wiekiem wzrasta proces kościgubny nad kościotwórczym
Zmniejsza się gęstość kości
Więzadła i torebki stawowe sztywnieją
Zmiany starcze
zmniejszenie masy ciała
przedłużenie fazy skurczu i relaksacji
zaburzenie motoryki
Starzenie się skóry
w miarę starzenia się skóra właściwa i jej naskórek są luźniej związane ze sobą przez co skóra staje się bardziej wiotka
komórki skóry dzielą się rzadziej i mniej regularnie
wolniej usuwane są martwe komórki co prowadzi do występowania patologicznych narośli skóry i wydłuża gojenie się ran
w ciągu 10 lat tracimy około 10-20% komórek barwnikowych a te które pozostają wytwarzają pigment mniej doskonały dlatego na starej skórze tworzą się przebarwienia, nie opala się tak nierównomiernie jak młoda i jest bardziej narażona na oparzenia słoneczne
utrata pigmentu powoduje także siwienie włosów natomiast zmniejsza częstość podziałów komórkowych spowalnia ich wzrost
skóra właściwa traci około 20% pierwotnej grubości, traci włókna i elastyczność co prowadzi do powstawania zmarszczek
starzenie się prowadzi także do utraty drobnych skórnych naczyń krwionośnych i gruczołów potowych
dodatkowo skóra jest wystawiona na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych np. promieniowania UV
Starzenie się układu nerwowego
neurony mózgu obumierają lub tracą swoje funkcje nie są zastępowane
dochodzi zarówno do utraty komórek nerwowych (istoty szarej) jak i komórek podporowych ( istoty białej)
niektóre obszary mózgu są bardziej wrażliwe na utratę komórek (np.:hipokamp w chorobie alzheimera)
maleje sprawność umysłowa wymagająca szybkości, wydłuża się prosty czas reakcji
narastają problemy z pamięcią głównie krótkotrwałą
Starzenie się układu krążenia
tętnice sztywnieją, grubieją a ich wewnętrzny wymiar ulega zmniejszeniu
dodatkowo powstają w nich blaszki miażdżycowe
miedzy 30 a 90 rokiem życia serce powiększa się o prawie 0,3% na rok co jest spowodowane przede wszystkim wzrastającą grubością prawej komory i zwiększeniem jej oporów
maleje spoczynkowa częstość skurczów
liczba komórek rozrusznika zmniejsza się w takim stopniu że w wieku 75 lat działa tylko około 10% z nich
suma zmian w sercu i tętnicach prowadzi do ogólnego spadku maksymalnego zużycia tlenu w czasie wysiłku
Starzenie się układu rozrodczego
szybkość utraty sprawności różni się u obu płci
jądra mężczyzny w miarę upływu lat produkują mniej plemników ponadto miej jest aktywnych
zwalnia się u nich odpowiedź sexualna a częstość impotencji wzrasta
spada poziom testosteronu
kobiety tracą możliwość reprodukcji po około 2/3 części życia
po około 50 roku życia obniża się poziom gonadotropin, ustaje jajeczkowanie i menstruacja (menopauza)
następuje spadek odporności, zaburzenia reakcji poziomu cholesterolów przez utratę estrogenów
wraz z utratą żeńskich hormonów płciowych wzrasta ryzyko na raka narzadów rodnych
Znaczenie witamin „Święta trójca” tych związków: A, C, E
Psychika człowieka w wieku podeszłym
osobowość, intelekt
więzi psychospołeczne
zaburzenia psychiczne w wieku podeszłym
Upadek ( z medycznego punktu widzenia)- zdarzenie polegające na nagłej niezamierzonej zmianie pozycji ciała w wyniku utraty równowagi w czasie chodzenia lub wykonywania innych czynności w skutek czego poszkodowany znajduje się na ziemi lub podłodze (bez udziału sił zewnętrznych)
Epidemiologia upadków
Częstość upadków wzrasta z wiekiem 33% osób ≥ 65 rok życia mieszkających we własnych domach upada co najmniej raz w roku
65-74 - 25% (1/4)
≥75 - 30% (1/3)
≥80 - 50% (1/2)
Upadki wśród osób hospitalizowanych 20%
Skłonność do upadków u kobiet:
1 w wieku 65 do 74lat kobiety upadają dwa razy częściej niż mężczyźni
2 w starszych grupach wiekowych częstość upadków wyrównuje się.
Urazy i upadki w opiece instytucjonalnej.
Dotyczy 2/3 pensjonariuszy domów dla przewlekle chorych (45-67%)
sprawni
mniej sprawni
schorowani
brak mobilizacji dla aktywnych
U pensjonariuszy domów opieki częściowej upadki zakończone są poważnymi urazami 17,5% vs 3%
upadki są następstwami złego stanu zdrowia, słabej kondycji
brakiem prowadzenia oceny ryzyka upadków
Przyczyny upadków i urazów
wewnętrzne
zewnętrzne
Przyczyny upadków są następstwem
1 zmian inwolucyjnych
narządów koordynacyjnych równowagi
narządu kontrolującego postawę
chód (pochylenie sylwetki
OUN
2 chorób i ich konsekwencji (np. Parkinson, stan po udarze)
3 stosowanych leków
Zewnętrzne
Brak dostosowania warunków
w miejscu zamieszkania (pokój- ciasne przejścia, złe fotele)(łazienka- brak uchwytów, niska toaleta)(schody- zbyt wysokie stopnie)
w otoczeniu domu i okolicy
Rodzaje upadków
1.upadki sporadyczne
czynniki zewnętrzne
wychodzenie z domu (np.: schody)
osoby w dobrej kondychi fizycznej
osoby poniżej 75 lat
2. upadki spontaniczne
czynniki zewnetrzne+wewnętrzne
zmiana pozycji (wstanie, siadanie)
upośledzenie sprawności funkcjonalne
upadki z reguły wielokrotne
Następstwa upadków
Urazy
złamania kości udowej 50%, ramieniowej, promieniowej
obrażenia tkanek miękkich 10-20%(stłuczenia, naderwania)
urazy czaszki(wstrząśnienie mózgu, krwotoki śródmózgowe)
Złamanie biodra
90% złamań biodra jest bezpośrednim skutkiem upadku podczas którego dochodzi do obciążenia krętarza większego 35J
Złamanie w stawie biodrowym
złamanie bez przemieszczenia (ból w pachwinie podczas obciążania kończyny)
złamanie z przemieszczeniem (skrócenie i rotacja na zewnątrz złamanej kończyny)
Zespolenia
zespolenie gwoździami trójkątnymi i płytką
endoproteza Austin Moora
proteza Thompsona
Konsekwencje unieruchomienia
Wzrost ryzyka
zaburzenia układu oddechowego
zaburzenia układu moczowego
zakrzepica żył głębokich
powstanie odleżyn
zespół poupadkowy
Zespół poupadkowy
Prowadzi do ograniczeń aktywności fizycznej i uzależnienia osoby starszej od fotela lub łużka.
- strach przed ponownym upadkiem (20-25%) osoby które doznały upadku
strach przed upadkiem ponad 20% osób które nie doznały upadku, subiektywna negatywna ocena możliwości poruszania się i utrzymania równowagi
Sytuacje w których dochodziło do upadków
zmiany pozycji z siedzącej na stojącą 53%
zmiany pozycji z stojącej na siedzącą 3,8%
podczas chodzenia 31%
WC lub idąc do WC 7,8%
Wychodzenie do WC
70% osób starszych korzysta z WC w nocy
Ocena pacjęta- usprawnianie: Diagnostyka -> ocena rokowania -> ocena funkcjonalna -> planowane usprawnianie -> realizacja
Wykład geriatria 11.04.2008
Schorzenia neurologiczne to problem społeczny
długotrwały i postępujący przebieg
brak przygotowania opiekunów
przystosowanie pacjentów do opieki długoterminowej
Postępowanie terapeutyczne
- stały element postępowania leczniczego
decyduje o jakości życia pacjenta
zmniejsza koszty opieki
realizowany przez zespół
Pacjent w opiece długoterminowej
lekarz
pielęgniarka
rehabilitant
psycholog
terapeuta zajęciowy
inni specjaliści (logopeda)
Cele postępowania terapeutycznego
usprawnianie poszczególnych narządów
utrzymanie samodzielnego funkcjonowania
ZAPOBIEGANIE UNIERUCHOMIENIU
Zaburzenia zachowania w chorobie Alzheimera
obrócenie rytmu dobowego
błądzenie (4-26%) duży problem dla opiekuna
wędrowanie (10-60%) dreptanie, bezcelowa aktywność ruchowa
pobudzenie agresja fizyczna(popychanie kopanie szczypanie) agresja słowna, krzyk
zaburzenia aktywności seksualnej (odchamowanie 7%)
zaburzenia lękowe
spadek zainteresowania otoczeniem
zaburzenia apetytu (anoreksja 10%)
Choroba Alzheimera
Pewne rozpoznanie jest możliwe tylko wtedy kiedy w badaniu klinicznym stwierdzono otępienie, a badanie pośmiertne wykazało neurony z cechami zwyrodnienia neurofibrylarnego.
Rozwija się stopniowo. Reisberg wyróżnił 7 stadiów narastania zaburzeń czynności poznawczych - od stanu prawidłowego do zaburzeń o najczęstszym nasileniu (GDS- global deterioretion scole)
Stadium 1 - brak zaburzeń poznawczych
2 - pogranicza otępienia (np. zapominanie nazwisk bliskich)
3 - niewielkie otępienie ( np. zagubienie w podróży)
4 - umiarkowane otępienie (np. zaburzenia oriętacji w czasie)
5 - średnio nasilone otępienie ( niesamodzielny w zakresie samoobsługi - wymaga stałej pomocy lub miejsca w domu opieki)
6 - znaczne otępienie (nietrzymanie zwieraczy, zachowanie urojeniowe)
7 - bardzo ciężkie otępienie (utrata mowy, utrata zdolności psychomotorycznych, leżenie w łóżku)
Kliniczne rozpoznanie różnicowe stwierdzonego otępienia w pierwszym etapie polega przede wszystkim na wykluczeniu innych niż choroba Alzheimera przyczyn otępienia
Testy oceniające sprawność funkcjonalną
Elderly Mobility Scale (Shmith 1994)
Test minimum Moteur (Pfitznmeyer 1999)
Test “ted up and go” (Mathias 1986)
Test Timetti (POMA) (Timetti 1986)
Test Berg (Berg 1988)
Rivermead Mobility Index (Collen 1991)
Test “get up and go”
Ocenia:
zmiany pozycji z siedzącej do stojącej
ze stojącej do siedzącej
wykonywanie zwrotów
równowaga statyczna i dynamiczna
chód 6 metrów
Test Timetti (POMA)
Ocenia:
równowagę i chód
ryzyko upadków
16 czynności - 9 równowaga, 7 chód
28 punktów maksymalnie, >19 duże ryzyko upadków
Test Berg
Ocenia:
zmiany pozycji
równowagę w pozycji statycznej i dynamicznej
Dobór odpowiednich pomocy do poruszania się
0-20 poruszanie się na wózku
21-40 poruszanie się z pomocą (balkonik, laska)
41-56 poruszanie się bez pomocy
14 czynności oceniających od 0 do 4 punktów jedno ćwiczenie maksymalni można uzyskać 56 punktów.
przejście z pozycji siedzącej do stojącej
stanie bez podparcia
siedzenie bez opierania się stopy na podłodze
przejście z pozycji stojącej do siedzącej
transfery
stanie z zamkniętymi oczami
stanie ze złączonymi stopami
skłon do przodu z wyciągniętymi rękami
podniesienie przedmiotu z ziemi
oglądanie się i patrzenie do tyłu
obrót o 360°
stawianie naprzemiennie stóp na taborecie
stanie bez podparcia jedną stopą przed drugą
stanie na jednej nodze
Elderly mobility Scale
Ocenia:
zmiany pozycji pacjenta (leżąca - stojąca)
możliwość pochylenia się
chód
szybkość chodu na dystansie 6 metrów
7 czynności oceniających od 0-4 punkty
Test minimum Moteur
Ocenia:
w pozycji leżącej, siedzącej, stojącej
chód - uchy w stawie kolanowym i skokowym
zwroty
korzystanie z pomocy technicznych
20 czynności ocenianych od 0 do 1 punktu
Test Rivermed Mobility Index RMI
Ocernia:
zmiany pozycji w łóżku
przejście z leżenia do siedzenia i stania
Chód w pomieszczeniu i poza pomieszczeniem.
Dwie wersje oceniające 15 lub 8 czynności
Skala 6 stopniowa (od 0 do 5 pkt)
Metody oceny sprawności funkcjonalnej
nie wymagają dużych nakładów finansowych ani czasu
możliwość zastosowania w każdych warunkach\
niezawodne we wszystkich przypadkach
proste do wykonania
powtarzalne i czułe
powinny być zastosowane w takim kontekście i warunkach w jakich zostały opracowane
osoba wykonująca badanie powinna być przeszkolona co do celów wykonania i procedur postępowania zgodnie ze wskazówkami podanymi przez autora
Leczenie usprawniające
Leczenie otępienia wymaga dużej ostrożności, natomiast opieka nad chorym z otępieniem cierpliwości i umiejętności
-leczenie farmakologiczne
-leczenie pozafarmakologiczne
Leczenie farmakologiczne
Powinno uwzględniać:
podawanie leków o jak najsłabszym działaniu
stosowanie raczej kuracji niż doraźnego podawania leków
utrzymanie przez długi czas najniższych dawek leku
Leczenie pozafarmakologiczne to postępowanie terapeutyczne pomagające utrzymaćchorego w jak najlepszej kondycji psychicznej i fizycznej
Obejmuje programy między innymi
rehabilitacji ruchowej
terapii zajęciowej
muzykoterapii
Leczenie usprawniające
nadaje sens wskazując cel do osiągnięcia
pomaga w utrzymaniu możliwości motorycznych
zmniejsza ryzyko upadku
poprawia krążenie, trawienie
poprawia nastrój, sen
konieczność prowadzenia od 3 stadium wg Reisberga
Zalecenia do wykonywania ćwiczeń u pacjentów z otępieniem
poznać problemy zdrowotne pacjenta
stawiać skromne cele
planować aktywność fizyczną
ćwiczyć czynności życia codziennego
ćwiczyć bazując na reminiscencjach
zachęcać pacjenta
być kreatywnym
ćwiczenia równowagi i chodu. Rehabilitacja opiera się na 5 założeniach:
wzmacnianie mięśni
nauka przemieszczania środka ciężkości
praca nad równowagą z poruszaniem głową i oczami
dobór odpowiednich pomocy technicznych
redukcja chodu
Wzmacnianie mięśni
ćwiczenia indywidualne
ćwiczenia grupowe
pomoce do ćwiczeń
Ćwiczenia grupowe
grupa 12-14 pacjentów
1 D / 3
20-25 minut
2-3 x w tygodniu
ćwiczenia indywidualne bez obserwacji osoby drugiej (np. laska)
ćwiczenia indywidualne z obserwacją osoby drugiej
z podawaniem przedmiotu z jednej strony na drugą
ćwiczenia refleksu ( z piłkami)
ćwiczenia grupowe (gra w grupie)
Ćwiczenia zadania
wzrastający stopień trudności
zapewnienie indywidualnego postępu
zapewnienie współzawodnictwa
Przekazywanie informacji
być vis- a - vis chorego
podtrzymać kontakt wzrokowy
poruszać się powoli
mówić powoli, używać słów prostych
stosować tylko jedno pytanie
czekać na odpowiedź
używać mimiki twarzy
używać gestów które tłumaczą lub ułatwiają odbiór
Specjalnie zaprojektowane urządzania ułatwiające codzienne czynności manualne.
Zasady usprawniania w schorzeniach układu krążenia u osób starszych.
Nadciśnienie tętnicze jest choroba sercowo - naczyniowa, która charakteryzuje się podwyższonym ciśnieniem krwi równym lub przekraczającym 140 / 90 mm Hg
Wysokość tętniczego ciśnienia krwi zależy
od pracy serca
od elastyczności tętnic
od oporu obwodowego (dotyczy tętniczek i naczyń włosowatych)
klasyfikacja skurczowe rozkurczowe
optymalne <120 <80
prawidłowe <130 <85
wysokie prawidłowe 130-139 85-89
stopień 1 nadciśnienia 140-159 90-99
stopień 2 nadciśnienia 160-179 100-109
stopień 3 nadciśnienia ≥180 ≥110
Częstość występowania nadciśnienia tętniczego
W Polsce choruje około 20% dorosłej populacji, po 65 roku życia nadciśnienie tętnicze występuje u 30-50% osób
85% - nadciśnienie samoistne
15% - nadciśnienie wtórne
Podział chorych na nadciśnienie tętnicze:
pierwotne (samoistne) - występuje u około 90% chorych, przyczyna złożona w pełni niepozorna - podkreśla się udział genów, środowiska, diety, stresu i stylu życia
wtórne (objawowe) - podwyższone ciśnienie tętnicze jest tylko objawem innej choroby która dotyczy najczęściej nerek, dużych tętnic czy zaburzeń czynności gruczołów wydzielających substancje regulujące wysokość ciśnienia krwi
Czynniki wywołujące nadciśnienie tętnicze
predyspozycje genetyczne
zaburzenia ośrodkowej i obwodowej regulacji ciśnienia krwi
zwiększenie wydzielania aldosteronu i zatrzymanie sodu
zwiększona aktywność współczulnego układu nerwowego
zaburzenia przemiany lipidów
otyłość
alkoholizm
palenie papierosów
nadmierna ilość soli w diecie
niekorzystne warunki środowiska
zmniejszona aktywność fizyczna
Objawy:
Nie ma żadnych specyficznych dla nadciśnienia objawów chorobowych. Najczęściej wysokie ciśnienie tętnicze nie jest odczuwane i wiele osób czuje się mimo podwyższonego ciśnienia, przez długi czas dobrze.
Objawy wymieniane przez pacjentów w czasie wywiadu
uczucie kołatania i bóle w okolicy serca
bezsenność, pobudzenie
duszności
zawroty głowy
zmęczenie, senność
trudność w koncentracji
ból głowy zwłaszcza w okolicy potylicznej
objawy naczynioruchowe (przejściowy rumień twarzy, szyi, klatki piersiowej, potliwość)
W okresie późniejszym objawy są zależne od powikłań
bóle wieńcowe
objawy niewydolności krążenia (duszność spoczynkowa i wysiłkowa)
objawy ze strony OUN (zawroty głowy, szum w głowie, napady bólowe głowy z nudnościami i lub wymiotami, zaburzenia psychiczne, zaburzenia wzroku)
Podstawowe badania chorego na nadciśnienie
badanie krwi
badanie moczu
badanie EKG
badanie RTG
holter
całodobowa kontrola ciśnienia
Zasady pomiaru ciśnienia tętniczego
pacjent w pozycji siedzącej
5 minut odpoczynku przed pomiarem
30 minut przerwy po paleniu papierosów, lub kawie
Stadia rozwoju nadciśnienia
I - chory który poza podwyższonym ciśnieniem nie wykazuje odchyleń stanie poszczególnych narządów
II - chory u którego obok nadciśnienia stwierdza się cechy przerostu lewej komory, białkomocz, retinopatia nadciśnieniowa
I - II stadium bez innych powikłań narządowych
III chory z innymi powikłaniami narządowymi zależnymi od nadciśnienia takimi jak niewydolność lewokomorowa, retinopatia nadciśnienie III IV stadium powikłania mózgowe, niewydolność nerek
Powikłania i następstwa nadciśnienia
Zmiany naczyniowe
wzrost napięcia mięśniówki
pogrubienie tkanki łącznej
zmniejszenie elastyczności
prowadzą do powikłań narządowych w:
sercu
mózgu
nerkach
siatkówce oka
dużych naczyniach
przerost lewej komory i jej niewydolność
niewydolność prawokomorowa
choroba niedokrwienna serca
Cele leczenia nadciśnienia
obniżenie ciśnienia krwi do wartości uznanych za prawidłowe
wykazanie lepszej kontroli nadciśnienia
zapobieganie powikłaniom
utrzymanie sprawności fizycznej
wyrobienie nawyku regularnej aktywności fizycznej
przygotowanie chorego do podejmowania podstawowych czynności życia codziennego oraz ról społecznych
Metody leczenia
leczenie farmakologiczne
leczenie nie farmakologiczne
Leczenie niefarmakologiczne
normalizacja masy ciała
przestrzeganie odpowiedniej diety
ograniczenie spożycie tłuszczów
ograniczenie używek
zwiększenie aktywności fizycznej
zmniejszenie nadmiernych obciążeń psychoemocjonalnych
Normalizacja masy ciała I
aż 30-65% mających nadciśnienie jest chorych na otyłość
na 10 kg ponad normę ciśnienie
wzrost 2-3 mm Hg (nawet 5 do 20)
a rozkurczowe 1- 3 mm Hg
podwyższonego ciśnienia oraz jako prewencja pierwotna
wskaźnik masy ciała BMI = M(kg)/h2 (m)
norma BMI to 25 miara obwodu w tali u mężczyzn 94 cm u kobiet 80 cm
otyłość stwierdza się przy BMI > 30
Korzyści wynikające z obniżenia masy ciała o 10 kg
spadek stężenia cholesterolu całkowitego o 10%
spadek cholesterolu LDL o 15%
wzrost cholesterolu HDL o 8%
spadek tryglicydów o 30%
Aktywność fizyczna
niezbyt intensywny ale regularny wysiłek
obniża ciśnienie skurczowe i rozkurczowe
zmniejsza częstość skurczów serca
zwiększa wydolność fizyczną
zapobiega powikłaniom sercowo naczyniowym
wpływa na psychiczne samopoczucie
zmniejsza napięcie układu nerwowego
normalizuje masę ciała
zaleca się ćwiczenia aerobowe o niewielkiej intensywności takie jak: pływanie, jazda na rowerze, spacer, kolarstwo na terenie płaskim, zespołowe gry
systematyczny (zaleca się wykonywać codziennie ćwiczenia fizyczne)
przeciwskazany jest wysiłek statyczny czyli izometryczny
najbardziej popularne formy niezdrowego wysiłku fizycznego: podważanie ciężkich kamieni, kopanie ziemi, grabienie
Postępowanie psychoterapeutyczne
wyeliminowanie lub redukcja negatywnych emocji lub depresji, gniewu
wytwarzanie pozytywnego nastawienia do choroby, siebie pracy i celów życiowych
zmiana filozofii życiowej stylu życia i aktywne zwalczanie czynników stanowiących przyczynę choroby
06.06.08
bariery architektoniczne a dostosowanie domowego otoczenia do potrzeb osoby starszej
Co to jest bariera architektoniczna?
Cecha budynku lub innej konstrukcji, która utrudnia lub uniemożliwia dostęp do niej lub właściwy z niej użytek osób upośledzonych fizycznie. (wg. Kopalińskiego)
Co wpływa na ograniczenia osoby starszej?
zmiany inwolucyjne:
niewydolność uk. oddechowego, krążenia, moczowego
upośledzenie funkcji zmysłu
pogorszenie koordynacji m - n
ograniczenie w zakresie motoryki
procesy zwyrodnieniowe
przewaga procesów degeneracji nad regeneracją
spadek odporności
zmiany będące następstwem chorób:
otępienie
ogólne osłabienie
spadek siły m.
zaburzenia pracy uk. pokarmowego
wyniszczenie org.
spadek odporności
demineralizacja kośćca
zmiany psychiczne
trudności w gojeniu się ran
ograniczenie ruchomości st.
zaburzenia równowagi
problemy finansowe:
niskie renty i emerytury
wydatki związane z leczeniem
ograniczenie możliwości zdobycia dodatkowych środków finansowych (prace dodatkowe)
uwarunkowania społeczne:
samotność
trudności w przystosowaniu się do zmian środowiska np. przeprowadzka
trudności w nadążeniu za rozwojem techniki
negatywne nastawienie społeczeństwa do procesów starzenia się
stereotypowe postrzeganie osoby starszej
Cenne wskazówki dla osób starszych i ich opiekunów
planując zmianę mieszkania postaraj się, aby:
odłogi miały powierzchnię antypoślizgowe
drzwi lekkie i szerokie
okna były lekki i bez trudu się zamykały
między pomieszczeniami nie było progów
elementy wyposażenia pomieszczeń nie posiadały żadnych krawędzi i kantów
usunąć niepotrzebne sprzęty (meble, które mogłyby utrudniać poruszanie się po pomieszczeniu)
jeśli osoba starsza ma trudności w samodzielnym poruszaniu się (np. ma zawroty głowy jej chód jest niepewny) lub niedowidzi warto wyposażyć mieszkanie w poręcze we wszystkich pomieszczeniach. Są one bardzo pomocne w sytuacji utraty równowagi, osobom upośledzonym narząd wzroku dają komfort w poruszaniu się po mieszkaniu
osobom z upośledzonym narządem wzroku przydatny będzie tel. z dużymi cyframi
warto zadbać o odpowiedni głośny dzwonek do drzwi
zadbaj o to, aby leki zawsze były w stałym i łatwo dostępnym miejscu
leki stosowane codziennie przechowujemy w specjalnym pojemniku z podziałem a pory dnia
należy pamiętać o odpowiednim ogrzewaniu (aby uchronić osoby starsze przed infekcjami)
ważne jest, aby wszystkie pomieszczenia były dobrze oświetlone
Co należy uwzględnić w projekcie sypialni?
odpowiedniej wysokości łóżko
boczne poręcze
uchwyty (instalowane do sufitu, pomocne przy zmianie pozycji)
śliską pościel
łatwy dostęp do lampki nocnej i szafki
antypoślizgowe podłogi
materac przeciwodleżynowy (jeśli jest taka konieczność)
brak progów, dywanów
Łazienka bez barier
koncepcja łazienka bez barier pozwala na łatwiejsze zaprojektowanie łazienki, z której osoby o mniejszej sprawności będą mogły korzystać bezpiecznie i komfortowo
Co należy uwzględnić w projekcie łazienki?
poręcze, uchwyty
odpowiednie oświetlenie
antypoślizgowe dno wanny bądź brodzika
usytuowania urządzeń sanitarnych na odpowiedniej wysokości
powierzchnia dająca swobodę w poruszaniu się (dotyczy to szczególnie osób, które poruszają się przy pomocy sprzętu ortopedycznego)
jednopoziomowość
uchwyty i poręcze
są one jednym z podstawowych elementów wyposażenia łazienek
wyróżniamy:
stałe (mocowane w sposób nieruchomy)
ruchome (unoszone do góry lu przekręcane na bok)
łamane
proste
gładkie
faliste
Poręcze łamane:
pozwalają na wykorzystanie rożnych części ręki - zarówno dłoni, łokcia, nadgarstka, a nawet przedramienia
Poręcze faliste
dla osób mających kłopoty z mocnym uchwytem, w miejsce poręczy gładkich należy zastosować faliste, zdecydowanie poprawiają one pewność chwytu
Wanny:
szczególnie zalecane są wanny z dnem ryflowanym. Na dnie takiej wanny znajduje się pofałdowana powierzchnia zmniejszająca ryzyko poślizgnięcia się
wanna powinna być stosunkowo płytka
szerszy brzeg wanny powinien znajdować się od strony łazienki, co ułatwi wchodzenie do niej
najtańsze rozwiązania to wanna z atypoślizgowym ryflowanym dnem i poszerzonym brzegiem ułatwiającym siadanie, wchodzenie i wychodzenie z wanny wymaga jednak pomocy drugiej osoby
wanny z bocznym wejściem:
zapewniają one większą samodzielność
są dostosowane do wysokości wózka inwalidzkiego
wanny z siedziskami:
umożliwiają samodzielne korzystanie z prysznica w wannie osobom niepełnosprawnym, chorym, starszym
130 - 140 - szerokość wanny / 170
wanny z podnośnikiem:
podnośniki hydrauliczne montowane są do ściany pomieszczenia, podnośnik ma krzesełko o ruchu pionowym i poziomym
podnośnik wannowy:
to stabilne siedzisko z oparciem, które potrafi zjechać z osobą na dno wanny. Następnie potrafi unieść osobę z powrotem do krawędzi, pokrycie jest łatwe w utrzymaniu czynności. Wyposażone jest w wodoszczelnego pilota.
Brodzik:
bez progu
wpuszczony w posadzkę pomieszczenia
antypoślizgowe dno
zamiast brodzika podłoga ze spadkiem do kratki ściekowej
kabina natryskowa:
wyposażona w siedzisko na wysokości 50 cm od podłogi, 45 cm od ściany bocznej
siedzisko:
zamontowane na stałe
zawieszone na uchwycie ściennym
Na rynku dostępne są też wózki prysznicowe, na których osoba niepełnosprawna może bezpośrednio brać kąpiel.
Umywalki:
przód umywalki powinien być wklęsły
z obu stron miski powinny znajdować się podłokietniki
poniżej i po bokach umywalki powinny znajdować się poręcze
dla osób bardziej wymagających umywalki z regulacją
mechaniczną,
pneumatyczną
elektroniczną
Co należy uwzględnić w projekcie toalety?
indywidualne preferencje i przyzwyczajenia np. podejście z prawej lub lewej strony muszli
indywidualne cechy fizyczne waga, wzrost
rodzaj używanego sprzętu ortopedycznego np. kule, wózek, balkonik
miejsce dla opiekuna
specjalne wzmocnienia i bez zamkniętego owalu z przodu.
osoby starsze potrafią usiąść z dużą siłą lub nawet upaść podczas wstawania. Brak wzmocnienia może uszkodzenie lub złamanie deski i w konsekwencji może uszkodzić ciało. Owal przerywany z powodów higienicznych.
Zróżnicowanie kolorystyczne
kontrast poszczególnych elementów ułatwia korzystanie z nich osobom niewidzącym
Cenne wskazówki
unikać zbędnych sprzętów
umieścić papier w dostępnym miejscu
zastosować płytki antypoślizgowe
zaprojektować toaletę blisko pokoju sypialnego
Co należy uwzględnić w projekcie kuchni?
przyzwyczajenie użytkownika
dostosowanie sprzętów codziennego użytku
bezpieczeństwo podczas pracy
Zlewozmywak:
wskazane jest zainstalowanie płytkiego zlewozmywaka, najlepiej nakładanego na blat, baterie zlewozmywakowe powinny być wygodne, łatwe w użyciu - najlepiej jednouchwytowe, przedłużoną rączką dźwigniową i wylewka
Kuchenka elektryczna:
płyta ceramiczna - ułatwia przesuwania garnków z palników
piekarnik - umieszczony oddzielnie do godnej wysokości
Meble kuchenne:
szafki wiszące - montaż na wysokości ok. 30 cm nad miejscem pracy, przy czym najwyższa szafka powinna być dostępna na wyciągnięcie ręki
szuflady - lekkie na kolkach
Rodzaje baterii:
baterie umywalkowe ścienne jednouchwytowe o przedłużonym uchwycie
baterie umywalkowe stojące z przedłużonym uchwytem i specjalnym system rączki natrysku
baterie z termostatyczną regulacją wody
urządzenie powodujące automatyczne zamykanie wypływu wody w przypadku pozostawienia nie dokręconego lub otwartego kranu
Cenne wskazówki:
antypoślizgowe płytki
instalacja elektryczna zamiast gazowej
powierzchnie łatwe do utrzymania w czystości
lodówka z funkcją samorozmrażania
czujnik dymu
odpowiedni dobór wysokości mebli
naczynia nietłukące się
kuchenka z blokada przycisków
podkładki antypoślizgowe na naczynia
piekarnik na wygodnej wysokości
naklejki z dużymi opisami np. na przyprawy lub dla niewidzących w języku Braille'a
Drzwi - system automatycznego otwierania drzwi
urządzenie przeznaczone dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, które nie są w stanie samodzielnie otworzyć drzwi
automatycznie otwiera drzwi
może być instalowane bez większych modyfikacji konstrukcji
w razie braku prądu drzwi mogą zostać otwarte manualnie
istnieje możliwość dostosowania czasu otwarcia i zamknięcia drzwi
w razie napotkania drzwi na przeszkodę system automatycznie je zatrzymuje
Schody
jeśli to możliwe to unikać schodów
Dla osób poruszających się samodzielnie:
pierwszy i ostatni stopień kontrastowym kolorem
poręcze wzdłuż schodów (początek poręczy 30 cm przed początkiem schodów)
spoczniki
odpowiednia głębokość i wysokość stopni
powierzchnia stopni pokryta tworzywem antypoślizgowym
Otoczenie zew. budynku:
poręcze przy wyjściu z domu
proste w obsłudze zamki
domofon
włącznik światła przed domem na fotokomórkę
brama wjazdowa na pilota
podgrzewany chodnik do domu
Indywidualny program usprawniania
Postępowanie terapeutyczne
utrzymanie prawidłowej sprawności uk. oddechowego
prawidłowe ułożenie przeciwprzykurczeniowe kończyn
zapobieganie odleżynom: monitorowanie zmian pozycji
sadzanie w łóżku i na fotelu
nauka zmiany pozycji
dobór odpowiednich pomocy do poruszania się (balkonik, kule)
nauka chodzenia
Usprawnianie pacjenta
etap początkowy:
ćw. oddechowe
ćw. bierne kilka x dziennie
ćw. izometryczne
etap następny:
sadzanie w łóżku na fotelu
sadzanie z opuszczonymi nogami
ćw. poprawiające funkcje rąk
nauka zmiany pozycji
ćw. równoważne, utrzymanie prawidłowej postawy ciała
nauka przesiadania się
stanie przy krześle (pionizacja bierna)
nauka chodzenia (pionizacja czynna)
etap późniejszy:
nauka chodzenia po nierównym terenie
nauka chodzenia po schodach
nauka czynności życia codziennego (dobra do nieba, chora do piekła ) chodzenie po schodach
Ćwiczenia powinny być:
stały element programu usprawniania
wykonywane systematycznie
prowadzone przez osobę przygotowaną
Czy wiemy, jak dobierać sprzęt?
Kto jest upoważniony do wystawiania wniosków na sprzęt
lekarze ze specjalizacji z:
ortopedii, neurologii, reumatologii, chirurgii, reh. med.
lekarz podstawowej opieki zdrowotnej
geriatrii?
Sprzęt i pomoce techniczne
Powinny być integralną częścią całokształtu leczenia i równolegle towarzyszyć leczeniu farmakologicznemu i reh. leczniczej.
Podział konstrukcyjny sprzętu
protezy
ortezy
środki pomocnicze
Protezy (podział):
mechaniczne
mioelektryczne - impuls z odpowiedniej gr. m. generuje w nich wykonanie żądanego ruchu, stymulującego skurcz wywołany przez określone m.
Ortezy
Aparaty i konstrukcje ortopedyczne stosowane do określanych części uk. narządu ruchu, służącego poprawie jego czynności np. łuski, szyny, kołnierze, obuwie ortopedyczne, ochraniacze na biodra.
Ochraniacze - zasada działania
pochłania energię
rozprasza na okoliczne tk. Miękkie
Środki pomocnicze
Środki pomocnicze i ułatwiające:
zajmowanie określonych pozycji zwiększających samodzielność w wykonywaniu czynności życia codziennego lub ułatwiających poruszanie się np. pionizatory, balkoniki, laski, wózki.