Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej
„Psychologia procesów poznawczych”
Wykład 2
Istota i forma reprezentacji umysłowych
Problem reprezentacji
Reprezentacja umysłowa
jest umysłowym odpowiednikiem zarówno realnych, jak i fikcyjnych/hipotetycznych obiektów;
zastępuje swój obiekt w procesach przetwarzania informacji (NOS, 2006);
stanowi uproszczony model tego, do czego się odnosi (Palmer, 1978)
Problem reprezentacji
Reprezentacje umysłowe:
bezpośrednie odwzorowania („odciśnięcie”) bodźca w umyśle
REALIZM
kodowania danych sensorycznych w specjalnym języku, w wyniku czego dane zmysłowe zostają „przetłumaczone” na dane umysłowe
KONSTRUKTYWIZM
Ten sam obiekt może być umysłowo reprezentowany na wiele różnych sposobów, w zależności od nastawienia, kontekstu, wcześniej nabytej wiedzy, oczekiwania, stanu motywacyjnego, nastroju lub emocji, wreszcie trwałych wymiarów intelektu i osobowości
Reprezentacje umysłowe:
Reprezentacje nietrwałe (wyobrażenia, sądy, modele umysłowe) powstają doraźnie, na przykład w celu podjęcia decyzji lub rozwiązania problemu, po czym zanikają
Reprezentacje trwałe (schematy, wiedza), składające się na struktury poznawcze, powstają i zmieniają się w dłuższym cyklu czasowym
Wyobrażenia
Do wynalezienia czegoś potrzebna jest bujna wyobraźnia i trochę śmieci
Thomas Edison
Zostawmy ładne kobiety mężczyznom bez wyobraźni
Marcel Proust
„W poszukiwaniu straconego czasu”
Wyobraźnia
Dwie tradycje badania wyobraźni:
1) Wyobraźnia twórcza, np. fantazjowanie
2) Wyobraźnia odtwórcza, np. lody
Czy wyobraźnia dotyczy spostrzegania („wyobraź sobie, że Jaś chodzi z Małgosią...”) czy też myślenia („wyobraź sobie, co by było gdyby na świecie nie było psychologów”)?
W jaki sposób coś sobie wyobrażamy - przywołując przechowywany obraz czy konstruując go w umyśle, np. przez zamianę reprezentacji werbalnej w wyobrażenie?
reprezentacja umysłowa ma charakter obrazowy - metafora „pieczęci umysłowej”
reprezentacja ma charakter zapisu w postaci twierdzeń i sądów
Co by było, gdybyśmy nie posiadali zdolności tworzenia wyobrażeń?
Wyobraźnia to z jednej strony zdolność tworzenia wyobrażeń, z drugiej to zdolność do tworzenia przypuszczeń, hipotez, do udawania oraz myślenia twórczego.
Flew, 1979
Wyobraźnia to pole, w którym pojawiają się wyobrażenia.
Thomas, 1999
Wyobrażenia to umysłowa reprezentacja rzeczy (obiektów, zdarzeń, miejsc, relacji przestrzennych), które nie są w danym momencie odbierane przez zmysły.
Sternberg, 1996
Obraz umysłowy to szczególna forma poznawczej reprezentacji świata w umyśle, cechującą się analogowym charakterem i ścisłą odpowiedniością reprezentacji w stosunku do obiektu.
NOS, 2006
Wyobrażenia mogą:
dotyczyć umysłowych reprezentacji w dowolnej modalności zmysłowej
dotyczyć rzeczy, jakich nigdy bezpośrednio nie obserwowaliśmy
dotyczyć rzeczy, które nie istnieją poza umysłem osoby tworzącej wyobrażenie
być wykorzystywane w rozwiązywaniu problemów
Wyobrażenia i wyobraźnia
Wyobraźnia:
występuje prawdopodobnie tylko u ludzi (u zwierząt występują jedynie wyobrażenia)
jest przykładem przetwarzania top-down („najczystszy” przypadek to halucynacje)
w przeciwieństwie do pamięci wzrokowej (wyobraźnia odtwórcza) w sposób intencjonalny może generować intra- i interindywidualnie nowe obrazy (wyobraźnia twórcza)
Wyobraźnia twórcza
Finke (1990), procedura
Badani otrzymywali losowo dobranych kilka elementów z piętnastu figur, takie jak: koło, półkole, sześcian, stożek, wężyk, itd.
Zadanie polegało na wyobrażeniu sobie jak zestawić te elementy, aby powstało coś co wygląda interesująco i może być użyteczne.
Potem badani mieli narysować to, co sobie wyobrazili.
Następnie mieli zinterpretować to co narysowali, jako coś co mogłoby być praktyczne albo użyteczne w jednej z ośmiu losowo wybranych kategorii: meble, środki osobistego przekazu, środki transportu, aparatura naukowa, AGD, narzędzia, broń, gry i zabawy
Wyobraźnia twórcza
Finke (1990), wyniki
90% badanych utworzyło rozpoznawalny układ
ponad 30% badanych utworzyło układ uznany przez sędziów kompetentnych za twórczy
Wnioski
Wyobraźnia twórcza jest naturalna formą aktywności człowieka
Badani relacjonowali, że nie przystępowali do tworzenia układów z jakimś konkretnym planem
Teorie reprezentacji wyobrażeń
Spór o formę reprezentacji wyobrażeń:
stanowisko obrazowe
stanowisko abstrakcyjne
teoria podwójnego kodowania
Stanowisko obrazowe (Kosslyn, 1981; Shepard, 1984)
Hipoteza funkcjonalnej ekwiwalencji percepcji i wyobraźni: wyobrażenia są reprezentacjami analogowymi, mają podobną formę organizacji i zapisu w umyśle, jak dane percepcyjne
wyobrażenia w porównaniu ze
spostrzeżeniami cechują się
mniejsza wyrazistością)
takie właściwości wyobrażeń jak
wielkość i położenie w przestrzeni
czy pozycja, ujmowane są bezpośrednio
w wyobrażeniu (nie w postaci
abstrakcyjnej czy symbolicznej)
podstawą konstruowania wyobrażenia są reprezentacje głębokie
proces konstruowania wyobrażenia zachodzi w odpowiednim buforze (wzrokowym, słuchowym, itd.)
reprezentacje głębokie obiektów:
są przechowywane w pamięci trwałej
są niedostępne świadomości
ujmują stałe związki pomiędzy cechami obiektów
Stanowisko abstrakcyjne/ propozycjonalne (Pylyshyn, 1973; Anderson i Bower, 1973)
- wyobrażenia są reprezentowane
w postaci zespołu sądów czy
twierdzeń (teoria jednego kodu)
- sąd/twierdzenie jest:
formą języka myśli
(jest niewerbalny i abstrakcyjny)
wyrażeniem mającym znaczenie
w sensie logicznym lub psychologicznym
Język myśli jest uniwersalny, niezależny od pojęć języka (reprezentowany bez użycia słów) :
Np. podręcznik leży na biurku, można przedstawić w postaci sądu:
[na (podręcznik, biurko)]
sady o przynależności kategorialnej:
[jest to (kot, zwierzę)],
sądy o atrybutach:
[ma (kot, sierść)]
oraz sądy o działaniach:
[ukraść (złodziej, auto)]
Reprezentacje głębokie są zawsze takie same, niezależnie od reprezentacji powierzchniowej:
Np. Można powiedzieć, że „kot jest pod stołem”, albo „nad kotem jest stół”, ew. „kot znajduje się pod blatem stołu”, ale reprezentacja głęboka pomimo użycia różnych słów zawsze jest taka sama.
- wyobrażenia są epifenomenami zjawisk zachodzących w mózgu
Język myśli jest wyrażeniem mającym znaczenie w sensie logicznym lub psychologicznym, np.
Jakie jest prawdopodobieństwo, że socjalizm upadnie na Kubie?
Jakie jest prawdopodobieństwo, że w ciągu najbliższych 2 lat znikną kartki na żywność na Kubie?
Jakie jest prawdopodobieństwo, że socjalizm upadnie na Kubie i ciągu najbliższych 2 lat znikną tam kartki na żywność?
W sensie logicznym prawdopodobieństwo koniunkcji nie może być wyższe niż suma prawdopodobieństw jej członów.
W sensie psychologicznym koniunkcja „mylona” jest z implikacją (jeśli socjalizm upadnie na Kubie, to w ciągu najbliższych 2 lat znikną tam kartki na żywność)
Problem kodu wyobrażeniowego
Cooper i Shepard (1975), rotacje mentalne
Jaka jest zależność czasu reakcji od kąta rotacji liter?
Wyniki:
Czas reakcji rośnie liniowo wraz z kątem rotacji do 180 stopni.
Wnioski:
Obrazy umysłowe przekształcane są w sposób analogiczny w stosunku do transformacji dokonywanych na obiektach zewnętrznych
(interioryzacja operacji na obiektach rzeczywistych, Piaget)
Shepard i Metzler (1971), rotacje mentalne
badani rotowali w umyśle figury trójwymiarowe
Wyniki:
Czas reakcji rośnie liniowo wraz z kątem rotacji do 180 stopni, niezależnie od płaszczyzny rotacji.
Duncan i Bourg (1983), rotacje mentalne
badani rotowali zdegradowane i „normalne” figury geometryczne
Wyniki:
Czas reakcji rośnie liniowo wraz z kątem rotacji do 180 stopni, ale jest dłuższy w przypadku figur zdegradowanych.
Problem skaningu umysłowego
Kosslyn, Ball i Reiser (1978)
Badany miał w myślach przenieść się z punktu (1) do punktu (2), np. z domku w okolice stawu, spod drzewa do ogniska
Wyniki:
Czas reakcji rośnie wraz z przestrzenną odległością obiektów i złożonością drogi, która je łączy.
Wnioski:
Obrazy umysłowe przekształcane są w sposób analogiczny w stosunku do transformacji dokonywanych na obiektach zewnętrznych
Intons-Peterson i Roskos-Ewaldson (1989), skaning umysłowy
Należało przenieść w wyobraźni piłkę między różnymi punktami wyobrażonej mapy
Piłka miała taki sam kształt i rozmiar, ale różniła się ciężarem (trzy warunki eksperymentalne: 3 uncje, 3 funty i 30 funtów)
Wyniki:
W każdym warunku czas reakcji zależał liniowo i rosnąco od odległości pomiędzy punktami
oraz był tym dłuższy, im cięższą piłkę należało „przenieść” w wyobraźni
Marmor i Zaback (1976), rotacje mentalne
Badano osoby niewidome od urodzenia (nie dysponujące reprezentacjami obrazowymi)
Kodowanie liter z udziałem zmysłu dotyku
Wyniki:
Liniowa zależność między czasem podjęcia decyzji co do rotowanego obiektu a wielkością kąta jego rotacji (mimo, że forma reprezentacji umysłowych nie mogła być obrazowa)
Reed (1974), relacje całość-część
Czy figura zawiera równoległobok?
Wyniki:
Badani mieli trudność w poprawnym wykonaniu zadania.
Wnioski:
Wyobrażenie analogowe nie wystarcza do kreślenia linii w umyśle. Niezbędne jest posłużenie się systemem abstrakcyjnych twierdzeń.
Zatem umysł nie posługuje się kodem obrazowym, lecz systemem twierdzeń
Teoria podwójnego kodowania
Paivio (1978), teoria podwójnego kodowania
Obrazy umysłowe stanowią kody analogowe względem kodu bodźców
Pojęcia języka stanowią kod symboliczny (umysł wykorzystuje arbitralne symbole do reprezentowania rzeczywistych i abstrakcyjnych obiektów)
System analogowy i system werbalny (symboliczny) są powiązane, chociaż niezależne
Dlatego możemy tworzyć podwójne reprezentacje obiektów - np. w kodzie obrazowym i werbalnym jednocześnie
Teoria podwójnego kodowania
Paivio (1978), teoria podwójnego kodowania
System kodowania informacji składa się z dwóch elementów:
LOGOGEN - struktura odpowiedzialna za generowanie reprezentacji werbalnych
IMAGEN - struktura odpowiedzialna za generowanie reprezentacji obrazowych
Paivio (1978), teoria podwójnego kodowania
Wyobraźnia - podsumowanie
Życie…
Pierwszy raz wyjechałam w 1987r. do Hamburga. Pojechałam ze swoimi studentami z KUL-u na trzytygodniowy staż. Weszłam, pamiętam, do pierwszego lepszego domu towarowego i przeżyłam szok. Spojrzałam na prawo - ściana damskich torebek w kolorze czerwonym, spojrzałam na lewo - ściana torebek białych. Zakręciło mi się w głowie. Takiego sklepu nawet wyśnić nie potrafiłam w PRL-u. Bo raz mi się przyśnił jakiś ciemnawy, brzydki, ale naładowany towarami - kiełbasą cienką i kiełbasą grubą. Obudziłam się, pamiętam, z uczuciem żalu, że to tylko sen. A potem, gdy w Hamburgu zobaczyłam, jak mogą wyglądać prawdziwe sklepy, zrozumiałam, że ten PRL nawet sny nam ograniczał, bo mózg nie miał informacji do budowania marzeń (wyobrażeń).
Zyta Gilowska
7