Wykład 9. Modele pracy socjalnej
Podejścia do pracy socjalnej (wybór z perspektywy podejść do pracy socjalnej z jednostką)
Podejście |
Cel działania |
Możliwość zmian |
Rola pracownika socjalnego |
Metoda (dominująca) |
Funkcjonalne |
Wyzwolenie energii |
„W” jednostce |
Rola „katalizatora” tego, co podopieczny może zrobić |
Angażująca podopiecznego |
Psychospołeczne (diagnostyczne) |
Diagnostyczny (słabe i silne punkty) |
Jednostka usytuowana w kontekście |
Diagnosta i prognostyk |
Oparta na relacji case work |
Podejście zorientowane na rozwiązaniu problemu |
Rozwiązanie problemu i promocja zdolności (umiejętności) rozwoju |
Jednostka i jej problem |
Stymulacja do zmiany |
Praca indywidualna |
Podejście zorientowane na zmianie zachowania (podejście behawioralne) |
Widoczna zmiana |
Zachowanie uwarunkowane przez innych |
„Strażnik bezpośredniej zmiany zachowania”, „w roli nauczyciela” |
Kontrakt i kontrola |
Interwencji w sytuacji kryzysowej |
Powrót jednostki do równowagi |
„W” jednostce |
Towarzyszy osobie kryzysie ( wyjaśnia, wspiera, pomaga w tworzeniu nowych relacji) |
Budowanie relacji - mediacja |
Podejście uczestniczące (partycypacyjne) |
Partycypacyjne wykonania zadania |
Jednostka i system |
Pomocnik, sekretarz |
Metody relacyjne skoncentrowane na zadaniu, kontrakt |
Podejście zorientowane na przekształcanie i pomoc (towarzyszenie) w rozwoju, i na rozwój społeczności |
Zmiana i towarzyszenie w pokonywaniu przeszkód doświadczanych przez jednostkę i społeczność |
Związana z siłami ludzkimi i walorami środowiska |
Przewodnik, towarzyszący zmianom |
Pomoc w rozwoju, towarzyszenie, animacja i organizowanie społeczności |
Źródło: E. Marynowicz-Hetka (2006), s.385
Podejście funkcjonalne
Pracownik socjalny kieruje się w swojej pracy psychologią wzrostu, nastawioną na rozwój i afirmację samego siebie, co jest punktem wyjścia do zmian. Proponuje on rozwiązania, które mogą przyczyniać się do rozwoju oraz ułatwia przebieg tego procesu.
Podejście diagnostyczne lub psychospołeczne
Pracownik socjalny nie ogranicza się tylko do roli diagnosty, ale współpracuje bezpośrednio z jednostką i jej środowiskiem. Kładzie nacisk na pomaganie jednostce w zrozumieniu sytuacji, w jakiej się znalazła.
Podejście skoncentrowane na rozwiązaniu problemu
Bazę teoretyczną stanowi psychologia indywidualna, głównie E. Eriksona. Podejście to bazuje na postrzeganiu możliwości rozwiązania problemu, przy założeniu cykliczności faz i kryzysów rozwojowych, do których pokonywania trzeba mieć wystarczająco rozwinięte siły. Siły te ulegają rozwojowi między innymi podczas stosowania ich w poprzednich fazach przy pokonywaniu wydarzających się wówczas kryzysów.
4. Podejście behawioralne
Skoncentrowane jest na zmianie zachowania jednostki. W podejściu stosowany jest kontrakt z podopiecznym.
5.Podejście zorientowane na interwencję w sytuacji kryzysowej
Oparte jest na teorii kryzysu indywidualnego i stresu. Celem postępowania jest przywrócenie stanu równowagi, zaburzonej w danej sytuacji. Zadaniem pracownika socjalnego jest tworzenie relacji, pomoc w postrzeganiu i ocenie powstałej sytuacji oraz uaktywnianiu zasobów podopiecznego przy ocenie i przezwyciężaniu kryzysu.
6.Podejście skoncentrowane na zadaniu
Rola pracownika socjalnego jest złożona i polega między innymi na analizowaniu wspólnie z podopiecznym trudności powodujących wystąpienie problemu, wspólne określenie celów działania, planowaniu zadań do wykonania oraz pomoc przy ich realizacji.
7.Podejście zorientowane na pomoc w rozwoju i przekształcanie
Odwołuje się do społeczno - pedagogicznego wymiaru pracy socjalnej. Jest to inaczej relacyjny model pracy socjalnej.