|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
SpectraVideo X-Press SVI-738
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, 2x manipulator, RGB,Composite video (mono) audio, drukarka, bus
|
|
|
wbudowana stacja dysków 3,5'' 880KB
|
|
|
80x32 tryb tekstowy/640x512 tryb graficzny 16/64/4096 kolorów
|
|
Produkcję Amigi 500 rozpoczęto w 1986 roku, a zakończono w 1990. A500 była modelem przeznaczonym dla użytkowników domowych (pod względem techniczny jest to zredukowana A2000 - z której usunięto wszystkie złącza ZORRO i ISA, oraz umieszczono klawiaturę we wspólnej obudowie). Jak na owe czasy prezentowała się wyśmienicie: paleta 4096 kolorów (dostępna w pełni w trybie HAM), rozdzielczość maksymalna 640 x 512 punktów, dźwięk stereo 8bit 22 kHz, wielozadaniowy system operacyjny AmigaDOS + graficzny interfejs WorkBench 1.3 , 0,5 MB RAM (praktycznie A500 sprzedawano z 1 MB RAM 0,5 Chip + moduł 0,5 Slow najczęściej z zegarem) rozszerzalne do 9MB, duże możliwości rozbudowy (RS 232, Centronics, 2 x joystick, zł±cze dla dodatkowych stacji dysków - system obsługiwał do 4 FDD, stereo out, RGB z możliwością podłączenia genlocka oraz composite video - niestety obraz tylko czarno-biały, szyna systemowa, gniazdo pamięci).Do tego modelu pojawiło się bardzo dużo dodatków (kontrolery HDD, napędy CD-ROM, karty turbo, modulatory TV, genlocki, itd.) Następcą A500 został model A500+ z nową wersją systemu (AmigaDos 2.04), poprawionymi układami graficznymi oraz z pamięcią 1 MB RAM.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio
|
|
|
wbudowana stacja dysków, 5 1/4'' (143KB)
|
|
|
24x80 tryb tekstowy / 560x192/mono, 140x192/16 kolorów
|
|
Produkcję tego modelu uruchomiono w kwietniu 1984 roku, jest mniejszy od poprzednich modeli (II, II+ i IIe). Apple IIc pomyślany był jako komputer przenośny (waga około 4 kg). Może być zasilany napięciem od 9 do 20V. Na ekranie może wyświetlać 40 lub 80 znaków w wierszu (posiada umieszczony nad klawiaturą przełącznik zmieniający tryb pracy ekranu). Nie ma możliwości rozszerzenia pamięci RAM (jednak pojawiły się w sprzedaży rozwiązania firm trzecich umożliwiające rozszerzenie pamięci do 1 MB). W pamięci ROM umieszczono interpreter Applesoft Basic, monitor i disasembler. Do komputera można podłączyć: zewnętrzną stację dysków, dwa urządzenia pracujące w standardzie RS232 (modem, drukarkę) oraz manipulator lub myszkę. Ma również dwa wyjścia monitorowe (composite i RGB). Jego następcą był model IIc+, który różnił się od modelu podstawowego większą prędkością zegara: 4 MHz i pojemnością stacji dysków: 800KB. Jego produkcję zakończono w listopadzie 1990 roku.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
manipulator, monitor, magnetofon
|
|
|
stacja dysków, 2 x 5 1/4'' (143KB)
|
|
|
24x80 tryb tekstowy / 560x192/mono, 160x192/6 kolorów
|
|
Produkcję tego modelu rozpoczęto w 1983 roku. Do budowy jego użyto "tylko" 31 układów scalonych, podczas gdy w Apple II było ich 120. Umożliwiono także rozszerzenie pamięci do 128 KB. Zwiększono liczbę klawiszy (dodano klawisze sterujące ruchem kursora oraz nowe klawisze funkcyjne (oznaczone symbolem jabłuszka). Komputer ma 7 dodatkowych gniazd rozszerzeń. Można do dołączyć kartę zawierającą procesor Z80 (umożliwiającą pracę pod kontrolą systemu CP/M) i kartę z procesorem 8088 (umożliwiająca działanie pod systemem MS DOS lub CP/M 86, niestety różny format zapisu dysku uniemożliwiał bezpośrednie przenoszenie danych z PC). Można także dołączyć 80 znakową kartę graficzną. W pamięci ROM znajduje się interpreter Applesoft Basic, monitor i moduły testujące.Zakończono jego produkcję w 1993 roku.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
złącze cartridge, manipulator, TV-out
|
|
|
możliwość podłączenia stacji dysków, magnetofonu, a także twardego dysku (np. Supra Drive)
|
|
|
24x40 tryb tekstowy / 192x320/240x384 tryb graficzny / 256 kolorów
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
złącze cartridge, manipulator, TV-out
|
|
|
możliwość podłączenia stacji dysków, magnetofonu, a także twardego dysku (np. Supra Drive)
|
|
|
24x40 tryb tekstowy / 192x320/240x384 tryb graficzny / 256 kolorów
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
128Kb Cartridge Port. Dzwięk: Yamaha, 3-voice FM (8-bit mono), MegaBus Expansion, myszka/joystick, joystick, serial, drukarka, ACSI, monitor, cartridge, MIDI In/Out
|
|
|
stacja dysków 3.5 " (720 KB) i 3.5" ASCI HDD (zewenętrzny). w moim modelu 40 MB
|
|
|
320*200*16 (ST-Low), 640*200*4, (ST-Medium), 640*400*2 (ST-High), 512 Colour Palette
|
|
Atari MEGA był rozszerzeniem linii ST, z pamięcią 4 MB, układem grafiki BLITTER, szyn± MegaBus i twardym dyskiem był już w pełni profesjonalnym komputerem np. do zastosowań DTP.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
wyjście TV, wyjście RGB,Video, wejście Joystick'a oraz System Bus Connector, gniazdo DIN dla magnetofonu
|
|
|
|
|
|
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
manipulator, monitor, magnetofon, centronics, RS 432, sieć ECONET,
4-kanałowy generator dźwięku
|
|
|
zewnętrzna stacja dysków 3,5"
|
|
|
80x32 tryb tekst / 640x256 tryb graficzny
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, composite video
|
|
|
|
|
|
25x40 tryb tekstowy/320x200 tryb graficzny 16 kolorów
|
|
Komputerki Commodore C16 oraz C116 przedstawiono publiczności po raz pierwszy wiosną 1984 roku - obydwa modele różnią się wyłącznie klawiaturą. Nieco droższy C16 ma wygodną klawiaturę (przejął ją od starszego brata C64), natomiast C116 ma wątpliwej jakości gumową klawiaturę - podobnie jak Spectrum czy Timex. W pamięci ROM (32KB) mieści się system operacyjny, interpreter BASIC, oraz prosty monitor kodu maszynowego. Język BASIC jest rozbudowany - wspiera programowanie strukturalne, zawiera wygodne narzędzia, oraz zapewnia bezpośredni dostęp do możliwości graficznych i dźwiękowych komputera (możliwości dźwiękowe są jednak gorsze niż C64 - dostępne są dwa niezależne generatory o skromnych możliwościach). Na monitorze możemy uzyskać w trybie tekstowym 25 linii po 40 znaków, liczba barw wynosi 16 (każda może przyjmować 8 stopni szarości) - brak niestety sprite'ów (przydatnych w grach). Rozdzielczość graficzna jak na rok 1984 wydaje się całkiem dobra, nie należy jednak zapominać o tym że, pamięć ekranu korzysta z pamięci RAM komputera (w trybie graficznym może “pochłonąć” 10 KB - co przy wielkości 16KB pamięci RAM jest wielkością ogromną). Do C16/116 można podłączyć częściowo osprzęt od C64 (NP. stację dysków VC1541, drukarki), niestety nie można tego powiedzieć o magnetofonie oraz joystickach, gdzie zastosowano niestandardowe złącza. Cena wówczas to około 200DM za C116, 250DM za C16.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, 2 x manipulator, TV-out, RGB, audio, magnetofon
|
|
|
|
|
|
25x80 tryb tekstowy / 200x320 tryb graficzny / 16 kolorów oraz 200x640 / 2 kolory
|
|
Commodore C128 został zaprezentowany publiczności w styczniu 1985 roku - i nie był sensacją techniczną, pozostał systemem 8 bitowym. Na płycie głównej koegzystują przedstawiciele dwóch różnych światów: Z80A oraz 8502 (odpowiednik 6502/6510) - procesory mają równoprawny dostęp do wszystkich zasobów komputera. W C128 wykorzystano elementy znane z C64 (syntezator dźwięku SID, kontroler graficzny, itd.), oraz dodano drugi, niezależny, kontroler graficzny 8563 - posiadł on swoją pamięć graficzną. Dzięki takiej konstrukcji do C128 można podłączyć dwa monitory. Commodore C128 ma jeszcze inną ciekawą cechę, a mianowicie może pracować w jednym z trzech trybów : C64; w podstawowym trybie C128, oraz w trybie CP/M. W trybie C64 zachowuje się tak jak jego poprzednik (akceptując całe jego oprogramowanie). Największe możliwości osiąga jednak w trybie podstawowym - w tym trybie komputer może pracować nawet dwukrotnie szybciej niż C64. Natomiast pracując w systemie CP/M (wersja 3.0) uzyskujemy dostęp do bogatej biblioteki oprogramowania (system CP/M był jednym z najbardziej popularnych systemów dla procesora Z80A). C128 może współpracować z osprzętem dedykowanym dla C64, aby jednak w pełni cieszyć się możliwościami komputera należało zaopatrzyć się w osprzęt wyprodukowany specjalnie dla tego komputera - dotyczy to szczególnie stacji dysków. Produkowano dwa typy C128 - klasyczny - gdzie komputer jest wbudowany do konsoli z klawiaturą (wszystkie dodatkowe urządzenia podłączamy przewodami), oraz druga wersja gdzie komputer mieści się w zintegrowanej obudowie wraz ze stacją dysków, a klawiatura dołączona jest oddzielnie.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, 2 x manipulator, TV-out, RGB, audio, magnetofon
|
|
|
magnetofon, stacja dysków (5 1/4", 170 KB)
|
|
|
25x40 tryb tekstowy / 200x160 tryb graficzny / 8 kolorów oraz 200x320 / 2 kolory
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, composite video, joystick
|
|
|
|
|
|
25x40 tryb tekstowy/320x200 tryb graficzny 16 kolorów
|
|
W pamięci stałej tego komputera umieszczono programy: edytor tekstów, program kalkulacyjny, prosty program zarządzania bazą danych i program graficzny. Produkcje zakończono około 1985 roku.
|
Powrót na początek strony
|
M68030, 16MHz, 16bit, FPU 68882
|
|
|
|
|
|
max 128 MB RAM (model ten posiada 8 MB)
|
|
|
|
|
|
SCSI, 2 x Serial, ADB, floppy, video, PDS, ADB
|
|
|
HDD 40-80 MB MB SCSI (model ten posiada 540MB)
|
|
|
Apple 13'' kolor (Trinitron)
|
|
|
512KB VRAM - 640x480/256 kolorów (rozdzielczość zależna od monitora)
|
|
|
|
|
|
|
|
Macintosh IIx został wprowadzony na rynek we wrześniu 1988 roku i był pierwszym modułowym Macintoshem z procesorem MC68030 oraz FPU - dzięki temu był szybszy od swego poprzednika (Macintosh II) o około 10 - 15 %. W każdym IIx znajdował się już napęd SuperDrive (napęd SupeDrive był montowany w niektórych Makach II), pamięć RAM można było rozszerzyć do 128 MB - z rozszerzeniem pamięci wiązał się jednak problem - w tym modelu nie można włączyć 32 bitowego adresowania bez zainstalowania specjalnego oprogramowania - które nie jest dostarczane wraz z komputerem. Rozbudowę pamięci RAM możemy dokonać poprzez standartowe moduły SIMM (układy 120-ns, 30 pinowe DRAM). Możliwości rozbudowy zapewniało sześć slotów NuBUS. W jednym z nich instalowano karę graficzną - gdyż model ten nie miał zintegrowanej karty wideo. Do pracy Macintosh IIx potrzebował Systemu 6.0.0 lub późniejszego. W sprzedaży Spock (taka była nazwa kodowa Maka IIx) znajdował się przez 2 lata i 1 miesiąc, cena wówczas to 9700 $.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
2-10 MB (model ten posiada 4 MB)
|
|
|
|
|
|
SCSI, 2 x Serial, ADB, floppy, mono out, mono in, video, PDS
|
|
|
HDD 40 MB SCSI (model ten posiada 540MB)
|
|
|
Apple 13'' kolor (Trinitron)
|
|
|
256KB VRAM - 640x480/16 kolorów (rozdzielczość zależna od monitora), model posiada 512 KB VRAM (256 kolorów)
|
|
|
|
|
|
|
|
Macintosh LC pojawił się na rynku w październiku 1990 roku (koniec produkcji - grudzień 1992), modelem tym Apple chciał wejść na rynek mniej zasobnych klientów (w pierwszym roku sprzedaży sprzedano ponad 500.000 sztuk). Model ten nie miał zbyt wielkich możliwości rozbudowy - brak złącz NuBus - użyto w tym celu po raz pierwszy nowego typu złącza PDS. Komputer został wyposażony w napęd SuperDrive oraz dysk twardy 40 MB SCSI, standardowo w 2MB RAM (maksymalnie można zainstalować 10 MB) oraz grafikę z 256 KB VRAM - 16 kolorów (można zainstalować 512KB - uzyskamy wówczas 256 kolorów), możliwosci dźwiękowe również nie są imponujące - 8 bit mono 22kHz. Jednak za cenę około 2,400 $ (w konfiguracji podstawowej) mogliśmy nabyć komputer bardziej niż przyzwoity i w pełni spełniający wymagania bardziej wymagających użytkowników domowych, oraz bardzo łatwy w obsłudze system MacOS w wersji od 6.06 do 7.51 (system jest również dostępny po polsku, a Macintosh z polską klawiaturą w standardzie maszynistki), który obsługujemy obowiązkowo myszką z jednym klawiszem.
Następcą tego komputera były kolejne modele serii LC.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
SCSI, 2 x Serial, floppy, mono out
|
|
|
|
|
|
|
|
|
czarno-biały obraz, rozdzielczość 512x384
|
|
|
|
|
|
|
|
Produkcję tego modelu rozpoczęto w styczniu 1986 roku. Jest to pierwszy model zawierający zewnętrzny port SCSI umożliwiający podłączenie urządzeń peryferyjnych. Jego pierwotna cena $2600. Sprzedawany do szkół jako Mac ED. Zakończono jego produkcję w 1990 roku.
|
Powrót na początek strony
Opis minikomputera za podręcznikiem:
"Operowanie Systemem MERA-9150 /wersja MT-4"
|
- Jednost- Jednostka centralna z pamięcia operacyjną 64 K słów 16 bit.
- pamięć na dyskach magnetycznych 5/10 MB
- stanowiska operatorskie: min. 4, max. 32 - posiadam 8 terminali
- pamięć tasmowa PT-105
- system operacyjny MT-4
|
|
System operacyjny MT-4 posiada emulator różnych stacji transmisji danych, a szczególnie ICL (ODRA) oraz IBM (RIAD). Transmisja danych może być przeprowadzona w dwóch trybach:
- lokalnie: przesyłanie danych z dysków MERA 9150 na dyski innego komputera w ramach tego samego ośrodka (wyeliminowanie wyprowadzania danych na taśmę magnetyczną)
- zdalnie: z zastosowaniem łączy teleinformatycznych oraz modemów.
System operacyjny MT-4 pozwala również na emulowanie procedur dostępu do zbiorów innego systemu (emulator 3270). Mera 9150 jest w tym przypadku koncentratorem zdalnych terminali posiadających dostęp do innego systemu komputerowego.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
magnetofon, monitor, RS232
|
|
|
|
|
|
48x128 (semigrafika), 16x32, 16x64
|
|
Komputer produkowany przez Zakłady Urządzeń Komputerowych MERA-ELZAB, zaprojektowany został przez PPZ ITM. Sprzętowo był on wzorowany na amerykańskim komputerze osobistym TRS 80 model II. W pamięci ROM wbudowano interpreter języka BASIC, który zajmuje 12 KB. W trybie znakowym na ekranie dostępne jest 16 wierszy po 32 lub 64 znaki w każdym. MERITUM nie ma ani kolorowej, ani czarno-białej grafiki wysokiej rozdzielczości, a jedynie monochromatyczną semigrafikę, wykorzystującą 64 specjalne symbole graficzne.
Jako podstawowej pamięci zewnętrznej użyto magnetofonu kasetowego. Dane transmitowane są ze średnią szybkością ok. 500 bodów.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio, bus, drukarka
|
|
|
|
|
|
25x80 tryb tekstowy/640x200 tryb graficzny 2/4/16 kolorów
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio, bus, drukarka
|
|
|
wbudowana stacja dysków 3''
|
|
|
25x80 tryb tekstowy/ max. 640x200 tryb graficzny max 16 kolorów
|
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
RS232, sieć lokalna, RGB, TV-out
|
|
|
2 wbudowane microdrive'y o pojemności 90 KB
|
|
|
24x85 tryb tekstowy / 256x512 tryb graficzny / 8 kolorów
|
|
Zapowiedziany w pierwszej połowie 1984 roku, ukazał się prawie rok później i miał być konkurencją dla Apple, Commodore. Nazwa QL pochodzi od Quantum Leap. Pierwotna cena 399 funtów. Poza Motorolą 68008 QL ma dodatkowy procesor Intel 8049 do obsługi urządzeń zewnętrznych takich jak klawiatura, generator dźwięku i obsługa złącza RS-232. Cztery inne układy realizują funkcje sterowania wyświetlaniem na ekranie, pamięcią oraz dwoma wbudowanymi microdrive'ami. Pamięć ROM może zostać rozbudowana do 64 KB. Jest w niej interpreter SUPER-BASIC oraz system operacyjny Q-DOS. system ten dopuszcza wielozadaniowość. Możliwe jest jednoczesne wykonywanie 20 programów, z których cztery mogą komunikować się ze sobą przez tzw. okna danych. Możliwe jest połączenie do 64 komputerów QL w prostą sieć lokalną.
|
Powrót na początek strony
SpectraVideo X-Press SVI-738
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio, drukarka, cartridge, line-in, line-out
|
|
|
|
|
|
24x80 tryb tekstowy/256x192 tryb graficzny 16 kolorów
|
|
Spectravideo 738 jest przedstawicielem standardu MSX - nie jest jednak typowym członkiem rodziny MSX, a wręcz przeciwnie przy pełnej zgodności z normą MSX oferuje dodatkowe możliwości.
Komputerek ten jest sprzętem przenośnym (na wzór Apple IIc) - standardowo do komputera była dodawana torba - niestety problem monitora został nie rozwiązany. Obudowa komputera sprawia bardzo solidne wrażenie, podobnie jak i klawiatura z 74 przyciskami. W tylnej części klawiatury znajduję się wysuwany uchwyt - który w czasie pracy może pełnić rolę wspornika nachylając komputer pod kątem względem biurka zwiększając komfort pracy.
Podstawowe parametry są typowe dla MSX : procesor Z80, 32kB ROM, itd. , cennym dodatkiem jest port szeregowy, ponadto SVI-738 jest w stanie wyświetlić w jednej linii 80 znaków. Stacja dysków jest szybka (prędkość transmisji : 250 kilobitów/s). Zalety te nabierają szczególnego znaczenia w połączeniu z następnym atutem : SVI-738 umożliwia nam pracę s systemie CP/M bez żadnych uzupełnień sprzętowych (obszar programów użytkowych obejmuje prawie 60kB - dla porównania CPC 664 oferuje w trybie CP/M tylko 40kB). Oprócz pracy w systemie CP/M możemy oczywiście pracować w systemie MSX-DOS. Moje egzemplarze mają zainstalowane polskie znaki diakrytyczne, sprzętowy reset, oraz przełącznik pracy monitora invert. SVI-738 można było kupić w sklepach CSH od grudnia 1986 roku (wraz z urządzeniami towarzyszącymi).
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
|
|
|
magnetofon, microdrive (po podł±czeniu ZX Interface)
|
|
|
24x32 tryb tekstowy / 192x256 i 192x512 tryb graficzny / max. 15 kolorów
|
|
Timex 2048 był odpowiednikiem komputera Sinclair 48 na rynek amerykański. Różnice w stosunku oryginału polegały na trochę innej obudowie, minimalnie zmienionej klawiaturze, dodanym porcie do podłączenia manipulatora oraz drobnych zmianach w BIOSie. Timex jest udoskonaloną kopią ZX Spectrum i był produkowany w Portugalii. Wyglądem nie odbiega od swojego protoplasty, obudowa jest jednak wyższa I stwarza lepsze warunki chłodzenia, Klawiatura - niestety zachowano jej koncepcje opartą na gumowym klawiszu, dodano jednak plastykowe nakładki z trwałym nadrukiem, oraz zachowano przyzwoite odstępy między klawiszami. dodano też duży klawisz spacji i mocno powiększony klawisz enter. Jako nowość w stosunku do Spectrum możemy zauważyć wyłącznik zasilania oraz obecność diody LED sygnalizującej zasilanie. Porty Timexa wzbogacono o gniazdo monitora, gniazdo joysticka, lekko zmieniono złącze krawędziowe (zamiast napięci -5V jest +12V). W modelu tym wbudowano głośniczek - niestety bez możliwości regulacji siły głosu - co czasem bywa dokuczliwe. Timex może korzystać z większości sprzętu przeznaczonego do ZX Spectrum, oraz dysponuje też własnymi urządzeniami jak np. : stacją dysków 3 cala. Komputerek ten sprzedawany był przez CSH.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
|
|
|
|
|
|
24x32 tryb tekstowy / 2 kolory
|
|
Następca komputera ZX80 pojawił się na rynku w marcu 1981 roku. W 8KB pamięci ROM tego komputera zainstalowano procedury I/O oraz interpreter języka BASIC. Pamięć RAM miała pojemność 2 KB, z czego dla użytkownika dostępny był 1 KB. Za pomoca odpowiedniej przystawki podłączanej do złącza krawędziowego, pamięć RAM mogła zostać rozszerzona do 16 lub 64 KB. Komputer mógł zostać przełączony w tryb pracy FAST (polegało to na wyłączeniu obsługi wyświetlania obrazu), w którym pracował ok. czterokrotnie szybciej. Prędkość zapisu danych na taśmie około 192 bity/s. Do sierpnia 1982 roku sprzedano około 600 000 sztuk tego komputera.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
|
|
|
magnetofon, microdrive (po podłączeniu ZX Interface)
|
|
|
24x32 tryb tekstowy / 192x256 tryb graficzny / 15 kolorów
|
|
Model tego komputera zaprezentowano w kwietniu 1982 roku. Początkowo kosztował on 200$. Pierwsze modele miały pamięć RAM 16 KB, ale szybko wprowadzono wersje z pamięcią 48 KB. Obsługą urządzeń I/O zajmuje się układ o nazwie ULA (Uncommited Logic Array), który zajmuje się obsługą klawiatury, głośnika, magnetofonu i sygnału wizyjnego (przez modulator RF). Komputer ma także szynę krawędziową, przez którą są wyprowadzone na zewnątrz wszystkie wewnętrzne sygnały komputera. Przez tą szynę, poprzez odpowiednie urządzenia sprzęgające do komputera można podłączyć dodatkowe urządzenia zewnętrzne: dyski, drukarki, manipulatory. Do komputera można podłączyć układ Sinclair Interface 1, dzięki któremu można korzystać z dodatkowej pamięci zewnętrznej (microdrive) o pojemności 80 KB, łącza RS-232, sieci komputerowej. Podstawową pamięcią masową komputera jest magnetofon. Odczyt i zapis informacji odbywa sie z prędkością około 1600 bodów. Klawiatura tego komputera stanowiła jego najsłabszy punkt ze względu na: trudność obsługi (większość klawiszy miała po pięć znaczeń) oraz wykonanie (gumowe klawisze zwierały dwie warstwy cienkiej folii z naniesionymi ścieżkami). Na ekranie można wyświetlić 24 wiersze po 32 znaki. Dwa dolne wiersze przeznaczone są na tzw. okno systemowe. Obraz może mieć 8 kolorów o dwóch poziomach jasności. Komputer może generować prosty, jednotonowy dźwięk w zakresie 10 oktaw. Programowo określa się jego wysokość i czas trwania.
|
Powrót na początek strony
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
|
|
|
magnetofon, microdrive (po podłączeniu ZX Interface)
|
|
|
24x32 tryb tekstowy / 192x256 tryb graficzny / 15 kolorów
|
|
Powrót na początek strony
Komputer ten został zaprezentowany po raz pierwszy przez sir Clive Sinclair'a pod koniec 1986 roku. Już po tym, jak jego firma została kupiona przez Amstrada.
|
Wyszukiwarka