Kraje zajmujące się turystyką powinny uwzględniać takie elementy jak:
Polityka gospodarcza - kształtowanie i pomoc w układzie inwestycyjnym
polityka konsumpcji
polityka finansowa - zajmowanie się bilansem płatniczym kraju
Polityka społeczna - to np.: wielkość zatrudnienia, element, który wpływa na całokształt polityki społecznej państwa. Działania związane z możliwością zatrudnienia i równowagą rynkową pod względem płci
Polityka właściwego zagospodarowania gruntów - przeznaczone pod działalność gospodarczą, a nie tylko rolną oddziaływanie na terytorium całego kraju z punktu widzenia ochrony środowiska. To nie tylko środowisko naturalne, ale też kulturowe - ochrona dóbr kulturowych
Państwo powinno dbać o właściwe prawo
Ad.1. To działalność w turystyce z punktu widzenia gospodarczego jest ona kapitałowa o długim zwrocie włożonego kapitału i wykracza poza segment turystyki.
Kraj dobrze rozwinięty powinien otrzymać 1 lub więcej takich elementów jak:
- aktywizacja gospodarcza regionów
- napływy kapitału
- nowe miejsce pracy (sezonowość)
- wyższe obroty lokalne firm
- wyższy napływ podatków
- bogacenie ludności miejscowej
- kreacja dodatkowej działalności gospodarczej
- napędzanie koniunktury
- wyrównanie dysproporcji regionów
- oddziaływanie społeczne
W skali państwowej i ogólnoświatowej
- turystyka międzynarodowa elementem międzynarodowych stosunków gospodarczych
- międzynarodowy podział pracy
- współpraca międzynarodowa
- integracja gospodarcza
- handel międzynarodowy
- bilans płatniczy
- kurs walut
- protekcjonizm państwowy
- przepływy kapitałów zwłaszcza w zakresie usług
Analogie do obrotu towarowego
przyjazdy - export
wyjazdy - import
- obrót bezpośredni
- konsumpcje usług w miejscu wytwarzania
- trudności policzenia od strony popytu i podaży
- export niewidzialny walorów turystycznych
- brak kosztów i obrotu towarowego - transportu, ubezpieczenia, spedycji, frachtu i innych opłat manipulacyjnych
- ceny detaliczne (z VAT, akcyzą)
- natychmiastowe terminy płatności
- nie subsydiowane przez państwo (ulgi eksportowe, podatkowe)
- bieżące kursy walutowe
- efektywność dewizowa wysoka (praca ludzka)
- produkt turystyczny nie ulega deprecjacji
U.E stwierdziła, że turystyka poszczególnych krajów podlega danym krajom. Wydaje dyrektywy, zarządzenia i inne opinie, które trzeba uwzględniać.
Turystyka nie jest przedmiotem polityki U.E., bo po raz pierwszy w Traktacie z z Mastricht użyte zostały słowa o turystyce. Nie znaczy to, że U.E. nie zajmuje się turystyką, bo zajmuje się.
U.E. zajmuje się:
- w zakresie turystyki regionalnej
- ochrony środowiska - polityka dotycząca ochrony środowiska naturalnego i kulturowego
- polityka rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw
- polityka społeczna, która zahacza o sprawy turystyki:
najtańsze miejsca pracy to praca w turystyce. Najwięcej kosztuje wykształcenie człowieka, a jeżeli już to jest to potrzeba tylko miejsce, budynek, wyposażenie
pieniądze włożone w rozwój turystyki bardzo szybko się zwracają (promocja)
- polityka dotycząca transportu i infrastruktury - rozwój przepływów transportowych i komunikacyjnych
Celem ogólnym polityki turystycznej państwa jest optymalne zaspokojenie wzrastających potrzeb turystycznych społeczeństwa.
WYKŁAD II 04.03.04
Polityka turystyczna - to działalność polegająca na określeniu celów ekonomicznych, politycznych, społecznych i kulturalnych związanych z rozwojem turystyki uzyskiwaniu wszechstronnych, pozytywnych efektów wynikających z istnienia popytu i podaży, dążeniu do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie uprawiania turystyki i precyzowaniu niezbędnych do realizacji ww. celów.
Elementy polityki turystycznej państwa
1. Cele
- restrukturyzacja i modernizacja gospodarki w ujęciu polityki turystycznej
- aktywizacja branż komplementarnych
- aktywizacja obszarów słabych ekonomicznie
- rozwój zatrudnienia
- rozwój współpracy międzynarodowej
Cele strategiczne rozwoju turystyczni w Polsce
- wzrost gospodarczy
- stabilizacja makroekonomiczna
- ograniczenie bezrobocia
Zadania
- poprzez turystykę do wzrostu gospodarczego
- kształtowanie struktury rzeczowo- przestrzennej
- kształtowanie dynamiki rozwoju turystycznego
Narzędzia (niezbędne uwarunkowania)
- pełna swoboda ruchu turystycznego krajowego i zagranicznego
- urynkowienie całej gospodarki turystycznej
- odpowiedni zakres prywatyzacji gospodarki
- autentyczność samorządu terytorialnego (możliwie pełna ekonomiczna samodzielność)
Polityka państwa w celu osiągnięcia pełnej swobody turystycznej
- liberalna polityka paszportowa
* polityka paszportowa
* polityka wizowa
* polityka celna
* polityka dewizowa (finansowa)
* polityka sanitarna
- prowadzenie zasad rachunku ekonomicznego w sferze turystyki.
Regulacje prawne U.E.
- prawo pierwotne - traktaty założycielskie z aneksami i protokołami - Traktaty rzymskie spowodowały powstanie Wspólnoty Europejskiej
- późniejsze traktaty - paryski, z Mastricht, Amsterdamski, Nicejski - zmieniały prawo
- prawo wtórne - normy prawne tworzone przez instytucje U.E., przez R.E., zaklepywanie lub nie przez P.E., inicjowane przez K.E., podawane przez R.E. jako dyrektywa
- postanowienia umów międzynarodowych - podpisane przez kraje członkowskie U.E.
Zasady prawa U.E.
- jednakowe traktowanie
- subsolidarność - prawo krajowe jest głównym prawem, ale gdy jest ono podporządkowane prawu U.E.
- prymat prawa wspólnotowego nad prawem krajowym - jeżeli kraj członkowski wydaje edykt to musi być ono podporządkowane edyktowi U.E.
Akty prawa wydawane U.E. (prawo wtórne)
- wiążące dla wszystkich krajów członkowskich
- wiążące określonych adresatów
- nie mające charakteru wiążącego dla krajów członkowskich i ich obywateli - opinie
Wiążące akty prawa
- rozporządzenia
- dyrektywy
- decyzje
Niewiążące akty prawne
- zalecenia - mniejsza ranga nakazowa niż opinia, „chcielibyśmy żeby …”
- opinie
Organy U.E - najważniejsze działania w odniesieniu do turystyki
Parlament Europejski
Od 1968 r. - wychodziły dokumenty, które dotykały turystyki obocznie - np. praca tłumacza
1988 - deklaracja w spr. Ułatwienia, wspierania i finansowania turystyki
1990 - postulat w sprawie ogłoszenia Europejskiego Ruchu Turystyki
1991 - deklaracja P.E. o wspólnej polityce turystycznej
1994 - deklaracja P.E. „na drodze do 2000 rok 1994 rekordowym na świecie pod wieloma względami związanymi z turystyką
2002 - rezolucja w sprawie strategii rozwoju turystyki
Rada Unii Europejskiej
1984 - deklaracja Rady w spr. Polityki wspólnoty dotycząca turystyki
1988 - kilka posiedzeń poświęconych znaczeniu turystyki w utworzeniu wspólnego rynku
1988 - decyzja o programie Europejski Rok Turystyki 1990
1990 - dyrektywa 90/314 o podróżach turystycznych (pakiety turystyczne)
1992 - decyzja rady o planie akcyjnym Wspólnoty na rzecz turystyki
1994 - dyrektywa 94/47 w sprawie ochrony nabywców prawa do timescheringu
1996 - decyzja Rady w spr. Wieloletniego programu wspierania turystyki europejskiej PHILOXENA
1997 - R.U.E. odrzuca I plan PHILOXENA
1998 - posiedzenia dotyczące turystyki, które owocowały wnioskami dotyczącymi obchodu roku 2003
Komisja Europejska
1991 - projekt Komisji dotyczącej planu akcyjnego w zakresie turystyki
1994 - raport Komisji dotyczący R.E., P.E., Komitetu ds. gospodarczych i społecznych na temat akcji Wspólnot w zakresie wspierania turystyki
1995 - przygotowanie tzw. Zielonej księgo dotyczącej roli U.E. w dziedzinie turystyki
1996 - raport komisji dla Rady i Parlamentu, komitetu ds. gospodarczych i społecznych, komitetu Regionów na temat przedsięwzięć dot. turystyki
2001 - projekty związane ze zwalczaniem problemów dotykających turystyki (krzys, wojna)
19 ? - Komisja powołuje Komitet Doradczy ds. turystyki
4.05.2002 - Santander - spotkanie szefów ds. turystyki krajów unijnych
21.05.2002 - przyjęto rezolucje m.in. o powołaniu I Forum Turystycznego
10.12.2002 - Bruksela - I Europejskie Forum Turystyczne
WYKŁAD III 18.03.04
U.E. w sprawie turystyki opiera się o Traktaty Rzymskie i o 2 punkty
1. w T. z Mastricht - 95 - harmonizowanie działań U.E. np.: zegranie ze sobą jakiś dziedzin np. sezonowość w turystyce
2. Art. 308 - upoważnia się wspólnotę do prowadzenia działań w sprawach związanych z aktywnością krajów członkowskich w celu złączenia wspólnego rynku
Stworzono zespoły badające polityki gospodarcze których wyciągnięto dane dotyczące turystyki
- 2mln przedsiębiorstw turystycznych
- 5% PKB przemysłu turystycznego (wahania od 3-8%)
- 5% miejsc pracy
- 87% ruchu turystycznego w regionie europejskim
- ok. 80% - turystyka INDYWIDUALNA
- 15-30% TURYSTYKA BIZNESOWA
- 1/8 DOCHODÓW RODZINNYCH NA TURYSTYKĘ
- 100 TYS. MIEJSC PRACY W TURYSTYCE - PRZYROST W OSTATNICH 3 LATACH
Komunikat Komisji Europejskiej
- Polityka Wspólnoty w dziedzinie turystyki
- wytyczne wstępne
Szczególne znaczenie dla turystyki działań w następujących obszarach
swoboda przepływu osób
swoboda świadczeń usług
transport
rozwój regionalny
ochrona europejskiego dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego
Ad.1 - działania ułatwiające rozwój turystyki
ułatwienie przekraczania granic - lepsza możliwość poruszania się, swoboda obywatelska,
- zniesienie „zielonej karty”, wspólnotowe prawo jazdy
- system ulg walutowych (od1969) i celnych (rzeczy osobiste)
poprawa bezpieczeństwa podróży - 3 dyrektywy, które mówiły o bezpieczeństwie w hotelach
- ochrona zdrowia i życia turystów
- względy ekonomiczne - ochrona konsumenta, ochrona interesów nabywców (turystycznych)
Ad.2 - bariery swobody zakładania przedsiębiorstw (turystycznych)
wymogi kwalifikacyjne w niektórych krajach
- kwalifikacje, doświadczenie zawodowe (staż pracy), dobra reputacja
koncentracja czasowa i przestrzenna popytu turystycznego - szukanie alternatywnych miejsc do spędzania wolnego czasu rozładowanie tych miejsc turystycznych, które są przeładowane.
Różne zasady opodatkowania usług i przedsiębiorstw turystycznych - U.E. nie ma prawa ingerować w wysokość podatków, mówią o tym dyrektywy - że poszczególne dziedziny powinny się rządzić takimi i takimi podatkami
Ad. 3 -
a. swobodny dostęp do rynku transportu drogowego
- przewozy okazjonalne bez specjalnych zezwoleń innych krajów
- procedury wydawania zezwoleń znormalizowano
- wspólne zasady przewozów wahadłowych
b. transport kolejowy (pasażerski) - ocena pozytywnych działań
- poprawa infrastruktury międzynarodowej
- wprowadzone innowacje (autokuszetki, pociągi sezonowe)
- zniżki do biletów grupowych, okresowe
- promocja superszybkich przewozów pasażerskich (transport lotniczy)
Ad. 4 - Turystyka ważnym elementem polityki regionalnej e szczególności
- pomoc regionom uboższym - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego
- dodatkowe dochody dla rolników (agroturystyka) Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji dla Rolników
Ad. 5 - na szczeblu wspólnoty wybór działań dotyczy głównie
- ochrony środowiska, promocji turystyki wiejskiej, kulturowej i socjalnej, wydłużenie sezonu turystycznego
Uchwała Rady Ministrów z dn. 10.04.'84r. o polityce wspólnoty w dziedzinie turystyki
- podkreśla się, że turystyka jest ważnym narzędziem realizacji celów traktatowych wspólnoty
- podkreśla się potrzebę prowadzenia konsumpcji między państwami członkowskimi a komisją w sprawie turystyki
- podkreśla się potrzebę uwzględniania interesów turystyki w procesach decyzyjnych wspólnoty
- upoważnia się komisję do przedłożenia propozycji działań stymulujących dalszy rozwój turystyki
]
]- podkreśla się, że przy podejmowaniu tych działań należy przestrzegać zasady subsydiarności
rada nie podjęła kwestii potrzeby wspólnej polityki turystyki
WYKŁAD IV 1.04.04
Decyzja Rady z dn. 22.12.1986 r. w sprawie ustalenia procedur konsultowania i współpracy w obszarze turystyki
- konieczność konsultacji między państwami członkowskimi a Komisją (uchwała 10.04.1984 r.)
- wymiana informacji
- utworzenie pod auspicjami Komisji , Doradczego Komitetu Turystyki w celu wymiany informacji oraz konsultacji i współpracy w dziedzinie turystyki
- obowiązek przesyłania do Komisji raz w roku raportu na temat działań w turystyce
Uchwała Rady z dn. 22.12.1986 r. - dotycząca lepszego rozkładu sezonowego i geograficznego turystyki
W powołaniu na uchwałę z 10.04.1984 r. Rada wzywa państwa członkowskie do:
- popierania wydłużenia sezonu turystycznego
- lepszego rozkładu urlopów i kampanii reklamowej w tym zakresie
-przedkładania Komisji w 1kw. Każdego roku raportu na temat podjętych działań
- zwrócenie uwagi na obszary mające potencjał turystyczny - tworzenie alternatywnych
- informowanie Komisji o terminach wakacji szkolnych, ruchu na drogach , istniejącej tam infrastruktury
- współpracy w celu lepszego osiągania rozkładu sezonowego i geograficznego
Uchwała Parlamentu z dn. 22.01.1988 r. - propozycja ogłoszenia roku 1990 Europejskim Rokiem Turystyki
Decyzja Rady z 21.12.1988 r. - program działań w Europejskim Roku Turystyki . Celem ma być:
1. Przygotowania do utworzenia obszaru bez granic -integrująca rola turystyki
2. Podkreślenie roli turystyki w dziedzinach polityki socjalnej, rozwoju regionów, wzrostu zatrudnienia
Dla realizacji tych celów niezbędnym jest:
- propagowanie większej wiedzy na temat kultury, obyczajów, tradycji we wspólnocie
- wspieranie lepszej alokacji turystyki w czasie i przestrzeni pozwalające na uwzględnianie potrzeb środowiska poprzez planowanie wakacji i rozbijanie alternatyw dla turystyki masowej
- promowanie turystyki wewnątrz UE - ułatwienia dla turystyki z „krajów trzecich”
ANEKS - działania planowane do realizacji
1. Bez dofinansowania np.:
- koordynacja obniżek posezonowych w transporcie i noclegach
- informacja o Roku itp. - logo, plakaty dotyczące Roku
2. dofinansowanie ze środków wspólnoty - np.:
- akcje pilotażowe dot. nowych sposobów promocji turystyki poza sezonem
- promocji turystyki wiejskiej i kulturowej i innych form turystyki
- wspomaganie ludzi młodych w podróżach po Europie (podniesienie wiedzy)
3. Finansowanie całkowicie z budżetu Wspólnoty:
- kampanie informacyjne i reklamowe w środkach masowego przekazu
- konkursy, nagrody
Decyzja Rady z dn. 13.07.1992 - dotyczy planu działania na rzecz turystyki.
3-letni plan realizowany od 1.01.1993 r., 18 mln ECU. Selekcja projektów wg. Ustalonych decyzji kryteriów:
1. Projekty oszczędne oddziaływujące na przemysł turystyczny Wspólnoty.
2. Muszą sprzyjać rozwojowi przemysłu turystycznego ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw
3. Musza przyczyniać się do poprawy jakości usług turystycznych Wspólnoty.
4. Muszą przyczyniać się do podnoszenia konkurencyjności usług turystycznych Wspólnoty na rynkach światowych.
5. Muszą dążyć do zachowania i ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego.
6. Muszą przyczyniać się do poprawy informacji i podniesienia poziomu świadczenia usług - przyczyniać się do ochrony praw konsumenta.
Działania Wspólnoty na rzecz turystki w 11 obszarach
Podnoszenie wiedz nt. turystyki, lepsza spójność przedsięwzięć na szczeblu UE
Cel: j.w.
Działania:
- opracowanie danych statystycznych nt. turystyki
- podniesienie wizy nt. turystyki jako działalności i ocena wpływu bieżącej polityki wspólnoty na turystykę
- konsultacje ze specjalistami
Czasowe rozłożenie wyjazdów wakacyjnych
Cel: promowanie lepszego sezonowego rozłożenia turystki w czasie i przestrzeni
Działania:
- wsparcie międzynarodowego (ponadnarodowego) systemu wymiany informacji i monitorowanie działań rządu i branży w tej dziedzinie
- wsparcie dla działań wykorzystujących posezonowo bazę turystyczną
Środki transportowe
Cel: promowanie rozwoju turystyki międzynarodowej
Działania:
- wspieranie współpracy międzyregionalnej (przygranicznej)
- wspieranie ponadnarodowych inicjatyw doskonalących informację turystyczną, jej jakość, zwłaszcza nowoczesne techniki informatyczne
- rozwój współpracy międzynarodowej (Europa Środkowa , Wsch. I Afryka Płn.)
- wspieranie inicjatyw dotyczących transferu wiedz w zakresie szkoleń oraz dot. tworzenia i funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw
- wspieranie inicjatyw dot. współprac i partnerstwa międz miastami
- wspieranie dot. współpracy między sektorem prywatnym a publicznym, na rzecz rozwoju obszarów tracących swoja pozycję na rynku światowym
Turyści jako konsumenci
Cel: poprawa jakości informacji o turystach i jakości ich ochrony konsumenta
Działania:
- ujednolicenie systemu klasyfikacji obiektów i znaków graficznych
- wspieranie inicjatyw dot. uproszczenia procedur dochodzenia odszkodowań przez klientów
- przeciwdziałanie overbookingowi
Turystka kulturowa
Cel: podkreślenie znaczenia spuścizny kulturowej dla turystyki i promowanie szerszej wiedzy nt. kultur, tradycji.
Działania:
- wspieranie inicjatyw służących rozwojowi tras europejskich turystyki kulturowej i upowszechnianie informacji o tych trasach
- wspieranie wymiany doświadczeń w dziedzinie technicznego zarządzania napływem odwiedzających
promocja i pomoc w wykorzystaniu sieci transeuropejskiej operatorom turystyki
Turystyka a środowisko
Cel zapewnienie brania środowiska pod uwagę
Działania
- wspieranie inicjatyw mających na celu podnoszenie świadomości turystów i usługodawców usługodawców ścisłym powiązaniu turystyki ze środowiskiem (Europejska Nagroda Ochrony środowiska)
- wspieranie projektów pilotażowych polegających na godzeniu turystyki ze środowiskiem (szczebel lokalny)
- tworzenie i rozwój międzynarodowej sieci wymiany doświadczeń dot. ochrony środowiska
- wspieranie przyjaznych dla środowiska form turystyki
Turystyka wiejska
Cel: rozwijanie turystyki w środowisku wiejskim
Działania:
- wymiana doświadczeń, adaptowanie dobrej praktyki
- opracowanie ponadnarodowych planów w zakresie kształcenia zawodowego
- poprawa informowania o możliwościach korzystania z pomocy wspólnotowej na rzecz turystyki wiejskiej
- podniesienie jakości turystyki wiejskiej
Turystyka społeczna
Cel zapewnienie lepszego dostępu do turystyki grupom społecznym, które z powodów socjalnych lub zdrowotnych mają trudności z wykorzystaniem urlopu.
Działania:
- wymiana informacji nt. stosowanych metod i środków wypełniających cel
wspieranie środków eliminujących bariery dla osób niepełnosprawnych
9. Turystyka młodzieżowa
Cel: promowanie wiedzy dot. kultury, stylu życia i tradycji wśród młodzieży
Działania
- wspieranie badań na ten temat
- wspieranie podróży szkolnych uczniów do innych państw
10.Szkolenia
Cel: podniesienie konkurencyjności przemysłu turystycznego przez podnoszenie profesjonalizmu osób zatrudnionych w turystyce
Działania
- wspieranie współpracy między jednostkami prowadzącymi szkolenia w turystyce
- zachęcanie przedsiębiorstw do uczestniczenia w szkoleniach
- upowszechnianie informacji wśród młodzieży nt. zawodów w turystyce
11. Promocja w „krajach trzecich''
Cel: uczynienie Europy obszarem bardziej atrakcyjnym dla pozaeuropejczyków
Działania:
- promocja na rynkach Ameryki Płn i Japonii
udział turystów wpływy z tego ruchu
w ruchu międzynarodowym
Europa ogółem 90-te 2002 90-te 2002
61% 57% 54% 44%
Wykład V 15.04.04
Zielona Księga - 1995 r. (jego bazowe dokumenty to z 84 r. , Rola UE w dziedzinie turystyki)
Rozdz. I - Przeprowadzone przez Wspólnotę działania w dziedzinie turystyki
Rozdz. II - Dodatkowe atuty Wspólnoty na polu turystyki
Rozdz. III - Możliwości zwiększenia roli Unii w dziedzinie turystyki
Przeprowadzone przez Wspólnotę działania:
Ekonomiczne znaczenie turystyki i jej udzialu w PKB
Turystyka dziedziną ciągle rozwijającą się
Spadek procentowy udziału Europy w turystyce światowej, relatywny spadek dochodów w stosunku do liczby przyjeżdżających
Korzystne warunki demograficzne i społeczne do rozwoju, co zależy od dostosowywania się branży turystycznej do zmian w otoczeniu
prawnych
czynników zewnętrznych (warunki pogodowe, klęski żywiołowe, wydarzenia międzynarodowe), dostosowanie podaży do popytu na produkty turystyczne
zmian potrzeb i oczekiwań turystów (jakościowe nie masowe)
W przemyśle turystycznym małe i średnie przedsiębiorstwa o dużym zatrudnieniu. Znajduję się wśród 17 dziedzin dających widoki na walkę bezrobociem . Specyfika turystyki w dziedzinie zatrudnienia może być barierą rozwoju turystyki.
Wspólnota ma instrumenty prawne by je usunąć
środki bezpośrednie:
- decyzja 92/421 - wstępny plan działania rozwoju turystyki
- decyzja z 1920 r. - 2-letni program rozwoju statystyk turystyki w Europie
b) środki pośrednie
- regulacja dot. ochrony środowiska (V program działania Wspólnoty, konwencja brandenburska (ochrona regionu śródziemnomorskiego)
- ochrona kultury i dziedzictwa - program „Raphael”
- działania na rzecz tworzenia rynku wewnętrznego ( zmniejszenia formalności granicznych, celnych, stymulujące powstawanie przedsiębiorstw)
- wspólna polityka zmierzająca do ochrony konsumentów, konkurencji (zakaz praktyk antykonkurencyjnych, tworzenia monopoli, dyrektywa 90/314 - imprezy pakietowe)
- finansowanie z funduszy strukturalnych różnorodnych działań w celu osiągnięcia ekonomicznej i społecznej spójności Unii.
Dodatkowe atuty Wspólnoty na polu turystyki
Rola turystyki w realizacji celów Wspólnoty:
- wzmacnianie spójności społecznej i gospodarczej zmniejszające różnice w rozwoju między regionami
- planowanie i realizowanie turystyki na zasadach zrównoważonego rozwoju w dziedzinie zachowania dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego
- promowanie europejskiej tożsamości - turystyka ważnym instrumentem usuwania uprzedzeń kulturowych
Możliwe oddziaływanie Wspólnoty na zmiany technologii i strukturalne w turystyce. Promuje rozwój popytu, stymuluje podaż, postuluje zmiany prawne i administracyjne.
Kierunki i narzędzia wpływające na wartość turystyki:
Wspomaganie poprawy w dziedzinie jakości turystyki - narzędzie uwzględnienia większej ilości trendów w sferę wymagań pod adresem turystyki
Cel: zadowolenie turystów
Zachęcenie do urozmaicenia działalności i produktów turystycznych
Narzędzie: zwiększenie konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstw turystycznych
Cel: wzrost podaży
Przyjęcie koncepcji trwałego i zrównoważonego wzrostu w turystyce
Narzędzie: poprzez uwzględnienie kulturowego i środowiskowego wymiaru turystyki
Cel: zachowanie środowiska
W poszczególnych państwach członkowskich może zachodzić sprzeczność:
- państwa wysyłające - nacisk na ochronę konsumenta i środowiska
- państwa przyjmujące - pierwszeństwo w rozwoju podaży
Rola Unii to godzenie tych interesów i prowadzenie działań w dwóch płaszczyznach:
- zapewnienie by turystyka była brana pod uwagę w odrębnych politykach Wspólnoty (koordynacja)
- koncentrowanie się na praktycznych sposobach współdziałania trzech kierunków, unikając w ten sposób konfliktów
Możliwość zwiększenia roli Unii w dziedzinie turystyki
Redukcja lub eliminacja określonych działań Wspólnoty, gdyż 3 bieguny wokół których obracają się sprawy turystyki (środowisko, przedsiębiorstwo, konsumenci) mają odzwierciedlenie w kierunkach działania Wspólnoty i potwierdziły swoją skuteczność.
Zachowanie obecnej formy stopnia interwencji gdyż Traktaty Rzymskie umożliwiły Wspólnocie podejmowanie działań wspierających turystykę, zaś Traktat z Maastricht (art. 3) mówi tylko o ewentualnym poszerzeniu działań o sferę np. energii, ochrony cywilnej i turystyki
Wzmocnienie działań Wspólnoty w ramach istniejącego Traktatu gdyż realizacja Decyzji 92/421 nie zapewnia sprzężenia potencjału turystyki i działań pokrewnych dla rozwoju turystyki , zarazem przyznanie odpowiednich funduszy. Wspólnota może zachęcać do lepszej koordynacji pomiędzy:
- różnymi poziomami działalności (poziom Wspólnoty, kraju, regionu, lokalnie) lub między sektorami publicznymi i prywatnymi oraz
- różnymi typami działań (na rzecz przedsiębiorstwa, konsumenta, regionu, środowiska)
Wyznaczanie granic interwencji rodzi 2 pytania.
Wykład VI 13.05.2004
1996 r - Decyzja Rady w sprawie wieloletniego programu wspierania turystyki europejskiej „Philoxenia”
Cztery podstawowe cele, dla których proponuje się prowadzić działania:
Poprawa wiedzy nt. turystyki poprzez pozyskiwanie informacji mających służyć wspólnocie dla podejmowania odpowiednich działań
Poprawa prawnego i finansowego otoczenia turystyki tj. regulacji prawnych oraz dostęp do środków finansowych poprzez wzmocnienie współpracy między państwami członkowskimi a branżą turystyczną
Podniesienie jakości w turystyce europejskiej poprzez promowanie zsynchronizowanego rozwoju turystycznego
Wzrost liczby turystów z państw trzecich - promocja Europy jako regionu turystycznego
2001 r. - Komunikat Komisji Europejskiej - Wspólnie pracując dla przyszłości turystyki
1. Wprowadzenie mechanizmów pozwalających na uzyskanie poprawy w zakresie łączenia spraw turystyki z innymi dziedzinami polityki UE, wskazuje się na potrzebę uwzględnienia interesów turystyki w działaniach podejmowanych we Wspólnocie.
2. Wzmocnienie roli Doradczego Komitetu ds. Turystyki
3. Wzrost wzajemnego oddziaływania między podmiotami zainteresowanymi rozwojem turystyki a obszarami recepcji oraz promowanie partnerstwa między różnymi uczestnikami rynku turystycznego, postulat corocznie zwoływanego Europejskiego Forum Turystki.
4. Poprawa wzajemnego oddziaływania pomiędzy różnymi uczestnikami rynku turystycznego w obszarach recepcji stanowiących główny cel działalności turystyki. Należy tworzyć sieci powiązań partnerskich między obszarami recepcji, co umożliwi nawiązanie współpracy na szczeblu Unii dla promowania zrównoważonej, wysokiej jakości turystyki. Rola Komisji Europejskiej ograniczy się do działań przy powstawaniu takich powiązań.
5. Stworzenie sieci usług i jednostek wspierających, niezbędnych dla realizacji tych zadań. Ich dostępność do zainteresowanych podmiotów zostanie zapewniona poprzez kompetentne centra na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, co ułatwi przedsiębiorstwom turystycznym dostęp do informacji . Komisja dostarczałaby informacji ze szczebla Unii
6. Wprowadzenie mechanizmów gwarantujących efektywne wykorzystanie instrumentów finansowych i innych będących w dyspozycji Unii, dla wspierania rozwoju turystyki
7. Podjęcie działań dla wprowadzenia rachunku satelitarnego (równoległego) równoległego turystyce tj. próby określenia ekonomicznego wpływu turystyki na inne dziedziny
8. Promowanie zrównoważonego rozwoju działalności turystyki poprzez określenie i wdrożenie Agendy XXI
9. Promowanie i wspieranie wydawania podręczników informacyjnych nt. turystyki
Dwa pierwsze to:
harmonizacja kryteriów dostępności miejsc dla osób niepełnosprawnych
ogólnie poświęcony zakresowi wiedzy o turystyce (minimum wiedzy pracownika turystycznego)
10. Określenie i rozpowszechnienie oceny metod i narzędzi potrzebnych do monitorowania jakości obszarów recepcyjnych tj. wskaźników, kategoryzacji itp.
Uchwala Rady z 21.05.2002 w sprawie: przyszłości turystyki europejskiej
Przy określeniu zadań uwzględniono:
- znaczenie turystyki w gospodarce Wspólnoty
- znaczenie turystyki dla realizacji celów traktatowych
- turystyka nie ma wydzielonej polityki, jest pod wpływem licznych polityk sektorowych Wspólnoty
- turystyka i zrównoważony rozwój to spójny cel - ochrona środowiska
- istnienie potrzeby informacji dającej ocenę działalności turystyki we Wspólnocie
- zmniejszający się udział Europy w światowy rynku turystycznym
Zagadnienia ważne i tezy robocze:
Potrzeba wykorzystania istniejących struktur i środków dla rozwoju turystyki
Potrzeba wdrożenia rachunku satelitarnego dla określenia wpływu turystki na gospodarkę
Potrzeba wzmocnienia systemu konsultacji i współpracy między państwami członkowskimi a branżą i dokonywanie systematycznej analizy tych działań
Potrzeba zapewnienia lepszego dostępu do środków Wspólnoty
Potrzeba poprawy ogólnego wizerunku Europy (promocja)
Potrzeba silniejszej roli Doradczego Komitetu ds. Turystyki w zakresie dialogu między sektorami publicznym a prywatnym
Potrzeba współpracy pomiędzy krajami kandydującymi
Potrzeba popierania ścisłej współpracy z organami międzynarodowymi w dziedzinie turystyki (WTO, OWCTiR)
Potrzeba promowania etycznego wymiaru turystyki.
„Basic orientations for sustainability of European Tourism”
Projekt komunikatu Komisji Europejskiej VIII/2003
(konsultacje dot. zarządzania turystyką na szczeblu Wspólnoty)
opcja A - stworzenie odpowiedniej polityki turystycznej na poziomie Wspólnoty
B- brak działań ze strony UE
C- kontynuacja dotychczasowego sposobu wspierania sektora turystycznego przez Komisję Europejską
D- wzmocnienie i najlepsze wykorzystanie dotychczasowych stosowanych środków na rzecz turystyki europejskiej
Tj.:
- wzmocnienie innych niż wspólnotowe istniejących inicjatyw podejmowanych przez zainteresowane podmioty
- prace Komisji maksymalizujące efekty polityk wspólnotowych na rzecz zrównoważonego rozwoju turystyki
- określenie i wdrożenie komplementarnych, specyficznych działań w sferze turystyki dla promowania zrównoważonego wzrostu: wspieranie i włączanie się w realizację inicjatyw podejmowanych przez inne podmioty i wypełnienie luk istniejących w politykach i działaniach dotyczących turystyki.
1994 r. - Time shiring - dyrektywa o ochronie nabywców, środków nabywających na czas ograniczony.
Uszeregowanie apartamentów:
- wynajem swojego apartamentu - umowa czarterowa
- budowanie specjalnych domów, dla tych którzy chcą je kupić na czas ograniczony (na m-c, kwartał, pół roku) zależy od długości czasu pobytu i sezony jaki się wykupywało na stałe.
www.student.e-tools.pl