Prakseologia to dyscyplina filozoficzna opisująca działanie człowieka (działanie ludzkie).
Prakseologia zajmuje się:
- refleksją filozoficzną nad kondycją ludzkiego działania;
- wiedzą o warunkach praktyczności działań;
- pomocą w posługiwaniu się właściwymi środkami;
- rozumieniu przyczyn powstawania błędów praktycznych;
- umiejętności odróżniania praktycznej konieczności od złej woli.
Prakseologia poszukuje uogólnień wszelkich norm praktycznego i świadomego działania z punktu widzenia jego sprawności tj. skuteczności, ekonomiczności (wydajności i oszczędności), korzystności, efektywności, jakości, dokładności. Są to tym samym oceny prakseologiczne.
Rodzaje teorii prawdy, a tym samym kilka rodzajów jej kryteriów:
Klasyczna - jej twórcą był Arystoteles
Oczywistości - jej twórcą był Kartezjusz
Zgody powszechnej - „Prawdą jest to, na co zgodzą się wszyscy”, „Prawdą jest to, na co zgodzi się grupa specjalistów.”
Utylitarna - „Prawdą jest to, co je użyteczne”
Pragmatyczna - „Prawdą jest to, co jest skuteczne”
Przedmiot prakseologii
Opisując różne formy działania (czyn jednostkowy, działania zespołowe, działania kierownictwa, zasady kooperacji) prakseologia nawiązuje i kontynuuje teorie organizacji.
Klasyfikacja:
- Mikroprakseologii - jednoosobowy podmiot działania
- Makroprakseologii - wieloosobowy podmiot działania
Najbardziej znany polskim studentom jest Tadeusz Kotarbiński (patron szkoły), uczeń Kazimierza Twardowskiego założyciela tzw. szkoły lwowsko-warszawskiej w filozofii. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim w latach 1907 - 1912. Jest on założycielem polskiej szkoły prakseologii.
Zadania prakseologii:
- Prakseologia jest dyscypliną filozoficzną nawiązującą zarówno do logiki jak i etyki. Tadeusz Kotarbiński nazywał swoją teorię działania praktyką, nawiązując tym samym do angielskiego filozofa Johna Locke.
- Praktyka to umiejętność właściwego używania naszych mocy i aktywności aby osiągnąć rzeczy dobre i użyteczne. Najważniejszą częścią tej umiejętności jest etyka: jej zadaniem jest szukać tych reguł i probierzy ludzkich czynów, które prowadzą do szczęścia, oraz środków do tego, by je wprowadzać w życie.
System wartości |
Kodeksy moralne |
Wzorce działań |
Aksjologia (teoria wartości) - naukowa - filozoficzna Meta - aksjologia Filozofia koncepcji i teorii wartości |
Etyka (teoria moralności) - naukowa - filozoficzna Metaetyka Filozofia koncepcji i teorii moralności |
Prakseologia (teoria działań) - naukowa
Filozofia koncepcji i teorii działania |
Zadania prakseologii:
1. W Traktacie O Dobrej robocie Kotarbiński pisze: „za naczelne zadanie prakseologii uważam konstrukcję i uzasadnienie norm dotyczących sprawności”.
- Normy te powinny być uzasadnione na podstawie doświadczenia praktycznego rozumianego jako zasób faktów sprawnego działania, lub też dokonanych już uogólnień dotyczących przyczyn i przebiegu tej sprawności.
2. Poznanie dynamiki postępu: w skali procesów dziejowych, ale i indywidualnych lub zespołowych;
3. Analityczny opis elementów działania i jego różnych form .
Elementy - podmioty działających, tworzywa, środki, metody, cele wytwory.
Formy - różne postacie kooperacji.
Prakseologia zajmuje się:
- analitycznym opisem umiejętności praktycznych (technik) występujących w danym społeczeństwie, określaniem ich rodzajów i typów oraz utworzenia morfologii nauk;
Prakseologia zajmuje się analizą umiejętności praktycznych pod kątem:
- badaniem warunków, pod jakimi, oddziałują
- praw, zgodnie z którymi oddziałują
- przyczyn, którym zawdzięczają swoją skuteczność praktyczną,
Aby działania były sprawne konieczna jest refleksja nad własną praktycznością sprawcy, co w efekcie pozwala na wykształcenie następujących umiejętności:
- zdobywania nowych umiejętności,
- pozyskiwania wiedzy,
- koncepcyjnego przygotowania działań (projektowania)
- wielowymiarowego wartościowania sytuującego działania w przestrzeni wyznaczonej przez trzy E: EFEKTYWNOŚĆ, EKONOMICZNOŚĆ I ETYCZNOŚĆ.
- badaniem zmian umiejętności praktycznych (technik) i związanej z tym ewolucji technik, przy uwzględnieniu alternatywy tradycji i inwencji.
Pojęcie działania:
Rozróżniamy wiele znaczeń pojęcia działanie i różne znaczenie czynników sprawczych jakie je powodują:
- działanie arytmetyczne (czynnik abstrakcyjny operacji arytmetycznej),
- działanie hamulców (czynnik - funkcjonujące urządzenie),
- prawo nie działa „wstecz”( przepis prawny),
- działanie marketingowe (czynnik to organizacja)
- przykłady działań ludzkich (chodzenie, siedzenie, skakanie) - czynnik człowiek.
Transformacja jest związkiem przyczynowym zmiany stanów danego przedmiotu spowodowanym przez czynnik sprawczy (operatora). Transformacją, w sensie ogólnym zajmuje się cybernetyka - dyscyplina dotycząca sterowania i komunikacją.
Prakseologia - to działanie i zachowanie człowieka podejmowane świadomie i zgodnie z jego wolą, z zamiarem spowodowania pożądanego przezeń stanu zwanego celem.
- Mikroprakseologia - działania o podmiotowe jednoosobowym - podstawowe rozumienie działań w sensie prakseologicznym
- Makroprakseologia - analiza zachowań wielopodmiotowych ( zespołowych)
Człowiek jest podmiotem działającym nieustannie, wykonującym swoje zamierzenia i plany, czynnikiem postępu, tym samym opanowującym przyrodę, jej składniki siły w celu zaspokojenia swoich potrzeb.
Każde działanie ludzkie można rozłożyć na:
- działania proste (czynności), z których są złożone (elementarne pojęcie prakseologiczne).
- działanie złożone (pasma, sploty sekwencje) - ciąg działań prostych tworzy czyny złożone.
W działaniach wielopodmiotowych wyróżniamy:
- kooperację pozytywną - systemy działań o celach zbieżnych. Cele są uzgadniane.
- kooperację negatywną - systemy działań o celach rozbieżnych. Cele są niezgodne.
Czyn prosty - wynik impulsu dowolnego, ukierunkowanego w znaczeniu:
- w stosunku do otaczającej go przestrzeni,
- w stosunku do próby osiągnięcia pewnego celu, urzeczywistnienie pewnego zamiaru.
Akord działań - zespół czynności mających choć jedną wspólną chwilę, wchodzących w skład określonego czynu.
Pasmo działań - zespół czynności następczych wchodzących w skład czynu. Pasmo akordów czynów tworzy splot działań.
Ograniczenia ludzkiego działania:
- prawa fizykalne,
- prawa fizjologiczne,
- prawa prakseologiczne (dotyczące regularności zjawisk ze względu na zależności zachodzące między środkami a celami).
Wytwór - wynik, który powstaje przez działanie - ciało, wyrób, utwór, rezultat działań i w ogóle wynik. Zawsze jakaś rzecz.
Dzieło - wszelki skutek przyczyny będącej impulsem dowolnym, skutek traktowany jako zdarzenie.
Dzieła (zdarzenia) dzielimy na:
- Kinetyczne (zmiany)
- Statyczne (stany rzeczy) trwające bez zmiany
- Permutacyjne - prowadzące od stadium początkowego do innego lub do przekształceń (np. poprzez dodanie czegoś lub odjecie)
- Persweracyjne (podległy im obiekt pozostaje bez zmian lub w końcu zostaje w tym samym stadium co na początku).
- Konstrukcyjne i konserwacyjne,
- Zachowawcze lub zapobiegawcze
- Destrukcyjne
Zasady sprawnego działania:
- Sprawność - tzw. dobrą robotę ocenia się ze względu na skuteczność i ekonomiczność.
O sprawności można mówić w znaczeniu: syntetycznym (ogół walorów praktycznych działania razem wziętych; określenie wszelkich zalet działania, decydujących o uznaniu działania za sprawne), uniwersalnym (mogą dotyczyć podmiotu działającego, pracy, każdego zachowania i działania, jaki poddamy ocenie prakseologicznej. Np. aktywność podmiotu wydajność pracy, oszczędność, dokładność, precyzja. Ma ona charakter analityczny.), manipulacyjnym (polega na wysokiej umiejętności wykorzystywania narzędzi lub wykonania prac manipulacyjnych. Utożsamiana jest ze zręcznością (gdy dotyczy harmonii i szybkości ruchów). Występuje przy automatyzacji ruchów (np. maszynistka)), metodologicznym (umiejętność wykorzystania wszystkich znanych metod i sposobów w celu podniesienia sprawności. Jej podstawę stanowi posiadanie całej dostępnej w danych warunkach wiedzy i osiągnięć nauki. Jest podnoszona przy dostatecznie szybkim wdrażaniu nowych metod i technologii, szczególnie w produkcji).
- Skuteczność (efektywność) - to takie działanie, które prowadzi do skutku zamierzonego jako cel (ale także działanie , które umożliwia lub ułatwia osiągnięcie celu). Nieskuteczność - nieskuteczny jest taki czyn, który nie osiąga celu, ani jego osiągnięcia nie umożliwia ani nie ułatwia ( celu nie przybliża). Przeciwskuteczność - przeciwskuteczny czyn nie doprowadza do osiągnięcia celu, ale nawet go udaremnia utrudnia i jest szkodliwy dla wybranego celu.
Cel - to czynność zamierzona, istniejąca w zamierzeniach człowieka, przyszły stan rzeczy, uświadamiany przed wykonaniem odpowiedniego czynu.
Rezultat - to osiągnięty skutek działania prostego.
Cel osiągamy poprzez działanie złożone - splot czynów powiązanych ze sobą i następujących po sobie w oznaczonym porządku czasowym.
Cele oraz skuteczność dzielimy na:
- stopniowalne,
- niestopniowalne.
Skuteczność jest niestopniowalna, gdy sam cel jest niestopniowany (np. małżeństwo, oddanie książki).
Analogicznie wyróżniamy działanie:
- celowe (prowadzące do osiągnięcia celu),
- niecelowe
- przeciwcelowe (sprzeczne z założonym celem)
Rozróżniamy cele:
- zewnętrzne - heteroteliczne
- wewnętrzne - autoteliczne (zabawa, hobby).
Oszczędność
O oszczędności można mówić w kategoriach: przestrzeni - ekonomiczne rozmieszczenie przestrzennego rzeczy, urządzeń, budynków, jak najlepsze dostosowanie ich do użytkownika - zasada ergonomiczności; czasu; materii - jak najwydajniejsze zużytkowanie surowców, zastępowanie surowców deficytowych zastępczymi, zmniejszenia wagi i wielkości urządzeń; energii.
Ekonomiczność - polega na stałym dążeniu do polepszania wyników w stosunku do nakładów w szerokim znaczeniu (nie tylko pieniężnym, ale także społecznym).
Racjonalność.
Tadeusz Kotarbiński rozróżnia:
- racjonalność rzeczową - gdy dobór środków odpowiada prawdziwej obiektywnej sytuacji - istniejącym faktom, prawom, stosunkom.
- racjonalność metodologiczną - gdy działanie jest racjonalne z punktu widzenia wiedzy jaką posiadamy, logicznej decyzji o doborze środków.
Irracjonalizm:
Działanie irracjonalne - wybranie środków działanie i metod niezgodnych z faktycznym stanem rzeczy.
Wartościowanie to przypisywanie czemuś wartości - to rodzaj działań polegających na ocenianiu zdarzeń przez podmiot działający w celu zdania (sobie) sprawy z cenności zdarzenia ocenianego.
Wyróżniamy:
- porównanie dwu zdarzeń i uznanie jednego za cenniejsze,
- przyrównanie jednego zdarzenia do wcześniej ustalonego wzorca, nadanie mu wartości określonej przez wzorzec.
Wartościowaniu podlegają:
- zdarzenia dynamiczne
- zdarzenia statyczne,
- procesy zmianotwórcze,
- stany.
Potrzeby podstawowe:
Potrzeby fizyczne (czyste powietrze, woda, pożywienie, schronienie, ubranie, bezpieczeństwo, aktywność fizyczna, opieka zdrowotna, czas na wypoczynek);
Potrzeby mentalne (bycie kochanym i kochać, bycie potrzebnym, zaspokojenie zasadniczych aspiracji, uczenie się, stymulacja, rekreacja);
Potrzeby społeczne (pokój, towarzystwo, wzajemna pomoc, praca, uczestnictwo, ruchliwość, bezpieczeństwo społeczne).
Aspiracje to wszystko czego człowiek w określonych okolicznościach i w danym społeczeństwie pragnie, co może być osiągnięte bez narażania na uszczerbek potrzeby podstawowej innego człowieka.
Aspiracje - przykłady: potrzeba wspólnego życia z osobą kochaną, korzystanie z dóbr kultury, kontakt z przyrodą, poprawienie własnego losu.
Istnieją dwa sposoby wartościowania prakseologicznego: klasyczne, systemowe
Celem współczesnej prakseologii jest przezwyciężanie sytuacji praktycznych dokonywanych przez podmioty działające czyli powodowanie zmian.
Kryteria zmian:
1.Przyczynowe (sprawcze) zaangażowanie ludzi,
Ze względu na kryterium sprawczego udziału człowieka, zmiany dzielimy na:
Zmiany zamierzone - makroskopowe (łączność satelitarna), budowy, zjedzenie śniadania.
Zmiany niezamierzone - samoistne (korozja, erozja, opady atmosferyczne, wzrost, trzęsienia ziemi), oraz takie jakie spowodował człowiek mimo woli (szkody górnicze, wypadki itp.).
2. Zmiany autentyczne (realność)
Ze względu na autentyczność wyróżniamy zmiany
Zmiany rzeczywiste zachodzą w przedmiotach poddawanych zmianom (zmiana energii chemicznej paliwa w energię cieplną mieszanki paliwowo-powietrznej w silniku).
Zmiany pozorne - złudzenia zmian (załamanie przedmiotu w wodzie, dekoracje teatralne); celowe niby - zmiany (iluzja, rzeczywistość wirtualna), pseudozmiany - kamuflaż wojskowy.
3. Zmiany naukowe
Ze względu na kryterium poznania naukowego wyróżnia się zmiany, których podstawą jest wiedza racjonalna oraz praktyczna w sensie rzeczowym (np.terapia zgodna z wiedza medyczną a nie znachorską).
4. Wartościowanie utylitarne
Wartościowanie utylitarna dokonywane jest na podstawie ocen prakseologicznych:
- dodatnich (np. przykłady w tłumaczeniu trudnych elementów)
- ujemnych (kiedy wsiadamy do pociągu jadącego w kierunku przeciwnym do zamierzonego).
5. Wartościowanie etyczne
Wartościowanie etyczne jest formułowane na podstawie ocen etycznych i formułowanych na ich podstawie norm.
Wyróżniamy zmiany etycznie dodatnie i ujemne - oceny felicytologiczne, etyczne i prakseologiczne mogą być współliniowe lub niezależne (ortogonalne).
6. Wartościowanie estetyczne
Dokonywane jest na podstawie piękna (także dodatnie i ujemne).
Warunki sprawnego działania
Wykonalność
- Istnienie takich warunków nazywamy możliwością działania lub wykonalnością zamiaru.
- Stwierdzenie takich warunków jest procesem myślowym o charakterze preparacyjnym (wyprzedzenie myślowe, metodologiczne i organizujące działanie).
Możność
Możność jest rozpatrywana z 2 punktów widzenia:
- możność wewnętrzna (ocenia przygotowanie podmiotu do działania) - dyspozycyjność
- możność zewnętrzna (oceniająca istnienie odpowiednich warunków) - sytuacyjna.
Preparacja działań
- Jest to wstępne przygotowanie każdego działania - to czynności które umożliwiają i ułatwiają jej podjecie albo wykonanie.
- Preparacja to wstępne ukształtowanie tworzywa i aparatury, przysposobienie sprawcy, ludzi działających, opracowanie planu.
Działania preparacyjne:
Preparacja podmiotu działania np.: załogi i kierownictwa to dobranie i przeszkolenia pracowników, pozyskanie ludzi posiadających odpowiednie kwalifikacje i pogłębienie wiedzy o danym zadaniu.
Preparacja tworzywa - wybranie odpowiedniego materiału, przerobionego w miarę możliwości na półfabrykat, wypróbowanie jego właściwości, sposobu przechowywania, transportu i umieszczenia w miejscu pracy, uwzględniając przy tym również wykorzystanie, unieszkodliwienie i zniszczenie odpadów.
Preparacja aparatury polega na wybraniu i przygotowaniu urządzeń technicznych, ich wytworzenie, zamontowania, wypróbowania i uruchomienia, dostosowania do warunków miejscowych i do ludzi zgodnie z zasadami ergonomii.
Nawiązanie kooperacji z innymi instytucjami wyspecjalizowanymi, które będą dostawcami części i półfabrykatów.
5. Ochrona środowiska
Ochrona środowiska, unieszkodliwienie odpływów, stworzenie warunków dla ukształtowania odpowiedniego otoczenia.
6. Zaplecze socjalne
Stworzenie odpowiednich warunków bytowania dla załogi - zakwaterowanie, wyżywienie, dojazdy do pracy itp.
Planowanie
Plan to element przygotowawczy, jest to część szeroko pojętej planowości - ogniwem uplanowienia działania, zawiera aspekt ilościowy, ale także elementy sprawnego działania - odpowiedni dobór i opis czynności składowych, zabiegów i środków, rozmieszczenia działań, ich kolejność czasową i rozlokowanie przestrzenne.
Plan to opis działań zamierzonych danego sprawcy, lub opis działań możliwych w przyszłości, przyjęty jako opis działań zamierzonych.
Walory dobrego planu:
1. Celowość (działania mają przynieść określony cel)
2. Wykonalność - środki do osiągnięcia celu są właściwie dobrane i zapewnione
3. Zgodność wewnętrzna ( nie można stosować środków, które uniemożliwiają zastosowanie innych)
6. Operatywność - jego treść jest łatwa do uchwycenia i zastosowania - prostota i przejrzystość.
5. Elastyczność - możliwość zastosowania zmian w planie, dopuszczalność modyfikacji, uzupełnień.
6. Szczegółowość - pozostawia możliwość uzupełnień w czasie późniejszym, w trakcie działania.
7. Długodystansowość.
8. Terminowość - organizacja rytmu pracy, wykonanie określonych odcinków zadań w określonym czasie.
9. Kompletność (kompleksowość) - objęcie planem całości zadania.
10. Racjonalność - ugruntowanie poznawcze planu, oparte na pełnych i bogatych wiadomościach.
Instrumentalizacja - stosowanie wszelkiego rodzaju aparatury, urządzeń i narzędzi ułatwiających pracę.
Organizacja to system złożony z części, pomiędzy którymi występują określone relacje.
- Ujęcie strukturalne w organizacji akcentuje analizę powtarzalnych struktur przedmiotów badania organizacji.
- Ujęciu funkcjonalne zwraca uwagę na skutki funkcjonowania - czyli cele końcowe organizacji i funkcje spełnionych w otoczeniu.
Cele organizacji: wielość, hierarchiczność, różny horyzont czasowy, są zależne lub kontrolowane.
Cele podstawowe - muszą być tak sformułowane, by ich granice były wyraźne i mierzalne.
Cele pożądane - powinny być tak sformułowane, by ich na podstawie można było ocenić rozmaite możliwości wyboru.
Sprawność menedżerska - jeżeli celem nadrzędnym jest zysk firmy, to sprawność menedżerska należy traktować jako efektywność ekonomiczną.
Cechy menedżera (skutecznść): analityczny umysł, niezależność, dyscyplina intelektualna, zdolność syntezy informacji, formalizm - porozumiewanie się pisemne - kładzie się nacisk na poprawność językową i terminologiczną, podejmuje decyzje zawsze na podstawie zaufanych danych liczbowych.
Sprawność menedżerska zależy od:
Metody zarządzania to sposoby określania i realizowania przedsięwzięć organizatorskich (zarządczych) w danym systemie zarządzania.
Jest to usystematyzowane postępowanie w celu rozwiązania problemów zarządzania w organizacji.
Techniki zarządzania - to procedury, w których zawarte są realizowane cele oraz skoordynowane działania ludzi, niezbędne do osiągnięcia tych celów - przy określonych warunkach i zasadach postępowania (stylach zarządzania).
Style zarządzania - stosowane przez menedżerów procedury przygotowania, podejmowania i egzekwowania decyzji.
Główne zasady organizacji pracy:
1. Zasada zamknięcia - zakres pracy powinien obejmować wszystkie niezbędne działania dla wykonania całkowitego wyrobu lub produktu (odejście od wąskiej specjalizacji).
2. Wyłączenie funkcji kontrolnych i nadzorczych.
Praca powinna być tak zaplanowana, aby armia nadzorców była zbędna. Wykonawca danej pracy lub zespół jest odpowiedzialny za jakość i terminowość wykonanych zadań.
3. Różnorodność prac powoduje wzrost poziomu zadań. Oznacza to, że robotnik powinien znać ogólne zasady wykonywania szeregu prac w takim stopniu aby możliwa była rotacja pracy. Jest tzw. poliwalencja, która zmusza do podnoszenia kwalifikacji.
4. Autoregulacja tempa pracy i pewna możliwość wyboru w zakresie metod pracy i kolejności (sekwencji) jej wykonania.
5. Tego rodzaju struktura pracy, która pozwala na pewną możliwość kontaktów (interakcji) społecznych, a także na kooperację pomiędzy robotnikami.
Zadania menedeżera
- Tworzenie prawdziwej całości organizacji, większej niż suma jej części składowych - produktywny byt produkujący więcej niż suma włożonych zasobów.
- Właściwe wykorzystanie zasobów ludzkich i unikanie ich słabości.
Jego celem jest zharmonizowanie 3 funkcji przedsiębiorstwa:
- zarządzanie biznesem,
- zarządzanie menedżarami niższego szczebla,
- zarządzanie pracownikiem i pracą.
Menedżer harmonizuje w każdej decyzji i każdym działaniu wymagania najbliższej i długodystansowej perspektywy.
Osiąga to poprzez: operacje, funkcje zarządzania
Funkcje zarządzania
- planowanie - ustalenie celów i tworzenie planów i programów
- organizowanie - podział pracy w ramach strukturalnych
- zatrudnianie - angażowanie odpowiednich ludzi na odpowiednie stanowiska
- kierowanie - komunikowanie, motywowanie i przywództwo.
- kontrolowanie - monitorowanie etapów i sprawowanie kontroli.
Kryteria klasyfikacji błędu:
Czas
Ze względu na kryterium czasu wyróżniamy: błędy jednorazowe i powtarzające się, błędy wyprzedzania - antycypacje, błędy postępowania - postpozycje
Przedmiot
Ze względu na przedmiot błędu zdaniem Tadeusza Kotarbińskiego wyróżniamy: błędy teoretyczne - myślenia, błędy praktyczne - działania
Działanie
Wyróżniamy następujące rodzaje błędów działania: błędy w wyborze celów, błędy w wyborze sposobów i środków, błędy wykonania.
Podmiot
Ze względu na podmiot wyróżniamy: błędy indywidualne, błędy zbiorowe
Skutek
Ze względu na skutek wyróżniamy: błędy pożyteczne np. inspirują odwagę, poświęcenie, błędy nieszkodliwe np.: zawołanie innym imieniem, błędy szkodliwe indywidualnie lub społecznie
Źródła błędu:
- sytuacje stresowe (zdenerowamie, stan wzburzenia, sytuacje zagrożenia, pośpiech)
- w organizacji: kult anonimowości, niejasny podział kompetencji, asekuranctwo, brak źródeł rzetelnych informacji, indywidualizm (brak pracy zespołowej)
- sugestia jednostki i grupy
- język (zawiły, niejasny, niesprecyzowane pojęcia)
- zaburzenia umysłowe
- lenistwo
- konserwatyzm
- typ psychiczny
- uczucie, interes, seks
- lęk
- nastawienie
Klasyfikacja niezgodności
Niezgodność jest to niespełnienie ustalonych wymagań: wewnętrznych (procedury, instrukcje, standardy), zewnętrznych (przepisy prawne, normy, wymagania klienta).
Działanie zapobiegawcze jest podejmowane w celu zapobieżenia wystąpieniu niezgodności podczas gdy działanie korygujące jest podejmowane w celu zapobieżenia ponownemu wystąpieniu niezgodności.
7