TEORIA I METODYKA REKREACJI, Teoria i metodyka rekreacji


13.III.2009

TEMAT: WSTĘP DO PRZEDMIOTU

TEORIA I METODYKA REKREACJI

Słowo „rekreacja” wywodzi się z łacińskiego „recreo” (przywrócić do życia, wzmocnić, pokrzepić, a także stworzyć na nowo).

ZDROWIE - stan całkowitego fizycznego, psychicznego i społecznego dobrostanu, a nie tylko nieobecność chorób lub urazów. (Światowa Organizacja Zdrowia)

WPŁYW RÓŻNYCH CZYNNIKÓW NA ZDROWIE:

AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA - najbardziej skuteczna metoda zapobiegania chorobom:

STAN ZDROWIA POLAKÓW

  1. Stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego deklaruje niespełna 45% dorosłych Polaków

  2. Co trzeci mieszkaniec Polski skarży się na długotrwałe problemy zdrowotne

  3. Istnienie problemów ze zdrowiem zgłaszali rodzice ponad 16% badanych dzieci

  4. Ponad 70% osób, co najmniej 50-letnichpotwierdziło występowanie przynajmniej jednej choroby przewlekłej, podczas gdy w grupie 40 - 49-latków rzadziej, niż co druga.

  5. Co trzeci Polak waży zbyt dużo, a co 8 jest otyły

  6. W wieku 20 - 60 lat pali prawie połowa mężczyzn i częściej, niż co trzecia kobieta

UDZIAŁ POLAKÓW W TRENINGACH ZDROWOTNYCH

  1. Prawie, co trzeci dorosły Polak i co czwarta dorosła Polka może być zaliczona do grona osób aktywnych fizycznie

  2. Większość Polaków spędza czas wolny w sposób bierny

  3. Intensywny trening to domena głównie młodych mężczyzn do 30 roku życia. W takich zajęciach uczestniczy częściej, niż co czwarty 15 - 19-latek i co piaty 20-latek

  4. Stosunkowo rzadko sportem lub intensywnym treningiem zajmują się młode dziewczęta, bo tylko, co trzynasta z grupy wiekowej 15 - 19 lat i co dwudziesta będąca w wieku 20 lat.

  5. Ponad 30% dzieci uprawia sport poza lekcjami wychowania fizycznego

  6. Dzieci spędzają przed ekranem/monitorem przeciętnie dwie i pół godziny dziennie

CZAS WOLNY - to czas, który pozostaje człowiekowi po wypełnieniu przez niego obowiązków zawodowych, domowych, szkolnych i który jest przeznaczony na odpoczynek, rozrywkę i rozwój osobowości.

GENERALNE FUNKCJE CZASU WOLNEGO:

TRZY TYPY CZASU WOLNEGO:

  1. Krótki czas wolny - w trakcie dnia codziennego

  2. Średni czas wolny - w ramach weekendu

  3. Długi czas wolny - czas wakacyjno - urlopowy

WŁAŚCIWOŚCI REKREACJI:

TRZY ZNACZENIA SŁOWA „REKREACJA”:

  1. „Zespół zachowań, które realizuje człowiek w sowim czasie wolnym”

  2. „Utożsamione z procesem wypoczynku, z regeneracją sił i z usuwaniem skutków zmęczenia”

  3. „Zjawisko społeczno - kulturowe, którego podstawę stanowi wzrost ilości czasu wolnego oraz związane z nim formy zachowań ludzi”

KATEGORIE REKREACJI:

  1. Psychicznego (gra w szachy, rozwiązywanie krzyżówek)

  2. Fizycznego (związana z ruchem mięśniowym, rekreacja ruchowa - pływanie)

WYDOLNOŚĆ FIZYCZNA - potencjalne możliwości wykonywania intensywnej pracy przy niewielkich zmianach podczas zmęczenia i szybkim efektywnym wypoczynku

AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA - dowolne formy ruchu ciała wykonywane mięśniami szkieletowymi, które wpływają na wzrost przemiany podstawowej i ponad wydatek energii spoczynkowej. Są tu brane pod uwagę wszystkie zajęcia w czasie wolnym, sporty, ćwiczenia, praca zawodowa oraz inne codzienne czynności.

AKTYWNOŚĆ RUCHOWA - zachowanie się i postępowanie człowieka, w którym składowa motoryczna jest dominująca. Odnosi się do konkretnego rodzaju zachowania ruchowego (np. gra w tenisa) lub do sumy wszystkich zachowań ruchowych (np. aktywność sportowa, rekreacyjna, produkcyjna)

FUNKCJE REKREACJI W OKRESIE DZIECIŃSTWA I MŁODOŚCI:

FUNKCJE REKREACJI W WIEKU DOJRZAŁYM:

FUNKCJE REKREACJI W WIEKU STARSZYM:

RÓŻNE OKREŚLENIA MINIMALNEJ AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ:

(Wolańska)

(Amerykański Ośrodek Kontroli i Prewencji)

SPOŁECZNE ZNACZENIE REKREACJI RUCHOWEJ:

13.III.2009

TEMAT: MIĘDZYNARODOWY I POLSKI RUCH „SPORT DLA WSZYSTKICH”

ZADANIA KOMITETU DO SPRAW ROZWOJU SPORTU RADY EUROPY

  1. Koordynacja wysiłków dotyczących polityki sportowej w Europie

  2. Wzmocnienie kontaktów z międzynarodowymi i krajowymi organizacjami

  3. Przygotowanie Europejskiej Konferencji Ministrów do spraw sportu oraz wykonanie jej decyzji

  4. Monitoring (analiza, badanie) rozwoju „ Sportu dla wszystkich” w państwach europejskich

W latach 80-tych europejski ruch „Sport dla wszystkich” przerósł w światowy. W 1982 roku z inicjatywy Rady Europy została założona międzynarodowa Federacja Sportu dla wszystkich. Dzisiaj do jej składu wchodzi osiemdziesiąt państw Europy, Azji, Afryki, Ameryki i Oceanii. Członkami federacji są narodowe, regionalne i pozapaństwowe organizacje rozwijające „Sport dla wszystkich”, a także państwowe struktury stworzone dla rozwoju ruchu „Sport dla wszystkich”.

PODSTAWOWE ZADANIA FEDERACJI:

  1. Organizacja międzynarodowych spotkań federacji

  2. Organizacja szkoleń

Ważną rolę dla rozwoju „Sportu dla wszystkich” odgrywa MKO. W 1985 utworzona Komisję MKO ze „Sportu dla wszystkich”. Sama rancz wysoko cenił działalność komisji, dlatego sam kierował nią 5 lat. W 1986 pod egidą MKO przeprowadzono I Kongres „Sport dla wszystkich”. Takie kongresy organizowane są regularnie co 2 lata. W 2008 roku przeprowadzono dwunasty kongres. Co roku MKO wydziela spore koszty na przeprowadzenie trzech masowych imprez na każdym kontynencie, np.:

Od 1987 po inicjatywie Międzynarodowej Komisji Olimpijskiej corocznie 23.VI. Przeprowadzany jest Światowy Dzień Biegu.

UNESCO

DO KIERUNKÓW DZIAŁALNOŚCI UNESCO NALEŻY ZALICZYĆ:

DO SPECJALIZOWANYCH MIĘDZYNARODOWYCH REKREACYJNYCH ORGANIZACJI NALEŻĄ:

DOKUMENTY PROGRAMOWE:

KRAJOWA FEDERACJA „SPORTU DLA WSZYSTKICH”

CELE DZIAŁANIA:

DZIAŁANIA KRAJOWEJ FEDERACJI „SPORTU DLA WSZYSTKICH”:

Krajowa Federacja „Sportu dla wszystkich” wydaje biuletyny - kwartalniki „Sport dla wszystkich”, gdzie prezentuje informacje, porady dla fachowców.

Na podstawie statutu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, od marca 2005 działa Komisja „Sport dla wszystkich”.

W STRUKTURZE URZĘDU KULTURY FIZYCZNEJ I SPORTU FUNKCJONUJĄ:

PROGRAM TOWARZYSTWA KRZEMIENIA I KULTURY FIZYCZNEJ POD NAZWĄ SPORT DLA WSZYSTKICH” MA KIERUNKI:

  1. Sport wszystkich dzieci

  2. Sport w rodzinie promocja zdrowia

  3. Sport wieku złotej jesieni.

03.IV.2009

TEMAT : FORMY, ŚRODKI, METODY REKREACJI RUCHOWEJ.

Rekreacyjne formy aktywności ruchowej - składające się na rekreacyjna działalność ruchową czynności noszą miano motorycznych zachowań rekreacyjnych. W codziennej praktyce dla zachowań tego typu przyjęło się używać określenia - rekreacyjne formy aktywności ruchowej.

CECHY REKREACYJNYCH FORM AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ:

KLASYFIKACJA REKREACYJCNYCH FORM AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ

Nr

Kryteria klasyfikacji

nazwa

Przykłady

1

intensywność wysiłku

relaksacyjne

spacerowanie, obserwacja przyrody, zajęcia hobbystyczne, zabawy towarzyskie

średnio intensywne

relaksacyjne gry ruchowe, jazda na łyżwach, żeglowanie, gimnastykowanie się

intensywne

biegi kondycyjne, aerobik, pływanie dystansowe

2

stopień trudności (złożoność techniczna)

łatwe

biegi, jazda na rowerze, gry i zabawy ruchowe

średnio trudne

siatkówka, pływanie, jazda na łyżwach

trudne

jazda na nartach, windsurfing, wspinaczka górska, tenis ziemny

3

pora roku

letnie

kąpiele w morzu, wędkowanie, nurkowanie, JAZDA NA NARTACH WODNYCH

zimowe

jazda na nartach, łyżwach, sankach, kulig, snowboarding

całoroczne

4

miejsce realizacji

plenerowe

(w wodzie, na wodzie, nad wodą, w górach, w powietrzu) latanie na lotniach, paralotniach, szybowcach

„pod dachem”

ćwiczenia kulturystyczne, aerobik, gra w kręgle, bilard, taniec

boiskowe

gry sportowe

FORMY DYDAKTYCZNE - stan organizacji w czasie ruchowych czynności rekreacyjnych

KLASYFIKACJA FORM DYDAKTYCZNYCH REKREACJI ruchowej

Nr

Kryteria klasyfikacji

przykłady

1

ZABAWOWA

Wyróżnimy trzy odmiany:

-naśladowcza- występują tu ruchy naśladujące pracę człowieka, zjawiska w przyrodzie, poruszanie się zwierząt

- ilustracji ( opowieści ruchowej) - wykonywanie ruchów ilustrujących opowieść „stary niedźwiedź….”

- zabawy ze śpiewem, orientacyjno - porządkowe, rzutne, bieżne, skoczne i inne

2

WSPÓŁZAWODNICTWA

Wprowadzenie rywalizacji do zajęć rekreacyjnych wyzwala pozytywne emocje, jest czynnikami mobilizującymi i stymulacyjnymi, możliwość porównania się

3

ZADANIOWA

Polegająca na stworzeniu warunków zmuszających uczest­ników do samodzielnego rozwiązywania zadań ruchowych (obwodowo-
stacyjna, tor przeszkód itp.)

4

IMPROWIZACJI RUCHOWEJ

Wymagająca aktywnego dopasowania się do sytuacji
zmieniającej się w sposób przypadkowy

5

ŚCISŁA

W której dana czynność ruchowa powinna być wykonana we­
dług ściśle określonego wzorca

FORMY ORGANIZACYJNE - pod pojęciem form organizacyjnych rozumiemy sposoby organizacji zajęć, czynności rekreacyjnych.

KLASYFIKACJA ORGANIZAYJNYCH FORM REKREACJI RUCHOWEJ

Nr

Kryteria klasyfikacji

nazwa

przykłady

1

WIELKOŚĆ GRUPY

INDYWIDUALNE

cielesny (rekreacja ruchowa), Psychiczny (odprężenie, medytacja), twórczy (plastyczne, muzyczne, literackie, techniczne itp.) lub kulturalno-rozrywkowy (teatr, czytelnictwo, imprezy kultu­ralne, radio, telewizja itp.)

ZESPOŁOWE

2

CHARAKTER STRUKTUR WEWNĄTRZGRUPOWYCH

ZAJĘCIA W GRUPACH SPONTANICZNYCH

gim­nastyka, jogging.

ZAJĘCIA W GRUPACH ZORGANIZOWANYCH

- bezpośrednio związane z działalnością instytucji i placówek rekreacyj­
nych — przebieg zachowania wyznacza działalność programowa instytu­
cji,

- pośrednio związane z działalnością instytucji i placówek rekreacyjnych
— zachowanie zależy od możliwości korzystania z obiektów, sprzętu itp.,

ZESPOŁY ĆWICZEBNE - podstawowa jednostka metodyczno - organizacyjna w ramach, której odbywa się zorganizowane i systematyczne uprawianie rekreacji ruchowej.

Funkcjonowanie zespołu oparte jest na zasadach planowanej i regularnej działalności, mającej na celu stałe podnoszenie jej aktywności ruchowej.

KLASYFIKACJA FORM STAŁYCH ZESPOŁÓW ĆWICZEBNYCH

Nr

Kryteria klasyfikacji

nazwa

przykłady

1

TYP KONTAKTÓW SPOŁECZNYCH

FORMALNE

NIEFORMALNE

2

CZAS DZIAŁALNOŚCI ZESPOŁU

STAŁE (CAŁOROCZNE)

SEZONOWE

OKAZJONALNE (CHWILOWE)

3

CHARAKTER FORMY REKREACJI

KWALIFIKOWANE

POPULARNE

4

TREŚĆ

GIMNASTYCZNE

REKREACYJNE GRY RUCHOWE

GRY ZESPOŁOWE

REKREACYJNE ĆWICZENIA TERENOWE

SPORTY WODNE

SPORTY ZIMOWE

CHARAKTERYSTYKA STAŁYCH ZESPOŁÓW ĆWICZEBNYCH -1:

CHARAKTERYSTYKA STAŁYCH ZESPOŁÓW ĆWICZEBNYCH -2:

Środki rekreacji ruchowej - wszystko to, co ułatwia, zabezpiecza i umożliwia działanie, a więc zespół ćwiczeń, procedur i czynności oraz przedmiotów i urządzeń za pośrednictwem, których oddziałuje się na organizm człowieka w zależności od potrzeb z uwzględnieniem indywidualnych zainteresowań i określonych celach.

KLASYFIKACJA ŚRODKÓW REKREACJI RUCHOWEJ

nr

ŚRODKI KLASYFIKACJI

przykłady

1

ćwiczenia fizyczne

2

sprzęt i urządzenia umożliwiające ruchowe zajęcia rekreacyjne

3

elementy podnoszące atrakcyjność zajęć rekreacyjnych

4

elementy wzmacniające efektywność zajęć rekreacyjnych

5

przyroda

CZYNNIKI WARTOŚCI PRZYRODY:

METODY REKREACJI - zespół czynności i środków zastosowanych w odpowiedni sposób dla osiągnięcia założonego celu działalności rekreacyjnej.

KLASYFIKACJA METOD REKREACJI:

  1. Metody realizacji czynności ruchowych

  2. Metody pedagogiczne (nauczania) czynności ruchowych

  3. Metody wychowawcze

KLASYFIKACJA METOD PEDAGOGICZNYCH

NR

METODY

PRZYKŁADY

1

SŁOWNE

(wykład, opis, pogadanka, dyskusja, wykorzystanie
książki), wykorzystujące głównie drugi układ sygnałów

2

OGLĄDOWE

(tablice, filmy, modele, plansze, mapy, wykresy), wy­
korzystające głównie pierwszy układ sygnałów

3

ZAJĘĆ PRAKTYCZNYCH

(laboratoryjno-ćwiczeniowe, zajęcia praktyczne), wy­
korzystające w równym stopniu oba układy sygnałów oraz wiedzę
i umiejętności uprzednio opanowane przez uczącego się

Metoda nauczania techniczna wykonywania ruchów

W zajęciach praktycznych wyróżnia się 3 metody nauczania techniki wykonywanie ruchów:

METODY WYCHOWAWCZE - są sposobami działania osób i sytuacji w kierunku modyfikacji zachowań rekreacyjnych.

KLASYFIKACJA METOD WYCHOWAWCZYCH

NR

METODA KLASYFIKACJI

PRZYKŁADY

1

WPŁYW OSOBISTY

Wpływ jednej osoby na inną osobę

2

WPŁYW SYTUACYJNY

Sytuacja wpływa na daną osobę

3

WPŁYW SPOŁECZNY

Otoczenie i społeczeństwo wpływa na osobę

4

KIEROWANIE SAMOWYCHOWANIEM

Osoba sama wpływa na siebie poprzez swoje zachowanie

TEMAT : TRENING ZDROWOTNY.

TRENING ZDROWOTNY - świadomie kierowany proces polegający na celowym wykorzystywaniu ściśle określonych ćwiczeń fizycznych dla podtrzymania lub poprawy wydolności fizycznej sprawności własnego ciała oraz dobrego stanu zdrowia.

Celem treningu zdrowotnego jest życie w podstawowe zasady treningu zdrowotnego:

KENNETH COOPER

Termin „aerobic” wprowadził znany amerykański specjalista rekreacji fizycznej Kenneth Cooper. On twierdź, że głównym celem zajęć rekreacyjnych powinien, być trening układu krwionośnego.

BADANIA KENNETHA COOPERA:

Cooper zbadał różne rodzaje ćwiczeń które zwiększają tętno minimalnie dwukrotnie, tylko po 6 minutach wywierają wpływ na serce, naczynia krwionośne i płuca zaczynają podnosić poziom wykorzystania tlenu ten proces został nazwany „aerobowym” . Aer -powietrze, bio - życie ( z greckiego ).

Cooper twierdzi, że trenować należy minimum 3 razy w tygodniu, wykorzystując „pamięć” układu krążenia na treningu. Jeżeli przerwa w zajęciach trwa więcej niż 4 dni, wtedy serce, płuca, naczynia krwionośne „zapominają” ostatni trening zniżając swoje maksymalne wchłanianie tlenu. W ciągu 5 dni spędzonych bez treningu serca detrenuje się.

ZADANIE WSPÓŁCZESNYCH BADACZY NAUKOWYCH AEROBOWYMI NAZYWAJĄ ĆWICZENIA KTÓRE:

TYPOWE ĆWICZENIA AEROBOWE : bieg, szybki chód, kolarstwo, biegi na nartach, wioślarstwo, pływanie.

ĆWICZENIA CYKLICZNE:

TEMAT: FITNES JAKO SYSTE ZDROWOTNY

FITNESS ( z angielskiego znaczy gotowość ) - to jest zdrowie człowieka poprzez jego gotowość do pracy mięśni. Bywa w dwóch wariantach:

  1. ZDROWOTNY - ćwiczenia aerobowe połączone z treningiem z obciążeniem i poprawnie dobraną dietą. Rodzaje programów: Body pump, Step, Aqua aerobik, Slide. Programy rozwoju giętkości: Stretching ( rozciąganie), Callanetics ( rozwój stawów ), gimnastyka siłowa.

  2. SPORTOWY

TEMAT: KONDYCJA FIZYCZNA JAKO PODSTAWA PROGRAMOWANIA TRENINGU ZDROWOTNEGO, METODY I WYZNACZENIA.

KONDYCJA FIZYCZNA - morfologiczne wskaźniki które świadczą o poziomie fizycznej produktywności, rozwoju fizycznego i fizycznego przygotowania człowieka.

5 POZIOMÓW KONDYCJI FIZYCZNEJ:

Wysoki i powyżej średniego świadczy o dobrym zdrowiu. Średnią kondycja fizyczna naukowcy nazywają krytyczną. 1 i 2 pułap oznacza zwiększenie ryzyka zawału serca.

METODY WYZNACZANIA PKF:

  1. TESTY RUCHOWE COOPERA

  1. METODA ANKIETOWA - wyznaczenie swojego poziomu kondycji fizycznej metodą ankietową ( ogólny test )

Niski - 45 i mniej

Średni - 46 - 74

Wysoki - 75 i więcej

  1. Wyznaczenie poziomu kondycji fizycznej przy pomocy równania

PKF

I niski - 0,376 i mniej

II poniżej średniego - 0,376 - 0,526

III średni - 0,526 - 0,676

IV powyżej średniego - 0,676 - 0,825

V wysoki - 0,825 i więcej


Wyszukiwarka