kampania wrześniowa, Testy, sprawdziany, konspekty z historii


Opracował: Marek Kaliszewski

Scenariusz lekcji historii w gimnazjum z zastosowaniem

METAPLANU

Tytuł cyklu: WYDAWNICTWO M. ROŻAK: „PRZEZ WIEKI - Podręcznik do historii dla klasy trzeciej gimnazjum”. Autor: Jan Wendt.

Wydawnictwo M. Rożak Spółka z o.o. Gdańsk 2004. Wydanie I.

Etap edukacyjny: Gimnazjum kl. 3.

Przedmiot: Historia.

Czas trwania: 2 x 45 min.

Miejsce: zajęcia w klasie.

Wojna obronna Polski w 1939 roku.

Tematy: 1. Kampania wrześniowa

2. Rozbiór II Rzeczpospolitej

Cele edukacyjne

a) Uczeń pamięta

pojęcia i nazwy: bitwa graniczna, miejsca ważniejszych bitew wojny obronnej, dziwna wojna. [ P ]

daty: 1 września 1939, 3 września 1939, 17 września 1939, 28 września 1939,

5 października 1939.[ D ]

postacie: Ignacego Mościckiego, Edwarda Rydza-Śmigłego, mjr. Henryka Sucharskiego,

gen. Tadeusza Kutrzeby, Stefana Starzyńskiego. [ R ]

b) Uczeń rozumie

c) Uczeń potrafi

Czy Polska mogła uniknąć klęski militarnej w 1939 r.?[ P ]

Treści kształcenia

Metody nauczania

samodzielna praca uczniów z podręcznikiem, materiałami przygotowanymi przez nauczyciela w

formie kserokopii i mapą ścienną lub mapką z podręcznika (s. 124)

analiza tekstów źródłowych: z podręcznika (s. 127) oraz przygotowanych przez nauczyciela

elementy wykładu, dyskusja, METAPLAN.

Formy nauczania

Praca w grupach jednorodnych.

Pomoce dydaktyczne

Podręcznik „PRZEZ WIEKI - Podręcznik do historii dla klasy trzeciej gimnazjum”.

Wydawnictwo M. Rożak Spółka z o.o. Gdańsk 2004. Wydanie I. (s. 121 - 129).

Teksty źródłowe: z podręcznika (s. 127), oraz przygotowane przez nauczyciela:

- odezwa Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego

- rozkaz dowódcy Armii „Warszawa” gen. Juliusza Rómmla

- przemówienie radiowe Stefana Starzyńskiego prezydenta Warszawy w 1939 r. (fragment)

- rozkaz pożegnalny dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga

z 5 października 1939 r. (fragment)

Publikacja Oblicza Wojny „Najazd na Polskę 1 września - 5 października 1939”

Mapa ścienna, „Mapa kampanii Polska 1 września - 5 października 1939” lub mapka z podręcznika „Kampania wrześniowa” (s. 124).

Arkusze ze schematem METAPLANU

Tok lekcji

  1. Faza wprowadzająca: [ Ogniwo wstępne ]

a) Czynności organizacyjne: sprawdzenie obecności, podanie tematu lekcji i treści kształcenia ujętych w formie punktów.

b) Nauczyciel prosi o przypomnienie:

światowej?

Oczekiwane odpowiedzi uczniów:

W latach trzydziestych XX w. powstały w Europie następujące reżimy totalitarne: faszyzm we Włoszech, nazizm w Niemczech i stalinizm w Związku Radzieckim. Niemcy hitlerowskie w latach trzydziestych dążyły do rewizji postanowień Traktatu wersalskiego i odzyskania ziem utraconych po I wojnie światowej. Niemcy zajęli w tym czasie Austrię i Czechosłowację.

Na początku 1939 r. Niemcy zażądały od Polski zgody na przeprowadzenie eksterytorialnej autostrady i linii kolejowych do Prus Wschodnich oraz przyłączenia Wolnego Miasta Gdańska do Niemiec. Związek Radziecki dążył do zdobycia ziem w Europie Środko-Wschodniej, które były w posiadaniu Rosji carskiej przed I wojną światową. Sojusznikami Polski w przededniu wybuchu II wojny światowej były: Wielka Brytania i Francja. Pakt Ribbentrop-Mołotow określał podział stref wpływów w Europie Środkowo-Wschodniej między Niemcy i ZSRR, mówił także o wspólnym ataku na Polskę i podziale Polski wzdłuż rzek: Wisły, Narwi i Sanu.

2. Realizacja nowego tematu:

  1. Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy i prosi, aby uczniowie zapoznali się z tabelą

„Stosunek sił w kampanii wrześniowej” znajdującą się w podręczniku (s. 125).

Uczniowie w grupach dokonują porównania sił odpowiadając na pytania:

- Jaką liczbą żołnierzy dysponowały w 1939 r. Polska, Niemcy i ZSRR?

- Ile samolotów użyły w walce wymienione państwa?

- Ile posiadały czołgów?

- Jaką przewagę miały Niemcy i ZSRR nad Polską w artylerii?

- Co można powiedzieć o poziomie technicznym broni będącej na wyposażeniu armii

niemieckiej i broni używanej przez armię polską?

Nauczyciel posiada, wykonaną przez siebie, kolekcję modeli plastykowych samolotów i broni pancernej, polskiej i niemieckiej użytej w 1939 r. Realizowany temat jest doskonałą okazją do zaprezentowania młodzieży kilku wybranych modeli. Jest to forma urozmaicenia zajęć i bliższego zainteresowania uczniów okresem II wojny światowej.

Nauczyciel prezentuje więc i omawia krótko modele samolotów:

P - 11 c najbardziej znanego polskiego myśliwca okresu międzywojennego

P - 37 „Łoś” słynnego dwusilnikowego bombowca polskiej konstrukcji

P - 23 „Karaś” polskiego samolotu liniowego

Oraz model polskiego czołgu PT - 7. Nauczyciel podkreśla, że Niemcy dysponowali jednak lepszym uzbrojeniem, co dawało im oprócz przewagi liczebnej, także przewagę techniczną nad armią polską.

Uczniowie w grupach ustalają:

Polska wystawiła do obrony w 1939 r. armię liczącą ok. 1 mln. 100 tys. żołnierzy, Niemcy do ataku na Polskę użyli 1 mln. 600 tys. żołnierzy a ZSRR 600 tys. żołnierzy.

Dane liczbowe dotyczące użytych broni można przedstawić w formie tabeli.

Rodzaj broni

Polska

Niemcy

Związek Radziecki

lotnictwo

ok. 500

ok.1 500

6 500

broń pancerna

ok. 480

2 700

ok. 4 500

artyleria

3 000

10 000

ok. 9 000

Uogólniając można stwierdzić, iż najeźdźcy mięli nad Polską wielokrotną przewagę liczebną w ludziach i sprzęcie, a Niemcy dodatkowo przewagę techniczną w użytych w walce rodzajach broni.

b) Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na zdjęcie w podręczniku na s. 122 przedstawiające żołnierzy niemieckich łamiących polski szlaban graniczny 1 września 1939 r. Następnie prosi o odpowiedź na pytania:

- Co symbolizuje złamanie polskich szlabanów granicznych przez wojsko niemieckie?

- W jakich nastrojach są 1 września żołnierze niemieccy?

Oczekiwane odpowiedzi uczniów:

Złamanie polskich szlabanów granicznych symbolizuje zmianę, unieważnienie granicy polsko -niemieckiej, początek wojny. Żołnierze niemieccy są uśmiechnięci, zadowoleni, pewni zwycięstwa.

Nauczyciel prosi, aby każda grupa ustaliła na podstawie podręcznika i zapisała w zeszytach przedmiotowych miejsca najbardziej znanych punktów oporu wojsk polskich w pierwszych dniach wojny w okresie tzw. „bitwy granicznej”. Wybrana grupa odczytuje zapisane informacje.

Oczekiwana odpowiedź uczniów:

Polacy bohatersko bronili Poczty Polskiej w Gdańsku, składnicy wojskowej na Westerplatte, Gdyni, Pucka, Helu. Kawaleria polska stoczyła bitwę pod Mokrą a piechota pod Mławą.

Nauczyciel prezentuje zdjęcia kawalerii i piechoty polskiej, podkreśla bohaterstwo żołnierza polskiego

w nierównej walce, przytacza przykłady tego bohaterstwa takie jak: szarża 18 Pułku Ułanów pod Krojantami, czy obrona umocnień pod Wizną (polskie Termopile).

Uczniowie wyszukują na mapie ściennej lub na mapkach w podręczniku „Kampania wrześniowa” (s. 124) miejsca omawianych walk.

Nauczyciel prezentuje klasie reprint gazety KURIER CZERWONY z 1 września 1939 r. i prosi, aby uczniowie podczas słuchania Odezwy Prezydenta RP oraz tytułów prasowych z pierwszego dnia wojny zastanowili się i odpowiedzieli na pytania:

- O czym informuje Odezwa?

- O co apeluje w Odezwie Prezydent Ignacy Mościcki?

- Jakie przekonanie przemawia z Odezwy oraz tytułów prasy polskiej 1 września 1939 r.?

Uczeń odczytuje Odezwę Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego do Narodu Polskiego.

Odezwa

Pana Prezydenta Rzeczypospolitej

OBYWATELE RZECZYPOSPOLITEJ !

Nocy dzisiejszej odwieczny wróg nasz rozpoczął działania zaczepne wobec Państwa Polskiego,

co stwierdzam wobec Boga i historii.

W tej chwili dziejowej zwracam się do wszystkich obywateli Państwa w głębokim przeświadczeniu,

że cały Naród w obronie swej wolności, niepodległości i honoru skupi się dokoła Wodza Naczelnego i Sił Zbrojnych, oraz da godną odpowiedź napastnikowi, jak się to już nieraz działo w historii stosunków polsko - niemieckich.

Cały Naród Polski, pobłogosławiony przez Boga, w walce o swoją świętą i słuszną sprawę, zjednoczony z Armią pójdzie ramię przy ramieniu do boju i pełnego zwycięstwa.

( - ) Ignacy Mościcki

Prezydent Rzeczypospolitej.

Warszawa, dnia 1 września 1939 roku.

Nauczyciel przytacza tytuły prasowe z tego dnia: „Rozbójnicy świata - Niemcy napadli dziś na Polskę”, „Wojna o wolność Narodu rozpoczęta”, „ O stalowy mur bohaterskiej Armii rozbije się bandycki napad na Polskę”, „Idziemy na pola Grunwaldu dziejowego”

Oczekiwane odpowiedzi uczniów:

Odezwa informuje o rozpoczęciu przez Niemcy wojny z Polską. Prezydent Ignacy Mościcki apeluje, aby cały Naród w obronie swej wolności, niepodległości i honoru skupił się wokół Wodza Naczelnego

i Sił Zbrojnych. Z odezwy Prezydenta Mościckiego i tytułów prasowych przemawia przekonanie o słuszności podjętej walki i wiara w zwycięstwo.

Nauczyciel informuje, że Wodzem Naczelnym zostawał w chwili wybuchu wojny Generalny Inspektor Sił Zbrojnych. Takie postanowienia zawierała konstytucja kwietniowa z 1935 r. Wodzem Naczelnym był marszałek Edward „Rydz” Śmigły.

c) Nauczyciel prosi, aby uczniowie ponownie przypomnieli:

- Które państwa w Europie były sojusznikami Polski?

- Jakie zobowiązania podjęły te państwa w wypadku ataku Niemiec na Polskę?

Na podstawie podręcznika i dotychczasowej wiedzy uczniowie proszeni są też o odpowiedz:

- W jaki sposób mocarstwa zachodnie wywiązały się ze zobowiązań sojuszniczych

wobec Polski?

Uczniowie odpowiadają:

Sojusznikami Polski były: Wielka Brytania i Francja. Państwa te zobowiązały się do wypowiedzenia wojny Niemcom i rozpoczęcia działań wojennych na froncie zachodnim. Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom 3 września 1939 roku, lecz nie przystąpiły do działań ofensywnych na Zachodzie.

Nauczyciel, krótko opisuje dalszy przebieg wydarzeń:

Pomimo wypowiedzenia wojny, na froncie zachodnim trwała tzw. „dziwna wojna”, podczas której potężna armia francuska kryła się za umocnieniami Linii Maginota i czekała na atak Niemców.

Wielka Brytania natomiast przygotowywała się dopiero do wysłania swoich wojsk do Francji.

W tej sytuacji Polska w osamotnieniu walczyła dalej, pomimo że już po tygodniu wojny niemieckie dywizje atakujące od północy z Prus Wschodnich i od południa ze Śląska dotarły pod Warszawę

i zamknęły w okrążeniu armie polskie walczące na zachód od Wisły. 9 września gen. Tadeusz Kutrzeba dowódca Armii „Poznań”, pod którego rozkazami znalazła się też część oddziałów armii „Pomorze”, podjął działania ofensywne, których celem było odparcie Niemców spod Warszawy. Tak doszło do największej w 1939 r. kilkudniowej bitwy, którą nazwano bitwą nad Bzurą.

W pracy dla chętnych nauczyciel zadał przygotowanie kilkuzdaniowej informacji encyklopedycznej na temat bitwy nad Bzurą. Nauczyciel prosi wybranego ucznia o odczytanie informacji.

d) Nauczyciel podsumowuje krótko, dwa pierwsze tygodnie wojny stwierdzając, że po przegraniu bitwy granicznej i bitwy nad Bzurą armie polskie walczące na zachód od Wisły były rozbite i okrążone, broniła się Warszawa. Nie był to jednak już koniec wojny, ziemie polskie na wschód od Wisły były jeszcze wolne, były tu dywizje zdolne do walki, dowództwo polskie przygotowywało plan obrony na Wiśle. Były więc realne szanse dalszej walki z Niemcami.

e) Drugą lekcję rozpoczynamy od analizy tekstu źródłowego.

Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie tekstu źródłowego w podręczniku na s. 127 - Noty ministra spraw zagranicznych ZSRR Wiaczesława Mołotowa doręczonej ambasadorowi Polski w ZSRR w nocy z 16 na 17 września 1939 r. Następnie prosi o ustalenie odpowiedzi na następujące pytania:

„ciosem zadanym Polsce w plecy”?

Oczekiwane odpowiedzi uczniów:

Dokument ten wydał rząd ZSRR, reprezentowany przez ministra spraw zagranicznych Mołotowa.

Dokument jest datowany na noc z 16 na 17 września 1939 r. Adresatem noty jest ambasador Polski

w ZSRR Wacław Grzybowski. Rosjanie usprawiedliwiają agresję na Polskę tym, że w ciągu 10 dni wojny z Niemcami Polska utraciła wszystkie okręgi przemysłowe, duże miasta łącznie ze stolicą państwa Warszawą, że Rząd Polski przestał kierować państwem, że w Polsce nastąpił chaos i zamieszanie. Sytuacja taka jest niebezpieczna dla ZSRR, dlatego rząd radziecki nie może być dłużej neutralny i musi podjąć działania, aby chronić ludność ukraińską i białoruską zamieszkującą wschodnie obszary Polski.

Użyte argumenty są kłamliwe, ponieważ Polska w dalszym ciągu dzielnie broniła się przed atakiem Niemiec, broniła się Warszawa, Rząd Polski kierował obroną państwa. Uderzenie ZSRR na Polskę można nazwać „ciosem zadanym Polsce w plecy” ponieważ był to atak z zaskoczenia w sytuacji gdy cała armia polska skierowana była frontem na zachód i odpierała atak Niemców. Związek Radziecki złamał układ o nieagresji z Polską, zawarty w 1932 r.

f) Nauczyciel opisuje jakie były konsekwencje wkroczenia wojsk radzieckich do Polski.

i zostali internowani.

Przykładami bohaterskiej walki żołnierza polskiego, walki do końca, walki o honor, były: obrona Warszawy i bitwa pod Kockiem.

Nauczyciel na poprzedniej lekcji poprosił chętnych uczniów o przygotowanie krótkich encyklopedycznych informacji na temat obrony Warszawy i bitwy pod Kockiem. Uzupełnieniem tych informacji będą odczytane głośno fragmenty tekstów źródłowych podkreślające dramaturgię omawianych wydarzeń oraz ilustracje w podręczniku (s.126).

Oczekiwany referat ucznia:

Obrona Warszawy 8 - 28 września 1939 roku.

3 września powołano Dowództwo Obrony Warszawy, na którego czele stanął gen. Czuma, a Komisarzem Cywilnym Obrony mianowano prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego.

Siły wojskowe przeznaczone do obrony liczyły początkowo 4 tys. żołnierzy, były jednak stale wzmacniane wojskami napływającymi do stolicy. 8 września dotarły pod Warszawę pierwsze oddziały niemieckie XVI Korpusu Pancernego. Czołgi niemieckiej 4 Dywizji Pancernej nie spodziewając się oporu próbowały z marszu opanować dzielnice Warszawy, Ochotę i Wolę, ich ataki w dniach 8 i 9 września zostały odparte.

8 września Naczelny Wódz Edward Rydz - Śmigły wydał rozkaz utworzenia Armii „Warszawa”, której dowódcą został gen. Juliusz Rómmel. W dniach 19 - 22 września przebiły się do stolicy resztki z rozbitej nad Bzurą Armii „Poznań”, zasilając obronę.

Zachodniego rejonu miasta broniło dwadzieścia dziewięć batalionów piechoty oraz Wielkopolska i Podolska Brygady Kawalerii dowodzone przez pułkownika Porwita. Wschodniego rejonu broniło trzynaście batalionów piechoty pod dowództwem gen. Zulaufa. W Warszawie było około 120 tys.

żołnierzy, natomiast siły niemieckie oblegające miasto liczyły osiemnaście dywizji, czyli około

180 tys. żołnierzy pod dowództwem gen. Blaskowitza.

W czasie oblężenia Warszawa była stale ostrzeliwana i bombardowana przez lotnictwo niemieckie,

miasto paliło się, ponieważ Niemcy zrzucali tysiące małych bomb zapalających wypełnionych fosforem, które wzniecały wiele pożarów. Przez pierwsze dni wojny bombowce niemieckie były skutecznie zwalczane przez lotnictwo polskie, broniące stolicy zorganizowane w Brygadę Pościgową,

po kilku dniach walki Brygada poniosła duże straty i została wycofana, ponieważ większość jej samolotów została zniszczona.

Po 20 dniach walki, brak wody, żywności, amunicji oraz ciężka sytuacja ludności cywilnej zmusiły Dowództwo Obrony do kapitulacji. Warszawa poddała się 28 września 1939 roku. W walce zginęło

około 6 tys. żołnierzy, 25 tys. ludności cywilnej. Do niewoli dostało się około 100 tys. żołnierzy.

Prezydent Stefan Starzyński kilka tygodni później został zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Dachau.

1. „Chciałem, by Warszawa była wielka. Wierzyłem, że wielka będzie. Ja i moi współpracownicy kreśliliśmy plany, robiliśmy szkice wielkiej Warszawy przyszłości. I Warszawa jest wielka. Prędzej to nastąpiło, niż przypuszczaliśmy. Nie za lat pięćdziesiąt, nie za sto, lecz dziś widzę wielką Warszawę.”

przemówienie radiowe Stefana Starzyńskiego prezydenta Warszawy w 1939 r.

Cywilnego Komisarza Obrony Warszawy (fragment)

2. O B Y W A T E L E S T O L I C Y!

Naczelny Wódz Marszałek Polski Śmigły - Rydz, odgrodzony od Warszawy, a kierujący bezpośrednio grupą naszych wojsk na południowym wschodzie nadesłał mi następujący

R O Z K A Z:

Należy bronić stolicy, albowiem z jej posiadaniem łączy się honor Narodu

W ciężkich chwilach, które przeżywa Armia, należy pamiętać, że zwycięży w końcu męstwo i uporczywa walka, połączone z duchem ofensywy.

Walkę tę należy prowadzić na wszystkich odcinkach bez wytchnienia i z wiarą w końcowe zwycięstwo! Czas pracuje dla nas. Środki wroga topnieją. A więc - działać i nie tracić ducha!

DOWÓDCA ARMII

( .....) Rómmel

Generał Dywizji

Nauczyciel prosi o odczytanie referatu na temat bitwy pod Kockiem.

Oczekiwany referat ucznia:

Bitwa pod Kockiem 2 - 5 października 1939 roku.

10 września 1939 roku niemiecki XIX Korpus Pancerny gen. Guderiana atakujący z Prus Wschodnich przełamał obronę polską na rzece Narew i skierował się na południowy wschód; równocześnie na południu XXII Korpus Pancerny gen. Kleista nacierał od rzeki San na północny wschód.

Niemcy zamierzali okrążyć armie polskie przygotowujące obronę na linii Wisły.

W tej sytuacji gen. Franciszek Kleeberg, organizujący w Brześciu nad Bugiem Grupę Operacyjną

„Polesie” otrzymał zadanie obrony Polesia. Z braku sił, obsadzone zostały tylko niektóre punkty oporu takie jak Brześć i Kobryń. Twierdza Brześć poddała się 17 a Kobryń 18 września.

17 września Polska została zaatakowana przez Związek Radziecki. Samodzielna Grupa Operacyjna

„Polesie” znalazła się pomiędzy wojskami niemieckimi atakującymi z północnego-zachodu i wojskami radzieckimi, nadchodzącymi ze wschodu.

SGO „Polesie” atakowana przez dywersantów rosyjskich wycofywała się z Polesia na południe w rejon Włodawy z zamiarem dotarcia do granicy rumuńskiej. Gdy dalszy marsz na południe stał się niemożliwy, ponieważ drogę odwrotu przecięli Niemcy, gen. Kleeberg zdecydował ruszyć w kierunku Warszawy. 28 września Warszawa skapitulowała, wówczas postanowił przedrzeć się w Góry Świętokrzyskie, aby tam podjąć walkę partyzancką.

30 września w rejonie Czemiernik nastąpiło połączenie oddziałów SGO „Polesie” z resztkami

Korpusu Ochrony Pogranicza rozbitymi przez Rosjan pod Szackiem i Wytycznem.

W nocy z 30 września na 1 października oddziały gen. Kleeberga przeprawiły się przez Tyśmienicę w rejonie Bełcząc - Tchórzew i dotarły pod Kock. Na zachód od Kocka Polacy natknęli się 2 października na niemiecką 13 Dywizję Piechoty Zmotoryzowanej gen. Otto. Na drodze z Kocka do Radzynia Podlaskiego w zasadzkę wpadł zwiad niemiecki, składający się z trzech samochodów pancernych, został on zlikwidowany.

Bitwa rozpoczęła się 2 października uderzeniem niemieckim na Kock. Atak Niemców załamał się i Polacy przeszli do przeciwnatarcia. 3 października 50 Dywizja Piechoty i kawaleria atakowały Niemców z zamiarem przebicia się w kierunku Dęblina, 4 i 5 października najcięższe walki toczyły się w rejonie Woli Gułowskiej. 5 października Polacy odbili z rąk Niemców Wolę Gułowską i zadali duże straty 13 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej. W tym czasie Niemcy wprowadzili do walki 29 Dywizję Piechoty Zmotoryzowanej gen. Lemelsena. Przewaga Niemców oraz brak amunicji i zaopatrzenia zmusiły gen. Kleeberga do wydania rozkazu o zaprzestaniu dalszej walki i kapitulacji.

6 października 1939 r. w Kocku w pałacu Jabłonowskich gen. Franciszek Kleeberg podpisał akt kapitulacji. Do niewoli dostało się 16 862 żołnierzy. W bitwie poległo 257, ich ciała spoczywają na cmentarzu wojennym w Kocku. Spoczywa tu również gen. Kleeberg, który zmarł w obozie jenieckim

Weisser Hirch w 1941 roku. W 1969 roku w trzydziestą rocznicę bitwy jego szczątki zostały ekshumowane z cmentarza w Dreźnie, przewiezione i pochowane w Kocku. Było to spełnienie ostatniej woli generała, który pragnął spocząć po śmierci wśród poległych żołnierzy, którymi dowodził.

Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na tekst źródłowy w podręczniku na s.129 - Rozkaz dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, gen. Franciszka Kleeberga. Następnie prosi o ustalenie odpowiedzi na następujące pytania:

Oczekiwane odpowiedzi uczniów:

Dokument ten wydał dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, gen. Franciszek Kleberg.

Dokument jest datowany na dzień 5 października 1939 r. Rozkaz jest skierowany do żołnierzy

SGO „Polesie”. Gen. Kleeberg wydał rozkaz kapitulacji w sytuacji gdy zgrupowanie polskie zostało otoczone przez Niemców pod Kockiem. Żołnierzom polskim wyczerpały się zapasy amunicji i żywności, dalsza walka nie dawała nadziei na zwycięstwo i byłaby nadaremnym przelewaniem krwi.

W ostatnich słowach rozkazu generał Kleeberg dziękuje żołnierzom za męstwo i karność.

g) Nauczyciel dokonuje podsumowania strat Polski w wojnie obronnej 1939 roku.

Polska poniosła duże straty. Poległo ok. 70 tys., rannych było ok. 130 tys., do niewoli niemieckiej dostało się ok. 300 tys. a do niewoli rosyjskiej ok. 250 tys. żołnierzy polskich. Polska została zajęta i podzielona między Niemcy i Związek Radziecki, rozpoczęła się okupacja.

Część żołnierzy polskich przedostała się przez Rumunię i Węgry do Francji gdzie tworzono armię polską. We Francji powstał Rząd Polski na emigracji którego premierem był gen. Władysław Sikorski. Internowany w Rumunii prezydent Mościcki wyznaczył na swego następcę Władysława Raczkiewicza. W okupowanej Polsce powstała tajna organizacja Służba Zwycięstwu Polski, tworzone były oddziały partyzanckie, pierwszym był oddział mjr. Henryka Dobrzańskiego ps. „Hubal”.

3. Posumowanie tematu:

Praca domowa: Uczniowie otrzymują schemat METAPLANU. Nauczyciel wyjaśnia w jaki sposób należy go wypełnić i podaje temat dyskusji. Schemat uczniowie wypełniają w ustalonych wcześniej grupach. Na następnej lekcji odbędzie się krótka dyskusja w której grupy będą prezentowały swoje stanowiska.

Schemat METAPLANU:

Temat dyskusji

Czy Polska mogła uniknąć klęski we wrześniu 1939 roku?

Jak było?

Jak być powinno?

Dlaczego nie było tak, jak być powinno?

Wnioski

Karta odpowiedzi:

Temat dyskusji

Czy Polska mogła uniknąć klęski we wrześniu 1939 roku?

Jak było?

- porozumienie pomiędzy Niemcami i ZSRR

dotyczące wspólnej napaści na Polskę

- 1 września 1939 r. atak Niemiec

- samotna walka Polaków

- 17 września atak Związku Radzieckiego

- beznadziejna walka z dwoma silnymi

sąsiadami

- rozbiór i okupacja Polski

Jak być powinno?

- niemiecki atak zostaje powstrzymany na linii obronnej na zachód od Wisły

- sojusznicy Polski; Wielka Brytania i Francja

wypowiadają wojnę Niemcom i przystępują do

działań ofensywnych

- Niemcy zmuszeni są do przesunięcia części wojsk

na zachód w związku z tym ich ofensywa w Polsce słabnie

- zapasy wojenne Niemiec, na skutek wojny na

dwa fronty szybko wyczerpują się

- ZSRR widząc załamanie ofensywy niemieckiej

w Polsce nie przystępuje do ataku na Polskę

- wiosną 1940 r. Wielka Brytania i Francja

zwyciężają armię niemiecką na froncie zachodnim

i wkraczają do Niemiec

- armia niemiecka wycofuje się z Polski wypierana przez armię polską, która przeszła do ofensywy

po skutecznej obronie na linii Wisły

Dlaczego nie było tak, jak być powinno?

- Niemcy doskonale przygotowani byli do wojny i stosowali nowoczesne metody prowadzenia wojny.

- drugim, przebiegłym agresorem okazał się Związek Radziecki.

- Wielka Brytania i Francja nie były przygotowane do wojny, bały się wojny z Niemcami, liczyły na rozwiązania

dyplomatyczne.

- Polska, zbyt mocno wierzyła w pomoc Wielkiej Brytanii i Francji, nie spodziewała się napadu ze strony ZSRR.

- Polska była za słaba, aby samodzielnie walczyć z Niemcami a tym bardziej, aby przetrwać jednoczesny atak

Niemiec i Związku Radzieckiego.

Wnioski

W sytuacji politycznej jaka ukształtowała się w Europie w 1939 roku, Polska nie miała szans zachowania

Niepodległości. Ustępując żądaniom Niemiec, została by zajęta przez Niemcy bez walki i wciągnięta w

przyszłości w wojnę ze Związkiem Radzieckim. Podejmując walkę, skazana była na przegranie wojny i okupację.

Po raz kolejny Polska została oszukana przez mocarstwa zachodnie, tylko ich zdecydowane działania mogły

zapobiec klęsce Polski w 1939 roku.

Komentarz metodyczny:

Metaplan jest metodą aktywizującą, pozwalającą zapisać dyskusję uczniów podczas analizy danego problemu. Zadaniem nauczyciela jest jasne sformułowanie tematu dyskusji. Podczas pracy w zespołach uczniowie sami wypełniają schemat metaplanu odpowiadając na pytania „Jak było?”, „Jak być powinno?” „Dlaczego nie było tak, jak być powinno?”

Następnie każdy zespół wyciąga wnioski z dyskusji, które wybrani liderzy grup przedstawiają całej klasie.

Po ich przedyskutowaniu klasa wspólnie ustala właściwe wnioski końcowe.

Opis standardów osiągnięć ucznia:

Standardy osiągnięć

Opis umiejętności

1. Opis i umieszczanie faktów

w czasoprzestrzeni.

- Porządkowanie faktów w związkach poprzedzania, współistnienia

i następstwa w czasie.

- Opis zmian ( szybkie, radykalne, krwawe ).

2. Wskazywanie przyczyn i skutków wydarzeń historycznych.

- Typologia przyczyn i skutków: bezpośrednie, pośrednie, istotne,

drugorzędne.

3. Hierarchizacja faktów.

- Charakteryzowanie faktów według ich ważności.

- Określanie znaczenia faktów w kształtowaniu nowej rzeczywistości

4. Uogólnianie faktów.

- Grupowanie faktów w układy problemowe.

- Wartościowanie faktów i formułowanie własnych ocen.

5. Wyszukiwanie i interpretacja informacji z różnych źródeł.

- Pozyskiwanie, selekcjonowanie, porównywanie i krytyka informacji.

- Odróżnianie faktów od interpretacji.

- Wskazywanie adresata, przesłania informacji i związku utworu z czasem historycznym.

6. Komunikowanie się.

- Sporządzanie notatek w formie tabeli i schematu metaplanu.

- Analiza, źródeł pisanych; określanie adresata, rodzaju źródła, głównej myśli.


Wyszukiwarka