Polityka jako zjawisko społeczne - przedmiot badań politologicznych

Różnica między wiedzą polityczną(potoczną) a nauką polityczną.

a. Wiedza potoczna; wszystkie treści utrwalone w umyśle człowieka, rezultat doświadczeń

b. Nauka polityczna: zbiór niesprzecznych, uzasadnionych sądów, spełniające zainteresowania intelektualne.

Funkcje nauki:

Intelektualne : potrzeba uczenia się

Instytucjalne : rozumienie jako dyscypliny (wykładana na uczelniach)

Socjologiczne : jako fragment kultury ludzkiej (obejmujące odpowiednie zagadnienia, badania itp.)

Dydaktyczne : zaspokajanie zainteresowań ogólnoludzkich

Funkcjonalne : proces postępowania badawczego prowadzącego do celu.

Różnica: Teoria i Nauka
Teoria (wiedza potoczna)	Nauka
Rzadko posiada wyjaśnienie	Opiera się na sprawdzonych info.
Niski stopień uterotycznienia, powierzchowne wyjaśnienia	Duży stopień uterotycznienia
Nie potrafi ukazać przyszłości	Potrafi ukazać przyszłość
Jedynie ukazuje fakty, czasem wyjaśnia je. Zawodzi w sferze prognoz „Wlokąca się za faktami” ulega degeneracji np. marksizm
Bez granicy przedmiotu, obszerna i rozciągła	Ścisła, konkretna dziedzina
	Uzasadniona, łatwiej o jednomyślność jednomyślność trudnych sprawach- logicznie wyjaśnia fakty
Porządek naturalny	Porządek logiczny
Terminologia nieprecyzyjna	Terminologia : precyzyjna
Nie ma metod badawczych	Zastosowanie metod badawczych

Metody badawcze

Ojciec metody naukowej (badawczej) pierwsze analizy, pomocnicy, weryfikacja faktów, badań poprzedników poprzedników ich krytyka.

1550 - 1700 Nauka odłącza się od ideologii kościoła

Bez doświadczenia Doświadczenie,

(dedukcja) , obserwacja ,przesłanki

od ogółu do szczegółu do wniosku

Zadania Politologii

Cel nauki: gromadzenie wiedzy.

Cel politologii: badanie faktów zjawisk, procesów politycznych( władza, walka, działania, interesy).

Funkcje politologii:

1. Diagnostyczna; dostarcza wiedzy o sferze rzeczywistości politycznej (jaka dziś jaka wczoraj) zwraca uwagę na procesy (np. do afery Rywina, korupcja tematem tabu.)

Sądy diagnostyczne. Interpretacja do fakty (np. Lech K. na prezydenta)

Interpretacja. Np.(Wybór Lecha K. umocni obóz prawicowy w RP)

2. Funkcja Prognostyczna; dostarczanie prgnos odpowiadających na pytanie. „jak będzie w przyszłości? , jakie procesy będą miały miejsce? , i kiedy?,

Prognozowanie a futurologia nie to samo!!!

Sądy prognozowane maja charakter warunkowy , że coś będzie oznaczać.

3. Funkcja wyjaśniająca (3 pytania)

1. Dlaczego ?

2. W jakim celu ?

3. Po co ? (jakie motywy)

4. Kto za to odpowiada? (kto winien itp.)

4. Funkcja instrumentalna, czyli środki, (jakie?) do realizacji celu,

Sądy normatywne - jak powinno być. Np. byli komuniści powinni być osunięci od władzy.

Nazewnictwo nauki politycznej. Nauki polityczne (FR, Rosja) Nauka polityczna (WB) Politologia (Polska)

Trzy aspekty nauki o Polityce

1. Minimalny - nauka o państwie

2. Maksymalny - nauka o wszelkich rodzajach władzy

3. Pośredni; 5 pul zainteresowania politologii

1. Teoria polityki

2. Systemy polityczne

3. Wspólna myśl polityczna

4. Stosunki między narodowe

5. Polityki szczegółowe np. społeczna, gospodarcza

Historia badań nad Polityką (tradycja)

Etap antyczny; wielcy myśliciele ; Arystoteles, Platon, Demokryt

1. Arystoteles ; Politea - sztuka zarządzania państwem. Państwo jako organizacja suwerenna i wszechogarniająca. Dobre i złe formy państwa

dobre: Monarchia, arystokracja, politea, interes ogółu społecznego

złe: Tytarnia, oligarchia, demokracja, interes grup rządzących.

Cenzus majątkowy : ustroje dzielą się na oligarchie( od boga) , Demokracje( biedota), Politea( stan średni) metody demokratyczne( ale nie demokracja) „Złoty środek”

2. Platon, przeciwnik teorii Arystotelesa, politykę państwa utożsamiał z silnym autorytetem,( autorytet filozofów) chciał zjednoczenia polityki z filozofią (nie wykluczał siły.

3. Demokryt, sztuka rządzenia ludzie dużej wiedzy autorytetem w prowadzeniu polityki

Etap średniowieczny , Tomasz z Akwinu, Marsyliusz z Padwy

1. Tomasz z Akwinu, XIII w. zwolennik Arystotelesa, polityka związana z państwem, nadrzędna nad jednostką, Wszelka władza pochodzi od boga( boska idea władzy, ustrój od ludzi). Zadaniem państwa, obywatelom porządek, spokój do realizacji największego celu ZBAWIENIA

2. Marsyliusz z Padwy, XIII / XIV w wpływ Arystotelesa uważał ze kościół jako wspólnota dobrowolna niemoce wspólnota dobrowolna nie może być równorzędna państwu lecz państwu podporządkowana.

Od odrodzenia do oświecenia.

1. Niccolò Machiavelli, autor „Książe” maksyma; „cel uświęca środki”, polityka jako sztuka osiągania cudów

2. John Lock, liberał, państwo jako stróż , w obronie prawa naturalnego jednostki

3. Jan Jakub Russo ,dobrowolna umowa władzy ze społeczeństwem

4. Charles de Montesquieu; Trój podział władzy, obrońca tolerancji

Etap XX

Alexis de Tocqueville, socjolog, demokracja jako ideał, dająca równe prawa każdemu, główna zasada demokracji jest ogalikaryzm (Egalitaryzm pogląd społeczno-polityczny uznający za podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego zasadę całkowitej równości warunków życia oraz praw ludzi. To poczucie równości prawnej wszystkich członków stanu szlacheckiego. Jego przeciwieństwo to elitaryzm. Twórcą pojęcia był Kartezjusz w XVII wieku)

Wiek XX Polityka samodzielna dyscyplina naukowa.

1876 r USA Kolumbia, pierwszy wydział politologiczny

1895 Londyn , Londyńska szkoła ekonomi i nauk politycznych.

1902 Lwów Szkoła nauk politycznych

1911 Kraków

1918 Warszawa

1939 Poznań

Polityka - etymologia terminu i wspólne sposoby definicji

Z greckiego POLITIKON (społeczne, państwowe, powszechne, codzienne, towarzyskie)

POLIS (państwo - miasto)

POLITEA( organizacja państwowa, republika)

Z języka polskiego polityczny - grzeczny, uprzejmy. Andrzej Frycz Modrzewski termin POLICJA - kunszt dobrego rządzenia ekonomicznego

Z języka francuskiego POLITIQUE - sztuka rządzenia państwem i utrzymywania dobrych stosunków z innymi państwami

Według Jana Pawła II polityka to "roztropne działania na rzecz wspólnego dobra".

Polityka:

1. Politics; decyzja, poglądy

2. Policy; działania, aktywność

3. Polity : zbiorowość

Pięć nurtów

1. Nurt klasyczny (instytucjo - prawny), rząd, autorytet, rządzenie władza, rola konstytucji w państwie i instytucji

2. Nurt behawioralny (zachowanie), walka o władze - konflikt interesów, zwracanie na zachowanie polityczne jednostek, sondowanie(sondaże),dane, itp.

3. Nurt postbehawioralny - rozwiązywanie problemów społecznych, nie wykluczanie różnych środków np., rewolucji

4. Nurt funkcjonalny - jako funkcja w społeczeństwie, funkcja dystrybucyjna polega na rozdzieleniu alokacji dóbr i zasobów społecznych

5. Nurt Racjonalny - polityka jako podejmowania decyzji w ramach sprawowania władzy

Komunikacja polityczna

Komunikacja polityczna jako proces przetwarzania informacji

Komunikowanie - wymiana informacji pomiędzy ludźmi

Cele Komunikacji; proces społeczny, komunikacja na różnych sposobach

Komunikacja intrapersonalna; wewnątrz osobowa( wewnętrzne myślenie)(w głowie nadawcy)

Komunikacja interpersolanla; komunikacja, między co najmniej dwoma, ale nie więcej niż kilkoma osobami

Komunikacja grupowa: między grupami lub w grupie

Komunikacja instytucjalna; komunikacja między dużymi strukturami społecznymi

Komunikacja Masowa - komunikacja potencjalnie i realnie łącząca wszystkie możliwe podmioty społeczne dzięki możliwościom technik medialnych, czyli komunikacja powszechna, czyli przez media.

Media to gatekeeper, czyli selekcjoner informacji (Cenzura)KRTiR zajmuje się selekcjonowaniem materiałów polskiej telewizji

Komunikacja to dynamiczny proces tworzenia i odbioru informacji, odbiorca ma wpływ na nadawcę i odwrotnie.

Proces symboliczny - znaki i symbole - słowa

Proces świadomy i celowy, realizacja motywów

Typy komunikacji

Informacyjny - przekaz na linii odbiorca nadawca- informacja dostępna, wiarygodna, na czasie

Perswazyjna - zamiana postawy odbiorcy

Model Propagandy z 1939r

Trzy zadania propagandowe

1. Podkreślić siłę partii

2. Wszelkie wystąpienia publiczne

3. Odwołanie się zagadnień, które odwołują się do emocji słuchaczy

Metoda propagandy polega na skojarzeniu pewnych treści ideologicznych poprzez ich wielokrotnym powtarzaniu z wewnątrz ukrytymi popędami człowieka.

Ukryte popędy

1. Agresywny

2. Pokarmowy

3. Seksualny

4. Macierzysty

B - R

Bodziec Reakcja

Umiejętne wykorzystanie symboli

Mechanizm symbolu

Piramida Propagandy

Propaganda to rozpowszechnianie (czasem przedstawianych jednostronnie lub nawet całkowicie fałszywych) informacji celem przekonania do czegoś odbiorców

Propaganda obejmuje szeroki zakres form. Może być to sztuka wizualna, polegająca na przekazywaniu jasnych i powszechnie znanych symboli, przedmiotów, fotografia, muzyka i radio (a obecnie również telewizja i Internet), język ciała oraz taniec, literatura (praktycznie w każdej znanej formie, także ulotki), teatr oraz kino. Historia propagandy liczy sobie kilka tysięcy lat, jednak jej szczególny rozwój możemy obserwować dopiero współcześnie od XIX wieku (wraz z rozwojem demokracji parlamentarnej, a co za tym idzie walki wyborczej). Równocześnie powstała opinia publiczna. Stała się szczególnym narzędziem gry politycznej, walki wyborczej zarówno w rządach totalitarnych, masowych ruchach politycznych, ideologicznych jak i we współczesnej walce o władzę w krajach demokratycznych. Bardzo dużą rolę odegrała w faszystowskim i komunistycznym ustroju totalitarnym, gdzie pojawiła się w formie propagandy totalnej, wykluczając jakąkolwiek samodzielność w tworzeniu opinii widza czy słuchacza.

Język polityki a język politologii

Komunikacja werbalna(słowna) oddziałuje na odbiorcę w 7%

Komunikacja pozawerbalna oddziałuje w 50%

1. Pojęcie języka polityki; uczestnicy (podmioty): dziennikarze, rzecznicy prasowi, obywatele

1. Słowa i terminy odnoszące do rzeczywistości politycznej

2. Wyrasta z języków naturalnych w przeciwieństwie do języka politologicznego(język naukowy)

3. Wykreowany na potrzebę nauki(sztuczny), silne emocje, zawiera apele o zajęcie pewnego stanowiska, czego nie ma w języku politologii.

4. Łączy te języki zróżnicowanie, język polityki dla masowych odbiorców, operuje pojęciami wieloznacznymi np.; partia polityczna, integracja narodowa, liberalny, elitarny, sprawiedliwość, solidarność.

5. Unika się wartościowania, czyli ocen w języku politycznym.

6. Poprzez system edukacji politycznej, język politologii wpływa na język polityki(wzbogacając go), pewne pojęcia funkcjonują pierw. w mowie potocznej, dopiero potem zaadaptowane są do badań naukowych.

7. Podział języka: Język propagandy, język agitacji, język dyplomacji, propaganda, agitacja to perswazja, w przypadku propagandy - cele dalekosiężne, w pozostałych dwóch, cele doraźne(natychmiastowe)

8. Język Agitacji; napastliwe działanie,(co ludzi gniewa, lęki obawy)nawiązanie do negatywnych emocji, trafna w oddziaływaniu na emocje

9. Język dyplomacji, charakteryzują się dużo ogólnikowością, brakiem sprecyzowania, (używa się pewnych formuł)

Perswazyjność tekstów Politycznych

Repertuar jest bogaty.

Narzucanie faktów odbiorcom, ocen i odpowiednia argumentacja np.; logiczna, emocjonalna i integrowana, w kampaniach społecznych dużo zależy od samooceny odbiorcy

Argumentacja jednostronna(jeden rodzaj argumentu) lub dwustronna(dwie strony medalu, za i przeciw)

Środki perswadowania

1. Jawne; użycie drugiej osoby trybu rozkazującego np. „Wybierz nas”, Wyrazy wskazujące na przymus np. „musisz przyjść”, „nie możesz być obojętny, „Głosuj na …” Wyrazy tworzące nową rzeczywistość (daje wam wybór, wolność)(kandyduje, bo zmiany są konieczne)

2. Ukryte; niejawne sugestie (niewiadomo, o co chodzi od razu nie są jednoznaczne np. „ Chuligani w akcji”, Bezskuteczne apele o spokój.

Dobór słownictwa w celach perswazyjnych, pojęcia kojarzone negatywnie i pozytywnie,

Funkcje przekazu.

1. Nakłaniająca,nakłaniająca do celu

2. Ekspresyjna, stan emocji nadawcy komunikatu

3. Fatyczna , podtrzymywanie kontaktu

4. Referencyjna, informacyjna

5. Meta językowa, kod użyty w przekazie

Zadanie przekazu: Zwrócić uwagę na dany przekaz, w taki sposób, aby odbiorca się zainteresował, dzięki temu odbierz e przesłanie, potem będzie zgodnie reagował z intencjami nadawcy przekazu.

Język Populistyczny, stereotypowy (uproszczona wizja świata)

Retoryka wspólnotowa (my - oni)(my dobrzy oni źli)

Duży stopień zdecydowania, odwołanie się do wartości („godziwa zapłata”)

Główne pojęcia, prawda, czas, praca. Liczne pytania retoryczne, mówienie o faktach w sposób agresywny.

Metody Badawcze

DEFINICJA; metody badawcze to sposoby postępowania i reguły prowadzenia działań naukowych, to przede wszystkim sposoby zbierania, opracowywania, analizy i interpretacji danych i informacji służące w uzyskaniu maksymalnie uzasadnionych odpowiedzi na stawiane pytania i cele badawcze.

RODZAJE METOD:

Analiza; podzielenie przedmiotu badań na części składowe i badanie każdej części osobno(także, myślowy rozkład za pomocą logicznej abstrakcji).

Trzy rodzaje analizy:

1. Elementarna, podzielenie danego zjawiska na elementy, bez dociekania relacji pomiędzy nimi (analiza opisowa o charakterze pomocniczym, stwierdza tylko istnienie związków)

2. Przyczynowo - skutkowa, koncentruje się na ustaleniu związków pomiędzy składnikami danego zjawiska

3. Logiczna - ustalenie związków(stosunków) logicznych pomiędzy elementami złożonego przedmiotu badań

Synteza; ujmowanie czegoś w całości, spełnia rolę samo istną

Abstrahowanie; to połączenie myślenia analitycznego prowadzącego do uogólnienia a następnie twórczego wykorzystywania go

Indukcja; od szczegółu do ogółu

1. Wyciąganie wniosków z przesłanek

2. Droga do faktów do syntezy( empiryzm)

3. Metoda empiryczna - spostrzeżenie lub doświadczenie

Dedukcja - od ogółu do szczegółu

1. Droga od racji do następstw

2. Przechodzenie do stosunków ogólnych pomiędzy zjawiskami do danego przypadku( jako potwierdzenie określonej prawidłowości)

Nie ma indukcji bez dedukcji, lecz również najczystsza dedukcja (wytwór tzw. Czystej myśli) czerpie nieświadomie swe tworzywo z wiedzy ludzkiej nagromadzonej przez wieki.

Analogia - przenoszenie twierdzeń dotyczących jednego zjawiska na drugie.

1. Poszukiwanie wspólnego mianownika, pomiędzy danymi przedmiotami lub pojęciami

2. Analogia, kształtuje, uplastycznia i celnie obrazuje, ale nie udowadnia

Metody Socjologiczne; ankieta, obserwacje, sondy itp.

Próby i doświadczenia: metody statystyczne i ujęcia ilościowe, obliczenia szacunkowe (średnia arytmetyczna)

Metoda analizy systemowej

Etapy systemowania wyników

1. Interpretowanie (same fakty)

2. Wnioskowanie (indukcja i dedukcja)

3. Dowodzenie(szukanie części prawidłowych i odłączania ich od złych)

4. Definiowanie

Budowanie Hipotez

Praktyczno stosowane

Nauki czysto teoretyczne

Humanistyczne

Przyrodnicze

Empiryczne

Formalne

Główne zadania

Zakres badań

Sposób wnioskowania w nauce

Podział Nauk

KWAK

TAK

Hasła i slogany

Doktryna polityczna

Program polityczny

Symbol

ZMIANA POSTAWY

POPĘDY LUDZKIE

MASOWY

MOTYWY

Odbiorcy

Treści propagandy

Propagandzista

Komunikacja interpersolanla

Komunikacja grupowa

masowa

Komunikacja instytucjalna

Komunikacja intrapersonalna

---