Charakterystyka ćwiczeń wydłużających

Kinezjologia Edukacyjna zwana także metodą Dennisona, której częścią jest także gimnastyka mózgu,  jest metodą rozwojowej, wychowawczej i terapeutycznej pracy z ciałem i umysłem. 

Podstawowe rodzaje ćwiczeń gimnastyki mózgu można podzielić na 4 grupy:

1) ćwiczenia na przekraczanie linii środka ciała

2) ćwiczenia wydłużające

3) ćwiczenia energetyzujące

4) i tzw. pozycje pogłębiające

Gimnastykę mózgu powinni stosować właściwie wszyscy, ponieważ harmonijna współpraca między lewą i prawą półkulą mózgową - a więc szeroko rozumiane pomnażanie potencjału twórczego - jest zawsze ze wszech miar pożądane. Jednak szczególne znaczenie gimnastyka mózgu ma dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone, czyli dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym albo w inny sposób „doświadczonych przez los”.

Gimnastyka mózgu to program rozwoju ruchowego, ukierunkowany na łatwe uczenie się dzieci i na stymulowanie ich rozwoju. To także program aktywizacji układu nerwowego i uwalniania od stresu. Zaletą tej metody jest to, iż jej stosowanie wcale nie jest ani praco-, ani czasochłonne. Gimnastyka mózgu zachowuje dobre zgranie układu umysł-ciało, pomaga wszystkim w ogólnym uczeniu się i rozumieniu, prowadzi do szybkiego i efektywnego sposobu zmiany stanu fizycznego i psychicznego uczniów.

Problemy w akceptacji gimnastyki mózgu spowodowane są tym ze ćwiczenia wydają się zbyt proste by działały. Większość z nas wierzy, że jeżeli program nie jest trudny, kosztowny

i wymagający wiele czasu to jest mniej wartościowy. Gdy wyjdziemy poza takie  myślenie, odkryjemy, że proste rozwiązania przynoszą najlepsze wyniki

Ta  uniwersalna metoda pozwala lepiej:

-pokonywać stresy i napięcia wynikające z trudności życia codziennego,

-komunikować się z innymi ludźmi, uczyć się i zdawać egzaminy,

-przezwyciężać trudności związane z dysleksją, dysgrafią i dysortografią,

-usuwać blokady ukryte w naszym ciele,

-wprowadzać ciało i umysł w stan optymalny do przyswajania wiedzy równoważąc wymiar lateralności, koncentracji, stabilności.

Ćwiczenia wydłużające

Organizm reaguje na zagrożenie, na stres postawą obronną - silnym napięciem mięśni tylnej części ciała, od stóp do głów. Jest to odruch obronnego kurczenia się. Ćwiczenia wydłużające mają przywrócić pierwotną długość mięśni, a także poprawić budowę ciała. Skuteczność tych ćwiczeń stwierdzono także w łagodzeni odruchów w specyficznych wadach wymowy, w utrudnionym czytaniu, pisaniu, słuchaniu. Zwiększają sprawne komunikowanie się.

1. Sowa

Jedną ręką chwytamy mocno mięsień naramienny, głowę powoli odwracamy w lewo a potem w prawo, podbródek prosto. Głową sięgamy maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Robimy wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu tu gdzie ręka trzyma ramię, wydech w czasie obrotu głowy. Powtarzamy trzymając drugą ręką drugie ramię.

Usprawnia koncentrację, skupienie uwagi, zapamiętywanie pracę z komputerem, wyliczenia matematyczne, słuch i pamięć długoterminową, formułowanie myśli i zdań w pamięci.

2. Aktywna ręka

Podnosimy rękę do góry, chwytamy ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha. Powtarzamy wszystko zmieniając ręce.

Ćwiczenie to powoduje zmniejszenie napięcia emocjonalnego, usprawnienie obsługi komputera, usprawnienie kaligrafii, ortografii, pisania twórczego, ułatwienie wysławiania się i ekspresji mowy

3. Zginanie stopy

Ćwiczenie wykonujemy w pozycji siedzącej, zginamy nogę w kolanie i kładziemy ją na udzie drugiej nogi, tak by zewnętrzna kostka dotykała uda. Końcami palców chwytamy podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia, następnie zginamy i prostujemy stopę.

Powoduje integrację tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności (usprawnienie sfery artykulacyjno - językowej), zrozumienie w czasie czytania i słuchania, zdolność twórczego pisania, zdolność podążania za logiką zadania i dokończenia go, umiejętność komunikowania się z otoczeniem, zdolność do odpowiedniej reakcji

4. Pompowanie piętą

Stajemy prosto, odstawiamy jedną nogę do tyłu stawiając ją na palcach. Na wydechu zginamy w kolanie nogę stojącą z przodu a piętę tylnej nogi staramy się postawić na podłodze. Na wdechu podnosimy się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zamieniamy nogi.

Sprzyja integracji tylnych i przednich części mózgu, rozwojowi wyraźnej mowy i językowych umiejętności, słuchaniu i czytaniu ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, zdolności do zakańczania rozpoczętego procesu.

5. Luźne skłony

Ćwiczenie możemy wykonywać zarówno w staniu jak i w siadzie. Krzyżujemy nogi w kostkach, robimy luźny skłon tułowia do przodu wyciągając ręce przed siebie (jakby oddając ciało działaniu przyciągania ziemskiego).

Ćwiczenie to wpływa pozytywnie na czytanie ze zrozumieniem, liczenie w pamięci, abstrakcyjne myślenie.

6.Wypady

Stajemy wygodnie z rozstawionymi nogami, stopy ustawiamy do siebie pod kątem 90 stopni na podłodze bądź ma krześle, zginamy kolano jednej nogi i robimy wydech. Prostując kolano robimy wdech.

Aktywizacja układu mięśniowego, usprawnienie orientacji w przestrzeni, poprawa oddychania, usprawnienie pamięci długoterminowej i szybkiego zapamiętywania, usprawnienie prowadzenia rozmów i rachunków, zrost poczucia własnej wartości, ekspresji osobowości ,wyrzucania złych emocji.

---