ROZWIJANIE EMOCJONALNOŚCI I KSZTAŁTOWANIE PRAWIDŁOWYCH POSTAW SPOŁECZNO-MORALNYCH U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

SCENARIUSZ ZAJĘĆ OTWARTYCH DLA NAUCZYCIELI W RAMACH KONFERENCJI METODYCZNEJ

Autor: mgr Jolanta Heller, nauczycielka wychowania przedszkolnego w Przedszkolu nr 7  w Ustroniu

 

Data: 18 I 2007 r.  Miejsce: Przedszkole nr 7 Ustroń

Prowadząca: mgr Jolanta Heller  Grupa wiekowa : 4,5 latki

Temat kompleksowy: „Uczymy się żyć razem”

Temat zajęć: „Jak przyjaciel to przyjaciel”- zabawy dramowe na podstawie opowiadania A.   Kołodziejczyka -rozwijanie empatii i emocjonalności oraz uczucia przyjaźni

Cel główny - rozwijanie emocjonalności i empatii oraz kształtowanie prawidłowych postaw społeczno-moralnych u dzieci i właściwych stosunków interpersonalnych

 Cele operacyjne:

	Dziecko potrafi nazywać uczucia i je rozpoznawać
	Dziecko zna sytuacje, w których można przeżywać nieprzyjemne dla innych emocje
	Dziecko potrafi zmieniać nieprzyjemne sytuacje
	Dziecko stara się panować nad niepożądanymi reakcjami emocjonalnymi
	Dziecko dba o właściwe relacje z innymi
	Dziecko jest zdolne do troski o innych i odczuwania z nim jego uczuć
	Dziecko potrafi nawiązywać prawidłowe relacje z rówieśnikami i rozwijać uczucie przyjaźni
	Dziecko rozumie znaczenie zgodnego współżycia i przyjaźni

 

Metoda: DRAMA

Techniki dramowe:

	Proste doświadczenie
	Wprawka dramatyczna
	Inne formy artystyczne

Forma zajęć:   praca z całą grupą

 Środki dydaktyczne:

	prezentacja CD „ Nasze  emocje”  J. Heller
	worek z pluszakami
	pluszowe postacie z bajki „Kubuś Puchatek”
	talerze perkusyjne
	mikrofon
	koperty z ilustracjami emocji
	rysunek „Prawdziwego przyjaciela”
	nagrania piosenek: „Podajmy sobie ręce”, „W koło, koło na wesoło”, „ Chłopcy i dziewczynki jakie mają minki”, „Gdy smutno ci i źle”, „Szczęścia smak”, „Zróbmy coś dobrego”, muzyka klasyczna „Wesoła zabawa”
	serca z imieniem każdego dziecka

 

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

I Część wstępna

1. Powitanie gości piosenką „Podajmy sobie ręce”

2. Powitanka dla dzieci „ Mam na imię ...i gdy jestem wesoły to lubię robić tak....”

3. Rytualne wręczenie dzieciom medali- budowanie pozytywnego obrazu samego siebie

II Część właściwa

1.Zabawa dydaktyczno- ruchowa „Jakie to emocje?”

Dzieci spacerują po sali w rytm muzyki.

W czasie pauzy spoglądają na monitor komputera i określają emocje ( radość, smutek, strach, zdziwienie, złość, miłość, przyjaźń) na podstawie obrazków oraz wyrażają ruchem, gestem, mimiką te emocje. Na zakończenie zabawy śpiewają piosenkę „Chłopcy i dziewczynki jakie mają minki”

2.Skojarzenie z tematem

Proste doświadczenie- zabawa „Zaczarowany worek”- dzieci wyjmują z worka różne pluszowe zabawki starając się na podstawie kształtu zorientować się jakie to zwierzątko

3.Określenie problemu zajęć

	Nauczycielka zadaje pytanie „Które zabawki do siebie pasują ?”. Dzieci starają się je pogrupować, a następnie określić te, które tworzą grupę przyjaciół?
	Słuchanie fragmentu opowiadania na podstawie tekstu A. Kołodziejczyka „Jak przyjaciel to przyjaciel”:

„Pewnego dnia Prosiaczek wybrał się z wizytą do Kubusia Puchatka. Bardzo się cieszył na spotkania ze swoimi przyjaciółmi. W czasie drogi przez las zaczął padać ulewny deszcz. Prosiaczek schował się pod drzewo. Nagle ujrzał słonia, który wesoło podskakiwał i spacerował po lesie nie przejmując się wcale deszczem. Gdy zbliżył się do prosiaczka, ten zapytał czy może coś dla niego zaśpiewać lub zatańczyć. Słonik chętnie się zgodził, aby Prosiaczek dla niego coś zrobił, ale zaraz potem zapytał uprzejmie: A co ja mogę zrobić dla Ciebie?

Ty możesz być moim parasolem- rzekł Prosiaczek. Słonik się zgodził i poszli dale razem. Gdy dotarli na miejsce, Prosiaczek szybko pobiegł do sowich przyjaciół, a Słonik został  sam.

A ja ? Co ja mam robić? Nieśmiało zapytał Słonik. TY jesteś moim parasolem, więc stój w kącie tak jak każdy parasol. Słonikowi zrobiło się żal, ale stał posłusznie. Widząc , że wszyscy bawią się w pociąg zapytał czy może zostać parowozem, bo przecież jest duży jak parowóz?

NIE! Odpowiedział Prosiaczek i dalej bawili się bez Słonia. Słonik się obraził i odszedł.

A niech tam powiedział Prosiaczek, deszcz i tak już nie pada...”

4.Rozwiązanie problemu

	Wprawka dramatyczna-każde dziecko wyobraża sobie , że jest Słoniem odrzuconym przez przyjaciół i pokazuje ruchem , gestem, mimiką jak się teraz czuje
	„Stop-klatka” -na znak wszyscy pozostają w odgrywanej przez siebie roli nie poruszając się
	„Wywiad” - nauczycielka podchodzi do kolejnych dzieci i i przeprowadza z nimi wywiad, zadając pytania: „Kim jesteś?”, „Jak się czujesz?”, „Co chciałbyś dalej zrobić?”
	Słuchanie kolejnego fragmentu opowiadania:

     „...Następnego dnia Prosiaczek zaprosił swoich przyjaciół do siebie. Było bardzo upalnie i gdy Prosiaczek wyszedł przed dom, zauważył, że jego kwiaty zupełnie zwiędły. Biedne kwiatuszki -muszę je podlać pomyślał i pobiegł po konewkę. Tak się śpieszył, że upuścił konewkę do studni i nie miał czym podlewać. Co robić?

Nagle ujrzał przechodzącego w pobliżu Słonika> Słonik nabrał pełną trąbę wody i sam siebie polewał. Przecież to prawdziwa polewaczka! Polewaczka!

- Ach, bądź tak miły - poprosił Słonika - i podlej moje kwiatki.. Popatrz zupełnie zwiędły. Słonikowi zrobiło się żal kwiatków . Uniósł trąbę do góry i trysnęła prawdziwa tęczowa fontanna na wszystkie kwiaty. Kwiatki od razu ożyły.

- Patrzcie , jaką mam wspaniałą polewaczkę !- przechwalał się Prosiaczek przed przyjaciółmi , którzy akurat zjawili się u Prosiaczka- samopolewającą!

Wszyscy znowu zaczęli się bawić w pociąg. Słonik znowu chciał zostać parowozem.

-Coś Ty? Ktoś Ty?- zdenerwował się Prosiaczek.

_ Ty jesteś moją polewaczką, a polewaczki powinny stać w szopie!

Słonik się obraził i odszedł. Tym razem na zawsze.....”

	„Poradnik”- dzieci otrzymują koperty z ilustracjami emocji i wyjmują kolejne kartki dotyczące przeżyć Słonika
	„Tunel myśli” -dzieci stają w dwóch szeregach naprzeciw siebie i powtarzają na głos wszyscy jednocześnie wymyślane przez siebie zdania odczuć Słonika
	Na sygnał wszyscy milkną i tylko zapytane dzieci wypowiadają na głos swoje zdania
	Dzieci łącza się w pary i odgrywają scenkę pocieszania smutnego Słonika
	Dzieci wypowiadają się na temat: co można zrobić , gdy ktoś jest smutny
	Zabawa muzyczno - ruchowa „Gdy smutno ci i źle”
	Słuchanie zakończenia opowiadania:

„...Gdy Słonik odszedł , pozostali przyjaciele Prosiaczka oburzyli się na niego i rzekli - tak się nie traktuje swoich przyjaciół! On zawsze Ci pomaga , a Ty jesteś dla niego taki niemiły! Tak nie można.! Wszyscy się pożegnali i wyszli.

Dopiero teraz Prosiaczek zarumienił się ze wstydu.

Siedział sam w domu i się nudził. Niezbyt przyjemnie jest być samemu. Przypomniał mu się Słonik. Jaki On dobry!

Co zrobić , jeśli obraziło się przyjaciela? Nic prostszego , trzeba iść do niego. Oczywiście trzeba iść do Przyjaciela!

Na zielonej górce siedział sobie  Słonik i układał piosenkę. Do jego piosenki trafił Prosiaczek. Czyż bym chciał go zobaczyć? Tęsknie za nim , pomyślał Słonik. Nagle z gęstwiny wybiegł Prosiaczek.

- Ach, nareszcie przyszedł mój przyjaciel. Dlaczego przyszedłeś? Chciałem Cię przeprosić!

Ty jesteś dla mnie taki dobry , a ja źle się zachowałem! Przepraszam!- Czy pozwolisz , żebym i ja był czymś dla Ciebie. Na przykład bębenkiem? A ja trąbą - ucieszył się Słonik.

I zatrąbili, zabębnili i obaj w zgodzie już żyli.”

5. Uogólnienie

	„Poradnik”- dzieci wyjmują znowu ilustracje z emocjami i pokazują jak teraz czuł się Słonik
	Rozmowa z dziećmi na temat: „ Jak to jest być odtrąconym, odrzuconym przez innych”-odgrywanie scenek dramowych
	Co znaczy powiedzenie „ Prawdziwych przyjaciół poznaje  się w biedzie”.
	Zabawa muzyczno- ruchowa „ Gdy poczujesz szczęścia smak”

III Zakończenie zajęć

	Rundka „Aha”-  mówią czego dowiedziały się na zajęciach.
	Analiza ilustracji „Prawdziwy przyjaciel”- porównywanie dwóch ilustracji -czego brakuje? - co musi mieć przyjaciel ( -głowa, która nigdy nie zapomina,- ręce gotowe do pomocy, -nogi, które pójdą zawsze za przyjacielem, -dobre serce )wręczenie dzieciom serduszek prawdziwego przyjaciela z imieniem każdego dziecka
	Zabawa do muzyki poważnej „Wesoła zabawa”
	Przesłanie iskierki przyjaźni po okręgu.
	Odwrócenie się do gości i śpiew piosenki „Zróbmy coś dobrego”

---