Katarzyna Lutostańska

Rok V, grupa IV POW (z)

KWESTIONARIUSZ

Dzieciństwo:

1. Kiedy i gdzie Pani się urodziła?

2. Czy posiada Pani rodzeństwo?

3. Jakie relacje miała Pani ze swoim rodzeństwem?

4. Gdzie Pani mieszkała? Czy pamięta Pani jak wyglądał wtedy Pani dom?

5. Jakie wykształcenie posiadają Pani rodzice?

6. Kim byli Pani rodzice z zawodu i gdzie pracowali?

7. Jakie były relacje Pani z rodzicami?

8. Które z rodziców było Pani bliższe?

9. Jakie były relacje Pani rodziców?

10. Jakie wspomnienia ma Pani ze swojego wychowania w domu?

11. Czy było w domu wiele zakazów? Jakie to były zakazy?

12. Czy żyli jeszcze dziadkowie jak Pani się urodziła?

13. Jaką rolę w wychowaniu odgrywali Pani dziadkowie?

14. Jakie wydarzenia pamięta Pani z dzieciństwa?

15. Które z wydarzeń chciałaby Pani zapomnieć? Dlaczego?

16. Czy miała Pani dużo przyjaciół?

17. Co z dzieciństwa wspomina Pani z uśmiechem? Co powoduje niechęć?

18. Kto i dlaczego był w tym okresie dla Pani szczególnie ważny?

Okres szkolny i młodości:

19. Gdzie uczęszczała Pani do szkoły?

20. Czy w klasie szkolnej miała Pani dużo koleżanek i kolegów?

21. Jak powodziło się Pani w szkole?

22. Czy jest Pani w stanie przypomnieć sobie kolegów i koleżanki z klasy? Co wspólnie podejmowaliście i przeżyliście?

23. Jaki był Pani stosunek do nauczycieli?

24. Czy był jakiś nauczyciel, którego Pani lubiła lub nie lubiła?

25. Kto w okresie szkolnym pomagał Pani w odrabianiu prac domowych?

26. Który z rodziców najczęściej chodził na wywiadówki do szkoły?

27. Czym zajmowała się Pani w szkole? Czy należała Pani do jakiejś grupy bądź stowarzyszenia?

28. Jakie miała Pani zainteresowania?

29. Jak scharakteryzowałaby Pani siebie jako uczennicę?

30. Czy pamięta Pani jakieś szczególne wydarzenia związane ze szkołą?

31. Czy w Pani dzieciństwie i młodości były jakieś wydarzenia, które wpłynęły na Pani dalsze losy?

32. Jakby Pani scharakteryzowała swój młodzieńczy wiek?

33. Czy często Pani chorowała?

34. Kiedy ukończyła Pani szkołę?

35. Jaka szkoła była kolejną w Pani edukacji?

Wyobrażenia na temat wartości i celów życiowych:

1. Jakimi zasadami kieruje się Pani w życiu?

2. Jak Pani sądzi co jest w Pani życiu ważne? Co sprawia, że życie ma dla Pani wartość?

3. Jaka bywa Pani na co dzień?

4. Czy może Pani powiedzieć co Panią cieszy, a co smuci, gnębi?

5. Czy jest Pani religijną osobą? Czy wiara jest dla Pani ważna w życiu?

6. Jak ocenia Pani swoje dotychczasowe życie?

TEKST BIOGRAFICZNY

Pani Esmeralda urodziła się na Podlasiu w 1986 roku. W swoim życiu miała kilka momentów przełomowych, które przyczyniły się do dalszych jej losów. Jest najmłodszą
z trojga dzieci. Ma starszą o 6 lat siostrę oraz starszego o 8 lat brata. Była bardzo związana emocjonalnie z bratem. Często bawili się w budowanie domu lub wspólnie opiekowali się psem Maksem. Brat był dla Pani Esmeraldy obrońcą i opiekunem. Bywało, że stawał
w jej obronie przed siostrą. Pozwalał jej na przebywanie wśród jego kolegów i koleżanek. Pani Esmeralda była „oczkiem w głowie” brata. Z siostrą zazwyczaj miała spory i kłótnie. Nigdy nie pozwalała jej przebywać w pokoju podczas odwiedzin znajomych. Doskonale pamięta nocne wieczory kiedy siostra straszyła ją duchami chcąc, aby szybciej poszła spać. Jak twierdzi, nigdy nie zapomni strachu jaki jej towarzyszył. Rodzina Pani Esmeraldy mieszkała w trzypokojowym mieszkaniu niedaleko centrum miasta. W pokoju, który dzieliła z siostrą, było piętrowe łóżko. Spała na górnym piętrze łóżka. Pani Esmeralda pamięta jedną
z wielu kłótni z siostrą, po której przeniosła swoje zabawki i rzeczy do pokoju brata.
Od tamtej pory dzieliła z nim pokój. Ojciec Pani Esmeraldy był z zawodu rolnikiem
i pracował na wysokim stanowisku urzędniczym. Matka zaś, z zawodu również rolnik, pracowała w Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin. Kontakty z rodzicami ocenia jako dobre. Głową rodziny był ojciec i to zawsze do niego należała ostateczna decyzja. Nie był surowy wobec jej i rodzeństwa. Pani Esmeralda twierdzi, że był dobry i zawsze dbał o dzieci jednak nie okazywał nigdy swoich uczuć. Matka natomiast otaczała ciepłem i troską wszystkich domowników. Była bardziej cierpliwa i wyrozumiała. Nigdy nie podnosiła głosu na dzieci. Zawsze można było na nią liczyć. Pani Esmeralda nie jest w stanie określić które z rodziców było jej bliższe, gdyż od każdego otrzymywała coś innego. Uzupełniali się w tym, co dawali dzieciom. Rodzice byli dobrym i zgodnym małżeństwem. Wspólnie chodzili do sąsiadów grać w karty. Pani Esmeralda pamięta, że często odwiedzali jej rodziców goście. Będąc dzieckiem Pani Esmeralda lubiła bawić się z rówieśnikami przed blokiem. Najczęściej bawili się
w stawianie babek z piasku bądź w chowanego. Miała wiele koleżanek i kolegów,
ale najbardziej zżyta była z Weroniką - młodszą o rok dziewczynką z sąsiedniej klatki. Pamięta wakacje spędzane u dziadków w Czerwonym Borze. Wspólnie z rodzeństwem chodzili do lasu i na poligon. Pani Esmeralda bardzo miło wspomina wakacje u dziadków (rodziców matki), gdyż był to jedyny czas kiedy się nie kłócili między sobą. Uwielbiała swoją babcię, która zawsze była wesoła i śmieszna. Nie karciła wnuków i nie krzyczała na nich kiedy coś „zmajstrowali”. Pani Esmeralda nie darzyła takim samym uczuciem dziadków
ze strony ojca. Byli dosyć surowi i nie pozwalali bawić się wnukom przed domem, gdyż mogli uszkodzić rośliny rosnące w ogrodzie. Zawsze wolała jeździć do Czerwonego Boru gdzie czuła się beztrosko i swobodnie. Zdaniem Pani Esmeraldy dziadkowie nie mieli wpływu na jej wychowanie, gdyż nie przebywali z nią na co dzień. Wyjazdy do jednych bądź drugich nie były częste. Z okresu dzieciństwa Pani Esmeralda chciałaby zapomnieć o sytuacji kiedy do przedszkola przyszła po nią pijana matka. Pamięta, że bardzo się za nią wstydziła
i nie chciała z nią wracać do domu. To był pierwszy i ostatni raz kiedy matka odebrała
ją z przedszkola. Zazwyczaj przychodził po nią ojciec bądź starszy brat. Pani Esmeralda twierdzi, że kiedy miała 6 lat jej matka zaczęła nadużywać alkoholu. Sytuacja rodzinna nagle zaczęła się pogarszać, a dobre relacje między rodzicami przerodziły się w codzienne awantury. Ojciec przejął wszystkie obowiązki domowe i był dwoma rodzicami w jednym. Dbał o nią i rodzeństwo. Co dzień robił dzieciom śniadanie, ubierał Panią Esmeraldę
i prowadził do przedszkola. Matka Pani Esmeraldy częściej była pijana niż trzeźwa. Ojciec stał się dla Pani Esmeraldy bardziej bliski i to on był dla niej szczególnie ważny. Z czasem nie zwracała uwagi na matkę. Wszystkie swoje troski i problemy kierowała do ojca. Zawsze był obecny na przedstawieniach w przedszkolu, w których Pani Esmeralda brała udział.

W 1993 roku Pani Esmeralda rozpoczęła naukę w Szkole Podstawowej nr 5
w Zambrowie. Wśród uczniów swojej klasy miała kilka koleżanek i kolegów. Na przerwach lekcyjnych przebywała ze starszymi koleżankami, z którymi znała się z podwórka. Z nimi miała wiele wspólnych tematów i zainteresowań. Razem założyli klub pomocy bezdomnym zwierzętom. Swoje kieszonkowe przeznaczali na zakup pożywienia i mleka. Organizowali akcje dokarmiania bezdomnych psów w rodzinnej miejscowości. Pani Esmeralda doskonale pamięta imiona wszystkich przybłęd. Każda z nich w innych okolicznościach została znaleziona i przygarnięta na osiedle. W szkole Pani Esmeralda była wzorową uczennicą.
Co roku otrzymywała dyplom wzorowego ucznia. Aktywnie uczestniczyła w życiu klasy
i szkoły. Występowała w wielu przedstawieniach i apelach. Śpiewała również w chórze szkolnym oraz była w sekcji reprezentacji szkoły w piłce koszykowej dziewcząt. Nie kojarzy, aby miała ulubionego nauczyciela. Pamięta jedynie lekcje historii, gdyż nauczycielka była surowa i wymagająca. Pani Esmeralda była raczej mało dokuczliwym uczniem. Czuła respekt do nauczycieli choć zdarzało się jej coś „przeskrobać”. Na wywiadówki zawsze chodził ojciec Pani Esmeraldy. Był dumny z córki i jej osiągnięć w szkole. W odrabianiu lekcji Pani Esmeraldzie pomagał brat oraz siostra, czasami ojciec. Na matkę nie mogła liczyć. W okresie nauki szkolnej Pani Esmeralda miała przełomowy moment w życiu, który niewątpliwie wpłynął na jej dalsze życie i stan obecny jej psychiki. Owym momentem był rozwód rodziców. Pani Esmeralda miała wówczas 11 lat. Była badana przez psychologów
i psychiatrów. Z bólem wspomina moment, w którym musiała powiedzieć przy którym
z rodziców chciałaby zostać. Wiedziała od dawna, że na matkę nie może liczyć i to ojciec jest jej bliższy. Po rozwodzie rodziców matka Pani Esmeraldy załamana faktem, że zostały
jej ograniczone prawa rodzicielskie i opiekę nad dziećmi sprawuje były małżonek, wyjechała za granicę w celach zarobkowych. Pani Esmeralda od dziecka nie zapraszała swoich koleżanek do domu, gdyż wstydziła się swojej matki. Pamięta, że po jej wyjeździe zaprosiła do domu wszystkie koleżanki i razem bawiły się do późnego wieczora. Twierdzi, że wtedy zaczęła normalne dzieciństwo. Kontakty z siostrą znacznie się poprawiły, a więzi między rodzeństwem i ojcem zacieśniły. W 1999 roku Pani Esmeralda ukończyła z wyróżnieniem szkołę podstawową i rozpoczęła naukę w gimnazjum miejskim. Ze względu na wysoką średnią ocen z klasy szóstej szkoły podstawowej Pani Esmeralda mogła ubiegać się
o przyjęcie do gimnazjum dla wybitnie zdolnych, jednak wolała razem z koleżankami
i kolegami z klasy uczęszczać do gimnazjum miejskiego.

Nauka w gimnazjum nie przysparzała Pani Esmeraldzie kłopotów. Nadal zdobywała dobre oceny, a na koniec każdego roku szkolnego otrzymywała odznakę wzorowego ucznia. Stała się bardziej odważną osobą, co „zaowocowało” w negatywnych uwagach. Autorytet nauczycieli w oczach Pani Esmeraldy nieco osłabł. Ulubionym nauczycielem był pan
z biologii, który powierzył jej opiekę nad szkolnym szczurem. Pani Esmeralda podczas wakacji zabierała zwierzę do domu. Ponadto brała udział w wielu konkursach i zdobywała wysokie osiągnięcia. Chętnie uczestniczyła w akcjach charytatywnych organizowanych przez szkołę. Śpiewała w chórze szkolnym oraz grała w koszykówkę. Reprezentowała szkołę
na turniejach piłki koszykowej dziewcząt. W gimnazjum Pani Esmeralda bliżej zaprzyjaźniła się z koleżanką z klasy - Emilą. Wspólnie chodziły do szkoły i często spotykały się poza nią. Miała również kilka koleżanek z równoległych klas, z którymi znała się z podwórka. Tworzyły zgraną grupę. Pani Esmeralda pamięta dyskoteki szkolne, na których zawsze świetnie się bawiła. Pod koniec nauki w gimnazjum zaczęła chorować. Opuszczała wiele zajęć w szkole z powodu częstych infekcji. Mimo to ukończyła gimnazjum z wyróżnieniem
w 2002 roku.

Pani Esmeralda podjęła naukę w jednym z łomżyńskich liceów. Codziennie dojeżdżała do szkoły autobusem. Wybrała tą szkołę po namowach siostry, która kilka lat wstecz ukończyła tam naukę. Wiedziała, że jest to dobra szkoła, a nauczyciele życzliwi
i pomocni. Stan zdrowia Pani Esmeraldy powodował liczne absencje. Nie miała
już świadectw z wyróżnieniem. Uważa, że i tak dobrze sobie radziła jak na tamtą sytuację. Pani Esmeralda była członkiem samorządu uczniowskiego i gospodarzem klasy. Była lubiana przez koleżanki i kolegów z klasy jak również przez nauczycieli. Miała bardzo dobry kontakt z wychowawczynią. Występowała podczas apelów i uroczystości w szkole. Grała
w reprezentacji szkoły w koszykówkę. Jej ulubionym nauczycielem była pani od języka polskiego. Bardzo mile ją wspomina i twierdzi, że jako jedyna rozumiała uczniów i umiała nawiązać z nimi nić porozumienia. W maju 2005 roku Pani Esmeralda z powodzeniem zdała maturę. Jej wyniki były jednymi z lepszych w szkole. Po zakończeniu nauki w liceum Pani Esmeralda podjęła pracę na stanowisku referenta w Urzędzie Miasta Zambrów.
W międzyczasie rozglądała się za studiami i zastanawiała się czy swoją przyszłość wiązać
z Warszawą czy też pozostać w rodzinnej miejscowości i zaocznie podjąć studia
w Białymstoku. W Warszawie chciała studiować stosunki międzynarodowe lub ekonomię. Postanowiła jednak zostać w Zambrowie i rozpoczęła zaocznie studiować pedagogikę
w Białymstoku. Jak twierdzi, nie jest nadal przekonana, czy był to właściwy w jej życiu wybór. Podczas studiów (listopad 2006 rok) Pani Esmeralda zmieniła pracę. Do dnia dzisiejszego jest sekretarzem w jednej z zambrowskich podstawówek. Obecnie jest na piątym roku studiów. Przygotowuje się do obrony pracy magisterskiej. Pani Esmeralda wie,
że kolejnym przełomowym momentem w życiu będzie niewątpliwie uzyskanie dyplomu magistra oraz własny ślub, który ma odbyć się za miesiąc.

Pani Esmeralda jest osobą bardzo pogodną i otwartą. Łatwo nawiązuje kontakty
z ludźmi i uważa, że jest lubiana przez nich. Jest skrajną pesymistką. Nigdy nie wierzy
w sukces podjętych przedsięwzięć i działań, ale uważa, że właśnie to mobilizuje ją do działania. Do otaczającego świata ma optymistyczne podejście. Mimo braku zaufania do ludzi Pani Esmeralda ma dużo znajomych, z którymi często się spotyka. Kieruje się w życiu zasadą: „Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz”. Uważa, że każdy człowiek ma wpływ na to, jakim jest jego życie. Jest kobietą twardo stąpającą po ziemi, która wie czego oczekuje
od siebie, ludzi i życia. Bardzo ceni sobie szczerość. Nie lubi kłamstwa i obłudy. Jest bardzo szczera wobec innych. Stara się postępować tak, aby nie krzywdzić innych. Nie wyobraża sobie życia na ziemi bez dzieci. Twierdzi, że można się od nich nauczyć wiele pożytecznych
i mądrych rzeczy. Ma siostrzenicę i bratanka, którzy są dla niej całym światem. Największą przyjemnością jest dla Pani Esmeraldy czas im poświęcony. Czuje się przy nich zrelaksowana i zapomina o problemach dnia codziennego. Pani Esmeralda ma duże problemy zdrowotne, które często ją przygnębiają i smucą. Mimo to najbliżsi nie odczuwają jej choroby, gdyż nie lubi ona zadręczać kogoś swoimi kłopotami. Pani Esmeralda jest szczęśliwa z tego co ma
i stara się żyć tak, jakby miał to być ostatni dzień w jej życiu. Ważne miejsce przypisuje Bogu i wierze. Uważa, że bojaźń przed Bogiem w dużej mierze wpływa na to, jacy są ludzie,
a nie ich „wewnętrzne hamulce”. Pani Esmeralda nie umie ocenić swojego dotychczasowego życia. Jest pewna, że nic nie dzieje się bez przyczyny i wszystko jest zapisane „gdzieś wysoko”. Każda tragedia jak i sukces w jej życiu mają wpływ na to, kim jest dzisiaj.
Nie żałuje żadnej chwili ani podjętej decyzji, nawet gdy były niesłuszne. To one ją ukształtowały i sprawiły, że jest dziś taka, a nie inna.

LINIA ŻYCIA

Wiek	Punkt odgałęzienia	Wydarzenie	Afekt
						Dawniej	Dziś
0	Narodziny	Siostra	-	0
		Brat	+	+
		Rodzice	+	+
		Dziadkowie (rodzice matki)	+	+
		Dziadkowie (rodzice ojca)	-	0
		Przedszkole	-	+
		Rówieśnicy	+	+
6	Pogorszenie sytuacji rodzinnej	Choroba alkoholowa matki	-	-
		Kłótnie w domu	-	-
		Poprawa kontaktów z ojcem	+	+
		Szkoła podstawowa	+	+
		Klub pomocy zwierzętom	+	+
		Chór szkolny, reprezentacja koszykówki	+	+
11	Rozwód rodziców	Wyjazd matki	-	-
		Zabawy z koleżankami w domu	+	+
		Poprawa kontaktów rodzinnych	+	+
13	Ukończenie szkoły podstawowej	Gimnazjum	+	+
		Opieka nad szczurem	+	+
		Chór szkolny, reprezentacja koszykówki	+	+
		Koleżanka Emila	+	-
		Dyskoteki	+	+
		Choroby	-	-
16	Ukończenie gimnazjum	Liceum	-	+
		Samorząd uczniowski, gospodarz klasy	+	+
		Występowanie w apelach, uroczystościach	+	+
		Choroby	-	-
19	Matura	Praca w UM	+	+
19,5	Studia w Białymstoku		0	+
20	Zmiana pracy	Sekretarz	+	+
		Studia	-	+
		Pisanie pracy magisterskiej		-

+ afekt pozytywny

0 afekt obojętny

- afekt negatywny

ANALIZA I INTERPRETACJA

W życiu Pani Esmeraldy miało miejsce kilka momentów przełomowych, które wpłynęły w mniejszym bądź większym stopniu na dalszy jego bieg. W przypadku niektórych Pani Esmeralda miała możliwość wyboru różnych alternatyw, jednak większość nie była zależna od jej samej. Pierwszych sześć lat życia Pani Esmeraldy wydaje się, że przebiegało bez zarzutów. Miała kochających rodziców, którzy zapewniali jej miłość i bezpieczeństwo. Jak to bywa w przypadku dzieci często kłóciła się ze starszą siostrą jednak domniemam, iż nie wpłynęło to negatywnie na dzieciństwo Pani Esmeraldy oraz obecne relacje. Rekompensatą za niemiłe kłótnie z siostrą była na pewno miłość i opiekuńczość brata. Pierwszym,
a właściwie drugim momentem przełomowym w życiu Pani Esmeraldy było pogorszenie sytuacji rodzinnej, na którą Pani Esmeralda jako sześcioletnie dziecko nie miała wpływu. Niewątpliwie był to początek ciężkiego okresu, który kobieta będzie pamiętała do końca życia. Atmosfera w rodzinie uległa znacznemu pogorszeniu. Była spowodowana chorobą alkoholową matki Pani Esmeraldy. Boleśnie wspomina sytuację, gdy pijana matka przyszła po nią do przedszkola. Awantury i kłótnie rodziców stały się codziennością. Więzi dzieci
z ojcem stały się silniejsze i bliższe. To on zaczął odgrywać kluczową rolę w wychowaniu
i życiu Pani Esmeraldy. Okres przedszkola i szkoły podstawowej był z pewnością dla Pani Esmeraldy trudny i ciężki jednak mimo to była wzorową uczennicą i nie stwarzała problemów wychowawczych. Była aktywna i chętnie uczestniczyła w różnego rodzaju kołach zainteresowań. Możliwe, że uczestnictwo w wielu formach pozaszkolnych było swego rodzaju ucieczką i próbą izolacji od problemów w domu.

W wieku jedenastu lat w życiu Pani Esmeraldy nastąpił kolejny moment przełomowy - rozwód rodziców. Pani Esmeralda jako dziecko musiała zdecydować z którym z rodziców chce mieszkać. Badania przez psychologów i presja ze strony otoczenia wiążą się
z dramatycznymi przeżyciami. Dokonany wybór (pozostanie przy ojcu) Pani Esmeralda wie, że był słuszny jednak wspomnienia z tamtego okresu niosą ból i cierpienie. Wyjazd matki
za granicę sprawił, iż w domu powrócił spokój i ład. Pani Esmeralda mogła cieszyć się dzieciństwem i beztroską. Zapraszała do domu koleżanki i nie musiała wstydzić się za matkę. Nie ulega wątpliwości, że ojciec w życiu Pani Esmeraldy oraz jej rodzeństwa wiele znaczył. Był niejako dwoma osobami w jednym - ojcem i matką. Spełniał obowiązki dwóch rodziców naraz. Stąd też można wnioskować jak wiele musi on obecnie znaczyć dla Pani Esmeraldy.

Kolejnym momentem przełomowym było ukończenie z wyróżnieniem szkoły podstawowej. Pani Esmeralda miała wówczas trzynaście lat. Wiązało się to z wyborem dwóch alternatyw. Pani Esmeralda, z uwagi na wysokie wyniki w nauce, miała możliwość nauki w gimnazjum dla wybitnie zdolnych bądź pozostanie w tej samej klasie i nauki
w gimnazjum miejskim. Przywiązana do rówieśników Pani Esmeralda wybrała naukę
w gimnazjum miejskim. Dokonany wybór raczej pozytywnie wpłynął na życie Pani Esmeraldy. Czuła się wśród nich bezpiecznie i komfortowo. Nowe środowisko wywołałoby niepokój i obawy, co mogłoby wpłynąć negatywnie na wyniki w nauce. Okres nauki
w gimnazjum był w opinii Pani Esmeraldy wartościowy. Posiadała koleżanki i kolegów, uczestniczyła w wielu kołach zainteresowań oraz brała udział w apelach, uroczystościach
i konkursach. Była wzorową uczennicą mimo licznych chorób.

Następnym ważnym życiowym momentem było ukończenie szkoły gimnazjalnej
i podjęcie nauki w łomżyńskim liceum, do którego Pani Esmeralda od dłuższego czasu chciała uczęszczać. Miało to miejsce w wieku szesnastu lat. Częste choroby były przyczyną gorszych wyników w nauce niż w szkołach niższego szczebla. Mimo to Pani Esmeralda starała się angażować w życie szkoły i klasy. Była gospodarzem klasy, członkiem samorządu szkolnego i reprezentowała szkołę w reprezentacji koszykówki dziewcząt. Kolejnym istotnym wydarzeniem była matura, którą Pani Esmeralda zdawała w wieku dziewiętnastu lat. Osiągnęła bardzo wysokie wyniki. W międzyczasie podjęła pracę w Urzędzie Miasta.
Po zakończeniu nauki w liceum Pani Esmeralda, jako 19,5 - letnia kobieta, stanęła przed wyborem dalszej drogi życiowej związanej ze swoją edukacją. Miała do wyboru dwie alternatywy. Pierwsza wiązała się z wyjazdem do Warszawy, gdzie planowała studiować stosunki międzynarodowe bądź ekonomię. Druga alternatywa to pozostanie w rodzinnej miejscowości i studia zaoczne na Uniwersytecie w Białymstoku. Decyzja o studiach
w Białymstoku wydaje się, że była związana z silnym przywiązaniem do ojca, który
w dalszym ciągu mieszkał w Zambrowie. Więź jaka nawiązała się między nimi w trudnych okresach najwyraźniej była przyczyną wyboru tej drogi życiowej.

W wieku dwudziestu lat Pani Esmeralda podejmuje pracę na stanowisku sekretarza
w szkole podstawowej. W tym momencie przełomowym kobieta nie miała żadnych alternatyw. Obecnie Pani Esmeralda jest na etapie kończenia studiów, pisania pracy magisterskiej i niedługo wychodzi za mąż.

Z analizy przebiegu życia Pani Esmeraldy, w mojej opinii, jest to kobieta stawiająca wobec siebie bardzo wysokie wymagania. Wobec ciężkich sytuacji w życiu, jeszcze jako dziecko, była dzielna i zaradna. Świetnie dawała sobie radę w szkole i poza nią. Swoich trosk i kłopotów nigdy nie uzewnętrzniała i nie robi tego również dzisiaj. Choroba matki i rozwód rodziców ewidentnie przyczyniły się do ukształtowania w niej właśnie takich cech. Jak sama stwierdziła, jest skrajną pesymistką, ale otaczający świat postrzega optymistycznie.
W dzieciństwie zawiodła się na najbliższej osobie - matce. Stąd też może wynikać brak zaufania do ludzi. Natomiast brak wiary we własne możliwości i sukces podjętych działań najprawdopodobniej wiąże się z niską samooceną Pani Esmeraldy. Związane może to być
z negatywnymi przeżyciami z dzieciństwa i braku odpowiedniego wsparcia. Bolesne wspomnienia powodują, że Pani Esmeralda stara się być wobec ludzi szczera i życzliwa.
Nie chciałaby, aby ktoś z jej powodu cierpiał. Panią Esmeraldę cechuje zdroworozsądkowość. Wielce prawdopodobne jest, że do życia podchodzi z dużym dystansem. Mało uwagi poświęca swojemu wnętrzu i uczuciom. Kobieta nie wspominała nic o swoich miłościach, uczuciach, przeżyciach ani przyszłym mężu. Dopiero na sam koniec stwierdziła, że ślub z nim będzie kolejnym ważnym momentem w jej życiu. Ciężko jest stwierdzić czym jest
to spowodowane. Przypuszczam jednak, że zawiedzione i po części opuszczone dziecięce uczucia przez matkę są tego przyczyną. Wszystkie obowiązki domowe przejął ojciec co może wiązać się również z tym, że brakowało mu czasu dla niej i rodzeństwa. Stąd też nie był
w stanie poświęcić odpowiedniej uwagi na Wobec tego Pani Esmeralda w dzieciństwie może nie posiadała osoby, na którą mogła przelać swoje uczucia. Zaskakującym jest fakt, że kobieta stara się nie rozpamiętywać czegokolwiek z przeszłości. Każdy dzień jest dla niej ważny
i cenny. Żyje dniem dzisiejszym, natomiast nie zastanawia się nad tym, co było wczoraj.
Pani Esmeralda wspomniała o swojej siostrzenicy i bratanku, którzy są niejako lekiem
na wszystkie troski i problemy kobiety. Uważa, że od dzieci można nauczyć się sporo pożytecznych i mądrych rzeczy. Wobec takiego podejścia Pani Esmeraldy do dzieci jasnym
i oczywistym staje się fakt wyboru kierunku studiów. Twierdzi, że nie jest do końca przekonana czy był to słuszny wybór, jednak jest to związane zapewne z niespełnionymi oczekiwaniami wobec kształcenia uczelni.

Powyższa praca jest próbą analizy przebiegu i interpretacji życia człowieka - Pani Esmeraldy. Taka forma pracy dała mi możliwość praktycznego wykorzystania wiedzy, którą zdobyłam podczas całego toku studiów. Przyswajanie suchej teorii, a wykorzystanie
jej w konfrontacji z konkretnym przypadkiem są to zupełnie odmienne kwestie. Próba powiązania momentów przełomowych w życiu Pani Esmeraldy z tym jaką osobą jest dzisiaj okazała się trudnym zadaniem. Poznanie życia Pani Esmeraldy było niezwykłym przeżyciem, ale jednocześnie dość kłopotliwym bowiem niektóre momenty dotyczyły delikatnych
i bolesnych chwil. W takich momentach nawet najbardziej wykształcony człowiek czuje zakłopotanie i nie wie do końca jak powinien się zachować i reagować. Ponadto, w obliczu licznych problemów Pani Esmeraldy, zdałam sobie sprawę, że rzeczy, którymi przejmuję się na co dzień są niczym w porównaniu z tym, co przeżyła. Mimo trudności jakie niosło ze sobą życie, Pani Esmeralda jest uśmiechniętą i serdeczną kobietą, która cieszy się każdym dniem swojego życia. Kobieta nie daje poznać po sobie, że ma duże problemy zdrowotne i nie zadręcza się tym. Rozmowa z nią była dla mnie swego rodzaju lekcją życia. Zrozumiałam,
że moje „problemy” są niczym w konfrontacji z tym, co przeżywają ludzie i z jakimi trudnościami muszą się borykać. Pani Esmeralda i historia jej życia była „oknem na świat”
do ogromu ludzkich nieszczęść i tragedii. Człowiek na co dzień nie ma pojęcia, że co dnia ktoś doświadcza dramatu często związanego ze stratą czegoś lub kogoś cennego. Troski dnia codziennego są wpisane w ludzkie życie, a podnoszenie ich do rangi tragedii czy też klęski, nie jest właściwe biorąc chociażby pod uwagę przykład życia Pani Esmeraldy.

Bardzo się cieszę, że mogłam spotkać się i porozmawiać z Panią Esmeraldą, gdyż historią swojego życia i usposobieniem nauczyła mnie nieco inaczej spoglądać na ludzi
i otaczający świat. Mimo braku wiary w drugiego człowieka, który jest zrozumiały,
Pani Esmeralda ceni i szanuje ludzi. Stara się być wobec nich szczera i życzliwa. Historia dzieciństwa Pani Esmeraldy niesie za sobą przesłanie dla rodziców. Muszą pamiętać, że to
w ich rękach leży jakość życia dzieci i to w dużej mierze od ich zachowania zależy kim dziecko będzie w przyszłości. Mam nadzieję, że kierując się tą zasadą będę w przyszłości dobrą matką, która zapewni swoim dzieciom godziwe warunki do życia.

---