Temat: Terapia zajęciowa jako forma rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
Ćw. dla grupy: Jak myślisz co to jest terapia zajęciowa i kiedy datuje się jej początki? (kilka osób zapytać.)
Pojęcie terapii zajęciowej.
Terapia zajęciowa:
K. Malinowska- to zespół określonych czynności o charakterze zajęć fizycznych i umysłowych, które mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej.
To celowe, polisensoryczne działania rehabilitacyjne, o charakterze zajęć ciągłych, stanowiących proces terapeutyczny, prowadzący do usprawnienia i kompensacji zaburzonych funkcji organizmu pacjenta. Są to zajęcia planowe, celowe i systematyczne.
Jest to jedna z najstarszych metod postępowania. Jest to forma rehabilitacji.
Za prekursora uważa się Soranosa z Efezu(w odniesieniu do chorych psychicznie stosował różne formy terapeutyczne np. śpiew).
Galen również dostrzegał wartość pracy jako środka terapeutycznego.
Hipokrates- propagował jazdę konną jako jako środek terapeutyczny.
W starożytnej Grecji zalecano zabawy z psem.
W okresie republiki rzymskiej ustanowiono prawo dwunastu tablic, które nakazywało opiekę nad osobami z chorobami: INSANI,czyli chorobliwą utratą spokoju oraz FURIOSI, czyli nad osobami ubezwłasnowolnionymi i niepoczytalnymi.
Prekursorem humanitarnego traktowania w epoce oświecenia chorych, starych i niesprawnych oraz stosowania metod innych, niż medyczne był Filip Pinel.
Pojęcie terapia zajęciowa powstało w Anglii po I w.ś., kiedy było mnóstwo młodych ludzi potrzebujących pomocy z zakresu działań rehabilitacyjnych.
Pojęcie ,,terapia zajęciowa'' wprowadził Herman Simon.
W 1939r. w Meyerson w USA zostaje utworzony ośrodek terapii zajęciowej(metoda wszechstronnej mobilizacji).
Na początku XXw. Stosowano ją w lecznictwie psychiatrycznym i w domach opieki.
Jest to jedna z form rehabilitacji, ,,spina” rehabilitację leczniczą i społeczną, również uzupełnia fizjoterapię i rehabilitację psychologiczną. Postrzegana jest jako leczenie bez użycia środków farmakologicznych lub interwencji chirurgicznej wobec osób, które czują się źle fiz., bądź psych. (W. Szulc)
Termin ten z greckiego oznacza: leczenie lub metodę leczniczą.
Terapeuta natomiast, to ktoś kto opiekuje się, troszczy o kogoś.
Terapia zajęciowa wykorzystuje podstawowe komponenty oddziaływań na aktywność psychiczną, odwołuje się do potrzeb estetycznych i do możliwości dokonywania wyboru przez uczestnika zajęć.
W USA w 1917r. -Amerykańskie Towarzystwo Terapeutów- cel- organizacja kursów i szkół terapii zajęciowej.
Polska- Początek lat 90 ubiegłego wieku-dynamiczny rozwój terapii zajęciowej, szczególnie w placówkach pomocy społecznej, WTZ, czyli warsztatach terapii zajęciowej, przedszkolach i szkołach z oddziałami integracyjnymi.
Ćw. dla grupy: (w ławkach) Napisz jak myślisz jakie są cele terapii?
2.Cele i zadania terapii zajęciowej.
Cel terapii zajęciowej w odniesieniu do poszczególnych pacjentów jest zawsze określany indywidualnie. Tworzy się cel ogólny i cele szczegółowe. Jednak do najważniejszych z nich należy:
Przestawienie toru myślenia chorego i zwrócenie uwagi na sprawy nie związane z chorobą.
Poprawa stanu fizycznego.
Neutralizowanie otępiającego działania nudy i bezczynności.
Zmniejszenie odruchu bólowego w wyniku rozluźnienia mięśni i koncentracji psychiki.
Zmniejszenie napięcia w stanach depresyjnych i lękowych.
Stworzenie u chorego poczucia własnej wartości oraz rozszerzenia kręgu zainteresowań.
Wzbogacenie jego życia emocjonalnego.
Zaktywizowanie chorych nie posiadających zajęcia.
Zadania realizuje się poprzez:
Ogólne usprawnianie.
Rozwijanie umiejętności, w tym wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej, przy zastosowaniu różnych technik terapii zajęciowej.
Przygotowanie do życia w środowisku społecznym, w szczególności poprzez rozwój umiejętności planowania i komunikowania się, dokonywania wyborów, decydowania o swoich sprawach oraz rozwój innych umiejętności niezbędnych w niezależnym życiu, a także poprawę kondycji psychicznej i fizycznej.
Rozwijanie psychofizycznych sprawności niezbędnych w pracy.
Rozwijanie podstawowych oraz specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających podjęcie pracy w zakładzie aktywności zawodowej lub innej pracy zarobkowej, albo szkolenia zawodowego.
Ćw. dla grupy: Jak myślisz jakie są zadania terapii zajęciowej i które uważasz za najważniejsze?
Zadania terapii zajęciowej, to przede wszystkim:
Usprawnianie fizyczne (Ścisłe powiązanie terapii zajęciowej z
gimnastyką leczniczą. Praca i czynności wykonywane w oddziale terapii
zajęciowej są kontynuacją ćwiczeń prowadzonych w sali gimnastycznej).
2. Usprawnianie psychiczne (poprzez pracę dobrze dobraną, następuje akceptacja kalectwa).
3. Usprawnianie społeczne (m.in. pomoc przy wyborze zawodu).
3.Warunki prowadzenia terapii zajęciowej.
4.Podstawowe techniki:
Ćw. dla grupy: Przydzielić na ławki konkretna terapię i niech zaproponują wygląd zajęć.
Arteterapia (plastyko terapia i muzykoterapia)
Biblioterapia
Ludoterapia
Ergoterapia
Silvoterapia
Terapia ruchowa
Dogoterapia
Hipoterapia
Esteroterapia
Hortikuloterapia
Hilaroterapia
Talasoterapia
Arteterapia:
- terapia sztuką
- wykorzystywanie i organizowanie różnych form zajęć plastycznych, muzycznych, teatralnych
Plastykoterapia:
- metoda pozawerbalnego wyrażania stanów emocjonalnych, idei, wyobrażeń
- prowadzi do oczyszczenia-katharsis
- usuwa zahamowania i poczucie niepewności, buduje wiarę we własne możliwości,samoocenę
- usprawnia manualnie
-poprawia koordynację wzrokowo-ruchowa
- pomaga w nawiązywaniu interakcji
Muzykoterapia:
- podstawowe formy aktywności muzycznej: śpiew i ćwiczenia mowy, gra na instrumentach,ruch przy muzyce, tworzenie muzyki, słuchanie muzyki
- funkcje terapeutyczne zajęć muzycznych: rozwój słuchu i sprawności głosowej, utrwalanie prawidłowej mowy, ćwiczenia dykcji, aktywizacja ogólna, umacnianie dyscypliny wewnętrznej, obniżenie napięcia nerwowego,umacnianie więzi, rozwijanie wyobraźni, wrażliwości na dzwięk,rozwijanie procesów poznawczych, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, uczenie poczucia rytmu
- można łączyć zajęcia muzyczne i plastyczne
Biblioterapia:
- praktyczne wykorzystywanie literatury
- terapia poprzez czytanie i przetwarzanie literatury
- rozwiązywanie problemów emocjonalnych pod opieką terapeuty
- formy biblioterapii: audytoryjna- bierna
Uczestnicząca- aktywna
Ludoterapia (jokoterapia)
- terapia za pomocą gier i zabaw
- dziecko poznaje otaczający świat za pomocą zabawy,kształtuje wyobraźnię i wrażliwość na piękno, następuje socjalizacja oraz kształtowanie postaw prospołecznych i etycznych
- stosowana u dzieci w celu ich aktywizacji, dostarczenie satysfakcji i pozytywnych emocji, rozwiązywanie konfliktów, rozwijanie osobowości i sprawności ruchowej
-rozdzaje zabaw: zbawy indywidualne i grupowe,na świeżym powietrzu, przy łóżku chorego
-ważnym elementem zabawy jest śmiech
Ergoterapia:
- terapia pracą
- przygotowuje do samodzielnej pracy
Silvoterapia:
- nastawiona na kontakt z przyrodą
- szczególnie dla osób prowadzących stateczny tryb życia
- podtrzymywanie kontaktów interpersonalnych w innych od codziennych warunkach
- sprzyja rozwojowi zainteresowań
Terapia ruchem:
- obejmuje ćwiczenia usprawniające ogólną kondycję fizyczną
- może być realizowana w domach pomocy społecznej, na wtz, w świetlicach szkolnych, terapeutycznych, w formie gier sportowych, zajęć rytmicznych, czy zajęć tanecznych
Dogoterapia:
- terapia z udziałem psa
-inaczej terapia kontaktowa, bądź kynologiczna
- wzbudza wzrost pozytywnych emocji, obniża ciśnienie krwi, zmniejsza poziom agresji, zwiększa poczucie bezpieczeństwa, wzrost poczucia bycia potrzebnym
- prowadzą terapeuci po kursach kynologicznych z przeszkolonymi psami
Zastosowanie dogoterapii:
- usprawnianie dzieci z MPD i z zespołem Downa
- wspomaganie rozwoju dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
- terapia osób z uszkodzeniami wzroku/słuchu
- terapia osób po przebytych urazach, chorobach z widoczna niepełnosprawnością
- terapia osób niedostosowanych społecznie
- terapia osób samotnych, starszych
Hipoterapia:
- usprawnianie psychoruchowe osób z różnymi zaburzeniami rozwojowymi
- terapia z udziałem konia
- wzrost motywacji
-korekcja postawy ciała
-redukcja zbytniego napięcia mięśniowego
-rozwój sfery psychoruchowej
Przebieg zajęć:
Etap wstępny (oswojenie dziecka z koniem)
Etap właściwy (nauka jazdy)
Etap końcowy (zakończenie zajęć)
Esterotrapia:
- terapia poprzez doznania estetyczne, poprzez kontakt z pięknem
Hortikuloterapia:
- terapia poprzez przebywanie lub pracę w ogrodzie
Hilaroterapia:
- terapia śmiechem
Talasoterapia:
- terapia poprzez kontakt z morzem, bryzą morską
5 . Funkcjonowanie warsztatów zajęciowych (Wtz):
- działają zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
- jest to placówka rehabilitacyjna dziennego pobytu
- w pracowniach terapii zajęciowej prowadzony jest proces terapeutyczny, którego celem jest przygotowanie osób niepełnosprawnych do pracy zawodowej, pełnego uczestnictwa w życiu społecznym i samorealizacji
- czas trwania wynosi nie więcej niż 7 godzin dziennie i 35 tygodniowo, zajęcia merytoryczne nie więcej niż 5 godzin dziennie, pozostałe 2 godziny to przerwy i zajęcia rekreacyjne
- warsztat działa na podstawie regulaminu organizacyjnego
zatwierdzonego przez jednostkę prowadzącą warsztat
- w pracowniach terapeuta zawiera kontrakt z uczestnikami
- liczebność grupy zależy od stopnia i rodzaju niepełnosprawności uczestników procesu terapeutycznego (jednego terapeutę nie powinno być więcej, niż 5 uczestników)
- wtz powinny umożliwiać realizację programu rehabilitacji poprzez zajęcia organizowane w rozmaitych pracowniach
- warsztat może prowadzić dodatkowe zajęcia kulturalne, sportowe, rekreacyjne, w godzinach popołudniowych i w dni wolne od pracy
- warsztat może prowadzić działalność o charakterze niezarobkowym.
Ewentualny dochód za sprzedaż produktów wykonywanych i usług wykonywanych w ramach wykonywanego programu terapii, przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu na pokrycie wydatków związanych z ich zbiorowym uczestnictwem w życiu społecznym, organizowanym przez warsztaty
- w warsztacie mogą działać koła zainteresowań, tworzone stosownie do potrzeb uczestników
- w zajęciach uczestników warsztatów wprowadza się dwie, co najmniej półgodzinne przerwy, w tym jedna na spożycie posiłku
- ze względu na stan zdrowia uczestników warsztatu, może być stosowany indywidualny rytm zajęć, z odpowiednią przerwa na wypoczynek
- uczestnicy Warsztatu podlegają okresowym badaniom kontrolnym, mającym na celu ewentualna korektę programu rehabilitacyjnego
6.Geneza
Pierwsze warsztaty terapii zajęciowe (WTZ) utworzono w Polsce na początku lat 90. ubiegłego wieku,
jako placówki rehabilitacyjne dla osób całkowicie niezdolnych do pracy zarobkowej.
Podstawą prawną funkcjonowania warsztatów była Ustawa z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 września 1992 r. w sprawie zasad tworzenia, działania i finansowania warsztatów
terapii zajęciowej. W pierwotnym brzmieniu jako cel WTZ wskazano rehabilitację zmierzająca do rozwoju ogólnego każdego uczestnika, poprawy zaradności osobistej, sprawności psychofizycznych oraz przystosowania i funkcjonowania społecznego (integracji społecznej). Zgodnie z ówczesnymi przepisami WTZ funkcjonowały jako forma rehabilitacji społecznej.
Podstawowym, a zazwyczaj jedynym źródłem finansowania WTZ, był Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).
W perspektywie czasu zasady działania i cele warsztatów podlegały znaczącym modyfikacjom. Kolejne zmiany przepisów częściowo przedefiniowały cel WTZ w kierunku rehabilitacji zawodowej uczestnika.
WTZ nie mogą prowadzić działalności gospodarczej i są w całości utrzymywane z dotacji ze środków publicznych.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 września 2002 r. warsztat
terapii zajęciowej realizuje już zadania w zakresie rehabilitacji społecznej i zawodowej, zmierzające do ogólnego rozwoju i poprawy sprawności, niezbędnych do prowadzenia przez osobę niepełnosprawną niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia - na miarę
jej indywidualnych możliwości.
Aktualnie obowiązująca Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w art. 10 ust 2 pkt 2 wśród zadań WTZ wymienia rozwijanie podstawowych i specjalistycznych umiejętności zawodowych. Wyraźnie widoczne zatem jest poszerzanie i zarazem uszczegóławianie zadań WTZ w kierunku rehabilitacji zawodowej uczestników.
7 Uczestnicy:
Osoby niepełnosprawne będące klientami WTZ nazywane są uczestnikami.
Uczestnicy WTZ muszą posiadać orzeczenie o niepełnosprawności.
Orzeczenie wraz z kwalifikowaniem terapii zajęciowej wydaje Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o stopniu niepełnosprawności.
Uczestnik Warsztatu ma prawo:
1. Udziału w przygotowaniu indywidualnego programu rehabilitacji
2. Zaopatrzenia w niezbędny sprzęt rehabilitacji i pomoce techniczne ułatwiające wykonywanie czynności
3. Pomocy instruktorów w realizacji rehabilitacji w procesie terapii zajęciowej
4. Przystosowania stanowiska terapeutycznego do jego psychofizycznych sprawności
5. Uczestniczenia w kołach zainteresowań oraz innych formach zajęć dodatkowych
Uczestnik Warsztatu ma obowiązek:
1. Uczestniczyć w realizacji programu rehabilitacji
2. Przestrzegać ustalonego czasu zajęć i porządku
3. Stosować sie do poleceń pracowników Warsztatu
4. Dbać o mienie warsztatu
5. Przestrzegać obowiązujących w warsztacie przepisów
Uczestnicy Warsztatu mogą otrzymywać kieszonkowe w wysokości ustalonej przez kierownika Warsztatu, nie więcej jednak niż 20% najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie Kodeksu pracy.
Przyznanie i wysokość kieszonkowego należna jest od pozytywnej opinii pracownika prowadzącego danego uczestnika, dotyczącej w szczególności:
a. Systematyczność i zaangażowanie w realizacje programu rehabilitacji.
b. Przestrzegania obowiązującego w Warsztacie porządku
c. Prawidłowego stosunku do pracowników i uczestników Warsztatu
d. Zdyscyplinowania
Przyznanie i wypłata kieszonkowego powinno być udokumentowane na piśmie
8. CELE I ZADANIA WARSZTATU
1. Celem Warsztatu, jako wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo placówki, jest stwarzanie
osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwości rehabilitacji
społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych
do podjęcia zatrudnienia.
2. Realizacja celu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się przy zastosowaniu technik terapii
zajęciowej, zmierzających do rozwijania:
1/ umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej
2/ psychofizycznych sprawności oraz podstawowych i specjalistycznych umiejętności
zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcia pracy.
3. Terapię realizuje się na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji, w którym określa
się:
1/ formy rehabilitacji
2/ zakres rehabilitacji
3/ metody i zakres nauki umiejętności, o których mowa w ust. 2.
4/ formy współpracy z rodziną lub opiekunami
5/ planowane efekty rehabilitacji
6/ osoby odpowiedzialne za realizację programu rehabilitacji
Programy terapii
Dostosowane są do psychofizycznych możliwości uczestników i przeplatane zajęciami z rehabilitacji leczniczej i społecznej.
W celu rozwijania integracji społecznej uczestnicy warsztatów nawiązywać będą kontakty ze środowiskiem lokalnym, innymi ośrodkami pracy, a także mieszkańcami danej miejscowości czy osiedla. Organizowane są również zajęcia dodatkowe z zakresu sportu, kultury, turystyki i wypoczynku.
Rehabilitacja przebiegać będzie zgodnie z indywidualnym programem terapeutycznym przygotowanym przez Radę Programową warsztatu. Rada Programowa warsztatu opracowywać będzie corocznie indywidualne programy rehabilitacji dla każdego uczestnika warsztatu. Co najmniej raz w roku Rada Programowa dokonywać będzie okresowej oceny realizacji indywidualnego programu rehabilitacji; nie rzadziej niż raz na pół roku Rada Programowa oceniać będzie indywidualne efekty rehabilitacji przy udziale uczestnika warsztatu.
Rada Programowa warsztatu wskazywać będzie osoby odpowiedzialne za realizację tych programów.
10.Pracownicy:
Pracownikami warsztatu są:
Kierownik warsztatu
Specjaliści do spraw rehabilitacji lub rewalidacji
Instruktorzy Terapii Zajęciowej
Psycholog
W zależności od potrzeb w warsztacie zatrudnia się:
Pielęgniarka/lekarz
Pracownik socjalny
Instruktor zawodu
Inne osoby niezbędne do prawidłowego funkcjonowania warsztatu.
11. Dokumentacja konieczna:
1. zawierająca informację dotyczące
-podstawy do zakwalifikowania osoby niepełnosprawnej do uczestnictwa w warsztacie
- miejsca zamieszkania, stanu rodzinnego uczestnika, jego warunków mieszkaniowych i bytowych
- współpracy z rodzinami lub opiekunami uczestnika warsztatu, w tym:
a) daty i czasu trwania kontaktów
b) formy kontaktów
c) oceny współpracy
- przyczyna zaprzestania uczestnictwa w warsztacie
- działalność rehabilitacyjna warsztatu, w tym realizacja indywidualnych programów.
Innej, wynikającej z przepisów odrębnych.
12. 13. 14. Charakterystyka pracowni, wyposażenie pracowni, prace możliwe do wykonania w pracowni:
Ćw. dla grupy: jak myślisz jakie mogą być pracownie wtz?
Sala Doświadczania Świata
Tutaj uczestnicy WTZ mają okazję w nowy i inny sposób przeżywać otaczający ich świat i poznać w ten sposób samych siebie. Domeną tej pracowni są zajęcia stymulujące narządy zmysłów, zajęcia relaksacyjne, których celem jest wyciszenie umysłu i ciała.
Dodatkowo w tej pracowni odbywa się biblioterapia, choreoterapia, której celem jest nauka prostych kroków, układów tańców ludowych i integracyjnych. Ważnym elementem jest kółko teatralne, gdzie uczestnicy pod okiem terapeutki przygotowują skecze, przedstawienia okolicznościowe.
W tej pracowni uczestnicy doświadczają świat poza WTZ poprzez wycieczki i spacery w ten sposób poznają podstawowe zasady życia społecznego, uczą się zachowań w miejscach publicznych.
Pracownia Gospodarstwa Domowego
Zajęcia kulinarne prowadzone są w kuchni wyposażonej w niezbędny sprzęt gospodarstwa domowego. Podopieczni każdego dnia przygotowują posiłki dla wszystkich uczestników.
Uczą się bezpiecznego posługiwania się sprzętem i przyborami kuchennymi. Uczestnicy sami planują jadłospis i dokonują prostych zakupów. Dbają o czystość i higienę przyrządzania posiłków. Ogólnie uczą się podstawowych czynności przydatnych w domu.
Pracownia Plastyczna
Zajęcia w tej pracowni są bardzo lubiane przez podopiecznych, bowiem dowolność technik plastycznych umożliwia uczestnikom wszechstronne rozwijanie wyobraźni i doskonalenie zdolności manualnych. Niepełnosprawni zajmują się malarstwem, uczą się posługiwać pędzlem, ołówkiem różnej grubości i odpowiednim doborem tych narzędzi do wykonywanej pracy. Poznają także różnego rodzaju farby, kredki i uczą się malować na odpowiednim papierze. Malowanie na szkle i folii jest szczególnie lubiane przez uczestników. Czasami wykonują też prace z gliny szybkoschnącej. Oprócz prac typowo plastycznych, sprawdzają się także przy wykonywaniu prac okazjonalnych - bożonarodzeniowych, wielkanocnych.
Pracownia Technik Różnych
Różnorodność tematyki ma na celu rozwijanie wyobraźni i kreatywności. Zajęcia pobudzają zdolności manualne, uczą cierpliwości, analitycznego myślenia, koncentracji, pracy zespołowej.
Dzięki zastosowaniu różnych technik tj. wydzieranki, wyklejanki, tworzenie kompozycji kwiatowych, malowanie na szkle witraży, butelek i słoików o oryginalnych kształtach, tworzenie i ozdabianie biżuterii metodą decoupage pod okiem terapeuty powstają piękne prace, które są wykorzystywane do dekoracji, na prezenty i na wydarzenia okolicznościowe. Dodatkowo w tej pracowni prowadzone są zajęcia komputerowe.
Pracownia Tkacko - Krawiecka
W niej uczestnicy zdobywają wiadomości dotyczące technik tkackich, uczą się czynności potrzebnych w życiu codziennym - wszywania guzików, szycia ręcznego oraz na maszynie. Wykonują też różne prace rękodzielnicze, takie jak - makramy, serwetki szydełkowe i tkane na małych krosnach. W wyposażeniu pracowni posiadamy mały warsztat tkacki, na którym uczestnicy wykonują dywaniki. Powstają tu także prace haftowane (obrazki haftem krzyżykowym, serwetki wykonane haftem richelien) oraz prace szyte maszynowo (maskotki, torby na zakupy, poduszki). Wykonujemy też wiele prac okolicznościowych związanych ze świętami Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy (pocztówki, serwetki, itp.). W tej pracowni powstaje wiele prac na potrzeby innych pracowni WTZ.
Pracownia Techniczna
Głównym założeniem tej pracowni jest rehabilitacja zawodowa związana z obsługą drobnego sprzętu mechanicznego i narzędzi umożliwiających wykonanie czynności związanych głównie z obróbką drewna.
Pracownia techniczna o kierunku drzewnym posiada odpowiedni sprzęt, który umożliwia uczestnikom Warsztatów wykonywanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych. Wykonują oni w niej pracę na rzecz istniejących u nas innych pracowni oraz prace dla lokalnej społeczności. Te prace, to np.: ramki do zdjęć, ramki do obrazków, ramki do widoczków wykonywanych kamerą i aparatem i inne prace.
Rehabilitacja Ruchowa
Uczestnicy biorą udział w zajęciach rehabilitacyjnych, które poprawiają sprawność fizyczną, pozwalają na rozładowanie emocji i odprężenie od codziennych zajęć w pracowniach. Każdy uczestnik ma indywidualny tok rehabilitacji opracowany przez rehabilitantkę w oparciu o zalecenia lekarskie i rodzaj niepełnosprawności.
Rehabilitacja ma na celu właściwy rozwój fizyczny organizmu, stymulowanie sprawności psychofizycznej, korektę wad postawy i braków rozwojowych. Do dyspozycji uczestników są rowery treningowe, atlas, ławeczka treningowa, materace, stół do tenisa, chusta animacyjna.
PRACOWNIA PAPIERU CZERPANEGO
Uczestnicy uczą się cierpliwości i dokładności podczas produkcji papieru czerpanego z którego wykonują albumy, dyplomy itp. Wykonują imitacje witrażu z wykorzystaniem taśmy ołowianej, małe witraże oraz zawieszki witrażowe. Realizują się także podczas projektowania i wykonywania świec ozdobnych, żelowych i zapachowych oraz upominków z wykorzystaniem wykonanych świec. Pomagają także w produkcji podpałek do kominka i grilla.
PRACOWNIA OGRODNICZA
Osoby niepełnosprawne wspólnie z instruktorką opiekują się Ośrodkiem rekreacji,czuwają nad porządkiem wokół stawu, placu zabaw. Dbają o teren zielony, krzewy i kwiaty. W pracowni technikami terapii są najczęściej prace z drewna; pudełka, rowerki z doniczkami, donice ogrodowe, tablice z napisami itp. Odpowiedzialni są za recykling zniczy, ich promocję i sprzedaż.
WTZ powinny posiadać następujące pracownie:
1) umiejętności społecznych;
2) higieny osobistej i gospodarstwa domowego;
3) kroju i szycia;
4) rękodzieła;
5) kulinarną;
6) organizacji wolnego czasu;
7) arteterapii;
8) komputerową.
9) introligatorską;
10) wyrobów z drewna;
11) wyrobów z metalu oraz ze skóry;
12) wikliniarską;
13) ceramiczną.
Pracownia umiejętności społecznych powinna być wyposażona w:
1) techniczne środki kształcenia;
2) sprzęt audio-wideo.
Pracownia higieny osobistej i gospodarstwa domowego powinna być wyposażona w:
1) sprzęt typowy dla przeciętnego mieszkania;
2) sprzęt przystosowany dla osób niepełnosprawnych.
Pracownia kroju i szycia powinna być wyposażona w:
1) przybory krawieckie;
2) maszynę do szycia;
3) duży stół;
4) żurnale;
5) podręczniki kroju i szycia.
Pracownia rękodzieła powinna być wyposażona w:
1) druty;
2) szydełka;
3) przybory do tkania;
4) warsztat tkacki;
5) plansze z wzorami splotów;
6) żurnale;
7) podręczniki dziewiarstwa i haftu;
8) tamborki;
9) plansze z wzorami haftów i ściegów.
Pracownia kulinarna powinna być wyposażona w:
1) sprzęt typowy dla kuchni domowej oraz wyposażenie ułatwiające osobom niepełnosprawnym
przygotowywanie posiłków;
2) plansze zawierające skład poszczególnych produktów spożywczych;
3) książki kucharskie;
4) sprzęt gospodarstwa domowego.
Pracownia organizacji czasu wolnego powinna być wyposażona w:
1) wyposażenie klubowe, w szczególności - fotele, krzesła, stoliki do gier, gry stolikowe, bilard
przenośny;
2) sprzęt audiowizualny;
3) instrumenty muzyczne;
4) sprzęt sportowy;
5) sprzęt turystyczny.
Pracownia arteterapii powinna być wyposażona w:
1) stoły;
2) krzesła;
3) sztalugi;
4) materiały i przybory malarskie;
5) sprzęt audiowizualny;
6) instrumenty muzyczne;
7) szkło płaskie i wypukłe.
Pracownia komputerowa powinna być wyposażona w:
1) stanowiska komputerowe - jedno stanowisko dla dwóch uczniów;
2) licencjonowane oprogramowanie;
3) drukarki, skanery.
Pracownia introligatorska powinna być wyposażona w:
1) stół;
2) kuchenkę elektryczną;
3) instalację wodno-kanalizacyjną;
4) skrzynię na odpadki;
5) szafę narzędziową;
6) zestaw narzędzi introligatorskich.
Pracownia wyrobów z drewna powinna być wyposażona w:
1) stół stolarski;
2) narzędzia do obróbki drewna.
Pracownia wyrobów z metalu oraz ze skóry powinna być wyposażona w:
1) stół do wytwarzania wyrobów z metalu;
2) stół do wytwarzania wyrobów ze skóry;
3) narzędzia do wytwarzania wyrobów z metalu i skóry.
Pracownia wikliniarska powinna być wyposażona w:
1) narzędzia do obróbki i kształtowania wikliny;
2) wzory wyrobów z wikliny;
3) wannę do moczenia wikliny.
Pracownia ceramiczna powinna być wyposażona w:
1) koło garncarskie;
2) glinę plastyczną;
3) formy odlewnicze;
4) narzędzia do obróbki gliny;
5) naczynia do moczenia gliny;
6) piec ceramiczny.
Ćw. dla grupy: W której z pracowni chciałbys/chciałabys prowadzic ewentualne zjęcia i dlaczego?