Krąg tematyczny: W całym domu pachnie lasem, bo już święta są za pasem
71. Najdłuższy łańcuch na świecie
Zapis w dzienniku:
I. „Kolorowy łańcuch” - przygotowanie do zajęć, wycinanie pasków potrzebnych do wykonania łańcucha choinkowego z kolorowego papieru. „Koniki” - zabawa ruchowa z kląskaniem.
II. „Najdłuższy łańcuch na świecie” - klejenie łańcucha według wzoru; realizacja scenariusza Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej „Słucham, patrzę uważnie, układam rytmy”. „Łańcuch” - zabawa ruchowa przy muzyce.
III. „Choinkowe łańcuchy” - porównywanie długości łańcuchów: najdłuższy, najkrótszy, taki sam, dłuższy od… itp. Poprawne stosowanie określeń długości. „Zabawki na choinkę” - zabawa ruchowa przy muzyce.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
coraz lepiej tnę papier,
biegam po sali bez potrącania innych dzieci,
usprawniam narządy mowy - język,
dostrzegam rytmy,
doskonalę sprawność dłoni,
biorę czynny udział w zabawach ruchowo-muzycznych,
porównuję długości łańcuchów,
bez przygotowania wymyślam ruch do muzyki.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Kolorowy łańcuch” - przygotowanie do zajęć, wycinanie pasków potrzebnych do wykonania łańcucha choinkowego z kolorowego papieru. Prowadzący zachęca dzieci do wycinania z papieru pasków o tej samej grubości i długości. Tłumaczy, że będą one potrzebne do wykonania łańcucha, który będzie zdobił choinkę. Zwraca również uwagę na staranność wykonania zadania i zachowanie środków ostrożności przy korzystaniu z nożyczek (wycinając, należy siedzieć przy stole i kontrolować swoje ruchy).
kolorowy papier, nożyczki |
„Koniki” - zabawa ruchowa z kląskaniem.
Prowadzący zachęca dzieci do naśladowania zachowań koników. Koniki na hasło nauczyciela będą kolejno:
- biegały po łące - dzieci swobodnie poruszają się po sali, starając się nie potrącać innych;
- przeskakiwały przez przeszkodę - skok ze złączonymi stopami z wymachem ramion w przód;
- odpoczywały na polanie - dzieci zatrzymują się i parskają, wysoko podnosząc kolana;
- piły wodę - dzieci zwijają język w „rurkę” i naśladują picie wody;
- skubały trawkę - dzieci dotykają dolną wargą górnej;
- żuły siano - dzieci z zamkniętymi ustami naśladują przeżuwanie siana;
- wracały do stajni - dzieci biegają po sali, a na znak prowadzącego (np. klaśnięcie) stają jak najbliżej ściany.
II. Zajęcia główne
„Najdłuższy łańcuch na świecie” - klejenie łańcucha według wzoru. Prowadzący proponuje dzieciom zrobienie łańcucha choinkowego. Początkowo prezentuje kolorowe paski papieru, które dzieci będą mocować według określonego wzoru. Na prośbę nauczyciela dzieci wskazują paski o wymienianych kolorach, np. żółty, czerwony, zielony. Następnie układają je we wskazanej kolejności, np. żółty, czerwony, niebieski, żółty… Prowadzący sprawdza poprawność wykonania zadania i zmienia polecenia do realizacji. Na zakończenie wspólnie ustalają kolejność połączenia wszystkich krótszych części w całość. Może to być, np. czerwony, zielony, czerwony, żółty…
paski kolorowego papieru, klej, E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, WSiP, Warszawa 2004, s. 140. |
„Łańcuch” - zabawa ruchowa przy muzyce.
Dzieci maszerują po sali w tempie marszowym, omijając porozkładane przez nauczyciela koła do sersa. Gdy cichnie muzyka, każde dziecko podnosi jedno koło i podaje tak, by drugie dziecko mogło je uchwycić. Zadanie można uznać za zakończone, gdy każde kółko będzie trzymane przez dwoje dzieci, a uczestnicy zabawy utworzą wspólnymi siłami łańcuch.
lub:
„Łańcuch” - zabawa ruchowa przy muzyce. Każde dziecko otrzymuje kółko do sersa. Dzieci ustawiają się w kole, trzymając kółko w prawej ręce. Lewą ręką chwytają kółko sąsiada. Tym sposobem łączą się w kole. Dzieci maszerują po obwodzie koła przy muzyce. Na znak nauczyciela wybrane wcześniej dziecko puszcza kółko sąsiada i prowadzi „łańcuch” w różnych kierunkach.
CD Utwory… cz. 1 - „Marsz” P. Czajkowskiego (nr 11), małe kółka do sersa |
III. Zajęcia popołudniowe
„Choinkowe łańcuchy” - porównywanie długości wykonanych łańcuchów. Prowadzący zaprasza dzieci do porównania długości łańcuchów. Dzieci układają je na podłodze tak, by początek łańcuchów znajdował się w jednym miejscu. Próbują „na oko” ustalić, który z nich jest najdłuższy, a który najkrótszy. Następnie dzieci eksperymentują z innymi sposobami mierzenia, np. z mierzeniem stopami lub patyczkami.
Odpowiadają na pytania:
- Który z łańcuchów jest najdłuższy?
- Który jest najkrótszy?
- Które łańcuchy są tej samej długości?
Dzieci porównują długości łańcuchów. Prowadzący zwraca uwagę na wypowiedzi dzieci oraz na poprawne stosowanie określeń długości.
łańcuchy choinkowe wykonane na poprzednich zajęciach |
„Zabawki na choinkę” - zabawa ruchowa przy muzyce.
Prowadzący zachęca dzieci do wsłuchania się w prezentowany utwór i swobodnego poruszania się po sali. Gdy muzyka przestanie wybrzmiewać, dzieci zatrzymują się i − obracając się dookoła własnej osi − naśladują ruchem i gestem zabawki z zimowego drzewka. Mogą to być: bombki, baletnice, pajace itp. Podczas prezentacji zabawek nauczyciel gra na tamburynie, dopiero gdy przestanie i wznowi emisję utworu, dzieci powracają do swobodnych pląsów.
lub:
Podczas zabawy dziewczynki będą naśladować laleczki, chłopcy - pajacyki. Dzieci reagują ruchem na umówione sygnały muzyczne.
„Kołysanka” Brahmsa zaprosi do ruchu dziewczynki. Laleczki wyjdą na środek sali i zatańczą przy muzyce. Gdy nauczyciel zagra na tamburynie wybiegną na środek sali chłopcy i będą skakać jak pajace. Dziewczynki w tym czasie wrócą na wcześniej wyznaczone miejsce.
CD Utwory… cz. 1 - „Kołysanka” J. Brahmsa (nr 7), tamburyn |
72. Drzewko bożonarodzeniowe
Zapis w dzienniku:
I. „Dzieci w lesie” - zabawa ruchowa; dzieci podzielone na dwie grupy. Dzieci- drzewa (oznaczone szarfą) i dzieci-spacerowicze (spacerują, chowają się za „drzewami”). „Zawsze zielone drzewa” - rozmowa na temat drzew iglastych (czym różnią się od drzew liściastych, czy gubią igły przed zimą itp.); prezentacja ilustracji i obrazków; badanie dotykiem i węchem gałązek choinkowych − swobodne wypowiedzi na temat doznań. „Rosną drzewka” - zabawa naśladowcza.
II. „Choinka” - wysłuchanie wiersza Barbary Lewandowskiej; wprowadzenie radosnego nastroju. „Kolorowe święta” - nauka piosenki.
III. „Wspólne ubieranie choinki” - wieszanie upieczonych i udekorowanych pierniczków, połączonego łańcucha i innych ozdób, stosowanie się do instrukcji nauczyciela: wyżej, niżej, w prawo, w lewo itp. „Kartka świąteczna” - ozdabianie według własnego pomysłu kartki w kształcie choinki z „Wycinanek-składanek”; estetyczne wykonanie pracy plastycznej o charakterze użytkowym. „Choinki i zajączki” - zabawa muzyczno-ruchowa.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
czerpię radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,
rozróżniam drzewa liściaste i iglaste,
dotykam gałązek i mówię, co czuję,
wykonuję ćwiczenia naśladowcze,
prawidłowo reaguję na sygnały muzyczne,
słucham wiersza czytanego przez nauczyciela,
poznaję słowa i melodię piosenki,
zgodnie pracuję z innymi,
dekoruję świąteczne drzewko własnoręcznie wykonanymi ozdobami,
stosuję się do instrukcji nauczyciela,
estetycznie wykonuję pracę plastyczną,
dbam o porządek w miejscu pracy,
odpowiednio reaguję na sygnały muzyczne i przerwę w muzyce.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Dzieci w lesie” - zabawa ruchowa. Prowadzący dzieli dzieci na dwa równoliczne zespoły. Jeden z zespołów to drzewa (dzieci oznaczone szarfami), a drugi - spacerowicze. Dzieci-drzewa stoją nieruchomo w miejscu, trzymając oburącz nad głową naprężone szarfy, a spacerowicze maszerują dookoła nich, skradają się, chowają za nimi. Po kilku minutach zabawy następuje zamiana ról.
szarfy |
„Zawsze zielone drzewa” - rozmowa na temat drzew iglastych i liściastych. Prowadzący, odwołując się do wiedzy i obserwacji dzieci, zachęca do omówienia prezentowanych ilustracji z różnymi drzewami. Dzieci, które rozpoznają drzewa, podają ich nazwy i omawiają wygląd. Nauczyciel zadaje dzieciom pytania:
- Czym różnią się od siebie te drzewa, a jakie mają cechy wspólne?
- Które z tych drzew gubią liście na zimę?
- Gdzie najczęściej rosną drzewa liściaste, a gdzie iglaste? itp.
Następnie dzieci mogą dotykiem i węchem zbadać gałązkę choinki (sprawdzają jak pachnie, czy kłuje, czy jest elastyczna). Dzieci obserwują i wypowiadają się na temat swoich doznań.
obrazki związane z tematem, świeże gałęzie z drzewa iglastego |
„Rosną drzewka” - zabawa naśladowcza. Nauczyciel wybiera spośród ochotników dziecko - drzewo, które będzie ruchem pokazywało zadanie do naśladowania. Rolą reszty uczestników zabawy jest powtarzanie ruchów ochotnika. Prowadzący wygrywa na trójkącie dźwięki i podaje hasła do naśladowania. Na przykład:
rosną drzewa - dzieci wstają z przysiadu, wspinają się na palcach i delikatnie poruszają ramionami;
na gałązkach pojawiają się pierwsze listki - dzieci wykonują gimnastykę dłoni;
silny wiatr szarpie gałęziami - dzieci wykonują skłony;
gałęzie uginają się od ciężaru owoców - dzieci opuszczają i prostują ramiona.
lub:
Nauczyciel podczas zabawy gra na trójkącie. Dzieci kucają w różnych miejscach sali. Słysząc ciche i wolne dźwięki trójkąta, dzieci powoli wstają i unoszą ręce wysoko (drzewka rosną). Szybkie dźwięki trójkąta - tremolo − są sygnałem do kołysania się na boki i naśladowania głosem szumu drzew (szszsz...).
trójkąt |
II. Zajęcia główne
„Choinka” - wysłuchanie wiersza B. Lewandowskiej.
Prowadzący czyta dzieciom wiersz i zachęca do rozmowy na temat panującego w nim nastroju.
Choinka
Wczoraj rosłaś na polanie.
Dzisiaj przyszłaś do nas.
Jakie miłe to spotkanie,
choinko zielona!
Jeszcze między gałązkami
słychać świergot ptaków...
Teraz my ci zaśpiewamy,
słuchaj przedszkolaków!
Zawiesimy świecidełka
i wydmuszki z jajek.
Żebyś była taka piękna
jak królewna z bajek.
Prowadzący prosi dzieci, by zastanowiły się nad magią świątecznej chwili i sposobem na udane święta. Zachęca do odpowiedzi na pytania: Kogo najchętniej zapraszamy na świąteczne spotkania?, Co najbardziej kojarzy Ci się ze świętami Bożego Narodzenia?, Czego nie może zabraknąć podczas świąt?, Jaki jest sposób na [Author ID1: at Sat Jun 13 15:58:00 2009 ]udane święta? itp.
Patataj, patataj, pojedziemy w cudny kraj. Antologia literatury dla najmłodszych, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 2002, s. 125. |
„Kolorowe święta” - nauka piosenki. Rozmowa na temat treści i nastroju piosenki.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Kolorowe święta” (nr 24) |
III. Zajęcia popołudniowe
„Wspólne ubieranie choinki” - prowadzący zaprasza dzieci do wspólnego dekorowania zimowego drzewka. Dzieci zawieszają upieczone i udekorowane pierniki, łańcuch i inne ozdoby, stosując się do sugestii nauczyciela w kwestii mocowania dekoracji: wyżej, niżej, w prawo, w lewo itp. Po skończonej pracy dzieci przyglądają się drzewku i opisują, co i gdzie zostało umieszczone.
choinka, pierniczki, łańcuchy, ozdoby |
„Kartka świąteczna” - ozdabianie według własnego pomysłu kartki w kształcie choinki z „Wycinanek-składanek”. Nauczyciel zachęca dzieci do wskazania pozytywnych aspektów wysyłania i dostawania kart świątecznych (przyjemność, możliwość pokazania innym, zwrócenie uwagi na więzy rodzinne lub przyjacielskie). Zachęca również do estetycznego wykonania karty z „Wycinanek-składanek” oraz jej dowolnego ozdobienia. Stosując się do poleceń nauczyciela, dzieci wykonują pracę, którą mogą obdarować najbliższych.
„Wycinanki-składanki” cz. 1, s. 13 (instrukcja), s. 41 (projekt), klej, kredki |
„Choinki i zajączki” - zabawa muzyczno-ruchowa. Nauczyciel dzieli dzieci na 2 grupy: zajączki i choinki. Dzieci-choinki stają w rozsypce w różnych miejscach sali. W wyznaczonym miejscu (np. w rogu sali) kucają zajączki. Nauczyciel do zabawy gra na zmianę: na trójkącie i na bębenku. Gdy zagra trójkąt: dzieci-choinki kołyszą się na boki, ruchem ciała naśladują drzewa na wietrze. Dźwięk bębenka zaprasza do zabawy zajączki, które skaczą po całej sali pomiędzy choinkami (choinki w tym czasie stoją nieruchomo). Przerwa w muzyce jest sygnałem dla zajączków, aby schowały się za choinkami.
trójkąt, bębenek |
73. Historie choinkowych bombek
Zapis w dzienniku:
I. „Wdychanie świątecznych zapachów” - ćwiczenia oddechowe. „Reniferowe zaprzęgi” - zabawa ruchowa przy muzyce. „Magiczne pudełko” - losowanie piłeczek, klocków w różnym kształcie: sześcianów, stożków; rozpoznawanie dotykiem kuli wśród innych kształtów.
II. „Jaka piękna choinka!” - wskazanie par takich samych ozdób na choince, liczenie ozdób; praca z „Książką”. „Bombki” - oglądanie zawieszonych na choince bombek - zwrócenie uwagi na kształt, kolory i wzory. „W zimowym lesie” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych (chodzenie po głębokim śniegu itp.).
III. „Historie choinkowych bombek” - opowiadania twórcze, nagrywanie spontanicznych opowieści dzieci. „Kolorowe święta” - zabawa przy piosence.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
oddycham prawidłowo,
bawię się w parach,
dotykiem rozpoznaję kulę wśród innych kształtów,
wskazuję pary choinkowych ozdób,
liczę ozdoby na choince,
zwracam uwagę na wygląd ozdób choinkowych,
ćwiczę sprawność ruchową,
wymyślam i opowiadam różne historie,
twórczo interpretuję piosenkę.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Wdychanie świątecznych zapachów” - ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne. Prowadzący musi przygotować kilka kominków do aromatoterapii lub - co jest prostsze - miseczek z gorącą wodą. Następnie dzieli dzieci na grupy 4-, 5-osobowe. Dla każdej z grup potrzebne są trzy miseczki. Grupa siada w małym kole, pośrodku jedna miseczka. Miseczki będą zmieniane, by zapachy się nie mieszały. Nauczyciel prowadzi ćwiczenia, mówi i demonstruje. Proponuje dzieciom zabawę w świąteczne zapachy. Każda z grup wdycha ten sam zapach. Na początku nauczyciel stawia miseczki z olejkiem - np. sosnowym, piniowym (do każdej miseczki wlać 5 do 10 kropli olejku).
- Zamykamy oczy, wyobrażamy sobie pokój, a w nim ogromną choinkę. Jak ona cudnie pachnie! Oddychamy spokojnie. Teraz otwieramy oczy i wdychamy zapach z miseczki - dzieci siedzą dość blisko miseczki, ale nie pochylają się nad nią - trzeba uważać, by nie wylały gorącej wody z olejkiem.
- Głęboki wdech i dłuuuugi wydech, kilka razy. Zachwycamy się: wdech i powtarzamy: aaaa, wdech i mówimy: ooo.
Nauczyciel zmienia miseczki. Pośrodku każdego koła stawia miseczkę z olejkiem np. goździkowym, cytrynowym, eukaliptusowym (można je zmieszać, ale zachować ilość kropli ok. 10).
- Teraz czas na smakołyki. Zamykamy oczy, wyobrażamy sobie ogromny talerz pełen pierników i innych ciasteczek. Ale zapach! Oddychamy spokojnie. Powtarzamy: mmmmm. Otwieramy oczy i wdychamy zapachy z miseczek. Głęboki wdech i dłuuugi, spokojny wydech.
Nauczyciel znowu zmienia miseczki - teraz dzieci wdychają olejek miętowy, lawendowy itp.
- Ponownie zamykamy oczy, widzimy pokój, lśniące, czyste podłogi, błyszczące naczynia na stole. Pachnie świeżością. Powtarzamy: aaa, oooo, mmm. Otwieramy oczy i wdychamy zapachy z miseczek. Głęboki wdech i dłuuugi, spokojny wydech.
kominki do aromatoterapii, olejki zapachowe do inhalacji (np. sosnowy, piniowy, miętowy, goździkowy, cytrynowy, eukaliptusowy, lawendowy) |
„Reniferowe zaprzęgi” - zabawa ruchowa przy muzyce. Dzieci dobierają się trójkami, tworząc zaprzęg (dwoje dzieci staje jedno za drugim trzymając się dłońmi - to renifery, a trzecie - Mikołaj, staje w środku). Zaprzęgi poruszają się w dowolnych kierunkach, omijając się zręcznie i unikając zderzeń. Kiedy nauczyciel wyłączy muzykę, zaprzęgi zatrzymują się, a Mikołaj spaceruje, naśladując rozdawanie prezentów. W momencie gdy muzyka znowu zacznie wybrzmiewać, Mikołaj wraca do zaprzęgu i kontynuuje podróż.
lub:
Dzieci dobierają się trójkami i tworzą zaprzęgi. Jedno dziecko jest reniferem i podaje ręce pozostałej dwójce dzieci, stojąc do nich tyłem. Zaprzęgi „jadą” przy muzyce po obwodzie koła. Na hasło: zmiana! dzieci zatrzymują się i następuje zmiana dziecka prowadzącego - renifera.
CD Utwory… cz. 2 - „Muzyka zimowa” D. Tarczewskiego (nr 20) |
„Magiczne pudełko” - nauczyciel przygotowuje „magiczne pudełko” - dość duże puste pudełko, np. po obuwiu, z otworem na wierzchu na tyle dużym, by zmieściła się w nim dziecięca ręka, ale żeby trudno było dostrzec zawartość. Opcjonalnie może to być woreczek z tkaniny i zabawa będzie się nazywać „magiczny worek”. Przed rozpoczęciem zabawy prowadzący gromadzi przedmioty o różnych kształtach. Mogą to być małe zabawki (np. figurki, samochody), klocki o różnych kształtach: sześciany, stożki) i piłeczki do tenisa stołowego. Nauczyciel pokazuje dzieciom wszystkie zgromadzone przedmioty, wspólnie z uczestnikami nazywa je, omawia i nazywa kształty. Wrzuca wszystkie przedmioty do „magicznego pudełka”. Zadaniem chętnych dzieci jest losowanie z pudełka wyłącznie przedmiotów o określonym przez nauczyciela kształcie np. samych piłeczek. Biorący udział w zabawie nie mogą zaglądać do środka, muszą polegać wyłącznie na swoim zmyśle dotyku.
klocki, piłeczki do tenisa stołowego, pudełko lub worek |
II. Zajęcia główne
„Jaka piękna choinka!” - praca z „Książką”. Nauczyciel zachęca dzieci, aby uważnie przyjrzały się ilustracji w „Książce”. Dzieci wykonują polecenia i udzielają odpowiedzi na zadawane pytania:
- Jakich ozdób jest najwięcej?
- Które ozdoby mają pary?
- Co jeszcze mogłoby znaleźć się na choince?
- Jakie ozdoby wiszą na waszych domowych choinkach? itp.
Dzieci liczą ozdoby, wskazują pary, porównują drzewko z ilustracji do domowego (lub przedszkolnego).
„Książka” s. 35-35 |
„Bombki” - oglądanie zawieszonych na choince bombek. Dzieci próbują ustalić kształt bombek, nazwać kolory oraz wzory na nich umieszczone. Wyszukują wśród elementów dekoracji figury geometryczne (trójkąty, kwadraty, koła). Kolory i kształty występujące na drzewku mogą mieć swoje odpowiedniki np. w kolorach dziecięcych ubrań, kształtach różnych przedmiotów itp. Nauczyciel zachęca do porównywania oglądanych dekoracji do ich odpowiedników przy użyciu odnośnika jak, np. „Ta bombka jest okrągła jak piłka i czerwona jak czapka Mikołaja”.
ozdoby choinkowe - bombki |
„W zimowym lesie” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych (chodzenie po głębokim śniegu, itp.). Nauczyciel proponuje dzieciom wyprawę do lasu. Zachęca dzieci, by stanęły naprzeciwko siebie w parach i − patrząc na twarz partnera, uśmiechając się lub głaszcząc - przywitały się z nim. Nauczyciel prosi o wskazywanie i nazywanie części ciała u siebie i u partnera. Tłumaczy, że muszą się zapoznać, bo czeka ich długa wspólna zabawa na leśnych polanach. Zadania stawiane dzieciom, to:
- zakładanie kombinezonów - dzieci stoją naprzeciwko siebie, trzymają się za ręce, odchylają w tył i przechodzą do siadu; razem wstają i starają się przy tym zachować równowagę;
- zjazd na sankach - dzieci siedzą jedno za drugim, odchylają się w prawo i w lewo (na hasło nauczyciela);
- wchodzenie pod zaśnieżoną górę - dzieci maszerują jedno za drugim, wysoko podnosząc kolana;
- bitwa na śnieżki - dzieci, stojąc w kole, wykonują skłony i wymachy ramion w różnych kierunkach;
- śniegowa lawina - dzieci w siadzie ugiętym opierają się plecami o plecy partnera, przepychają współćwiczącego i starają się stawiać opór;
- ugniatanie śniegu - dzieci w siadzie uderzają dłońmi o podłogę najpierw wolno, następnie coraz mocniej i szybciej;
- pożegnanie - na zakończenie dzieci dziękują sobie za udaną wyprawę i delikatnie się do siebie przytulają.
III. Zajęcia popołudniowe
„Historie choinkowych bombek” - opowiadania twórcze. Nauczyciel zachęca dzieci do tworzenia historii, jakie mogły przydarzyć się choinkowym bombkom. Proponuje, by dzieci utworzyły opowiadanie kończące się stwierdzeniami:
- (…) i dlatego bombki mają paski.
- (…) odtąd mała niebieska bombka już nigdy nie była smutna.
- (…) teraz już bombki spokojnie będą mogły czekać w pudełkach do kolejnych świąt. Itp.
Prowadzący zachęca dzieci do snucia opowieści o przygodach bombek. Informuje, że wypowiedzi dzieci będą nagrywane i ważne jest, by dzieci mówiły głośno i wyraźnie. Po zakończeniu zabawy odsłuchują nagrania i podsumowują efekty wykonania zadania.
magnetofon lub dyktafon |
„Kolorowe święta” - zabawa przy piosence. Dzieci dobierają się parami i tworzą „sanki”. Podczas zwrotek dzieci jadą sankami w różnych kierunkach po całej sali. Na refren dzieci zatrzymują się, puszczają ręce w parach i samodzielnie, według własnego pomysłu, ilustrują prostymi ruchami i gestami tekst piosenki.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Kolorowe święta” (nr 24) |
74. Wigilijne spotkanie
Zapis w dzienniku:
I. „Świąteczne kartki” - oglądanie zebranych kartek świątecznych, rozmowa na temat ich użyteczności, wyglądu, różnorodności sposobów przekazywania sobie życzeń świątecznych (SMS, e-mail itp.). „Życzę Ci…” - ćwiczenia językowe, nauka formułowania życzeń. „Świąteczne życzenia” - umieszczanie karteczki z życzeniami na własnoręcznie ozdobionej kartce - choince. „Wieziemy choinkę” - zabawa bieżna.
II. „Na wigilijnym stole” - prezentacja wigilijnych potraw, dekoracji stołu. „Świąteczne tradycje” - rozmowa na temat obrzędów i tradycji ludowych związanych z Wigilią i Bożym Narodzeniem.
III. „Mikołaj” - wykonanie i umieszczenie na choince w sali Mikołaja z „Wycinanek-składanek”. „Choinkowe pląsy” - pląsy przy muzyce. „Mikołaj i aniołki” - zabawa z elementami pantomimy.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
poprawnie wypowiadam tekst życzeń,
wyjaśniam, w jakim celu wysyła się świąteczne kartki,
ładnie kończę zdanie zawierające życzenia,
składam życzenia świąteczne,
wkładam kartkę z życzeniami świątecznymi w kartkę-choinkę,
ćwiczę, naśladując ruchy nauczyciela,
poznaję zwyczaje i obrzędy związane ze świętami Bożego Narodzenia,
opowiadam o zwyczajach związanych ze świętami Bożego Narodzenia,
wykonuję ozdoby choinkowe,
dbam o estetykę wykonywanej pracy,
zgrabnie poruszam się w rytmie muzyki,
reaguję na sygnały muzyczne.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Świąteczne kartki” - oglądanie zebranych kartek świątecznych, rozmowa na ich temat. Odwołując się do spostrzeżeń dzieci, nauczyciel zachęca do nazwania sposobów przekazywania sobie życzeń świątecznych przez dorosłych (SMS, e-mail itp.). Przypomina, że każda forma jest właściwa, jeśli osoba, która jest nam bliska, otrzyma od nas życzenia, jednak karta pisana jest najbardziej tradycyjna i elegancka. Prezentuje karty, znaczki i koperty. Namawia dzieci do opisania kolejnych czynności związanych z wysyłaniem karty świątecznej. Prowadzący wspólnie z dziećmi dekoruje salę świątecznymi kartami i zachęca do kontynuowania tradycji wysyłania kart świątecznych za pośrednictwem poczty.
kartki świąteczne, znaczki pocztowe, koperty |
„Życzę Ci…” - ćwiczenia językowe, nauka formułowania życzeń. Prowadzący poleca dzieciom usiąść parami naprzeciwko siebie. Następnie prosi, by każde z nich ułożyło krótką sentencję życzeń, ale w taki sposób, by były one jak najbardziej osobiste, np.: Życzę Ci wielu nowych naklejek do kolekcji, żebyś częściej próbował surówek na obiedzie, no i żebyś znalazł pod choinką psa, bo tak bardzo na niego czekasz.
Dzieci kierują do siebie życzenia i w parach układają takie, które można przekazać członkom rodziny. Chętni wygłaszają je na forum i wspólnie redagują treść, która zostanie zamieszczona na kartce-choince.
„Świąteczne życzenia” - umieszczanie karteczki z życzeniami na własnoręcznie ozdobionej kartce-choince. Prowadzący umieszcza treść życzeń w kartach-choinkach i zachęca do ich zapamiętania oraz recytacji podczas wręczania rodzinie.
kartki świąteczne zrobione przez dzieci |
„Wieziemy choinkę” - zabawa bieżna. Nauczyciel prosi, by dzieci wyobraziły sobie, że wybierają się do lasu po świąteczną choinkę. Dzieci przemieszczają się po sali w rytmie wygrywanym przez nauczyciela. Gdy przestaje grać muzyka, dzieci dobierają się w pary, w których jedno będzie choinką, a drugie - leśnikiem. Dziecko-choinka siada na kocu, który leśnik ostrożnie przeciąga po sali.
janczary, koce |
II. Zajęcia główne
„Na wigilijnym stole” - prezentacja fotografii wigilijnych potraw. Nauczyciel przedstawia dzieciom ilustracje świątecznych stołów. Zachęca do pokazania i podania nazw elementów dekoracyjnych (np. stroiki, świece, serwety). Prosi o podanie nazw potraw wigilijnych oraz opisanie ich wyglądu (smaku). Zwraca uwagę na kulturę zachowania przy stole.
wycinki z kolorowej prasy ilustrujące świąteczne potrawy, albumy kulinarne |
„Świąteczne tradycje” - rozmowa na temat obrzędów i tradycji ludowych związanych z Wigilią i Bożym Narodzeniem. Nauczyciel inicjuje rozmowę na temat świąt. Zwraca uwagę dzieci na fakt, że święta nie są tylko momentem dostawania prezentów, ale przede wszystkim czasem spędzonym wraz z rodziną. Mówi o ludowych tradycjach i obyczajach (wspólna kolacja, choinka, jemioła, sianko pod obrusem, szopka, opłatek itp.). Przedstawia również informacje na temat sposobów spędzania tych świąt w innych zakątkach świata, np. w Afryce. Dzieci wyobrażają sobie, jak mogą wyglądać święta u ich dalekich kolegów, i próbują o nich opowiadać.
III. Zajęcia popołudniowe
„Mikołaj” - wykonanie i umieszczenie na choince w sali Mikołaja z „Wycinanek-składanek”. Dzieci, stosując się do instrukcji, wykonują starannie Mikołaja i umieszczają go na choince.
„Wycinanki-składanki” cz. 1, s. 14 (instrukcja), s. 43 (projekt), klej, wstążeczka |
„Choinkowe pląsy” - tańce dookoła choinki przy piosence. Dzieci, trzymając się za ręce, tworzą koło. Podczas zwrotek idą w kole i śpiewają piosenkę. W czasie refrenu zatrzymują się. Śpiewając:
- na choince błyszczy gwiazda - podnoszą ręce do góry i wykonują jeden obrót dookoła własnej osi (gwiazda);
- śpiewają Aniołki - rytmicznie klaszczą w ręce;
- a wesołe Mikołaje fikają koziołki - wykonują rękami „młynek”;
- na choince tańczą bombki i łańcuchy złote - dzieci podają sobie ręce i cwałują w kole;
- zajrzyj do nas przyjacielu - dzieci trzymając się za ręce, idą 8 kroków do środka koła (zmniejszają koło);
- jeśli masz ochotę - dzieci idą 6 kroków do tyłu, powiększając koło.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Kolorowe święta” (nr 24) |
„Mikołaj i aniołki” - zabawa z elementami pantomimy.
Prowadzący tłumaczy dzieciom, że jedno z nich będzie zapracowanym Mikołajem, a reszta pomagającymi mu w sekrecie aniołkami. Wskazuje Mikołaja, który porusza się po sali przy dźwiękach klawesów. W tym czasie aniołki stoją nieruchomo. Gdy nauczyciel zaczyna grę na trójkącie, Mikołaj zasłania oczy i zastyga w bezruchu, wówczas aniołki naśladują ruchem czynności, które mogą pomóc w pracy Mikołajowi.
lub:
Podczas zabawy akompaniuje dwoje dzieci wybranych przez nauczyciela. Jedno dziecko otrzymuje trójkąt, drugie - klawesy. Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel demonstruje dzieciom tempo, w jakim będą grać na instrumentach: na trójkącie - szybko, na klawesach - wolno. Pozostałe dzieci zajmują dowolne miejsce w sali. Gdy usłyszą dźwięk trójkąta, naśladują ruchem fruwające aniołki. Na dźwięk klawesów - naśladują Mikołaja niosącego ciężki worek z prezentami. Rola nauczyciela ogranicza się podczas zabawy do wskazywania ręką, które dziecko ma grać.
klawesy, trójkąt |
75. Hej kolęda, kolęda!
Zapis w dzienniku:
I. „Kolędowanie” - śpiewanie znanych kolęd. „Ozdabiamy, przystrajamy” - przygotowanie sali na przyjęcie gości.
II. „Spotkanie wigilijne z rodzicami” - wspólne przygotowanie Wigilii w grupie: nakrycie stołów białym obrusem, położenie pod obrus siana, dzielenie się opłatkiem, składanie życzeń.
III. „Wspólne kolędowanie” - wspólne śpiewanie kolęd. Poczęstunek przygotowany przez rodziców. „Opowieść wigilijna” (albo „Dziadek do orzechów”) - słuchanie czytanych przez rodziców fragmentów utworów o świętach Bożego Narodzenia.
Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:
znam teksty i melodie kolęd,
pomagam w przygotowaniach świątecznych,
biorę aktywny udział w przygotowaniu spotkania wigilijnego w przedszkolu,
dekoruję stół świąteczny,
śpiewam kolędy z innymi dziećmi i rodzicami,
kulturalnie zachowuję się przy stole,
uważnie słucham czytanego tekstu.
Przebieg dnia:
I. Zajęcia poranne
„Kolędowanie” - śpiewanie znanych kolęd. Prowadzący inicjuje śpiewanie kolęd i dba o tworzenie świątecznego nastroju. Prezentuje różne wykonania i aranżacje utworów, zachęca do rozmów na ich temat (kolędy śpiewane przez dzieci, góralskie itp.).
CD z kolędami |
„Ozdabiamy, przystrajamy” - przygotowanie sali na przyjęcie gości. Nauczyciel zachęca dzieci do porządkowania i dekorowania pomieszczeń przedszkolnych. Dzieci eksponują swoje prace, dekorują salę świerkowymi gałązkami, rozstawiają dekoracyjne akcenty.
dekoracje, stroiki, świece, gałązki świerkowe |
II. Zajęcia główne
„Spotkanie wigilijne z rodzicami” - nauczyciel, przy udziale rodziców i dzieci, przygotowuje spotkanie wigilijne. Wspólnie nakrywają stoły białym obrusem, pod którym układają sianko. W trakcie tłumaczą dzieciom cel swych działań i towarzyszącą im tradycję. Przy subtelnych dźwiękach kolęd składają sobie życzenia i dzielą się opłatkiem. Rozmawiają o zwyczajach i tradycjach wigilijnych w ich domach, dzielą się spostrzeżeniami i doświadczeniami.
siano, opłatek, wigilijne potrawy, białe obrusy |
III. Zajęcia popołudniowe
„Wspólne kolędowanie” - rodzice, wychowawca i dzieci wspólnie śpiewają znane kolędy. Organizują poczęstunek, rozmawiają i bawią we własnym towarzystwie.
poczęstunek przygotowany przez rodziców |
„Opowieść wigilijna” (albo „Dziadek do orzechów”) - prowadzący zachęca, by rodzice kolejno czytali fragmenty wybranego utworu o świętach Bożego Narodzenia. Dzieci wspólnie dokonują oceny ich starań, a osoba, która zostanie uznana za „Najlepszego Bajarza” - czyta najdłuższy fragment.
Ch. Dickens „Opowieść wigilijna” (lub E.T.A. Hoffmann „Dziadek do orzechów”) |
Propozycje zajęć do tematów 71-75 opracowała Aleksandra Wasiak.
23