usługi finasowe a usługi ubezpieczeniowe, usługi finansowe, referaty pisma


,,Usługi finansowe a usługi ubezpieczeniowe, ubezpieczenie kredytu - kierunki rozwoju do 2015”

Spis treści:

Wprowadzenie …………………………………….…………………………………………..2

1. Usługi finansowe………………………………….……….……………………………......3

2. Co zaliczamy do usług finansowych………………………..………………………...……..4

3. Usługi finansowe - oferta sektorowa …………………………..…………………………...5

4. Ile naprawdę kosztują nas usługi finansowe?.........................................................................6

5. Usługi finansowe a usługi ubezpieczeniowe………………………..………………………7

6. Ubezpieczenie kredytu……………………………………………………………………..13

7. Jak uniknąć błędu…………………………………………………………………………..14

8. Ubezpieczenie kredytu jest coraz droższe………………………….………………………14

9. Ubezpieczenia kredytów hipotecznych…………………………………………………….16

10. Ubezpieczenie kredytów gotówkowych……………………………..…………………...17

11. Jak zmieni się opodatkowanie usług finansowych i ubezpieczeniowych……..………….18

Wprowadzenie

Coraz częściej korzystamy z usług finansowych, w tym także z ubezpieczeń. Rynek ubezpieczeń w Polsce istnieje dopiero od 1990 roku i jest w początkowym stadium rozwoju. Przeciętny Polak ubezpiecza przeważnie swój samochód, później mieszkanie, rzadziej - życie. Przeciętny student styka się z ubezpieczeniem, gdy uczelnia ubezpiecza go od następstw nieszczęśliwych wypadków.

W dziedzinie ubezpieczeń funkcjonuje coraz lepsze prawo, nad rozwojem rynku czuwają specjalne organy państwowe, a sądy coraz częściej oferują wyroki korzystne dla ubezpieczonych. Dlaczego więc tak wiele uwagi poświęca się prawnej ochronie konsumentów "usług ubezpieczeniowych" ? Wpływa na to szeroki zasięg społeczny ubezpieczeń oraz presja na skuteczną ochronę ubezpieczonych. Aby wyeliminować istniejące zagrożenia, niezbędna jest przede wszystkim zmiana świadomości i postaw uczestników rynku ubezpieczeń. Po latach państwowego monopolu ubezpieczeń odziedziczyliśmy niski stopień tej świadomości, nazywany nawet "ignorancją ubezpieczeniową". Skutek jest taki, że ubezpieczeni nie potrafią zadbać o swoje prawa. Dla poprawy sytuacji potrzeba nam nowoczesnego prawa, rozwoju usług doradczych oraz edukacji ubezpieczeniowej.

Nie chodzi o doraźną ochronę słabych ubezpieczonych przed silnymi zakładami ubezpieczeń, ale o gwarancje prawne pozwalające eliminować podłoże konfliktów w ich wzajemnych relacjach. W sensie prawnym przewaga ekonomiczna zakładu ubezpieczeń jest bez znaczenia, gdy występuje on wobec ubezpieczającego jako strona umowy ubezpieczenia opartej na zasadzie równorzędności stron. Zagrożenia interesów konsumenta ubezpieczeń wynikają raczej z masowości zawieranych umów. W ubezpieczeniach na szeroką skalę są stosowane wzorce umowne - ogólne warunki ubezpieczeń, opracowywane przez zakłady ubezpieczeń. Ubezpieczający ma niewielkie możliwości indywidualnych negocjacji i często zawiera umowę przez akceptację wzorca proponowanego przez zakład ubezpieczeń. Rodzi to faktyczne zagrożenia i stawia ważne kwestie przed teorią i praktyką. Ochrona ubezpieczonych w Polsce jest już na niezłym poziomie, a po wejściu do Unii Europejskiej powinna ulec poprawie w związku ze swobodną wymianą usług ubezpieczeniowych

Do roku 1990 ubezpieczenia finansowe były zjawiskiem praktycznie nieznanym. Dopiero gospodarka rynkowa zmieniała podejście przedsiębiorstw do ubezpieczeń majątkowych. Kolejne lata, zwłaszcza druga połowa lat 90-tych, to okres najbardziej dynamicznego rozwoju tego sektora usług ubezpieczeniowych. Coraz więcej podmiotów gospodarczych zaczęło wykazywać zainteresowanie instrumentami finansowymi, które mogłyby zapewnić odzyskanie należności lub przyspieszyć realizację kontraktów. W odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku w ofercie firm ubezpieczeniowych pojawiły się produkty określane mianem ubezpieczeń finansowych. Ubezpieczenia kredytu i gwarancje ubezpieczeniowe są produktami, których stosowanie jest pomocne przy efektywnym zarządzaniu ryzykiem w przedsiębiorstwie, ustalaniu optymalnych warunków płatności w transakcjach krajowych i zagranicznych, a przede wszystkim przy budowaniu bezpiecznego portfela kontrahentów. Stąd też za ważne uznaje się zanalizowanie stopnia konkurencyjności rynku tego typu produktów ubezpieczeniowych w Polsce, zwłaszcza że przewidywany jest jego dynamiczny rozwój.

1. Usługi finansowe

Obecnie na rynkach firmy oferujące usługi finansowe muszą wprowadzać innowacje i doskonalić obsługę klienta, aby utrzymać konkurencyjność, przy jednoczesnym zapewnieniu stałego zysku z inwestycji ich udziałowców. Konkurencyjność musi być osiągana pod rosnącą presją regulacji prawnych, szczególnie w Europie, przy płynnych granicach finansowych, które kiedyś dawały pewną ochronę przed konkurencją. Do tego dochodzi stałe wyzwanie w zakresie efektywności kosztowej, skutecznego zarządzania ryzykiem i bardziej wyrafinowanych środków mierzenia kapitału gospodarczego.

To, że wiele instytucji osiągnęło rekordowy wzrost zysków w ostatnich latach, czyni problem jeszcze trudniejszym. Skąd czerpać zyski w przyszłości? Jak firmy będą inwestować, aby uzyskać udział w rynku lub zwiększyć przychody? Wraz z ewolucją struktury rynku usług finansowych wyzwania te zagrażają tradycyjnym źródłom przychodów, co sprawia, że coraz trudniej jest udzielić odpowiedzi na te pytania.

Połączenie tych czynników oznacza, że dla dużych firm wielkość ma znaczenie. Aby osiągnąć korzyści ze skali i specjalizacji, należy ujednolicić i zoptymalizować złożone systemy i procesy. Dalsza konsolidacja uczestników rynku to pewnik; wynika to z czystej logiki biznesowej oraz pośredniej zachęty ze strony polityków. Nieważne z jakiego powodu akcjonariusze i kadra wykonawcza muszą szybko zobaczyć korzyści fuzji i przejęć dla wyniku finansowego. Najważniejsze jest to, aby firmy ograniczały koszty i świadczyły nowe usługi swoim klientom, zanim zrobi to konkurencja.

W małych firmach zmieniająca się sytuacja zwiększy potrzebę podejmowania daleko idących decyzji co do kierunku, jaki powinna objąć, co do klientów, którym świadczy usługi, i co do prawa własności do tworzenia produktów i utrzymywania ich.

Być może najtrudniejszego wyboru muszą dokonać średniej wielkości przedsiębiorstwa: większe firmy krajowe, choć nie międzynarodowe. Niektóre staną się celem przejęć, inne muszą zadecydować, z kim wejść w partnerstwo i jak chronić bazę swoich klientów.

Centra usług współdzielonych, międzydziałowe lub działające na zasadzie „white label”, umożliwiają większy zwrot z inwestycji w kadrę, procesy i technologie dla wszystkich instytucji świadczących usługi finansowe. Konsolidacja określonych procesów w organizacji zwiększa przejrzystość kosztów, przychodów i zysków. Firmy mogą wybrać najlepszy dla nich model zaopatrzenia: inwestowanie lub uwalnianie inwestycji, zaopatrzenie z wewnątrz lub outsourcing, na podstawie celów redukcji kosztów lub wzrostu przychodów. Wymaga to również od przedsiębiorstwa łączenia działalności, operacji i technologii w jednolitym procesie.

Dynamika rynku jest wzmocniona rosnącym wymaganiem spełnienia warunków ustawodawców dla branży. Nakłada to na firmy świadczące usługi finansowe obowiązek doskonalenia i uszlachetniania procesów w zakresie ryzyka oraz zarządzania i monitorowania płynności zabezpieczeń w bardziej wyrafinowany sposób. Powinno to być poparte odpowiednimi wskaźnikami kapitałowymi i lepszą sprawozdawczością, jak również przejrzystością cen i usług. Proste spełnianie wielu nowych przepisów mogłoby zwiększyć znacząco koszty ogólne zarządu. Sztuka polega na tym, aby wykorzystać zmianę wprowadzoną przepisami do zmiany procesu biznesowego, ulepszenia modelu biznesowego i zyskania nowych przychodów. Bez względu na wymagania, zawsze jest potrzeba efektywnego gromadzenia, obsługi i zarządzania danymi.

Logica rozumie problemy biznesowe i technologiczne. Współpracujemy z instytucjami finansowymi na całym świecie i korzystamy z naszej praktycznej wiedzy o rynku usług finansowych, uzyskanej w ostatnich czterech dekadach. Około 70% wiodących instytucji finansowych na świecie, włączając w to banki dla klientów korporacyjnych i detalicznych, agencje finansowe świadczące usługi clearingu, ubezpieczycieli ogólnych i komercyjnych, banki centralne i ustawodawców, polega na nas. Rozwiązania firmy Logica ograniczają ryzyko dla klientów, którzy wdrażają procesy przekształconej działalności.

2. Co zaliczamy do usług finansowych

Usługa finansowa oznacza wszelkie usługi o charakterze bankowym, kredytowym, ubezpieczeniowym, emerytalnym, inwestycyjnym lub płatniczym.

Do usług finansowych zaliczyć można m.in.

1. Przyjmowanie od ludności depozytów i innych środków podlegających zwrotowi

2. Udzielanie kredytów, w tym między innymi: kredyt konsumencki, kredyt hipoteczny, faktoring z regresem lub bez, finansowanie transakcji handlowych (w tym forfeiting).

3. Leasing finansowy

4. "Usługi płatnicze" zgodnie z definicją w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego .

5. Wydawanie innych środków płatności i administrowanie nimi (np. czeków podróżnych i czeków bankierskich), o ile działalność ta nie jest objęta pkt 4.

6. Gwarancje i zobowiązania

7. Obrót na własny rachunek lub na rachunek klienta:

a) instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi itp.);

b) dewizami;

c) opcjami i terminowymi umowami na instrumenty finansowe typu "futures";

d) instrumentami stopy procentowej i wymiany walutowej; lub

e) zbywalnymi papierami wartościowymi.

8. Uczestniczenie w emisji papierów wartościowych i świadczenie usług związanych z taką emisją

9. Doradztwo dla przedsiębiorstw gospodarczych w zakresie struktury kapitałowej, strategii przemysłowej i kwestii z nimi związanych, jak również doradztwo i usługi dotyczące łączenia się oraz nabywania przedsiębiorstw gospodarczych

10. Pośrednictwo na rynku pieniężnym

11. Zarządzanie portfelem i doradztwo inwestycyjne

12. Przechowywanie i administrowanie papierami wartościowymi

13. Usługi w zakresie opiniowania kredytobiorców

14. Przechowywanie w sejfach

3. Usługi finansowe - oferta sektorowa

Intensywna konkurencja na rynku usług finansowych stymuluje wysokie tempo innowacji w zakresie oferty usługowej, rozwój dostępności usług poprzez nowoczesne kanały kontaktu, wzrost świadomości i stopniową ewolucję potrzeb klientów, przy jednocześnie malejącej lojalności klientów wobec tradycyjnych dostawców usług.

Dla instytucji finansowych kluczową sferą działalności staje się obszar tzw. front office, czyli procesów biznesowych na bezpośrednim styku instytucji z jej klientami, bądź też z pracownikami i partnerami biznesowymi uczestniczącymi w kontaktach z klientem.

Aby sprostać wyzwaniom rynkowym, instytucje finansowe zmuszone są inwestować w rozwiązania informatyczne z obszaru front-office, które w tym sektorze mają bezpośredni wpływ na atrakcyjność oferty, potencjał dystrybucji, jakość obsługi klientów, czyli w efekcie na zdolność konkurowania.

Kształtując rozwiązania front-office, przed instytucjami finansowymi stoją dwa fundamentalne zadania:

1. Wsparcie klientów w pełnym cyklu zarządzania własnymi finansami (od informacji do transakcji).Instytucje finansowe powinny pomóc klientom: poznać swój stan posiadania przeanalizować swoją sytuację finansową (obecnie i w przyszłości), aby klient mógł ją dobrze zrozumieć uzyskać doradztwo dostosowane do sytuacji finansowej - aby mógł podjąć właściwe decyzje finansowe wykonać transakcje - aby w łatwy sposób (i na czas) mógł wprowadzić decyzje w życie.

2. Zapewnienie doskonałej obsługi klientów niezależnie od kanału kontaktu poprzez: umożliwienie klientom dostępu do swoich finansów i realizacji transakcji poprzez różnorodne kanały interakcji zapewnienie spójnej obsługi na przestrzeni różnych kanałów, bazującej na wiedzy o kliencie, historii kontaktów, wykorzystywanych produktach i potrzebach wykorzystanie wiedzy o kliencie do oferowania doradztwa oraz prowadzenia inteligentnych działań marketingowych i sprzedaży dopasowanych do potrzeb klienta produktów finansowych poprzez wszystkie adekwatne kanały kontaktu elastyczne zarządzanie procesami biznesowymi na styku z klientem, również procesami obejmującymi interakcje poprzez różne kanały.

Wzywania rynkowe stojące przed instytucjami finansowymi determinują potrzebę budowy architektury rozwiązań informatycznych, która docelowo pozwoli w pełni zintegrować procesy biznesowe w zakresie realizacji transakcji finansowych, marketingu, sprzedaży i obsługi klientów poprzez różnorodne kanały interakcji i elastycznie nimi zarządzać.

4. Ile naprawdę kosztują nas usługi finansowe?

W ostatnich latach ceny w Polsce gwałtownie spadają - twierdzi Związek Banków Polskich. Być może odczuły to osoby spłacające kredyty hipoteczne, ale właściciele kont osobistych są odmiennego zdania

Według ekspertów ze Związku Banków Polskich, którzy opracowali raport o cenach usług bankowych, na świecie spadły one zaledwie o 1,5 proc., podczas gdy w naszym kraju - dwa razy szybciej (o 3 proc.). Miała się do tego przyczynić duża konkurencja, a także systematyczny wzrost liczby klientów korzystających z bankowości internetowej.

Z opinii wynika, że usługi bankowe w Polsce należą do najdroższych w Europie?. Na początku roku banki wprowadziły opłaty za wypłacanie własnych pieniędzy w okienku, a później pojawiły się opłaty za przelewy internetowe.

Systematycznie rosną też koszty rachunków, np. za konto w PKO BP płacimy miesięcznie 5,40 zł, w ING Banku - 6 zł, a w BPH - 6,95 zł.

- Statystyczny spadek cen jest możliwy, gdy uwzględnimy kredyty, które są znacznie tańsze -

Faktycznie, w ciągu ostatnich czterech lat oprocentowanie pożyczek mieszkaniowych spadło średnio z 12 proc. do niespełna 6 proc., czyli o połowę. Dzięki ustawie antylichwiarskiej w tym roku mniej płacimy za szybkie pożyczki i karty kredytowe. Odsetki nie mogą przekroczyć 22 proc. w skali roku.

- Kredyty konsumpcyjne wciąż są jednak bardzo drogie, ich koszty spadają bardzo wolno. - Tylko kilka banków może pochwalić się rozsądnymi odsetkami.

Według Krzysztofa Pietraszkiewicza, usługi bankowe, zwłaszcza w zakresie rachunków osobistych, byłyby tańsze, gdyby korzystało z nich więcej klientów. W tej chwili konto posiada niespełna 60 proc. Polaków. Tymczasem średnia unijna przekracza 80 proc. Zaś operacji na rachunkach dokonujemy 10 razy mniej.

Co najmniej od trzech lat zyski banków bardzo szybko rosną. Dlatego klientom trudno zrozumieć decyzje o podnoszeniu opłat lub wprowadzaniu zupełnie nowych, np. za przelewy internetowe. Może na Zachodzie nadal jest drożej, ale przecież o tamtejszych zarobkach jeszcze długo będziemy mogli tylko pomarzyć. Bankowcy narzekają, że mało Polaków korzysta z usług bankowych, lecz podwyżki opłat na pewno ich do tego nie zachęcą.

Polak za usługi bankowe płaci średnio 81 euro rocznie, podczas gdy w krajach strefy euro - 88 euro. Jednak Niemiec za swoją średnią płacę może nabyć prawie pięć razy więcej usług bankowych niż Polak, a Brytyjczyk - prawie 8 razy więcej.

5. Usługi finansowe a usługi ubezpieczeniowe

Usługi finansowe - to wszelkie usługi ubezpieczeniowe oraz inne związane z ubezpieczeniami, jak również usługi bankowe i inne finansowe.

Dostosowanie prawa ubezpieczeniowego w Polsce do prawa w Unii Europejskiej. Konieczność dostosowanie polskiego prawa ubezpieczeniowego do standardów UE. Układ Europejski zobowiązał Polskę do stworzenia właściwych ram dla stopniowej integracji Polski ze Wspólnotą Europejską, przy czym warunkiem integracji gospodarczej ze Wspólnotą było zbliżenie istniejącego i przyszłego ustawodawstwa Polski do ustawodawstwa Unii, między innymi w dziedzinie usług finansowych. Polskę zobowiązano także do
współpracy ze Wspólnotą w celu przyjęcia wspólnego zbioru przepisów i norm dotyczących rachunkowości oraz nadzoru i systemów regulacyjnych w takich dziedzinach jak bankowość, ubezpieczenie i finanse. Polska zrealizowała też zasadę asymilacji (standardu narodowego), polegającą na zakazie dyskryminacji podmiotów zagranicznych, które prowadzą działalność w tej samej sferze gospodarki w stosunku do podmiotów krajowych.  
Zgodność polskiego prawa ubezpieczeniowego (odnoszącego się do ubezpieczeń na życie) z dyrektywami UE.

Całkowita zgodność:

Częściowa zgodność:

Brak zgodności z dyrektywą trzeciej generacji w zakresie:

Zakres nowych regulacji


Działalność ubezpieczeniową w Polsce reguluje ustawa o działalności ubezpieczeniowej z 28 lipca1990 roku oraz przepisy wykonawcze do niej.

Zmiana prawa ubezpieczeniowego w istotnej mierze wynikała z konieczności dostosowania polskiego prawa ubezpieczeń do prawa Unii Europejskiej. Cel został zrealizowany przez wzmocnienie ochrony ubezpieczonych, polegający na wprowadzeniu:

Część zmian w prawie ubezpieczeniowym wynikała z konieczności uwzględnienia zmian w systemie prawa polskiego, związanych z wejściem w życie takich regulacji jak Kodeks Spółek Handlowych oraz Prawo działalności gospodarczej. Wreszcie, zmiana taka stanowiła okazję zwiększenia stabilności i przejrzystości prawa ( w tym przypadku ubezpieczeniowego) poprzez ograniczenie ilości upoważnień do wydawania aktów normatywnych o charakterze pozaustawowym (rozporządzeń) oraz ujęcia prawa w mniejszej ilości aktów prawnych (dotychczasowe regulacje były rozproszone w znacznej ilości aktów normatywnych).

W efekcie prac nad zmianą prawa ubezpieczeniowego powstaną cztery ustawy:

Ustawa ubezpieczeniowa:


Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym:


Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych: 

Ustawa o organizacji nadzoru ubezpieczeniowego:


Dostosowanie do standardów Unii Europejskiej

Rynek ubezpieczeniowy jest ważnym elementem współczesnego rynku finansowego. Aby dostosować polskie przepisy regulujące jego funkcjonowanie do norm obowiązujących w Unii Europejskiej w 1990 r. Sejm uchwalił Ustawę o działalności ubezpieczeniowej. Była ona wielokrotnie nowelizowana.

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej z 1990 r.:

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej z 28 lipca 1990 r. była przełomowym aktem prawnym, który przesądził o kształcie polskiego rynku ubezpieczeniowego. Wprowadziła nowoczesną organizację ubezpieczeń, określiła zasady wolnej konkurencji i jednakowego traktowania wszystkich podmiotów. Dokonała również formalnej prywatyzacji i dała podstawy do likwidacji monopolu na usługi ubezpieczeniowe w Polsce.

Najważniejsze regulacje w ustawie:

zniesienie ubezpieczeń ustawowych i zastąpienie ich umownymi ubezpieczeniami obowiązkowymi, utworzenie Funduszu Ochrony Ubezpieczonych na wypadek upadłości zakładu ubezpieczeń (później zlikwidowanego), powołanie Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego chroniącego poszkodowanych w wypadkach, których sprawca nie miał ubezpieczenia OC, (później przejął także obowiązki FOU), ustalenie warunków prowadzenia działalności ubezpieczeniowej przez krajowe zakłady ubezpieczeń, spółki z udziałem kapitału zagranicznego oraz zagraniczne towarzystwa ubezpieczeń, zakaz jednoczesnego prowadzenia przez tę samą firmę ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń osobowych i majątkowych,
przywrócenie instytucji towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, określenie zasad gospodarki finansowej ubezpieczycieli dla zwiększenia bezpieczeństwa lokat i zapewnienia wypłacalności, stworzenie podstaw funkcjonowania samorządu gospodarczego zakładów ubezpieczeń - Polskiej Izby Ubezpieczeń (PIU), wprowadzenie zezwoleń na działalność ubezpieczeniową wydawanych przez ministra finansów, obowiązek posiadania kapitału gwarancyjnego dla każdej grupy ubezpieczeń oraz tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
Ustawę oparto na standardach europejskich, zwłaszcza w kwestii podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej. 

Zagraniczne towarzystwa ubezpieczeniowe 


Początkowo zgodnie z zapisami ustawy firma zagraniczna mogła prowadzić działalność w Polsce jedynie za pośrednictwem ustanowionego przez siebie przedstawiciela. Podlegał on wpisowi do rejestru handlowego i był zobowiązany do prowadzenia rachunkowości, publikowania bilansu i rachunku zysków i strat w języku polskim oraz udostępniania ich na życzenie każdemu ubezpieczającemu. Z czasem przepisy te zostały znacznie zmodyfikowane. 


Układ Europejski - skutki dla polskiego prawa ubezpieczeniowego


Układ Europejski (umowa stowarzyszeniowa ze Wspólnotą Europejską) podpisany przez Polskę 16 grudnia 1991 r. wymienia dziedziny, w których powinno nastąpić zbliżenie do unijnych standardów, a wśród nich usługi finansowe, prawo o spółkach, rachunkowość przedsiębiorstw, opodatkowanie, zasady konkurencji i ochronę konsumenta etc. Według Układu usługi finansowe - to wszelkie usługi ubezpieczeniowe oraz inne związane z ubezpieczeniami, jak również usługi bankowe i inne finansowe. W odniesieniu do prawa ubezpieczeniowego Układ stanowi, że strony będą współpracować w celu przyjęcia wspólnych przepisów i norm dotyczących rachunkowości oraz nadzoru i systemów regulacyjnych w takich dziedzinach jak bankowość, ubezpieczenia i finanse. Proces dostosowawczy zakończy się w momencie, kiedy prawo polskie w swych zasadniczych regulacjach będzie odpowiadać standardom Unii tak, aby mogło z nimi harmonijnie współdziałać.

Zasada równości podmiotów


Dla działalności ubezpieczeniowej najważniejsze były ustalenia dotyczące zasad prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na równym traktowaniu podmiotów zagranicznych i krajowych, prowadzących działalność w tej samej sferze gospodarki. Z uwagi na słabszą kondycję ekonomiczną Polska zobowiązała się do stopniowego wprowadzania standardów UE, stosując dwa okresy przejściowe, po 5 lat każdy. Pierwszy etap rozpoczął się z dniem wejścia Układu w życie, drugi zakończy się w 2004 r. Realizacja zobowiązań wynikających z Układu i osiągnięcia Polski w procesie dostosowawczym są stale oceniane przez Unię Europejską. 

Nowelizacja ustawy w 1995 r.

W czerwcu 1995 r. Sejm uchwalił zmiany w ustawach:

Nowelizacja ustawy ubezpieczeniowej wprowadziła zmiany uregulowań:


Na mocy nowelizacji powołano Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń (PUNU) - obecnie: Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (KNUiFE) ma w swoich kompetencjach m.in.:

Pośrednictwo ubezpieczeniowe


Nowelizacja ustawy z 1995 r. wprowadziła także regulacje dotyczące pośrednictwa ubezpieczeniowego w następujących kwestiach:

Nowelizacja ustawy w 1998 r.

Kolejna nowelizacja ustawy z 10 grudnia 1998 r. sprecyzowała i uporządkowała dotychczasowe przepisy dotyczące działalności zagranicznych zakładów ubezpieczeń i w pełni dostosowała je do wymogów unijnych. Zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej wydanie zezwolenia na działalność zagranicznych ubezpieczycieli w Polsce uzależniono od:


Nowelizacja ustawy w 2000 r.


Uchwalona 2000 r. kolejna nowelizacja wprowadziła zmiany dotyczące uzyskiwania zezwoleń i obowiązku zawiadamiania ministra finansów o zakupie znacznych pakietów akcji zakładu ubezpieczeniowego po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Zapis dotyczy pakietów zapewniających przekroczenie odpowiednio 20, 33, i 50 proc. głosów na walnym zgromadzeniu towarzystwa (dotychczasowe progi to: 25, 50, 75 proc.). Inny przepis wprowadził obowiązek posiadania aktywów w wysokości nie niższej niż wartość rezerw techniczno - ubezpieczeniowych.


Nowelizacja ustawy w 2001 r.


Ponieważ przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie określały w sposób precyzyjny jaki dokumenty są potrzebne do złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na podjęcie działalności, konieczna była kolejna nowelizacja. W 2001 r. uregulowano tę kwestię.


Zmiany w organizacji organów Państwa a ubezpieczenia

W marcu 2002 r. Sejm uchwalił Ustawę o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostkach podporządkowanych, która wprowadziła zmiany również w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Likwidowano Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi i powołano w ich miejsce nową instytucję nadzorującą polski rynek ubezpieczeniowy - Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (KNUiFE).


Projekty zmian


Ustawa o działalności ubezpieczeniowej z 1990 r. wraz z omówionymi zmianami pozostaje nadal obowiązującym aktem prawnym. Nie powiodła się próba wprowadzenia tzw. pakietu ustaw ubezpieczeniowych, dostosowujących nasze prawo ubezpieczeniowe do standardów Piętnastki. Znowelizowana ustawa o działalności ubezpieczeniowej, ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych oraz Ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym w sierpniu 2001 r. zostały uchwalone przez Sejm, ale Prezydent odmówił ich podpisania z powodu nadmiernego obciążenia budżetu Państwa kosztami ich wprowadzenia w życie. Sejm wznowił prace nad pakietem. Osiągnięcie standardów europejskich zakresie ubezpieczeń będzie wymagało wprowadzenia dalszych uregulowań dotyczących m. in.:

6. Ubezpieczenie kredytu

Banki narzucają kredytobiorcom ubezpieczenie od utraty pracy lub utraty zdolności do jej wykonywania. Składki ubezpieczeniowe znacznie podwyższają koszt kredytu. Podpisując umowę kredytową z Lukas Bankiem, pożyczkobiorca będzie płacił 0,2999 proc. od kwoty kredytu miesięcznie za jego ubezpieczenie. Zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim, koszt ubezpieczenia nie jest wliczany do zakreślonego limitu opłat, które to nie mogą przewyższać 5 proc. kwoty udzielanego kredytu.

Forma zabezpieczenia bankowi terminowej spłaty kredytu. Bank udziela kredytu pod warunkiem objęcia go umową ubezpieczeniową, w której ubezpieczonym jest bank.

0x01 graphic

Jedną z form zabezpieczenia kredytu jest jego ubezpieczenie. Banki stosują ją wówczas, gdy nie ma innej możliwości zabezpieczenia lub gdy istnieje ryzyko niespłacenia kredytu przez kradytobiorcę. Ubezpieczającym jest kredytobiorca i on też ponosi koszty związane z ubezpieczeniem.

W przypadku dłuższej niezdolności do pracy z powodu choroby lub wypadku z reguły maleją również dochody, wtedy spłata kredytu może stać się dodatkowym obciążeniem. Również w przypadku śmierci kredytobiorcy, spłata kredytu może stać się dla rodziny nieoczekiwanym obciążeniem.

Ubezpieczenie kredytu to jest współfinansowane i jest zawarte w miesięcznych ratach kredytu. Ubezpieczenie przejmuje, w myśl umowy, spłatę reszty kredytu lub dalszą spłatę miesięcznych rat. W przypadku śmierci wszystkie pozostałe raty zostaną przejęte jednocześnie.

Niektóre instytucje kredytowe obstają przy ubezpieczeniu kredytu podczas zawarcia umowy. W tym przypadku są obydwie umowy połączone ze sobą a kredytobiorca przekazuje wszystkie roszczenia z tytułu ubezpieczenia instytutucji kredytowej. Ubezpieczenie kredytu nie jest niczym innym jak ubezpieczeniem na życie, które w przypadku choroby lub śmierci przejmuje pozostałe raty. Koszta ubezpieczenia kredytu muszą zawsze być podane w umowie kredytowej.

Ważne!
W przypadku bezrobocia większość ubezpieczonych nie spłaca dalej kredytu. Jeżeli ktoś obawia się o swoje miejsce pracy, powinniście w każdym przypadku uważać na to żeby wybrać ubezpieczenie kredytu, które w razie utraty pracy przejmie spłatę miesięcznych rat lub lepiej zrezygnować z kredytu.

7. Jak uniknąć błędu

Pułapki ubezpieczenia kredytu na karcie. Najpierw posiadaczom złotych kart kredytowych, a teraz często także wszelkich innych, banki proponują wykupienie ubezpieczenia, które gwarantuje anulowanie długu, np. w przypadku śmierci posiadacza karty. Taka polisa może jednak kryć w sobie różne pułapki.

Przed zadeklarowaniem zgody na obciążanie składką rachunku karty warto zapoznać się z ogólnymi warunkami ubezpieczenia. Tak można dowiedzieć się np., że ubezpieczenie gwarantujące pokrycie długu w wypadku śmierci posiadacza karty może obowiązywać tylko do 60 roku życia. Generalnie tego rodzaju ubezpieczenia mają charakter grupowy, umowę zawiera bank, a składkę zazwyczaj w wysokości 0,3-0,5 proc. zadłużenia w karcie nalicza bank w ramach obciążenia z tytułu wydatków z karty.

Obecnie w najszerszym zakresie takie ubezpieczenie gwarantuje spłatę zadłużenia w trzech przypadkach: utraty pracy, długotrwałej choroby lub śmierci posiadacza karty. Gdy posiadacz karty utraci pracę, nie musi spłacać zadłużenia na swojej karcie. Zrobi to za niego współpracujące z bankiem towarzystwo ubezpieczeniowe. Zazwyczaj maksymalnie przez 12 miesięcy będzie ono spłacać w ratach, każda wysokości 5 proc. zadłużenia, jego dług. W momencie gdy posiadacz karty podejmie zatrudnienie, spłata zadłużenia z ubezpieczenia zostanie zawieszona. Jeśli w przyszłości ponownie straci on pracę, nadal będzie mógł korzystać z tego świadczenia, aż do wyczerpania limitu (np. w wysokości 100 tys. złotych).

Na tych samych zasadach działa ubezpieczenie utraty zdolności do pracy. Jeżeli z powodów zdrowotnych posiadacz karty nie pracuje (np. dłużej niż 60 dni), towarzystwo ubezpieczeniowe dokona częściowej spłaty zadłużenia na koncie karty. W przypadku śmierci (czasami wyłącznie śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku, i to przed osiągnięciem określonego wieku) ubezpieczenie zapewnia odszkodowanie na spłatę całkowitego zadłużenia na koncie karty w dniu śmierci. Trzeba też wiedzieć, że ubezpieczenia te mogą być zawarte w jednym pakiecie albo umowa może dotyczyć tylko np. ostatniego z wymienionych. Wszystko zależy od szczegółów umowy, jaką bank zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym.

8. Ubezpieczenie kredytu jest coraz droższe

Około 70 proc. kredytów udzielonych na sfinansowanie zakupu czy budowy nieruchomości było w ostatnich latach zabezpieczanych ubezpieczeniami kredytu kupieckiego czy niskiego wkłady własnego.

Można oszacować, że w tym roku towarzystwa dostaną od nas z tego tytułu około 250 mln zł składek. Pobierając składki, teoretycznie gwarantują wypłaty wielu miliardów złotych bankom kredytującym klientów. W praktyce, widząc, że przyjdzie im wypłacać więcej odszkodowań niż w poprzednich latach, mogą łatwo wycofać się z takich umów, które zawierane były na rok lub na czas nieokreślony z prawem wypowiedzenia. Jeśli będą je dalej wystawiać, można spodziewać się, że będą one droższe.

Łatwo rozwiązać

- W zależności od uzgodnień z danym bankiem w umowach tych ustalane są okresy ochrony ubezpieczeniowej dla poszczególnych kredytów miesięczne, kwartalne czy roczne, po których to okresach ochrona wygasa, jeśli nie zostanie przedłużona na warunkach określonych w umowie ubezpieczenia - mówi Elwira Ostrowska-Graczyk, dyrektor Biura Ubezpieczeń Finansowych PZU.

Wyjaśnia, że tak jak każda umowa cywilnoprawna umowy ubezpieczenia zawierają uregulowania dotyczące rozwiązania za wypowiedzeniem przez każdą ze stron. Oczywiście może to być związane ze stanem gospodarki

- Wypowiedzenie umowy nie oznacza całkowitego zwolnienia ubezpieczyciela z odpowiedzialności podjętej w okresie obowiązywania umowy ubezpieczenia i należne odszkodowania za ten okres towarzystwa będą musiały wypłacić - przypomina Elwira Ostrowska-Graczyk.

To, czy zaczną korzystać z tego prawa, zależy od tego, czy problemy z terminową spłatą kredytów wzrosną i będą utrzymywały się przez dłuższy czas.

Czy spowolnienie jest głównym zagrożeniem dla sprzedawanych ubezpieczeń? Dlaczego mogą się pojawić problemy w przypadku umów ubezpieczenia niskiego wkładu? Czy zniknięcie z rynku takich polis może być spowodowane nie tylko wolą ubezpieczycieli? Jaka polityka kredytowa banków powinna wpłynąć na większe bezpieczeństwo ubezpieczycieli?

9. Ubezpieczenia kredytów hipotecznych

Gdy zaciągamy kredyt, szczególnego znaczenia nabiera konieczność zabezpieczenia siebie i najbliższych przed zdarzeniami losowymi. Szczególnie długoterminowe zobowiązania wiążą się z dużym ryzykiem - warto przenieść tę jego część, która jest od nas niezależna, na firmę ubezpieczeniową. Programy ubezpieczeniowe oferowane przez towarzystwa ubezpieczeniowe we współpracy z bankami zapewniają wygodę i poczucie bezpieczeństwa nie tylko kredytobiorcy, lecz także jego rodzinie.

Gdy korzysta się z ubezpieczeń kredytów, otrzymuje się gwarancję spłaty kredytu lub pożyczki niezależnie od niespodziewanych wydarzeń, takich jak: śmierć, utrata zdolności do pracy bądź samej pracy oraz utrata nieruchomości. Część ubezpieczeń jest obligatoryjnie wymagana przez banki. Należą do nich: ubezpieczenie pomostowe kredytu hipotecznego, ubezpieczenie nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych oraz ubezpieczenia kredytu z niskim wkładem.

Ubezpieczenie pomostowe kredytu hipotecznego obowiązuje do czasu uprawomocnienia się wpisu do hipoteki. Celem tego ubezpieczenia jest pokrycie strat banku wynikłych w przypadku zaprzestania regulowania zobowiązań przez kredytobiorcę. Od momentu rozpoczęcia procedury kredytowania do chwili wpisu hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości bank narażony jest na ryzyko, ponieważ udziela kredytu, nie mając jeszcze zapewnionego zabezpieczenia. Tymczasem może powstać szereg przeszkód dla dokonania wpisu, w wyniku czego udzielony kredyt nie będzie posiadał żadnego (lub wystarczającego) zabezpieczenia, a ubezpieczenie pomostowe nie chroni banku przed taką ewentualnością. Możliwość wystąpienia takich przeszkód nazywana jest ryzykiem wystąpienia wad prawnych nieruchomości, a sposobem zabezpieczenia banku przed nim może być ubezpieczenie kredytu hipotecznego od wad prawnych. W praktyce wygląda to w ten sposób, że ubezpieczyciel współpracujący z bankiem zobowiązuje się w umowie do spłaty kredytu, którego nie spłaci kredytobiorca do momentu wpisu hipoteki.

Ubezpieczenie od ognia i innych zdarzeń losowych jest korzystne zarówno dla banku jak i klienta, ponieważ zabezpiecza przed ryzykiem negatywnego wpływu różnych zdarzeń losowych na wartość nieruchomości. Natomiast ubezpieczenie kredytu z niskim wkładem umożliwia uzyskanie wyższej kwoty kredytu przy braku wkładu własnego lub przy jego minimalnej wysokości

Przy udzielaniu kredytu hipotecznego banki mają ustaloną standardowo kwotę kredytu, która zwykle wynosi do 80 proc. kosztów inwestycji. Wobec tego standardowy, wymagany wkład własny klienta kształtuje się zwykle na poziomie 20 proc. kosztów inwestycji. Możliwe jest jednak uzyskanie wyższej kwoty kredytu pod warunkiem zawarcia odpowiedniego ubezpieczenia. Ubezpieczeniu takiemu podlega różnica między standardowo wymaganym przez bank udziałem środków własnych kredytobiorcy, a środkami własnymi wnoszonymi przez danego kredytobiorcę.

Banki oferują także ubezpieczenia jako nieobligatoryjne uzupełnienie kredytu.

Należą do nich: ubezpieczenie od utraty pracy, hospitalizacji oraz ubezpieczenie na życie. Ubezpieczenie od bezrobocia, inaczej nazywane ubezpieczeniem od utraty pracy, umożliwi terminowe spłacanie kredytu w przypadku utraty pracy lub likwidacji działalności gospodarczej. W sytuacji uzyskania statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku dla bezrobotnych towarzystwo ubezpieczeniowe nawet przez 12 miesięcy będzie opłacać raty kredytu. Banki coraz bardziej zachęcają klientów do korzystania właśnie z tego ubezpieczenia, gdyż utrata pracy jest znacznie częstszym powodem zaprzestania spłaty kredytu niż śmierć czy kalectwo. Korzyści z wykupienia takiej polisy są obustronne - klient ma większy komfort, gdyż jest zabezpieczony na wypadek utraty pracy, a bank redukuje ryzyko nieodzyskania pożyczonej kwoty. Ochrona ubezpieczeniowa rozpoczyna się w chwili wypłaty kredytu lub jego pierwszej transzy.

Ponadto jeden z banków oferuje również ubezpieczenie nie tylko od utraty pracy, lecz także hospitalizacji. Towarzystwo ubezpieczeniowe w ramach tego produktu gwarantuje spłatę jednej raty kredytu za każdy 7-dniowy pobyt w szpitalu. Po utracie stałego źródła dochodu klient nadal może mieszkać we własnym domu i skoncentrować się na szukaniu pracy, a nie na zdobywaniu środków na spłatę kolejnej raty - nie ma zagrożenia, że zostanie niewypłacalnym dłużnikiem. Płatność jest rozkładana na comiesięczne składki w ratach kredytu - nie trzeba dysponować dodatkowymi środkami, aby się ubezpieczyć. Ochroną objęte są także osoby pracujące na czas określony, nieokreślony i prowadzące działalność gospodarczą.

Ostatnim z dołączanych do kredytów ubezpieczeń jest ubezpieczenie na życie. Jego wprowadzenie wynikało z wysokiej wartości kredytów hipotecznych, a także bardzo długiego okresu ich spłaty. Zdarzeniami objętymi ochroną ubezpieczeniową mogą być poza śmiercią naturalną i wskutek nieszczęśliwego wypadku także trwała niezdolność do pracy lub poważna choroba. Jest to ubezpieczenie na życie, które pozwala rodzinie kredytobiorcy zminimalizować ekonomiczne skutki jego śmierci. Do ubezpieczenia można przystąpić w momencie składania wniosku kredytowego. Ochrona ubezpieczeniowa w przypadku śmierci kredytobiorcy polega na wypłacie osobie uprawnionej kwoty równej sumie jeszcze nie spłaconego kredytu hipotecznego. Warunkiem wypłaty jest spłata rat zgodnie z harmonogramem ustalonym przez bank.

Dzięki temu ubezpieczeniu klient nie przenosi na firmę ubezpieczeniową ryzyka związanego ze śmiercią lub niezdolnością do pracy głównego kredytobiorcy, co zapewnia rodzinie bezcenne poczucie bezpieczeństwa. Opłata jest rozkładana na comiesięczne składki pobierane w ratach kredytu - nie trzeba więc dysponować dodatkowymi środkami, aby się ubezpieczyć. Ochrona obejmuje także niezdolność do pracy spowodowaną nieszczęśliwym wypadkiem i chorobą.

Polisy oferowane przez różne towarzystwa ubezpieczeniowe (na przykład bank PKO BP SA proponuje ubezpieczenie kredytu mieszkaniowego w jednym z trzech towarzystw: PZU SA, TUiR Cigna STU lub TU Europa) zwiększają dostępność kredytów, ponieważ umożliwiają znaczną redukcję wysokości wkładu własnego kredytobiorcy. Dodatkowym atutem takiego rozwiązania jest również możliwość uzyskania większego kredytu przy danym poziomie środków własnych.

Ubezpieczenia chronią również kredytodawcę i podnoszą bezpieczeństwo kredytu przed stratami spowodowanymi niedotrzymaniem warunków jego spłaty przez kredytobiorcę, a także przed stratami, które wynikają z niewystarczającej wartości nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu.

10. Ubezpieczenie kredytów gotówkowych

Ubezpieczenie kredytu zapewnia kredytobiorcy spokojny sen. Kredyt gotówkowy coraz częściej wymaga ubezpieczenia. Warto wiedzieć, ile to kosztuje i czy się opłaca.

Banki oferują ubezpieczenia już niemal z każdym produktem finansowym, również z kredytem gotówkowym. W większości przypadków są dodatkowym elementem oferty, ale czasem narzuca je bank.

Zanim podejmie się decyzję o wykupieniu ubezpieczenia, trzeba zwrócić uwagę na trzy jego elementy:

• koszt,

• zakres (i związane z nim wyłączenia oraz definicje zdarzeń),

• przysługujące świadczenia.

Koszt ubezpieczenia w większość przypadków podawany jest jako miesięczna procentowa stawka liczona od kwoty kredytu. Wartość ta waha się od 0,05 proc. do 0,7 proc. Rozpiętość jest więc znaczna. Wybierając droższe ubezpieczenie, upewnijmy się, że jego zakres jest szerszy od oferty tańszej. Jeżeli takiej zależności nie widać, nie warto korzystać z drogiej i wąskiej ochrony ubezpieczeniowej.

Zakres ubezpieczenia kredytu gotówkowego znacznie się różni między bankami. Generalnie można jednak wydzielić trzy obszary: ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i ubezpieczenia od utraty pracy.

Im szerszy zakres ubezpieczenia, tym lepiej, choć może to być okupione wyższą miesięczną opłatą. Nie jest to jednak regułą.

Sprawdzając zakres ubezpieczenia, koniecznie trzeba przyjrzeć się wyłączeniom i definicjom. Może się np. okazać, że ochrona ubezpieczeniowa obejmuje kredytobiorcę dopiero po 30 dniach od podpisania umowy, a nie od razu. Ponadto ubezpieczyciel może zobowiązać się do płacenia rat kredytu, jeżeli kredytobiorca straci pracę, ale tylko w przypadku, gdy zwolnienie nie nastąpi z winy kredytobiorcy. Spłacanie rat może się też zacząć dopiero po 60 dniach od utraty pracy.

Świadczenia, jakie nam przysługują, to opis tego, co uzyskamy od ubezpieczyciela w wyniku zajścia zdarzenia objętego ochroną. Warto zorientować się, co dokładnie nam przysługuje. W wyniku zwolnienia z pracy firma ubezpieczeniowa może np. pokryć maksymalnie sześć kolejnych rat, ale nie więcej. Trzeba również upewnić się, czy po śmierci kredytobiorcy zakład ubezpieczeniowy wypłaci bankowi kwotę zadłużenia brutto (tzn. wraz ze wszystkimi ewentualnymi opłatami).

Ubezpieczenie kredytu to ciekawy produkt, który zapewnia kredytobiorcy spokojny sen. Warto jednak przed podpisaniem umowy dokładnie zapoznać się z warunkami ubezpieczenia i ocenić, czy cena jest adekwatna do zakresu ochrony.

Jeżeli bank każe sobie słono płacić, ale w zamian daje niewiele, to lepiej zrezygnować z wykupienia ochrony lub przestudiować ofertę konkurencji.

11. Jak zmieni się opodatkowanie usług finansowych i ubezpieczeniowych

Banki i firmy ubezpieczeniowe świadczące usługi zwolnione z VAT nie mogą odzyskać podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług. Komisja Europejska planuje zmiany w tym zakresie. Czy rozwiążą one problem opodatkowania instytucji finansowych?

Zgodnie z polską ustawą o VAT, podatnikom przysługuje prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Regulacja ta stawia w niekorzystnej sytuacji podmioty, świadczące głównie usługi zwolnione z podatku, np. banki i firmy ubezpieczeniowe. Ponieważ nie mogą odzyskać VAT naliczonego, wpływa to bezpośrednio na podwyższenie kosztu świadczonych przez nie usług. Taką sytuację należy uznać za sprzeczną z zasadą neutralności VAT, zgodnie z którą podatek ten powinien być neutralny dla przedsiębiorców . Dlatego też już od dłuższego czasu była ona przedmiotem analiz KE.

Jednym z pomysłów na rozwiązanie problemów podmiotów świadczących usługi zwolnione z VAT jest wprowadzenie możliwości wyboru opodatkowania lub zwolnienia z podatku świadczonych usług finansowych i ubezpieczeniowych. Wprowadzenie opcjonalnego opodatkowania usług tego rodzaju umożliwia Dyrektywa 112/2006. Takie rozwiązanie wydaje się być korzystne zarówno dla banków, które uzyskałyby prawo do odliczania VAT naliczonego, jak i dla ich klientów instytucjonalnych, którzy także byliby uprawnieni do odliczania podatku zawartego w cenie usług oferowanych przez banki. Wprowadzenie takiej możliwości mogłoby także wpłynąć na zmniejszenie cen usług świadczonych przez instytucje finansowe. Jeżeli będą one uprawnione do odliczenia VAT, to podatek ten nie będzie podwyższał ceny usług. Pomimo korzyści niewiele państw zdecydowało się na wprowadzenie tego rozwiązania. Nie uwzględnia go m.in. polska ustawa o VAT. Z tego względu Komisja podjęła dalsze prace w tym zakresie, czego efektem jest planowana nowelizacja Dyrektywy 112/2006 i rozporządzenia Rady wprowadzającego przepisy wykonawcze do tej dyrektywy. Zgodnie z przedstawionym projektem, planowane jest obligatoryjne zobowiązanie państw członkowskich do wprowadzenia regulacji umożliwiających wybór opodatkowania lub zwolnienia z VAT usług tego rodzaju. Zmiany mają być wprowadzone do ustawodawstw państw Unii do 1 stycznia 2012 r., przy czym państwom członkowskim pozostawiono swobodę co do określenia zasad stosowania prawa wyboru w zależności od warunków krajowych. Z powyższego wynika, że także Polskę czeka nowelizacja ustawy VAT wprowadzająca opisane powyżej zmiany, wymuszone planowaną zmianą Dyrektywy 112/2006 przez Komisję Europejską.

Bibliografia:

1 . Portal internetowy, www.bankier.pl, www.gazetaprawna.pl;

2. J.,,Zbyt mało doświadczenia, Gazeta Ubezpieczeniowa 2002”;

3. Kukiełka J., Poniewierka D. „Ubezpieczenia finansowe,, Branta  Bydgoszcz - Warszawa 2003;

4. K. Gabryelczyk ,,Nowe usługi finansowe”;

5. Magdalena Swacha-Lech ,,Bankassurance sprzedaż produktów bankowo -     ubezpieczeniowych”;

6. Wydawnictwo: Polskie Ekonomiczne PWE ,,Kredyty i Gwarancje Bankowe”.

1


Wyszukiwarka