higiena, Kosmetologia, Higiena


Higiena jest nauką , która zajmuje się badaniem i obserwacją różnych czynników wpływających na stan zdrowia człowieka. Jest nauką o człowieku, jego zdrowiu, życiu w danym środowisku.

Nazwa higiena wywodzi się z greckiego słowa higienos co znaczy zdrowy lub od imienia bogini zdrowia Higiei. Termin higiena łączony jest ze zdrowiem. Zdrowie jest terminem nadrzędnym w stosunku do higieny.

Zdrowie według światowej organizacji zdrowia jest ot stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego, społecznego a nie wyłącznie brak choroby. Według Marcina Kacprzaka zdrowie to nie tylko brak choroby lub niedomagań, to także dobre samopoczucie oraz taki stopień przystosowania się biologicznego i społecznego jednostki jaki jest osiągalny w najkorzystniejszych dla nich warunkach.

Ojcem higieny jest Maks Pettenkofer. Przeprowadził on badania środowiskowe. Badał glebę, wodę, powietrze pod względem fizycznym, chemicznym i bakteriologicznym. Stworzył on podstawowe działy higieny.

Teofil Wisłocki - pierwszy wykładowca higieny w Akademii Medyko-hirurgicznej w Warszawie.

Józef Polak - założył polskie towarzystwo higieniczne

Stanisław Kopczyński - opracował pierwszy podręcznik higieny

Główne zadania higieny:

  1. analiza i ocena czynników środowiska zewnętrznego

  2. określenie ich wpływu na ustrój ludzki

  3. opracowanie wskazań dotyczących zmian w danym środowisku

  4. podanie sposobów negatywnych a wykorzystanie pozytywnych czynników wpływających na organizm ludzki

  5. rozszerzenie i usprawnienie możliwości adaptacyjnych człowieka

Higiena i jej działy ma za zadanie modyfikację czynników środowiska, ochronę zdrowia psychicznego, fizycznego oraz rozszerzenie i usprawnienie reakcji adaptacyjnych ustroju ludzkiego.

WODA jest niezbędna do życia ludzi, zwierząt, roślin. Woda jest źródłem składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania i rozwoju organizmu (jod, fluor). Woda służy do utrzymywania higieny ciała, otoczenia człowieka, do usuwania nieczystości, do celów gospodarczych, przemysłowych, ochronnych i rekreacyjnych. W pewnych przypadkach woda może być nośnikiem chorób zakaźnych (żółtaczka, cholera, dury) wirusów (zapalenie opon mózgowych). Mogą znajdować się w wodzie pasożyty ludzkie. Do związków szkodliwych zawartych w wodzie należą metale ciężkie: ołów, arsen.

Warunki jakie powinna spełniać woda:

  1. powinna być bezbarwna, klarowna, bez zapachu, o orzeźwiającym smaku

  2. temperatura od 7 do 11 stopni

  3. bez zanieczyszczeń fizycznych, chemicznych i bakteriobójczych

  4. w dostatecznej ilości i łatwo dostępna

  5. powinna być źródłem składników potrzebnych w odpowiednich ilościach

  6. chroniona i zabezpieczona przed możliwością zanieczyszczenia

oczyszczanie wody:

procesy samooczyszczania w wodzie zachodzą powoli, dlatego stosuje się sztuczne oczyszczanie (uzdatnianie):

podział wód:

  1. opadowe - nie nadają się do picia, najbardziej zanieczyszczone są pierwsze partie deszczu

  2. powierzchniowe - są to otwarte zbiorniki narażone na zanieczyszczenie, nie nadają się do picia. Jeżeli służą do picia to muszą być poddawane procesowi oczyszczania

  3. podziemne - dzieli się na:

zanieczyszczenie powietrza - jest ot wprowadzenie do powietrza substancji stałych, ciekłych lub gazowych w ilościach, które mogą oddziaływać szkodliwie na zdrowie człowieka, klimat, przyrodę, wodę, glebę.

Choroby: są to przewlekłe nieżyty dróg oddechowych, powodują wzmożoną produkcję śluzu i plwocinę, choroby oczu (zapalenie spojówek) reakcje alergiczne, tworzenie się nowotworów, zaburzenie pracy układu nerwowego, krążenia, nieprzyjemne odczuwanie smaku, zaburzenia trawienia.

Zanieczyszczenia pyłowe: najniebezpieczniejsze dla organizmu człowieka są małe cząsteczki pyłu o wielkości poniżej 10 mikrometrów. Cząsteczki o rozmiarach większych zostają zatrzymane w górnych drogach oddechowych i usuwane są podczas kichania i kaszlu. Drobne cząsteczki pyłu, które dostają się do pęcherzyków płucnych nie mogą być całkowicie z nich usunięte i powodują chorobę zwaną pylicą. Zapylenie powietrza w rejonach przemysłowych jest przyczyną chorób dróg oddechowych (zapalenie płuc, oskrzeli, gruźlica). Walka z zapyleniem w przestrzeniach otwartych polega na zmniejszeniu lub niewytwarzaniu pyłów w procesach wytwórczych i prawidłowej eksploatacji filtrów.

Zanieczyszczenia gazowe: główne zanieczyszczenie powietrza to: związki azotu, tlenki węgla, węglowodany.

Drobnoustroje w powietrzu: drobnoustroje unoszą się na cząsteczkach pyłu, kurzu, pary wodnej, z którymi modą przedostawać się do dróg oddechowych. Liczba drobnoustrojów w powietrzu może być różna jednak o wiele bardziej zanieczyszczone jest powietrze w pomieszczeniach zamkniętych. Szczególnie dużo drobnoustrojów znajduje się w pomieszczeniach w których przebywa osoba chora. W czasie głośnej rozmowy, kichania lub kasłania drobnoustroje z dróg oddechowych zostają rozpylone w odległości około2-3m. w pomieszczeniach zamkniętych mogą znajdować się zarazki błonicy, pylicy, odry, gruźlicy i grypy.

Drobnoustroje w glebie: w górnych warstwach gleby jest najwięcej bakterii, poza tym znajdują się robaki, pleśnie, grzyby, pierwotniaki i glony. Liczba ich zależy od zawartości składników i wilgotności gleby (im głębiej tym bakterii jest mniej). Gleba uprawiana nawozami naturalnymi zawiera ogromne ilości bakterii w warstwach powierzchniowych gleby. Bakterie chorobotwórcze mogą przebywać w glebie przez dłuższy czas, nawet przez kilka lat (laseczka tężca, zgorzeli gazowej, laseczka wąglika, pałeczka duru brzusznego i rzekomego, pałeczka czerwonki; salmonella żyje w glebie kilka dni). W przypadku zabrudzenie rany ziemią niebezpieczna jest laseczka tężca, zgorzeli gazowej i wąglika (stosuje się surowicę przeciwtężcową) . w glebie mogą być również jaja pasożytów: glista ludzka, owsiki, włosogłówki. Obecność jaj w glebie świadczy o zanieczyszczeniu gleby.

Warunkiem otwarcia gabinetu jest uzyskanie opinii sanitarnej (postanowienie) .

Wymogi sanitarno techniczne dla ponieszczeń:

Dezynfekcja - jest to zespół zabiegów i czynności mających na celu zlikwidowanie drobnoustrojów chorobotwórczych znajdujących się poza organizmem człowieka.

Podział dezynfekcji ze względu na rodzaj wykonywanych czynności:

podział ze względu na miejsce przeprowadzania dezynfekcji:

działanie środków dezynfekcyjnych w środowisku bakteryjnym polega na tym, że wnika on do wnętrza komórki bakteryjnej powodując jej obumieranie.

Skuteczność dezynfekcji zależy od:

w dezynfekcji znalazły zastosowanie środki dezynfekcyjne które spełniają następujące warunki:

  1. środki łatwo rozpuszczalne w wodzie

  2. posiadające dużą skuteczność działania w niskich temperaturach

  3. trwałe w przechowywaniu

  4. mające szeroki zakres działania

  5. nie niszczą dezynfekowanych przedmiotów

  6. mało toksyczne dla ludzi, otoczenie i zwierząt

  7. nie posiadające przykrego zapachu

  8. posiadające atest PZH

w zależności od budowy chemicznej środki dezynfekcyjne dzielimy na grupy:

  1. ALDEHYDY Aldesan - jako środek aktywny - aldehyd glutarowy, płyn prawie przezroczysty o nikłym zapachu, do każdego pojemnika dołączony jest aktywator. Po dodaniu aktywatora płyn ważny jest 14 dni. Właściwości aldehydów:

  1. ZWIĄZKI CHLOROWE właściwości: szeroki zakres działania; wady:

Chloramina - biały lub żółtawy proszek o silnym zapachu chloru, rozpuszczalny w wodzie. Stosuje się roztwory od 1% do 5%. Podchloryn sodu - do dezynfekcji wody, ścieków. Podchloryn wapnia - do dezynfekcji resztek pokarmowych, sanitariatów

  1. FENOLE przedstawicielem jest lizol - jest płynem ciemnobrunatnym lub czerwonym, łatwo rozpuszczalny w wodzie, charakteryzuje się przykrym zapachem

  2. Sole czwartorzędowych związków amonowych (sterinol, lanrosept)

  3. Chloroheksodyna (hibiton) 4 i 5 nie są stosowane w gabinetach kosmetycznych

  4. JODOFORY (jodyna, jodoseptan) służą do dezynfekcji skóry przy ranach pooperacyjnych

  5. Alkohole etylowe. Alkohol - preparat czynny bakteriobójczo od 60% do 90%; do dezynfekcji powierzchni od 70% do 80%. Według światowej organizacji zdrowia alkohol nie zabija wirusa HIV, stwarza osłonę biologiczną i pozostaje w postaci przetrwalnikowej.

W zakładach kosmetycznych należy stosować następujące środki dezynfekcyjne:

  1. do dezynfekcji narzędzi:

  1. do dezynfekcji rąk:

  1. urządzenie sanitarne:

  1. bielizna zakrwawiona - 1% chloramina T przez 2 godziny

  2. odpady (waciki, gaziki, rękawiczki, igły) - gromadzone w sztywnych, zamykanych przeznaczonych do tego celu pojemnikach, a następnie oddawane do utylizacji (spalanie)

Pożądane jest w gabinecie kosmetycznym po dezynfekcji stylizacja przyborów i narzędzi w autoklawach. Przechowywanie środków dezynfekcyjnych stężonych w szafkach zamkniętych z dala od źródła światła.

Roztwory należy sporządzać w rękawiczkach ochronnych, wymieniać w miarę zabrudzenia (codziennie lub częściej) i sporządzać według etykiety podanej przez producenta. Nie należy uzupełniać środka przez dolewanie świeżego roztworu. Płyn dezynfekcyjny musi znajdować się na stanowisku pracy, pojemnik szklany ze szczelną pokrywą, dostosowany wielkością do narzędzi. Oznakowany datą, nazwą i stężeniem. Przed wymianą płynu pojemnik należy umyć, wyparzyć i wypełnić świeżym roztworem. Po każdej klientce stanowisko pracy powinno być posprzątane.

Sterylizacja - (wyjałowienie) jest to postępowanie mające na celu zniszczenie wszystkich drobnoustrojów włącznie z ich formami przetrwalnikowymi (zarodnikami). Sterylizacji dokonuje się w autoklawach, czynnik sterylizujący jest to para wodna znajdująca się pod zwiększonym ciśnieniem.

Sanityzacja - jest to zmniejszenie liczby drobnoustrojów

Dezynsekcja - jest to postępowanie mające na celu zwalczanie owadów i innych stawonogów

Deratyzacja - jest to postępowanie mające na celu zwalczanie gryzoni a przede wszystkim szczurów



Wyszukiwarka