METODYKA NAUCZANIA EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ., Dokumenty do szkoły, przedszkola; inne, wykłady i ćwiczenia


METODYKA NAUCZANIA EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ.

Egzamin pisemny - 3 pytania;

3 pytanie dotyczyć będzie literatury - 5 książek oraz pięć własnych artykułów z literatury najnowszej;

WYKŁAD

„Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla 6 - letnich szkół podstawowych i gimnazjów”

3 kategorie celów i zadań:

I szkoła zapewnia - nauka poprawnego wypowiadania się, pisania i czytania, poznawanie wymaganych pojęć - aby móc dalej się kształcić, dochodzenie do rozumienia, a nie pamięciowej nauki, dostrzeganie związków, poznawanie dziedzictwa kultury i poznawanie rozwoju;

II umiejętności kluczowe - planowanie, organizowanie i ocenianie własnej nauki, przyjmowanie za nią coraz większej odpowiedzialności, skuteczne porozumiewanie się w różnych sytuacjach, efektywne współdziałanie w grupie, budowanie więzi międzyludzkich, rozwiązywanie problemów, poszukiwanie, porządkowanie i wyszukiwanie informacji z różnych źródeł, efektywne posługiwanie się technologią informacyjną;

III cele do których mamy dążyć - wspierać rodziców, dzieci mają rozwijać dociekliwość poznawczą, mają samodzielnie dążyć do dobra i odpowiedzialności za siebie i innych, dążyć na drodze rzetelnej pracy do znalezienia swojego miejsca w świecie;

www.men.gov.pl - z dnia 22.09.2008 rok;

Uczenie się przez działanie.

„Ruch Nowego Wychowania” - przełom XIX wieku - dziecko jest najważniejsze.

CEL

PODMIOT PRZEDMIOT

ŚRODKI METODY

WARUNKI REZULTATY

Fazy działania:

  1. faza preparacyjna (przygotowawcza) - uczeń powinien mieć możliwość uczestniczenia w tej fazie, aby uczyć się poprzez działanie, pojawia się samokontrola ucznia (twórca, użytkownik i wykonawca zadania naukowego - i uczeń i nauczyciel;

  2. faza realizacyjna;

  3. faza kontrolno oceniająca - cel staje się rezultatem; rezultat to wiedza uczniów - wiedza programowa; pojawia się wiedza nauczyciela o uczniu;

0x01 graphic

ĆWICZENIA

DOJRZAŁOŚĆ SZKOLNA:

dziecko dojrzale do podjęcia nauki szkolnej to takie, które:

  1. jest dostatecznie rozwinięte fizycznie i ruchowo zwłaszcza w zakresie precyzyjnych ruchów rąk i palców;

  2. posiada dobrą orientację w otoczeniu oraz określony zasób wiedzy ogólnej o świecie;

  3. posiada na tyle rozwinięte zdolności komunikacyjne aby móc porozumiewać cię w sposób zrozumiały dla rozmówcy zarówno dorosłego jak i rówieśnika;

  4. potrafi działać intencjonalnie (celowo) podejmuje celowe czynności i wykonuje je do końca;

  5. jest uspołecznione w stopniu pozwalającym na zgodne i przyjazne współdziałanie z rówieśnikami, liczenie się z chęciami i życzeniami innych oraz wykonywanie poleceń kierowanych przez dorosłych do całej grupy dzieci;

  6. jest na tyle dojrzałe emocjonalnie, aby rozstać się z matką na czas pobytu w szkole oraz kontrolować doświadczane emocje nie uzewnętrzniając ich w sposób gwałtowny;

ZADANIE:

W. Kojs „Działanie jako kategoria dydaktyczna.”

ZADANIE DYDAKTYCZNE:

TWÓRCA ZADANIA DYDTAKTYCZNEGO.

UŻYTKOWNIK ZADANIA DYDAKTYCZNEGO.

WYKONAWCA ZADANIA DYDAKTYCZNEGO.

Zadanie jest tworem językowym, a więc tworem celowym, który ma swego twórcę. Jest to polecenie lub pytanie.

Powstaje w określonym działaniu (myśleniu) aby jako wynik (czyli zadanie dydaktyczne) mogło być wykorzystane w innym działaniu.

UŻYTKOWNIK - ZLECA;

WYKONAWCA WYKONUJE;

NAUCZYCIEL

UCZEŃ

T

U

W

T

U

W

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

30 listopad - praca zaliczeniowa;

„W jaki sposób aktywizować uczniów do swobodnego wypowiadania się”

WYKŁAD

PODMIOTOWOŚĆ UCZNIÓW.

  1. W. Okoń - kształcenie - strona rzeczowa (obiektywna) związana z poznawaniem przez ucznia świata obiektywnego, nabywaniem sprawności aby ten świat kształtować. Podmiotowa (osobowościowa) - poznanie siebie, kształtowanie motywacji i zachowań.

  1. J. Kozielecki (88 rok); 5 tez stanowiących wizję człowieka innowacyjnego:

  1. Kujawiński:

Mówi on o aktywności edukacji automotywowanej, autorealizowana według własnych pomysłów i dobranych środków dydaktycznych i samokontrolowana i samooceniana według własnych wartości i standardów.

  1. Puślecki:

Podmiotowość uczniów - edukacja oparta na zainteresowaniach dzieci z możliwością ich wpływu na bieg zdarzeń z odpowiedzialnością za swoje zachowanie ale i za rezultaty własnej pracy, - wola i chęć uczenia - aby uczeń mógł być podmiotem;

  1. Nijaki - kiedy uczeń odczuwa podmiotowość?

  1. Dąbrowska i Wojciech Charlak - podmiot to człowiek poznający, działający i przeżywający - musi sprawować kontrolę poznawczą;

  1. Radziewicz - co sprawia podmiotowość?

Te cechy są również cechami koncepcji wychowawczych m.in.: C. Freneta.

  1. Lista cech podmiotowości - podsumowanie:

METODY, ZASADY I ŚRODKI DYDAKTYCZNE.

Typologia metod według W. Okonia:

  1. Metody asymilacji wiedzy - pogadanka, dyskusja, wykład, praca z książką;

  2. Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy - (twórcza aktywność dziecka) - klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, metoda sytuacyjna, giełda pomysłów, mikronauczanie, gry dydaktyczne (zabawy inscenizacyjne, inscenizacje o charakterze realnym, gry symulacyjne)

  3. Metody waloryzacyjne - impresyjne, ekspresyjne;

  4. metody praktyczne - ćwiczebne, realizacja zadań twórczych;

Cztery drogi i strategia kształcenia wg W. Okonia:

DROGI UCZENIA SIĘ

STRATEGIA

CZYNNOŚCI

NAUCZYCIELA

CZYNNOŚCI

UCZNIA

METODY

NAUCZANIA

Uczenie się przez przyswajanie

A

Podawanie lub udostępnianie

Przyswajanie gotowej wiedzy

Metody słowne, niektóre oglądowe

Uczenie się przez odkrywanie

P

Kierowanie procesem rozwiązywania problemów

Rozwiązywanie zadań, dokonywanie odkryć, zdobywanie wiedzy,

Metoda problemowa, gry dydaktyczne i symulacyjne, metoda zadaniowa;

Uczenie się przez przeżywanie

E

Eksponowanie wartości moralnych i estetycznych

Poznawanie wartości, ich przezywanie, dokonywanie oceny

Waloryzacyjne

Uczenie się przez działanie

O

Organizowanie działań praktycznych

Działania przeobrażające rzeczywistość

Praktyczne - operacyjne;

Metody nauczania - Cz. Kupisiewicza - 1994;

  1. Oparte na obserwacji (oglądowe) i pomiarze:

  1. Oparte na posługiwaniu się słowem:

  1. Oparte na działalności praktycznej uczniów:

  1. Metody gier dydaktycznych;

Metody edukacji wczesnoszkolnej - J. Kujawiński - 1995:

METODY EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ

NAUCZANIA

WSPIERANIA

PODAJĄCE

NIEPODAJĄCE

PODAJĄCE

NIEPODAJĄCE

HEURYSTYCZNE

OPERATYWNE

HEURYSTYCZNE

OPERATYWNE

Metody i formy edukacji i samoedukacji - J. Kujawiński - 1997:

METODY

Edukacji

Samoedukacji

Nauczania

Wspierania

Uczenia się częściowo samodzielnego głównie na lekcjach;

Uczenia się całkowicie samodzielnego głównie poza lekcjami, zwłaszcza w domu

Formy edukacji

Formy edukacji

Pracy uczniów pod kierunkiem nauczyciela

Współdziałania partnerskiego

Działalności indywidualnej ucznia głównie na lekcji

Działalności indywidualnej ucznia głównie poza lekcjami, zwłaszcza w domu;

Nauczyciela z uczniami

Uczniów ze sobą;

Techniczne środki dydaktyczne:

  1. wzrokowe - projekcja statyczna, projekcja dynamiczna;

  2. słuchowe - nagrania, audycje;

  3. wzrokowo - słuchowe - obraz na ekranie, a dźwięk przez głośnik, obrazy ultradźwiękowe;

  4. automatyzujące - komputer;

R. Więckowski - 1993:

ŚRODKI DYDAKTYCZNE

TECHNICZNE

KONWENCJONALNE

Słuchowe

Wzrokowe

Wzrokowo - słuchowe

Podręczniki

Pomoce graficzne

Modele

Okazy naturalne

Audycje radiowe

Przezrocza; film niemy, programy komputerowe;

Film dźwiękowy, audycje telewizyjne, nagrania magnetowidowe,

ĆWICZENIA

WARTOŚCI W PROGRAMACH NAUCZANIA.

Źródła stanowienia celu:

  1. uniwersalny system wartości;

  2. potrzeby i zainteresowania dzieci;

  3. nauka społeczna kościoła;

  4. ideologia;

Podział wartości wg M. Gołaszewskiej:

  1. wartości poznawcze - prawda, poznanie, wiedza;

  2. wartości moralne - dobro, uczciwość, sprawiedliwość;

  3. wartości estetyczne - piękno, wzniosłość, tragizm;

  4. wartości osobowe - zdolności, tendencje rozwojowe;

  5. wartości społeczne - patriotyzm, solidarność, praworządność;

  6. wartości witalne - siła, odwaga, równowaga psychiczna, zdrowie;

ad.1.) pomysłowość, samodzielność, dokładność, systematyczność, aktywność badawcza, świadomość działania;

ad.2.) zwroty grzecznościowe, wrażliwość na potrzeby innych, szacunek dla innych, przyjaźń, pomoc słabszym i zwierzętom;

ad.3.) uroda krajobrazu, wrażliwość słuchowa, bogactwo utworów poetyckich, plastycznych;

ad.4.) staranność, troska o własny rozwój, obowiązkowość, odporność na stres, wytrwałość w pokonywaniu trudności;

ad.5.) kultura wypowiedzi, współpraca i współdziałanie, akceptacja innych, poczucie tożsamości, przywiązanie do tradycji i zwyczajów;

ad.6.) troska o własne zdrowie, odpowiedzialność za środowisko; higiena, własne bezpieczenstwo, bezpieczne zachowanie na drodze;

W programach edukacji wczesnoszkolnej odczytuje się najwięcej wartości poznawczych, następnie witalnych i społecznych. Wyraźnie kształtuje się przekaz wartości estetycznych. W mniejszym stopniu wykreowane zostały natomiast wartości moralne i osobowe.

FUNKCJE JĘZYKA:

FUNKCJA

OPIS

1. referencyjna

Dotyczy sposobu przedmiotu wypowiedzi, językoznawcy posługują się zamiennie pojęciem funkcji informatywnej; (OPIS)

2. performatywna

Dotyczy użycia języka, w którym ustanowione są pewne fakty lub związki poprzez takie właśnie użycie (USTALANIE FAKTÓW)

3. emotywna

Dotyczy wyrażania emocji, daje upust uczuciom w estetyce - ekspresywna (EMOCJE)

4. wolitywna

Inaczej impresywna. Wyraża dążność, służy powodowaniu pożądanych zachowań, zróżnicowana w zakresie siły i rodzaju zawartego w powiedzeniu, apelu. (WPŁYWAMY NA KOGOŚ);

5. fatyczna

Ma na celu utrzymanie kontaktu pomiędzy mówiącymi, akcentuje typy powiązań w dialogu; (NAWIĄZANIE I UTRZYMANIE KONTAKTU);

6. poetycka

Nadawca, autor tekstu zaskakuje, zachwyca, rozśmiesza, oryginalnie zestawia słowa i wyrażenia; funkcja komunikacyjna jako nadrzędna ma charakter subiektywny, stanowi propozycję;

7. metajęzykowa

Rodzaj językowego prawodawstwa, jej wyodrębnienie pozwala ustalać związki i układy hierarchiczne pomiędzy słowami. Brak zrozumienia metajęzykowych aspektów wypowiedzi może powodować chaos w myśleniu i działaniu.



Wyszukiwarka