CHLOREK OLOWIU(II), BHP KARTA CHARAKTERYSTYKI SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ


1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI

Nazwa produktu: Chlorek ołowiu(II) [chlorek ołowiawy]

Wzór konstytucyjny: PbCl2

Wzór sumaryczny: Cl2Pb

Producent:

Dostawca:

Użytkownik:

Telefon awaryjny: (042) 631 47 24 (informacja toksykologiczna w Polsce)

2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH

Składnik stwarzający zagrożenie:

Nazwa chemiczna

% wag.

Nr CAS

Nr EINECS

Symbol ostrzegawczy

Symbole zagrożenia (R)

chlorek ołowiu(II)

100

7758-95-4

231-845-5

T

61-20/22-33

3. IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

Substancja niebezpieczna w myśl dyrektywy 1999/45/EEG.

Zagrożenie pożarowe: Substancja niepalna, niestwarzająca zagrożenia pożarowego.

Zagrożenie toksykologiczne: Chlorek ołowiu(II) jest substancją toksyczną. Mutagenny.

Zagrożenie ekotoksykologiczne: Chlorek ołowiu(II) w sposób trwały zanieczyszcza wszelkie elementy środowiska naturalnego.

4. PIERWSZA POMOC

Uwaga: W pierwszej kolejności należy wyprowadzić poszkodowaną osobę ze skażonego chlorkiem ołowiu(II) środowiska. Ułożyć na lewym boku z głową skierowaną w dół. Nie wolno stosować oddychania metodą „usta-usta” z powodu zagrożenia ratownika.

Zatrucie inhalacyjne:

1.

Zapewnić dopływ świeżego powietrza.

Ułożyć poszkodowaną osobę w pozycji półleżącej.

Jak najszybciej zapewnić pomoc medyczną.

Zatrucie doustne:

1.

Podawać doustnie 10% roztwór tiosiarczanu sodu lub 10% roztwór siarczanu magnezu oraz mleko, świeże białko, roztwór albuminy. (W ramach procesu leczenia jest wskazane spożywanie dużej ilości tartych owoców, surowej wątroby i stosowanie kąpieli siarkowych z domieszką tiosiarczanu sodu).

2.

Do chwili odtransportowania do szpitala choremu zapewnić spokój, leżenie i ciepło.

Skażenie oczu:

1.

Przemyć skażone oczy większą ilością letniej wody przez 15 minut, przy wywiniętych powiekach.

2.

Zapewnić pomoc okulisty.

Skażenie skóry:

1.

Zdjąć skażone ubranie. Oczyścić mechanicznie skażoną skórę (ratujący musi być stosownie zabezpieczony ochronami osobistymi), przemyć dużą ilością wody, a następnie wodą z łagodnym mydłem. Zapewnić pomoc medyczną. W przypadku gdy podrażnienie skóry nie mija, skonsultować się z lekarzem dermatologiem.

5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU

Szczególne zagrożenia:

Substancja niepalna. W ogniu wydzielają się toksyczne gazy, pary i dymy.

Środki gaśnicze:

Zgodne z naturą pożaru sąsiednich obiektów.

Zalecenia szczegółowe:

Nie dopuścić do skażenia chlorkiem ołowiu(II) kanalizacji.

6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA

Zalecenia ogólne:

W przypadku wydostania się chlorku ołowiu(II) do środowiska, skażony teren należy wyizolować z otoczenia, a poza jego obręb wyprowadzić osoby postronne. W pierwszej kolejności odciąć źródło skażenia środowiska. W razie potrzeby wezwać ekipy ratownicze. Chronić źródła wody oraz kanalizację. W czasie działań oczyszczających unikać wzbijania się pyłu.

Środki ochrony osobistej:

Unikać kontaktu z uwolnionym chlorkiem ołowiu(II). Stosować ubrania ochronne z tkanin zwartych, rękawice ochronne, okulary ochronne w szczelnej obudowie, ochrony dróg oddechowych przed pyłami. Należy pamiętać o ograniczonym czasie działania ochronnego filtrów cząsteczkowych (filtr cząsteczkowy oznaczony kolorem białym i symbolem P2).

Zalecenia szczegółowe:

Starać się odciąć źródło skażenia środowiska (uszczelnić uszkodzone opakowanie i umieścić w opakowaniu awaryjnym).

Zabezpieczenie środowiska:

Chronić źródła wody oraz kanalizację. W czasie działań oczyszczających unikać wzbijania się pyłu. W przypadku skażenia wód powiadomić odpowiednie władze. Skażony grunt podlega wymianie.

Metody utylizacji:

Unieszkodliwianie na drodze chemicznej - zgodnie z wymogami Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 października 1998 r.

7. OBCHODZENIE SIĘ Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE

Zapobieganie zatruciom:

Podczas stosowania chlorku ołowiu(II) nie jeść, nie pić, unikać kontaktów z ołowiem i pyłami ołowiu, unikać wdychania par i aerozoli, przestrzegać zasad higieny osobistej, stosować odzież i sprzęt ochrony osobistej, pracować w wentylowanym pomieszczeniu. Przechowywać w zamknięciu, poza zasięgiem dzieci.

Zapobieganie pożarom/wybuchom:

Substancja niepalna. Nie wymaga szczególnego trybu postępowania w tym zakresie.

Magazynowani:

Chlorek ołowiu(II) przechowywany jest w czystych, suchych pomieszczeniach zamkniętych, przeznaczonych dla substancji toksycznych, w temperaturze 5-15oC i wilgotności 20-60%, w naczyniach szklanych i z tworzywa sztucznego oraz w workach plastikowych lub wielowarstwowych papierowych pakowanych w bębny metalowe, bębny drewniane, skrzynie drewniane.

Zasady magazynowania określa norma PN-89/C-81400.

Metody postępowania

z odpadami:

Za odpad można uznać chlorek ołowiu(II), który w żadnej postaci nie nadaje się do zagospodarowania. Odpadowy chlorek ołowiu(II) odstawiany jest do wskazanego przez służbę ochrony środowiska miejsca, celem utylizacji.

8. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Rozwiązania techniczne: Ogólne -niezbędne do prawidłowego przewozu, magazynowania i stosowania chlorku ołowiu(II). Sprawna wentylacja.

Ochrony osobiste:

Ręce:

Rękawice z tworzywa powlekanego.

Oczy:

Okulary ochronne w szczelnej obudowie.

Drogi oddechowe:

Ochrony dróg oddechowych w przypadku pracy w atmosferze z pyłami chlorku ołowiu(II) (z filtrem cząsteczkowym oznaczonym kolorem białym i symbolem P2).

Skóra i ciało:

Ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne.

Ochrony zbiorowe:

Wentylacja na stanowiskach pracy w obiektach zamkniętych. Zdroiki w pobliżu stanowisk pracy.

Inne informacje:

Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Zanieczyszczone ubranie wymienić. Po pracy wymyć powierzchnię ciała oraz oczyścić ochrony osobiste. Nie jeść, nie pić, nie palić, nie zażywać leków podczas pracy.

Zapobieganie zagrożeniom: Tam, gdzie występuje możliwość pojawienia się niebezpiecznych stężeń pyłów chlorku ołowiu(II), wprowadzić zraszanie rozproszoną wodą.

Najwyższe dopuszczalne stężenie ołowiu i jego związków w Polsce:

Nazwa chemiczna

NDS (mg/m3)

DSB (mg/l)

ołów i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na ołów)

0,05

0,6

Rozwiązania techniczne: Stosowanie się do rygorów bezpiecznej pracy (ochrony osobiste, wentylacja wyciągowa, brak możliwości skażenia kanalizacji i otaczającego środowiska). Przesypywanie do mniejszych naczyń szuflą lub łopatką (nigdy ręką).

Metody oceny narażenia

Metody oceny narażenia opierają się na laboratoryjnym oznaczaniu zawartości chlorku ołowiu(II) na stanowisku pracy. Zalecane są metody chromatografii gazowej.

Metody oceny narażenia w środowisku pracy: analiza chromatograficzna (gazowa) powietrza pobranego w środowisku pracy oraz materiału biologicznego (włosy, mocz).

METODY OCENY NARAŻENIA W ŚRODOWISKU PRACY

PN-86/Z-04050.01 - Ochrona czystości powietrza. Przyrządy i zestawy do pobierania próbek. Postanowienia ogólne.

PN-89/Z-04008.07 - Ochrona czystości powietrza. Pobieranie próbek. Postanowienia ogólne. Zasady pobierania próbek w środowisku pracy i interpretacja wyników.

Ocena narażenia: Zgodnie z normami polskimi dotyczącymi chlorku ołowiu(II).

9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE

9.1

Masa cząsteczkowa: 278,12 g/mol.

9.2

Postać fizyczna, barwa, zapach: W warunkach normalnych chlorek ołowiu(II) jest ciałem stałym barwy białej.

9.3

Temperatura topnienia: 501oC

9.4

Temperatura wrzenia: 950oC

9.5

Gęstość w 25oC: 5,85 g/cm3

9.6

Prężność par w 50oC: 0,002 mbar

9.7

Rozpuszczalność w wodzie: Chlorek ołowiu(II) słabo rozpuszcza się w wodzie i alkoholu. W temperaturze 0oC rozpuszcza się 6,73 mg, a w temperaturze 100oC 33,4 mg chlorku ołowiu(II). Bardzo trudno rozpuszcza się w kwasie solnym i amoniaku.

9.8

Zagrożenie wód: Bardzo duże.

9.9

Inne: Chlorek ołowiu(II) znalazł zastosowanie przy spawaniu ołowiu oraz w przemyśle szklarskim i ceramicznym.

10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ

Reaktywność i stabilność:

W warunkach normalnych chlorek ołowiu(II) jest chemicznie stabilny.

Właściwości korozyjne:

Brak

11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE

Drogi narażenia człowieka: Wdychanie pyłów, spożycie, kontakt pyłu z oczami i skórą.

Informacja ogólna: Chlorek ołowiu(II) jest substancją toksyczną. W szczególności może powodować uszkodzenie nerek. Po narażeniu kumuluje się w ustroju. Może działać szkodliwie na płód.

Ocena działania rakotwórczego:

IARC - ołów i nieorganiczne związki ołowiu:

dowód działania u zwierząt doświadczalnych - wystarczający,

dowód działania u ludzi - niewystarczający.

Ocena ogólna - czynnik przypuszczalnie rakotwórczy u ludzi (grupa 2B).

Umiejscowienie lub rodzaj nowotworów: układ trawienny i układ oddechowy (dowód niewystarczający).

Zatrucia ostre ołowiem: Zatrucia ostre chlorkiem ołowiu(II) należą do rzadkości. Spotykane są wśród robotników przemysłowych. Mogą także występować jako skutek działania par chlorku ołowiu(II) w dużych stężeniach. Zatrucia te polegają głównie na zmianach w ośrodkowym układzie nerwowym.

Zatrucia przewlekłe ołowiem: Zatrucia przewlekłe chlorkiem ołowiu(II) poprzedzane są okresem wchłaniania chlorku ołowiu(II) - tzw. „nosicielstwem ołowiu”. Obejmuje on szereg charakterystycznych objawów, które mogą występować pojedynczo lub łącznie i są uważane za przejaw krążenia ołowiu w organizmie. Najczęściej spotykane są następujące zespoły objawów zatrucia ołowiem:

- kolka ołowiowa polegająca na kurczach mięśni gładkich jelita. Ulegają one skurczom tonicznym, którym towarzyszą silny ból, obfite poty, bladość i zatrzymanie stolca. Mogą również wystąpić wymioty. Tętno jest zwolnione, wzrasta ciśnienie krwi. Napad kolki ołowiowej poprzedza zwykle dłuższe zaparcie stolca, słodkawy smak w ustach i brak łaknienia,

- niedokrwistość ołowiczna może występować samodzielnie lub towarzyszyć innym objawom zatrucia. Jest to niedokrwistość niedobarwliwa, ze wskaźnikiem mniejszym od jedności. Liczba czerwonych krwinek spada do około 3.000.000, a zawartość hemoglobiny do 60%,

- ołowiczne porażenie prostowników, jednym z objawów jest osłabienie prostowników wskutek zmian w ubarwieniu mięśni wyprostowanych przedramienia. Niedowładem, a później porażeniem, jest ogarnięty niemal wyłącznie nerw promieniowy górnych kończyn, rzadziej dolnych. Stanom tym nie towarzyszą bóle ani zaburzenia czuciowe. Po pewnym czasie następuje zanik mięśni.

12. INFORMACJE EKOLOGICZNE

Działanie na organizmy wskaźnikowe:

Ryby: W bardzo miękkich wodach związki ołowiu działają na ryby silnie toksycznie. Podczas retencjonowania wód powierzchniowych, pozostających pod wpływem wód dołowych - o zawartości 0,1 do 0,4 mg/dm3 Pb - wyginęły różanki, cierniki i pstrągi. Jak wykazały doświadczenia z błękitnoskrzelym okoniem (Lepomis macrochirus), zawarty w paliwach jako środek antystukowy czteroetylek ołowiu o stężeniu do 0,2 mg/dm3 nie jest jeszcze szkodliwy. Po 48 godzinach oddziaływania stężenie śmiertelne wynosi średnio 1,4mg/dm3.

Rośliny: Na chlorek ołowiu(II) rośliny były jeszcze bardziej wrażliwe. Ołów opóźnia rozrost korzeni i wywołuje wyraźne ograniczenie oddychania. Nie działa tak szkodliwie jak sole cynkowe. Szkodliwe skutki zależą od gatunku rośliny, własności gleby i postaci związku ołowiu. Większe szkody występują przypuszczalnie w glebach kwaśnych, mniejsze w obojętnych lub alkalicznych.

Mikroorganizmy: Mikroorganizmy uczestniczące w tlenowym rozkładzie substancji organicznych wykazują objawy zatrucia, jeżeli stężenie ołowiu wynosi bądź przekracza 0,1 mg/dm3. Toksyczne działanie na Flagellata i Infusoria rozpoczyna się przy 0,5 do 1,0 mg/dm3, zaś na inne bakterie przy 1,0 mg/dm3.

Stopień zagrożenia wód: Skrajny.

13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI PRODUKTU I POZOSTAŁOŚCIAMI

Metody unieszkodliwiania:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Zawartość opakowania wg:

rodzaju 06 04 05 - odpady zawierające inne metale ciężkie.

Sposób likwidacji A1(A3): „Procesy spalania odpadów niebezpiecznych nie zawierających związków chlorowcoorganicznych..., w obrotowych piecach do produkcji cementu lub wapna” (po rozładowaniu opakowań).

Opakowania wg:

rodzaju 15 01 02 - opakowania z tworzyw sztucznych,

rodzaju 15 01 04 - opakowania metalowe,

rodzaju 15 01 07 - opakowania ze szkła.

14. INFORMACJE O TRANSPORCIE

14.1

Numer ONZ:

2291

14.2

Klasa RID/ADR/IMO:

6.1

14.3

Grupa pakowania:

III

14.4

Numer rozpoznawczy zagrożenia:

60

14.5

Numer indeksowy (EC):

082-001-00-6

14.6

Symbole niebezpieczeństwa (R):

61-20/22-33

14.7

Symbole bezpieczeństwa (S):

45-53

14.8

Nalepka ostrzegawcza wg ADR/RID Nr 6:

0x01 graphic

15. INFORMACJ DOTYCZĄCE UREGULOWAŃ PRAWNYCH

Kartę wykonano zgodnie z:

Na etykietach należy umieścić następujące informacje:

0x08 graphic

Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:

Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:

„Substancja toksyczna.”

Symbole zagrożenia

R 20/22

Działa szkodliwie w przypadku narażenia drogą oddechową i po spożyciu.

R 33

Niebezpieczeństwo kumulacji w ustroju.

R 61

Może działać szkodliwie na nie narodzony płód.

Symbole bezpieczeństwa

S 45

W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - jeżeli to możliwe, pokaż etykietę.

S 53

Unikać narażenia - przed użyciem zapoznać się z instrukcją.

16. INNE INFORMACJE

  1. Chemiczne określenie produktu:

Chlorek ołowiu(II)

16.2 Znaczenie symboli:

Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych

T

Substancja szkodliwa.

Numer rozpoznawczy zagrożenia

60

Materiał trujący.

Znaczenie oznaczeń transportowych

Klasa RID/ADR: 6.1-III

Materiał trujący - mniej niebezpieczny.

Numer ONZ: 2291

Związki ołowiu rozpuszczalne, i.n.o.

Uwaga: Użytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów prawa krajowego. Informacje zawarte w powyższej karcie stanowią opis wymogów bezpieczeństwa użytkowania substancji. Użytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do konkretnych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy użytkownika. Karta charakterystyki nie może być traktowana jako gwarancja właściwości substancji.

* * * * *

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dnia 3 lipca 2002 r., PN-ISO 11014-1 i Dyrektywą 91/155/EEC

KARTA CHARAKTERYSTYKI NIEBEZPIECZNEJ SUBSTANCJI

Wydanie: I

Data wydania: 10.12.02

Strona/stron 8/7

Nazwa:

CHLOREK OŁOWIU(II)

8

Chlorek ołowiu(II)


Wyszukiwarka