Krioterapia (z stgr. ???? krýos - zimny + stgr. ???????? therapeía - leczenie) - w medycynie, forma zimnolecznictwa z zastosowaniem temperatur poniżej 0 °C.Wyróżnia się krioterapię miejscową (zwaną inaczej kriodestrukcją) oraz krioterapię ogólną.
Krioterapia miejscowa[edytuj]
Zestaw do krioterapii miejscowej z użyciem par ciekłego azotu.
Krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu przy pomocy specjalnego aplikatora bardzo niskiej temperatury, która dostarczana jest do miejsca zmienionego chorobowo. Zabieg zamrażania i rozmrażania powtarza się w jednym cyklu kilkakrotnie. Doprowadza to do zamarzania zawartości komórek, pękania błon biologicznych i w konsekwencji destrukcji tkanki. Krioterapia miejscowa stosowana jest do leczenia:
zmian skórnych łagodnych i złośliwych (np. brodawki skórne, choroba Bowena)
zmian powstałych na błonach śluzowych (np. leukoplakia, pachydermia, kłykciny kończyste)
destrukcji zmian łagodnych i nowotworowych w obrębie jamy brzusznej, zwłaszcza wątroby (np. naczyniak)
Krioterapia ogólna[edytuj]
Krioterapia ogólna polega na poddaniu całego ciała przez krótki czas (do 3 minut) działaniu bardzo niskich temperatur (od -160 do -100 °C). W odróżnieniu od krioterapii miejscowej, prawidłowo stosowana krioterapia ogólna nie niszczy tkanek. Zabieg ten jest również nazywany kriostymulacją, ponieważ celem zabiegu jest dostarczenie organizmowi stresu fizjologicznego.
Literatura potwierdzająca skuteczność krioterapii w leczeniu konkretnych schorzeń jest skąpa. Podczas badań nad skutecznością krioterapii w leczeniu zapalnych chorób reumatycznych 20% pacjentów było zmuszonych przerwać zabiegi z powodu niepożądanych efektów ubocznych.
Metody[edytuj]
krioablacja
kriokoagulacja
Wskazania[edytuj]
Krioterapię można stosować m.in. w takich przypadkach jak:
zapalenia stawów (reumatoidalne, młodzieńcze przewlekłe, reaktywne, łuszczycowe, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)
zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym (np. dna moczanowa)
przewlekłe zapalenie kręgosłupa szyjnego
zespół bolesnego barku
zapalenie okołostawowe ścięgien, torebki stawowej i mięśni
zespół fibromialgii (choroby reumatyczne tkanek miękkich)
zwichnięcie i skręcenie urazowe stawów
uszkodzenie łąkotki
naderwanie ścięgien i mięśni
zwalczanie przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza)
zwalczanie odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej
ostre i zadawnione urazy sportowe i pooperacyjne oraz dla odnowy biologicznej
u przemęczonych fizycznie i psychicznie osób dorosłych
u sportowców wyczynowych
zespoły bólu mięśniowo-powięziowego
Przeciwwskazania[edytuj]
krioglobulinemia
kriofibrynogemia
agammaglobulinemia
nocna napadowa hemoglobinuria
ropno-zgorzelinowe zmiany na skórze
neuropatie układu współczulnego
Niedoczynność tarczycy
znaczna niedokrwistość
stosowanie niektórych leków (neuroleptyki, alkohol)
wyniszczenie i wychłodzenie organizmu
schorzenia mięśnia sercowego lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia
przecieki żylno-tętnicze w płucach
ciężkie postacie dusznicy bolesnej wysiłkowej i dusznicy bolesnej spontanicznej
różnego pochodzenia ostre schorzenia dróg oddechowych
miejscowe zaburzenia ukrwienia
zaawansowana miażdżyca
choroba nowotworowa
zespół Prinzmetala
obecność miejscowych odmrożeń
uszkodzenia skóry
nadciśnienie tętnicze znacznego stopnia
klaustrofobia
wiek powyżej 65 lat
zaburzenia rytmu serca przy jego częstości wyższej od 100/min.
przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych
pokrzywka na zimno
zespół Raynauda
ZASADY DAWKOWANIA W ZABIEGACH FIZYKOTERAPEUTYCZNYC
W zabiegach fizykoterapeutycznych niezmiernie istotnym elementem metodyki jest dawkowanie. Dotyczy to dawki pojedynczego zabiegu dawki serii zabiegowej, czyli: ilości zabiegów w serii, częstości ich stosowania oraz stopniowego wprowadzania dawki. Serie w fizykoterapii najczęściej rozpisywane są na 10 zabiegów wykonywanych codziennie przez dwa tygodnie z przerwą weekendową. Taki sposób wyklucza dostosowanie wielkości i częstości działania bodźca do okresu chorobowego.
W stanach ostrych i wczesnych bodźce powinny być stosowane częściej, ale ich nasilenie powinno być niewielkie.
W stanach późniejszych i przewlekłych, aby wywołać pożądaną rekcje, należy użyć większych natężeń, ale zabiegi wykonywać rzadziej.
W każdym wypadku należy kierować się regułą Arndta- Schultza, która mówi, że:
bodźce słabe jedynie podtrzymują procesy życiowe organizmu
bodźce średnie usprawniają funkcje życiowe organizmu
bodźce silne działają niekorzystnie, hamują funkcje życiowe organizmu, wywołują odczyny paradoksalne lub działają destrukcyjnie.
Sztuką fizykoterapii jest dobrać dawkę tak, aby była ona z zakresu dawki średniej wg Arndta- Schultza dla danego pacjenta w konkretnym etapie jego choroby. Aby to ułatwić, w większości działów fizykoterapii, ustalono wartości, w parametrach charakterystycznych dla danego rodzaju bodźca, określające dawki słabe, średnie i mocne.
CIEPŁOLECZNICTWO
O wartości przekazanej organizmowi energii cieplnej decyduje temperatura tworzywa zabiegowego oraz stopień jego przewodnictwa cieplnego.
Dlatego temperatura zabiegów jest różna i waha się od 34°C [1] w przypadku wody ciepłej do 80°C przypadku ciepłego powietrza.
Również inny jest czas trwania różnych zabiegów cieplnych. Wynosi on przeciętnie 10- 20 min. W przypadku substancji o małym przewodnictwie cieplnym zabieg można przedłużyć do 30 min.
KRIOTERAPIA
Skrajnie niskie temperatury poniżej 0°C wymuszają krótki czas dawkowania.
Zabiegi wykonuje się od 30s do 3 min. uwzględniając wrażliwość pacjenta.[4]
ŚWIATŁOLECZNICTWO
Promieniowanie podczerwone i widzialne
O wielkości dawki decyduje tutaj przede wszystkim czas ekspozycji. Należy wziąć pod uwagę fakt, że w tym samym czasie, ale przy innej odległości, innym kącie padania promieni oraz innym stopniu natężenia źródła światła ilość energii fotoaktynicznej dostarczonej do tkanki ulega zmianie.
Tak, więc dawkę w światłolecznictwie reguluje się nie tylko czasem zabiegu, ale również odległością, kątem padania promieni i natężeniem źródła światła.
Promieniowanie nadfioletowe
Ze względu na silne oddziaływania promieni UV dawkę dla tych zabiegów ustala się
w sposób ścisły dla każdego pacjenta i dla konkretnej lampy. W ustandaryzowany sposób-testem biologicznym, określa się dawkę BIO (MED), która jest wartością czasu potrzebnego do uzyskania odczynu progowego.
Chcąc uzyskać większe odczyny rumieniowe należy zastosować krotność dawki BIO.
LASEROTERAPIA
Wartość dawki określana jest wg prawa Arndta- Schultza zmodyfikowanego przez Oshiro gęstością powierzchniową energii ED [J/cm2].
Podstawowe wzory potrzebne do obliczenia czasu zabiegu:ED= E/S [J/cm2]E= ED x S [J= J/cm2 x cm2]
Tzab.= E/P [s= J/W]
ED- wartość energii powierzchniowej
E- wartość energii
S- pole powierzchni zabiegu, w metodzie stabilnej jest to pole powierzchni sondy zabiegowej
Tzab.- czas zabiegu
P- moc urządzenia laserowego
Jeżeli urządzenie laserowe pracuje w trybie impulsowym, do wzoru na czas zabiegu należy podstawić moc średnią Pa, która jest wprost proporcjonalna do czasu trwania impulsu: Timp.,maksymalnej mocy impulsu: Pmax. i częstotliwości impulsów: f.
ELEKTROTERAPIA- PRĄD STAŁY
Stosuje się dawki subiektywne natężeń, czyli do pierwszych odczuć pacjenta
W czasie zabiegu nie należy zwiększać natężenia prądu.
Ograniczenia to w galwanizacji max. do 30mA, w jonoforezie do 28mA, w kąpielach elektryczno- wodnych całkowitych max. 50mA, komorowych do 30mA.
Na okolice jednej gałki ocznej nie należy przekraczać 1, 5 mA, na okolice głowy i szyi
3- 6mA.
Czas zabiegu wynosi od 5- 30 min. Najczęściej 10- 15. Można go wydłużać stopniowo
w czasie serii.
W niektórych przypadkach wskazane jest stosowanie dawek obiektywnych wg gęstości natężenia prądu na polu powierzchni elektrody czynnej (j= I/ S):
dawka słaba: 0, 01- 0, 1mA/cm2
dawka średnia: do 0, 3mA/cm2
dawka moca: do 0, 5mA/cm2[1]
Obecnie zaleca się nie przekraczać wartości 0, 2mA/cm2[4].
Na podstawie dawki gęstości i wielkości elektrody czynnej należy obliczyć wartość natężenia prądu, którą wykorzystamy w czasie zabiegu.J= j x S [mA= mA/cm2 x cm2]
ELEKTROTERAPIA- PRĄDY IMPULSOWE W ELEKTROSTYMULACJI RUCHOWEJ
Celem zabiegu jest uzyskanie skurczu mięśnia w odpowiedzi na impuls prądu.
Dlatego dawkujemy obiektywnie do widocznych skurczów mięśnia, lub grupy mięśniowej, którą stymulujemy. Natężenia nie mogą powodować wrażeń bólowych.
O tym czy pojawi się pojedynczy, widoczny, niebolesny skurcz mięśnia decydują parametry prądu.
Częstotliwość powinna mieścić się w przedziale 1- 10Hz. Jeśli jest wyższa należy ją zmodulować w mniejszą, czego przykładem są prądy Kotza.
Czas i kształt impulsu należy dobrać do stanu układu nerwowo- mięśniowego.
Wyznacza się je badaniem elektrodiagnostycznym (odczyt z krzywej I/t). Pomocne w doborze czasu i kształtu impulsu są również tabele wg Gillerta.
Im stan układu nerwowo- mięśniowego jest lepszy, tym czas impulsu potrzebny do wywołania skurczu mięśniowego jest krótszy.Tak więc należy wykorzystywać jak najkrótsze czasy impulsów.
Czas zabiegu elektrostymulacji ruchowej to 10- 15min. W czasie zabiegu można wykonać
2- 3 minutową przerwę w momencie gdy skurcze mięśniowe słabną.
ELEKTROTERAPIA- PRĄDY IMPULSOWE W ELEKTROSTYMULACJI PRZEKRWIENNEJ I PRZECIWBÓLOWEJ
Dawkowanie natężenia subiektywne, czyli wg odczuć pacjenta. Powinny one być wyraźne. Czasem na granicy progu bólu tj. w hiperstymulacji TENS.
W prądach Träberta (UR) wskazane jest zwiększanie natężenia prądu w czasie zabiegu, jeżeli odczucia pacjenta słabną.
Czas takich stymulacji wynosi przeciętnie 10- 20 min.
Wyjątkiem są zabiegi TENS, które mogą trwać do kilku godzin
PRĄDY DD
Ze względu na złożoność prądów DD w ich dawkowaniu należy uwzględnić wartość natężenia prądu stałego- bazy i prądu impulsowego- dozy.
Większość aparatów pozwala na osobne dawkowanie tych dwóch komponentów.
Należy podkręcić wartość natężenia prądu bazy do pierwszych minimalnych odczuć, lub pod progiem czucia, ale nie więcej niż 3mA, następnie podkręcić wartość prądu impulsowego do bardzo wyraźnych odczuć.
W czasie jednego zabiegu stosuje się kilka rodzajów prądów pamiętając, że czas stosowania poszczególnych z nich jest ograniczony.
Łączny czas zabiegu 2- 8 min.[1]
PRĄDY I POLA WIELKIEJ CZĘSTOTLIWOŚCI
Diatermia krótkofalowa
W czasie zabiegu pacjent odczuwa ciepło co związane jest z powstawaniem energii cieplnej wewnątrz tkanek. Dawkowanie oparte jest na tych odczuciach. Wyróżniamy dawki:
I termiczną- pod progiem odczuwania ciepła
II oligotermiczną- minimalne, łagodne odczucie ciepła
III termiczną- przyjemne ciepło
IV hipertermiczna- silne odczucie ciepła nie przekraczające progu bólu[1, 4]
O stopniu i głębokości przegrzania tkanek decyduje rodzaj diatermii: indukcyjna lub kondensatorowa oraz, w kondensatorowej wykonanej elektrodami sztywnymi, odległość obiektu od okładki kondensatora.
Czasy zabiegu:
krótki 3- 4min.
średn 5- 9min.
długi 10- 15min.[4]
Dawki I i II oraz krótkie czasy zabiegu stosuje się na początku stadium choroby.
W schorzeniach przewlekłych zwiększa się dawkę i czasy zabiegu.
Impulsowe pole magnetyczne wielkiej częstotliwości
Zabieg wykonywany jest aparatem polskiej produkcji o nazwie Terapuls. Stąd często na nazwa terapii ogranicza się do nazwy aparatu. Inna nazwa to diatermia impulsowa.
Do określenia dawki służą parametry czasu impulsu Timp., mocy maksymalnej impulsu Pmax.
i częstotliwości impulsów f.
Po ich przemnożeniu uzyskujemy wartość mocy średniej.
Pśr= Timp. x Pmax. x f [W= s x W x Hz] [za1]
Moc średnia mała do 15W powinna być stosowana w stanach ostrych, do 30W w stanach podostrych, do 40W w przewlekłych.
Czas zabiegu 15- 20 min.
MAGNETOTERAPIA
Proponowane wartości podstawowych parametrów[1]:
Stan chorobowy
Wartość indukcji pola [mT]
Częstotliwość pola [Hz]
Ostry
Poniżej 3
1- 5
Podostry
3- 5
5- 20
Przewlekły
Powyżej 5
Powyżej 20
Oprócz ww. ważne jest ustalenie charakteru zmian pola. Impulsy o kształcie prostąkatnym są intensywniejsze w działaniu niż impulsy trójkątne czy sinusoidalne.
Niezależnie od kształtu impulsu większy zakres zmian wywołują impulsy bipolarne.
Minmalny czas zabiegu to 5min. Maksymalny 60min. Przeciętnie czas ekspozycji wynosi
15- 20min.[1]
Rozpisując serię zabiegową trzeba uwzględnić stopniowe wprowadzanie maksymalnych dla zabiegu wartości parametrów. Dotyczy to wartości indukcji i częstotliwości.
Znając wartość maksymalną w pierwszych zabiegach można stosować 40%, później 70% następnie 100% dawki.
W stopniowym w prowadzaniu dawek pomaga parametr pulsu lub modulacji określany
w sekundach. Jest to czas przerw pomiędzy faktycznym dawkowaniem bodźca. Najczęściej
w pierwszym zabiegu ustala się go na 3 lub 3, 5s i codziennie zmniejsza o 0, 5s.
Wykonując zabieg należy sprawdzić czy zastosowany w terapii solenoid nie posiada ograniczeń maksymalnych wartości indukcji.
Zabiegi należy wykonywać o stałej porze dnia do godziny 21[1].
MAGNETOSTYMULACJA
Wartość indukcji magnetycznej w tej terapii nie przekracza 100µT [3, 1](0, 1mT).
Dostępne na naszym rynku aparaty generują maksymalną indukcję pól ok. 45µT.
Natężenia te podzielone są na stopnie intensywności. Każdy z nich ma stałą, odpowiednią wartość indukcji i trwa 8min.
Można również zastosować programy. Czas trwania programów jest różny. A na przebiegu programu zmieniają się stopnie intensywności.
Zabiegi można stosować do kilku razy dziennie o stałych porach dnia z przerwami 3- 4 godzin. Stosuje się stopnie intensywności lub programy. Pod koniec dnia zaleca się stosowanie najniższych stopni intensywności.
Serie zabiegowe trwają kilka tygodni, w czasie których dawki stopniowo rosną aby pod koniec zmaleć.
SONOTERAPIA
Główną wielkością, którą kierujemy się ustawiając parametry aparatów do sonoterapii jest wartość gęstości mocy na polu powierzchni głowicy ultradźwiękowej. Dawki dzielimy na: słabe: 0, 05- 0, 5W/cm2 średnie: 0, 5- 1, 5W/cm2 mocne: 1, 5- 2, 0W/cm2[1].
Jest to gęstość mocy, czyli taka sama jej wartość dawkowana na różnych powierzchniach sond zabiegowych daje różne wartości mocy[W].
W zabiegach stosować można falę ultradźwiękową o przebiegu ciągłym lub zmodulowaną
w częstotliwości małe. W niektórych aparatach możliwy jest wybór wielkości częstotliwości zmodulowanych. W tym celu należy wybrać parametr zwany współczynnikiem wypełnienia. Jest to ułamek informujący jaka część okresu fali zmodulowanej wypełniona jest falą podstawową ultradźwięków. Im mniejszy współczynnik wypełnienia tym mniejszą wartość dawki przekazujemy do tkanek w czasie zabiegu.
Czasy zabiegu: czas krótki 1- 3min.
czas średni 4- 9min.
czas długi 10min i więcej[1]
Ograniczenie dotyczy okolicy zabiegu na okolice przykręgosłupowe i splotów nerwowych- do 2min.
O wartości przekazanej do tkanek energii decydują parametry określające wielkości charakterystyczne dla poszczególnych działów fizykoterapii. Ale również wielkość powierzchni, na której zabieg jest wykonywany oraz ilość zabiegów w serii. I liczba serii.
W każdym dziale fizykoterapii możliwe jest dokonanie osobnej, wnikliwej analizy dawkowania.
BIBLIOGRAFIA
1) Mika T., Kasprzak W.: Fizykoterapia, PZWL, Warszawa 2003.
2) Sieroń A, Cieślar G, Adamek M.: Magnetoterapia i laseroterapia, Śląska Akademia Medyczna, Katowice 1994.
3) Sieroń A. (red.).: Zastosowania pól magnetycznych w medycynie, ?- media press, Bielsko- Biała 2002.
4) Straburzyński G., Straburzyńska- Lupa A.: Medycyna fizykalna, PZWL Warszawa 1997.
5) Informacje z instrukcji obsługi aparatów do fizykoterapii
Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest formą leczenia wykorzystującą bodźce fizykalne, takie jak:
prąd elektryczny
ciepło i zimno
światło
ultradźwięki
pola magnetyczne
wodę w postaci natrysków i kąpieli.
Sposób działania zależy od rodzaju bodźca, jego siły (natężenie i czas działania) oraz od reaktywności organizmu. Np. skóra poddana działaniu promieni słonecznych staje się brązowa. Bodźcem jest promieniowanie ultrafioletowe, reakcją (nie jedyną) - wydzielenie barwnika - melaniny. Jeżeli ekspozycja na słońce będzie krótka - opalenizny nie będzie. Jeśli zbyt długa i w porach silnego nasłonecznienia - dojdzie do poparzenia. U osób o jasnej karnacji ciała nawet małe dawki promieniowania mogą wywołać niepożądane reakcje. Różne bodźce wywołują różne reakcje. Ciepło rozszerza naczynia krwionośne - zimno je zwęża. Ultradźwięki zmniejszają napięcie mięśni - elektrogimnastyka zwiększa lub zmniejsza w zależności od parametrów prądu. Prądy impulsowe o odpowiednich parametrach działają także przeciwbólowo. Dobierając rodzaj bodźca oraz jego natężenie osiąga się zamierzony efekt leczniczy. Niektóre zabiegi fizykalne oddziałują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je (biostymulacja). W ten sposób pobudzają naturalne możliwości organizmu do walki z chorobą.
Fizykoterapię można stosować jako leczenie uzupełniające lub jako podstawową formę leczenia. Można ją stosować kiedy zawiodły inne formy leczenia a istnieją wskazania do leczenia fizykoterapią. Można ją łączyć z farmakoterapią. Czasami skutki uboczne działania leku wymuszają zaprzestanie jego stosowania np.: niektóre leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym, stosowane w leczeniu chorób narządu ruchu, szczególnie o charakterze przewlekłym, mogą podrażniać przewód pokarmowy, zwłaszcza u osób chorych na chorobę wrzodową. Pomocne wtedy mogą być zabiegi z zakresu fizykoterapii o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Fizykoterapia prawie nie powoduje skutków ubocznych. Stosuje się ją również jako postępowanie przygotowujące do stosowania innych metod fizjoterapii lub osteopatii np.: rozgrzanie tkanek przed masażem, lub krioterapia (stosowanie zimna) przed ćwiczeniami czyli kinezyterapią.
Niektóre zabiegi fizykalne nie wymagają specjalnego przygotowania. Np. pole magnetyczne niskiej częstotliwości można wykonywać "przez ubranie". Inne zabiegi jak laseroterapia czy jonoforeza wymagają odsłonięcia (do gołej skóry) okolicy, której dotyczy zabieg. Niektóre bodźce fizykalne nie drażnią receptorów czuciowych rozmieszczonych na naszej skórze. Wykonywanie zabiegów z wykorzystaniem takich bodźców nie wiąże się z żadnymi odczuciami (np. pole magnetyczne). Inne bodźce takie jak prąd elektryczny podrażniają zakończenia nerwów czuciowych. Może to być odbierane jako mrowienie lub szczypanie. Bardzo silne odczucia, takie jak pieczenie czy ból, podczas wykonywania zabiegów, są nieprawidłowe i należy je bezzwłocznie sygnalizować. Po zabiegach silnie rozgrzewających należy, szczególnie w chłodne dni, odczekać przed wyjściem kilkanaście minut na częściowe ustąpienie odczynu po zabiegu. Zabiegi z zakresu elektroterapii powodują powstanie odczynu w postaci zaczerwienienia w miejscu, w którym do skóry przyłożona była elektroda. Jest to zjawisko prawidłowe. Odczyn ten ustępuje w ciągu kilkudziesięciu minut.
Jonoforeza :
To zabieg elektroleczniczy, polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo. Ustalono, że jony wprowadzone do skóry drogą jontoforezy gromadzą się w niej na granicy naskórka i skóry właściwej, w pobliżu powierzchownej sieci naczyń krwionośnych, skąd zostają odprowadzane z prądem krwi w głąb ustroju.
Wskazania :
jonoforeza jodu : blizny przykurcze bliznowate,
j. wapnia : stany zapalne gałki ocznej, obwodowe zaburzenia naczynioruchowe, zespół Sudecka, utrudniony zrost kości,
j. cynku : trudno gojące się owrzodzenia, drożdżyca paznokci,
j. nowokainy lub ksylokainy : nerwobóle, zespół rwy kulszowej, bóle głowy, zaburzenia wymowy, dychawica oskrzelowa,
j. histaminy : samorodna sinica kończyn, odmroziny, zespół bólowy rwy kulszowej, przewlekłe stany zapalne stawów i zapalenia okołostawowe, owrzodzenie troficzne,
j. adrenaliny : stany zapalne gałki ocznej, wspólnie z ksylokainą lub nowokainą w leczeniu stanów bólowych,
j. antybiotyków : bakteryjne stany zapalne skóry i tkanek miękkich,
inne : zaburzenia w ukrwieniu nerwu wzrokowego i siatkówki, zaburzenia krążenia obwodowego, itp.
Przeciwwskzania nie odbiegają w zasadzie od przeciwwskazań do stosowania innych zabiegów elektroleczniczych.
Elektrostymulacja :
Zabieg elektroleczniczy, w którym wykorzystuje sie prąd impulsowy. Najczęściej wykonuje się elektrostymulację nerwów i mięśni.
Są dwie metody elektrostymulacji :
1. jednobiegunowa: tutaj nerw lub mięsień pobudza się elektrodą czynną, której wymiary są znacznie mniejsze od elektrody biernej. Elektrodę czynną przykłada się do skóry w miejscu odpowiadającym tzw. punktowi motorycznemu (punkt, w którym nerw wnika bezpośrednio do mięśnia).
2. dwubiegunowa : ułożenie na skórze dwóch małych, równej wielkości elektrod w pobliżu przyczepów mięśnia - tą metodę stosuje się przy elektrostymulacji mięśni odnerwionych, w takim przypadku punkty motoryczne nie istnieją, ponieważ uszkodzone włókna nerwu straciły zdolność przewodzenia impulsów.
Prądy Interferencyjne /prądy Nemeca/ :
Działanie:
dynamiczne pole interferencyjne skutecznie zapobiega zjawisku przystosowywania się tkanek do działania prądów,
silny efekt przciwbólowy,
wywołuje skurcze mięśni szkieletowych oraz gładkich,
rozszerzenie naczyń krwionośnych, zwiększenie ukrwienia, poprawienie odżywienia i zwiększenie przemiany materii tkanek,
usuwa obrzęki pourazowe i alergiczne,
działa na autonomiczny układ nerwowy, zmniejsza napięcie nerwów współczulnych,
wpływa na funkcję kory nadnerczy.
Wskazania :
stłuczenia tkanek miękkich, wykręcenia stawów,
choroby zwyrodnieniowe stawów i stawów kręgosłupa
rwa kulszowa, ramienna, nerwobóle międzyżebrowe,
miażdżyca zwężająca tętnic,
choroby : Buergera, Raynauda, Sudecka, przykurcz Volkmanna,
nawykowe zaparcia stolca,
nietrzymanie bądź zatrzymanie moczu,
w ostrogach piętowych,
w odmrożeniach.
Przeciwwskazania:
nie stosować na okolicę serca,
stany gorączkowe,
ropne stany zapalne skóry, tkanek miękkich, wypryski,
top strony
Ultradźwięki :
Ultradźwiękami nazywa się drgania mechaniczne o częstotliwości wyższej od granicy słyszalności ucha ludzkiego. W celach leczniczych stosuje się częstotliwości od 800 - 3000 kHz.
Wpływ na organizm:
mikromasaż - działanie mechaniczne, spowodowane wahaniem ciśnień w przebiegu fali ultradźwiękowej,
działanie cieplne - największe w pobliżu powierzchni granicznych np. między kością a tkankami miękkimi,
zmiana pH komórek w kierunku zasadowym,
pobudza metabolizm komórkowy
wpływ na enzymy ustrojowe
Efekty to m.in. :
działanie przeciwbólowe,
zmniejszenie napięcia mięśni,
rozszerzenie naczyń krwionośnych,
hamowanie układu współczulnego,
hamowanie procesów zapalnych,
wyzwalanie substancji histaminopodobnych w ilościach aktywnych biologicznie.
Przeciwwskazania :
nowotwory i stany po ich operacyjnym usunięciu,
czynny proces gruźlicy,
stany gorączkowe,
niewydolność krążenia,
ciężki stan ogólny,
ciąża,
choroby nerek i dróg moczowych,
znamiona skórne,
stany w trakcie lub po przebytej terapii rentgenowskiej
Magnetoterapia :
Pole magnetyczne sprawia, że jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i tym samym wzmagają przemianę materii szczególnie podczas zachodzących procesów energetycznych. Wzmaga to wykorzystanie tlenu przez komórkę. Poprawione ukrwienie w komórce poprzez działanie pola magnetycznego wywołuje podwyższenie ciśnienia potencjału tlenu.
Zalety w stosunku do elektroterapii :
pole magnetyczne przenika przez wszystkie części ciała ludzkiego równomiernie,
zabiegi mogą być robione przez gips, ubranie, bandaże itp,
metal nie jest przeciwwskazaniem do zabiegu,
szeroki zakres wskazań, od tkanki kostnej aż do tkanki łącznej,
magnetoterapia jest metodą nietermiczną,
nie są znane żadne skutki uboczne.
Mgnetoterapia ma zastosowanie w schorzeniach ortopedycznych, neurologicznych, chorobach ukł. krążenia. W praktyce stwierdzono, że stosowanie pola magnetycznego powoduje uśmierzenie bólu, zapobieganie stanom zapalnym, rozluźnienie napiętych mięśni.
Najlepsze efekty osiągnięto w :
opźnione leczenie złamania kości,
zespół Sudeck'a
kontuzje - zwichnięcia, skręcenia, uszkodzenia więzadeł, urazy ścięgien,
neuralgia, nerwobóle, operacje na nerwach obwodowych i splotach
zaburzenia w krwiobiegu arteryjnym o charakterze obwodowym.
Przeciwwskazania:
ciężkie choroby naczyniowe,
choroba wieńcowa,
ciąża,
w zespołach symptomów przedzawałowych,
krwotokach jelitowych,
u chorych z rozrusznikiem serca,
grzybice,
choroby nowotworowe
Sollux :
Niewidzialne promieniowanie podczerwone - zakres 770 - 1500 nm widma elektromagnetycznego. Wnika w głąb ciała na ok 20 mm.
Działanie miejscowe :
roszerzenie naczyń włosowatych skóry, a w związku z tym, zwiększony przepływ przez tkanki krwi tętniczej,
zmniejszenie napięcia mięśni,
podwyższenie progu odczuwania bólu, a zatem działanie przeciwbólowe,
wzmożenie przemiany materii,
pobudzenie receptorów cieplnych skóry, a w następstwie tego, do wpływu odruchowego na narządy głębiej położone,
Działanie ogólne :
podwyższenie ciepłoty ciała,
wzmożone wydzielanie potu,
przyspieszenie krążenia krwi (częstotliwość skurczów serca wzrasta o ok. 20 uderzeń na każdy stopień wzrostu temperatury ciała),
obniżenie ciśnienia krwi,
przyspieszenie oddechu,
przyspieszenie procesów filtracyjnych w nerkach,
obniżenie ogólnej pobudliwości nerkowej
Wskazania:
przewlekłe i podostre stany zapalne, w których możliwe jest miejscowe stosowanie ciepła,
przewlekłe i podostre zapalenia stawów oraz zapalenia okołostawowe,
nerwobóle i zespoły bólowe,
stany po przebytym zapaleniu skóry i tkanek miękkich pochodzenia bakteryjnego,
również jako zabieg wstępny przed masażem oraz jontoforezą.
Przeciwwskazania :
niewydolność krążenia,
czynna gruźlica płuc,
skłonności do krwawień,
zaburzenia w ukrwieniu obwodowych części kończyn,
w stanach gorączkowych,
ostre stany zapalne skóry i tkanek miękkich,
w stanach wyniszczenia.
Lampa sollux - zabieg ciepłoleczniczy wykorzystujący promieniowanie podczerwone o długości fali 800-1600 nm.
Zabieg światłoleczniczy lampą sollux stosuje się w takich przypadkach jak:
przewlekłe procesy zapalne i reumatyczne stawów
stany pourazowe kończyn
przewlekłe stany zapalne jamy nosowej, zatok przynosowych, ucha zewnętrznego i stawów żuchwy
przewlekłe i podostre stany zapalne nerwów obwodowych
mięśniobóle
zapalenie nerwów czaszkowych II i VII
półpasiec
odmrożenia
oparzenia
przykurcze
trudno gojące się rany
trądzik różowaty, młodzieńczy
stany po zapaleniu bakteryjnym i uszkodzeniu skóry promieniami RTG.
przygotowanie do masażu, kinezyterapii i zabiegów z zastosowaniem prądu.
Przeciwwskazaniami do tego typu zabiegów jest m.in.:
czynna gruźlica płuc
niewyrównane wady zastawkowe
skłonność do krwawień, miesiączka
nadciśnienie tętnicze
ciąża
zaawansowana miażdżyca naczyń krwionośnych oraz niewydolność krążenia (bezwzględnie przeciwwskazane)
niskie ciśnienie krwi
nowotwory
nadczynność tarczycy
obrzęki pochodzenia krążeniowego
zakrzepowe zapalenie żył
ostre stany zapalne
Diadynamik - to prądy modulowane małej częstotliwości (50 i 100 Hz), powstałe przez nałożenie na prąd stały prądu sinusoidalnego.
Prądy Diadnamik
mają silne działanie przeciwbólowe
zmniejszają napięcie mięśniowe
rozszerzają naczynia krwionośne
wpływają na przewodnictwo nerwowe
Diadynamik stosuje się w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa, nerwobólach, chorobie zwyrodnieniowej stawów, stanach pourazowych, zanikach mięśni z nieczynności, porażenia obwodowego nerwu twarzowego, półpaśca, odmrozin, obrzęków na tle zaburzeń odżywczych.
Magnetoterapia (potocznie Magnetronik) polega na stosowaniu zmiennego pola magnetycznego. Pod jego wpływem jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i tym samym wzmagają przemianę materii. Poprawione ukrwienie w komórce poprzez działanie pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia parcjalnego tlenu, co powoduje lepsze wykorzystanie tlenu przez komórkę.
Zalety magnetoterapii:
pole magnetyczne przenika równomiernie przez wszystkie części ciała ludzkiego
zabiegi mogą być dokonywane przez ubranie, gips, bandaże itp., które nie stanowią przeszkody dla pola magnetycznego
metal nie stanowi przeciwwskazań do stosowania zabiegu
szeroki zakres wskazań wraz z możliwością oddziaływania na tkankę łączną
magnetoterapia jest metodą nietermiczną
w magnetoterapii nie znane są działania uboczne
Główne oddziaływanie magnetoterapii:
uśmierzanie bólu
zapobieganie stanom zapalnym
rozluźnianie napiętych mięśni
Leczenie polem magnetycznym przynosi najskuteczniejsze rezultaty w takich schorzeniach, jak:
leczenie opóźnionyc złamań kości
zespół Sudecka
zwichnięcia
skręcenia
stłuczenia
uszkodzenia wiązadeł, ścięgien i mięśni
neuralgie
nerwobóle
po operacjach na nerwach obwodowych i splotach nerwowych
bóle fantomowe, zaburzenia obwodowego układu krążenia
Ponadto wykryto pozytywne oddziaływanie magnetoterapii w poniższych schorzeniach:
choroy zwyrodnieniowe stawów
choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa
osteoporoza
zaniki mięśni po urazie
zapalenie stawu barkowego
owrzodzenie podudzi na tle naczyniowym
zapalenie nerek
zwapnienie nerek
astma oskrzelowa
zapalenie zatok obocznych nosa (chroniczne)
ostry nieżyt oskrzeli
zapalenie migdałków
migrena
niedowłady
spastyczność
nerwoból nerwu trójdzielnego
nerwoból międzyżebrowy
ischias (lumbago)
Przeciwwskazania:
choroba wieńcowa
ciężkie choroby naczyniowe
ciąża
stany przedzawałowe mięśnia sercowego
krwotoki jelitowe
osoby z aktywnymi implantami (w tym z rozrusznikiem serca)
infekcje wirusowe, bakteryjne i grzybicze
gruźlica
choroby nowotworowe i stany zagrożenia nowotworowego
Podczas oddziaływania polem magnetycznym można odczuwać delikatną, rytmiczną pulsację.
aseroterapia, a dokładniej biostymulacja laserowa, to reakcja tkanek na naświetlanie słabą wiązką laserową o długości fali świetlnej od 630 do 1100 nm, co odpowiada barwom od jaskrawej czerwieni, do niewidzialnej podczerwieni. W tym właśnie przedziale absorbcja wody i barwników zawartych w tkankach jest najmniejsza, co umożliwia głębokie (nawet do 6 cm) wnikanie światła do wnętrza organizmu i tym samym pozwala uzyskać pożądany efekt terapeutyczny. Biostymulację prowadzi się wyłącznie laserami o małej i średniej mocy, zwykle od 2 do 200 mW. Terapia laserowa może być stosowana jako monoterapia lub terapia uzupełniająca przy leczeniu farmakologicznym, fizjoterapii i innych metodach leczenia.
Skutki wpływu niskoemisyjnego promieniowania laserowego:
uśmierzenie bólu
wpływ przeciwzapalny (np. w RZS)
przyśpieszenie gojenia się ran i owrzodzeń
stymulacja systemu odpornościowego
przyspieszanie formowania kostniny w złamanych kościach
poprawia przewodnictwo nerwów
poprawia stan czynnościowy naczyń tętniczych i włosowatych
działa przeciwbólowo
Zastosowanie niskoemisyjnego promieniowania laserowego:
traumatologia (medycyna sportowa) i ortopedia
reumatologia
neurologia
dermatologia
chirurgia
akupunktura - laseropunktura
Wskazania:
choroba zwyrodnieniowa stawów
zespoły bólowe w przebiegu dyskopatii w lędźwiowym i szyjnym odcinku kręgosłupa
zapalenia okołostawowe
zespoły powstałe w wyniku przeciążeń mięśni i tkanek miękkich okołostawowych
zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych
utrudniony zrost kości
przewlekłe stany zapalne
nerwobóle nerwów obwodowych
neuropatia cukrzycowa
trudno gojące się rany i owrzodzenia
Przeciwwskazania:
choroba nowotworowa (bezwzględnie)
ciąża (bezwzględnie)
zaburzenia wydzielania gruczołów dokrewnych, szczególnie nadczynność i niedoczynność tarczycy
nie ustabilizowana cukrzyca
arytmia
stany ostrej niewydolności krążenia
ciężkie zakażenia wirusowe i grzybice
wysoka gorączka
nadwrażliwość na światło
przyjmowanie leków światlouczulających
choroby umysłowe
choroba niedokrwienna serca może wymagać kontroli kardiologa w trakcie leczenia, choć aplikowaną zwykle energię, do 12 J na zabieg, uważa się za bezpieczną
Zalety terapii laserowej:
leczeniebez lekarstw
aseptyczna, bez możliwości infekcji
bezbolesna, przyjazna
atermiczna (nie powoduje podgrzania tkanki)
pozytywne wyniki badań klinicznych
brak skutków ubocznych
Ponadto łódzcy lekarze po trzyletnich badaniach udowodnili, że biostymulacja laserowa wpływa korzystnie w walce ze stwardnieniem rozsianym (SM). Co trzeci traktowany w ten sposób chory reaguje pozytywnie, czyli odczuwa poprawę
Biostymulacją laserową nazywamy pozytywną odpowiedź (reakcję) tkanek na naświetlanie słabą wiązką laserową o długości fali świetlnej od 630 do 1100 nanometrów (nm), co odpowiada barwom od jaskrawej czerwieni (633 nm) , do tzw. bliskiej, choć już niewidzialnej, podczerwieni (1100 nm). W tym właśnie przedziale, absorbcja wody i barwników zawartych w tkankach jest najmniejsza, co umożliwia głębokie (nawet do 6 cm) wnikanie światła do wnętrza organizmu i tym samym pozwala uzyskać pożądany efekt terapeutyczny.
Biostymulację prowadzi się wyłącznie laserami o małej i średniej mocy, zwykle od 2 do 200 miliwatów (1 mW = tysięczna część wata), wykonanymi w technologii gazowej (np. laser helowo-neonowy) lub obecnie coraz powszechniej, w technologii półprzewodnikowej.
Wszystkie inne źródła światła, np. różnego rodzaju lampy czy żarówki emitują promieniowanie o zupełnie innych parametrach. Na tzw. barwy terapeutyczne, czyli skuteczne w działaniu na tkankę, przypada zaledwie ułamek promila wyświecanej energii. Jedynie laser będący szczególnym, najbardziej efektywnym źródłem intensywnego, monochromatycznego (jednobarwnego) światła o odpowiednim kolorze (inaczej - długości fali), zapewnia efekt terapeutyczny. Dzieje się to w sposób całkowicie bezinwazyjny, absolutnie bezpieczny i na tyle subtelny, że wzrost temperatury naświetlanych tkanek nigdy nie przekracza 1 stopnia C.
Dla odróżnienia od wcześniej wprowadzonej do medycyny chirurgii laserowej, w której istotne jest działanie energetyczne (cieplne) wiązki laserowej, bio stymulacja nazywana jest często niskoenergetyczną terapią laserową (ang. Iow level laser therapy) .Mechanizmy działania biostymulacji.
Fotony światła są absorbowane przez cytochromy w mitochondriach oraz przez enzymy. Istotnym mechanizmem działania biostymulacji jest uczynnienie fotoakceptorów łańcucha oddechowego, jak, FAD, FMN, NADP i cytochromy, czego wynikiem jest obserwowany wzrost liczby cząsteczek ATP w komórce. Wykazano także, zachodzącą pod wpływem absorbowanego, monochromatycznego światła laserowego, fotoaktywację takich enzymów jak: syntetaza ATP, dehydrogenaza NADPH, reduktaza flawinowa, fosfataza zasadowa, aminotransferaza, dysmutaza nadtlenkowa i dehydrogenaza glutaminowa. Zaobserwowano wzrost syntezy RNA, DNA oraz zwiększenie liczby mitochondriów, co warunkuje wiele dalszych zmian metabolicznych w komórce.
Niezwykle istotnym efektem w procesie biostymulacji laserowej jest wzrost aktywności i liczebności populacji limfocytów T, zachodzący pod wpływem wiązki laserowej o małej mocy. Limfocyty T organizują reakcję układu immunologicznego i mają znaczący udział w procesach regeneracji przez miejscowe uwalnianie czynników: wzrostu śródbłonków - EnGF, nabłonków - EpGF, komórek nerwowych -NGF, komórek krwiotwórczych - CSF oraz angiokin, limfokin i interleukin. Wzrost aktywności limfocytów T stymuluje także aktywność fagocytarną i ruchliwość makrofagów oraz monocytów, co objawia się miejscowym podniesieniem bariery immunologicznej.
Równie ważnym efektem biostymulacji laserowej jest wzrost aktywności i zwiększenie liczby fibroblastów oraz przyspieszenie syntezy kolagenu. Efektem jest szybsze gojenie tkanki łącznej, a także lepsze właściwości mechaniczne nowo powstałego kolagenu: poprzez bardziej równoległe ułożenie cząsteczek tropokolagenu tkanka powstała pod wpływem niskoenergetycznej terapii laserowej jest bardziej odporna mechanicznie na ściskanie i zerwanie.
Udowodniono także stymulujący wpływ biostymulacji laserowej na osteoblasty, których aktywność warunkuje regenerację tkanki kostnej, niezależnie od etiologii uszkodzenia. Istotny wydaje się też fakt zwiększenia zawartości wapnia w naświetlanej tkance i gęstości beleczek kostnych.
Ważną cechą niskoenergetycznej terapii laserowej jest jej wpływ na komórki nerwowe. Poza hiperpolaryzacją błon i zwiększeniem amplitudy potencjałów czynnościowych, wspomaga ona regenerację komórek nerwowych i komórek osłonki Schwanna.
Niskoenergetyczne promieniowanie laserowe ma również działanie antymutagenne. Komórki naświetlane laserem He-Ne przed i po zadziałaniu czynnika mutagennego (promieniowania gamma) wykazały częstość mutacji zbliżoną do grupy kontrolnej, tj. nie poddanej żadnemu rodzajowi promieniowania.
Wpływ biostymulacji laserowej na tkanki wiąże się ze wzrostem poziomu endorfin. Te pochodne proopiomelanokortyny mają działanie przeciwbólowe 18-30 razy silniejsze od morfiny (oczywiście w stosunku molowym) i jako substancje endogenne są mniej toksyczne niż leki przeciwbólowe. Miejscowy wzrost poziomu serotoniny uwalnianej z płytek krwi powoduje obkurczenie naczyń krwionośnych, a zmiana stężenia histaminy i heparyny umożliwia poprawę mikrokrążenia, co zmniejsza obrzęki pourazowe. Wspólnie ze zwiększonym poziomem prostagladyn i kinin tkankowych, czynniki te wywierają wyraźny efekt przeciwzapalny, obserwowany często już po pierwszym naświetleniu.
Bardzo istotną reakcją tkanek na niskoenergetyczną terapię laserową jest miejscowe podniesienie bariery immunologicznej objawiające się wzrostem zawartości limfokin, lizozymu, interferonu i interleukiny, które powodują między innymi większą aktywność fagocytarną makrofagów i neutrofilów. Przyspieszenie regeneracji tkanek obserwowane po biostymulacji laserowej jest związane z aktywacją neoangiogenezy warunkującej prawidłowe gojenie oraz wzrostem ciśnienia parcjalnego tlenu w tkankach, które zwiększa częstość mitoz.
Biostymulacja we współczesnej medycynie
Biostymulacja laserowa jest nowoczesną, interdyscyplinarną metodą leczniczą, znajdującą zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny. Chroni przed powikłaniami, oszczędza choremu bólu i skraca znacznie czas powrotu do zdrowia. Zasadnicze efekty kliniczne i towarzyszące im procesy, zachodzące w jej wyniku na poziomie tkankowym i komórkowym, możemy podzielić na kilka rodzajów:
- Działanie przeciwbólowe
- Działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe
- Działanie regenerujące (naprawcze)
- Działanie odpornościowo-stymulujące
- Działanie polepszające mikrokrążenie
- Działanie odczulające
Najpowszechniejsze zastosowania biostymulacji:
- stomatlogia
- rehabilitacja, traumatologia i medycyna sportowa
- kosmetyka i chirurgia plastyczna
- dermatologia
- reumatologia
- laryngologia i otolaryngologia
- ginekologia
- oktologia
- urologia
- gastroenterologia
- neurologia
- pulmonologia
- kardiologia
- angiologia
- anestezjologia
- akupunktura
Technika prowadzenia zabiegów czyli biostymulacja
w praktyce
Ze względu na zjawiska fizyczne towarzyszące padaniu wiązki laserowe na granicę ośrodków o różnej gęstości, najskuteczniejszym sposobem naświetlania jest bezpośredni kontakt sondy z tkanką. Jeśli nie jest to możliwe, wówczas należy zadbać o prostopadłe podanie wiązki laserowej na tkankę, co minimalizuje odbicie i zmniejsza straty energii. Jest to bardzo istotne, ponieważ tylko światło zaabsorbowane w tkance wywiera działanie lecznicze. Światło odbite od powierzchni tkanek jest bezpowrotnie stracone dla potrzeb leczenia.
Dotarcie do zmienionych patologicznie tkanek jest uwarunkowane doborem odpowiedniej długości fali (a tym samym rodzaju lasera). Do naświetlania zmian powierzchniowych, np. skóry czy śluzówki, wykorzystuje się światło czerwone o długości fali od 632 do 640 nanometrów. Leczenie zmian głębszych wymaga zastosowania niewidzialnej dla oka wiązki podczerwonej, o długości fali od 830 do 850 nanaometrów, głębiej penetrującej tkanki (4-6 cm).
Siła reakcji tkanki, a więc efekt biostymulacji laserowej, zależy od ilości energii zaabsorbowanej przez tkankę i jest opisywana krzywą Arndta-Schultza, z modyfikacją Oshiro. Ilustruje ona zależność efektu biologicznego od zaaplikowanej dawki. Mówiąc ogólnie, słabe i średnie dawki energii pobudzają aktywność fizjologiczną, natomiast zbyt silne - hamują ją.
Do prowadzenia zabiegów biostymulacyjnych nie są wymagane specjalne uprawnienia. Jedynym i bezwzględnym warunkiem bezpieczeństwa jest wymóg stosowania przez pacjenta i lekarza specjalnych okularów ochronnych, dostarczanych zwykle wraz z urządzeniem. Jeżeli zabieg został zalecony przez lekarza, może go prowadzić każda osoba przeszkolona w zakresie zasad BHP przy pracy z laserami i obsługi konkretnego urządzenia.
Skuteczność każdego zabiegu będzie jednak wątpliwa, jeżeli zabraknie podstaw wiedzy medycznej i zasad techniki aplikacji wiązki laserowej. Niezbędną wiedzę na temat "warsztatu pracy", metodologii zabiegów a zwłaszcza dawkowania, najłatwiej zdobyć na specjalistycznych, profesjonalnych szkoleniach organizowanych przez producenta laserów biostymulacyjnych - firmę ACCURO.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazaniem bezwzględnym do stosowania biostymulacji jest choroba nowotworowa oraz ciąża.
Do grupy przeciwwskazań względnych należą zaburzenia wydzielania gruczołów dokrewnych, szczególnie nadczynność i niedoczynność tarczycy, nie ustabilizowana cukrzyca, arytmia, stany ostrej niewydolności krążenia, ciężkie zakażenia wirusowe i grzybice, wysoka gorączka, nadwrażliwość na światło, przyjmowanie leków światlouczulających, choroby umysłowe. Choroba niedokrwienna serca może wymagać kontroli kardiologa w trakcie leczenia, choć aplikowaną zwykle energię, do 12 J na zabieg, uważa się za bezpieczną.
Zamiast podsumowania
Biostymulacja laserowa:
1. nie jest naświetlaniem "szkodliwymi promieniami" laserowymi
2. nie jest nagrzewaniem tkanek wiązką laserową
3. nie jest terapią radiacyjną, jak np. naświetlanie "bombą kobaltową" czy promieniami RTG
4. nie zmienia normalnej fizjologii tkanek
5. nie powoduje niebezpiecznej kumulacji wiązki laserowej w tkankach
6. nie ma efektów ubocznych i nie zaobserwowano w wyniku jej działania skutków odległych
7. ale uwaga! - nigdy nie zastępuje wiedzy i doświadczenia lekarza
Warunki powodzenia biostymulacji laserowej:
1. prawidłowe rozpoznanie
2. zastosowanie odpowiedniego lasera (długość fali, moc)
3. wybór właściwego miejsca naświetlania
4. prawidłowy sposób prowadzenia naświetlania
5. aplikacja odpowiedniej dawki energii
6. właściwy dobór serii zabiegów
Dziwiąc się wielkiej skuteczności wiązki laserowej często zapominamy, że życie powstało w otoczeniu dwóch czynników - wody i ....światła. O podstawowym znaczeniu wody dla zdrowia wiemy od dawna. Czas teraz na zrozumienie roli światła.
Kinezy terapia to nic innego jak terapia ruchem i obejmuje wszelkie czynności i ćwiczenia ściśle dostosowane do danej choroby. Większość tychże ćwiczeń wymaga czynnej współpracy pacjenta z terapeuta (wyjątek stanowią ćwiczenia bierne, które przeprowadza się u osób nieprzytomnych w celu zapobieżenia niekorzystnym skutkom długotrwałego unieruchomienia). W zależności od rodzaju ćwiczeń terapeuta dokładnie poinformuje Cię o metodyce ich przeprowadzenia. Do każdych ćwiczeń jednak musisz być odpowiednio ubrany tzn. w wygodne, luźne rzeczy, nie krępujące w żaden sposób ruchów. Do ćwiczeń, w zależności od ich rodzaju wykorzystuje się rożne przybory i przyrządy. Niektóre z nich znasz, a te których możesz nie znać postaram się krotko opisać. UGUL czyli tzw. Uniwersalny Gabinet Usprawniania Leczniczego jest to jakby malutkie pomieszczenie zbudowane z krat ("sufit" i 3 "ścianki"). W tymże urządzeniu można przy pomocy specjalnych linek i bloczków przeprowadzać bardzo dużo rodzajów ćwiczeń (m.in. ćw.. w odciążeniu, w odciążeniu z oporem, ćw.. oporowe, podwieszenie całkowite, ćw.. regresyjne, a nawet wyciąg kręgosłupa) Kolumna przyścienna to urządzenie nieco przypominające swym wyglądem szubienicę służy do wykonywania ćw.. oporowych Stół pionizacyjny jest to urządzenie bardzo podobne do kozetki, jednak posiadające możliwość ustawienia kozetki pod dowolnym katem w stosunku do podłoża, umożliwia to stopniowe przystosowanie pacjentów, po unieruchomieniu, do pozycji pionowej. Pionizacja jest także wstępnym etapem do nauki chodzenia. Jest jeszcze wiele urządzeń stosowanych w kinezyterapii.
Gdybyś chciał o jakimś jeszcze czegoś się dowiedzieć to napisz: <="" font="">
Masaż to oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu przy biernym zachowaniu masowanego (w odróżnieniu od kinezy terapii). Istnieje wiele rodzajów masażu leczniczego np. klasyczny, specjalistyczny, w środowisku wodnym). Bez względu na rodzaj masażu, zostaniesz poproszony o całkowite odsłonięcie masowanej okolicy ciała oraz ułożenie się w odpowiedniej pozycji, którą wskaże Ci masażysta. Wskazane jest także abyś na zabieg przyniósł ręcznik, a w przypadku masaży w środowisku wodnym przydatny może być także strój kąpielowy.
Fizykoterapia to taki dział lecznictwa, w którym stosuje się występujące w przyrodzie naturalne czynniki fizyczne jak czynnik termiczny, promieniowanie identyczne ze słonecznym, oraz czynniki wytworzone przez rożne urządzenia jak: wytwarzające energie cieplna, wszelkiego rodzaju prądy, promieniowanie świetlne (widzialne), ultrafioletowe, podczerwone, ultradźwięki itp. Poniżej przedstawiam krotki opis najczęstszych zabiegów oraz jak się do nich przygotować.
PARAFINOTERAPIA czyli leczenie przy pomocy parafiny. Parafina jest węglowodorem nienasyconym powstającym z destylacji ropy naftowej. Ta używana do zabiegów fizykalnych ma konsystencje plastyczna i łatwo dopasowywuje się do kształtów ciała, lecz w miarę oddawania ciepła traci swoja plastyczność, a także nieco zmniejsza swoja objętość. Te właśnie cechy parafiny uzasadniają jej lecznicze zastosowanie. Krotko można powiedzieć, ze ciepło oddawane przez parafinę powoduje zmniejszenie napięcia mięśniowego, rozszerzenie naczyń krwionośnych co spowoduje intensywne usuwanie z tkanek toksycznych produktów (np. zapalnych) oraz działa uśmierzająco na ból. Wskazane jest abyś na zabieg parafino terapii przyniósł własny ręcznik (który posłuży do okrycia okładu a tym samym zabezpieczy przed odpływem ciepła na zewnątrz. Jak wygląda zabieg? Zostaniesz poproszony o odsłonięcie okolicy ciała, która ma być poddana zabiegowi oraz przyjęcie odpowiedniej pozycji (najczęściej jest to pozycja leżąca lub siedząca). Fizykoterapeuta położy na twoim ciele ciepły płat parafiny, który następnie domodeluje do twojego ciała. Następnie okryje go folia, a następnie ręcznikiem lub kocem. Zabieg przy użyciu parafiny nie powinien przekraczać 20minut Po zabiegu twoja skora będzie spocona i przez krotka chwile blada, a następnie intensywnie czerwona. Po zabiegu powinieneś trochę odpocząć. Wskazania. Wskazań do stosowania parafiny jest bardzo wiele. Oto niektóre z nich: stany zapalne stawów, stany pourazowe narządu ruchu, zmiany zwyrodnieniowe.... Parafiny nie powinno się stosować u osób z chorobami serca a także w przypadku niektórych chorób naczyń krwionośnych
KRIOTERAPIA czyli leczenie zimnem. Najczęściej spotykanymi tu zabiegami są zabiegi miejscowe przy użyciu zimnego powietrza lub ciekłego azotu przypadku zimnego powietrza, jego temperatura osiąga 30stopni poniżej zera, a w przypadku ciekłego azotu nawet 180stopni poniżej zera. Przed zabiegiem twoja skora musi być dokładnie osuszona, by niedoszło do odmrożenia. Przed zabiegiem zostaniesz poproszony o odsłonięcie danej okolicy ciała. Fizykoterapeuta uruchomi aparat i specjalna dysza będzie nad chorym miejscem wykonywał okrężne ruchy. Podczas zabiegu chłodzenie nie powinno sprawiać ci bólu ani wywoływać nadmiernego szczypania. Gdy pojawia się u ciebie takie objawy, natychmiast zgłoś to osobie wykonującej zabieg, która jest zobowiązana go przerwać. Zabieg oziębiania trwa od 1 do 3 minut.. Po zabiegu powinieneś poćwiczyć zamrożony staw. Zimno ma wpływ przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeciwobrzękowy oraz wpływa na zmniejszenie napięcia mięśniowego. Wskazania są bardzo rozlegle, a w szczególności obejmują: stany po urazach (do 5 dni po urazie), obrzęki po złamaniach, zwichnięciach i skręceniach, ostre zapalenia stawów, choroby reumatyczne, nerwobóle (np. rwa kulszowa), wzmożone napięcie mięsni jako przygotowanie do ćwiczeń, obrzęk kończyny po operacji raka sutka, oparzenia. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na zimno, choroba Raynauda, zespól Sudecka (powikłanie po złamaniach kości), zapalenie miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego, odmrożenia, ogólny stan wyniszczenia organizmu.
NAśWIETLANIE PROMIENIAMI PODCZERWONYMI do tych zabiegów można używać promienników podczerwieni lub specjalnych lamp, które oprócz podczerwieni emitują także światło widzialne. W praktyce najczęściej stosuje się lampy, gdyż ich promieniowanie wnika głębiej dzięki czemu możliwe jest odprowadzenie przez krew nadmiaru ciepła powstającego w wyniku zabiegu. Przy zabiegach na przednią część ciała musisz mieć założone specjalne okulary chroniące oczy przed promieniowaniem, które otrzymasz od osoby wykonującej zabieg. Podczas zabiegu, na Twoim ciele pojawi się zaczerwienienie świadczące o przekrwieniu danej okolicy ciała, które powinno zaniknąć niedługo po zabiegu. Ty będziesz czul przyjemne ciepło, które w żadnym przypadku nie powinno Cię parzyć (każdy taki przypadek należy natychmiast zgłaszać osobie obsługującej urządzenie!!!). Działanie lecznicze promieni podczerwonych opiera się na działaniu cieplnym, a wiec m.in. powoduje zmniejszenie napięcia mięsni, działa przeciwbólowo, wzmaga przemianę materii, wpływa także odruchowo na narządy głębiej położone. Wskazań do stosowania promieni podczerwonych jest wiele (np. przewlekle i podostre stany zapalne, zapalenia stawowe i okołostawowe, nerwobóle i inne zespoły bólowe i wiele wiele innych). Zabiegu tego nie wolno stosować w niewydolności krążenia, skłonnościach do krwawień (np. z przewodu pokarmowego w przypadku wrzodów żołądka), stanach gorączkowych oraz w stanach ogólnego wyniszczenia.
NAśWIETLANIE PROMIENIAMI ULTRAFIOLETOWYMI stosowanie tego rodzaju promieniowania wymaga zachowania szczególnej ostrożności, ze względu na możliwość przedawkowania oraz wystąpienia reakcji alergicznych. Dlatego przed przystąpieniem do serii zabiegów powinieneś mieć wykonana tzw. biodozę. Jest to proste badanie pozwalające ustalić indywidualnie dla ciebie minimalna dawkę promieniowania. Po wejściu do kabiny zabiegowej zostaniesz poproszony o odsłonięcie okolicy ciała, która ma być poddana naświetlaniu. Następnie otrzymasz od osoby obsługującej specjalne okulary ochronne pochłaniające promienie UV. W czasie zabiegu możesz odczuwać przyjemne ciepło, w czasie zabiegu NIE WOLNO zmieniać pozycji ciała, zdejmować okularów ochronnych, samodzielnie włączać i wyłączać palników, dotykać aparatury, a o każdym niepokojącym objawie ( pieczenie, swędzenie skory, złe samopoczucie itp. ) należy NATYCHMIAST poinformować osobę wykonującą zabieg. Zabieg w zależności od wyników biodozy, który to jest z kolei i wskazań lekarskich powinien trwać od kilkunastu sekund do 10 (najwyżej 15) minut. W kilka godzin po zabiegu, w miejscu naświetlania zaczyna się pojawiać tzw. rumień, czyli zaczerwienienie o jednolitej barwie i ograniczony ściśle do miejsca zabiegu. Zaczerwienienie to powinno stopniowo zaniknąć w ciągu od 24godzin do kilku dni (maks. ok. 3 dni). Miejsce to nie powinno być bolesne, swędzące ani nie powinien z niego wydostawać się żaden płyn (o wszelkich takich objawach należy powiadomić osobę wykonująca zabieg oraz lekarza, który podejmie decyzje co do dalszego leczenia). Wskazań do stosowania promieni UV jest bardzo wiele. Ze względu na swoje właściwości bakteriobójcze, pigmentacyjne , istotny udział w wytwarzaniu związków histaminowych oraz witaminy D szczególnie polecane są w: krzywicy, chorobach skory (jak łuszczyca, trądzik pospolity, owrzodzenia troficzne, trudno gojące się rany, odleżyny), zmianach zwyrodnieniowych dużych stawów. Promieni UV NIE wolno stosować w przypadku występowania nowotworów złośliwych, czynnej gruźlicy płuc, stanach nadwrażliwości na promienie UV, stanach gorączkowych, skłonności do krwawień z przewodu pokarmowego (np. wrzody żołądka i dwunastnicy), znaczne nadciśnienie i miażdżyca, niewydolność krążenia, padaczka, podczas przyjmowania antybiotyków i innych leków zwiększających wrażliwość na promienie UV. Elektroterapia jest to dział fizykoterapii wykorzystujący w celach leczniczych różnego rodzaju prądy (stałe, impulsowe małej i średniej częstotliwości). Poniżej opisałam kilka najczęściej stosowanych zabiegów elektroleczniczych.
GALWANIZACJA jest to zabieg polegający na działaniu prądu stałego na organizm. Do tego zabiegu niezbędne są podkłady z kilku do kilkunastu warstw flaneli lub gazy. Podkłady te zwilżone ciepłą wodą mają na celu zmniejszenie oporu skóry na ten rodzaj prądu, a także zabezpieczenie skóry przed niekorzystnymi zjawiskami elektrolitycznymi pomiędzy skórą a elektrodą. W zależności od rodzaju galwanizacji a także od obszaru ciała zostaniesz poproszony o przyniesienie (bądź też otrzymasz w gabinecie) od 2 do 4 takich podkładów. Przed zabiegiem, z obszaru ciała poddanego zabiegowi musisz usunąć wszelkie przedmioty metalowe (obrączki, łańcuszki, zegarki itp.). Nie wolno tobie poddać się temu zabiegowi jeżeli masz wszczepione jakieś implanty metalowe (np. metalowe zespolenia kości). Przed zabiegiem nie powinieneś stosować żadnych kremów ani maści w miejscach, w których będą przymocowane elektrody, gdyż może to spowodować wystąpienie niekorzystnych zjawisk elektrolitycznych doprowadzając do reakcji alergicznych a nawet poparzenia skóry. Jeżeli masz zaburzenia czucia powinieneś o tym uprzedzić osobę wykonującą zabieg przed jego wykonaniem. Po umocowaniu elektrod na twoim ciele, osoba obsługująca aparat, zacznie zwiększać natężenie prądu do momentu odczucia przez ciebie przyjemnego mrowienia ("igiełek", "delikatnej pokrzywki"). Odczucie to nie powinno być ani nieprzyjemne, ani bolesne. W przypadku pojawienia się takich objawów w trakcie zabiegu powinieneś natychmiast zawiadomić o tym osobę wykonującą zabieg. Po zabiegu, w miejscu przymocowania elektrod będą widoczne na skórze zaczerwienienia, co jest objawem normalnym i powinny całkowicie ustąpić do kilku godzin po zabiegu. W przypadku ich nie ustępowania, bądź pieczenia, swędzenia powinieneś o tym fakcie niezwłocznie zawiadomić lekarza oraz osobę wykonująca zabieg. A oto najważniejsze wskazania do galwanizacji: nerwobóle, przewlekłe zapalenia nerwów oraz splotów i korzeni nerwowych, zespoły bólowe na tle zmian zwyrodnieniowych stawów, porażenia wiotkie, zaburzenia krążenia obwodowego, utrudniony zrost po złamaniach kości. Do przeciwwskazań należą: stany zapalne skóry, wypryski, stany gorączkowe, porażenia spastyczne.
Jonoforeza lub jontoforeza to zabieg bardzo podobny do galwanizacji z tą różnicą, że pod jedną z elektrod jest umieszczony tzw. podkład lekowy nasączony roztworem leku lub lekiem w postaci żelu. Z tego względu jest rzeczą niezbędną, abyś na zleceniu lekarskim miał podana nazwę leku, który ma być wprowadzony za pomocą prądu stałego do twojego organizmu. W celu skutecznego wprowadzenia leku, musi być on w formie żelu lub tzw. "ampułek" ("zastrzyków"). Przed tym zabiegiem musisz mieć dokładnie oczyszczoną skórę z wszelkich zanieczyszczeń a także kremów i maści (gdyż może to utrudnić, a wręcz uniemożliwić wniknięcie leku lub też doprowadzić do niekorzystnych zjawisk elektrolitycznych na skórze). Przygotowanie do zabiegu jak i jego przebieg są analogiczne do galwanizacji. Wskazań do jonoforezy jest wiele (w zależności od przepisanego leku). Oto przykładowe wskazania: jonoforeza z chlorku wapnia: utrudniony zrost kostny, zaburzenia naczynioruchowe, zapalenie krtani jonoforeza z jodu: blizny, przykurcze bliznowate jonoforeza z prokainy (linokainy): nerwobóle jonoforeza z hydrokortyzonu: stany zapalne skóry i tkanek miękkich, drobnych stawów i pochewek ścięgnistych Przeciwwskazania do jonoforezy pokrywają się zasadniczo z przeciwwskazaniami do galwanizacji. Przy niektórych lekach (szczególnie tych o właściwościach uczulających powinieneś mieć przeprowadzoną próbę, aby wykluczyć ewentualną reakcję alergiczną).
Prądy impulsowe Istnieje wiele rodzajów prądów impulsowych (prądy niskiej częstotliwości, prądy średniej częstotliwości, prądy o impulsach prostokątnych, trójkątnych, trapezowych, sinusoidalnych itp.). Do każdego zabiegu będą Ci potrzebne podkłady z kilku warstw flaneli (2 lub więcej takich podkładów w zależności od rodzaju zabiegu, jego zasięgu a także rodzaju aparatury, na której będziesz miał wykonywany zabieg). Przed zabiegiem zostaniesz poproszony o usunięcie z okolicy ciała poddawanej zabiegowi wszystkich przedmiotów metalowych (łańcuszki, brązoletki, kolczyki itp.). Dla własnego bezpieczeństwa nie używaj na dzień przed zabiegiem żadnych kremów czy innych kosmetyków w okolicy ciała poddawanej zabiegowi. Jeśli nie masz zaburzeń czucia powierzchownego (jakie może występować przy uszkodzeniu nerwów). Poniżej postaram się krótko opisać przebieg i odczucia w trakcie niektórych zabiegów przy użyciu prądów impulsowych. PRˇDY NISKIEJ CZĘSTOTLIWOśCI Jest kilka metodyk wykonywania zabiegów z zastosowaniem prądów średniej częstotliwości. Najczęściej fizykoterapeuta umocuje w miejscach przejścia mięśnia w ścięgno lub w miejscach przyczepu mięśnia do kości, elektrody. Następnie będzie zwiększał natężenie do momentu zaobserwowania efektywnego skurczu Twojego mięśnia. Jeżeli Twoje czucie powierzchowne jest prawidłowe będziesz odczuwał wyraźne mrowienie a także tak jakby pompowanie, pulsowanie. Jeżeli to odczucie stanie się zbyt nieprzyjemne lub bolesne, zgłoś to osobie wykonującej zabieg, która ma możliwość zmienienia innych parametrów prądu tak, by móc wywołać skurcz mięśnia przy mniejszym natężeniu. Podczas zabiegu nie zmieniaj pozycji ciała, a o wszelkich nietolerancjach zabiegu, natychmiast informuj obsługę. Wskazań do stosowani prądów impulsowych niski częstotliwości jest wiele, jednak dotyczą one głównie: zaników mięśniowych (np. po dłuższym unieruchomieniu), niedowładów czy porażeń wiotkich (np. po zapaleniu nerwów obwodowych, chorobie Heinego Medina, powikłanie po urazach itp.), porażeniach spastycznych (do tego typu porażeń stosuje się np. tonolizę). Prądy niskiej częstotliwości mogą mieć także działanie przeciwbólowe, przekrwienne (prądy diadynamiczne). Najważniejszymi przeciwwskazaniami do stosowania tych prądów są: metalowe implanty w ciele, rozrusznik serca, ciąża PRĄDY śREDNIEJ CZĘSTOTLIWOśCI (ZWANE CZĘSTO INTERENFERENCYJNYMI) w zasadzie od strony przygotowania się oraz odczuć pacjenta, zabiegi te są podobne do tych z użyciem prądów niskiej częstotliwości z tymże tutaj ryzyko uszkodzenia elektrolitycznego skóry (przy prawidłowo wykonanym zabiegu) praktycznie nie istnieje a i odczucie przepływu tego prądu jest o wiele delikatniejsze i przyjemniejsze od prądów niskiej częstotliwości. Wskazania i przeciwwskazania do stosowani tych prądów właściwie pokrywają się z prądami niski częstotliwości, jednak stosowania tych prądów w porażeniach i dużych niedowładach tak wiotkich jak i spastycznych, ze względu na krótki czas impulsu i przerw między impulsami, nie daje rezultatów.
Diatermia krótkofalowa Jest wiele aparatów do diatermii krótkofalowej a tym samym kilka metod dawkowania tego rodzaju energii. Jednak przygotowanie się do tego zabiegu jest jednakowe. Przed zabiegiem należy koniecznie całkowicie odsłonić okolicę ciała poddana zabiegowi oraz zdjąć wszystkie opatrunki (np. łuska gipsowa, bandaż itp.), przedmioty metalowe (biżuteria itp.) gdyż w przeciwnym wypadku może dojść do groźnych w skutkach poparzeń. Przygotowując się do zabiegu, upewnij się, że nie kładziesz się na kozetce, która zawiera elementy metalowe (np. nogi, śruby) i przyjmij wygodną dla siebie pozycję (bo w czasie zabiegu nie wolno jej zmieniać. Jeżeli masz zabieg np. na dwa kolana, to poproś o filc, który zostanie umieszczony między Twoimi kolanami, które w żadnym wypadku nie mogą w trakcie zabiegu stykać się ze sobą (grozi to zagęszczeniem linii sił pola elektromagnetycznego co w konsekwencji grozi poparzeniem). Osoba wykonująca zabieg umieści w niewielkiej odległości od Twojego ciała elektrody (oddzielając je od ciała filcem, lub też zwykłą warstwą powietrza. Poproś fizykoterapeutę o pokazanie w jaki sposób masz alarmować o wszelkiej nietolerancji zabiegu, gdyż osoba obsługująca aparat ma obowiązek oddalić się z zasięgu pola zaraz po włączeniu aparatu. Zacznę od podania bezwzględnych przeciwwskazań do tego zabiegu: uszkodzenia mózgu (np. padaczka lub po udarze mózgowym), obecność w tkankach wszelkiego rodzaju implantów metalowych (śruby, płytki itp.), wszczepiony rozrusznik serca, skłonność do krwawień z przewodu pokarmowego i oddechowego (np. przy wrzodach żołądka i dwunastnicy ,miesiączka, ciąża, gruźlica, nowotwory oraz po leczeniu promieniowaniem jonizującym. Podane przeciwwskazania są absolutnie dyskwalifikujące pacjenta z tego zabiegu a także od przebywania w bezpośrednim sąsiedztwie aparatów wytwarzających pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości. Głównymi wskazaniami są przewlekłe i podostre stany zapalne, choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa, nerwobóle. Wskazania ustala indywidualnie lekarz.
Pole magnetyczne (magnetoterapia) Pole magnetyczne jest stosunkowo bezpiecznym zabiegiem. Można je stosować nawet przez opatrunki gipsowe bez uszczerbku na działaniu leczniczym tego rodzaju energii. Obecnie najczęściej używa się impulsowego pola magnetycznego niskiej częstotliwości. Przygotowanie się do tego zabiegu polega na: zdjęciu zegarka (gdyż pole to powoduje nieodwracalne uszkodzenie mechanizmów elektronicznych), zdjęciu wszystkich aparatów elektronicznych (np. aparat słuchowy, elektroniczne protezy itp.) oraz umieszczeniu części ciała poddanej zabiegowi (np. nogi) do specjalne obręczy wytwarzającej pole magnetyczne. Wskazań do stosowani pola magnetycznego jest wiele. Udowodniono wpływ przyspieszający zrost kostny, gojenie ran i owrzodzeń, wpływ przeciwbólowy, także pole to wykazuje korzystny wpływ na zaburzenia ukrwienia obwodowego. Przeciwwskazaniami do tego zabiegu są: wszczepiony rozrusznik serca, ciąża, nowotwory, czynna gruźlica płuc
Ultradźwięki Ultradźwięki są falą akustyczną o częstotliwości nie wychwytywalnej przez ludzkie ucho. Przygotowanie się do tego zabiegu jest stosunkowo proste. Jeśli okolica ciała jest obficie owłosiona (np. okolica kostek czy kolana u mężczyzn) niestety musisz ogolić miejsce które będzie poddawane nadźwiękawianiu, jeśli ma być to tzw. zabieg fonoforezy (czyli nadźwiękawianie z lekiem) musisz przynieść ze sobą żel przepisany ci przez lekarza. Przed zabiegiem zostaniesz poproszony o odsłonięcie części ciała poddawanej zabiegowi, osoba wykonująca zabieg rozprowadzi na Twoim ciele tzw. środek sprzęgający (może to być lek przyniesiony przez ciebie, olej parafinowy lub inny uwodniony żel), który jest niezbędny do przeprowadzenia zabiegu, następnie po Twoim ciele będzie przesuwana głowica ultradźwiękowa i poza przyjemnym odczuciem przesuwania głowicy nie będziesz nic więcej odczuwać. Wskazań do stosowani ultradźwięków jest wiele (szczegółowo ustala je lekarz). Oto najczęstsze: zespoły bólowe na tle chorób zwyrodnieniowych, nerwobóle, szczękościsk, ostroga piętowa, przykurcz Dupuytrena, blizny. Do przeciwwskazań należą: nowotwory i stany po ich operacyjnym usunięciu, ciąża, czynna gruźlica ostre zaburzenia rytmu serca, wszczepiony sztuczny rozrusznik serca, stany gorączkowe i ostre stany zapalne, stany po terapii promieniami rtg, obecność w tkankach metalowych implantów, nie wolno nadźwiękawiać okolicy kręgosłupa powyżej 3 kręgu szyjnego. Istnieje jeszcze wiele zabiegów z zakresu fizyko i fizjoterapii, jednak nie są one tak powszechnie stosowane jak te omówione przeze mnie powyżej. Jeśli masz jakiekolwiek pytania z tej dziedziny pisz do mnie