Jak zainstalować modem? 2001-02-19 (18:00)

Instalujemy modem

Modem jest nadal najpopularniejszym sposobem podłączenia komputera do Internetu. Tego typu rozwiązanie nie zapewnia wprawdzie oszałamiających prędkości ale ma podstawową zaletę - jest dostępne dla każdego. Oczywiście pod warunkiem, że potencjalny użytkownik będzie wiedział, jak ów modem samodzielnie zainstalować.

Ze względu na budowę popularne modemy podzielić można na dwa podstawowe rodzaje - wewnętrzne i zewnętrzne - ale na tym nie koniec. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim wypadku wyszczególnić można dalsze rozróżnienie na modele korzystające z określonego typu złączy. W przypadku wewnętrznych sprawa jeszcze do niedawna byłe dość prosta, gdyż w komputerach PC mamy do dyspozycji tylko dwa typy złączy dla kart rozszerzających ogólnego przeznaczenia: ISA i PCI. Interfejs ISA odchodzi powoli z użycia i modemy korzystające z tego typu złącza dostępne są już niemal wyłącznie "z drugiej ręki".

Modemy wewnętrzne PCI cechuje bardzo prosta budowa oraz brak zworek konfiguracyjnych znanych z urządzeń ISA.

Ze względu na swój wiek nie obsługują one z reguły nowoczesnych protokołów komunikacyjnych, przez co ograniczone są do małych prędkości transmisji. Dla poprawnej pracy wymagają "ręcznego" przydzielenia adresu bazowego i przerwania. Ważne jest, by wybrana konfiguracja nie kolidowała z parametrami pracy innych urządzeń w systemie. Ponieważ wymaga to od użytkownika dość zaawansowanej wiedzy z zakresu architektury komputerów PC, z biegiem czasu wprowadzono technologię Plug and Play, która z założenia ułatwić miała instalowanie nowych urządzeń. O ile w przypadku szyny PCI oraz innych standardów interfejsów rozwiązanie to zazwyczaj się sprawdza, o tyle w przypadku ISA bywa z tym różnie. Dlatego w sytuacji, gdy posiadany przez nas modem sprawia problemy z autokonfiguracją, pożyteczne okazać się może wyłączenie trybu Plug and Play (najczęściej realizuje się to za pomocą odpowiedniej zworki "na pokładzie" modemu) i ręczne przydzielenie IRQ (przerwanie sprzętowe) oraz adresu bazowego.

W przypadku modemów PCI proces konfiguracji z założenia realizowany jest automatycznie. Modyfikacji ustawień dokonać

Ręczne przydzielenie przerwania dla gniazd PCI odbywa się za pomocą BIOS-u.

można wyłącznie z poziomu Panelu Sterowania i BIOS-u komputera. Ze względu na zasadę działania szyny PCI przerwania systemowe IRQ przydzielane są kolejno poszczególnym złączom na płycie i proces ten nie podlega ingerencji użytkownika. W przypadku większej liczby gniazd PCI może zdarzyć się sytuacja, w której pula dostępnych linii IRQ kończy się i to samo przerwanie zostaje przydzielone do dwóch różnych urządzeń. W większości systemów wprowadzono wprawdzie mechanizm dzielenia IRQ, ale okazjonalnie może ono prowadzić do konfliktów. W razie zaistnienia konfliktu można mu zaradzić na jeden z dwóch sposobów - porpzez przydzielenie innego przerwania za pomocą mechanizmów BIOS-u lub po prostu przełożenie karty do innego złącza.

Obecnie upowszechnia się nowe koncepcja, umożliwiająca stosowanie tanich kart komunikacyjnych korzystających z

Gniazda CNR (dwa brązowe na zdjęciu) stanowią uzupełnienie "arsenału" złączy PCI.

dedykowanego im złącza na płycie głównej. Niska cena tego typu rozwiązań spowodowana jest tym, iż część zadań modemu (i karty sieciowej) realizuje chipset sterujący płytą główną oraz sterowniki urządzenia. Wyróżnia się dwie podstawowe odmiany złączy - AMR (Audio & Modem Riser) i CNR (Communication & Networking Riser). Proces konfiguracji korzystających z tych gniazd kart komunikacyjnych odbywa się automatycznie.

Modemy zewnętrzne, mimo iż występują w wielu odmianach, są z reguły bardzo proste w instalacji. Wyróżnić można obecnie ich dwie podstawowe odmiany - PCMCIA i szeregowe (korzystające z interfejsu COM lub USB). Złącze PCMCIA wykorzystywane jest w komputerach

Instalacja modemu zewnętrznego nie wymaga ingerencji do wnętrza komputera.

przenośnych i ze względu na zasadę działania przypomina interfejs PCI uzupełniony o kilka dodatkowych funkcji, w tym przede wszystkim obsługę podłączania urządzeń "na gorąco" (tj. w trakcie działania komputera). Ze względu na pochodzenie PCMCIA zapewnia automatyczną konfigurację urządzeń, zatem modemy tego typu z reguły nie sprawiają kłopotów. Podobnie jest w przypadku interfejsu USB, w którym zaimplementowano technologię Plug and Play - wykorzystanie urządzeń USB możliwe jest tylko w systemach obsługujących uniwersalną magistralę szeregową. Modemy korzystające ze złącza szeregowego COM wymagają poprawnego ustawienia parametrów pracy interfejsu w BIOS-ie komputera (z reguły złączom COM przyporządkowane są przerwania IRQ3 i IRQ4).

Po podłączeniu modemu do komputera powinien on zostać rozpoznany przez system operacyjny. Należy wówczas zainstalować dołączone do urządzenia sterowniki (może to wymagać restartu komputera).

W przypadku gdy modem nie został automatycznie rozpoznany przez system, możemy wymusić jego detekcję z poziomu Panelu sterowania.

Przed rozpoczęciem pracy warto przeprowadzić kilka czynności, dzięki którym zweryfikujemy poprawność konfiguracji.

1. W Panelu sterowania przechodzimy do ustawień systemowych, klikając dwa razy na ikonie System.

2. W okienku Właściwości Systemu przechodzimy do zakładki Menedżer urządzeń.

3. Na wyświetlonej liście szukamy pozycji Modem, a w niej - nazwy posiadanego przez nas urządzenia. Jeżeli obok symbolizującej go ikony nie znajduje się żaden dodatkowy znacznik (np. w postaci wykrzyknika), znaczy iż modem został poprawnie rozpoznany i skonfigurowany przez system operacyjny.

Poprawność zainstalowania modemu możemy także sprawdzić, posiłkując się dedykowaną temu funkcją dostępną z poziomu modułu Modemy (Panel sterowania). Po kliknięciu opatrzonej tą samą nazwą ikony przechodzimy do zakładki Diagnostyka, w której wyświetlone zostaną informacje o zainstalowanych portach komunikacyjnych oraz podłączonych do nich urządzeniach. Warto w tym miejscu zauważyć, że o ile w przypadku modeli zewnętrznych sprawa jest jasna - korzystają one z gniazd komunikacyjnych, które standardowo wchodzą w skład wyposażenia każdej współczesnej płyty głównej (COM1, COM2, USB) - o tyle zastanawiać może obecność dodatkowych portów w przypadku urządzeń wewnętrznych (zwyczajowo przedstawianych na liście jako COM3 lub COM4). Nie należy się temu jednak dziwić ponieważ wspomniane dodatkowe interfejsy dodawane są do puli przez urządzenia wewnętrzne ze względu na konieczność zachowania kompatybilności ze starszymi programami komunikacyjnymi.

1. Na liście dostępnych złączy komunikacyjnych wybieramy to, do którego podłączony lub za którego pośrednictwem identyfikowany jest (w przypadku urządzeń w postaci kart rozszerzających) posiadany modem.

2. Wciskamy przycisk Dodatkowe informacje. Spowoduje to przeprowadzenie identyfikacji modemu oraz udostępnianych przezeń funkcji przez moduł komunikacyjny systemu.

3. Wyświetlenie listy obsługiwanych standardów oraz nazwy urządzenia oznacza, iż funkcjonuje ono poprawnie i jest gotowe do pracy.

Aby wykorzystać możliwości modemu musimy utworzyć połączenie sieciowe w systemie operacyjnym. W zależności od tego czy korzystamy z Windows serii 9x, czy też Windows 2000, odbywa się to nieco inaczej, podstawowe zasady są jednak niezmienne. Konieczna jest znajomość numeru telefonicznego serwera dostępowego instytucji, z której usług korzystamy. Musimy także znać identyfikator oraz hasło użytkownika - zazwyczaj są one jednakowe dla wszystkich połączeń i na przykład w przypadku sieci TPNet (serwery TP S.A. dostępne pod numerem 0-202122) standardowo dostępne jest konto ppp z hasłem ppp.

Przed przystąpieniem do korzystania z modemu należy utworzyć połączenie sieciowe z wybranym serwerem dostępu do Internetu (niniejszy przykład pochodzi z systemu Windows 2000 Professional).

---