Drugi scenariusz wrześniowy

Filip Fąferek i kolorowa kołderka

Podczas zajęć dzieci:

- wypowiadają się na temat wysłuchanego tekstu i własnych przeżyć

- rozmawiają o potrzebie odpoczynku oraz sposobach odpoczywania
- poznają prawo małych i dużych do odpoczynku
- wykonują prace plastyczne.

Potrzebne będą:

„Świerszczyk” nr 18, kołderka lub kocyk w kratkę, budzik, bukiet kwiatów, tekturowa tabliczka ze sznurkiem i napisem Pół godziny Leniucha, poduszka, kasztany, wykałaczki, korektory, plastelina, kolorowe papierki, albumy, książki, kredki, kartki, nożyczki, gwoździe, klej, DVD (lub magnetofon), płyta lub kaseta z piętnastominutową bajką, ciasteczka (np. herbatniki, biszkopty).

Przebieg zajęć:

Siadam z dziećmi na dywanie, na którym znajduje się kołderka lub kocyk.

Czytam opowiadanie o Filipie Fąferku („Świerszczyk” s. 14-15).
Zadaję dzieciom pytania do tekstu i wspólnie próbujemy na nie odpowiedzieć.

W jaki sposób odpoczywała babcia? (Zrywała pomidory). W jaki sposób odpoczywała mama? (Grabiła liście). W jaki sposób odpoczywała Jagienka? (Piekła ciasto z marcepanowymi żabkami). W jaki sposób odpoczywał tata? (Wybierał się na targ). W jaki sposób odpoczywał dziadek? (Malował drabinę).

Dochodzimy do wniosku, że odpoczywać można w różny sposób.

Zadaję dzieciom kolejne pytanie: W jaki sposób najczęściej odpoczywacie? i przekazuję odpowiadającej osobie kołderkę.
● Każdy kolejny właściciel kołderki krótko opowiada o tym, jak odpoczywa najczęściej i jaki jest
jego ulubiony sposób odpoczywania.
● Dzieci naśladują wykonywane przeze mnie czynności (ziewanie, przeciąganie się, przewracanie z boku na bok itp.).
● Na końcu kołderka trafia do mnie, otulam się nią i opowiadam dzieciom o tym, jak ja odpoczywam.

Wyjaśniam, że każdy mały i duży człowiek ma prawo do odpoczynku. Może leżeć w łóżku, huśtać się na huśtawce, przyglądać się biedronce, słuchać muzyki, biegać po parku…

Proponuję dzieciom krótką pracę: wykonywanie (naśladowanie) czynności, o których mówię.

Myjemy okna żółtą ściereczką. Szorujemy szczotką bardzo brudną podłogę. Malujemy sufit pomarańczową farbą. Odgarniamy śnieg ze ścieżki przed domem. Jedziemy ciężarówką wyładowaną po brzegi koszami z mandarynkami. Zanosimy do piwnicy bardzo ciężkie skrzynki. Biegniemy do sklepu po śmietanę i jogurt. Wkręcamy sześć żarówek. Niesiemy bardzo długą rurę. Sadzimy kwiaty w ogrodzie.

Informuję dzieci, że po pracy przyszedł czas na odpoczynek i proszę, aby każde z nich przez pół godziny odpoczywało tak, jak chce. Wyjaśniam, że nie można cały czas tylko pracować. Każdego dnia musimy znaleźć choć kilkanaście minut na odpoczynek. Przymocowuję do ściany tabliczkę z napisem Pół godziny Leniucha. Stawiam budzik na stole, nakręcam go na pół godziny i zaczynamy odpoczywanie.

● Dzieci mogą lepić ludziki z plasteliny, rysować smoki na kartkach, czytać książki, leżeć na dywanie lub oglądać albumy.
● Po trzydziestu minutach zapraszam dzieci na dywan. Rozmawiamy o tym, w jaki sposób każdy z nas odpoczywał.


Informuję, że dzieci razem ze swoją rodziną lub przyjaciółmi mogą zrobić sobie Dzień Leniucha. To nie oznacza jednak, że powinny przez cały dzień leżeć. Muszą bowiem uważać, żeby nie stać się leniuchami.
Zadaję pytania: Kto to jest leń? Czy każdy czasami może zamienić się w leniucha? Czy leń lubi piec ciasteczka, oglądać bajki, malować ściany, zrywać poziomki, jeździć na hulajnodze, biegać po łące i tańczyć?

Opowiadam dzieciom o moim leniuchowaniu.

Proponuję dzieciom Chwilę Leniucha.

Proszę dzieci, aby położyły się na dywanie, zamknęły oczy i, słuchając mojej opowieści, starały się wykonywać czynności, o których usłyszą.
Wyobraź sobie, że leżysz na łóżku, na bardzo miękkiej kołderce. Nic ci się nie chce. Masz ochotę tylko leżeć, leżeć i leżeć. Leniuchuje twoja głowa. Leniuchuje twój nos. Leniuchuje twoja lewa brew. Leniuchuje twoje prawe oko. Leniuchuje twoje lewe oko. Leniuchuje twoja prawa brew. Leniuchują twoje policzki. Leniuchuje twoja broda. Leniuchują twoje rzęsy. Leniuchują twoje uszy. Leniuchuje twoje prawe ucho. Leniuchuje twoje lewe ucho. Leniuchuje twoje czoło. Leniuchuje twoja szyja. Leniuchuje twoje prawe ramię. Leniuchuje twoje lewe ramię. Leniuchują twoje łokcie. Leniuchuje twoja prawa dłoń. Leniuchują twoje paluszki.

Proponuję wszystkim leniuchom, aby bardzo wolno usiadły.

● Rozmawiamy o przeplataniu się pracy i odpoczynku.
● Wspólnie zamieniamy naszą salę szkolną w salę kinową.
● Oglądamy bajkę.

● Po bajce zapraszam pracusie oraz leniuchy na ciasteczkową ucztę i pogaduszki m.in. o bajce.

Przymocowuję do ściany kartonik z pierwszym prawem:

Każdy mały i duży człowiek ma prawo do odpoczynku, czyli może leżeć w łóżku, huśtać się na huśtawce, przyglądać się biedronce, słuchać muzyki, biegać po parku…

Joanna Krzyżanek

2

---