WSPÓŁCZESNE SYSTEMY POLIT.
Zasada trójpodziału władzy
legislatywa pod postacią organu ( organów ) przedstawicielskiego wybieranego w wyborach powszechnych i bezpośrednich, np. :
Hiszpania - Cortezy : Kongres Deputowanych i Senat
Szwecja - Likstag ( jedna izba )
USA - Kongres : Izba Reprezentantów i Senat
W. Brytania - Parlament : Izba Gmin i Izba Lordów
Włochy - Parlament : Izba Deputowanych i Senat
Francja - Parlament : Zgr. Narodowe i Senat
Niemcy - Parlament : Bundestag i Bundesrat
Szwajcaria - Zgr. Federalne : Rada Narodowa i Rada Kantonów
Izrael - Kneset
Funkcjonowanie legislatywy opiera się na zasadzie mandatu wolnego, czyli parlamentarzysta reprezentuje interesy całego narodu, lecz nie jest przed wyborcami odpowiedzialny, a więc nie mogą go oni odwołać. Wyjątkiem są Niemcy, w którym to kraju parlamentarzyści Bundesratu posiadają mandat imperatywny. Bundesrat składa się z minimum 3 przedstawicieli rządów krajowych, a więc są to delegacje landów, które głosują wg instrukcji rządów krajowych.
dwuczłonowość lub jednolitość egzekutywy ( np. Szwajcarska Rada Związkowa i prezydent w USA )
Rada Związkowa
Składa się ona z 7 radców wybieranych przez Zgr. Federalne. Spośród radców na okres 1 roku wybierany jest przez Zgr. Federalne Prezydent RZ, który kieruje pracami tego organu i reprezentuje go na zew. RZ jest organem jednolitym i sprawuje ona zarówno funkcje głowy państwa jak i rządu. A więc Prezydent RZ nie jest organem oddzielnym, ale jedynie jednym z członków RZ.
Prezydent USA
Pełni on funkcję zarówno głowy państwa, jak i przewodniczącego rządu. Funkcje ministrów pełnią sekretarze stanu, którzy stoją na czele departamentów. Są oni jedynie reprezentantami prezydenta, który ich powołuje oraz odwołuje i który może każdą ich decyzje przyjąć lub zmienić.
niezależne sądownictwo oparte na niezawisłości sędziowskiej
Systemy wyborcze :
większościowy ( kraje anglosaskie, Francja )
Funkcjonuje on w okręgach jedno-mandatowych. Jego wadą jest to, że może nie zapewniać reprezentatywności parlamentu. Występuje on w 2 postaciach : w formie większości bezwzględnej ( Francja ) i w formie większości względnej ( USA, W. Brytania ).
proporcjonalny
Występuje on w okręgach wielomandatowych i zgodnie z tą zasadą mandaty dzieli się na listy kandydatów proporcjonalnie do odpowiednio uzyskanych przez listy głosów. System ten zapewnia, ale tylko w sensie formalnym, reprezentatywność parlamentu, nie zapewnia zaś autentyczności parlamentu, gdyż nie umacnia więzi personalnej między przedstawicielem a grupą wyborców. System ten może także doprowadzić do rozbicia polit. parlamentu, dlatego też jest on najczęściej powiązany z instytucją klauzuli zaporowej ( próg wyborczy ).
mieszany
Wyborca głosując na listę wskazuje też na określonego kandydata z tej listy.
Deputowanych wybiera się zarówno w okręgach jedno-mandatowych na zasadzie większościowej, jak i w okręgach wielomandatowych opartych na zasadzie proporcjonalności. A więc wyborca oddaje 2 głosy ( np. Niemcy, Włochy ).
PARLAMENT
Warunki optymalizacji parlamentu :
wieloźródłowe doinformowanie
parlament nie może być nadmiernie rozbity
funkcjonowanie nie skomplikowanej procedury legislacyjnej
funkcjonowanie systemu wyborczego zapewniającego autentyczną reprezentację parlamentu
zdolność i kompetentność reprezentantów do pełnienia swojej funkcji
Zadania parlamentu :
ustawodawstwo
Zakres materii ustawodawczej jest nieograniczony, jednak we Francji jest on konstytucyjnie ograniczony poprzez enumeratywne wyliczenie spraw będących przedmiotem ustawodawstwa. Ponadto konstytucja franc. przyznaje prymat prezydenta i rządu w stosunku do parlamentu.
pełnienie funkcji kontrolnej ( efektywność tych działań jest bardzo ograniczona )
Komisje parlamentarne
Przygotowują one projekty ustaw, w niektórych zaś krajach ( Włochy, Hiszpania ) mają prawo do uchwalania ustaw. Dużą rolę pełnią także w USA, gdzie są określane mianem „małych legislatur”.
Możemy wyróżnić 2 tryby pracy parlamentu :
permanentny ( parlament zbiera się na posiedzenie w każdym czasie trwania kadencji )
sesyjny ( kadencja dzieli się na mniejsze okresy oddzielone od siebie przerwami między sesyjnymi )
kadencja - okres funkcjonowania parlamentu reprezentowanego przez zasadniczy skład
deputowanych, wybranych w jednych i tych samych wyborach
GŁOWA PAŃSTWA
republikańska królewska
sposób wyboru : - parlament ( Włochy, Czechy )
|
|
O odpowiedzialności pr. orzeka albo specjalny organ ( np. Tryb. Stanu ), albo Tryb. Konstytucyjny, który stoi na straży przestrzegania konstytucji.
Głowa państwa jest :
reprezentantem państwa na zew.
gwarantem ciągłości państwowej
gwarantem zew. i wew. bezpieczeństwa państwa
uprawnienia nieosobiste - głowa państwa samodzielnie z nich korzystać nie może, może je używać
jedynie na wniosek lub za zgodą rządu, a więc aby akty pr. uzyskały moc
obowiązującą muszą uzyskać kontrasygnatę właściwego ministra lub
premiera.
uprawnienia osobiste - prerogatywy
Uprawnienia głowy państwa :
w stosunku do parlamentu
zarządzanie wyborów parlamentu w terminach określonych konstytucją
podpisywanie ( promulgacja - głowa republikańska : nadanie sankcji - monarcha ) lub odmowa złożenia podpisu pod ustawa ( veto w stosunku do ustawy, ale nie ma ono charakteru wiążącego )
rozwiązywanie parlamentu, ale tylko w przypadkach ściśle określonych
orędzia - wyjątkowe lub regularne ( ustosunkowanie się do problemów państwa )
inicjatywa ustawodawcza ( występuje sporadycznie, np. w Polsce )
w stosunku do rządu
powoływanie i odwoływanie rządu ( musi mieć on jednak zaufanie parlamentu )
przewodniczenie posiedzeniom rządu w zastępstwie premiera
w stosunku do wymiaru sprawiedliwości
mianowanie sędziów na czas nieoznaczony
prawo łaski
w celu zapewnienia wew. i zew. bezpieczeństwa państwa
zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi ( nie może jednak siłom zbrojnym wydawać rozkazów )
zarządzanie stanów nadzwyczajnych ( stany : wyjątkowy i wojenny )
w zakresie stosunków międz.
reprezentacja państwa na zew.
ratyfikowanie umów międz.
mianowanie przedstawicieli dyplomatycznych
przyjmowanie listów uwierzytelniających
pozostałe
nadawanie orderów
nadawanie tytułów honorowych i naukowych
przyznawanie obywatelstwa
Prezydent franc. posiada szerszy zakres uprawnień, gdyż poza w/w uprawnieniami posiada także :
pełnienie naczelnego dowództwa siłami zbrojnymi
czynne reprezentowanie państwa na zew. ( jest n kierownikiem polityki zagranicznej )
przewodniczenie posiedzeniom Rady Min. ( w jego zastępstwie funkcję tę pełni premier )
prawo zarządzania referendum w sprawie każdego projektu ustawy ( projekt taki, gdy uzyska większość poparcia społeczeństwa nabiera moc pr. )
Szerszy zakres uprawnień cechuje także prezydenta Rosji, Ukrainy czy Białorusi.
RZĄD
Nie jest on tylko organem wykon., gdyż :
aktywnie wpływa na funkcjonowanie parlamentu i realizowanie przez niego funkcji ustawodawczej, m.in. poprzez posiadanie inicjatywy ustawodawczej
jest on upoważniony do wydawania, na podstawie upoważnienia parlamentarnego, rozporządzeń z mocą ustawy, które to jednak podlegają kontroli parlamentarnej
A więc można wyróżnić 3 kierunki działalności rządu w stosunku do parlamentu : inicjatorska, wykonawcza i ustawodawcza.
System rządów - układ wzajemnych stosunków między legislatywą a egzekutywą, a także w
przypadku dualistycznej egzekutywy relacje miedzy jej organami.
System parlamentarno-gabinetowy ( np. W Brytania )
trójpodział władz
dualizm egzekutywy
rola głowy państwa jest bardzo ograniczona
głowa państwa nie ponosi odpowiedzialności polit. przed parlamentem, tą odpowiedzialność ponosi rząd poprzez system kontrasygnaty
rząd jest powoływany przez głowę państwa, ale za swoją działalność odpowiada przed parlamentem ( musi on mieć poparcie większości parlamentarnej )
System ten ulega racjonalizacji w 2 kierunkach :
wzmocnienie roli głowy państwa
wzmocnienie roli rządu
System prezydencki ( USA )
opiera się na zasadzie podziału władzy
władza wykon. jest skoncentrowana w prezydencie ( egzekutywa jednolita )
zasada podziału władzy jest przyjęta w postaci separacji władzy, a więc prezydent nie ponosi odpowiedzialności polit. przed parlamentem, nie może rozwiązać parlamentu, nie posiada inicjatywy ustawodawczej, zaś on, jak i członkowie gabinetu nie mogą piastować mandatu parlamentarnego
separacja władzy nie jest całkowita, gdyż organy władzy na siebie wzajemnie oddziaływają, np. :
veto prezydenckie
instytucja impeachment ( w USA sądzi Senat na wniosek Izby Reprezentantów )
niektóre akty prezydent podejmuje za radą i zgodą Senatu ( decyzje personalne, traktaty i umowy międzynarodowe )
System pół-prezydencki ( Francja, Rosja )
Występują w nim elementy charakterystyczne dla systemu parlamentarno-gabinetowego, jak i prezydenckiego :
dualizm egzekutywy
rząd odpowiada nie tylko przed parlamentem, ale równolegle też przed prezydentem
występowanie elementów separacji władzy, np. członek rządu nie może piastować mandatu parlamentarnego ( incompatibilitas )
System kanclerski ( RFN, Austria )
Jest to odmiana systemu parlamentarno-gabinetowego, gdyż występują w nim różnice :
jedynie kanclerz, a nie cały rząd odpowiada przed parlamentem
kanclerz jako przewodnik rządu określa zakres działań ministrów
prezydent ma niewielkie uprawnienia
votum nieufności ma charakter konstruktywny
System zgromadzenia ( parlamentarno-komitetowy ) - Szwajcaria, w przeszłości teoretycznie kraje realnego socjalizmu
Opiera się on zasadzie jednolitości władzy państwowej, która to jest skoncentrowana w parlamencie. Funkcje egzekutywy sprawuje komitet wybierany na okres 4 lat przez parlament. Komitet pełni funkcje zarówno rządu, jak i głowy państwa. Szwajcarski komitet nazywa się Radą Związkową, która składa się z 7 radców związkowych. Pracami Rady Związkowej kieruje Prezydent Konfederacji Szwajcarskiej, a jest on wybierany na okres 1 roku przez Zgr. Federalne spośród członków Rady Federalnej. Jednak nie jest on głową państwa, jest on jedynie reprezentantem Rady Związkowej, a więc nie jest on organem wyodrębnionym od rady. Rada Związkowa podlega całkowicie Zgr. Federalnemu, powoduje to, że Rada nie może rozwiązać Zgr. Federalnego.
WIELKA BRYTANIA
Ustrój regulują : ustawy, common law, konwenanse konstytucyjne , umowy międz.
Parlament :
Izba Lordów ( lordowie mianowani są przez monarchę )
Izba Gmin
Wybierana jest w wyborach bezpośrednich i powszechnych. Przeprowadzane są one w okręgach jedno-mandatowych opartych o większość względną. Czynne prawo wyborcze posiadają obywatele brytyjscy, a także obywatele Wspólnoty Narodów i Rep. Irlandii, którzy ukończyli 18 lat i są ujęci w spisie wyborczym. Prawa tego nie posiadają : lordowie, nienaturalizowani cudzoziemcy, chorzy umysłowo, a także więźniowie odbywający kary lub skazani na pow. 5 lat za nielegalne praktyki wyborcze. Głosować można także przez pocztę lub za pomocą pełnomocnika. Natomiast bierne prawo wyborcze przysługuje tym, którzy ukończyli 21 lat i posiadają czynne prawo wyborcze, za wyjątkiem : duchownych, bankrutów i skazanych na karę więzienia na okres pow. 1 roku. Kandydatów formalnie zgłaszają wyborcy ( min. 10 ), ale praktycznie prawo te przysługuje partiom. Jeżeli w okręgu zgłoszony jest tylko 1 kandydat, wówczas automatycznie uzyskuje on mandat.
Izba Gmin składa się z 659 deputowanych i obraduje w trybie sesyjnym. Sesję otwiera ( mowa tronowa ) i zamyka ( prorogacaja monarchy odczytywana przez Lorda Kanclerza ) monarcha. Prorogacja zatwierdza ustawy i określa datę rozpoczęcia następnej sesji. Quorum I. Gmin. wynosi 40 posłów, przewodniczącym zaś izby jest spiker wybierany ( wybór zatwierdza monarcha ) przed wygłoszeniem mowy tronowej. Funkcję spikera pełni osoba ciesząca się bardzo dużym autorytetem i nie koniecznie musi ona pochodzić z partii rządzącej. Reprezentuje ona parlament na zew., przewodniczy posiedzeniom izby, oraz strzeże jej regulaminu.
W Izbie Gmin funkcjonują 3 frakcje parlamentarne : partia pracy, konserwatyści, oraz liberałowie. Każda z tych frakcji posiada swojego przewodniczącego, a przewodniczący partii rządzącej określany jest mianem Lidera I. G. Pomocnikami przewodniczących są weapowie, którzy czuwają nad przestrzeganiem dyscypliny parlamentarnej.
Komisje I. Gmin.:
Komisja Całej Izby
W jej skład wchodzą wszyscy członkowie izby za wyjątkiem spikera, którego zastępuje przewodniczący komisji budżetowej. Posiedzenia tej komisji nie są tak sformalizowane jak posiedzenia plenarne.
komisje stałe
Mają one tylko stałych przewodniczących, nie mają zaś stałego składu, stałej nazwy i stałego zakresu działania. Oznaczane są one literami ( A, B, C ), a ich skład dobierany jest w zależności od rozpatrywanego przez nią projektu ustawy. Projekty ustaw kieruje Komisja Selekcyjna, która jest komisją stałą w ścisłym tego słowa znaczeniu ( 6 członków z partii rządzącej i 5 z opozycyjnej ). Ponadto komisja ta wybiera skład komisji, który ma rozpatrzyć dany projekt. Komisjami stałymi w ścisłym znaczeniu są także 2 komisje szkockie.
komisje wyspecjalizowane
Dzielą się na resortowe ( a więc zakres ich działań odpowiada resortom admin., które je kontrolują ) i na problemowe ( np. Komisja Ustawodawstwa Europejskiego ).
komisje wspólne
W ich skład wchodzą reprezentanci I. Gmin i I. Lordów na zasadzie równej reprezentacji.
Przywileje członków parlamentu :
gwarancja wolności słowa
immunitet formalny, zwalniający przed aresztowaniem, ale tylko za zgodą izby, lub podczas posiedzenia izby, oraz materialny
dostęp do panującego ( pisemne adresy ), realizowany jest jednak przez spikera
członkowie I. Lordów mogą z panującym kontaktować się bezpośrednio
panujący nie może uczestniczyć w posiedzeniach I. Gmin
I. Gmin pełni funkcje ustawodawczą i kontrolną. Prawo inicjatywy ustawodawczej w W. Brytanii mają :
członkowie I. Gmin
I. Lordów
Gabinet
Projekty ustaw rozpatrywane są w 3 czytaniach :
Odczytywanie tytułu projektu i wyznaczenie dnia II czytania
Uzasadnianie projektu przez wnioskodawcę, nad którym później toczy się debata. Następnie zgłaszane są poprawki i kieruje się projekt do komisji stałych
Przedstawienie sprawozdania komisji, zakończone głosowaniem nad projektem.
Projekt następnie kieruje się do I. Lordów, która go rozpatruje i przedstawia swoje propozycje. Może ona także zaproponować odrzucenie projektu lub wniesienie poprawek, nie dotyczy to jednak projektów budżetowych. Propozycje te nie mają jednak dla I. Gmin charakteru wiążącego, gdyż może ona je odrzucić poprzez dwukrotne przegłosowanie projektu w tym samym brzmieniu co przed skierowaniem go do I. Lordów, na dwóch kolejnych sesjach ( wyjątkiem jest ustawa o przedłużeniu kadencji I. Gmin, która wymaga zgody I. Lordów ). A więc rola I. Lordów ma charakter kontrolny. Ustawę ostatecznie podpisuje panujący nadając jej sankcję królewską. Nie ma on jednak prawa odmowy złożenia podpisu, gdyż z tego prawa nie korzystał od 1707 r. ( konwenans konstytucyjny ). Na podstawie tych ustaw rząd wydaje rozporządzenia. Rozporządzenia rządowe mogą także zmieniać ustawy, ale muszą być one zatwierdzone przez I. Gmin.
Funkcje kontrolną parlament pełni poprzez komisje wyspecjalizowane. Poza tym funkcję tą parlament realizuje poprzez :
dyskusje nad mową tronową, będącą przedstawieniem założeń programowych rządu
zapytania poselskie, na które odpowiedzi wygłaszane są ustnie
wyrażanie wotum nieufności dla rządu, który jest w takim przypadku zmuszony do złożenia dymisji.
I. Lordów
W jej skład wchodzi ponad 600 lordów, których możemy podzielić na duchownych i świeckich, lordowie świeccy zaś dzielą się na :
lordów dożywotnio mianowanych przez monarchę na wniosek premiera
lordów prawa ( 21 lordów mianowanych spośród sędziów ), którzy wykonują funkcje sądowe I.L., będącą Najwyższym Sadem Apelacyjnym
lordów wybieranych ( 16 lordów Szkocji i Irlandii )
Z zakresu ustawodawstwa I.L. odgrywa rolę kontrolną w stosunku do I.G. Rozpatruje ona bowiem ustawy I.G., ale jej propozycje nie są wiążące, gdyż dla ich odrzucenia wystarczy dwukrotne ponowne uchwalenie ustawy przez I.G. Przewodniczącym I.L. jest Lord Kanclerz, zaś quorum izby wynosi 3 lordów.
Egzekutywa
Głowa państwa
jest głową Kościoła anglikańskiego w Anglii i prezbiteriańskiego w Szkocji
jest głową Wspólnoty Narodów
Wszystkie akty głowy państwa wymagają kontrasygnaty. Wiele aktów monarchy jest podejmowanych na wniosek rządu ( np. rozwiązanie parlamentu ) .
Rząd
Powoływany jest przez króla, jednak jest on odpowiedzialny przed parlamentem. Formalnie I.G. może gabinetowi wyrazić votum nieufności.
WŁOCHY
( konstytucja z 1947 r. )
Parlament Włoch składa się z :
Izby Deputowanych
Senatu
Obie izby posiadają takie same uprawnienia i pełnią takie same role. Obradują one jednak oddzielnie, ale w następujących celach zbierają się na wspólne posiedzenie ( Zgr. Narodowe ) :
wybór prezydenta
wybór 1/3 części Tryb. Konstytucyjnego
wybór 1/3 części Najwyższej Rady Sądownictwa
stawianie prezydenta i członków rządu przed T.K.
Kadencja obu izb wynosi 5 lat. Obie izby mają charakter przedstawicielski, przy czym do senatu poza senatorami wybranymi w wyborach powszechnym mogą także zasiadać byli prezydenci, oraz senatorzy powołani przez prezydenta w uznaniu zasług. Parlament formalnie obraduje w trybie pernamentynym, jednak jego posiedzenia dzielą się na sesje wiosenne i jesienne. Pierwsze posiedzenie parlamentu zwołuje prezydent republiki.
Organy :
Prezydium : przewodniczący, 4 vice-, 8 sekretarzy i 3 kwestorzy, którzy pomagają
przewodniczącemu w utrzymaniu porządku w czasie obrad
kluby partyjne i bezpartyjne ( w Senacie min. 10 deputowanych, w I.D. min. 20 )
komisje ( stałe, specjalne, wspólno-kontrolne, śledcze )
mogą samodzielnie uchwalać ustawy, za wyjątkiem ustaw zmieniających konstytucję, ustaw wyborczych, budżetowych i upoważniających prezydenta do ratyfikowania umów międz., oraz ustaw dotyczących delegacji ustawodawczej.
O tym czy ustawę ma uchwalać komisja, czy cały parlament, decyduje przewodniczący izby, przy czym musi on powiadomić o tym całą izbę.
Status deputowanego
Posiada on mandat wolny, a także immunitet, zarówno formalny ( utrudnienie pociągnięcia do odpowiedzialności karnej ), jak i materialny ( wykluczenie odpowiedzialności deputowanego za wszelkie głosowania i wypowiedzi polit. )
Procedura ustawodawcza
Prawo inicjatywy ustawodawczej przysługuje :
rządowi ( ograniczony jest on opinia prezydenta )
senatorowi i deputowanemu
Narodowej Radzie Gospodarki Pracy ( organ opiniodawczy rządu )
50-tyś obywatelom
Projekt uchwalony przez I.D. przechodzi do Senatu i odwrotnie. Ustawy podpisuje prezydent, jednak może odmówić on złożenia podpisu. Prawo wydawania aktów ustawodawczych posiada także rząd :
dekrety ustawodawcze - ich podstawą jest upoważnienie parlamentu, które określa okres czasu
wydawania dekretów, oraz przedmiot dekretu
dekrety z mocą ustawy - są wydawane na podstawie konstytucji w wyjątkowych przypadkach
( muszą one być poddane parlamentowi do zatwierdzenia )
Funkcja kontrolna parlamentu
Jest ona realizowana poprzez działania indywidualnych posłów, którzy mogą kierować pod adresem rządu :
zapytania - dotyczą węższych zagadnień i nie przeprowadza się nad nimi dyskusji
interpelacje - nad odpowiedzią na nie toczy się dyskusje, które mogą być związane z wyrażeniem
wotum zaufania dla rządu, lub wotum nieufności ( na wniosek 1/10 izby )
Możliwe jest także powołanie komisji śledczej, która może badać sprawy dotyczące różnej materii.
Prezydent
Wybierany jest przez Z.N. na okres 7 lat większością 2/3 głosów ( większość ta obowiązuje tylko w 3 pierwszych czytaniach, natomiast w czwartym wymagana jest już tylko większość zwykła ). Kandydat na prezydenta musi mieć skończone 50 lat.
Powołuje on rząd, nie ponosi także odpowiedzialności polit. przed parlamentem ( zasada kontrasygnaty ). Urząd prezydenta nie można łączyć z innymi stanowiskami ( incompatibilitas ). Uprawnienia :
zarządzanie wyborów parlamentarnych
możliwość rozwiązania izby parlamentu ( nie może tego uczynić przez okres 6 miesięcy przed upływem swej kadencji )
prawo veta w stosunku do ustaw
prawo kierowania orędzi do parlamentu ( są one kontrasygnowane )
zwołuje I posiedzenie izby nowo wybranego parlamentu
podpisuje rządowe projekty ustaw
powołuje rząd ( najpierw Prezesa RM i na jego wniosek członków rządu )
mianuje 1/3 składu TK ( organ ten pełni funkcję sądu parlamentarnego )
prawo łaski
ratyfikacja umów międz. ( niektóre z nich wymagają ustawowego upoważnienia )
zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi i przewodnictwo Radzie Obrony
Rząd
Prezes RM nie tylko jest primus inter pares , kieruje on bowiem pracami rządu, podlega mu też szereg komitetów. Zastępcami prezesa RM są wiceministrowie, którzy wykonują zadania przez niego powierzone. Ministrowie dzielą się na ministrów zadaniowych i resortowych, istnieją także między-ministerialne komitety, np. Komitet Ustalania Cen.
Kompetencje :
funkcja inicjatorska ( inicjatywa ustawod., wnioski w sprawie ratyfikacji umów międz. )
fun. wykonawcza
fun. koordynacyjna
RM w tych zadaniach wspomagają organy pomocnicze :
Rada Stanu
Izba Obrachunkowa
Narodowa Rada Gospodarki i Pracy
Składa się ona z ekspertów, oraz przedstawicieli pracowników i pracodawców. Jej kadencja wynosi 3 lata, a do jej zadań zaliczymy sprawowanie nadzoru nad sądownictwem administracyjnym i kontrolowanie wykonania budżetu przez rząd.
Tryb. Konstytucyjny
orzeka o zgodności z konstytucją aktów prawodawczych państwa i regionów
rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy organami państwowymi, o. państwowymi a regionalnymi i pomiędzy o. regionalnymi
pociąga do odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta i ministrów
W skład TK wchodzi 15 członków powoływanych przez Zgr. Narodowe, prezydenta i wyższe sądownictwo. Kadencja wynosi 9 lat, zaś funkcję przewodniczącego pełni się przez 3 lata. Decyzje TK są ostateczne i uzyskują moc pr. następnego dnia po ich wydaniu.
Inicjatywa ludowa
grupa obywateli licząca 500 tyś może zgłosić do parlamentu projekt ustawy zwykłej lub konstytucyjnej.
Referendum
Jego przedmiotem mogą być akty pr. już uchwalone. W drodze referendum można więc zmienić konstytucje lub ustawę zwykłą. Z wnioskiem o przeprowadzeniu referendum dotyczącym zmiany konstytucji może wystąpić:
1/5 deputowanych lub senatorów
5 rad regionalnych
500 tyś obywateli
Referendum można przeprowadzić w przeciągu 3 mieś. od uchwalenia ustawy konstytucyjnej. Natomiast w przypadku przeprowadzeniu referendum nad ustawą zwykłą wniosku nie może złożyć 1/5 deputowanych lub senatorów. Spod referendum wyłączone są ustawy budżetowe, podatkowe, amnestyjne i upoważniające do ratyfikacji umów międz.
NIEMCY
( Konstytucja z 1949 r. )
Bundestag
System wyborczy do tej izby ma charakter mieszany. ½ członków ( 328 ) wybierana jest w jedno-mandatowych okręgach wyborczych w oparciu o zasadę większości względnej. Kandydatów mogą wysuwać zarówno partie, jak i indywidualni wyborcy ( min. 200 ). Druga połowę wybiera się natomiast w wielomandatowych okręgach wyborczych ( szczebel krajowy ) w oparciu o zasadę proporcjonalności z 5% progiem wyborczym. W tych okręgach kandydatów zgłaszają wyłącznie partie polit. W konsekwencji wyborca ma 2 głosy:
„głos pierwszy” - na określonego kandydata
„głos drugi” - na listę krajową
Czynne prawo wyborcze przysługuje obywatelom niem., którzy ukończyli 18 lat, natomiast bierne prawo wyborcze - 21 lat.
Kadencja Bundestagu wynosi 4 lata, jednak istnieje możliwość rozwiązania izby wcześniej:
gdy w III turze głosowania izba nie zdoła wybrać kanclerza
gdy izba nie przychyli się do wniosku kanclerza o wyrażenie mu votum zaufania, z tym że między zgłoszeniem wniosku, a rozwiązaniem izby musi upłynąć 3 tygodnie, podczas których izba może wybrać nowego kanclerza nie dopuszczając do rozwiązania izby.
Bundestag działa w trybie pernamentynym ( w każdym czasie trwania kadencji izba może się zebrać na posiedzenie ). Posiedzenia izby zwołuje Prezydent Bundestagu, który jest przewodniczącym izby. Posiedzenia odbywają się co 2 tyg., po czym następuje tydzień przerwy. Terminy posiedzeń ustala sama izba, przy czym na wniosek kanclerza, prezydenta federacji i 1/3 deputowanych Prezydent Bundestagu może zwołać posiedzenie w innym terminie.
Organy
Prezydent izby i jego zastępcy ( 4 wiceprezydentów )
Prezydent reprezentuje najliczniejsza frakcję parlamentarną i razem z wiceprezydentami tworzy Prezydium Izby
Rada Seniorów
Jest ona organem doradczym Prezydenta Bundestagu, zaś w jej skład wchodzą członkowie Prezydium Izby, oraz 23 deputowanych wyłanianych przez poszczególne frakcje wg zasady parytetu.
Komisje ( stałe, nadzwyczajne, zadaniowe i Komisja Wspólna )
Są one oparte na zasadzie parytetu. Przewodniczący i jego zastępcy wyznaczani są imiennie przez frakcję po uzgodnieniu z Radą Seniorów.
Frakcje - zrzeszenia posłów obejmujące co najmniej 5% ogólnej liczby posłów będących członkiem 1
partii, lub różnych, ale nie rywalizujących ze sobą w żadnym z krajów.
Funkcje Bundestagu
kreacyjna
wybór kanclerza
wybór ½ składu TK
ustrojodawcza
zmiana konstytucji ( musi być ona uchwalona przez Bundestag i Bundesrat większością 2/3 głosów )
ustawodawcza
Prawo inicjatywy ustawod. przysługuje rządowi, Bundesratowi i posłom Bundestagu, jednak rząd i Bundesrat są ograniczeni związanym prawem inicjatywy ustawod. ( projekt musi być wzajemnie zaopiniowany ). Projekt ustawy budżetowej może być wyłącznie autorstwa rządu. Ustawa jest uchwalana w 3 czytaniach:
I - prezentacja ustawy i odesłanie jej do komisji
II - szczegółowa dyskusja
III - dyskusja nad całą ustawą, głosowanie nad poprawkami i nad całym projektem
Po uchwaleniu ustawy przez Bundestag Prezydent Bundestagu przekazuje ją Bundesratowi, który może zaproponować odrzucenie ustawy, wniesienie oprawek, lub może nie zgłaszać żadnych zastrzeżeń. Propozycje te nie mają jednak dla Bundestagu wiążącego znaczenia ( wyjątkiem są ustawy zmieniające konstytucję i ustawy federalne regulujące stosunki między federacją a krajami ),gdyż może ją odrzucić taką samą większością, jaka została ona zawetowana. Następnie ustawa trafia do prezydenta, który posiada prawo veta.
kontrolna
komisje śledcze powoływane na wniosek ¼ posłów
interpelacje:
duże zapytania - zgłasza je grupa deputowanych ( pow. 5% ogólnej liczby posłów ), a odpowiedź
na nią może stanowić przedmiot debaty
zapytania pisemne - zgłasza ją taka sama grupa co w/w, ale nie może ona stanowić przedmiot
debaty
zapytania ustne - składają je indywidualni posłowie, a odpowiedzi na nie mają miejsce podczas
„godziny pytań”.
prawo żądania informacji
prawo żądania obecności członków rządu na posiedzeniu izby
konstruktywne votum nieufności wyrażane premierowi
Niezmienialne zasady konstytucyjne:
zasada federalizmu
zasada demokracji
zasada państwa socjalnego
zasada podziału władz
zasada praworządności
1
8