Wybrane zagadnienia z fizykoterapii
Rozdział 1 - Elektroterapia
Elektroterapia (inaczej elektrolecznictwo) - dziedzina fizykoterapii (lecznictwa fizykalnego) zajmująca się leczeniem objawowym schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych, w którym wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.
Celem elektroterapii jest złagodzenie bólu i poprawienie ukrwienia stymulowanej tkanki. Przyspiesza wchłanianie obrzęków i wysięków śródstawowych. Jest przygotowaniem do dalszej rehabilitacji, ponieważ pobudza mięśnie i przerywa mechanizm "błędnego koła bólu".
Galwanizacja - zabieg elektroleczniczy polegający na przepływie przez część organizmu prądu stałego, wykorzystywany przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie w leczeniu nerwobóli, chorób zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa, porażeń wiotkich oraz zaburzeń krążenia obwodowego. Odmianą galwanizacji są kąpiele elektryczno-wodne polegające na zanurzeniu w wannach podłączonych do źródła prądu stałego dwóch lub czterech kończyn (kąpiel dwu- lub czterokomorowa).
Jontoforeza - zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo. Działanie lecznicze jontoforezy to między innymi rozmiękczanie blizn, przeciwzapalne, odczulające, uszczuplające naczynia, pobudzające naczynia krwionośne, znieczulające, rozszerzające i zwężające naczynia, bakteriostatyczne.
Prądy interferencyjne - (prądy Nemeca) to prądy średniej częstotliwości modulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Prądy interferencyjne, których częstotliwość zmienia się rytmicznie działają na skurcze mięśni szkieletowych, pobudzają mięśnie do skurczu (usprawnia krążenie obwodowe), wywołują efekt przeciwbólowy, usprawniają procesy odżywcze tkanek i metabolizm (przemiany materii).
Elektrostymulacja mięśni - wykorzystywany jest tu prąd stały impulsowy (płynący z przerwami). Elektrody umieszcza się na skórze, w odpowiednich miejscach, zwanych punktami elektromotorycznymi. Celem zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego.
Prąd stały - zastosowanie w lecznictwie kosmetycznym
Elektrolecznictwo jest działem fizykoterapii. W elektrolecznictwie lub elektroterapii wykorzystuje się do leczenia prąd stały oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.
Pierwsze wzmianki o próbach wykorzystania elektryczności w celach leczniczych pochodzą już ze starożytności. Początki elektrolecznictwa sięgają XVIII wieku, kiedy to Luigi Galwani, profesor anatomii, opisał w 1791 r. skurcz mięśnia żaby wywoływany działaniem elektryczności. Nieco później Aleksandro Volta kontynuując doświadczenie Galvaniego zbudował pierwsze ogniwo elektryczne. Odkrycie w 1831 r. przez Faradaya zjawiska indykcji elektromagnetycznej, zapoczątkowuje stosowanie prądu indukcyjnego na część odkrywcy nazywanego faradycznym. Do stosowania prądu dla elektrostymulacji mięśni przyczyniły się także prace E. H. Du Bois-Raymonda i W. H. Erba prowadzone w końcu XIX wieku.
Założeniem fizjoterapii jest twierdzenie, że określony bodziec wywołuje w organiźmie określoną reakcję. Odpowiednio dobierając rodzaj bodźca, można wywołać różne reakcje lub grupy reakcji, np. wydzielanie pewnych substancji biochemicznych powodujących określone reakcje organizmu pod wpływem bodźców cieplnych lub świetlnych. Ruch z oporem powoduje zwiększenie siły mięśni. Sposób działania w fizykoterapii zależy od rodzaju bodźca, jego siły (natężenia i czasu działania) oraz reaktywności organizmu.
Niektóre zabiegi fizykalne oddziałują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je (biostymulacja). W ten sposób pobudzają naturalne możliwości naszego organizmu do walki z chorobą. Organizm człowieka przewodzi prąd, ponieważ składa się z dużej ilości płynów, głównie wody i cząsteczek o ładunkach elektrycznych (jony i elektrolity). Jony to atomy o jakimkolwiek ładunku elektrycznym. Aniony to jony o ładunku ujemnym, kationy to jony o ładunku dodatnim.
Elektrolity to płyny zawierające jony. Elektrolitami są woda, kwasy, zasady, krew i limfa. Przewodzenie prądu w organiźmie człowieka jest zróżnicowane, ponieważ poszczególne części ciała i organy zawierają różne ilości płynów. Kości zawierają mało płynów i prawie nie przewodzą prądu. Mięśnie są lepszymi przewodnikami. Bardzo dobrze przewodzą natomiast naczynia krwionośne i limfatyczne. Skóra mokra (woda, ampułki, pot) lepiej przewodzi niż skóra sucha. Krew, limfa i mokra skóra, to elektrolity dobrze przewodzące prąd. Prąd z sieci jest prądem zmiennym, dlatego urządzenia do wytwarzenia prądu stałego zaopatrzone są w prostowniki.
Zabiegi na ciele wykonuje się tylko przy natężeniu w zakresie miliamperów. Podczas zabiegów z użyciem prądu stałego używa sie dwóch różnie naładowanych biegunów + i -, czyli elektrod. Dzięki temu powstaje obieg zamknięty prądu. Używa się także elektrody czynnej i biernej. Obie elektrody moga być anodami i katodami. Można zamieniać bieguny przy elektrodach. Przeciwelektroda przykładana jest do ciała pacjentki, elektroda czynna jest elektrodą "pracującą" na wybranym fragmencie ciała. Wielkość powierzchni elektrody określa intensywność oddziaływania prądu.
Rozdział 2 - Hydroterapia
Hydroterapia
Z Wikipedii
Wanna Hubbarda z drewnianym wyciągiem dla pacjentów
Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) - metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych postaciach: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.
Początki hydroterapii kojarzy się i datuje na okres starożytnych kultur Chin, Japonii i najczęściej z rzymskimi łaźniami. Zapomniana w średniowieczu hydroterapia została na nowo odkryta w XVIII i XIX wieku przez J.S.Hahn (1696-1773), Vincent Priessnitz, Oertel (1764-1850) czy J.H.Rausse (1805-1848). Na ich doświadczeniach bazował ksiądz Sebastian Kneipp rozwinął on i usystematyzował wodolecznictwo które w owym czasie stosowane było przez lekarzy.
Akwaterapia wpływa korzystnie na układ krążenia, układ nerwowy oraz wiele innych narządów organizmu.
Zabiegi lecznicze możemy podzielić na:
1. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody:
kąpiele całkowite
kąpiele częściowe
kąpiele kinezyterapeutyczne
kąpiele perełkowe
kąpiele tlenowe
kąpiele aromatyczne
masaż podwodny
2. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia strumienia wody:
polewanie
natryski stałe
natryski ruchome
3. Zabiegi za pośrednictwem tkanin:
zmywanie
nacieranie
zawijanie
okłady
kompresy
Kąpiele stanowią doskonałe przygotowanie do masażu i zabiegów kosmetycznych:
kąpiel solankowa - zabieg w wodzie nasyconej jodem, wspomagającym odchudzanie. Zawarty w solance brom działa uspakajająco i relaksujące
kąpiel doktora Kneippa - metoda leczenia oparta na hartowaniu ciała. W trakcie leczenia zalecane są zimne kąpiele, chodzenie boso po rosie i śniegu, ruch na świeżym powietrzu oraz dieta bogata w warzywa i zawierająca małą ilość mięsa. Często pod tą nazwą w ośrodkach odnowy biologicznej kryje się gorąco - zimne odświeżające kąpiele, doskonałe podczas rekonwalescencji. Ten rodzaj kąpieli wzmacnia system obronny organizmu
kąpiele aromatyczne - kąpiel z dodatkiem olejków eterycznych będących składnikami wielu ziół. Działanie kąpieli aromatycznych ma charakter kompleksowy. W czasie kąpieli na organizm działają: ciśnienie hydrostatyczne, temperatura wody oraz olejki eteryczne, które podczas kąpieli wchłaniają się przez skórę
kąpiel perełkowa - kąpiel z masażem powietrznym. Sprężone powietrze wypychane jest przez specjalne dmuchawy i wydostaje się przez dysze umieszczone najczęściej w dnie wanny. W jednej wannie umieszczonych jest od 40 do 150 otworów. Powietrze jest lekko podgrzewane, aby kapiący się nie odczuwał nieprzyjemnego uczucia zimna. Wielkość bąbli powietrznych zależy od wielkości otworów dysz. Bąble powietrzne masują ciało bardziej delikatnie niż woda w czasie hydromasażu. Kąpiel perełkowa relaksuje i odpręża. Można ją wzbogacić dodając olejków eterycznych, koncentratów substancji ziołowych lub mineralnych. W niektórych wannach dodatkowo montowane są dmuchawy z ozonatorem zapewniając tym samym zonowy masaż powietrzny.
masaż podwodny (hydromasaż) wykonuje się na ciele zanurzonego pacjenta używając strumienia wody z gumowego węża pod ściśle dawkowanym ciśnieniem 2-4 atmosfer. Hydromasaż wykonuje się w tanku Hubbarda lub specjalnie wyposażonych wannach. Masaż podwodny wpływa wybiórczo na określone grupy mięśni. Odmianą masażu podwodnego jest masaż wirowy (wirówka). Taki masaż wykonuje się poprzez działanie wirującej wody na zanurzoną w niej kończynę. Hydromasaż sprawdza się w kosmetyce. Redukuje tkankę tłuszczową i cellulit, wygładza i ożywia skórę, polepsza jej ukrwienie. Otwiera pory, dzięki czemu ma działanie oczyszczające. Badania naukowe wykazały, że kąpiel perełkowa jest o 80% skuteczniejsza pod względem oczyszczania niż zwykła kąpiel.
Bicze szkockie - zabieg polegający na polewaniu całego ciała skupionym bądź wachlarzowatym strumieniem wody, stosując na zmianę natrysk deszczowy i kolczasty. Z reguły przez 1-2 min stosuje się wodę o temperaturze 40°C potem przez 20 - 30 sęk. wodę o temperaturze 20°C lub niższej. Zabiegi w takim układzie powtarza się dwa razy. Bicze ze względu na ciśnienie strumienia wody oprócz działania termicznego mają bardzo silne działanie mechaniczne, stanowią one formę masażu wodnego. Bicze mogą być wykonywane na całym ciele lub częściowo. Bicze wodne wpływają stabilizująco na autonomiczny układ nerwowy, pobudzają krążenie i oddychanie oraz przemianę materii.
Co to jest hydroterapia jelita grubego?
Jest to głębokie płukanie jelita grubego za pomocą wody bez użycia leków. Terapia wodna jelita grubego to bezpieczna, efektywna metoda usuwania bezwartościowych, stwardniałych resztek pokarmowych, nagromadzonych w świetle okrężnicy zwanych kamieniami kałowymi.
Poprzez wprowadzenie przefiltrowanej i podgrzanej wody podawanej pod odpowiednim ciśnieniem do jelita grubego, kamienie kałowe zostają odklejone od ścian jelita i wydalone z wodą wraz z ruchami perystaltycznymi (robaczkowymi) okrężnicy.
Proces ten jest powtarzany kilkakrotnie w czasie jednego zabiegu, trwającego około 60 minut.
Oczyszczanie jelita grubego z zalegających mas kałowych wzmacnia mięśnie okrężnicy i poprawia jej ruchy perystaltyczne. Zabieg ten pomaga przywrócić wewnętrzną równowagę całego organizmu oraz poprawia zdecydowanie samopoczucie.
Dlaczego powinniśmy troszczyć się o nasze jelito grube?
O higienie zewnętrznej naszego ciała wiemy dużo już od dzieciństwa, o stanie narządów wewnętrznych natomiast niewiele. Jelito grube pełni m. in. rolę „kanału ściekowego” naszego ustroju. Jest to narząd, przez który organizm wydala bezwartościowe, niestrawione resztki pokarmowe. Człowiek nie zaprząta sobie tym myśli tak długo, aż zdrowie nasze zaczyna szwankować.
U osoby dorosłej w jelicie grubym może znajdować się od kilku do nawet kilkunastu kilogramów mas kałowych, które zalegają ze szkodą dla organizmu.
Około czterdziestego roku życia jelito grube może być do tego stopnia przepełnione zalegającymi masami kałowymi, że uciska i przemieszcza inne narządy, utrudniając pracę jelit, wątroby, trzustki, nerek, płuc. W zgromadzonych w jelicie grubym masach kałowych zachodzą procesy gnicia i fermentacji. Toksyczne produkty tych procesów wywołują zjawisko samozatruwania (autotoksykacji) organizmu. Samozatrucie wywiera szkodliwy wpływ na wszystkie narządy i komórki organizmu. Pod wpływem działania toksyn na układ nerwowy możemy czuć się rozdrażnieni i przygnębieni. Toksyny osłabiają pracę serca. Samozatrucie powoduje wzdęcia jelit, cuchnący oddech i zmiany skórne. Uwolnienie jelita grubego z zalegających, stwardniałych resztek pokarmowych przywraca prawidłową funkcję przewodu pokarmowego i jest najlepszym, dobroczynnym działaniem na rzecz naszego organizmu.
Rozdział 3 - Magnetoterapia
Magnetoterapia to skuteczna metoda leczenia pulsującym polem magnetycznym niskiej częstotliwości. Jej prekursorem był James Maxwell, który ponad sto lat temu uzyskał patent na lecznicze wykorzystywanie impulsowego pola magnetycznego. Magnetoterapia znalazła już zastosowanie w kilkunastu działach medycyny, m.in. w ortopedii, reumatologii oraz chorobach wewnętrznych. W przeciwieństwie do metod konwencjonalnych fizykoterapii, umożliwia ona głębokie, a nie wyłącznie powierzchniowe oddziaływanie na organizm. Co więcej, jest to praktycznie jedyna metoda wskazana i zalecana do stosowania przy stanach zapalnych. Terapia polem magnetycznym jest bezpieczna i może stanowić samodzielną metodę lub mieć istotne znaczenie w procesie kompleksowego leczenia.
Wskazania do magnetoterapii to:
- urazy: kontuzje, zwichnięcia, złamania, bóle i urazy mięśni, choroby zwyrodnieniowe stawów, etc.,
- choroby reumatyczne: zwyrodnienia, stany zapalne (ostre i chroniczne), osteoporoza, etc.,
- stany pooperacyjne: operacja przepukliny, operacje mięśni i ścięgien, przyspieszanie gojenia, poparzenia,
- choroby naczyniowe i serca,
- choroby centralnego i obwodowego systemu nerwowego: neuralgia, niedowład, etc.,
- choroby górnych i dolnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie oskrzeli, astma,
- stany psychosomatyczne: nieżyt żołądka, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, zespół nadpobudliwego jelita,wrzodziejące zapalenie okrężnicy,
- problem geriatryczne: bezsenność, zmęczenie, problemy klimakteryczne, zapalenie gruczołu krokowego.
Instrukcja obsługi impulsatora MIM-2
Opis
MIM - 2 jest niewielkim elektronicznym generatorem, który wytwarza pulsujące pole magnetyczne o kształcie impulsu zbliżonym do przebiegu potencjału czynnościowego neuronu. Jego pole oddziaływuje na ciało ludzkie pobudzając komórki do aktywności. Poprawia się krążenie krwi, następuje lepsze ukrwienie tkanek i narządów. Każda komórka poddana działaniu. pola jest dokładnie zaopatrzona w tlen, wpływa to korzystnie na zakres działania hormonów, lepiej pracują nasze mięśnie. Pole to działa korzystnie i skutecznie na system nerwowy - znosząc bodźce wyzwalające ból. Ogólnie rzecz biorąc stosując impulsator MIM czujemy się zdrowsi.
Impulsator należy przykładać stroną oznaczoną strzałką w miejsce potencjalnie odczuwanych dolegliwości - koniec strzałki "wskazuje" punkt, z którego emitowane jest pulsujące pole magnetyczne. Zalecane jest przykładanie impulsatora wzdłuż mięśni, kości, naczyń krwionośnych - kierując strzałką w stronę głowy.
Jednorazowy zabieg powinien trwać nie krócej niż 30 min., optymalnie do 2 godz., wydłużając dziennie czas o 10 min. Ważna jest stała pora aplikacji pola magnetycznego na organizm !
W oparciu o przeprowadzoną analizę publikacji naukowych w zakresie biomagnetyzmu oraz wiedzę popartą licznymi badaniami w ośrodkach medycznych, zaleca się:
Stosowanie ZAKRESU "1" impulsatora
DLA SCHORZEŃ O CHARAKTERZE OSTRYM np.: zespoły bólowe kręgosłupa, bolesnego barku, zapalenie stawów, rwa kulszowa oraz zapalenie mięśni, zapalenie oskrzeli, zatok bocznych nosa, owrzodzenie żołądka, niewydolność wątroby, stany zapalne podbrzusza, zaburzenia snu, migrena, nadciśnienie.
Stosowanie ZAKRESU "2" impulsatora
DLA SCHORZEŃ O CHARAKTERZE PRZEWLEKŁYM np.: zwyrodnienie staw6w, RZS, gościec, reumatyzm pozastawowy, odbudowa struktur tkankowych po złamaniach, osteoporoza, zapalenie nerek oraz niedowłady, wiotkość, bóle mięśniowe, zakłócenia w krwioobiegu obwodowym, zapalenie prostaty, niewydolność trzustki, astma oskrzelowa, osłabienie po chorobach infekcyjnych, ogólna regeneracja.
Skuteczność działania przeciwbólowego i przeciwzapalnego impulsatora potwierdziły przeprowadzone badania. Zdecydowanie szybsze pozytywne efekty uzyskano w leczeniu dolegliwości ostrych niż przewlekłych.
Przeciwwskazaniem stosowania magnetoterapii o tak słabym natężeniu jest: ciąża, wszczepiony rozrusznik serca.
Przy magnetycznej terapii poważniejszych schorzeń niezbędna jest konsultacja lekarza specjalisty.
Obsługa
Przełącznik zasilania ustawić w pozycji "Zał", włączyć jeden z wybranych zakresów, następnie dla sprawdzenia działania przycisnąć przycisk "Kontrola ".Wskaźnik świetlny przy sprawnej baterii będzie pulsował z częstotliwością zakresu. Wskaźnik jest równocześnie sygnalizacją progowego Zużycia baterii. W przypadku nadmiernego wyczerpania baterii impulsator będzie działał pomimo braku wskazania "Testu" (emitowany sygnał jest słabszy - zalecana wymiana baterii). Można się o tym przekonać zbliżając impulsator do radioodbiornika tranzystorowego z włączonym zakresem fal długich, w głośnikach usłyszymy charakterystyczne trzaski, których częstotliwość będzie się zmieniać wraz ze zmianą zakresu, Urządzenie nie wymaga częstej wymiany baterii pod warunkiem wyłączania zasilania po każdym zabiegu. |
Rozdzial 4
Laseroterapia
Z Wikipedii
Do laseroterapii wykorzystywane bywają lasery różnego typu, m.in.:
Stosowane bywają zarówno lasery pracujące w sposób ciągły (z jednakową mocą od włączenia do wyłączenia lasera), jak i impulsowo (wyzwalające serię krótkotrwałych impulsów, o czasie trwania liczonym w pikosekundach lub nawet w w femtosekundach).
Zabiegi laseroterapeutyczne wykonywane są w różnych celach, m.in. do bezkrwawych zabiegów chirurgicznych, w których laser w pewnym sensie zastępuje nóż, w tym także do zabiegów neurologicznych, okulistycznych i stomatologicznych, do koagulacji tkanek, do niszczenia (fotoablacja) chorych tkanek, a także do zabiegów terapii fotodynamicznej z użyciem fotosensybilizatorów (w ciągu kilkugodzinnej ekspozycji na promieniowanie lasera średniej mocy niszczone są te tkanki - np. nowotworowe - które uprzednio wchłonęły fotosensybilizator). Osobną grupę zabiegów laseroterapeutycznych stanowią działania zachowawcze - biostymulacja z użyciem laserów niskoenergetycznych.
Zaletą zabiegów z użyciem lasera jest brak fizycznego kontaktu narzędzia z tkankami leczonej osoby, dzięki czemu praktycznie eliminuje się ryzyko zakażenia; ponadto precyzja zabiegu jest zazwyczaj znacząco wyższa, niż przy użyciu technik klasycznych.
WSKAZANIA
- działa przeciwbólowo
-ostre procesy chorobowe
-zespół bólowy kręgosłupa
-w neurologii
-po urazach narządu ruchu
-po operacjach
-w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowych
-w procesie regeneracyjnym
-w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych
-w chorobie zwyrodnieniowej stawów
-w gośćcu tkanek miękkich
-w chorobach dermatologicznych ( blizny, wykwity,żylakowate owrzodzenia podudzi)
-w chorobach laryngologicznych
-w chorobach oczu
-w stomatologii
PRZECIWWSKAZANIA
-skłonności do krwawień
-tkanki nowotworowe
-infekcje lokalne nieswoiste
-w stanach z wysoką gorączką
-u niemowląt
-ciąża
Lasery emitujące promieniowanie o małej mocy znalazły zastosowanie w biostymulacji. Nazwę tą wprowadził Endre Mester i dotyczy ona wyłącznie terapii laserowej, polegającej na zastosowaniu promieniowania małej mocy. Stwierdzono że promieniowanie takie nie wywołuje podwyższenia temperatury tkanek większego niż 0,1-0,5 C. Z powodu małej mocy stosowanych do biostymulacji laserów tego typu terapię określa się angielskim skrótem LLLT ( low level laser therapy- terapię laserem małej mocy). W biostymulacji znajdują zastosowanie głównie lasery półprzewodnikowe, w których ośrodkiem czynnym jest dioda galowo-arsenkowa ( Ga-As) oraz starsze helowo-neonowe (He-Ne)_ w których ośrodkiem czynnym jest mieszanka helu i neonu. Lasery He-Ne emitują widzialne promieniowanie czerwone ( 632nm) , lasery półprzewodnikowe od 635 do 980nm.
"Soft laser" - laser miękki jest zarezerwowany dla urządzeń o mocy poniżej 500mW, podczas gdy termin "hard laser"-laser twardy przyporządkowany jest do laserów wysokoenergetycznych wysokoenergetycznych mocy powyżej 0,5 W.
Działanie biologiczne pl.
-zwiększenie syntezy kolagenu, białek, oraz RNA
-zmiany w potencjale błony komórkowej
-zmiany w wydzielaniu neuroprzekaźników
-usprawnienie dysocjacji hemoglobiny ( co wpływa korzystnie na zaopatrzenie tkanek w tlen)
-zwiększenie fagocytozy, syntezy ATP oraz prostaglandyn
http://pl.wikipedia.org/wiki/Elektroterapia
http://www.kosmetyczki.org/artykul-1.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hydroterapia
http://www.kosmetyczki.org/artykul-16.html
http://www.hydroterapia.net/
http://www.avi.med.pl/rehabilitacja/fizykoterapia/magnetoterapia/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Laseroterapia
http://www.rehabilitacja.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=419
Wyszukiwarka