RESUSCYTACJA, ratownicto 2012 2013, ratownictwo medyczne


Wykład dla pielęgniarek na kursie kwalifikacyjnym:

„PODSTAWY MEDYCYNY RATUNKOWEJ”.

RESUSCYTACJA

KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA

WYTYCZNE EUROPEJSKIEJ RADY ds. RESUSCYTACJI'2000

Dr n. med. Dariusz Piotrowski

Zakład Medycyny Ratunkowej i Medycyny Katastrof

Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii

Akademii Medycznej w Łodzi

RESUSCYTACJA - to zespół czynności ratunkowych (oddech zastępczy, masaż serca, elektroterapia, farmakoterapia), mających na celu utrzymanie lub przywrócenie transportu tlenu do tkanek, w wyniku których u poszkodowanego powróciła spontaniczna czynność serca i spontaniczna (lub wspomagana) czynność oddechowa.

REANIMACJA - to zespół czynności ratunkowych (oddech zastępczy, masaż serca, elektroterapia, farmakoterapia), mających na celu utrzymanie lub przywrócenie transportu tlenu do tkanek, w wyniku których u poszkodowanego powróciła spontaniczna czynność serca, spontaniczna (lub wspomagana) czynność oddechowa i czynność ośrodkowego układu nerwowego (mózgu) - powrót świadomości.

Dlatego też obecnie stosuje się określenia:

(CARDIO-PULMONARY RESUSCITATION - CPR), oraz

(CARDIO-PULMO-CEREBRO RESUSCITATION - CPCR)

PROCES UMIERANIA I DEFINICJE ŚMIERCI

Proces umierania jest zjawiskiem zdysocjowanym tzn. rozłożonym w czasie - śmierć nie obejmuje organizmu w całości jednocześnie. W pierwszej kolejności umierają te narządy, których stopień czynnościowego wyspecjalizowania i metabolizmu są najwyższe.

Związane jest to z czasem tolerancji narządów na niedotlenienie:

A zatem czynnikiem decydującym o skuteczności resuscytacji jest czas trwania śmierci klinicznej, a więc czas jaki upłynął od momentu zatrzymania krążenia do wdrożenia zabiegów resuscytacyjnych.

Ścisłe powiązanie trzech układów: oddechowego, krążenia i ośrodkowego układu nerwowego powoduje, że ograniczenie czynności jednego z nich wywołuje w krótkim czasie ograniczenie i zniknięcie czynności dwóch pozostałych.

Definicja klasyczna - nieodwracalne ustanie krążenia krwi oznacza śmierć człowieka jako całości; niekoniecznie oznacza ono natychmiastową śmierć wszystkich komórek ciała.

Definicja nowa - nieodwracalne ustanie funkcji mózgu oznacza śmierć człowieka jako całości; niekoniecznie oznacza to natychmiastową śmierć innych układów.

Definicja nowa zmodyfikowana - nieodwracalne ustanie funkcji pnia mózgu oznacza śmierć mózgu jako całości; niekoniecznie oznacza to natychmiastową śmierć wszystkich komórek mózgu.

ZATRZYMANIE ODDECHU (niedrożność dróg oddechowych, odma opłucnowa, uraz klatki piersiowej, itp.).

USTANIE KRĄŻENIA (4-5 minut) - śmierć kliniczna, liczona od momentu zatrzymania krążenia.

ZNIKNIĘCIE CZYNNOŚCI OUN (kilkadziesiąt sekund) - śmierć kory mózgowej = śmierć osobnicza.

ZATRZYMANIE KRĄŻENIA (zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu, zaburzenia przewodnictwa, rażenie prądem elektrycznym itp.).

USTANIE PERFUZJI OUN (kilkadziesiąt sekund).

ZATRZYMANIE ODDECHU (zanik funkcji ośrodka oddechowego).

ZNIESIENIE CZYNNOŚCI OUN (uraz czaszkowo-mózgowy, stłuczenie pnia mózgu, krwawienia śródczaszkowe, udary mózgu itp.).

ZATRZYMANIE ODDECHU I KRĄŻENIA (kilkanaście sekund).

ROZPOZNANIE ZATRZYMANIA KRĄŻENIA

ROZPOZNANIE ZATRZYMANIA KRĄŻENIA

MOŻLIWOŚCI I GRANICE RESUSCYTACJI

MOŻLIWOŚCI I GRANICE RESUSCYTACJI

ZANIECHANIE PODJĘCIA CZYNNOŚCI RESUSCYTACYJNYCH

ZANIECHANIE PODJĘCIA CZYNNOŚCI RESUSCYTACYJNYCH

ZAPRZESTANIE RESUSCYTACJI

Decyzję o zaprzestaniu resuscytacji powinien podjąć upoważniony do tego lekarz o odpowiednim przygotowaniu fachowym, np. dyżurny anestezjolog szpitala, czy zespołu „R” Pogotowia Ratunkowego.

Decyzja powinna być podjęta po analizie czynników powodujących stan śmierci klinicznej, ocenie potencjalnej zdolności resuscytowanego do życia oraz skuteczności prowadzonej akcji ratunkowej.

Za uzasadniające przerwanie akcji resuscytacyjnej można uznać:

  1. Wykorzystanie dostępnych metod przywracania życia i długotrwały (powyżej 60 minut) brak powrotu czynności układu krążenia mimo prowadzonej resuscytacji.

  2. Stwierdzenie nieskuteczności prowadzonego masażu i wentylacji zastępczej - utrzymywanie się objawów świadczących o braku wystarczającego krążenia mózgowego (szerokie, nie reagujące na światło źrenice).

  3. Ustanie aktywności elektrycznej mięśnia sercowego, nie reagujące na leczenie (np. elektryczna stymulacja serca prowadzona przez ponad 20 minut).

  4. Nieoznaczalne ciśnienie tętnicze krwi mimo prowadzonego postępowania farmakologicznego, wyrównania objętości krwi krążącej, równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej.

PODWALINY POD NOWOCZESNĄ RESUSCYTACJĘ KRĄŻENIOWO-ODDECHOWĄ -

prace nad techniką sztucznego oddychania

metoda sztucznego oddychania usta-usta

prace nad techniką uciskania klatki piersiowej -

zewnętrzny masaż serca

„łańcucha przeżycia”

ETAPY POSTĘPOWANIA RESUSCYTACYJNEGO

I ETAP

I ETAP

UTRZYMANIE PODSTAWOWYCH CZYNNOŚCI ŻYCIOWYCH (BLS- BASIC LIFE SUPPORT)

  1. (Airway) - zapewnienie drożności dróg oddechowych.

  2. (Breathing) - prowadzenie wentylacji mechanicznej płuc.

  3. (Circulation) - prowadzenie pośredniego masażu serca.

II ETAP

METODY ZAAWANSOWANE UTRZYMANIA CZYNNOŚCI ŻYCIOWYCH (ALS - ADVANCED LIFE SUPPORT)

  1. (Drugs) - farmakoterapia.

  2. (Electrocardiography) - monitorowanie czynności bioelektrycznej serca (EKG).

  3. (Fibrillation treatment) - leczenie migotania komór - defibrylacja, szerzej elektroterapia.

III ETAP

POSTĘPOWANIE PORESUSCYTACYJNE

  1. (Gauging) - ocena skuteczności postępowania resuscytacyjnego.

  2. (Human mentation) - metody terapii w celu powrotu lub utrzymania prawidłowej czynności mózgu (protekcja OUN).

  3. (Intensive care) - intensywna terapia zachowawcza, mająca na celu wyrównanie wszelkich zaburzeń po resuscytacji np.: wentylacja mechaniczna, podtrzymanie układu krążenia, wyrównanie zaburzeń metabolicznych.

R RESUSCYTACJA PRZEDSZPITALNA ESUSCYTACJA PRZEDSZPITALNA

• 60-70 % nagłych śmierci sercowych ma miejsce

w fazie przedszpitalnej

• w 92 % pierwszy kontakt z chorym z nagłym

zagrożeniem życia mają laicy

CELE POSTĘPOWANIA PRZEDSZPITALNEGO :

RESUSCYTACJA BEZPRZYRZĄDOWA (BLS)

A- drożność

B- oddech

C- krążenie

RESUSCYTACJA PRZYRZĄDOWA (BLS) - Straż Pożarna, Policja

-ABC

-TLEN

-UNIERUCHOMIENIE TRANSPORTOWE

-OGRZANIE (FOLIA PRZEŻYCIA)

ZINTEGROWANY PROGRAM RATOWNICTWA MEDYCZNEGO

WCZESNA DEFIBRYLACJA :

PODAWANIE LEKÓW W CPR JEST POSTĘPOWANIEM DRUGOPLANOWYM I MA NA CELU:

DROGI PODAWANIA LEKÓW W CPR

Zabiegi resuscytacyjne podejmuje się w oparciu o stwierdzenie:

Ocena znamion takich jak:

jest opóźnianiem wdrożenia czynności resuscytacyjnych.

Czynności resuscytacyjnych nie podejmuje się w przypadku stwierdzenia pewnych znamion śmierci:

W SKŁAD RESUSCYTACJI KRĄŻENIOWO-ODDECHOWWEJ (CARDIO - PULMONARY RESUSCITATION - CPR) wchodzą:

(Basic Live Support-BLS) obejmują A,B, C

(Advanced Cardiac Live Support- ACLS) obejmują D, E, F

obejmują G, H, I

A. (Airway) - utrzymywanie drożności górnych dróg oddechowych:

B. (Breathing) - rozpoczęcie sztucznego oddychania

1. wentylacja bezprzyrządowa:
- usta-usta
- usta-nos,
- usta- usta-nos,
2. wentylacja przyrządowa:
 - rurka Safara,
- rurka Sussex,
- Life Key (AMBU),
- Notfalltucher (LEARDAL),
- Taschenmaske (LEARDAL),
- worek samorozprężalny (AMBU),
- rurka Combitube (Sheridan),
- maska krtaniowa (Intavent),
- intubacja:
- ustno-tchawicza,
- nosowo-tchawicza,
- konikotomia (konikopunkcja),
- tracheotomia (tracheopunkcja),

C. (Circulation) - podjęcie masażu serca

Mechanizmy zatrzymania krążenia krwi:

* migotanie komór serca (Ventricular Fibryllation - VF),
* asystolia komór serca tzw. bezruch komór serca (Asystolia-Asys, Cardiac Arrest -CA),
* rzut serca bez czynności hemodynamicznej
(słabe serce, rozkojarzenie elektro mechaniczne);
(Non Perfusing Rythm - NPR,
Dyssotiation Elektro Mechanikal - DEM),

Uderzenie przedsercowe wskazania:

• u pacjentów z monitorowanym ekg - przy częstoskurczu komorowym lub migotaniu komór, gdy nie jest możliwe natychmiastowe wykonanie defibrylacji,
• u pacjentów z monitorowanym ekg - przy bradykardii lub asystolii, dopóki pacjent zachowuje przytomność: (powtarzane uderzenia),



Pośredni masaż serca
Mechanizm:

•. Pompa sercowa- uciskanie serca pomiędzy mostkiem a kręgosłupem powoduje wyciskanie z niego krwi, która napływa do niego po zwolnieniu ucisku (skuteczny przy dużej podatności klatki piersiowej),

• .Pompa piersiowa- podczas ucisku na mostek w klatce piersiowej powstaje ciśnienie skurczowe, które popycha krew z serca i płuc do dużych naczyń na obwód.
Zwolnienie ucisku wywołuje ciśnienie rozkurczowe w obrębie klatki piersiowej, powodując napływ krwi.
Ciśnienie perfuzji mózgowej (CPP) powstaje w fazie kompresji z różnicy ciśnień w aorcie i żyłach szyjnych (20% normy w czasie prowadzenia CPR).
Ciśnienie perfuzji mięśnia sercowego (MPP) powstaje z różnicy między ciśnieniami rozkurczowymi w aorcie i prawym przedsionku (10 - 20% podczas prowadzenia CPR).



* Ułożenie pacjenta
płasko na twardym podłożu,
nogi uniesione powyżej poziomu głowy (zwiększenie oporu obwodowego),

* Wyszukanie punktu nacisku
jedna trzecia dolna mostka (dorośli i dzieci),
ok. 1 cm poniżej linii łączącej brodawki sutkowe (noworodki
i niemowlęta),

* Głębokość nacisku
3.5 - 5.0 cm (dorośli),
2.0 - 3.5 cm (noworodki i niemowlęta),

* Częstość ucisku
ok. 80 - 90/min. (dorośli),
ok. 100 - 110/min. (dzieci),
ok. 120 - 130/min. (noworodki),



Powikłania pośredniego masażu serca

* . złamania żeber,
 * . złamania mostka,
* . oderwanie żeber od mostka,
* . odma opłucnowa,
* . krwiak opłucnej,
* . stłuczenie płuca,
 * . pęknięcie wątroby,
* . pęknięcie śledziony,
* . zatory tłuszczowe,


* CPR prowadzone przez jednego ratownika:
początek wentylacji (dwa wolne wdmuchnięcia trwające po 1- 1.5 sek.;
po każdym wdechu oczekiwanie na wydech),
pośredni masaż serca - sztuczne oddychanie
15:2
sztuczne oddech wykonuje się w czasie przerwy między uciśnięciami mostka,

* CPR prowadzone przez dwóch ratowników
początek wentylacji (dwa wolne wdmuchnięcia trwające po 1- 1.5 sek.;
po każdym wdechu oczekiwanie na wydech),
pośredni masaż serca-sztuczne oddychanie
15:2
sztuczne oddech wykonuje się w czasie przerwy między uciśnięciami mostka,


U pacjenta zaintubowanego masaż serca i oddech mogą być prowadzone niezależnie od siebie.

Defibrylację

- po raz pierwszy opisali PREVOST i BATELLI

w 1899 roku przerywając migotanie komór u psa.

- u człowieka wykonał po raz pierwszy BECK

w 1948 roku


FARMAKOTERAPIA

ADRENALINA

* skurczu naczyń wieńcowych,

* martwicą mięśnia sercowego,

* hiperglikemią,

* hiperlaktemią,



WODOROWĘGLAN SODU

Nie stosuje się w pierwszych 15- tu minutach resuscytacji.
Wyjątek stanowią:
• rozpoznana przed zatrzymaniem krążenia
głęboka kwasica metaboliczna,
• jeżeli od zatrzymania krążenia minął czas dłuższy
niż 5 minut,
• jeżeli resuscytacja trwa dłużej niż 10 minut,

WAŻNE:
W wyniku zbuforowania tworzy się CO2.

HCO3- + H+ ↔ H2CO3 ↔ CO2 + H2O

Ponieważ CO2 może przenikać przez błony komórkowe szybciej niż wodorowęglany, podanie wodorowęglanu sodu może pogłębić kwasicę wewnątrzkomórkową, dając w efekcie osłabienie pracy mięśnia sercowego.


Negatywne skutki przy podawaniu NaHCO3

* przesunięcie krzywej dysocjacji oksyhemoglobiny w lewo
(z osłabieniem dostarczania tlenu do tkanek),
* gwałtowne przemieszczenie potasu do komórek z obniżeniem stężenia potasu w osoczu,
* spadek stężenia wapnia zjonizowanego w osoczu
przez ułatwienie jego wiązania z białkami osocza,
* przykurcz mięśnia sercowego (kamienne serce),
szczególnie w przypadku łączenia wapnia i preparatów naparstnicy,
* hipernatremia i hiperosmia - 2000 mOsm/l
(wcześniaki - możliwość krwawienia do OUN),

dawkowanie: 1 mmol/kg m.c. jako dawka wstępna,
następnie co 10 minut 0.5 mmol/kg m.c.


LIDOCAINUM HCl

* Podnosi próg migotania komór oraz hamuje powstawanie nawracającej fali pobudzeń.
Stosuje się ją w dawce wyjściowej 1-2 mg/kg m.c. (maksymalnie do 5 mg/kg m.c.),
a następnie we wlewie ciągłym z prędkością 1- 4 mg/ minutę.



ATROPINUM SULFURICUM

* Parasympatykolityki przyspieszają rytm zatokowy,
albo przedsionkowy ośrodek bodźcotwórczy,
przyspieszając także przewodzenie przedsionkowo - komorowe.
* Powodują przyspieszenie czynności serca w przypadku bloków proksymalnych, nie powodując przyspieszenia czynności serca w przypadku bloków dystalnych.
Dawkowanie:
* w asystolii 1.0 mg iv co 3-5 minuty
* w bradykardii 0.5 - 1.0 mg co 3-5 minut

MOŻNA ROZWAŻYĆ DAWKĘ JEDNORAZOWĄ 3 mg



TOSYLAN BRETYLIUM

Jest lekiem, dającym dobre rezultaty przy trudnych do opanowania epizodach zawałowych zaburzeń rytmu serca, wywołanych zawałem mięśnia sercowego. Mechanizm tego zjawiska polega na wydłużaniu czasu trwania potencjału czynnościowego

5 mg/kg m.c. co 5 minut lub druga dawka i następne 10 mg/kg m.c.
Uwaga ! Nie przekraczać 30 mg/kg m.c. łącznie



PRZEWODNIK DO RESUSCYTACJI 2000
/podstawowe różnice w porównaniu z przewodnikiem z 1998r/


Środki /sposoby i leki/ zostały podzielone na klasy zgodnie z ich wartością terapeutyczną:

Klasa I - zdecydowanie pomocne ( pożyteczne).

Klasa IIa - prawdopodobnie pomocne (pożyteczne).

Klasa IIb - możliwe że pomocne (pożyteczne).

Klasa III - nieprzekonywujące, możliwe że szkodliwe.

Nieokreślone - brak dostępnych dowodów.


Basic Life support

Kluczowe kwestie:
 • Prostota
• Najpierw telefon/szybko telefon
• Bez nacisku na sprawdzanie tętna
• Ujednolicony stosunek ucisków mostka do oddechów /15:2/
dla 1 i 2 ratowników
• Częstość ucisków 100/min
• Pozycja bezpieczna
• Sam posredni masaż (CPR) lepszy niż brak CPR
• Podkreślenie wagi szybkiego przybycia zespołu medycznego
 Adult Basic Life Support (ABLS)

Kluczowe kwestie:
 • Prostota ABCD
• Interpretacja zgodnie z lokalną sytuacją
• Intubacja tchawicy - alternatywnie maska krtaniowa, Combitube itp.
z kontrolą ETCO2 - 02 sat.
• Wczesna defibrylacja 200 - 200 - 360J
• Epinefryna (Epinephrine), wasopresyna (Vasopressin)
• Zmniejszająca się rola lidokainy, amiodaronu

Z A S A D Y W E N T Y L A C J I

. Zmiany w wentylacji są następujące:
Bez stosowania tlenu objętość wdechowa powinna w przybliżeniu wynosić 10ml/kg (700 - 1000ml ) w ciągu 2 sek. / Klasa IIa /.
.
Przy użyciu tlenu (> lub = 40%) stosujemy mniejszą objętość wdechową (w przybliżeniu 400-600ml) w ciągu 1-2 sek.
.
Alternatywne przyrządy do udrożniania g.d.o. ( maska krtaniowa, Combitube) mogą być akceptowane jeśli ratownicy zostali przeszkoleni w ich użyciu.

U C I S K I K L A T K I P I E R S I O W E J
(masaż zewnętrzny serca)

. Częstość ucisków u dorosłych wynosi około 100/min /Klasa IIb/.

. Stosunek ucisków do oddechów zarówno dla 1 jak 2 ratowników wynosi 15 : 2 (jeżeli ofiara nie jest zaintubowana) /Klasa IIb/.

. Tylko pośredni masaż serca jest zalecany - podczas pospiesznego przenoszenia pacjenta lub gdy ratownik jest niechętny lub niezdolny do prowadzenia oddychania usta-usta / Klasa IIa/.

. Propagowanie w społeczeństwie wiedzy na temat CPR i konieczności szybkiego podejmowania CPR /Klasa IIb/.

U S U W A N I E C I A Ł A O B C E G O

. Ratowników laików nie powinno się już dłużej nauczać usuwania ciała obcego u niereagujacych dorosłych /Klasa IIb/.

Jeśli laik podejrzewa ciało obce u nieprzytomnego pacjenta powinien rozpocząć CPR. Po rozpoczęciu sztucznego oddychania laik powinien poszukać ciała obcego w j. ustnej i jeśli jest ono widoczne usunąć.

Pracownicy służby zdrowia powinni przeprowadzić kolejno czynności w celu usunięcia ciała obcego z dróg oddechowych nieprzytomnych ofiar.


A D V A N C E D C A R I O V A S C U L A R L I F E S U P P O R T
(Farmakologia w resuscytacji)

Amiodarone /Klasa IIb/ i prokainamid /Klasa IIb/ są zalecane dla wstępnego leczenia stabilnej hemodynamicznie tachykardii z szerokimi zespołami przed lidokainą i adenozyną.
Amiodarone i sotalol są nowymi środkami zalecanymi dla leczenia stabilnej hemodynamicznie, monomorficznej i wielomorficznej tachykardii komorowej (VT) /Klasa IIa/.
Zalecenia do stosowania bretylium w leczeniu VF/VT-bez tętna zostały zarzucone. Jest on jeszcze w leczeniu akceptowany ale nie zalecany. Daje zbyt dużo efektów ubocznych , szczególnie hipotensję w okresie poresuscytacyjnym /Klasa IIb/.
Konferencja ekspertów stwierdza, że stosowanie lidokainy może być kontynuowane w leczeniu VF/VT lecz w świetle obecnych badań zasługuje ona jedynie na /Klasę - nieokreślone.

Konferencja ekspertów w zasadzie nie miała problemu z wyborem

• amidaronu jako pierwszego z wyboru leku antyarytmicznego dla leczenia nawracających po wstrząsach elektrycznych VF/VT. (Trzeba mieć jednak świadomość, że potwierdzenia na jego faktyczną użyteczność są ciągle słabe.)
 • Magnez okazał się jedynie efektywne w leczeniu rozpoznanej hipomagnezemii i zaburzeniach rytmu -torsades de pointes- jako w tych przypadkach /Klasa IIb/.
• Vasopressin ( arginine vasopressin) może być bardziej użytecznym presorem niż epinephrine w przywracaniu spontanicznego krążenia w zatrzymaniu pracy serca.
Vasopressin (40 U i.v. jednorazowo) może zastąpić epinefrynę jako środek / Klasay IIb/.

UWAGA:
Brak dalszego uzasadnienia do stosowanie wysokich 0,1 mg/kg dawek epinefryny.


 W E N T Y L A C J A

Obecnie zalecana objętość oddechowa jest niższa i powinna wynosić 6 -7 ml/kg w czasie 1,5-2 sek. /Klasa IIa/.
Większa objętość zwiększa ryzyko rozdęcia żoładka bez poprawy utlenienia krwi. Zalecane jest podawanie 100% tlenu także w oparciu o saturację.
Dopuszcza się alternatywne wobec intubacji dotchawiczej rozwiązania w celu udrożnienia g.d.o (maska krtaniowa, Combitube).
Pomiar CO2 w powietrzu wydechowym podczas CPR jest obecnie zaliczany do /Klasy IIb/.
Inne niż CPR stany nagłe wymagają stałego pomiaru ET - CO2 jako /Klasa IIa/.



D E F I B R Y L A C J A

• Pracownicy służby zdrowia powinni zostać obowiązkowo przeszkoleni w obsłudze zewnętrznych automatycznych defibrylatorów.
• Szpitale muszą posiadać programy dla wczesnej CPR i wczesnej defibrylacji tak aby można je było dostarczyć pacjentowi w każdym miejscu szpitala /Klasa I/.
• Programy publicznego dostępu do automatuycznego defibrylatora mają potencjalnie zmniejszyć jeden z największych problemów zdrowotnych - VF powodujące zatrzymanie krążenia krwi.
• Programy dostępu publicznego do automatycznego defibrylatora powinny dotrzeć do miejsc gdzie występuje prawdopodobieństwo zatrzymania krążenia co najmniej 1 na 5 lat.
Rozpatrywane są takie miejsca jak: duże środki transportu osób, markiety, baseny, teatry, kina , boiska sportowe, domy opieki itp.

POSTĘPOWANIE PORESUSCYTACYJNE


ma na celu:
 ® normotensja lub hipertensja -MAP 80-120 mmHg
® normowolemia - OCŻ 8-12 cmH2
® umiarkowana hipokapnia - 25-35 mmHg
® umiarkowana hiperoksja - 100-120 mmHg
® prawidłowe stężenie elektrolitów:
sód 135-147 mmol/l
potas 3,7-5,3 mmol/l
 wapń 2,5 mmol/l
fosforany 1,0-1,5 mmol/l
® molalność surowicy - 280-330 mmol/kg H2O
® normalne pH krwi tętniczej - 7,3 - 7,5
® umiarkowana hemodilucja - HT 30-35%
® normoproteinemia - 60-87 g/l albuminy > 3,0 g/l
® normoglikemia 63-120 mg% unikać hiperglikemii !!
® normotermia ≅ 37°C unikać hipertermii !!

® GŁÓWNE BŁĘDY STWIERDZANE PODCZAS RESUSCYTACJI

1.Organizacyjne:

2. Sprzętowe:

• Brak tlenu lub pusta butla z tlenem.
• Brak szybkiego łącza /dren z odpowiednimi końcówkami/ pomiędzy reduktorem tlenowym a zastawką wlotową
w worku Ambu.
• Brak szybkiego dostępu do sprawnego defibrylatora.
• Brak osprzętowania / elektrod/ do przezskórnej stymulacji
serca.

3.Manualne:

/ brak szczelności pomiędzy maską i twarzą, niewłaściwy rozmiar maski twarzowej /.

z uniesioną na poduszce głową/.

4 .W leczeniu farmakologicznym:


Wyszukiwarka