72. Transakcja terminowa i jej istota

Transakcja terminowa polega na zawarciu umowy zobowiązującej sprzedającego do dostarczenia odpowiedniego co do ilości i jakości dobra, będącego jej przedmiotem, a kupującego- do jego odebrania w wyznaczonym terminie, po cenie ustalonej w momencie zawierania umowy. Przedmiotem tego kontraktu jest wiele towarów: surowce, stopy proc, produkty rolne. Instrumenty pochodne to: forwards, futures i opcje. Nie można się wycofać z kontraktu, chyba że zawrzemy układ przeciwstawny, który zneutralizuje poprzednie zobowiązanie. Często instrumenty pochodne umożliwiają stosowanie dźwigni fin w celu osiągnięcia większych zysków, lecz również wzrasta ryzyko. Odsunięcie terminu powoduje, że nie trzeba posiadać w danej chwili dobra ani kwoty, wystarczy wnieść depozyt zabezpieczający- warunek otwarcia pozycji.

• CEL: Hedging zabezpieczenie się przed ryzykiem (przed niekorzystną zmianą kursu walutowego) strona kontraktu futures zajmuje na rynku terminowym pozycję przeciwną do tej, jaką aktualnie zajmuje na rynku kasowym, ale równoważną pod względem wolumenu

• Spekulacje finansowo-inwestycyjne (osiągnięcie wysokich zysków z handlu kontaktami wykorzystując wzrost ceny bądź dźwignię finansową)

• Arbitraż finansowy.

• Chęć sprzedaży nadwyżki dobra- pewny rynek zbytu

73. Transakcja natychmiastowa i terminowa

T. natychmiastowa (kasowa) polega na zawarciu umowy kupna lub sprzedaży określonego dobra po wyznaczonej cenie, przy czym dostawa i zapłata następują w chwili zawarcia umowy np. papiery wartościowe na giełdzie.Cz Roz. do 2 dni giełd. Bezpieczeństwo, że każda ze stron musi się z niego wywiązać (od razu dostawa i zapłata)

T. terminowa- Sprzedawca (pozycja krótka) będzie liczył na zniżkę ceny, myśląc iż do czasu realizacji transakcji kurs dobra spadnie poniżej wyznaczonego, a więc zarobi kupując następnie to dobro po niższej cenie od tej, po której sprzedał. Natomiast kupujący będzie się spodziewał wzrostu ceny przedmiotu transakcji licząc, iż do czasu realizacji kontraktu, ceny wzrosną na tyle, ze zarobi sprzedając to dobro po cenie wyższej niż w kontrakcie.

74. Bezwarunkowa i warunkowa tr. Term.

- Bezwarunkowe (forwards, futur es)- kontrahenci w dniu realizacji bezwarunkowo muszą wykonać zobowiązania wynikające z zawartej umowy.

- Warunkowe (opcje)- nabywca może odstąpić od jej wykonania, jeżeli uzna, iż z punktu widzenia osiągnięcia zysku jest to nieopłacalne.

75. Rzeczywiste i nierzeczywiste tr termin.

- W rzeczywistych (forwards) następuje fizyczne dostarczenie instrumentu bazowego w momencie realizacji transakcji.

- W nierzeczywistych (futur es) dokonuje się tylko rozliczenia gotówkowego kontraktu w stosunku do ostatecznego kursu rozliczeniowego.

76. Schemat struktury rynku terminowego.

77-78-79. Różnice pomiędzy forward i futur es

- Forward to kontrakt terminowy, polegający na kupnie-sprzedaży danego aktywa w ściśle określonym terminie, po cenie określonej w umowie dzisiaj i zaakceptowanej przez obie strony transakcji (dowolne podmioty raczej wiarygodne, czasem diler)

- Kontrakty forward wystawiane są najczęściej na waluty oraz występują na rynku towarowym (na giełdach towarowych).

- Są instrumentami niewystandaryzowanymi; to obie strony kontraktu ustalają jego cechy, przedmiot transakcji, ilość, czas rozliczenia itp., co utrudnia obrót i powoduje brak płynności- stąd nie występują w obrocie giełdowym.

- Termin dostawy określany jest jako jeden konkretny dzień i tylko tego dnia kontrakt jest rozliczany, rozliczenie następuje fizycznie jeśli towar czy waluta, gotówk-różnica cen

- Kontrakt forward jest rzeczywisty, więc dochodzi do dostawy kupionego lub sprzedanego z niego aktywa,

- Płatność nastąpi po dostawie.Czasem stosuja zabezpieczenia np.papiery wart pod dom

- Zabezpieczenie przed zmianą ceny towaru- wiadomo po jakiej cenie sprzeda się/kupi, jednoczesnie utrata zysku w przypadku gdy cena w kontrakcje będzie niższa niż obecna- możliwość niewywiązania się z umowy, trzeba zawrzeć nowy kontrakt

- Futures to pochodny instrument finansowy zapewniający kupno lub sprzedaż innego aktywa finansowego po z góry określonej cenie.

- Futures tym różni się od opcji, że jego posiadacz ma rozliczany kontrakt codziennie w terminie rozliczenia, a więc może mieć nieograniczone straty, ale i nie ograniczone zyski z tytułu posiadania kontraktu terminowego.

- Są notowane na giełdzie papierów wartościowych (np. na GPW w Warszawie dostępne są futures m.in. na USD, EURO, indeks WIG20),

- Są wystandaryzowanymi instrumentami finansowymi (giełda ściśle określa przedmiot kontraktu, sposób rozliczania transakcji, termin rozliczenia itp.)- dobra płynność i obrót

- Strony transakcji terminowej futures wpłacają przed jej zawarciem depozyt zabezpieczający, który stanowi określony procent transakcji,

- Kontrakty terminowe futures są notowane codziennie i codziennie są rozliczane przez izbę rozrachunkową giełdy, która gwarantuje rozliczenie kontraktu. Po zakończonej sesji giełdy następuje likwidacja poprzedniego kontraktu i otwarcie nowego, po nowym kursie kasowym. W ten sposób możliwość niewywiązania się z kontraktu obejmuje tylko straty z jednego dnia.

- Kontrakty są nierzeczywiste, czyli nigdy nie nastąpi dostawa aktywa kupowanego lub sprzedawanego poprzez futur es.

- Wprowadzenie limitu dziennego dla zmiany ceny kontraktu, co ma ograniczać wahania kursowe będące wynikiem działań spekulantów.

- Prowadzone na zasadzie przetargów wśród uczestników giełdy.

79. Pojęcie kontr futures jego istota

Najczęściej uczestnikami transakcji kontraktów są maklerzy, specjaliści banków inwestycyjnych i instytucji finansowych. Zawierają oni transakcje w imieniu własnym lub na zlecenie klienta. Kupno kontraktu oznacza zajecie pozycji długiej, a sprzedaż - krótkiej. Na giełdach kontraktów futures decydującą role odgrywa dźwignia finansowa. Dzięki niej pewna niewielka kwota, zwana depozytem gwarancyjnym lub zabezpieczającym, umożliwia nabycie w przyszłości całego kontraktu. Inwestor

zobowi1zany jest do ci1g‡ego utrzymywania poziomu depozytu przynajmniej w

minimalnej kwocie zabezpieczaj1cej jego otwarte pozycje. Działanie dźwigni sprawia, ?e kontrakty futures s1 instrumentami finansowymi o dużym ryzyku.

• Możliwość osłony przed ryzykiem finansowym powstaje dzięki wykorzystaniu odwrotnych ruchów kursów walut lub stóp procentowych na rynku pieniężnym i terminowym.

• W tym celu strona kontraktu futures zajmuje na rynku terminowym pozycję przeciwną do tej, jaką aktualnie zajmuje na rynku kasowym, ale równoważną pod względem wolumenu. Jest to właśnie hedging.

• Podmioty dokonujące tej transakcji zawierają tyle kontraktów futures, aby w przybliżeniu zrównoważyć wartość rzeczywistej lub przewidywanej pozycji na rynku kasowym.

• Jeśli zatem powstaje strata na transakcji kasowej, to jest ona kompensowana zyskiem na zawartej transakcji terminowej.

Są to głównie finansowe kontrakty futures ze względu na instrument bazowy są to:

1. walutowe transakcje futures-

2. procentowe tr futures- oprocentowane instrumenty finansowe

3. indeksowe tr futures- indeksy ekonomiczne.

Mają one na celu gotówkowe rozliczenie różnic między jego stronami.

80. Istota standaryzacji kontraktu futures

Standaryzacja kontraktu terminowego polega na tym, że wszystkie elementy towaru objętego umową są stałe: wielkość transakcji (jednostka transakcyjna), jakość towaru, termin i dostawy oraz warunki płatności, waluta. Jest podstawowym warunkiem występowania go na rynku wtórnym. Strony nie znają się i nie mają względem siebie zobowiązań ani wobec biur maklerskich. Można sprzedać kontrakt jeszcze przed jego wygaśnięciem.

81. Istota i rodzaje depozytu zabezpieczającego w kontraktach futures

Ze względu na to, że cena instrumentu bazowego może ukształtować się inaczej niż zakładał inwestor i nie wiadomo, która ze stron nie wywiąże się z kontraktu ustalono że każda ze stron musi wnieść odpowiednie zabezpieczenie.

1 Depozyt początkowy- procent od wartości jaką muszą wpłacić strony przy otwieraniu pozycji(pokrywa tylko część inwestycji), wykorzystuje dźwignię finansową

Depozyt minimalny (rozliczeniowy)- kwota jaką inwestor musi posiadać na rachunku.

2 Depozyt uzupełniający- wnoszony jest jeśli izba po rozliczeniu dziennym stwierdziła ze pozycje członków ukształtowały się poniżej wymaganego poziomu.

82. Rozrachunki dzienne w kontraktach futures

Przy kontraktach futures na koniec sesji następuje tzw. porównanie do rynku. Każdego dnia kontrakty wyceniane s1 przez giełdową izbę rozrachunkow1 na podstawie aktualnej ceny rynkowej. W zależności od tego, czy wartość kontraktu futures wzrosła czy spadła, na konto inwestora wpływa lub z niego wypływa odpowiednia kwota. Gdy strata, wynikaj1ca ze spadku rynkowej wartości waloru lub indeksu, na jaki jest zawarty kontrakt futures, spowoduje spadek wartości depozytu poniżej jego minimalnej dopuszczalnej wielkości, brakuj1ca suma musi była natychmiast wpłacona na rachunek przez inwestora. W przeciwnym razie jego makler likwiduje rachunek, uniemożliwiając wystąpienie na nim braku pieniędzy. Debet na koncie musi była przez maklera spłacony izbie rozrachunkowej. On sam stara się tą kwotę potem wynegocjować od klienta.

Pozwala to na minimalizację ryzyka i bezpieczeństwo wykonania transakcji.

83. Rola izby rozrachunkowej w kontraktach futures

W transakcji futures występują sprzedawcy i kupujący. Jednak nie mają oni wobec siebie bezpośrednich zobowiązań. Bezpośrednia odpowiedzialność za fizyczne wykonanie transakcji przypada na izbę rozrachunkową giełdy, która gwarantuje rozliczenie kontraktu w terminie jego zapadalności. Z chwilą zawarcia kontraktu futures izba rozrachunkowa giełdy zastępuje w funkcji handlowej każdą ze stron tej transakcji, stając się w ten sposób nabywcą w stosunku do każdego sprzedawcy i kupującego (rejestruje tez kontrakty). W ten sposób zagwarantowane jest wykonanie transakcji. Izba bierze opd za swoich członków, jeśli członek zawiedzie izba nie ponosi odp.

84. Pojęcie kontraktu opcyjnego i jego istota

umowa dająca prawo, lecz nie obowiązek, kupna lub sprzedaży określonej ilości określonych aktywów lub waluty po ustalonej cenie w ustalonym dniu w przyszłości lub przed tym dniem; inaczej: terminowy kontrakt opcyjny. Zabezpieczenie przed stratami wynikającymi z wahań w czasie cen przedmiotu transakcji. Instrumentem fin może być np. papier wartościowy a utworzonym na jego bazie inst. Pochodnym- opcja. Standaryzacja.

• Opcja est to instrument finansowy, który daje jego posiadaczowi prawo (ale nie obowiązek) do sprzedaży (put) lub zakupu (call) innego instrumentu finansowego po ustalonej cenie na z góry określony termin.

• Sprzedawca opcji musi wykonać kontrakt, o ile nabywca tego zażąda.

• Ponieważ to nabywca uzyskuje prawo decyzji co do wykonania lub nie kontraktu, musi za to zapłacić pewną cenę. Ponieważ sprzedający pobrał tę opłatę musi dostosować się do decyzji kupującego. Ryzyko sprzedającego zostało więc w całości lub częściowo opłacone przez kupującego.

• Kupujący opcję ma prawo do rezygnacji z jej realizacji, jeśli uzna, że kurs kasowy dnia realizacji opcji jest dla niego korzystniejszy niż kurs opcji. Ta właśnie jednostronna fakultatywność różni ten instrument od forward.

85-86 Charakterystyka opcji kupna/ sprzedaży

Opcja kupna jest kontraktem dającym jego nabywcy prawo, przy jednoczesnym niestwarzaniu zobowiązania, do zakupu od sprzedającego wyspecjalizowanego instrumentu fin, którego ten kontrakt dotyczy, po z góry ustalonej cenie i z gory określonym wcześniejszym terminie oraz zobowiązującym kupującego do zapłacenia sprzedającemu wymaganej premii.

Wystawca z kolei ma obowiązek dostarczenia posiadaczowi na jego żądanie wymienionego instrumentu zgodnie z zapisanymi warunkami (cena wykonania+premia ze str nabywcy w zamian za inst. Pierwotny wystawcy).

ZE WZGLĘDU NA NADANE PRAWA:

• Opcje typu call - opcje kupna

• Opcje typu put - opcje sprzedaży

ZE WZGLĘDU NA MOŻLIWOŚĆ I TERMIN ROZLICZENIA:

• Opcje europejskie

• Opcje amerykańskie

INNE RODZAJE OPCJI:

• Warrant - opcja kupna akcji spółki emitenta tego typu opcji,

• Opcje walutowe

• Opcje procentowe (na papiery dłużne)

• Opcje indeksowe (np. opcje na indeks WIG20)

87. Wyjaśnij pojęcie waluta oraz dewizy

Waluta (jednostka monetarna) - pojęcie używane zamiennie z pojęciem pieniądz. Jednak nazwę waluta stosuje się przede wszystkim w kontekście wymiany międzynarodowej. Waluta jest wtedy środkiem rozliczeniowym (czyli miernikiem wartości) oraz środkiem regulowania płatności (należności i zobowiązań) w transakcjach międzynarodowych.

88. Pojęcie Waluty oraz Dewizy.

Dewizy- określony instrument finansowy (weksel, czek, akredytywę) dający tytuł do otrzymania zapłaty od zagranicy, a także wkłady (salda) w bankach zagranicą. Inaczej mówiąc dewizy to termin określający należności pieniężne (wierzytelności) możliwe do zrealizowania natychmiast lub w krótkim terminie, które ze względu na swoją formę mogą być użyte w płatnościach międzynarodowych.

Waluta- Rozumie się przez to jednostkę monetarną danego kraju. Jak wiadomo jest ona: miernikiem wartości (wyraża cenę dóbr i usług), środkiem płatniczym (służy do regulowania zobowiązań płatniczych), środkiem cyrkulacji i środkiem tezauryzacji (przechowywania wartości). Z kolei przez walutę zagraniczną rozumiemy zagraniczny środek płatniczy (jednostkę monetarną innego kraju) służącą do dokonywania płatności i transferów pieniężnych z jednego kraju (obszaru walutowego) do drugiego. Jednakże aby jednostka monetarna danego kraju stała się walutą musi być wymienialna na inne waluty. Przez wymienialność waluty rozumie się gwarantowaną prawem możliwość swobodnej wymiany waluty krajowej na dowolną walutę innego kraju lub odwrotnie. O tym jaki jest stosunek wymiany waluty zagranicznej na walutę krajową informuje kurs walutowy.

89. Kurs wymienny walut

Kurs wymienny walut (lub krótko kurs walutowy albo kurs dewizowy) definiuje się jako ilościowy stosunek, w jakim jedna waluta wymienia się na inną walutę lub inaczej jest to cena jednej waluty wyrażona w drugiej walucie. Może to być cena płacona w walucie krajowej za jednostkę waluty obcej lub cena jednostki waluty krajowej wyrażona w jednostce waluty obcej. W praktyce stosowany jest kurs widełkowy, tzn. podawany jest zarówno kurs kupna jak i kurs sprzedaży walut.

Dwie zasadnicze funkcje: informacyjną i cenotwórczą. W pierwszym przypadku kurs walutowy bezpłatnie informuje osoby fizyczne i prawne w danym kraju o cenie walut zagranicznych. Jest to bardzo ważna informacja wykorzystywana w decyzjach podmiotów gospodarczych prowadzących wymianę dóbr i usług z podmiotami zagranicznymi (transakcje eksportowo - importowe), a także przez podmioty indywidualne, np. w turystyce czy w decyzjach inwestycyjnych oraz państwo, np. przy dokonywaniu różnego rodzaju transferów. Jest to również ważna informacja dla rynku finansowego, w szczególności wykorzystywana przez analityków finansowych. Z kolei funkcja cenotwórcza kursu walutowego polega na przenoszeniu do danego kraju zagranicznego układu cen (zagranicznych relacji cenowych) wraz ze wszystkimi jego ekonomicznymi konsekwencjami dla gospodarki krajowej. Ewidentnym tego przykładem mogą być zmiany cen surowców, np. ropy naftowej, miedzi, itp. Zmiany ich cen natychmiast wpływają na ceny krajowe w krajach o gospodarce rynkowej i w krajach o pełnej wymienialności walut. Funkcja ta może być ograniczana poprzez określone bariery handlowe, np. cła i podatki importowe.

90. Pojęcie dewaluacji, rewaluacji, deprecjacji i aprecjacji

Dewaluacja- (bank centralny)reforma pieniężna, która polega na administracyjnym obniżeniu sztywnego kursu waluty narodowej wobec innych walut przez narodowy bank centralny, np. w celu poprawienia bilansu płatniczego (Obniżenie kursu waluty krajowej wobec walut obcych. Płaci się wówczas więcej jednostek waluty krajowej za jednostkę waluty obcej)

Deprecjacja - Spadek kursu waluty na rynkach walutowych

Spadek ceny towaru lub dobra. Termin używany w szczególności w odniesieniu do spadku wartości waluty krajowej względem waluty zagranicznej w systemie płynnych kursów walut. Pozytywne skutki deprecjacji:

- poprawienie konkurencyjności eksportu,

- obniżka kosztów pracy (w gospodarce o sztywnym prawie pracy deprecjacja waluty -umożliwia obniżkę płac dzięki iluzji pieniężnej - ludzie dostrzegają realne zmiany wartości pieniądza z opóźnieniem, nominalne natychmiast).

Negatywne skutki deprecjacji:

- wzrost kosztów obsługi zadłużenia zagranicznego (budżet ma przychody w walucie krajowej zatem rośnie deficyt),

- zwiększenie presji inflacyjnej,

- zubożenie społeczeństwa - głównie na skutek obniżenia siły nabywczej płac.

Aprecjacja - Wzrost kursu waluty na rynkach walutowych

Wzrost ceny towaru lub dobra. Termin używany w szczególności w odniesieniu do wzrostu wartości waluty krajowej względem waluty zagranicznej w systemie płynnych kursów walut. Aprecjacja zachodzi w sytuacji płynnego kursu walutowego (jest on regulowany przez rynek). Oznacza wzrost siły nabywczej danego pieniądza w rozliczeniach międzynarodowych.

Pozytywne skutki aprecjacji:

- spadek kosztów obsługi zadłużenia zagranicznego,

- zmniejszenie presji inflacyjnej,

- wzbogacenie społeczeństwa - głównie na skutek wzrostu siły nabywczej płac.

Negatywne skutki aprecjacji:

- osłabienie konkurencyjności eksportu,

- wzrost kosztów pracy.

Rewaluacja - (bank centralny )jest to wzrost kursu waluty danego kraju względem waluty zagranicznej pod wpływem interwencji władzy monetarnej. Termin rewaluacja odnosi się tylko do systemu stałego kursu walutowego, ustalonego i zmienianego jedynie przez rząd w zależności od sytuacji na rynku międzynarodowym i od stanu jego rezerw dewizowych (Podwyższenie kursu waluty krajowej wobec walut obcych. Płaci się wówczas mniej jednostek waluty krajowej wobec walut obcych).

• W wyniku deprecjacji (dewaluacji) waluty eksport z kraju, który jej dokonał staje się tańszy a import droższy.

• W wyniku aprecjacji (rewaluacji) waluty eksport z kraju, który jej dokonał staje się droższy a import tańszy.

91. Rynek walutowy i jego istota

Rynek walutowy (dewizowy) to rynek, na którym dochodzi do konfrontacji popytu na waluty z ich podażą, czyli ogół dokonywanych transakcji kupna - sprzedaży walut. Bardziej precyzyjna definicja mówi (K. Zabielski), iż „przez rynek walutowy rozumie się całokształt transakcji wymiany walut wraz z instytucjami pomagającymi je przeprowadzać (są to głównie banki komercyjne) oraz zespół reguł, według których zawierane są transakcje walutowe, a także ogół urządzeń i czynności prowadzących do zawierania transakcji”. Współczesny rynek walutowy to przede wszystkim rynek typu Over - the Counter - Market (OTC), czyli rynek pozagiełdowy, co oznacza, iż jest on rynkiem zdecentralizowanym pod względem technicznym i ekonomicznym. W istocie rzeczy jest on rynkiem wirtualnym, gdyż funkcjonuje poprzez sieć łączy telekomunikacyjnych i informatycznych (terminali komputerowych) zainstalowanych w bankach, instytucjach niebankowych oraz firmach brokerskich (pośrednicy rynku). Istotą tego rynku jest to, iż uczestnicy zawierający na nim transakcje w ogóle się nie widzą, a coraz częściej się nie słyszą. Specyficzną cechą rynku walutowego jest natomiast to, iż obroty walutowe są fizycznie przeprowadzane w konkretnych krajach, jednakże międzynarodowy rynek walutowy nie jest sumą rynków narodowych, lecz jednym wielkim rynkiem pracującym 24 godziny na dobę (round the clock) w skali światowej. Część transakcji walutowych odbywa się na rynku giełdowym.

92. Zadania rynku finansowego

Rynek walutowy spełnia trzy ważne zadania. Pierwszym z nich jest transfer siły nabywczej w formie pieniężnej między różnymi krajami, w których funkcjonują odrębne systemy pieniężne. Rynek walutowy poprzez wymianę walut (krajowych i zagranicznych pieniędzy) umożliwia zmianę formy nabywczej pieniądza zgodnie z wymogami międzynarodowego obrotu gospodarczego. Wynika to z gry popytu i podaży na rynku. Zakupywane przez dany kraj pieniądze zagraniczne stanowią popyt na walutę zagraniczną, który zarazem oznacza podaż waluty krajowej. Waluta krajowa przekazywana jest jako równowartość (przy danym kursie) nabywanej waluty zagranicznej. Część zakupywanej waluty zagranicznej dany kraj może przechowywać w postaci rezerw walutowych w banku centralnym lub rezerw transakcyjnych w bankach komercyjnych czy przedsiębiorstwach. Rezerwy te (lub ich wzrost) oznaczają dodatkowy wzrost popytu na walutę zagraniczną czy to ze względu na jej zastosowanie w międzynarodowym obrocie płatniczym (jako waluta transakcyjna lub lokacyjna), czy też ze względu na jej przeznaczenie w krajowym systemie monetarnym (np. pokrycie niedoboru masy pieniężnej).

Drugim zadaniem rynku walutowego jest tworzenie możliwości niewyrównywania obrotów zagranicznych. Chodzi tutaj o zapewnienie transferu dodatkowej masy towarów i usług, która nie zostanie zrekompensowana wzajemnymi równowartościowymi dostawami towarów i usług. Przykładem tego jest możliwość uzyskania dodatkowych zagranicznych środków pieniężnych dla sfinansowania nadwyżki importu nad eksportem (ujemnego salda handlu zagranicznego). Mogą to też być przypadki zakupów importowych na kredyt. Dany kraj, który chce dokonać importu ponad przewidywaną wartość swego eksportu, może sprzedać na rynku walutowym określone walory finansowe (np. akcje, obligacje) dla uzyskania dodatkowych środków finansowych od innego kraju. W ten sposób przy udziale rynku walutowego możliwe jest niewyrównywanie międzynarodowych obrotów towarowych.

Trzecie ważne zadanie rynku walutowego polega na zabezpieczeniu pewnej części zagranicznego majątku finansowego przed jego zmniejszeniem w wyniku zmian kursów walut. Ta ochrona ze strony rynku walutowego odnosi się tylko do części majątku lokowanego w zagranicznych walorach finansowych na krótkie okresy. Chodzi głównie o zabezpieczenie się przed ryzykiem wahań kursów walut w okresie od ich nabycia do momentu ich sprzedaży.

93. Pozycja Walutowa i pozycja Płynności

---