I. Ogólna instrukcja

eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych

• Część ogólna

1. Przedmiot opracowania :

Przedmiotem tej instrukcji są ogólne zasady prowadzenia prawidłowe

eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych .

Jednocześnie niniejsze opracowanie zawiera wykaz aktów prawnych i przepisów, na których oparta jest instrukcja szczegółowa eksploatacji .

2. Przeznaczenie instrukcji :

Instrukcja przeznaczona jest dla sprawujących :

1. kierownictwo nad eksploatacją urządzeń elektroenergetycznych ,

2. nadzór nad eksploatacją tych urządzeń ,

3. osób obsługujących oraz wykonujących konserwacje i naprawy urządzeń

1. Zestawienia przepisów i wytycznych :

Szczegółowa instrukcje eksploatacji opracowane zostały w oparciu o akty prawne :

1. Zarz. Nr 29 Ministra Górnictwa i Energetyki z 17.07.1974 r w sprawie doboru przewodów i kabli elektroenergetycznych do obciążeń prądem

( Dz. Bud. Nr 7 poz. 22 ) .

2. Rozp. Rady Ministrów z 17.01.1963 r w sprawie określenia rodzajów urządzeń energetycznych objętych przepisami ustawy o gospodarce paliwowo - energetycznej .

( Dz. U. Nr 3 poz. 16 i z 1970 r Nr 21 poz. 172 ).

3. Zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki oraz Gospodarki Materiałowej i Paliwowej z dnia 31.07.1997 r. w sprawie szczegółowych zasad eksploatacji elektrycznych urządzeń w obszarach zagrożonych wybuchem .

( Dz. Bud. Nr 17 poz. 71 zm. 1969 r Nr 10 poz. 34 ).

4. Zarz. Ministra Górnictwa i Energetyki oraz Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 12.03.1969 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinna odpowiadać ochrona odgromowa sieci elektroenergetycznych

( Dz. Bud. Nr 6 poz. 21 ).

5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17.09.1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych

(Dz.U Nr 80 poz.912 ).

6. Zarz. Ministrów Górnictwa i Energetyki oraz Gospodarki Materiałowej i Paliwowej z dn. 18.07.1986 r w sprawie ogólnych zasad eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych.

( M.P. Nr 25 poz. 174 ).

7. Instrukcja organizacji bezpiecznej pracy w energetyce wydana przez Zjednoczenia Energetyki w 1972 r symbol RIE - 100/RO - 72 wraz z komentarzem z 1973 r .

8. Ustawa z dnia 24.08.1991 r o ochronie przeciwpożarowej.

( Dz. U. Nr 81 poz. 351 ) .

9. Rozp. Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22.01. 1993 r w sprawie szczegółowych zasad P.Poż zaopatrzenia wodnego, ratownictwa technicznego, chemicznego i ekologicznego oraz warunków, którym powinny odpowiadać drogi pożarowe.

Dz. U. Nr 8 poz. 42 ).

10. Zarz. Ministra Przemysłu z dnia 15.03.1989 r w sprawie dodatkowych wymagań kwalifikacyjnych dla osób zajmujących się eksploatacją urządzeń i instalacji energetycznych .

( M. P. Nr 8 poz. 75 ).

11. Rozp. Ministra Przemysłu z dnia 08.10.1990 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać urządzenia elektroenergetyczne w zakresie ochrony przeciwpożarowej .

( Dz. U. Nr 81 poz. 473 ).

12. Zarz. Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej z dnia 14.09.1987 r w sprawie szczegółowych zasad eksploatacji urządzeń oświetlenia elektrycznego.

( MP Nr 29 poz. 230 ).

Zarz. Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej z dn. 28.02.1987 r w sprawie szczegółowych zasad eksploatacji elektrycznych urządzeń napędowych.

( MP Nr 8 poz. 69 ).

Ponadto przy opracowaniu instrukcji oparto się na wizji lokalnej w zakładzie, gdzie zapoznano się z gospodarką elektroenergetyczną i sprawami konserwacji.

I I . Szczegółowa instrukcja

eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych

I N S T R U K C J A

PRAWIDŁOWEJ EKSPLOATACJI INSTALACJI

ELEKTRYCZNYCH NISKIEGO NAPIĘCIA

1. Instalacje elektryczne muszą być wykonane z uwzględnieniem warunków eksploatacji .

Przekroje przewodów powinny być dostosowane do obciążenia , zaś konstrukcja przewodów i osprzętu oraz sposób ich zainstalowania muszą wykazywać odporność na szkodliwe wpływy otoczenia np. wilgoci, pyłów.

2. Przed włączeniem pod napięcie instalacji nowej, lub nie eksploatowanej przez czas dłuższy niż jeden miesiąc, należy zbadać induktorem oporności izolacji przewodów. W czasie eksploatacji instalacji, pomiary odporności izolacji należy wykonywać w instalacjach pracujących w warunkach wilgoci raz do roku, na otwartym powietrzu nie rzadziej niż co 5 lat .

3. Odporność izolacji instalacji nowej powinna wynosić co najmniej 1000 omów na każdy volt przyłożonego napięcia ( np. przy napięciu 380 V oporność nie może być mniejsza niż 380000 omów ). W instalacji już eksploatowanej dopuszcza się minimalną oporność izolacji przewodów 500 omów na każdy volt napięcia . Jeżeli wykaże mniejszą oporność, to instalacja nie nadaje się do dalszej eksploatacji.

4. Instalacje elektryczne muszą być zabezpieczone bezpiecznikami topikowymi przed skutkami zwarć w punkcie zasilania, przed każdą zmianą przekroju przewodów oraz na początku każdego obwodu elektrycznego.

5. W czasie eksploatacji należy stosować wkładki topikowe oryginalne. W żadnym przypadku nie wolno wkładek przepalonych reperować we własnym zakresie.

Reperowanie wkładek topikowych drutem prowadzi do pożarów i zniszczenia sprzętu.

6. Wymianę żarówek i wkładek topikowych może wykonywać samodzielnie pracownik posiadający grupę kwalifikacyjną.

7. Wszelkie prace przy naprawach i remontach instalacji należy wykonywać po wyłączeniu napięcia.

Przed przystąpieniem do pracy - po wyłączeniu napięcia elektromonter ma

obowiązek :

1. zbadać sprawdzonym wskaźnikiem, czy napięcie rzeczywiście zostało wyłączone,

2. zabezpieczyć instalację przed omyłkowym włączeniem napięcia (przez wykręcenie i zabranie bezpieczników, oraz wywieszenie tablic ostrzegawczych ),

Po zakończeniu pracy napięcie można włączyć dopiero po zawiadomieniu

obsługi urządzeń zasilanych o możliwości pojawienia się napięcia .

8. Jeżeli z ważnych przyczyn napięcia nie można wyłączyć a naprawa z uwagi na zapewnienie ciągłości ruchu musi być wykonana, to naprawę można wykonać jedynie na polecenie kierownictwa zakładu.

9. Pod napięciem mogą pracować co najmniej dwie osoby, z których jedna musi posiadać III grup kwalifikacyjną, zaś druga co najmniej II grupę kwalifikacyjną . Przed przystąpieniem do pracy monterzy muszą zaopatrzyć się w wymagany sprzęt ochronny.

UWAGA

W czasie pracy pod napięciem wolno posługiwać się tylko izolowanymi narzędziami monterskimi.

Używanie nieizolowanych przedmiotów metalowych jest wzbronione. Nie wolno pracować z zawiniętymi rękawami . Rękawy muszą być zapięte na przegubach rąk, zaś nogawki nad kostkami nóg .

Naprzeciwko miejsca pracy należy wywiesić tablicę ostrzegawczą o wykonywaniu robót pod napięciem.

10. Po zakończeniu napraw instalacji należy dokładnie sprawdzić, czy zostały należycie przyłączone przewody zastosowanej ochrony.

I N S T R U K C J A

W SPRAWIE KONSERWACJI I PRAWIDŁOWEJ

EKSPLOATACJI SILNIKÓW ELEKTRYCZNYCH

1. Przed dopuszczeniem do eksploatacji urządzeń o napędzie elektrycznym należy sprawdzić, czy - przy danym urządzeniu zastosowano ochronę przed możliwością porażenia prądem elektrycznym (np. zerowanie lub uziemienie obudowy silnika ).

2. Części ruchome silnika i urządzenia napędzane muszą być zabezpieczone przed przypadkowym dotknięciem .

3. Zabezpieczenie napędu elektrycznego powinno być dostosowane do mocy silnika, z uwzględnieniem charakteru pracy urządzenia (np. charakter rozruchu silnika i urządzenia oraz jego przeciążalności ).

4. Na podstawach gniazd bezpiecznikowych należy umieścić napis podający znamionowy prąd wkładki bezpiecznikowej.

5. Wymianę wkładek bezpiecznikowych wolno przeprowadzać jedynie po odłączeniu urządzenia spod napięcia . Nie wolno używać niekalibrowanych

wkładek topikowych.

U W A G A

Każdy silnik elektryczny powinien posiadać prawidłowe zabezpieczenia

przed skutkami zwarć i przeciążeń.

6. Wyprowadzenia końcowe uzwojenia silnika (na tabliczce zaciskowej ) powinny mieć wyraźne oznaczenia fazy.

7. Wszelkie samoczynne urządzenia napędu elektrycznego jak : zabezpieczenia, automatyka rozruchu i zatrzymania itp. ,powinny być sprawdzone co najmniej raz na rok .

8. Należy przeprowadzać okresowe badania oporności izolacji uzwojeń silników.

9. Pomiary izolacji uzwojeń silników na napięcie znamionowe powyżej 500 V przeprowadzać należy induktorem co najmniej na 1000 V , dla innych uzwojeń induktorem na 500 V.

10. Oporność izolacji :

1. uzwojeń wirników silników asynchronicznych powinna wynosić 500 omów na każdy volt przyłożonego napięcia roboczego ,

2. dla wszystkich innych uzwojeń 1000

11. Silniki należy odłączyć od sieci jeżeli :

1. pojawi się dym lub ogień z silnika lub jego aparatury rozruchowo - regulacyjnej ;

2. nastąpi nieszczęśliwy wypadek z ludźmi ( obsługa), wymagający natychmiastowego zatrzymania silnika ;

3. występują silne wibracje lub uszkodzenia mechanizmu napędzanego;

4. nastąpi spadek obrotów z towarzyszącym mu nagrzaniem silnika .

12. Pracę urządzeń napędu elektrycznego należy systematycznie nadzorować. Przepisy eksploatacji napędu oraz tryb nadzoru powinny być określone wewnątrzzakładową instrukcją eksploatacyjną.

13. W instrukcji uwzględniającej warunki pracy urządzeń napędowych (zatwierdzonej przez kierownictwo zakładu ), należy ustalić terminy okresowych rewizji i napraw napędu elektrycznego. Terminy te nie mogą być dłuższe niż normatywy podane w „ Przepisach Eksploatacji Technicznej Urządzeń Elektrycznych „.

U W A G A

Jeżeli w okresie eksploatacji urządzenia ( sprzętu) o napędzie elektrycznym nastąpi mechaniczne uszkodzenie zastosowanej ochrony przeciwporażeniowej ( np. zerowania lub uziemiania) względnie gdy wykonanie ochrony budzi zastrzeżenia, należy silnik (napęd) wyłączyć spod napięcia, zawiadamiając o tym bezpośredniego przełożonego.

I N S T R U K C J A

W SPRAWIE STOSOWANIA OBNIŻONEGO

NAPIĘCIA BEZPIECZNEGO

1. Obniżone napięcie bezpieczne otrzymuje się z akumulatorów lub transformatorów bezpieczeństwa, które obniżają napięcie sieciowe (110 voltów lub 220 voltów ) do 24 lub 12 voltów .

2. W celu uzyskania obniżonego napięcia bezpiecznego nie wolno stosować autotransformatorków jednouzwojeniowych.

3. Transformatorki bezpieczeństwa muszą być uziemione lub zerowane.

4. W pomieszczeniach o „zwiększonym niebezpieczeństwie porażenia” oraz w pomieszczeniach i miejscach „szczególnie niebezpiecznych „ należy stosować napięcie nie wyższe niż 24 V.

5. Za pomieszczenia o zwiększonym niebezpieczeństwie porażenia prądem elektrycznym uważa się takie pomieszczenia, w których znajdują się :

1. duże ilości mas metalowych (n. Konstrukcje , kadłuby maszyn produkcyjnych i budowlanych itp. );

2. wilgoć bądź woda,

3. pyły przewodzące prąd elektryczny,

4. pary,

5. podłogi z materiałów przewodzących prąd np. z ziemi, żelbetowe, ceglane it6p.

6. Za pomieszczenia szczególnie niebezpieczne uważa się pomieszczenia, w których występują równocześnie i co najmniej dwa z wymienionych zagrożeń w punkcie 5 .

7. Pojęcie „pomieszczenia” w zrozumieniu niniejszej instrukcji obejmuje również przestrzenie znajdujące się na zewnątrz budynku ( np. miejsce gdzie odbywa się eksploatacja urządzeń elektrycznych na placach budów ).

8. Przenośne oprawy oświetleniowe eksploatowane w pomieszczeniach o „zwiększonym niebezpieczeństwie „ lub „ szczególnie niebezpiecznych” należy zasilać napięciem 24 V.

9. W szczególnie niekorzystnych warunkach ( praca w wykopach w których znajduje się woda, wewnątrz kotłów itp.) , należy do zasilania przenośnych opraw stosować napięcie nie wyższe niż 12 V.

10. Do przenośnych opraw oświetleniowych (zasilanych napięciem 12 lub 24 V ) oraz podłączenia przenośnych transformatorów obniżających napięcie należy używać przewodów warsztatowych ( typ przewodu OW ).

11. Stan izolacji przewodów połączeniowych opraw przenośnych oraz transformatorów obniżających należy sprawdzić induktorem nie rzadziej niż raz na miesiąc.

12. Przy każdorazowym wydawaniu transformatorów bezpieczeństwa oraz opraw przenośnych z magazynu ( wydawanie sprzętu do eksploatacji ), należy dokonać oględzin sprzętu stwierdzających ich prawidłowy stan ( np. brak mechanicznych uszkodzeń przewodów, oprawy transformatorka itp. ).

13. Używanie niesprawdzonych opraw oświetleniowych , przewodów oraz transformatorów obniżających napięcie jest zabronione .

14. Wtyczki do gniazd na napięcie 12 i 24 V muszą być takiego typu, aby nie można było ich włożyć do gniazd wtyczkowych o wyższym napięciu roboczym.

I N S T R U K C J A

W SPRAWIE STOSOWANIA ZEROWANIA OCHRONNEGO

1. Zerowanie ochronne jest jednym z technicznych środków ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym.

2. Zerowaniem nazywamy celowo wykonane metaliczne połączenie z uziemionym przewodem zerowym ( odizolowanych metalowych części urządzenia od części będących pod napięciem ) , chroniące od niebezpiecznych napięć grożących porażeniem prądem .

3. Układ zerujący składa się z przewodu zerowego oraz z przewodu zerującego.

4. Przewodem zerowym nazywamy przewód połączony z punktem zerowym źródeł energii elektrycznej ( np. transformatorów ).

5. Przewodem zerującym nazywamy przewód łączący część zerowaną z przewodem zerowym .

6. Prawidłowo wykonane zerowanie ochronne winno zapewnić szybkie wyłączenie urządzenia spod napięcia w przypadku zwarcia .

7. W sieciach z przewodem zerowym bezpośrednio uziemionym należy stosować zerowanie .

8. W przypadkach uzasadnionych technicznie ( np. na placach budów, gdzie mogą zaistnieć wypadki mechanicznego uszkodzenia przewodu zerowego) dopuszcza się stosowanie innych środków ochrony przeciwporażeniowej .

9. W urządzeniach elektrycznych - o napięciu względem ziemi przekraczającym150 V zerowaniu ochronnemu podlegają :

1. podstawy, kadłuby i osłony maszyn elektrycznych ( np.konstrukcje maszyn budowlanych, spawarek, obudowy silników ),

2. elementy urządzeń elektrycznych oraz konstrukcje wsporcze tablic rozdzielczych ,

3. osłony metalowe transformatorów bezpieczeństwa .

10. W wypadku, gdy eksploatacja urządzeń elektrycznych - o napięciu względem ziemi powyżej 65 V do 150 V - odbywa się w warunkach szczególnie niebezpiecznych, pod względem porażenia a9 praca przy betoniarkach, w wykopach, w pomieszczeniach wilgotnych itp.), należy stosować uziemienie ochronne części wymienionych w poz. 9 .

11. Przewód zerowy w sieciach napowietrznych winien być uziemiony (uziemienie robocze ) w następujących punktach :

1. na krańcach linii 4 - przewodowych ;

2. na krańcach linii 3 - przewodowych, jeśli ich długość przekracza 100 m ;

3. na krańcach linii 2 - przewodowych, jeśli ich długość przekracza 200 m .

12. Na słupach drewnianych linii napowietrznych, na których są zainstalowane bezpieczniki, uziemień nie należy stosować.

13. Przekrój przewodów zerowych powinien być co najmniej taki, jak fazowych do przekroju 6 mm² .

14. W przewodach zerujących i zerowych wykorzystanych do zerowania zabrania się stosowania bezpieczników lub innych urządzeń przerywających obwód .

15. Połączenie przewodów zerujących należy wykonać spawaniem, pewnym zaśrubowaniem lub nitowaniem. Jeżeli przewiduje się wstrząsy lub drgania (podczas pracy urządzenia ), należy zastosować środki zapobiegające rozluźnieniu się styków.

16. Zerowany obwód elektryczny powinien mieć zabezpieczoną ciągłość na całej długości oraz dobre styki połączeń.

17. W urządzeniach oświetleniowych należy :

1. metalowe gwinty oprawek żarówek przyłączać jedynie do przewodu zerowego;

2. wyłączniki jednobiegunowe instalować w przewodzie fazowym;

3. oprawy, gniazda i wyłączniki zerować przy użyciu zacisków przeznaczonych wyłącznie do tego celu.

U W A G A

Stosowanie w tej samej sieci połączonej metalicznie zerowania jednych części urządzenia elektrycznego i uziemiania ochronnego pozostałych części jest zabronione.

I N S T R U K C J A

EKSPLOATACJI OŚWIETLENIA ELEKTRYCZNEGO

M P z dnia 9 października 1987 r Nr 29 poz. 230

Instrukcja określa szczegółowe zasady eksploatacji urządzeń oświetlenia elektrycznego wewnętrznego i zewnętrznego .

Przyjęcie do eksploatacji urządzeń oświetlenia elektrycznego nowego lub po remoncie może nastąpić po stwierdzeniu że :

1. odpowiadają wymogom określonym w normach i przepisach

dotyczących budowy urządzeń oświetlenia elektrycznego

2. zainstalowano je zgodnie z dokumentacją techniczną i warunkami

technicznymi

3. odpowiadają warunkom ochrony przeciwporażeniowej i przeciwpożarowej

4. zostały dostosowane do środowiska i warunków pracy w miejscu ich zainstalowania

5. rozwiązania i podział obwodów oświetlenia elektrycznego umożliwiają racjonalne zużycie energii elektrycznej

6. odpowiadają wymogom w zakresie rezystancji izolacji urządzeń oświetlenia elektrycznego

7. protokół odbioru technicznego urządzenia po remoncie potwierdza zgodność parametrów technicznych z dokumentacją i warunkami technicznymi.

Urządzenia oświetlenia elektrycznego wyłączone przez zabezpieczenia można ponownie włączyć po usunięciu przyczyn wyłączenia a w razie nie stwierdzenia tych przyczyn po wykonaniu próbnego włączenia.

Kontrolę czynnych źródeł światła elektrycznego w pomieszczeniach należy wykonywać na bieżąco .

Liczba niesprawnych źródeł światła w stosunku do wszystkich źródeł światła nie powinna przekraczać :

1. 10% oświetlenia wnętrzowego

2. 0% oświetlenia zewnętrznego

Oględziny urządzeń oświetlenia wnętrzowego przeprowadzać raz na trzy miesiące

Oględziny urządzeń oświetlenia zewnętrznego przeprowadzać raz w rok

Podczas przeprowadzania oględzin urządzeń oświetlenia elektrycznego należy sprawdzić w szczególności :

1. stan widocznych części przewodów, głównie ich połączenia oraz osprzęt

2. stan czystości opraw i źródeł światła

3. stan ubytku źródeł światła

4. poziom hałasu i drgań źródeł światła

5. stan uszczelnień miejsc wejścia przewodów do opraw i osprzętu

6. stan urządzeń zabezpieczających i sterowania

7. stan napisów oraz oznaczeń

Przegląd urządzeń oświetlenia wnętrzowego należy przeprowadzić raz w roku

Przegląd urządzeń oświetlenia zewnętrznego należy przeprowadzić raz na dwa lata .

Przeglądy powinny obejmować w szczególności :

1. oględziny w zakresie jak wyżej

2. sprawdzenie działania urządzeń sterowania

3. sprawdzenie stanu technicznego oraz pomiary skuteczności ochrony przeciwporażeniowej

4. pomiary rezystancji izolacji

5. wymianę uszkodzonych źródeł światła

6. sprawdzenie stanu osłon i zamocowania urządzeń oświetlenia elektrycznego

7. czynności konserwacyjne i naprawy zapewniające poprawę pracy urządzeń

Oświetlenie wewnętrzne powinno być załączone tylko wówczas , gdy w pomieszczeniu znajdują się ludzie .

Remonty urządzeń oświetlenia elektrycznego powinny być przeprowadzone w terminach i zakresach ustalonych w wyniku przeglądów . Urządzenia powinny być przekazane do remontu, jeżeli stwierdzi się :

1. pogorszenie stanu technicznego opraw

2. uszkodzenie zagrażające bezpieczeństwu obsługi lub otoczenia

I N S T R U K C J A

EKSPLOATACJI INSTALACJI ODGROMOWEJ

Aby urządzenia instalacji odgromowej mogły dobrze spełniać swoje zadanie , powinny być odpowiednio eksploatowane tzn. utrzymane w stanie nie odbiegającym od wymagań, norm i przepisów .

Norma PN - 55,E - 05003 przewiduje trzy rodzaje rewizji :

• rewizja doraźna

• rewizja skrócona

• rewizja szczegółowa

Rewizję skróconą należy przeprowadzić raz na rok i powinna polegać na dokonaniu oględzin.

Rewizję szczegółową należy przeprowadzić raz na sześć lat i powinna polegać na :

• dokonaniu oględzin

• dokonaniu pomiarów uziomów

• sprawdzeniu stanów uziomów

W obydwu przypadkach rewizję należy przeprowadzić przed sezonem burzowym .

III . PODSTAWOWE ZASADY RATOWANIA

PORAŻONYCH PRĄDEM ELEKTRYCZNYM :

1. UWAGI OGÓLNE

W przypadku zauważenia człowieka porażonego prądem elektrycznym należy natychmiast przystąpić do uwolnienia go spod napięcia .

W przypadku napięcia do 1 kV .

Wyłączenie prądu z obwodu, w którym zaistniało porażenie, uzyskać poprzez m.in. :

1/ wyciągnięcie z gniazda wtyczki ,

2/ usunięcie wkładek topikowych /bezpieczników / w obwodzie zasilania -

jednocześnie należy stosować odpowiedni sprzęt ochronny ,

3/ odciągnięcie poszkodowanego od urządzeń znajdujących się pod napięciem,

porażonego należy odciągnąć, stosując sprzęt ochronny / izolacyjne rękawice,

kalosze, dywaniki, drążki itp. / .

W razie braku sprzętu ochronnego należy stosować jako zastępczy materiał

izolacyjny : drewno suche, suche materiały tekstylne i suche tworzywa

sztuczne .

4/ podsunięcie porażonemu pod nogi materiału izolacyjnego .

W przypadku napięcia powyżej 1 kV..

Uwolnienie porażonego spod działania prądu elektrycznego należy osiągnąć przez wyłącznie właściwego obwodu elektrycznego albo przez odciągnięcie porażonego od urządzenia będącego pod napięciem. Przed zdjęciem porażonego z urządzenia, które zostało wyłączone, należy upewnić się o braku napięcia, a następnie rozładować urządzenie , zachowując wymagane dla tych czynności, środki ostrożności.

2. ZASADY UDZIELANIA POMOCY

PRZEDLEKARSKIEJ OSOBOM

PORAŻONYM PRĄDEM ELEKTRYCZNYM

1. Czynności wstępne :

Bezpośrednio po uwolnieniu porażonego spod napięcia należy wykonać następujące czynności :

1. jeżeli porażony krwawi, zatamować krew ,

2. sprawdzić czy nie ma ciał obcych w jamie ustnej,

3. zdecydować, jaki ma być rodzaj i zakres doraźnej pomocy i sposób jej udzielenia,

Sposób ratowania zależy od stanu porażonego. Możemy wyróżnić następujące stany porażonego :

1. porażony jest przytomny,

2. porażony jest nieprzytomny , ale oddycha ,

3. porażony jest nieprzytomny i nie oddycha , krążenie krwi trwa ,

4. porażony jest nieprzytomny , nie oddych i jednocześnie występuje zatrzymanie krążenia.

2. Postępowanie z porażonym przytomnym :

1. należy rozluźnić ubranie w okolicy szyi, klatki piersiowej i brzucha oraz wygodnie ułożyć poszkodowanego,

2. następnie należy przewieść lub przenieść porażonego na noszach do lekarza lub wezwać lekarza na miejsce ,

3. porażony musi być zbadany przez lekarza,

3. Postępowanie z porażonym nieprzytomnym ale oddychającym :

1. należy ułożyć porażonego na prawym boku /nie na plecach/ i rozluźnić ubranie . Prawa ręka powinna być odciągnięta w tył, nogi podkurczone.

2. W tej pozycji porażony może oczekiwać na przybycie lekarza .Transport do lekarza w tej samej pozycji .

3. Porażonego należy stale obserwować .Oddech może się zatrzymać . Podawać do wąchania watkę z amoniakiem.

P R O T O K Ó Ł

Z przeglądu urządzenia energetycznego

Rodzaj urządzenia...........................................................................

.

data rodzaj badania uwagi, podpis

---